تحليل ها و پيام ها

کلاه دلکش ....!!!

توجه:
بقیۀ این مضمون جالب و مهم را در صفحۀ تحلیلات پورتال افغان جرمن آنلاین مطالعه فرمائید.
و یا هم لینک آتی را کاپی نموده در براوزر اکسپلورر تان نصب کرده و اصل مقاله را مطالعه نمائید.

http://www.afghan-german.net/upload/Tahlilha_PDF/assir_nacim_kollaah_delkash.pdf

افغان جرمن آنلاین

همه کارکنان پورتال افغان جرمن آنلاین مسرت دارند مقام شامخ ملک الشعرائی افغان های بیرون از وطن را به جناب عالیقدر استاد محمد نسیم اسیر شاعر شیوا بیان و محبوب افغانستان از صمیم قلب مبارکباد عرض کنند.
همچنان از تمام ذوات محترمی که در در این نظر خواهی اشتراک کردند و نوشتند و ما را با یک دید مثبت و خوشبینانه همراهی نمودند، اظهار امتنان و سپاس داریم.
به اجازۀ همه دوستداران این پورتال و هوا خواهان جناب ملک الشعراء استاد اسیر این دریچه را به تاریخ سه شنبه 12 فبروری 2013 به ساعت 59-11 شب وقت اروپا می بندیم.
آن عده خوانندگان، نویسندگان و ادب دوستان ایکه هنوز هم خواسته باشند در این باره بنویسند و به جناب استاد اسیر تبریکی عرض کنند، می توانند از همین فرصت باقیمانده استفاده فرمایند. با احترام

مکثی چند بر بعضی از نوشته ها
و نظری پیرامون ملک الشعرای افغان های خارج وطن

بخش دوم و اخیر

با در نظر داشت تعداد زیادی از نظرات مثبتِ علاقه مندان و ادب دوستان که در دریچۀ نظر سنجی پورتال افغان جرمن آنلاین به ملاحظۀ خوانندگان رسید می توان این بحث را پیرامون انتخاب یک ملک الشعراء در خارج کشور مثبت تلقی کرد. و با فیصله و تأئید انتخاب جناب استاد محمد نسیم اسیر که از وبسایت افغانستان آزاد اعلان شده است، پیوست و این انتخاب بجا . خجسته را به جناب استاد اسیر از صمیم قلب تبریک گفت.
یک بار دیگر از همه ادب دوستان و عاشقان شعر و دوستداران «اسیر» اظهار شکران دارم که با علاقۀ مفرط در این بحث اشتراک کردند و نظرات مثبت و سازندۀ خویش را ارانه نمودند.
صرف یک موضوع را باید روشن سازم که از هر نوع سوء تفاهم و غلط فهمی در حصۀ مبتکر این نظر و این پیشنهاد جلوگیری شده باشد. از نوشته های اکثر دوستان چنین بر می آید که فکر کرده اند این حقیر مبتکر این پیشنهاد یعنی پیشنهاد انتخاب ملک الشعراء افغان ها در هجرت بوده ام که چنین نیست.
این مفکوره برای بار اول توسط مقالۀ تاریخی 15 دسمبر سال گذشته یعنی 2012م از قلم جناب داکتر سید خلیل اله هاشمیان نظر مرا جلب نمود که پیشنهاد شان مطلق طرف تأئید من بود ولی . . . . .

متن مکمل این نوشته را یا به کمک لینک آتی مطالعه فرمائید یا لینک مذکور را کاپی و به براوزر السپلورر تان انتقال داده بازش کنید. همچنین این مضمون به تاریخ 9 فروری در صفحۀ تحلیلات پورتال هم نشر شده است.



http://www.afghan-german.net/upload/Tahlilha_PDF/walinouri_maksey_bar_baze_neweshtaha_assir_2.pdf

انتخاب ملک الشعراء!
مضمون با مفهوم، پر محتواو مستند دانشمند محترم داکتر صاحب هاشمیان نه تنها بسی سؤوالات را پاسخ داد بلکه معلومات خیلی ارزنده ،دلچسپ و آموزنده برای هموطنان در زمینه ارائه نمود، آئینۀ افغانستان که زمانی در آسمان بی ستارۀ اطلاعات دیار غربت بحیث اولین ستاره متجلی گردید و راستی آئینۀ قصه ها و غصه های افغان گم کرده وطن شد، آوانی که نه از رادیو ونه از تلویزیون در بیرون وطن خبری بود این شخصیت وطنپرست دین و مسؤولیت اخلاقی خودرا برای افغانستان بجا نموده با محدودیت امکانات با قبول عالمی زحمت و مصرف آئینه را مجلۀ خواستنی مردم ساخت امروز از آئینه میتوان بحیث بهترین مخزن( آرشیف) سی ساله استفاده نمود ، سپس پیر کهن مطبوعات کشوردانشمند محترم وهاج درین قافله پیوسته درد دل افغان را تأسیس نموده و نشریۀ دوست داشتنی افغان مهاجر با دل های پر از درد گردید. این مختصر برای قدردانی از خدمات این دو شخصیت محترم با خدمات ماندگار شان کافی نبوده انشاءالله این سلسله را دنبال نموده فصل جدایی خواهیم گشود.
و اما در باب انتخاب استاد محترم محمد نسیم اسیر بحیث ملک الشعراء در قلمرو مهاجرت من نظر محترم داکتر صاحب هاشمیان را تائید نموده این لقب را به استاد اسیر مبارک گفته کامیابی و سلامتی شان را از بارگاه الله تعالی (ج) استدعا دارم دیگر مشورۀ در کار نبوده نظر سنجی مارا بجایی نمی رساند، البته درب اظهار نظر باز بوده کسی حق بستن آن ندارد.

عالم عزتمند روشنگر معزز!

از تصحیح روشنگرانۀ تان عمیقاً سپاسگذارم.

باور کنید، من با بی باوری تمام، در پای آن بیت عظیم زمانه، نام نامور «شیون کابلی» را نوشتم. خداوند را شکر گذارم که در آن نگارشم، صادقانه و صریح متذکر شده ام که من نه شاعرم و نه شعر شناس، مگر تمام سطور آن ناچیز را به اخذ از مأخذ مربوط تحریر داشته ام.

چون عادت بنده مستند و مستدل کار کردن است، صرف و صرف، همان بیت را به قول شفاهی یکی از دوستان محترمم متعلق به شاعر متذکرۀ فوق وانمود کرده ام، در حالیکه شعر مورد نظر سرودۀ شادروان «حزین لاهیجی» بوده است.

من در روشنایی تصحیح دقیق شما دو مطلب را آموختم:
اولاً در این موارد به تذکر شفاهی اطمینان نکنم، و ثانیاً در زمینه هایی که در حیطۀ شغل من نیستند، حتماً و حتماً بایستی مؤخذ را به چشم سر ببینم.

مشعل تابناک روشنگری شما ابدالابد فروزان باد.

ثوابگر

دوست گرامی و استاد واقعی داکتر هاشمیان! هر بار که پارچۀ از نبشته شمارا از نظر میگزرانم به خود میگویم خداوند به این شخص چی استعدادی اعطا نموده که با این سن و سال پیشرفته پر محتوی می نویسد و می آموزد. ایماناَ در هر نوشتۀ شما آنقدر مطالب ناب و بکر نظر انسان را جلب می کند که خود را در چوکی و میز طالب العلمی می یابد و از شنیدن گفتار تان لذت می برد.

در مورد انتصاب دو ملک الشعراء افغانستان که توسط اعلیحضرتین محمد نادر شاه و فرزند بزرگوار شان محمد ظاهر شاه صورت گرفته هیچ اطلاعی نداشتم و خود را مانند طفلی سراغ کردم که الف و با را می آموزد.

خانه ات آباد و خداوند متعال انفلونزا را از وجودت پشت هفت کوه سیاه داشته باشد.

با احترام واقعی مایار

شکرگزاری !!!

بدین وسیله فریضۀ خویش می دانم، از همه سرورانی که از این دریچه، اوقات گران بهای شان را وقف اظهار نظرهای مثبت، یا منفی کرده اند از صمیم قلب ابراز شکران و سپاس گزاری نمایم.

گر چه چندی پیش طی معروضه ای، در پذیرش این لقب بالا تر از استحقاق، اظهار عجز و انکسار نموده بودم که تا هنوز، عاجزانه بر آن اصرار می ورزم، اما با محبت بیش از حد و نظریات مثبت دوستان، خوش بختی و افتخار خود می دانم که می بینم، هموطنان شریف و قدر شناسم، زحمات ناچیز مرا که با خلوص نیت و صفای طینت وقف راه شان گردیده است به وجه احسن ارج می گذارند.

آنچه در این جا برای من با ارزش و افتخار آفرین است همانا نظریات مثبت بزرگان با صلاحیت و با صلابت است که هر کدام به من نیرو می بخشد تا بازهم و بیشتر از پیش، با پیرانه سر و تا آخرین رمق حیات، صادقانه و جانبازانه، قدم و قلم خود را نثار راه خدمت به وطن و مردم شریف و با وقار و قدر شناس خود بسازم.

یک توضیح و یک تائید

امروز بعد از یک هفته مریضی، پورتال وزین (افغان جرمن آنلاین) را باز کردم و دو مقاله خواندم یکی از برادر محترم ما جناب اقای محمد اسماعیل حیدر از هالیند که در ضمن تائید از انتخاب استاد محمد نسیم اسیر بحیث ملک الشعراء در مهاجرت، دو سوال فرموده اند: یکی اینکه مرحوم محمد طاهر هاتف چطور و چگونه به حیث ملک الشعراء انتخاب شدند، دیگر اینکه آیا برای انتخاب ملک اشعراء در مهاجرت ضرورتی وجود دارد یا خیر؟

در هر دو موضوع فوق من دخیل بوده ام و سعی می کنم توضیحاتی در زمینه تقدیم کنم.
مقالۀ دوم به قلم توانای جناب آقای محمد صدیق حیدر راجع به فقدان برنامه تلویزیونی آقای عارف عباسی، بسیار واقعبینانه نوشته شده – به تائید مدعیات شان در مقال جداگانه می پردازم.

تاجائیکه به خاطر مانده و اسناد هم در مجلۀ «آئینه افغانستان» موجود است، حدود 15 سال قبل دو نشریۀ برون مرزی در امریکا وجود داشت، که یکی آن مجله ماهوار آئینه افغانستان است که از سال 1988م تا امروز دوام دارد. مجلۀ آئینه افغانستان بنا بر پابندی مدیرمسئول آن که شاگرد و بعداً استاد پوهنځی ادبیات بود، بخشی درین مجله برای ادب و ادبیات گشوده بود، اما دو اقدام این مجله کم علاقگی و رکودی را که در آنوقت در بین افغان های مهاجر به ارتباط شعر، ادب و ادبیات به مشاهده می رسید، زایل ساخت، بلکه به شگوفانی این بخش مؤفق گردید.
اقدام اول، به مشورۀ دو استاد نامدار ادبیات، مرحومین پوهاند محمد نسیم نگهت سعیدی و پوهاند داکتر محمد رحیم الهام، انتخاب یک ملک الشعراء در مهاجرت بود. اشعار شعرای نامدار کشور را جمع و مرور و ارزیابی کردیم. با در نظرداشت همه وجوه شعر، اشعار دو شاعرمعاصر (هاتف و اسیر) به درجۀ اول قرار گرفتند، اما نظر به قدامت و کبر سن هاتف که در آنوقت حدود80 ساله بودند، هر سه نفر به انتخاب استاد هاتف برای ملک الشعرایی در مهاجرت موافقت کردیم و در شمارۀ بعدی آئینه اعلام گردید. استاد محمد نسیم اسیر که لقب (استادی) برای او نیز از طریق آرای مردم اعطا گردیده (مجلۀ شماره مسلسل 64 فروری 1997 صفحه 107 دیده شود) به پیروی از تواضع همیشگی، غزلی ارسال و خود را لایق این لقب ندانسته، چند بیت آن غزل ذیلا گزارش می یابد:

متن مکمل این نوشته را یا به کمک لینک آتی مطالعه فرمائید یا لینک مذکور را کاپی و به براوزر کمپیوتر تان انتقال داده بازش کنید. همچنین این مضمون به تاریخ 5 فروری در صفحۀ تحلیلات پورتال هم نشر شده است.


http://www.afghan-german.net/upload/Tahlilha_PDF/hashemiyan_sk_yak_taozih_wa_yak_taiid.pdf

سید خلیل الله هاشمیان

پیشنهاد استاد سیستانی را لبیک میگویم - افغانهای دوستدار ادب وادبیات باید همت بخرچ دهند تا نسخه های بیشتر دیوان چاپ شدۀ استاداسیر فروخته شود و من مبلغ صد دالر متعهد میشوم. اما من از دوستم استاد اسیر گله دارم زیرااز طبع دیوان شان از طریق طنز گونه یک هموطن در همین چوکات خبر شدم ور نه میتوانستم از طریق نشر مجانی اعلانات یکتعداد را در امریکا بفروش برسانم. بهر حال دیر نشده، استاداسیر لطفا بدست شخصی که آمدنی امریکا باشد یا توسط پوسته زمینی (کشتی) فعلا پنج جلد کتاب خود را بفرستند.

من هنوز قیمت فی جلد آنرا نمیدانم اما اگر 50 دالر باشد بنظر من برای بازار های اروپا و امریکا هر دو بلنداست باید در قیمت تجدید نظر کنند تا تعداد بیشتر فروخته شود. به اجازه سیستانی صاحب پیشنهادایشان و تائید جناب انجنیر مایار هر دو را در شمارۀ آینده نشر میکنم. اسیر صاحب را در امریکا می شناسند و امیدوارم ازین طریق خدمتی انجام داده باشم.

من پنج روز کامل در چنگال انفلوانزا بودم، معهذا با وجود تب و سرفه روی کامپیوتر قلمک می زدم و بسوالات هموطن محترم محمد اسماعیل حیدری می پرداختم که امروز جمعه 8 فروری تکمیل شد و به آقای نوری ارسال کردم. تصادفاً باین چوکات نظر انداختم و با پیشنهاد استاد سیستانی و تبصره هاو یادداشت دوست عزیزم آقای حمیدالله عبیدی مواجه شدم. از آنجائیکه انتخاب ملک الشعراء در مهاحرت حدود 15 سال قبل در امریکا توسط مجلۀ آئینۀ افغانستان صورت گرفته در مقالۀ امروزین توضیحاتی در زمینه ارائه شده که امید است به پرسش های علاقمندان پرداخته بتواند. بااستفاده ازین فرصت خدمت آقای عبیدی بعرض می رسانم که امپراطور غزنه بار اول در تاریخ این منطقه انتخاب ملک الشعراء را بمیراث گذاشت و هدف او شکوفان ساختن زبان و ادب دری بود. بعد از سلطان محمود جهان سوزانی پدیدآمدند که نه تنها کاغذ بلکه تعمیر و دیوار و درخت را سوختند. به دربار احمدشاه درانی که خود شاعر ذوالسان بود شعرای هرد و زبان وجود داشت و شنیدام که بدربار تیمور شاه مللک الشعرایی مقرر شده بود، ولی تخقیق این موضوع را بجناب استاد سیستانی میگذارم. من در سال اخیر سلطنت اعلیحضرت امان الله خان تولد شده ام و در تجربۀ من شخص اعلیحضرت محمد نادر شاه مرحوم استاد قاری عبدالله را بحیث ملک الشعراء انتخاب کرد و بعداز وفات آنمرحوم اعلیحضرت محمد طاهر شاه مرحوم استاد صوفی عبدالحق بیتاب را بحیث ملک الشهراء مقرر نمود، و بعداز آن ستارۀ درخشان ادب دری مرحوم استاد خلیل الله خلیلی مصاحب دربار و سخنگوی مطبوعاتی پادشاه بودند وهر آئینه لیاقت ملک الشعرایی داشتند، اما باین نام ملقب نگردیدند. بعداز زمان اعلیحضرت ظاهر شاه دورۀ رکود ادبی رویکار شد - از مجددی و خوجه ئین ربانی و جنگسالاران که تا امروز حکومت می کنند توقع ادب پروری و ملک الشعراء داشتن را نمی توان کرد. ابنکه گفته می شود در دنیای کنونی ضرورت انتخاب ملک الشعراء وجود دارد یا خیر؟ عرض می کنم که در دنیای کنونی آیا ضرورت پناهنده شدن حدود 00 7 هزار افغان به اروپا و امریکا و 4 ملیون افغان به پاکستان و 2 ملیون به ایران وجود داشت؟ در ایران که اجازه نمی دهند نام زبان دری گرفته شود و در پاکستان جنگسالاران مصروف پیسه ساختن و اکثریت بیسوداد مصروف نان پیدا کردن بودند - پس افغان های مهاجر در امریکا و اروپا که همه با سواد و اکثر تحصیل یافته می باشند - آیا برای اینها ضرورت انتخاب یک ملک الشعراء به منظور حفظ فرهنگ شان وجود دارد یا خیر ؟ از آنجائیکه من میراث پوهنتون کابل می باشم و در مهاجرت سابقه 25 ساله خدمت به فرهنگ دارم، من جدا ً این ضرورت را تائید میکنم. و در حالیکه من نظر شخص خود را اظهار می کنم، به نظر کسانیکه مخالف این ضرورت می باشند نیز احترام می گذارم. خوشبختانه 90 فیصد آرای واصله در همین چوکات ضرورت انتخاب ملک الشعراء را تائید کرده اند. موقف 10 فیصد متباقی را در مقالۀ خود روشن ساخته ام.

اکنون به این سوال بر می گردیم که کی ملک الشعراء باشد؟ از لحاظ سوابق تاریخی شخص پادشاه ملک الشعراء را انتخاب می کرد و آیا شاعری بهتر از مرحومین قاری عبدالله خان و صوفی بیتاب در افغانستان وجود نداشت؟ و چرا تنها از کابل انتخاب می شد، آیا در هرات شاعران دیگری برای این مقام وجود نداشت؟ آیا شخص پادشاه به ارتباط علوم ادبی صلاحیت انتخاب ملک الشعراء و ارزیابی شعر او را داشت ؟ ما سه نفر استاد موسفید پوهنځی ادبیات هر آئینه صلاحیت اینرا داشتیم که به اساس معیار هائیکه خوانده بودیم و تدریس کرده بودیم یکنفر را بقسم مقایسوی به حیث ملک الشعرا انتخاب کنیم، و کردیم، اهل خبره افغان در اروپا و امریکا به شمول شاعران و استادان، این انتخاب را پسندیدند و لبیک گفتند - جناب استاد نگارگر و استاد واصف باختری در مجالس فرهنگی به افتخار ملک الشعراء اشتراک و سخنرانی کردند - لهذا درین محیط مهاجرت و پناهندگی و پراگندگی از مشخصات و معیار ها سخن راندن مثل اینست که افغان های مهاجر ادعا کنند که قانون اساسی جدید افغانستان باید در اروپا یا امریکا ساخته شود ! شخصیکه سی سال است پیوسته شعر سروده و در اشعار او همه صنابع ادبی و وطن دوستی و بشردوستی و شناخت خدا و کاینات تبارز یافته و90 فیصد اهل خبره هم به انتخاب او رأی داده، مشخصات بیشتر ازین از کجا پیدا شود؟ آیا ندیدیم که دو بار در اثر اکثریت آراء شخصیکه لیاقت مدیریت نداشت، رئیس جمهور مقرر شد ؟ فضایل و سوابق شخص کاندید (استاد اسیر) در نوشته ها بر ملاء شد و رأی کافی هم بدست آورده، من سر از امروز استاد محمد نسیم (اسیر) را بحیث ملک الشعراء می شناسم و تقاضا می کنم دوسیه نظر خواهی بسته شود. مسرت دارم که دوست داشمند و عزیزم آقای حمیدالله عبیدی نیز به انتخاب استاد اسیر موافقت دارند.
اجازه می خواهم مطلب دیگر را نیز تذکر بدهم:

شخصی از اروپا بمن ایمیل ارسال و مرا تعجیز کرده که : "" تو یک داکتر چلر چرا بهر چیز غرض می گیری ..."" جواب او را نوشتم ولی ایمیل واصله تقلبی بر آمد. اکنون جواب اورا درین پورتال تقدیم میکنم:
هموطنم، من "یک داکتر چلر" نیستم . 23 سال در صنف نشسته و درس خوانده ام ( 12سال بکلوریا + 4 سال لیسانس + 7 سال ماستری و داکتری در امریکا). من همین مطلبی را که در بالا نوشته ام بسه زبان دیگر( پشتو - انگلیسی و فرانسوی) هم نوشته می توانم. دپلوم (پی. اچ. دی. ) من به اصطلاح امریکا "قبول شده" است ، بهر ولایت امریکا و در هر پوهنتون تدریس کرده می توانم، چون در ولایت کلفورنیا مقیم شدم و درین ایالت زاید از 200 پوهنتون وجود دارد، بهر یک آن صلاحیت تدریس مضامین " اساسات تعلیم و تربیه، زبان شناسی و ادبیات" را تا زنده باشم دارم، اما شغل تدریس در امریکا تا سن 70 سالگی مجاز می باشد، این سند را به آقای نوری " سکن" می فرستم تا اگر لازم داند نشر کند.

اینکه شما اعتراض دارید که بهر چیز غرض دارم، افتخار دارم که هنوز هم وطنم را دوست دارم و تا آنروز که رمق گفتار و نوشتار موجود باشد، خدمت به وطن دوام می کند. اگر شما جرأت کنید و آدرس خود را بمن برسانید ماهواره مجلۀ آئینه افغانستان را به شما مجانی می فرستم و این خدمتیست که از 25 سال دوام دارد. با عرض احترام - داکتر سید خلیل الله هاشمیان - 8 فروری 2013.

قابل توجه محمد رسول ثوابگر.
اگر ثواب فرمایند و این شعر را که بنام شیون کابلی قلمداد فرموده اند به متن و شعر ذیل توجه فرمایند.

برگرفته شده از از صفحۀ کلتوری پورتال خود شما افغان جرمن آنلاین

محمد علی بن ابوطالب متخلص به حَزین و معروف به شیخ علی حزین در سال ۱۱۰۳ قمری در اصفهان زاده شد. او از نوادگان شیخ زاهد گیلانی است. از استادان حزین می‌ توان به امیر سید حسین طالقانی اشاره کرد. حزین لاهیجی از ترس نادر شاه افشار به هندوستان رفت و تا پایان در هند زندگی کرد.
سکونت محمدعلی حزین لاهیجی در سال ۱۱۴۶ق به بنارس هند و در سال ۱۱۸۱ق در حدود هفتاد و هشت سالگی در بنارس درگذشت و در همان شهر دفن شد.
او از آخرین شاعران بزرگ سبک هندی بود. از آثار او می ‌توان به تذکره شعرا، دیوان اشعار، صفیر دل و حدیقه ثانی در برابر حدیقه سنایی و تذکارات العاشقین در برابر لیلی و مجنون اشاره کرد. تذکره حزین لاهیجی با سبکی ساده و پخته به نگارش درآمده‌است.
شعر فوق «ای وای بر اسیری» یکی از معروفترین و مشهور ترین شعر های زمانه است.


نام شاعر : روان شاد حزین لاهیجی

«ای وای بر اسیری»
ای وای بر اسیری کز یاد رفته باشد
در دام مانده باشد صیاد رفته باشد

آه از دمی که تنها، با داغ او چو لاله
در خون نشسته باشم چون باد رفته باشد

امشب صدای تیشه از بیستون نیامد
شاید به خواب شیرین، فرهاد رفته باشد

خونش به تیغ حسرت یا رب حلال بادا
صیدی که از کمندت آزاد رفته باشد

از آه دردناکی سازم خبر دلت را
وقتی که کوه صبرم بر باد رفته باشد

رحم است بر اسیری کز گرد دام زلفت؟
با صد امیدواری ناشاد رفته باشد

شادم که از رقیبان دامن کشان گذشتی
گو مشت خاک ما هم، بر باد رفته باشد

پر شور از "حزین" است امروز کوه و صحرا
مجنون گذشته باشد فرهاد رفته باشد

ختم

باردیگر برادر بزرگوار سیستانی پخته نوشته و به جا پیشنهاد کرده است. این قلم تأئید نظر شانرا کرده و به بردار و دوست عزیزم ولی نوری پیشنهاد میکنم که حسابی به اسم دوستداران اسیر افتتاح و زریعه پورتال افغان جرمن معرفی نماید. صد دالر ناچیز من حاضر به انتقال است، اما بنده وردگی هستم میخواهم اول کتاب خودرا بدست خود داشته باشم. با عرض حرمت بعنوان استاد اسیر که بر علاوۀ این قدم کوچک لقب ملک الشعرائی وی را، بازهم تکرار میکنم اگر صلاحیت داشته باشم، تأئید میکنم.

با عرض ارادت خدمت شاعر گرانمایه «اسیر» بزرگوار و اخلاصمندان آن شاعر فرهیخته!

در مورد شخصیت، بزرگ منشی، مناعت نفس، وطن پرستی و شجاعت و احساس عالی و قریحۀ ذاتی شاعری استاد «اسیر» هر قدر گفته شود، بازهم کم است و تمام کسانی که دراین نظر خواهی سهم گرفته اند، بدون تردید همگی به استاد «اسیر» بزرگوار کمال حرمت و ارادت دارند. اما بگفته هموطن ما «پرویز پرواز» بیائید از کیسۀ خلیفه نبخشیم و از کیسۀ خود ببخشیم! باین معنی که بجای بخشیدن یک لقب مفت و بی امتیاز به آقای اسیر، بیائید به چاپ آثار چاپ نشدۀ وی همت گماریم و از میان پنجاه تن هوادار و مخلص اگر کسی به تنهائی توان پرداختن مصرف چاپ یک اثر وی را نداشته باشد، بیائید همه دست بدست هم داده، پول مصرف چاپ یکی دو اثر استاد اسیر را به اصطلاح وطنی «انداز» کنیم.
در اینصورت است که بجای کیسۀ خلیفه از کیسۀ خود بخشیده ایم وآنگاه کسی هم پیدا نخواهد شد که اعتراض نماید که از کیسۀ خلیف نبخشید!

آقای تیمور شاه تیموری به نکته خیلی مهمی اشاره کرده نوشته اند که استاد اسیر سال گذشته دیوان شعر خود را در 500 نسخه به چاپ رساندند، و در دکانی برای فروش گذاشتند، ولی تا کنون 20 جلد آن فروخته نشده است. این امر دلالت به فقدان فرهنگ قدر شناسی از شاعران و ادیبان و دست اندرکاران مسایل معنوی جامعه ما میکند.
هر یک از افغانهایی که در خارج از افغانستان، در اروپا یا امریکا و آسترالیازندگی میکنند، بدون تردید توان خریدن یک جلد کتاب را در یک ماه دارند، ولی متأسفانه چون عادت به مطالعه و خواندن کتاب نداریم، این کار را نمی کنیم و اگر خبر شویم که یک دوست ما کتابی به چاپ رسانده است، بجای آنکه یک نسخه کتاب را خریداری کنیم تاهم کمکی بآن دوست شده باشد وهم قدر شناسی از وی، انتظار داریم تا آن دوست یک نسخه را خود با پرداختن مصارف پوستی برای ما بفرستد که این یک بار دیگری بر دوش صاحب اثر شمرده می شود.
من فکر میکنم که حتی همین اخلاصمندانی که دراین دریچۀ نظر خواهی با ابراز بهترین کلمات و زیباترین جملات به توصیف و تعریف از مقام شامخ استاد اسیر پرداخته اند، باز هم تا کنون یک نسخه از کتاب ایشان را نخریده اند، زیرا اگر خریده بودند، شاید تعداد کتب فروخته شده از 20 به 50 و بالاتر از آن می رسید.

اشارۀ اقای تیموری به همان هایی است که از کیسۀ خلیفه بیدریغ می بخشند، ولی از کیسۀ خود قیمت یک جلد کتاب را نمی پردازند. من میخواهم پیشنهاد کنم که قبل از اینکه ما آقای اسیر را به لقب بی تاج و تخت ملک الشعرائی مفتخر نمائیم، بیائید به عنوان هوادار و اخلاصمند استاد اسیر، هریک از ما لااقل دو نسخه از دیوان شعر استاد اسیر را در بدل یک صد دالر بخریم: یکی را برای خود و دیگری را جهت هدیه به یک دوست خود، تا عملاً اخلاص و ارادتمندی خود را به آقای اسیر ثابت کرده باشیم. نتیجۀ این کار ما حمایتی است از شاعر بزرگوار وطن که هم کتاب هایش فروخته میشود وهم این امکان فراهم خواهد شد تا با همین پول به چاپ آثار دیگر خود بپردازد.

اینک باصطلاح وطنی(دائی گز، دائی میدان!) هرکس حاضراست دیوان استاد اسیر را بخرد، با فرستادن یکصد دالر به آدرس آقای نوری عملاً حمایت خود را از استاد اسیر به اثبات برسانند. و من یکی ازاین جمله هستم، هر چند دیوان شان را قبلاً بدست آورده ام.

من متقینم که اینکار به مراتب بهتر و شایسته تر از بخشیدن لقب خشک و خالی ملک الشعرائی در خارج از کشور باشد و سبب حساسیت سایر شاعران و سخنوران افغانی نیز نخواهد شد واستاد اسیر نیز که در حال حاضر خود را در دریچۀ نظریات موافق و مخالف چون «بلبلی اسیر» حس میکند، نیز رهائی خواهد یافت.
تا ارباب رأی را چه در نظر آید؟

به نظر من در مورد اين مساله اول بايد روي نکات آتي بحث شود

1 - ملک الشعرا در گذشته انتخابي بوده و يا انتصابي
2- ملک الشعرا تنها و تنها يک لقب افتخاري و اعزازي بوده و يا اين که مقام منصب کاري هم بوده است

2- آيا در دنياي کنوني نيازي براي تعين و يا انتخاب ملک الشعرا وجود دارد و يا خير - اگر دارد چرا و به کدام دلايل و اگر نه دارد چرا و به کدام دلايل
3- اگر به نتيجه رسيديم که بلي در جهان امروزي نيز جايي براي ملک الشعرا وجود دارد در آن صورت بايد اين را مشخص نماييم که:

الف- شاعر داراي چي مشخصاتي بايد باشد که واجد شرايط براي نامزد شدن به اين مقام و يا دريافت اين لقب شناخته شود
ب- کساني که ملک الشعرا را انتخاب يا انتصاب ميکنند بايد واجد کدام شرايط باشند
ج - روشن ساخت شيوۀ انتخاب و يا انتصاب

ديگر اينکه وقتي به تاريخ بر ميگرديم بايد اين را روشن بسازيم که آيا کساني که لقب ملک الشعرا را داشته اند به راستي سرآمد شاعران روزگار خود هم بوده اند و يا خير
و باز اگر مثلا ً ده تن از شاعران سرآمد همه زمانه ها را در شعر دري رديف کنيم چند تن از آنان داراي لقب ملک الشعرا بوده اند و يا اين که آيا ملک الشعرايي نيز در ميان اين ده تن قرار دارد و يا خير

*
باور شخص خودم اين است که در جامعۀ پلوراليستي امروزين ما - هر جامعه ايکه به ديموکراسي وارد شود خواهي نخواهي در ان پلوراليزم سر بلند ميکند - ديگر جا و ضرورتي براي تفويض القابي از قبيل ملک الشعرا وجود نه دارد. از سوي ديگر تا جاييکه من جامعۀ ادبي افغانستان را مي شناسم، انتخاب و يا انتصاب ملک الشعرا جز ايجاد مساله و مشکل ذات البيني - هيچ سهولت و نزديکي و تفاهمي را به وجود نه خواهد آورد.

**
اگر جامعۀ ادبي ما با اکثريت قابل توجه بالفرض در مورد ضرورت وجود ملک الشعرا رأي بدهد و شرايط و شيوه نامزدي و انتخاب اين مقام را مشخص بسازد، آن وقت ميتوان کس و يا کساني را براي احراز اين مقام و يا دريافت اين لقب کانديد نمود.

***
در پايان براي اجتناب از هر گونه سوء و تفاهم ميخواهم تأکيد بورزم که بدون شک جناب آقاي اسير يک شخصيت وطندوست و شاعر شناخته شده اند و پيشنهاد من براي بحث روي نکات بالا به هيچ وجه به معناي مخالفت با نامزدي جناب ايشان به حيث ملک الشعرا نيست

چرا تند خویی؟؟؟

در نظریات رد وقبول این دریچه، نظرم را مضمون پر از بغض و کینه و کدورت که مطالعۀ آن خاطر را مکدر می سازد از قلم آقای پروانه پرویز جلب کرد و مرا که کمتر در مسایل مداخله می کنم و حتی درهمین مورد هم، سکوت اختیار کرده بودم، بران داشت تا مختصرا ً اظهار نظر بکنم.

من شاعر نیستم، اما شعر خوب را بسیار دوست دارم و از خواندن آن حض می برم. از دوران صباوت با دیوان خواجه حافظ که در خانۀ ما مانند دیگران، به احترام نگهداری می شد و هر چند روزی یکی از اعضای خانه در آن فال می دید و پدر مرحومم با لذت و کیفیت خاص می خواند و تفسیر و تعبیرمی کرد، گوشم به زمزمه های ملکوتی شعر آشنا شده بود.
دواوین زیادی را پیدا کردم و در نشریه های کابل هم اشعار شعرای وطن را مطالعه می کردم، اما راست بگویم شعر حافظ شیرازی برای من لذت خاص داشت.

مصیبت های دوامدار در وطن با کودتای خانه برانداز هفت ثور،. . . .

متن مکمل این نوشته را یا به کمک لینک آتی مطالعه فرمائید یا لینک مذکور را کاپی و به براوزر کمپیوتر تان انتقال داده بازش کنید. همچنین این مضمون به تاریخ 5 فروری در صفحۀ تحلیلات پورتال هم نشر شده است.


http://www.afghan-german.net/upload/Tahlilha_PDF/haidar_mi_tdhera_tond_khooy.pdf

شعر دنیای منست و شاعر نور چشم و قوت قلبم البته شاعر خوب، شعر میدانم اما شاعر نیستم، بسیار کوشیدم ولی بجایی نرسیدم، دانستم که این موهبت کردگار است که به بعضی عنایت میگردد،

شاعران عالی مقام اهل معرفت آگاه اسرارند، خودم غرق بحر بیکران اندیشۀ تصوف سرآمد اقران مولانای بزرگ و عارف ژرف نگر پیر هراتم.

پیشنهاد مرد اهل خرد نوری صاحب را لبیک گفته رأی مؤافق خود را به شاعر توانای ماتمکدۀ غربت استاد اسیر تقدیم می نمایم.

با عرض حرمت

علام یحیی غزنوی

هم « اسیر» وهم صید

ای وای بر«اسیری» کز یاد رفته باشد
در دام مانده باشد و صیاد رفته باشد
شیون «کابلی»

سنت گرایی پیشرونده در جامۀ ابتکار بدیع و سازنده، دو رکن پر درخشش طرح محترم ولی احمد نوری است که در زنده سازی تعامل و فرهنگ فرهنگی حضور یک ملک الشعراء در مرز و بوم غریب نشین، برای ثقافت ما نفس کشیدن را جهت هوای تازه دست و پا می کند.
تعیین ملک الشعراء سنت دیرینه ایست که با اسلوب مترقی مردم سالارانه «تعیین» نه که «انتخاب» می شود، و این خود هم سنت گرایی است و هم بداعت دارد، مبتکرانه است مرحبا!
گر چه محرر این سطور نه منتقد شعری ام و نه شاعر و نه هم شعر شناس، ولی دل داغدار و بیدار دارم که به ندای سوز و آه اش مزرعۀ احساسم را با خواندن اشعار ناب و ناز سیرآب می کنم، من منتقد شعر نیستم و به گمانم که در دور و برم نیز این کیمیای نایاب و شخصیت والای دنیای شعر و ادب را نمی بینم، نمی شنوم، نه مخاطب اش ام و نه انعکاس و طنین فریاد های ناکشیده اش را حس می کنم، ای کاش او هم بود و برای من لطافت ها و ظرافت های ناب و نازک اشعار دل آرای شاعر پر توان و شایستۀ هر تحسین، نسیم «اسیر» را به پیمایش می گرفت و برهانم را برای لبیک گفتن به این دعوت که ملک الشعرأی ما باشد شاهد می بود، «اسیر» صید در گیر ماندۀ ماست در بند های مسؤولیت و تعهد در روشنگری و زدایش جهل، او صید ماست در شاخه های بلند آگاهی از فرهنگ شعری ما و در منزلت معنوی ثقافت و ادب زبانی ما، «اسیر» قیدی تعهدات زبان و ادب ما در مرحله ای از حیات یک نسل مشخص است که شاخص های آن بسیار فراتر از محدودۀ هستی زمان اش ادامه یافته و تداوم آن نیز جریان دارد.
او بدون شک در خور مدرج ملک الشعرایی است. چرا که او توانسته نیاز ها و فریاد های چند نسل را با هم کرده صفیر بدهد، به گفتۀ صوفی عشقری:
به سنگ و چوب جهان کرد ناله ام تاثیر به هر چه گوش بگیرید های های من است
تمام روی جهان پر شد از فغان دلــم به سازهرچه نهـی گوش وای وای من است

«اسیر» با مسؤولیت و امانت داری تمام مصطلحات، لغت ها، مقوله ها، الفاظ و جملات معنی دار و استعاره گونه را که در میان مردم تولد یافته و پخته شده و حامل مفاهیم وسیع است در اشعارش گرد آوری نموده است.
«اسیر» با صراحت و عریان، با سادگی و بسیار سهل و روشن و . . .

متن مکمل این نوشته را یا به کمک لینک آتی مطالعه فرمائید یا لینک مذکور را کاپی و به براوزر کمپیوتر تان انتقال داده بازش کنید. به تاریخ 4 فروری در صفحۀ تحلیلات پورتال هم نشر شده است.

http://www.afghan-german.net/upload/Tahlilha_PDF/sawabgar_m_r_ham_assir_wa_ham_sayd_2.pdf

من به نوبۀ خود پیشنهاد شخصیت محترم ملی گرا و دانشمند ولی احمد نوری را تائید نموده برای استاد اسیر بحیث ملک اشعراء در دیار مهاجرت رأی میدهم.

با وجود شکوه ها و نارضایتی های بیشمار از دارالفساد و حکومت چپاولگران، بازهم در بعضی فیصله های شان کم و تم معقولیت دیده می شود.

همینکه به مهاجرین فرامرزی حق رأی دادن را به انتخابات ندادند دانستند که این بیچاره ها تا هنوز به سطح بلوغ اندیشوی نرسیده اند.

صد سال دارد که پخته شود خام افغان.

بلحاظ خدا ! اعطای یک لقب فقط بخاطر قدردانی از یک وطندار که در نظر اکثریت لیاقت و اهلیت آنرا دارد اینقدر جنجال براه انداختن و ضد و نقیض گفتن یعنی چه؟
هموطنی که تا هنوز زن بودن و مرد بودنش معما است فضل و دانش خودرا در هر موضوع با ضدیت با اکثریت نشان می دهد.
حالا منتظریم که این سبد را پر گل نموده چند گلی تازه بدستان نظیف و یا ضخیم خود گذاشته سبد را رنگین سازند و به ما فرصت بهتر انتخاب بدهند.

در قضاوت بالای صاحبان سخن تنها ساخته و پرداختۀ شان نیست بلکه در ترازوی قضاوت جامعه شخصیت، اعمال و کردار یک شخص هم وزن میگردد. چه نویسنده است چه گویندۀ تلویزیون، چه نقاش و چه شاعر و چه اهل سیاست و تحلیل. و چه مؤرخ و چه واعظ.

داشتیم شاعرانی که شهرۀ آفاق بودند، گذشت زمان آشکار ساخت که یا در جمع سودا شدگان بودند یا در ردیف متعصبین قوم پرست و منطقه گرا و یا مداح درباری.

در پیشنهاد اسیر بحیث ملک الشعرا که نه پول و نه مقام دولتی دارد شخصیت شان هم در پهلوی شعر شان در نظر گرفته شده.

امید وارم دانشمندان و علاقه مندان شعر و ادب در این پنجره بیشتر اشتراک نمایند و این انتخاب را تأئید فرمایند. با احترام

عرایضی در بارۀ انتخاب استاد محمد نسیم اسیر
به مقام منیع ملک الشعراء در هجرت

سلام ها و محبت خود را به کارکنان و دست اندرکاران پورتال معزز، ملی و دلخواه «افغان جرمن آنلاین» که نشرات عالی و ملی آن مورد تمجید همه دوست داران افغانستان عزیز می باشد، تقدیم می نمایم. این پورتال همان طوریکه در راه روشن ساختن اوضاع اجتماعی و سیاسی وطن عزیز ما افغانستان فعالیت شایسته و مثمر دارد، به همان پیمایه در راه معرفی، حفظ و بقای ادب و فرهنگ اصیل افغان تلاش میکند که همه مطالب با ارزش آن جهت آگاهی و ذخیرۀ دانش نسل جوان امروز میباشد، که آینده سازان فردای کشور زیبای ما افغانستان پرغرور می باشند.
اکثراً موضوعات و نوشته های آن قلم بدستان افغان را که در دریچۀ نظر خواهی یا نظر سنجی می گذارند، اکثراً مطالب ناب، معقول و مقبول و با ارزش بوده که با تبصره ها و نظریات نویسندگان و صاحب نظران یک منبع خوب و با اعتبار برای محققان و جوانان ما محسوب میگردد و این خدمتی است ماندگار و با ثمر.
از جمله مطالبی که از قلم جناب ولی احمد نوری در این پنجره ها گذاشته شده دو مطلب آن بسیار مجدانه توجه این خوانندۀ همیشگی پورتال افغان جرمن آنلاین را بخود جلب نموده است.
یکی پیشنهاد نام گذاری میدان هوایی بین المللی کابل به نام نامی اعلیحضرت فقید محمد ظاهر شاه پادشاه محبوب افغانستان (1933 - 1973) بود که واقعاً یک پیشنهاد وطن پرستانه و بجا بود. شما می توانید اثل این پیشنهاد ملی را به کمک لینک ذیل مطالعه فرمائید که در آن شعر زیبایی هم از استاد محمد نسیم اسیر در بارۀ خاطره های خجسته دوران سلطنت آن رادمرد سروده شده است:

http://www.afghan-german.net/upload/Tahlilha_PDF/walinouri_peshnehad_ba_hozor_melat_agh.pdf

خدا کند دولت افغانستان و شاروالی کابل گوش شنوا داشته، وجداناً و انصافاً به پاس حق شناسی این تصمیم ملی و تاریخی را گرفته آنرا اعلان بدارند و به گوش حهانیان برسانند.

پیشنهاد تازۀ جناب ولی احمد نوری در مورد انتخاب ملک الشعرای افغان های غربت نشین میباشد که . . . . .

متن مکمل این نوستۀ زیبا را می توانید به کمک لینک آتی مطالعه فرمائید و یا لینک را از اینجا کاپی کرده به براوزر تان انتقال داده صفحۀ مربوط آنرا باز نمائید.

http://www.afghan-german.net/upload/Tahlilha_PDF/mahmud_hamed_entekhab_malekoshoara_dar_ghorbat.pdf

در حالی که فرموده های برادر م عارف عزیز را صد فیصد تائید میکنم رأی خودر برای اسیر صاحب بحیث ملک الشعرا بیرون وطن می دهم.

اگر این حق را از من نگیرند.

هموطنان عزيز، خواهران و برادرن!

فكر ميكنم كه بدبخت تر از ما مردم، ملت ديگري در دنيا وجود ندارد. حال امروز خودرا كه مي بینم، اصطلاحي عامينه ای بخاطرم مي رسد كه گويند:
« خدا ديديش كه همينطور بدبخت ساختيش»،
وطن در چه بدبختي و فلاكت افتاده، يك ملت بيچاره كه غير از گدايي ديگر كاري ندارد، از هرطرف دشمنان حريص و پرطمع به خون ما تشنه و تشنه تر از روز ماقبل به جان ما افتاده و ميخواهد نام افغان و افغانيت از اين سرزمين محو و نابود شود.
و ما چه؟؟
هر روز در ريشۀ خود تيشه مي زنيم و يكديگر را به چوب ملامت مي زنيم، همينكه كوچكترين روزنۀ نوري باز شود، از هرطرف زبان ما به حركت آمده و هر ناروايي كه امكان دارد، نثار يكديگر مي كنيم.

ما كه نتوانيم هم عقيده صرف براي انتخاب شخصيتي براي كرسي ملك الشعرا باشيم، چطور خواهیم توانست كه در يك راه براي باز سازي و خلاصي وطن از اسارت قدم برداريم.؟؟؟ وقتي كسي وارد صحنه شود تا راه نجاتي را رهنما شود، فوراً هزاران تاپۀ قومي، زباني، مذهبي و ... به پيشاني آن زده و اورا از كِرده پشيمان مي سازيم.

اينست رنج و بدبختي ما مردم افغان. آواره در تمام دنيا، گدايي گر و دستنگر به پيش همه، سرخم و بيچاره و درمانده.
تا كي؟،
تا چند؟
آيا اين رسوايي را چطور به نسل هاي بعدي كه وارث ما هستند، به آنها بگوييم.؟؟

برادران و خواهران هموطن!
بياييد يكبار هم اگر شده، افغان باشيم و افغانيت را شعار خويش بسازيم، نگذاريم كه ما مردم به مرض تفرقه هاي گوناگون مانند قوميت پرستي، زبان پرستي، مذهب پرستي و ... كه گريبان گير ما شده به هلاكت و فلاكت برسيم.
بياييد باهم برادر وار نه تنها در عرصۀ انتخاب ملك الشعراء، بلكه در انتخاب راه درست براي نجات وطن گام برداريم.
خودخواهي هاي بيجا، ما را در راهي كه روان هستيم، به تركستان مي رساند.

تشكر از همه.

من شاعر نیستم اما از طفولیت با شعر آشنا بوده ام.
استاد نسیم اسیر با شایستگی شخصیت ملی و ابعاد شعرش لیاقت این مقام را دارد.
من رأی خود را به ایشان تقدیم می دارم.

مکثی چند بر بعضی از نوشته ها
و نظری پیرامون ملک الشعرای افغان های خارج وطن

در قدم اول از همه بزرگان و صاحب نظران و ادب دوستان افغان که تا حال در این نظر سنجی اشتراک کرده اند و پیشنهاد لزوم داشتن یک ملک الشعراء را در بیرون افغانستان برای افغان های مهاجر و دور از وطن یک پیشنهاد درست و بجا خوانده اند اظهار تشکر و سپاس دارم. ثانیاً از آن عده نویسندگان، صاحب نظران، ادب دوستان و دانشمندانی که این پیشنهاد را پذیرفته و تأئید نموده اند قلباً سپاسگذاری میکنم. در اینجا اسمای یکعده مهربانانیکه در این دریچه تا کنون سهم گرفته قابل یادآوری میدانم مانند جنابان سید هاشم سدید، سراج وهاج، داکتر سید عبدالله کاظم، جناب محمد عارف عباسی، جناب داکتر سید خلیل هاشمیان، انجنیر احسان الله مایار، داکتر صلاح الدین سعیدی، ناصر تیموری، الحاج خلیل الله ناظم باختری، عبدالقیوم نیرو لطیف، الحاج محمد ابراهیم حبیب زی، تیمورشاه تیموری، علی برات سجاد، محمد عارف عزیز، انجنیر محمد هاشم رائق، انجنیر احمد شمس نجم، الحاج محمد طاهر سرورزاده، انجنیر محمد حسن کشتیار و از خانم ادب دوست و دانشمند مانند محترمه داکتر سلطانه نجم، محترمه بی بی زرلشت ازاده، محترمه میرمن لمر جباری، و محترمه بی بی خالده نجم که با نوشته های پرمحتوی، مثبت و مقبول خود ها بنیاد یک جمع آوری سالم آرای ادب دوستان و علاقه مندان شعر و ادب را گذاشته اند و من از ادارۀ پورتال محترم افغان جرمن آنلاین التجا میکنم تا این دریچه را برای جمع آوری بیشتر آرا ادامه دهند تا همه علاقه مندان این موضوع وقت آنرا بیابند و در این باره اظهار نظر نموده بتوانند.

آمدیم بر نوشتۀ عالی، زیبا و رنگین دانشمند محترم لمر جباری:
جناب جباری ! من واقعاً نمیدانم که جناب شما یک خانم هستید و یا یک آقا. ولی چند تن از نویسندگان در این دریچه از شما بحیث یک خانم یادآور کرده اند. و این حتماً برای آنست که نوشتۀ شما بی حد زیبا و دارای باریکی های لطیفی است که تنها میتواند از کلک زیبای یک خانم نقش صفحه گردد.

شما مرا مخاطب ساخته می نویسید:

{{ « در ارتباط با پیشنهاد تان در مورد انتخاب ملک الشعرای افغانهای بیرون کشور، از توجه تان به دنیای رنګین شعر و شاعری و کوشش عملی تان بخاطر اینکه ګامی درین راستا برداشته شود بسیار سپاسگزارم.
آقای اسیر اشعار بسیار زیبا و دلنشیینی سروده اند که همواره من . . . . . .

متن مکمل این نوشته را میتوانید در صفحۀ تحلات پورتال آ گی او و یا به کمک لینک ذیل مطالعه کنید.

http://www.afghan-german.net/upload/Tahlilha_PDF/walinouri_maksey_bar_baze_neweshtaha_assir_1.pdf

اسلام علیکم محترم پاینده هریوا،

نویسنده ورزیده آلمانی Thomas Mann بعد از ورود به اضلاع متحدۀ امریکا به جواب خبرنگاران گفت:
«هرجا که من هستم، آلمان است». او چند سال پیش مجبور شده بود کشور محبوب اش را ترک کند.

شما راست می گوئید، اوضاع افغانستان جدی و متشنج است. مگر در خارج هم انسان ها حق دارند ـ در پهلوی محبت، همدردی و کمک به کشور ـ به زندگی مادی و معنوی خود ادامه بدهند.

آیا شما محترم، که به هموطنان تان از طریق طنز توهین می کنید، شب و روز در خدمت وطن هستید؟

لطفاً از این خدمات تان حکایت کنید، تا ما پند گرفته به سوال های جدی تر توجه کنیم.

هموطن عزیز پروانه پرویز !

محترم ولی احمد نوری پیشنهادی را طرح کرد و ما بیچارگان نا شاعر برداشت و احساس شخصی خودرا از اشعار محترم استاد نسیم اسیر نوشتیم ، فکر میکنم این حق را داشتیم. باز هم من پیشنهاد کردم که در نبود یک معیار معین به اعتبار آراء یک عده اشخاص صاحب نظر تصمیم گرفته شود ، این پیشنهاد بود و نه فیصله .
درینجا باید دو موضوع را از هم جدا ساخت . اول – پرسش نظر مردم در مورد یک هنر مند و پدیده هایش . دوم- قضاوت فنی و نقد مسلکی بر یک اثر و یا شخص آفریدگار اثر.
درین بحث حالت اولی صدق می کند که درین صورت گلکار، نجار، حمال، مستری ،جارو کش ، معلم، متعلم، قاضی، محرر و عریضه نویس ، خرکار ، سادو و پتره گر و مداری خلاصه همه اقشار یک جامعه حق ابراز نظر دارند و کسی این حق را سلب نمی تواند
اگر پیشنهاد پورتال ابراز نظر در مورد اشعار اسیر صاحب از لحاظ صنایع شعری می بود در آنصورت من و دوستانی که درین مورد خاص هیچ مدان بودیم به روایت دست کوته در آستین به، با درک نادانی خود درین رشته خموشی را بهتر از رسوایی جهالت می پنداشتیم.
اما اگر با تمام محدودیت دانشم در بحر بیکران آثار مولانای بلخی و یا بیدل صاحب و یا حافظ شیراز متحسس شده حظ می برم و اگر در مجموع از این سه شخصیت عالیمقام و دانشمند احساس شخصی خودرا بیان نموده ویا یک پارچۀ خاص شان را تعریف می کنم این حق من است گرچه در تعبیر کلام شان فقط به پیمانۀ فهم خود میدانم نه به عمق معنی ، نباید توسط هموطنی سیلی بدهنم احواله گردد که دهن ببند تو چه کاره ای که مولانای بزرگ و بیدل صاحب مدرسه و حافظ دانشمند را تعریف می کنی.
مردم و جامعه آئینۀ قد نمای هنر است و هنرمند تنها برای هم کیش خود نمی سازد بلکه برای مردمش می آفریند و هنر مند خودرا بیشتر درین آئینه می یابد تا به داوری های فنی و مسلکی .
اگر از من پرسیده شود که بین سرایندگان فعلی غزل کدام را می پسندی می گویم احمد ولی را اما اگر پرسیده شود کدامیک به اصول فنی و راگ و سُر برابر است. جوا ب من نمی دانم است.
حالا سلطانی نیست که ما برایش ملک الشعراء انتخاب نماییم و سلطان صاحب کرم بسرودن هر قصیده دهن شاعر پر از طلا نماید.
با کمال احترام به قریحه های عالی آفریدگان اشعار گل، بلبل،بوستان و مرغزار ، بهاران، چشم خمار، ابروی دم مار و خال هندوی کنج لب و زلفکان تارتار درین احوال خاص اشعار اسیر صاحب از قلب پر دردش بر میخیزد و به دلهای درد مند باشندگان دیار غربت می نشیند. ابراز این احساس با تمام نادانی در صنایع شعری گناه نیست ، فکر می کنم این حق مسلم هر فرد بوده دیگری بخود حق توهین ندهد. ما هم به خود حق نمی دهیم که مانع ارائۀ نظریات دیگران شویم.
چه زیبا می بود که اگر پروانه پرویز این نظر معقول خودرا بدون بد خویی به آرامش، فارغ از اهانت بدیگران، بدون خود خواهی می نوشتند. البته نظر شان صائب و قابل غور و دقت است و حالا منتظر می شویم که شعراء 21 شاعر را برای گرفتن این لقب معرفی نموده بعداٌ رأی گیری صورت گیرد ، امیدوارم اسم مبارک پروانه پرویز در جملۀ بیست و یک نفر باشد. خیر بهر حال برای انجام کار نیک اگر رأی گیری پنج سال را در بر گرفت مهم نیست. ایکاش ما در تنظیم همه امور مهم ملی در مهاجرت اینقدر دقیق و با ملاحظه می بودیم.

به لحاظ خدا از کیسۀ خلیفه نبخشید

مربی داری مربا بخور

درود به همه فرهنگیان محترم اعم از شاعران، نویسندگان، نقادان و ژورنالیستان، طنز پردازان، افسانه گویان، پروفیسوران اصل و بدل، استادان با اسناد اصلی و با اسناد جعلی، دکتوران با دپلوم راستی و با دپلوم دروغی، نویسندگان بافخر و نویسندگان بی فخر، شاعران استاد و شاعران نا استاد.

در باره انتخاب ملک الشعرا که چه کسی را به این منصب عالی نصب کرد نظریه ای دارم که اگر مقبول قبول تیکه داران فرهنگ قرار گیرد بزرگترین خدمت به فرهنگ کشور ما افغانستان خواهد بود و هم یک راه جدیدی برای انتخابات فرهنگی و سیاسی آینده ما مردم بلا دیده خواهد بود، با اینکه فعلا دوره دربار و درباری ها گذشته و زمان زمان مردم است نه باید به وصف شاهان و درباریان زبان به مدح گشوده ملک الشعرا و مداح دربار انتخاب کرد خیر باز هم به هر صورت
اینکه آزادانه تمام مردم اعم از نجار و گلکار و بزاز و مداری و دلال و شاعر و ناثر و تحلیلگران سیاسی و ژورنالیست و خرکار، جوان و پیر و مرد و زن و ملا و طالب و عالم و جاهل بیایند و ملک الشعرا را انتخاب نمایند به نظر بنده نادرست است زیرا درک و انتخاب شعر و شاعر را هرکسی نمیتواند، چه خاصه که ملک الشعرا و شاعر درباری یا مدیحه سرا را انتخاب نمایند.
[باید که اولتر از همه فرهنگیان محترم هر کدام تعداد 21 شاعر طرف پسند شانرا معرفی نمایند و بعد از مدت معینه از بین شعرای معرفی شده نظر به رای اکثریت تعداد 21 شاعر انتخاب و معرفی شوند.
بعد از معرفی شدن 21 شاعر، همین 21 شاعر شخصی را انتخاب و تاج و تخت ملک الشعرایی یا مدیحه سرایی و یا شاعر درباری را برایش تفویض دارند.
یعنی که انتخاب انتخاب صورت گیرد درست و بجا خواهد بود که البته این سیستم انتخاب کاملا درست و بجاست و در غیر آن مانند انتخابات ریاست جمهوری خواهد بود نه اینکه آقای فلان پسر خاله چوپان همسایِه خیاشنه خود را انتصاب نماید یعنی شادی باز و مداری را معلم قرآن در لیسه عایشه درانی مقرر نمود.
در غیر آن اشخاصی که یک دنده بوده میل و ذوق و شوق خود را تحمیل می نمایند تاریخ فرهنگ باید ایشان را خائن ملیِّ فرهنگی بحساب آورد گر چه چندی قبل موضوع را از طریق « ف. ب.» اشاره نموده بودم.
فخرالعلما را باید علما انتخاب و انتصاب نمایند نه جهلا، فخرالشعرا را هم باید شعرا انتخاب و انتصاب نمایند نه دلالان و جلابان فرهنگی.
" آقای عباسی و هاشمیان و ماروفی و وهاج و غیره و غیره " را به انتخاب فخرالشعرا چه غرض شاید دوستان بگویند که تو چکاره هستی که چنین نظر میدهی؟ بنده یکی از نمونه کلام خود را که فی البدیهه بپاسخ یکی از شعرای محترم نوشته بودم پیشکش می نمایم:

لاف روشنگری از پروانه پرواز


آمدم گفته، بسی، نار و حطب آوردی
خشب و گه عشب و گاه، قصب آوردی

رعد و برقی که پر از ژاله و طوفانِ شدید
روحِ افسردۀ مارا، به تعب آوردی

باد و بارانِ هوس خورده به رضوان ادب
سخنی چند به ارضای ادب آوردی

شاید احساسِ مرا، درک نکردی، آقا!
که جلب وار، خبر های جلب آوردی

اشتباه کرده به فکرِ غلطت، جای دگر
این چنین یاوه سرا گشته شغب آوردی

می ندانم که به فکرِ تو، چی ها کرده خطور
با چنین ابر ِسیه قهر و غضب آوردی

لافِ رو شنگری و پف و پتاقت عجبا
عوض نور به ما، ظلمت شب آوردی

آنچه شایستهء تو نیست، تلنگر دادی
وانچه را لایق ما نیست به لب آوردی

گر حیا، رفته سفر، شرم، و گر کرده حذر
غیرت و ننگ به آهنگ طرب آوردی

لوچ و بی پرده نوشتن ، ز شما خیلی بعید
که به ما شعری چنین ننگِ ادب آوردی

هرچه از حد گذرد، گنده و مردار شود
اگر انصاف کمی بود حسب آوردی

ترک عادت اگرت موجب امراض شود
به از آنست که، میراثِ عرب آوردی

ما که (پروانهء)عشقیم، نه زنبور ِهوس
شیشهء ناسره بر زیبِ ذهب آوردی

یک موضوع عاجل و قابل توجه فوری

با اینکه در افغانستان روزانه ده ها تن کشته می شوند و افتصاد کشور به سرعت رو به خرابی است و حتی احتمال جنګ های داخلی هم دیده می شود، اما یک موضوع بسیار عاجلی هست که اګر بصورت فوری در یک جرګه معززین برون مرزی حل نشود، افغانستان از صحنۀ کاینات نابود خواهد شد.
لطفا به این موضوع توجه بسیار عاجل فرمایید.
یک پست بسیار مهم خالی مانده است که فوراً جایش باید پر شود.
ما افغانهای دور از وطن تصور کنید حتی یک ملک الشعرا نداریم. آقای محترم سراج و هاج و شخصیت های دیگر حق دارند که قهر شوند چطور ما دیوانګان ( ضرورت )داشتن یک ملک الشعرای بیرون از افغانستان را درک کرده نمی توانیم.
ضمناً یک احصائیه گیری عاجل هم لازم است تا دیده شود چند فیصد افغانها خبر بودند که مرحوم هاتف صاحب این لقب را داشته اند. با یک عالم شرمندگی باید اعتراف کنم که من شخصاًازین موضوع تا حال خبر نبودم که ملک الشعرای ما تا حال کی بوده است.
شاید در مسایل مهم دیگر هم بی خبر باشم لطفاً مرا کمک کنید.
ملک النویسندگان افغانهای برون از کشور کی است؟
ملک المورخین ما چه کسی است؟
ملک الموسیقی دانان اروپای غربی کی هست؟
هیات محترم اهل حل و عقد وبسایت که دیگر حوصله بحث را ندارد چرا این پست های حساس بیرون مرزی را پیش از آنکه افغانستان سقوط کند پر نمی سازد؟
عباسی صاحب چه بجا فرموند که وقتی ما روی چیزی نظر می دهیم دیگران کی باشند که بگویند نی
احترامات بسیار به صفحه زیبای افغان جرمن انلاین.

هریوا

24جنوری13

استاد اسیرومنصب ملک الشعرائی

اینجانب محمد حسن کشتیار، در شهر گردیز ولایت عزیز پکتیا بدنیا آمده و مکتب را تاختم صنف دوازدهم در لیسهءعبدالحی گردیزی خوانده و بعد بکابل رحل اقامت افگنده و در چشم و چراغ وطن، پوهنتون کابل را به اتمام رساندم، بعدا تحصیلاتم را تا درجه ماستری در خارج ازوطن پیش بردم، پس از مهاجرت در جرمنی، شهر گِلزن کیرشن را مسکن خود و عزیزانم ساختم.

در زمانه های بسیار قدیم به شعر و ادب دری علاقه گرفته و از بین شعرای نامدار عصر ما به اشعار علامه اقبال لاهوری علاقهء فراوان داشتم و هنوز هم دارم، اشعار وافر این شاعر و دیگر شعرای نامدار را از بر دارم و یگان وقت زمزمه می کنم.

اشعار اقبال را ازین خاطر هم بسیار خوش دارم که او یک مسلمان آفاقی بود و بهمه مسلمانان و انسان های سراسر دنیا احترام داشت، از وطن عزیز ماهم باشوق وعلاقه دیدن کرده و در وصف آن بسیار سخن گفته است. وقتیکه از گذشته های شیرین یاد می کنم عالمی از غم بر سرم می ریزد:

یاد ایام جوانی جگرم خون می کرد
خوب شد پیر شدم کم کم و نسیان آمد

از شعرای شهر خود را که همیشه شعر شانرا خوانده ام یکی هم استاد محمد نسیم اسیر است، در کابل هم اشعار استاد اسیر را کم و بیش خوانده بودم ولی از وقتیکه در جرمنی مهاجر شده و از جرائد مختلف، مثل عقاب آریانا، درد دل افغان و آئینه افغانستان استفاده کرده و پارچه های نغزی را از ایشان خوانده ام، محبت استاد واقعاً در قلبم جا گرفته است. از محبوبیت انسانی استاد اسیر که هیچ نپرسید، چون چیزیکه عیانست چه حاجت به بیانست.
وقتی شنیدم که پورتال محبوب افغانستان آزاد، آزاد افغانستان استاد اسیر را به منصب والای ملک الشعرائی پیشنهاد کرده است، صفحات مربوطه را به دقت مطالعه کردم، در حالیکه ازین ابتکار به موقع و حقبینانه این صفحه دلپسند انترنتی ابراز خرسندی و سپاس میکنم، رأی خود را به جناب استاد اسیر می سپارم.

و من الله توفیق

این نوشته جناب حسن کشتیار توسط خود جناب استاد اسیر به پورتال افغان جرمن آنلاین فرستاده شده و ما از توجه جناب شان سپاسگذاریم. ادارۀ پورتال افغان جرمن آنلاین

انتخاب من استاد اسیر است

بعد از مهاجرت از وطن محبوبم افغانستان، یکجا با پدر جانم و مادر حانم و دیگر نزدیکان اهل بیت، مقیم آلمان و ساکن شهر زیبای همبورگ شدم. در کابل عزیز به دنیا آمده و تحصیلاتم را در پوهنتون شاندار کابل در رشتۀ طب به سر رسانده ام. اندکی بعد از توطن در همبورگ در یکی از شفاخانه های بزرگ این شهر شامل وظیفه شده و در همانجا در خدمت مریضان قرار دارم.
از خدایم راضی هستم که با وجود دوری از یار و دیار، در خدمت سلامت ابنای بشر می باشم. وقت فراغت زیاد ندارم و اگر فرصتی میسر شود، به بعضی وبسایت های افغانی و ایرانی سر می زنم.
از عرصِ بیشتر از یک سال است که پورتال «افغانستان آزاد – آزاد افغانستان» را و از آن زمان هر وقت که فرصت دست دهد به سراغ همین وبسایت می روم. هم از خواندن مطالب علمی و آفاقی آن و هم از اشعار زیبایی که همیشه در آن سراغ می گردد، لذت می برم.
اشعار استاد «اسیر» را در کابل عزیز هم خوانده بودم ولی بیشترین اشعار این استاد نخبۀ وطن را بعد از کشف همین پورتال مطالعه کرده ام.
پبشنهاد این صفحۀ انترنتی را به مناسبت تقرر استاد «اسیر» به مرتبۀ شاندار ملک الشعرائی و سپس نظرات و تبصره های وطنداران عزیزم را در این باب مطالعه کرده و مسرورم که آرای مثبت نسبت به استاد اسیر بسیار زیاد است. من هم رأی خود را به همین شاعر پاکباز، که دلسوختۀ و عاشق میهن محبوب ماست تقدیم میکنم.
از خداند متعال تمنا دارم که جناب استاد «اسیر» و همه شعرای وطن دوست دیگر ما جامۀ عافیت و سعادت به تن داشته و در خدمت ادب و فرهنگ با شکوه وطن ما قرار داشته باشند. با احترام
24 جنوری 2013

بر گرفته از پورتال AA-AA

http://afgazad.com/Adaby-13/012413-Dr-Soltaana-Najm-Ektekhaab-e-Mann-Ostaad-Aseer-Ast.pdf

خالده نجم
از همبورگ آلمان
22/01/2013

«ملک الشعرائی به استاد اسیر می زیبد»

سی سال تمام معلم لیسۀ عالی ملالی بوده و شاگردان فراوانی را که همه مثل فرندان عزیز من استند، تربیه کرده و به جامعه تقدیم نموده ام. از شعر و سخن شیرین و دلنشین همیشه لذت برده ام و علاقه ام به سخن آفرینان حد و حصری نمی شناسد. کمتر کسی را سراغ دارم که استاد اسیر، این شاعر برجستۀ کابلی را نشناسد.
اشعار برازندۀ جناب استاد اسیر را چه در کابل عزیز و چه حالا در عالم غربت مطالعه کرده و از آن حض برده ام. شخصیت انسانی استاد اسیر طوریکه از زبان هرکس شنیده ام مورد احترام و تمجید است.
حالا که قرار است افغانان مهجور ملک الشعرای جدید را انتخاب کنند، فرد بهتری را برای احراز این منصب عالی سراغ ندارم. بک رأی حق دارم و آنرا به استاد اسیر تقدیم می کنم. ایزد متعال یار و مددگارش باشد.


http://www.afgazad.com/Adaby-13/012213-Khaaleda-Najm-Malek-o-Shoaraayee-ba-Ostaad-Aseer-Meezeebad.pdf

از نوشتۀ جناب محترم سید هاشم سدید مفکوره ای برایم پیدا شد که آنرا طور پیشنهاد خدمت مدیریت افغان جرمن آنلاین و هموطنان عزیز تقدیم می نمایم.

رأی گیری روی موضوعات مختلف اقتصادی، اجتماعی و سیاسی در سایت های نشرات معتبر امریکا از قبیل نیویارک تایمز، واشنگتن پست، لاس انجلس تایمز، مجلۀ تایم، نیوزویک وغیره، خیلی معمول است.
اشخاص مؤافق به یک موضوع روی دائرۀ معین «مؤافق» و مخالفین روی دائرۀ «مخالف» Click یا پچق می نمایند. بدین ترتیب تعداد آراء حساب شده باساس آن فیصله بصورت دیموکراتیک، منصفانه و عادلانه صورت می گیرد. اما مراقبت مشکل عمده را می سازد که شاید یک نفر چندین بار رأی بدهد.
مثلاٌ پیشنهاد انتخاب ملک الشعرا در بیرون کشور توسط نظر سنجی مشکل است و تعیین معیار دشوار، اما با رأی گیری ارقام ابزار فیصله کن است.

زرلشت آزاده 24/01/2013
باستان اضلاع متحده
فشرده ای از نوشتۀ جناب حاجی محمد طاهر سرورزاده را که به مناسبت انتخاب ملک الشعراء در هجرت به تاریخ 22/1/13 در افغانستان آزاد نشر شده است، به مطالعۀ خوانندگان گرانقدر افغان جرمن آنلاین می رسانم با احترام زرلشت


حاجی محمد طاهر سرور زاده
22 جنوری 2013

ملک الشعرای استاد اسیر

سال های طولانی با استاد اسیر دوست بوده ام و بنا بر آن از ایشان معرفت نزدیک دارم. جناب اسیر انسانی خلیق، مردم دوست و عاشق وطن عزیز ما افغانستان است و خصائل و سجایای پسندیده اش، او را محبوب دوستان و آشنایانش ساخته است.
شعر استاد اسیر نیز بی اندازه پخته و در میان شاعران افغان بی رقیب است. از این رو ایشان را بهترین کاندید برای احراز مقام ملک الشعراء دانسته و رأیم را به ایشان می دهم. خداوند مستعان مددگار استاد اسیر باشد و ایشان را سرفراز دارین بدارد

فشرده ای از نوشتۀ محترم شاغلی انجنیر احمد شمس نجم را که به مناسبت انتخاب ملک الشعراء در هجرت به تاریخ 23/1/13 در افغانستان آزاد نشر شده است، به اجازۀ نویسنده به مطالعۀ خوانندگان گرانقدر افغان جرمن آنلاین می رسانم: زرلشت از باستان امریکا

«ملک الشعراء به انتخاب مردم»

خوشحالم که افغانان برای بار اول، ملک الشعرای خود را خود انتخاب می کنند، نه اینکه شاه و سلطان و زمامدار و امیری این منصب رفیع را به کسی تفویض نماید.

کاش میشد همه هموطنان دور از وطن ما، از طرق مختلف - بالخاصه از طریق تلویزیون های داخل و خارج در جریان گذاشته می شدند، تا سهمگیری بیشتر و وسیعتر در این امر مهم فرهنگی صورت می گرفت. زیرا اکثر افغانان و خصوصاً آنانی که به شعر و ادب علاقه دارند، در سنین بالا قرار داشته و به کمپیوتر و وسایل مدرن دیگیتال کمتر دسترس دارند.
امید است که سایت های افغان جرمن و افغانستان آزاد که ابتکار این کار شریف فرهنگی را به عهده گرفته اند، در طرزالعمل اطلاعاتی خود تجدید نظر کنند و کاری کنند که هموطنان ما را از طریق وسایل سمعی و بصری، از قبیل رادیو و تلویزیون و جراید از این ابتکار مطلع بسازند.
من نظر خود را بیان کردم امید است که به آن ترتیب اثر داده شود.

بنده بعد از سالیان طولانی با بزرگانم در شهر همبورگ جرمنی زندگی میکنم، از طریق دوستی از موضوع آگاه شدم. اگر آن دوست دلسوز این خبر را برایم نمی داد، از مسأله بکلی بی خبر می ماندم. به هزاران هموطن ما در شهر همبورگ به سر می برند ولی کمتر کسی از این موضوع اطلاع یافته است.

خواستم اتمام حجت کنم و کردم، ولی خود یک آن اولتر در این انتخاب سهم گرفته و رأی خود را به نفع استاد معظم محمد نسیم اسیر، که از هر نگاه لایق و سزاوار این کرسی عالی ادبی و اجتماعی می باشند، تقدیم می کنم. والسلام

نوشتۀ جناب عباسی صاحب مرا بر آن داشت تا در رابطۀ انتخاب "ملک الشعرأ" در خارج از کشور بعد، از درگذشت جناب مرحوم هاتف صاحب، و نوشتۀ جناب تیمور شاه تیموری شش نکته را، با احترام به هر یک از ذوات یاد شده، به عرض برسانم:

1/ درست است که بسیاری اشخاص شاعر نیستند، اما شاعر نبودن به آن معنی نیست که این اشخاص درک و احساس شعری ندارند و معنی و مضمون شعر را نمی فهمند. فراموش نشود که شعر خوب، دل انگیز و پرمایه همان طوری که مخلوق روح لطیف، بااحساس و انسانی شاعر است متأثر کنندۀ روح لطیف، حساس، معصوم و انسانی شعر دوستان هم است. شعر خوب با مضمون و پیام عالی همانگونه که از دل بر می خیزد به دلها هم می نشیند.
فهم شعر خوب مخلوق ارتباطی است که روح پر تپش و مخیل دو انسان آن را می آفریند. زبان شعر زبان عادی نیست؛ زبان دلهاست!

فهم آن هم با مغز و هوش ظاهر میسر نمی شود. فهم اشعار بیدل با همه پیچیدگی و ثقلت آن تنها از طریق وصلت روح و قلب آنکه امروز این شعر را میخواند و آنکه قرنها قبل آنرا سروده است، میسر می شود.

دوم/ کار طبابت و مهندسی و دارو سازی و انجینری را نباید با کار شاعر و سرودن شعر یا آفرینش های دیگر هنری برابر کرد. در آن ها باید یک عمر به کانونهای تعلیمی ذی ربط سر زد، درس خواند، پشانی ترش معلم را تحمل نمود و خون جگر خورد، ولی در اینکار ـ شاعری ـ ضروری نیست که چنین پروسه ای طی گردد. نمونۀ خوب آن خود جناب "اسیر" صاحب می باشند که برای شاعر شدن نزد هیچکسی به اصطلاح "گر" نمانده اند. فهم شعر را به همینگونه قیاس کنید!

سوم/ بار ها در انتخاب "سوپر ستار" در آلمان دیده شده است ـ در سائر کشور ها هم ـ که باوجود حضور بزرگترین افراد وارد در رشتۀ مورد نظر، حق انتخاب سوپر استار را به مردم می دهند. بطور مثال برای هر یک از ده نفری که از میان هزار ها انسان بعنوان بهترین هاانتخاب می شوند یک نمرۀ تیلفون را معرفی میکنند و از بینندگان برنامه تقاضا می کنند تا برای نفر مورد نظر خویش از طریق تیلفون رأی بدهند. برندۀ نهائی کسی اعلام می شود که بیشترین رأی تیلفونی را دریافت کند.

چهارم/ تا جائیکه من فکر می کنم راه برای کاندید شدن سائر شعرای که علاقمند به کاندید کردن خویش باشند، بسته نیست. این پیشنهاد طوری که همه اطلاع داریم برای اولین بار از طرف جناب داکتر صاحب هاشمیان صورت گرفت و جناب نوری صاحب با امکاناتی که داشتند آن را در عمل پیاده کرده ضمناً نظر شانرا در زمینه با تائید پیشنهاد داکتر صاحب هاشمیان ابراز کردند. به نظر من ایشان راه را برای نامزدی دیگران نبسته اند.

پنجم/ از آنجائیکه انترنت امروز همه مرز ها را از میان برداشته است و هیچ امری که در انترنت بیاید به یک محل و یک کشور محدود نمی ماند، بهتر خواهد بود که هم رأی دهندگان و هم نامزد ها به داخل و خارج کشور عزیز ما تعمیم پیدا کند.

ششم/ همه آن بزرگوارانی که به قواعد شعر آشنا هستند، خواه شعر گفته اند خواه نگفته اند، با مسئولیت در این همه پرسیی که برسم دیموکراتیک باید اجرا شود، اشتراک کنند و به این طریق کمک کنند که اجرای این امر هر چه اصولی تر به پایان برسد و در خاتمه همه خوش و راضی باشند.

بااحترام

یک موضوع عاجل و قابل توجه فوری

با اینګه در افغانستان روزانه ده ها تن کشته می شوند و افتصاد کشور به سرعت رو به خرابی است و حتی احتمال جنګ های داخلی هم دیده می شود، اما یک موضوع بسیار عاجلی هست که اګر بصورت فوری در یک جرګه معززین برون مرزی حل نشود، افغانستان از صحنۀ کاینات نابود خواهد شد.
لطفا به این موضوع توجه بسیار عاجل فرمایید.
یک پست بسیار مهم خالی مانده است که فوراً جایش باید پر شود.
ما افغانهای دور از وطن تصور کنید حتی یک ملک الشعرا نداریم. آقای محترم سراج و هاج و شخصیت های دیګر حق دارند که قهر شوند چطور ما دیوانګان ( ضرورت )داشتن یک ملک الشعرای بیرون از افغانستان را درک کرده نمی توانیم.
ضمناً یک احصائیه ګیری عاجل هم لازم است تا دیده شود چند فیصد افغانها خبر بودند که مرحوم هاتف صاحب این لقب را داشته اند. با یک عالم شرمندګی باید اعتراف کنم که من شخصاًازین موضوع تا حال خبر نبودم که ملک الشعرای ما تا حال کی بوده است.
شاید در مسایل مهم دیګر هم بی خبر باشم لطفاً مرا کمک کنید.
ملک النویسندګان افغانهای برون از کشور کی است؟
ملک المورخین ما چه کسی است؟
ملک الموسیقی دانان اروپای غربی کی هست؟
هیات محترم اهل حل و عقد و بسایت که دیګر حوصله بحث را ندارد چرا این پست های حساس بیرون مرزی را پیش از آنګه افغانستان سقوط کند پر نمی سازد؟
عباسی صاحب چه بجا فرموند که وقتی ما روی چیزی نظر می دهیم دیګران کی باشند که بګویند نی
احترامات بسیار به صفحۀ زیبای افغان جرمن انلاین.

هریوا

به عموم شاعران عزیز

چگــونه درک نمایــم لسانت ای شاعر
کجا روم که بیابــم نشانت ای شاعر
تو شاعری و منم عمر خویش داده بباد
مرا بکـَش به ســوی آستانـت ای شاعر
هــزار نقش دل آویـز پـر هنـر داری
چه افتخار که آید، هــرآنت ای شاعر
جهان و هر چه درآنست نزد تو زیباست
چرا؟ به جان نـخرم هر بیانت ای شاعر
من از شراب محبت نشد که قطره بنوشـم
توئی که عشق کــلام و زبانت ای شاعر
پیمـبـری که رســی وحی از جهان ازل
مـصـوری تو ز وضـــع زمانت ای شاعر
هر آنکه شعر تو بر خواند باهنر گردد
چه شـور و شـوق روداز بیانت ای شاعر
چرا؟ حـسد نـبــرم بر کـــلام آتش زا
که سر زند به سوی آسـمانــت ای شاعر
مقام شامـخــت از فرض ما بلند تراست
به بام زهــره رســد نردبانت ای شاعر
بکــن به (تیمور)افسرده دل یکی نظری
که سجـده نازه کند بر روانت ای شاعر

بامعذرت فراوان اشتتباهات تائپی را که در دو نکته نوشته این قلم
زیر عنوان« ملک الشعراء را باید چه کسانی و چگونه انتخاب نمایند»
صورت گرفته میخواهم تصحیح گردد
اول: کتابی به چاپ رسانیده اند و غرض فروش و اشاعه بدکانی گذاشته
اند چندی بعد با ایزاد یک مقدار گردو خاک بدون اینکه یک جلدآن بفروش رسیده باشد پس گرفته اند. «کلمات گردو خاک » از قلم مانده
باید نوشته شود.
دوم: از 500 جلد کتاب طبع شدۀ اسیر صاحب گمان نمی کنم بیست جلدآن
به فروش رسیده باشد «200» جلد نوشته شده تصحیح گردد.

انتخاب ملک الشعرای برون مرزی

مضمون عالی جناب محترم تیمورشاه تیموری که موضوعات مرتبط در آن عالمانه مطرح گردیده برایم دلچسپ و قابل تائید است.
تبصره های شان بالای نظریات هموطنان و همچنان پیشنهادات و سؤوالات مطرح شدۀ شان همه آراسته به معقولیت است.
به نظر من نباید موضوع را بیش از حد بغرنج و مشکل بسازیم. ما وطن گم کرده ها هم چه شاعر استیم و یا نا شاعر به اجازۀ پیر و استاد صاحب احساس و درکی هستیم، بدون شک عواطف ما در قضاوت چگونگی اثر نظر به موقف فعلی دوری از وطن و شرائطی که برآن مستولی است طبعاٌ ذیدخل است. دوری جستن از آن نا ممکن است. بطور مثال من در آوان آرامی و زندگی بی ترس و لرز در دامان وطن محبوب به صد ها بار سرودۀ ماندگار مرحوم اول میر را شنیده باشم « دا می د بابا وطن دا می د دادا وطن» در آن زمان تأثیر آن از حالتی که از شنیدن آن امروز برایم دست می دهد متفاوت است هر بار شنیدن آن در دیار غربت اشک از چشمم و خون از دلم جاری می سازد.

در احوال کنونی هر شاعری . . . .

متن مکمل این مقالۀ زیبا را به کمک لینک زیر می توانید مطالعه فرمائید.

http://www.afghan-german.net/upload/Tahlilha_PDF/abasi_ar_entekhab_malek_o_shoara_dar_hejrat.pdf

ملک اشعراء را باید چه کسانی و چکونه انتخاب نمایند؟

یادداشت ولی احمد نوری
این مقاله را دیشب 21/1/2013 دوستی از همکاران پورتال افغان جرمن آنلاین (جناب رحمن سید) مسؤول بخش خبر های پورتال بدسترسم گذاشت که به این ذریعه از ایشان تشکر می نمایم.

مقالۀ عالی، مفصل و رهگشای جناب دانشمند تیمور شاه تیموری را که با قلم توانا و روان نوشته شده و بر هر گوشۀ این پروسه انگشت گذاشته اند بسیار با دلچسپی و دقت خواندم و از جناب ایشان نهایت سپاسگذارم. وعده می دهم که به زودی نوشتۀ مفصلی البته در حد توان خود تقدیم دارم و باز هم عرض میکنم که در حد توان خود بر تعدادی از گوشه ها روشنی خواهم انداخت. یکی از نکاتی که به عرض خواهم رساند درخواست و التجای همکاری مشترک این پورتال ها (افغان جرمن آنلاین و افغانستان آزاد) اقلاً در همین راستا که یک هدف مشترک ادبی، فرهنگی و ملی افغان ها است، امکان پذیر گردد. با عرض ارادت. وان

*****

ملک اشعراء را باید چه کسانی و چکونه انتخاب نمایند؟

من ضمن اینکه ملک الشعرائی را مربوط زمانه های بسیار قبل و خاص دربار شاهان روزگاران قدیم و گذشته می دانم، به تأریخ 7/01/2013 تحریری در بارۀ چگونگی انتخاب ملک الشعرای برون مرزی در پورتال وزین "افغانستان آزاد- آزاد افغانستان" به نشر رساندم که در آن بعد از توصیف مقام ملک الشعرائی دربار شاهان در بارۀ انتخاب ملک الشعرای حاضر سؤالاتی را مطرح نمودم. در حالیکه به تأریخ 01/01/2013 مضمونی تحت عنوان «شعر چیست» در همان پورتال از طرف من نشر شده بود که علاقه مندان محترم می توانند در ستون شعر و ادب و یا در آرشیف اینجانب مطالعه نمایند. من در بارۀ چگونگی انتخاب ملک الشعراء سؤالات آتی را طرح نموده بودم:
اول: لزوم و انگیزۀ انتخاب جناب هاتف صاحب به صفت ملک الشعرای برون مرزی که اکنون جانشین شان باید تعیین شود چه بوده است؟ و از کجا نشأت کرده و به کجا به نتیجه رسیده؟
دوم: پروسیجر و تخنیک این انتخاب چه نوع بوده؟ توسط چه کسانی صورت گرفته و بکدام شکل و طریق بوده؟
سوم: این انتخاب صرف برون مرزی بوده و یا در داخل ممکلت نیز تا حدی بعضی از مقامات ذیربط با خبر بوده اند؟
چهارم:. . . . .

متن مکمل این مقالۀ زیبا را به کمک لینک زیر می توانید مطالعه فرمائید.

http://www.afghan-german.net/upload/Tahlilha_PDF/timoro_timorshah_malek_o_shoara_dar_hejrat.pdf

قابل توجه آقای نعیم بارز
رجوع شود به نوشتۀ کوتاه جناب آقای بارز، درسلسلۀ نظرخواهی ها

دومین با ربود که دوست دانشمند ِما، آقای محمد نعیم بارز(همکارده سالۀ مجلۀ درد دل افغان)، به طورغیرمستقیم، - می توان گفت- به دوستان و همکارانِ پورتال وزین « افغان جرمن آنلاین » دشنام داده است!
باراول، آن گاه که ( با توجه به توقع میلیون ها هموطن خود، می با ییست درصف مدافعانِ ثقا فت و کلتور، منجمله دین و مذهب و زبان، وبه طورعام: « هویت ملی مردم افغانستان» قد علم کنند)، کمربه دفاعِ لعنت الله حامدکرزی بستند، برای وی صفات ومزایایی تراشیدند وآن صفات ِعالی (!) رابه رُخ دوستا ن کشیدند، و درعین زمان نه تنها جناب کاندید اکادمیسن سیستا نی را (به اصطلاح) تلک و ترازو کردند، بلکه کلمۀ زشت ِ « ترسوها» را به بعضی از ما که گویا کشور خود را به بهانه های مختلف ( یعنی بی جهت!) ترک داده ایم، به کار بردند...
بار دوم، اخیــرا ً، بدون آن دقت و تفکر ِلازم که همیشه داشتند، با مضمونی که احساس می شود بارزصاحب درمورد کسی یا کسانی کد ورت دارد یا از شخصی متنفز است!... همۀ مارا به شخصیت پرستی و« تملق گویی » و حتی تفرقه افگنی و « دامن زنی به تبعیض فرهنگی!، قومی! و زبانی!» و درعین حال، خوش ساختن دل ِ جناب« اسیر» ( شخصی که سالها ست دل به دلدار سپرده، دگر دلی ندارد که از تملق های ما برخود ببالد و اظهار خوشی کند و ممنون ِ چاپلوسی های ما که بویی از شعرو شاعری نبرده ایم ...باشد!) متهم ساختند. حتی عنوان مضمون شان « شاعران ِ گرانقدر، به ملک و قیم ضرورت ندارند...» اهانت آمیزبود. . . . .

متن مکمل ابن نوشته را به کمک لینک آتی می توانید مطالعه کنید.

http://www.afghan-german.net/upload/Tahlilha_PDF/wahaj_sr_qabele_twajohe_naime_barez.pdf

محترم جناب استاد نسیم اسیر شاعر گرانمایه و فرهیخته لطفاً سلام و احترام مرا بپذیرید!

قبل از هر سخن باید گفت اگر از نوشتۀ قبلی ام کدام سوء تفاهم بعمل آمده باشد، بار بار از جناب شما معذرت می خواهم. شما شایسته هر مقامی هستید ولی همانطوریکه خود بصورت شعر و نثر فرموده اید به لقب انتزائی ( ملک الغییر الشعراء)نیاز ندارید و خوب شد که اجازه ندادید که شخصیت و جایگاه بلند تان به بازی سیاسی گرفته شود.

در مورد نوشتۀ محترم سراج وهاج به آدرس اینجانب که دیر زمان در مجله های تحت نظر و مسدولیت خودشان همکری قلمی داشتیم از همان زمان تاکنون احترام شان نز من پابرجاست، فقط اینقدر میگویم که «هرچه از دوست رسد نیکوست».

در بارهً انتخاب ملک الشعرا
از مدت چندی به اینطرف در بارۀ انتخاب ملک الشعرا برون مرزی به کاندیدای شاعر شیرین کلام محترم استاد "اسیر" ابراز نظریات و پیشننهادات از طریق پورتال ها و سایت ها از شاعران محترم و دانشمندان معظم هموطن به مطالعه میرسد. من هم به حیث یک علاقمند خواستم از این نظر سنجی دور نمانده و در این پدیدۀ بزرگ فرهنگی و هنری کشورم حصه بگیرم.

تا جایکه برایم چانس مطالعۀ نشرات خارج مرزی میسر گردیده بعد از وفات شادروان محروم ملک الشعرا هاتف صاصب بار اول داکتر صاحب هاشمیان دانشمند و نویسنده و صاحب امتیاز مجله وزین."آئینه افغانستان" فقدان ملک الشعرا را بین شعرای زبان شیرین دری مطابق عنعنه و فرمنگ باستانی ما حس نموده و چند تن از شعران خارج از وطن را برای اتخاز این مقام از جمله استاد و فخرالشعراء "محمد نسیم سیر" را پیشنهاد فرمودند، که به تعیب آن دیپلوم انجینر خلیل الله معروفی گردانندۀ پورتال وزین (افقانستان آزاد–آزاد افقانستان)بتاریخ 26 ماه دسمبر 2012 مقالۀ پر محتوایی تحت عنوان " تنها استاد سخن و فخرالشعراء اسیر شایشتۀ مقام ملک الشعراء هستند" و بعدا" نوشته ای بنام "ابعاد شخصیت استاد "اسیر" بقلم خود به نشر سپردند و تکراراً بتاریخ 30 دسمبر 2012 تحت عنوان "قابل توجه شعر دوستان" از همه خواستند تا راجع به کاندیدای استاد اسیر به حیث ملک الشعراء ابراز نظر بدارند که تعدادی از وطنداران به شمول چند تن از داخل افغانستان نظر مثبت دادند. اینجانب هم ضمن تقدیم نظر مثبت در زمینه انتخاب استاد محترم اسیر صاحب را فرخنده خواندم تا ساحۀ این پروسه باید وسعت داده شده از حدود این پورتل وزین فراختر به اطلاع حد اقل اکثر شاعران و اهل فرهنگ رسانده شود و برای همه وطنداران در بارۀ این تصیم خطیر فرهنگی ملی چانس داده شود. و همچنان شاعر شیرین کلام و توانا تیمور شاه "تیموری" نوشته ً مفصلی در باره نوشتند و ضمنا" چند سوالی از قبیل ضرورت ملک الشعراء بیرون مرزی طرزالعمل این پروسه و غیره را مطرح کردند که در پورتال(افغانستان آزاد-آزاد افغانستان)به نشر رسید که تا هنوز لاجواب است.

بعداً دانشمند محترم و نویسندۀ توانا آقای ولی احمد نوری بتاریخ نهم ماه جنوری 2013 مقاله مفصل و پر محتوایی به ارتباط کاندید استاد محترم و فخرالشعراء "اسیر" صاحب به حیث ملک الشعراء با ارائۀ چندین نمونه کلام شان در ستون نظر سنجی پورتال وزین و پرخوانندۀ (افغان جرمن آنلاین) به نشر سپردند که خوشبختانه تعدادی از علاقه مندان حصه گرفته و ابراز نظر نمودند.
اینجانب هم علاقه مندانه نظر مثبت خویش را در قسمت انتخاب استاد اسیر صاحب در مقام ملک الشعراء ابراز نموده خدمت شان تبریک عرض میدارم.
برای همه معلوم ست ما یک طایفه قبیله وی هستیم و خداوند هیج قبیله مارا بدون بزرگ و ملک نماند خصوصا" جمعیت محترم شاعران ما حق دارند در بین این همه شاعران گرانقدر ملک الشعرایی داشته باشند.
اما سؤال عاجزانۀ این جانب این خواهد بود که چرا ملک الشعرای بیرون مرزی؟ و چرا شاعران معزز، ادبا، شعر دوستان و دیگر وطنداران گرامی از کاندید شدن و رأی دهی محروم باشند و رأی شان در ین تصمیم مهم فرهنگی و ملی گرفته نشود. فلهذا پیشنهاد میکنم از طریق تلوزیون های بیرون مرزی که به تمام کشور ها شنیده می شوند باید این موضوع تز طریق یک تعداد شاعران شیرین کلام و با استعداد اشتراک می نمایند به سمع عامه رسانیده شود و نظر همه گرفته شود. به اطمینان کامل محترم استاد نسیم اسیر به اخذ رأی اکثریت موفق به اتخاز مقام ملک الشعراء داخل وطن عزیز و بیرون مرزی می گردند. ومن الله التوفیق./ختم

اجازه دهيد سلام هاي گرم خود و همكاران انجمن فرهنگ افغانستان «انتشارات باميان را خدمت همه دوستداران ادب و فرهنگ تقديم دارم.

پيشنهاد برگزيني جناب محترم استاد محمد نسيم اسير به كرسي «ملك الشعرا» را استقبال نموده و آرزمندم كه ايشان اين افتخار را قبول نموده و بالاي ما مردم بيچاره و رنج كشيده منت گذارند. زيرا ايشان از هر نگاه لياقت اين مقام شامخ را دارند، از يكطرف اشعار ايشان دربين شعراي خارج از كشور برجسته بوده، از درد دل وطن و وطندار مي سرايند و از جانب ديگر ايشان صاحب ديواني هستند كه من كمتر شاعری را سراغ دارم كه چنين ديوان قطوري در حدود اضافه از هزار صفحه را دارا باشد.

انجمن فرهنگ افغانستان افتخار دارد كه در حدود سه سال قبل جلد اول ديوان ايشان را طبع نموده و جلد دوم آن هم به دسترس دوستداران شعر و ادب قرار خواهد گرفت.

اميد است كه جناب محترم استاد اسیر اين پيشنهاد را پذيرفته و منت گذارند.

عارف عزيز

گله ، گزاری از آقای نوری !!!

منکه از دوستداران دائمی پورتال وزین « افغان جرمن آنلاین » می باشم و هر روز به اصطلاح از الف تا یای این سایت محبوب را که در آن نویسندگان محترم، مطالب ارزنده، به دست نشر می سپارند ، مطالعه می کنم و بعضا ً خود مطالبی شکسته و ریخته در قالب شعر که اکثرا ً درد وطن و وطنداران در آن نهفته است، می نویسم. به تاریخ 18 دسمبر سال پار، نوشته ای خطاب به این کمینه از دانشمند محترم پوهاند داکتر سید خلیل الله هاشمیان نظرم را جلب کرد که در آن ضمن توصیف بالا بلندی از اشعارم پیشنهاد فرموده بودند تا بعد از وفات مرحوم ملک الشعرا محمد طاهر «هاتف»، در زمرۀ دانشمندان مستحق دیگر، لقب و مقام ملک اشعرائی بمن ارزانی گردد، پیوسته به آن جناب آقای معروفی از سایت وزین افغانستان آزاد نیز این مطلب را پیشنهاد فرمودند. من خود که درین موارد، اعنی پذیرفتن القاب موقع شناس هستم، بدوا ً مطلبی نوشتم و در هر دو سایت «افغان جرمن آنلاین و افغانستان آزاد» به غرض نشر فرستادم. عزیزالقدرم آقای نوری قبل از آنکه معروضه مرا به نشر بسپارند، خود مضمون بالا بلندی به تأیید موضوع ارقام و به دریچۀ نظر خواهی قرار دادند. با افتخار متوجه شدم که پیشنهاد آقای نوری، مورد توجه و بعضا تائید دانشمندانی چون لمر جباری، پوهاند سید عبدالله کاظم، سیدهاشم سدید، جناب سراج وهاج ، پوهاند سید خلیل الله هاشمیان، محمد نعیم بارز، جناب عارف عباسی، انجنیر احسان الله مایار، داکتر صلاح الدین سعیدی، ناصر تیموری، الحاج ناظم باختری، تیمورشاه تیموری و دیگران قرار گرفت و این سلسله خوش بختانه تا امروز ادامه دارد. اما آنچه از نظر خود من، باید سروقت و زود تر نشر می شد نوشته ای بود که در شروع پیشنهادات عرضه کرده بودم. از آنجا که این نظرخواهی ها به زعم من ادامه داشت، در نظر داشتم در اخیر از همه عزیزانی که با نظر مثبت به من افتخار بخشیده اند اظهار شکران نمایم، با تعجب متوجه شدم که نوشتۀ من، دیروز بدست نشر سپرده شده است و جای محبانی که اسمای شان در بالا ذکر شده خالیست. به این وسیله باعرض معذرت از همه و گله ای مختصر از عزیز القدرم آقای نوری، دو سه بیتی وصف الحال پیشکش می کنم :

بـه من جور بسیار کــردی، چه کردی
چنینم در انظـار کـردی ، چه کردی
مـــرا کــز هـمه عرض شکـران نمایم
بـه چشم هـمه خوار کردی ، چه کردی
هــمــه نـــور پاشـیده بودنـد، بر مـــن
تـو ایـن نــور را نار کردی، چه کـردی
«اسیر» از هـمه سـخـت منت گزاراست
به دوش من این بار کـردی، چه کردی

با عرض معذرت مجدد از دوستانی که در نوشته دیروزی من، روی دلایلی که در بالا به عرض رساندم کوتاهی صورت گرفته است، توجه همه را به متن نوشتۀ متذکره می خواهم. باعرض حرمت. محمد نسیم اسیر

آدمکشان !!!

خوانندگان گرانقدر پورتال ملی و معزز "افغان جرمن آنلاین"
از چند روز است که نوشته و نظرات دریچۀ خاص پورتال را پیرامون انتخاب یک ملک الشعراء برای افغان های مهاجر در خارج کشور و به گفتۀ جناب ولی احمد نوری «غربت نشین» تعقیب میکنم، و به انتخاب و شخصیت چنین شاعری از وطن می بالم و افتخار میکنم.
چندی قبل در همین پورتال "همه پسند و خدمتگار مردم افغانستان" چند جملۀ کوتاه از همین شاعر دلها و غم های مردم خواندم که با همان کوتاهی و اختصار جهانی از پرابلیم ها و غم ها و بدبختی های ملک ما را به چه ثلاثت و احساس وطن پرستی و مخصوصاً با چه شهامت و نترس بیان می کند که هر کدام ما می باید به وجود چنین شاعری افتخار نمائیم. و در پایان آن هم شعری را که جهانی از درد ها و نا بسانی ها و بدبختی های ما سخن دارد، سروده اند که من هر دو را (نوشته و شعر) را در ذیل به خدمت شما خوانندگان تقدیم میدارم و اضافه می کنم که من، منحیث یک جوان آوارۀ این خاک که فعلا ً در ایالت "میامی اضلاع متحده" روز و شب می گذرانم، رأی و تأئید خود را به انتخاب جناب استاد محمد نسیم اسیر که بهترین انتخاب است، اظهار می کنم و دعا می کنم که این آرزو به زودی برآورده شود.
با کمال احترم و عُجز از جناب استاد اسیر اجازه می خواهم گلۀ کوچکی را خدمت شان عرض کنم. دیروز . . .

متن مکمل ابن نوشته را به کمک لینک آتی می توانید مطالعه کنید.


http://www.afghan-german.net/upload/Tahlilha_PDF/barat_ali_sadjad_aadam_koshaan.pdf

این جانب با آنکه تاحال دو مراتبه به پورتال
افغانستان آزاد، از منتخب بودن فخرالشعراء استاد
اسیر به صفت ملک الشعرای بـرون مرزی بیاناتی داده و
تاییداتـی نـموده ام برای اینکه از نظر سنجی درین پورتال
نیز دور نـمانـده باشــم برای بار سوم نظرات گذشته خــود را
تائید و استاد اسیر را بحیث ملک الشعرای برون مرزی تبریک میگویم.

این انتخاب به همه شعر و ادب دوستان مبارک باد.

مرا مالک ملک شعر از چه خوانی ؟؟؟

در دهۀ هشتاد و نود قرن گذشته و گرما گرم جهاد و مقاومت شیرمردان دلیر افغان در برابر اشغال وطن توسط سوسیال امپریالیزم جهان خوار شوروی و نوکران سر سپردۀ داخلی آن، بیشترین اشعار حماسی، میهنی و رزمی من، در نشریه های برون مرزی اروپا و امریکا به نشر می رسید، خوش بختانه هیچ موضوع و حادثه ای نبود که با ذکر تاریخ بر آن انتقاد و مطلبی ننوشته و اظهار نظری نکرده باشم.

بیاد دارم روزی را که جمعیتی از ادب پروران مقیم هامبورگ، در نومبر 1996 با اثر برداری یکی از اشعار میهنی ام، طی نوشته ای به جناب پوهاند، داکتر سید خلیل الله هاشمیان ناشر مجله وزین « آئینه افغانستان » در کلیفورنیا پیشنهاد کردند، تا بمن لقب استادی عنایت گردد، جناب استاد هاشمیان با حسن نیتی که بر من داشتند و دارند، موضوع را تائید، اما برای فیصلۀ نهائی، هیئاتی از دانشمندان وارد در شعر را تعیین فرمودند تا با مطالعه توانائی این کمینه در زمینه، تصمیم بگیرند و مرا به لقب والای استادی مفتخر بسازند، اسمای این بزرگان قرار ذیل است :

متن مکمل ابن نوشته و شعر زیبای جناب استاد محمد نسیم اسیر فخرالشعرای افغانستان را به کمک لینک آتی می توانید مطالعه کنید.

http://www.afghan-german.net/upload/Tahlilha_PDF/assir_nacim_mara_malek_molk_sher_az_tshi_khani.pdf

چون پیشنهاد انتخاب محترم استاد نسیم اسیر بحیث ملک الشعراء در بیرون وطن توسط دانشمند گرامی جناب ولی احمد نوری در پورتال وزین افغان جرمن آنلاین صورت گرفته، تقاضا می رود که هموطنان عزیز نظریات و نوشته های خود را روی همین پیشنهاد خاص به افغان جرمن آنلاین بفرستند و در تدوین آرائ این پورتال را کمک نمایند، و ضرورت به سیر و سیاحت در کوچه ها و پس کوچه ها نباشد که کی درین باره در کجا چه گفت.

یادداشت ولی احمد نوری

در یکی دو روز گذشته سری به چندین سایت افغانی زدم و در یکی از آنها، به نوشتۀ زیبایی از قلم جناب "ابراهیم حبیب زی" متوجه شدم که به مناسبت انتخاب جناب استاد اسیر به مقام ملک الشعرائی افغان های غربت نشین تحریر شده بود. ایشان از ابتکار به راه اندازی کاندیدای جناب استاد اسیر به حیث ملک الشعری افغانها در خارج افغانستان به نیکی و گرمی یاد کرده و استقبال نموده اند. و نظر و رأی مثبت خویش را منحیث رئیس عمومی «اتحادیۀ سراسری هنرمندان افغانستان» با سرورن شعر زیبایی که در ذیل به مطالعۀ شما می رسد اظهار نموده اند.
«اتحادیۀ سراسری هنرمندان افغانستان» در ادارات رسمی و حقوقی دولت اضلاع متحده ثبت گردیده و حیثیت رسمی و حقوقی دارد و نظر مثبت رئیس آن برای این نظر خواهی از ارزشت بزرگی برخوردار است. با عرض حرمت. ولی احمد نوری

به مناسبت کاندیدای ملک الشعراء

از "رودکی" سمرقندی تا "بهار" دماوندی

بــه بـاغــی سـر زدم، گــل هـا بـدیـدم
یـکـــی گـــل را مـیـــان بـالا بـدیـــدم
دلـــم شـــور زد بـریـــدم شـاخـــۀ گل
بـه ســر تـاجــش زدم زیـبــا بـدیــــدم
بـدان جــا بـاغـبــان پـیــر روشــــــان
بـیــامـــد خـنـده بـر لــب هــا بـدیـــدم
بـه خـنـده گفـت نگـه کـن دور گل ها
چــو دیــدم، چند گــــل رعـنـا بـدیــدم
بگـفـت انـصاف نـبـاشـــد کـز بلـنـدی
هــــوا داری خـودت تـنـهــا بـدیــــدم
چـنـیـن نـامـــــزدی شایستگـــی ست
تفاوت زیاد با " قاری " عبدالله بدیدم
" خلـیـلی " اسـتـاد کــز رأی مـــردم
نیامــد در مـقـام از غــم ســودا بدیدم
"حبیب" "اسیر ِ" گلبنی گشتی درین باغ
کـفـایت است کـه ایـن کانـدیـدا بدیدم

سلام به شما فرهنگیان عالیقدر جناب نوری وسلام به شما خوانندهء معزز
به نظرم بجاست که دست به کار شد تا قواعدو طرح مشخصات و پروسیجر انتخاب ملک الشعر تسوید شده و کمیتهء ۷۱ نفری انتخاب ملک الشعرا روی دست ګرفته شود و کسې باید این را آغاز کند. ما اعتراض و نقص را میګویم اما معمولاً خود کار را آغاز نمی کنیم. به این عادت بخیالم این بار باز هم به ګردن جناب نوری خواهد افتاد.
درین راستا مطمین ام که هیچ ګاه صد فیصد توافق نه خواهد و شخص و اشخاص مطلب قابل توافق همګان نه ممکن است و نه عملی. تشکر

به ارتبابط نطر محترم امان الله عمر به عرض می رسانم :

استعداد شاعری، یعنی شاعر شدن، یک عطیه خداوندی است و این عطیه بهر کس نصیب نمی گردد. من بحیث شاگرد ادبیات، عروض و قافیه خوانده ام، ابحار شعر را میدانم و هر شعر را تقطیع میتوانم.
اما در عمر خود شعر نگفته ام و نمی توانم بگویم. در مجموع نفوس افغانستان که شاید 30 ملیون باشد، و خدایش اضافه کناد، جند شاعر داشیم و چند شاعر داریم ؟؟؟
تخمین من شاید درست نباشد که در هر پنجاه هزار نفر اگر یک شاعر تبارز کند!
لهذا در امریکا که سه لک افغان هست شاید شش شاعر و در اروپا که شاید دو لک افغان باشد شاید چهار یا پنج شاعر باشند، و این فرمودۀ اقای عمر خوب و موزون است که باید شعرا در زمینۀ انتخاب ملک الشعراء در مهاجرت اظهار نظر کنند و من از همه شعراء محترم در مهاجرت احتراماً تقاضا می کنم که در زمینه اظهار نظر فرمایند.

اما نکتۀ دیگر نظر محترم امان الله عمر صادق نیست که در "بارۀ انتخاب ملک الشعراء تنها شاعران اظهار نظر می توانند"، زیرا این مردم یعنی "ناشاعران" اند که بیشتر از شاعران از شعر حظ می برند، و در بسا موارد اشعار جنبه اجتماعی و اصلاحی می داشته باشند، یعنی در ادبیات دو طرز شعر شناخت شده، یکی "شعر برای شعر و شاعر" و دیگری "شعر برای اجتماع و مردم".
محترمه (زرلشت آزاده) در اظهار نظز مقبول خود به جنبۀ اجتماعی شعر تماس گرفته است. لهذا بنظر من، مردم در قسمت انتخاب ملک الشعراء بیشتر ذیحق می باشند. معهذا شاعر نامدار و برجستۀ افغان جناب ناظم باختری که همیشه اشعار مردمی و اجتماعی می سرایند، و همچنان شاعر و شعر شناس و نویسنده و ژورنالست دیگر آقای سراج وهاج ملک الشعرایی اسیر صاحب را تبریک گفته اند. در پورتال (افغانستان آزاد) خواندم که آقای معروفی و یکعده ادب شناسان افغان از انتخاب اسیر صاحب بحیث ملک الشعراء در مهاجرت استقبال نموده اند، یعنی دو پورتال افغان و نویسسندگان و دانشمندان نامدار افغان نیز تائید کرده اند و این تائیدات ادامه دارد.

نکتۀ اخیر اینکه جناب اسیر صاحب برای مقام ملک الشعرایی در مهاجرت پیشنهاد شده، نه ملک الشعرایی افغانستان. لهذا امید است تعداد بیشتر افغانها در مهاجرت در زمینه اظهار نظز فرمایند، اینکه در کدام پورتال اظهار نظر میکنند، اختیار دارند، هدف یک چیز یعنی انتخاب ملک الشعراء است.
با عرض حرمت - سید خلیل الله هاشمیان

اینجانب از سالهای مدیدی است که با فخرالشعرااسیر صاحب معرفت دارم و همیشه اشعار شان را خوانده و می خوانم و حظ می برم.

در باره مقام برازنده اشعار شان دوستان ادیب و نویسنده داد سخن داده اند که درآن باره مرا مجالی نیست، من نظر به دانش و شخصیت اسیر صاحب به عرض می رسانم که برای مقام ملک الشعرائی کسی بهتر و خوبتر از اسیر صاحب نیست.

هر گاه شمارش آرائی در کار باشد، نظر مرادر صندوق حسنات اسیر صاحب بیاندازید. اسیر ملک الشعرای برون مرزی افعانان می باشد. با احترام

پیران وپیشوایان زمانه!!!

« پیران » این زمانه سراسر ریاستند
گر چه نشسته بر نـمــد و بوریاستند
من بار، بار گفته و تکـرار می کنـم
اینها نه با خدا و نه هم پارساستند
بر لب صمد، صمد و به خاطر صنم، صنم
اهـل دغاسـتند، نه اهـل دعــاسـتند
با سـبـحـهء ریائی و سـجادهء فـریب
بر پا کنند، در همه جا هرچه خواستند
غافل ز مکر و خدعهء تقوای شان مباش
این میش ها چو گــرگ درون قباستند
بر منبر ار برآمـد و محــراب اگرنشست
همچون مداری، حیله گـر و خود نماستند
در کشتی شکستهء ایـن خاک ای خدا !!
تاکی به مکر و حیله هـمه ناخداستند
بهر ز پا فکندن مردم به حـیله هـــا
ظاهر نشسته اندو به باطن به پاستند
از کاروان سعی و عمل دور مانده ایم
تا این گـروه خـفـتـه درون رداستند
بر پیچ و تاب سله و دستار شان مبین
در پیچ و تاب منزلت و عز و جـاستند
باران معصیت بــسر شــان فــرو شود
کاین ها درین زمانه به مثل بـلاستند
اکنون «اسیر» دامن حـق را رها مکـن
زین جـمع بـد، گریز که پرماجراستند

م.نسیم «اسیر»
25دلو1331ش
کابل عزیز

سلام و حرمت به همه خوانندگان این سایت خاصتا به مسئولین و کارکنان آن!

تشکر از افغان جرمن آنلاین که چنین یک همه پرسی خوب را در یک موضوع خوب به راه انداخته است. و تشکر از آقای نوری که ساربان این کاروان شده است.

من از یک خانوادۀ کهن ادبی کابل عزیز هستم و با دودمان حضرت حاجی دهقان بزرگ هم مربوطم و به سروده ها و فریاد های او می بالم و افتخار میکنم. اگر او زنده می بود و در مهاجرت حتما به او رأی میدادم که در مقام بلند ملک الشعرایی قرار داده شود. ولی متأسفانه که این انتخاب را ندارم.

برای من و به نظر من تاج افتخار بر سر آن شاعران افغانستان است که در این چهار دهه خون و آتش به عوض اشعار عشقی (قد و قامت و چشم و ابرو و لب) و رنگارنگ دیگر ولو هر چه زیبا هم بوده باشد، زیاد تر در بارۀ نا بسامی ها، جنگ های خانمانسوز که وطن مارا ویران کرده است و قربانی ها و ازیت و آزار جسمس و روحی مردم، در بارۀ هموطنان آسیب دیده و بی پناه، در بارۀ نقض حقوق بشر و ظلم و تجاوز بر زنان بی دفاع و نفی خشونت و جنگ و هزاران درد بی درمان دیگر وطن سروده باشند و نوشته باشند که در حصۀ اکثر شعرای وطن صدق نمی کند به شمول بزرگانی چون دهقان ها.
ولی در سال های بدبختی و آوارگی از وطن به صد ها و صدها بار چنین اشعار را که در بالا ذکر کردم از فریاد قلم اسیر شنیده ام و خوانده ام و برایش از دل و جان تبریک میگویم و از افغان جرمن آنلاین مصرانه و عاجزانه خواهش میکنم که با نشر این نوع پارچه های اسیر بصورت یومیه در این دریچه افتخار بیشتر را کمایی کنند.

باید فراموش نکنم که جناب نسیم اسیر شاعر دردها، شهامت سرودن غزلی را که به استقبال غزل مولانی بلخی در بارۀ رفتن افغان ها به حج در شرایط دربدری و بیچارگی و غربت ملت ما، از آن خود کرده است و من از آقای نوری تشکر میکنم که این غزل اسیر را به مطالعۀ همگان رسانیده است.
پس اجازه بدهید که با تذکرات مختصر بالا من رأی خود را به جناب اسیر تقدیم نمایم و از همه دوستان شعر و وطن خواهش کنم که این انتخاب عالی را مانند من تأئید فرمایند.
با احترام

سلام به همه

ګپ خوب است مګر اینکه شاعران وطن این صلاحیت را دارند که همچو یک انتخاب را نمایند.
در نظر خواهی که ارایه شده اکثرآ شاعر نبوده اند و روی عاطفه نظر داده اند.
ملک الشعراء در جمع هموطنان شاعر مورد تایید همګانی شده می تواند.

با حترام

جانشین «هاتف»

نظرمن درمورد جا نشین « هاتف »

آدم آمــد در زمیـن از بهر خیر و منفعت
نی بــــرای کشتن و قتل و قتال و شیطنت
آدمـیـزاده اگـــر بد خواه آدم می شـود
نادم و شـرمنده باشد تا بـه روز مغفرت
آنکـه از روز اول خـدمـتگزار مردم است
ســـرفـرازخلق عــالــم می شود درآخرت
در شـمال و در جنوب و شـرق و غرب مملکت
شـــاعـران بسیار استند از نگاه مرتبت
جانشین « هــاتـفِ» ، ملک الشعرای فقید
چــون« اسیر» دیگرنباشد درمقام ومنزلت
انتخاب مـا قــبـول خــاطر یاران ماست
چـونکه می باشند هریک اهل علم و معرفت
از نسـیم صبگاهی « ناظـم » استشمام شد
فــرحت آب و هـــوای کـــابل پر میمنت

الحاج خلیل الله ناظم باختری

شهر همبورگ المان
27دسمبر13

گر چہ من قریحۀ سرودن شعر را ندارم لیکن از خواندن و شنیدن اشعار بہ زبان ھای شیرین دری و پشتو و فارسی لذت بردہ و احساس آرامش برایم دست میدھد!

برگزیدن چکامہ سرایی بہ صفت ملک الشعرا، زندہ نگھداشتن راہ و رسم گذشتگان ادبیات کشور است و کار بسا پسندیدہ و نیک است!

پیشنھاد ھموطن عالیقدر جناب ولی احمد نوری در ارتباط با انتخاب محترم محمد نسیم اسیر بہ صفت ملک الشعرا نہ اینکہ باید تأیید گردد بلکہ باید مورد ستایش ھموطنان فرھیختہ نیز قرار گیرد۰
” من با انتخاب جناب نسیم اسیر بہ صفت ملک الشعرا موافقہ دارم ”

ناصر تیموری

سلام به شما جناب ولی احمد نوری فرهنګی جلیل القدر و خوانندهء معزز!

چند مطلب در مورد انتخاب ملک الشعراء:
شاعر نیستم شعر و ادا های نازک خیال را دوست دارم و از آن لذت میبرم. در افاده های شعری وادا های آن مراعات چوکات های معین را ضروری میدانم.
انتخاب ملک الشعراء برای چه؟ برای قدردانی از فرهنګ و فرهنګی جلیل القدر کشور؟ بلی ضرورت است و یا نه کاری خوب و شایسته است.
انتخاب برای اعتراف به مقام که بعد در وقت ضرورت به آن مراجعه و مانند منبع و مرجع نظر ګرفته شود؟ بلی ضرورت است اګر نه اما خوب و مناسب و کار نیک است.
ما در افغانستان در مکتب یک اول نمره میداشتیم. مسابقهء خوب بین شاګردان بود و کاری بد هم نبود. اما چرا ما پنج اول نمره عوض یک اول نمره نداشته باشیم. در سیستم تعلیمی میتواند در یک صنف ده اول نمره باشد. درین سلسله به این مسأله به طور قیاسی بر ملک الشعرا هم تعمق را خوب میدانم.
برای انتخاب کمیته ای از خبرای فن و مسلک بوجود میاید و این کمیته معیار های ملک الشعراء را به صورت عام چوکات میګذارند و به این چوکات هر عالم فرهنګی و قبل از همه هر شاعر زبان پښتو، دري و اردوی کشور ما برابر شد و یا این تمام مشخصات در یک شخص بوجود اید که نامزد بدهند و درین نامزد ها طی یک پروسه تعداد معین به این مقام انتخاب و یا مسمی و مفتخر ساخته شوند. تشکر

پاسخ به جناب «لمر! جباری!» که نثر ایشان برایم خیلی آشناست و ظرافت های موزون و نا موزون همان را دارد، ولی من به لحاظ رعایت ادب نقاب را نمی درم . . .

محترم من!
من هرگز قید نکرده ام و قید نخواهم کرد و صلاحیت آنرا هم ندارم که ادبا و شعرای گرانقدر ما در غربت حق و صلاحیت پیشنهاد ارائۀ یک و یا چند کاندید دیگر را در پهلوی کاندیدای محترم نسیم اسیر برای انتخاب در مقام شامخ ملک الشعرایی افغان های غربت نشین ندارند. نکتۀ حساسی را برای بر آشفته ساختن آن عزیزان (ادبا و شعرای منور ما) برعلیه من جور کرده اید. تشکر!! ولی خوشبختانه چنین تمسکی را در اختیار ندارید.

بلی! اگر مصلحت در این باشد که چند کاندید یا کاندید های متعدد ارائه گردند، اصلاً نباید مخالفتی داشت، ولی در این صورت پس یک طرزالعمل برای رأی گیری، تشخیص و تثبیت آرای معتبر وغیر آن، تعیین انتخابات یک یا چند مرحله یی و حتی کمیسیون انتخابات و ژیوری با صلاحیت مربوط و غیره موضوعات متعلقه، ترتیب و در نظر گرفته شوند.

در وضعیت کنونی هر رسانه یی نیاز به تحرک دارد ولی این تحرک نبایستی صرف به منظور شهرۀ آفاق شدن باشد. (آنطوری که منظور شماست و آنرا یادآوری کرده اید) بلکه مقصد و هدف باید خدمت به مادر میهن ما افغانستان عزیز و مردم ستمدیدۀ آن باشد. با عرض حرمت

انتخاب جناب استاد نسیم اسیر به مقام ملک الشعراء

به پورتال وزین افغان جرمن آنلاین و به توجه برادرم شاغلی ولی احمد نوری

در کشور بیگانگان چند روزکی زندگی میکنیم و چند روز پیش سال نو میلادی برای ما نیز تجدید سال نو بود. خوب است که ما نیز خلای ایکه بعد از وفات ملک الشعراء استاد محمد طاهر هاتف خلق گردیده انتخاب جانشین وی را تحفۀ سال نو گفته به مهاجرین افغانی و دنیای ادب اهداء نمائیم.

اعتراف میکنم در جهان شعر و شاعری دسترسی ندارم، لیک با خواندن آن لذت می برم. اشعاری که تا امروز خوانده ام و از آن بی نهایت خوشم آمده یکی آن اشعار زیبای استاد نسیم اسیر است.

امروز صبح مقال برادرم محمد عارف عباسی را در مورد انتخاب استاد سخن محترم نسیم اسیر به مقام ملک الشعراء از نظر گذشتاندم و با خود گفتم خداوند به عباسی چی مغز حساس و چی قلم توانا نصیب کرده که انسان را از کرۀ خاک به دنیای زیبای آسمانها میکشاند. برکت در قلمت.

برادرم ولی احمد عزیز پیشنهاد عالیت را به مناسبت انتخاب جناب استاد نسیم اسیر به مقام ملک الشعرایی افغان ها در هجرت مطالعه کردم و اگر صلاحیت انتخاب را داشته باشم با آن مؤافقم چه شایستگی و مؤفقیت . . . . .

متن مکمل ابن مقالۀ زیبای جناب احسان الله مایار را به کمک لینک آتی می توانید مطالعه کنید.


http://www.afghan-german.net/upload/Tahlilha_PDF/mayar_e_niyaz_entekhab_malekosoara_dar_hejrat.pdf

اندر وصف نیاز به ملک الشعراء
در کاروانسرای غربت

ورشکستگی ها، بیچارگی ها و محرومیت های بیوطنی از یکسو و فراق جانکاه میهنی که روزگاری زیر آسمانش بی هراس، آرام و خاطٍر جمع زیستیم، صاحب خانۀ خود بودیم و وقار و عزت و کرامت ما موجب احترام بود. گدای ما استغنی سلطانی داشت، عزت نفس یگانه فرمانروای قلمرو زندگی یک افغان بود، ..........................................................................
.....................................................................................
.......... شاعر دور افتاده از میهن با قریحۀ خدا دادش و استعداد عالی اش با احساس شریف انسانی اش این غصه ها را این قصه های دردناک را این همه بیچارگی ها، سیاهی و تاریکی ها را در ابیات، رباعیات، قصیده ها، غزل ها، مثنوی ها، مخمس ها و مسدس ها از قلب افگار و دردمند خود بروی صفحۀ کاغذ بیرون آورد.

استاد محمد نسیم اسیر از زمرۀ همین عاشقان دلسوختۀ وطن بوده که من سوز و درد و گداز فراق وطن و شرح حال پریشان میهن و مردمش را در اشعار پر از احساس و مملو از عواطفش در طول دوران زندگی ام در غربت یافته ام. اگر ما حقی برای انتخاب داریم من استاد اسیر را شایستۀ این لقب دانسته و به پیشنهاد دوست محترم و قدردانم جناب ولی احمد نوری موافقم. باشد که فرزندان وطن دوست و خدمتگاران واقعی وطن را در زندگی شان عزت و احترام نمود تا اینکه بمرگ شان یخن بدریم و چیغ و فریاد بر کشیم......

متن مکمل ابن مقالۀ زیبای جناب عارف عباسی را به کمک لینک آتی می توانید مطالعه کنید.

http://www.afghan-german.net/upload/Tahlilha_PDF/abasi_a_andarwasf_niyaz_ba_malekoshoara.pdf

شاعران گرانقدر افغان به ملک و قیم نیاز ندارند
اگر دارند خود بگویند نه شخص و مرجع دیگری!

برغم احترام فراوان به شاعر گرانمایه (نسیم اسیر) میخواهم در برابر پیشنهاد «افغان جرمن آنلاین» نکات چندی را به صراحت ابراز نمایم:
1 - در دنیای امروز و با موجودیت شبکه جهانی انترنیت چگونه میتوان مرز فرهنگی میان افغان های داخل و خارج کشور قایل شد؟

2 - من در پیشنهاد افغان جرن آنلاین ضرورت انتخاب یا تعیین « یک شاعر را به عنوان « ملک الشعراء » در نیافتم. اگر قرار باشد برای شاعران گرانقدر افغان که در بسیاری از کشور های جهان بسر می برند « ملک الشراء» انتخاب و تعیین شود لازم می افتد ده ها ملک الشعراء انتخاب و تعیین گردد. احیاناً اگر چنین شود آیا این خود امتیاز قایل شدن میان شاعران و تفرقه افگنی و دامن زدن به تبعیض فرهنگی، قومی و زبانی نیست؟

3 - بنظر من همه شاعران دری و پشتو زبان افغان در هر جا که هستند با درک و دانش متفاوت و سلیقه های خاص خود شعر می سرایند و تولید فرهنگ و هنر می نمایند و هیچ کس صلاحیت ترازو داری و معیار سنجش همه جانبه را در اختیار ندارد که شاعری را ملک شاعران دیگری تعیین نماید.
شعر دوست و شعر پسند هم بر اساس فهم و سلیقه خود از شعری خوشش می آید و به شاعر دلخواه خود علاقمندی نشان میدهد.

4 - مساله ادبیات، و هنر چون سیاست نیست که طبق دو سه برنامه فردی و یاحزبی پیش کشیده شده هر کس منافع خود را در هریک از آنها دید به آن رأی بدهد و پس از جمعبندی رأی ها ملک و یا رئیس جمهور مشخص شود.
5 - خلاصه اگر یکتعداد افراد بنا بر علاقمندی شخصی بکسی به عنوان ملک الشراء رأی میدهند و دل آن شاعر محترم را خوش می نمایند از نظر دور ندارند که دل بسی شاعران گرامی را می آزارند.

تشکر

جناب اقای ولی احمد نوری

پیشناد شما را خواندم، خوب نوشتید و دُر سفتید. ضرورت برای انتخاب یک ملک الشعرا را تائید می کنم.
محترمه داکتر لمر جباری (داکتر طب تحیلیافتۀ شوروی) پیشنهاد می کند که باید افغان های مهاجر در خارج حق انتخاب داشته باشند. سخن معقول است، چرا خود شان توام با پیشنهاد خود نام یک یا چند شاعر منتخب خود را در نوشتۀ خود شامل نساختند؟

هر افغان دیگر نیز این حق را دارد. من در پیشنهاد خود اسم مبارک چهار شاعر را درج کرده بودم، اما نه از شعرای محترم مذکور و نه از قلم و زبان هموطنان چیزی شنیدم، تا اینکه جناب نوری صاحب این جرأت را کردند و نظر و انتخاب خود را واضح و علنی و مستند منتشر ساختند.

من در حالیکه به همه شعراء، خصوصا ً به چهار استادی که نام های شان را پیشنهاد کرده بودم، نهایت احترام دارم، و هر کدام یک شاعر ممتاز و غنیمت می باشند، از لحاظ ذوق که مستحق آن می باشم، استاد محمد نسیم اسیر را مستحق لقب فخیم ملک الشعرایی می دانم و برای شان تبریک میگویم.

شاگرد ادبیات - سید خلیل الله هاشمیان

خوانندگان محتذم پورتال افغان جرمن آنلاین!

صفاتی را که محترم جناب سیدهاشم سدید در مورد فخرالشعرای ما(جناب اسیر که بنده عمری در صف اسرای کلام شان قرار دارد) نوشته اند، صد در صد تصدیق و تأیید می نمایم.
با عرض حرمت.

سراج وهاج

ضمن اینکه بهمه شعرای عزیز کشور احترام و اعتباری بی حد قائلم، اشعار جناب اسیر را که آهنگ و ترکیب آنها همراه با تعبیرات ژرف و زیبای شعرهای شان حکایت از قدرت سرشار شاعری و خلق و خوی نیک یک انسان والا و بی آلایش دارد، بی مثال و بی رقیب میدانم.
خیال انگیزی،زیبائی، دل نشینی و شورآفرینی نهفته در شعرهای شان در عین توجۀ شایسته و درخور تحسین به شیوائی کلام و وزون و آهنگ و قافیۀ آن آنقدر زیبا و گیرا هستند که بسته ترین دریچه های دل و فکر را با نرمی و لطافت خاص طوری باز می کنند که هرگونه خاطر خسته را نوازش نموده به امید ها جان میبخشند.
چیزی که از این هم مهم تر است این است که تمام اشعار جناب اسیر درون مایه عاطفی ـ انسانی ـ ملی دارند.این نکته در جای خود سخت قابل تأمل می باشد!
از این هم بالاتر، دلسوختگی این شاعر انسان دوست و خوش قلب است، که اگردقت شود در تقریباً تمام اشعار وی میتوان آنرا سراغ گرفت. به نظر من شاعری که دلسوختگی، احساسات رقیق و دلی پر از صفا و محبت نداشته باشد نمیتواند شاعر خوبی باشد. این خصلت ها هستند، در کنار آشنائی بازبان و ادب ـ در هر دو معنی آن ـ و فرهنگ، که شعر خوب را بوجود می آورد.
ضمناً فراموش نشود که نظم، کثرت و تنوع اشعار جناب اسیر نیز یکی از عواملی هستند که در ارزیابی اشعار ایشان باید بدان ها توجۀ لازم صورت بگیرد.
بنابرین میخواهم رأی من هم در همان صندوقی انداخته شود که روی آن اسم جناب اسیر نوشته شده است.
با حرمت کامل

محترم نوری صاحب سلام
باآنکه من صلاحیت علمی در شعر و ادب ندارم و خود را مستحق ابراز نظر در مورد اعطای لقب «ملک الشعرا در مهاجرت» نمیدانم، ولی با علاقه ای که به شعر و شعرای با احساس وطنم دارم و همیشه از اشعار پرمحتوا ، نغز و دلنشین هریک شان از جمله اشعار استاد نسیم اسیر فیض می برم، نظر شما را در مورد اعطای این لقب به استاد اسیر تائید و آنرا یک پیشنهاد بجا میدانم والسلام

خدمت دانشمند محترم ولی احمد نوری

در ارتباط با پیشنهاد تان در مورد انتخاب ملک الشعرای افغانهای بیرون کشور، از توجه تان به دنیای رنګین شعر و شاعری و کوشش عملی تان بخاطر اینکه ګامی درین راستا برداشته شود بسیار سپاسگزارم.
آقای اسیر اشعار بسیار زیبا و دلنشیینی سروده اند که همواره من از خواندن آن لذت برده ام.

ایشان یکی از گل های سر سبد شعر ما می باشند. اما اگر بی ادبی نمیشود، آیا فکر میکنید این درست باشد که گلی را از یک سبد گل برداریم و از دیگران بخواهیم که برای ملک الشعرا شدنش مانند یک ریفراندم و همه پرسی، رأی مثبت و یا منفی بدهند؟ تکلیف گل های دیگر این سبد چه خواهد بود؟

با دنیایی از احترامی که آقای نوری برای شما دارم، چون شاعران خوب دیگری هم داریم اینکه یک تن را شما برگزیدید بمن چنان معلوم می شود که از نام هایی که در یک سبد برای قرعه کشی ګذاشته شده باشد ، کسی یکی را بر داشته و از دیگران بخواهد که با یک دعای خیر همه آنر ا تأ ئید کنند.

دشوار است که این روزها کلمه (یگانه شاعر ) یا ( تنها شاعر ) را در مورد شخصی ولو بسیار با استعداد هم باشد بکار برده بتوانیم.
البته من خودم شاعر نیستم و در رأی گیری حق اشتراک نخواهم داشت (مگر اینکه علاقمندان شعر هم حق رأی داشته باشند) اما به نظر من بهتر خواهد بود تا (مستحقین رأی)هر کدام نامی را پیشنهاد کنند و بعد دیده شود چه کسی رأی بیشتر بدست می آورد. و یا هم اینکه تصمیم گیری نهایی از ترکیب آرای خوانندگان و قضاوت گروه تصمیم گیرنده اعلام شود یا هر راه دیگری ازین قبیل. شاید شاعر شیرین سخن اسیر برنده شوند و شاید هم شاعر دیگری.

مراجعه به نطر عامه ضمناً تحرک و دینامیزم نوینی به صفحۀ افغان جرمن آنلاین که فکر می کنم شما در رهبری آن نقش دارید نیز خواهد افزود. اگرچه این صفحه خوانندگان زیاد دارد و در حالت حاضر نیاز زیادی برای این کار احساس نخواهد کرد ولی درین دنیای پر تحرک و پر از رقابت، قناعت کردن به اینکه به اهداف اولی رسیده باشیم کافی نیست. رسانه های مختلف این روز ها با براه انداختن همینگونه نظر پرسی ها (مطرح بودن)خود را در دنیای مطبوعات و رسانه ها نگه می دارند.
عرضی بود مخلصانه
موفقیت های همیشگی برای تان آرزو دارم.