تحليل ها و پيام ها

دوستان محترم سلام و سال نوی عیسوی خوش و صحت برایتان آرزومندم!

گرچه چندین بار جلو خود را گرفتم که در مورد"سکوت مرموزحامد کرزی" نوشته آغای عباسی فکر خود را ننویسم اما آمده را ردی نیست.

1-آغای عباسی می نویسد:" دلیل تبارز دو طرز دید متضاد از یک مرجع ایران معلوم نیست، چرا سفیر ایران آنرا موضوع داخلی افغانستان خواند و سخنگوی وزارت خارجه مخالفت حکومت خودرا به عقد این پیمان اظهار نمود." به نظر بنده ایران نمی خواهد قطعه خود را نشان بدهد در موضوع. اما چیزی عیان بیان کار ندارد. از نظر طبیعت موضوع باید تما م همسایه ها و حتی کشور های منطقه مخالف باشند اما همه به یک شکلی با امریکا روابط اقتصادی و سیاسی دارند.

2- عباسی صاحب بعد از تبصره کوتاه می نویسد": به اصطلاح عامیانه سوز نمایی بچگانه به امریکا است،که اینجانب حامد کرزی رئیس جمهور خود مختار منتخب مردم افغانستان به کشور مخالف سیاسی امریکا سفر نموده مشورۀ اولیاء امور ایران را در مورد امضای توافقنامۀ امنیتی گرفته..." سفر کرزی جنبه جاسوسی به امریکا را داشت و به هدایت خود امریکایی ذیدخل در امور افغانستان صورت گرفته تا موضع جدی ایران را در موضوع معلوم کند. گپ از شاید و امکان دارد خارج است. امریکا هدف خود را تعقیب می کند و به آن هم می رسد به هر قیمتی شده.

3-"مداخلۀ نظامی و حضور نظامیان ایرانی تحت هر مؤافقتنامۀ که باشد مسلماً،اگر امریکا مخالفتی نکند، با مخالفت جدی پاکستان و ممالک عربی مواجه شده افغانستان میدان نبردی دیگری خواهد شد."
من به حیث یک فرد عادی علاقمند به سیاست و سیاست جهانی از نگاه روانشناسی سیاسی به عباسی صاحب اطمینان می دهم که ایران به این فکر نیست.

4- اگر ما سران مدبر در کشور می داشتیم به غیر از روابط عادی فرهنگی، اقتصادی و سیاسی ایران هیچ گاه در امور کشور ما مداخله کرده نمی توانست و اگر هم کرده به کمک خود افغان ها کرده نباید کور خود و بینای مردم باشیم.

5- هر کس که موقع را مناسب دید در امور دیگران مخصوصاٌ در مسایل سیاسی دخالت می کند. شما هم به یک شکلی با انتقاد از کرزی در امور وی دخالت می کنید. متاسفانه این پدیده را در اجتماع سیاسی انسان ها نمی شود از بین برد مگر خود انسان کافی قوی باشد که انرا دفع به انواع مختلف کند مخصوصاٌ صلح امیز.

6-از اینکه من در امور فکری شما دخالت کرده ام معذرت می خواهم و روی تان را می بوسم.

بسکه سر تا سر این بادیه خارستان است
دامنی نیست که بی گرد خراشش یابند

الله محمد

محترم عارف عزیز !
نخست سلام و احترام عرض است. با همین مشکل زمانی اینجانب هم بر خوردم. در آنزمان، «ورژن» ( (version، «ادوبه ریدر» ( Adobe Reader) مطابقت نداشت. از «انترنت» می توانید، جدید ترین را مجانی، «داونلود» کنید. بعد «انستلیشن» را انجام دهید. امید است، مشکل حل شود.

با احترام مکرر

یوسفی

سلام بر همه دوستان پورتال افغان جرمن
چندیست که من در تحلیل ها هیچ کدام فایل پی دی اف را نمی توانم بخوانم وقتی یک مقاله را باز میکنم صفحه سفید است و در بالا یک به آلمانی نوشته میکندforbiden 403 امیداست که انجنیرهای افغان جرمن در این مورد مرا مشوره دهند که آیا نقص از کامپیوتر من است و یا کدام مسئله تخنیکی دیگر.
منتظر هدایت شما دوستان هستم.
عارف عزیز

سلام بر همه و تذکر تنها برای «فارو»
6جدی 1358 هجری شمسی برابر است با 27 دسمبر 1979 م نه 1980 طوری که در اعلامیه ایشان آمده است. این روز منحوس را نباید فراموش کرد.

د جدي شپږمه/ ششم جدی:
بد - بدتر - بدترین: خدا کفن کش سابقه خیر بته - قصهء خرکار و مُلي و زردک و اینکه شخص می ګفت عاقبت به خیر. مردم پرسیدند چرا ګفت درزیر این زردګ ها مُلی است. امید بقیهء قصه را خود بدانید.. کلمات و مقایسه های فوق به فکرم زمانی خطور کرد که نوشتهء سازمان فارو رادر ارتباط شش جدی درمتن افغان جرمن آنلاین خواندم.
اما واپس که کدام روز وکدام تجاوز سیه ترین تجاوز و بدترین تجاوز درتاریخ افغانستان است درین امر معیار چیست؟ به فکر من معیار باید تلفات و قربانی های باشد که متوجه مردم افغانستان وامر صلح شده. با امار و ارقام دست داشته معلوم میشود که روز های سیاه درتاریخ کشور ما و قربانی مردم ما در طول تاریخ و حاضر کم نبوده و نیست. تبصرهء ذیل درین مورد داشتم که آنرا از جای دیګر کاپی کرده وذیلاً اضافه میکنم:
تاريخ ښودلې او ثابته کړې چې په زور کلي نه کیږي. تاریخ ثابته کړې چې هغه به کیږي چې ملت يې غواړي. دخلکو زور او خواست د الله تعالی د هدایاتو سره سم هغه زور دی چې هیځ یو بل قدرت ورته تغییر نه شي ورکولای. د افغان ملت په عمل کې وښودله چې دهر متجاوز په مقابل کې ولاړ او جګړه يې وړې خو کله چې د میز خبرې او مذاکرو وخت راشي نو بیا ډیر ځلي يې په نامه مشرانو ورسره خیانت کړای دی. هغه رهبرانو اومشرانو چې خیانت نه دې منلای بیا په مشکلاتو مواجه شوي او بلوا ګانې پرې راپارولو شوي دي. د افغان ملت په خپله خاوره ټول تجاوزونه غندلي او سخت مقاومت ورسره کړای. شپږم د جدی هم په دې سلسله کې هغه اجرا شوی کار وه چې ډیر يي حیران کړل او دا ملت له یوه سره د امکاناتو په چوکاټ کې ورسره مبارزه کوله. الله تعالی دې ددې لارې ټول شهیدان غریق رحمت کړي. کورنیو ته دي ورته صبر جمیل او ټولو ته ددې درسونو نه عبرت پکار دی.

بعد از عرض سلام و تبریکی عید برادران و خواهران عیسوی ما به همه می خواهم سخنی چند در ارتباط مشاجره ادبی آغای عمر صاحب و انوری صاحب عرض کنم:
1- به نظر من ضرورت اصلی پیدایش زبان در اصل خود فهماندن است.
2-گرچه تفاوت در بعضی مسایل زبان و ادبیات فارسی، دری و یا هر نامی بالایش است موجود است اما واقعیت این است که قریب به صد فیصد هم زبانان این زبان در منطقه مطلب یکدیگر را می فهمند و یا می توانند یکدیکر را بفهمانند.
3- نظر به خصلت های منطقوی طرز تکلم و اصطلاحات خاص در هر منطقه ظهور کرده مانند لهجه ایرانی ، هزاره گی، تاجکی، هراتی، شمالی و غیره و غیره.
قسمیکه آغای انوری نوشته اند"دست شما درد نکناد" که به اساس فقره اول مطلب خود را به مخاطب فهما نده وآغای عمر هم مطلب را فهمیده و انتقاد کرده که ما "تشکر" می گویم.
4-آغای انوری صاحب هم کوچه بدل کرده و فقطه در قسمت "کناد" توجه آغای عمر را خواسته در حالیکه آغای عمر طرز تفهیم "تشکر" به قسم مردمان سر زمین دیگر به این زبان را خوش نکرده یعنی موضوع را سیاسی ساخته و یخن انوری صاحب را بی مورد قایم گرفته بود.

به سخن کشف معمای عدم ممکن نیست
خاموشی نیز نفهمید کلام دل ما را

الله محمد

حسین حقانی سفیر سابق پاکستان در امریکا در کتاب خود (اغفال باشکوه- Magnificent Delusions ) مطالب ارزنده در مورد افغانستان – پاکستان و امریکا نوشته است که مطالعه آن برای هر افغانی که به آینده افغانستان در سایه مطالعه علمی و عینی گذشته علاقه دارند ؛ ضرور است. در این کتاب جزئیات فریبکاری دولت و اردوی پاکستان و فریب خوردن متواتر و دائمی امریکا تشریح شده است. از همه مهمتر برای اولین بار از ترس پاکستان و نقشه ها و تخریب مداوم پاکستان برضد افغانستان و فریبدادن امریکا بصورت مستند تشریح شده است. برای جلب توجه هموطنان یک قسمت کوتاه و بسیار جالب این کتاب در ذیل ترجمه گردیده است:
حسین حقانی در آخر صفحه ۹۳ و اوایل صفحه ۹۴ کتاب (اغفال باشکوه- Magnificent Delusions مطالب جالب ذیل را نوشته است:
«جالبترین قسمت تبادل نظر بین رئیس جمهور امریکا و رهبر پاکستان ایوب خان در موقعی بود که ایوب خان گفت:” افغانها چندان مسلمان هم نیستند بلکه آنها زیاده تر از هر چیز فرصت طلب هستند.” ۶‍۰- این تذکر ایوب خان دریچه ای میباشد در مورد طرز تفکری که در پاکستان عرض وجود میکرد. چون که در حقیقت افغانها بسیار زیاد پیشتر از چندین قوم موجود در پاکستان مسلمان بودند. و یک قسمت بزرگ پاکستان کنونی تا سال ۱۸۹۳ قسمتی از خاک پادشاهی افغانستان بود که بعدا توسط انگلیسها غصب گردید. پاکستان در دوازده سال اخیر [در موقع این تبادل نظر ایزنهاور و ایوب خان] بوجود آمده بود در حالیکه افغانستان مملکتی بود که قرن ها در این منطقه وجود داشت. مگر در آن سال ۱۹۵۹ دیکتاتور عسکری پاکستان خیال میکرد که او میتواند همسایه شمالغربی خود را به عنوان فرصت طلب و مسلمانان نامکمل بی اهمیت نشان بدهد.»
معلومات در مورد کتاب و نقل قول نمره ۶۰ فوق از قرار ذیل میباشد:
Magnificent Delusions: Pakistan, the United States, and an Epic History of Misunderstanding Hardcover
by Husain Haqqani (Author)
• Hardcover: 432 pages
• Publisher: PublicAffairs (November 5, 2013)
• Language: English
• ISBN-10: 1610393171
• ISBN-13: 978-1610393171

هموطن محترم و گرامی آقای امان الله عمر سلام هایم را بپذیرید!
چه خشوقتم من که چند جملۀ مختصر و عرض سپاسی خدمت یک هموطن عالی قدرما، این همه توجه را جلب کرد. من البته که از همه هموطنان خود ، همیشه بسیار می آموزم. از شما هم یک دنیا تشکر که ذره ذره، و نه ( زره زره )، چند سطر مختصر این هموطن تان را مورد ارزیابی قرار دادید.
خدمت شما عاجزانه عرض کنم که استفاده از این طرز تحریر در ادبیات دری از اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم هجری قمری رایج بوده است و هیچ ارتباطی با تقلید از فرآورده های صادراتی ایران ندارد.
به این شعر رابعۀ بلخی توجه کنید:
دعوت من بر تو آن شد، کایزدت عاشق کناد
بر یکی سنگین دل نا مهربان چون خویشتن
تابدانی درد عشق و داغ مهر و غم خوری
تا به هجر اندر بپیچی و بدانی قدر من
البته این شعر رابعۀ بلخی به گونه های اندک متفاوتی ذکر گردیده است که بر طرز درست آن متیقن نیستم و بر من ببخشائید.
یک مثال دیگر از منوچهری دامغانی شاعر قرن پنجم هجری قمری که در مدح سلطان مسعود غزنوی سروده است:
تا جهان باشد، خسرو به سلامت ماناد
ایزد از ملکت او چشم بدان دور کناد
تن او تازه جوان باد و دلش خرم و شاد
پیشۀ او طرب و مذهب او دانش و داد
دشمن و دوست به کام دل این خسرو باد
مرساناد خداوند به رویش تعبی
امیدوارم قناعت شما را فراهم کرده باشم، البته یک بار دیگر تکرار باید کرد که این هیچمدان، در ادبیات دری حتی در حد شاگرد ابتدائیه هم نیستم و هنوز از خم یک کوچه هم اندرین راه نگذشته ام. به اصطلاح وطنی ما و شما" قد بلندک" مرا با بزرگواری تان نادیده گیرید.
در خاتمه خدمت عرض شود که نه کدام اشتباه در کار بوده است و نه هم سخنی از اشتباه عمدی و غیر عمدی تواند بود. ممنون از توجه و محبت تان.

دوستان عالیقدر، ارجمند ولی نامهربان هریک جناب سراج وهاج و جناب
امان الله عمر سلام وارادت!
اولاً در دلهره ام که نکند، حرف و نقطه ای را تاحال اشتباه کرده باشم و یا بعد از این اشتباه کنم که برایم خواهید نوشت: « برادر اول نوشتن ته یاد بیگی باز بیا از ماگِله کو» مگر گلایۀ بنده این است که بعد از سال ها یک عزیز و نگارندۀ در سطح بلند و دانشور حمید انوری گرامی از من بیچاره تحسین و نوازشی به عمل آورد و شما دوستان نازنین نگذاشتید که به جانم بگیرد و آن را زهر و زقوم ام کردید،

مگر عزیزان اگر خواستید که حالا دستم درد کند، که فی گرفتن های شما عزیزان دست درد چه که سر دردی هم می آورد.
اما سروران من بیایید اینقدر هم سختگیر نباشیم، میدانم هر یک از شما گُل های سر سبد هم وطنان شریف من هستید و مجهز به فرهنگ تحمل، شکیبایی و انتقاد پذیر، من از هریک شما می آموزم و اگر گاهی تصحیح ام فرمایید، به آموختن ام می بالم که فرا گرفتم.

ولی اگر زبان - حال هر زبانی - عرصۀ لا محدود دارد، پس داشتن حیطه بر یک زبان نیز لا محدود خواهد بود، من فکر نمی کنم متخصص و زبان شناسی مدعی باشد که بر تمام قلمرو یک زبان حیطه دارد بناءَ فرصت و حق اشتباه کردن محدود و مدلل را برای همگان قائل باید بود. قربان شما اگر شوخی من ناراحت تان ساخته باشد از قبل پوزش می خواهم. زنده و کامگار باشید.

قابل توجه هموطن عزیز، حمید انوری
شما در دریچه نظر خواهی خطاب به محترم ف هیرمند چنین نبشته اید، (دست شما درد نکناد)
در فرهنګ و تکلم روزمره ما افغانها این جمله چنین ګفته می شود، ممنون از شما، و یا تشکر از شما و غیره.

این طرز نوشته از جمله اصطلاحات مردم ایران است، که برای یک افغان اګاه قابل غور فرهنګی است، بدین معنی، ایران از طریق زبان و فرهنګ می خواهد، در فرهنګ غنی مردم افغانستان رخنه کنند که به طور نسبی کرده اند، نباید از همچو الفاظی که در ګفت و شنود روزمره ایرانیان تکلم می شود، استفاده شود، برای ادم ها دانا افغان ساز ګار نیست است که همچو جملات را در خور مردم دهند.
پورتال وزین و ملی افغان جرمن انلاین که در خدمت مردم افغانستان است، باید متوجه همچو اشتباهات عمدی و یا غیر عمدی شوند.
به عرض احترام

وهاج صاحب بزرگوار سلام های گرم و احترامات بی پایان مرا بپذیرید!
از اینکه چند سطر مختصر این کمترین مورد توجه شما قرار گرفت و با وجود مصروفیت های بیش از حد، ذره نوازی نموده و این حقیر فقیر سراپا تقصیر را متوجه اغلاط املائی و انشائی ام ساختید، یک جهان سپاس.
من همیشه از استادان و نویسندگان و بزرگوارانی چون شما و امثال شما می آموزم و اندر این راه هنوز در خم یک کوچه هم نیستم.
افتخار می بخشید تا با ذکر یکی دو مثال در مورد تفاوت بین ( جهان سپاس و جهانی سپاس)، اگر اندک فرصتی برای تان دست داد، مرا از تشویش در زمینه بدر سازید.
سپاسگزارم که با ذکر بیت زیبا، یک اشتباه املائی را در ذهن ما جاگزین ساختید تا در آینده از تکرار آن خودداری گردد.
بجواب بیت شما با اجازه این بیت تقدیم میشود.
ما نماز خود پیشین خوانده ایم
هرکه دیگر می گذارد، کافر است
با عرض احترامات فائقه

به تأسی ازانتقاد ِ بجای محترم کاندید اکادمیسن، سیستانی صاحب ، بنده هم با استفاده از چند لحظه فراغت، ( فراغت از تراکم کارهای شاقه که خودم برای خود روا داشته ام)، توجه دوست عزیز آقای حمید انوری را به چند اشتباه املایی و انشایی که در چند سطر نوشتۀ شان به نظر می رسد، جلب می کنم.

اول - : از زره نوازی تان (از ذره نوازی تان).
دوم - : جهان سپاس ( جهانی سپاس - یا یک جهان سپاس).
سوم -: از لطف شما سپاسگذارم (از لطف شما سپاسگزارم... با حرفی که حمید جان نوشته است، چنین معنی می دهد: از لطف شما ممنون نیستم... سپاسی به لطف شما قایل نیستم)

یادداشت : متأسفانه بسیاری از نویسندگان عزیز، بین « سپاسگزار» و « سپاسگذار» فرقی قایل نبوده، غالبا ً یکی را بجای دیگر استعمال می کنند. بنا بران - اگر خواسته باشند – فورمولی را در قالب ِیک بیت، خدمت شان تقدیم می کنم؛ بیتی که خودم در جایی خوانده و از آن استفاده کرده ام:

نماز را بگزار (ادا کن)، نیاز را مگذار (ترک مکن)
هزار لعنت ِ حق باد بر نماز گذار (ترک کنندۀ نماز)

بزرگوار محترم جناب ف. هیرمند عرض سلام و ادب خدمت تان!
از زره نوازی تان جهان سپاس. من واقعاً از نوشته های پر محتوی حقوقی شما بسیار می آموزم. دست شما درد نکناد.
از همین نوشتۀ مختصر توضیحی تان به اصل مرام و مقصد پاراگراف متذکره، رسیدم. از لطف شما سپاسگذارم و متذکر میشوم که کوتاهی در درک مرام شما، تقصیر این کمترین بوده است.
صحتمند و سر فراز باشید

از محترم داکتز صاحب کاظم دنیای سپاس و امتنان دارم که قبول زحمت فرموده یادی از رفته ای نیکو نام کشور مرحوم دانشمند محترم داکتر ولید حقوقی نمودند، و نگذاشتند که گذشت زمان نیکویی ها، سجایای اخلاقی، استعداد سرشار، صداقت، پاکی و خدمات ماندگار این فرزند صدیق وطن را از یاد ببرد. داکتر ولید حقوقی مرد صاحب فهم، دانش و درایت از معماران و مؤسسین اولین دموکراسی کشور بوده همانطوری که تذکر رفت برای نهاد قضاء وڅارنوالی کشور تهداب های محکم و اساسی گذاشتند و در ایجاد هر یک سهم بارز داشتند. با صداقت و امانت داری خدمت نمودند. مرحومی واقعاً از ستاره های تابناک دور خود بودند علاوه بر دانش مسلکی غاور بودن شان بر بیان و سلاست شان در تحریر برای شان برازندگی خاصی داده بود. روح شان شاد و فردوس برین جایگاه شان باد
چه نیکو خواهد بود که دانشمندان ما در پهلوی دیگر مصروفیت ها و مسؤولیت ها با پیروی از این روش از خدمتگاران صدیق و شریف جامعه با تحقیقاتی در مورد سوانح و گذشته های شان از آنها یاد نمایند و نگذارند که باد های تند زمان خاطرات شان را با خود ببرد و به فراموشی بسپارذ.

خواهر گرامی صالحه جان وهاب سلام!

نوشته ها وبخصوص اشعار شما لذت خاصی دارد، معلوم میشود زنی پر احساس وبا مطالعه ای هستی. داستان قصاص زنی درکابل در نیمه های یک شب سال1368 و شعر قهرمانان شما هوش از سر خواننده می پراند. خدا به تعداد شما زنان قلم بدست و آگاه در کشور ما بیفزاید. کاش در پهلوی شما زنان دری نویس خوب چند تا از خواهران پشتو نویس هم می داشتیم تا دیده میشد که خواهران ودختران ما هم دوش بدوش مردان برای خیر و بهبود امور وطن تلاش میورزند و در راه تربیت نسل جوان کشور از سعی وتلاش دریغ نمیورزند.

همانگونه که خود نوشته اید، پورتال افغان جرمن آنلاین واقعاً محل تبادل افکار و آموزش است ، خوانندگان نه تنها از دانش هموطنان خود بهره مند میشوند، بلکه از طریق نوشته های شان با شیوه وسبک و سطح نویسندگی و دانش وحتی املا وانشای همدیگر نیز آشنائی پیدا میکنند. در نوشته اخیر تان چند اشتباه املائی نظرم را جلب کرد که اگر یکی دو تا می بود، از آن در میگذشتم ولی چون به پنج شش تا رسید ودیدم که جناب دوست محمد بدخشانی تا هنوز صورت درست آنها را گوشنزد نفرموده اند، خواستم من اینکار انجام دهم تا در آینده متوجه شیوۀ درست نویسی آن کلمات باشید.

من کلمات نادرست را در قوس ناخنک میگذارم ودرست آن را در قوسین نشانی میکنم تا به آن توجه نمائید.

1-«حدالامکان»(حتی الامکان)،2-«قلب فراغ»(قلب فراخ )،3-«احذاب سیاسی»4-(احزاب سیاسی)،
5-«میانجگر»(میانجیگر)،6«حراس»(هراس)،6-«ثوق»(سوق)،7-«زجه های یک زن»( ضجه های یکزن)
امیدوارم تا از من به عنوان یک خواننده نوشته های تان آزرده خاطر نشوید.
با درود وحرمت فراوان برادرت سیستانی 19/ 12/ 2-13

قابل توجه کمیته محترم فارو
نخست سلام خویش را تقدیم داشته، بعدآ به ابراز قدرداني از قطعنامه کنفرانس دسمبر ۲۰۱۴ کمیته فارو که نیاز مبرم و کنوني ماحول داخلي و خارجي کشور عزیز ما افغانستان بوده که همچو کنفرانس ها دایر تا روند محاکمه جنایتکاران پرچم و خلق میها شود، امید است افغانها مقیم افغانستان و امریکا با الهام از کنفرانس کمیته محترم فارو، ابتکار نمایند تا در همچو مسایل ملی و مبرم کنفرانس ها و اجلاس را دایر نموده، و رسالت وطنی خود را ادا نمایند.
بعدآ می خواهم به طور مختصر و دوستانه نظر خود را بشما چنین شریک سازم اینکه، در قطعنامه کنفرانس در مورد اقتصاد و شیوه فکري ان چنین امده است،
( نظام حاکم اقتصادی در کشور که برشیوۀ فکری نیولیبرالیسم برقرار میباشد
کشور را به لبۀ پرتگاه سوق داده است. روشهای اقتصادی بایستی به شکل خالق آن در جامعه افغانستان
عملی و تطبیق گردد. راه برونرفت از این بن بست میتواند در طرح ستراتیژی انکشاف ملی خالصه شود که
استوار برخودکفائی نسبی٬ سبد اموال٬ احتیاجات اولیه٬ تشویق صادرات عاری از تک محصولی صادراتی و
برنامه های تشویق صنایع با در نظرداشت جلوگیری نسبی از انتقال ارزش اضافی به خارج از کشورطرح
واجرا گردد. )
باید ګفت که مناسبات تولیدي و اقتصادی افغانستان روی کدام پلان مطروحه اقتصادی منسجم به پیش برده نمی شود، و شیوه تولید عقب مانده است.
روشهای اقتصادی به شکل خالق ان در افغانستان وقتی عملی شده می تواند که ما نظام دیموکراتیک داشته باشیم که بتواند سرمایه داري ملی را در کشور رشد بدهد، و این شیوه اقتصاد می تواند افغانستان را بسوی خود کفایی سوق دهد،در این راستا تشویق و رشد شیوه مدرن زراعتی و صنایع قابل یاداوری است، ما دیدیم که راه رشد غیر سرمایه داری در افغانستان نتیجه منفی ببار اورد، و اینک شیوه اقتصادی حاکم در شکل انحصاری ان به ضرر رشد و انکشاف کشور انجامیده است.

نوسندۀ متعهد و قلمبدست هدفمند، حمید انوری گرامی!
مطالعۀ مقالات با ماهیت و تحقیقی مانند مقالۀ جناب شما چشم دل را روشن میسازد، نگارش تان سطح آگاهی هر رسانۀ را صیقل میدهد.مسرورم که نوشتۀ ناچیز این حقیر افتخار نقد اصولی شما را دریافت میدارد، نشانه گیری شما در کوتاهی ادای مطلب وافادۀ موضوع در آن نگارش بنده کاملاً وارد است، ولی من می خواستم،متذکر شوم که:از جانب پاکستان نوازان در پارلمان کشور ما برای شاد کردن عناصر ضد هندو وضد سیک در پاکستان،(مخصوصاً احزاب آن کشور که در این خط وتمایل اند)نقض و پشت کردن به حقوق هندو ها وسیک های ما رنگ ضد هند نیز داده میشود نه انکه عملاً چنین واقعیتی وجود داشته و کدام رابطۀ میان هموطنان هندو و سیک های ما و هندوستان وجود داشته باشد
حرمت وادب نثار تان باد

مقاله جناب پروفیسور بشیر احمد زکریا " در صورت اخراج کلی قوای خارجی از افغانستان"

باقبول تشریح جناب شان پیشنهاد میکنم که:

پشک یا خدمت عسکری در وطن عزیز ما بایست دوباره برای همه افغانها دارای سن 22 سالگی قانونی شود یعنی عسکر افغان مربوط همه شودودیگر محدود به کدام قوم یا منطقه نباشد.

باسلام به جنابشان و گردانندگان سایت عالی افغان جرمن آنلاین

استاد گرانقدر جناب دوست محمد بدخشی!
عرض سلام و ارادت دارم.
خدا شما را از ما نویسندگان غافل از صرف عربی نگیرد. تصحیحات شما استاد ارجمند از خطاء های صرفی ما نه تنها افتخار آفرین برای ماست بلکه ارزش نگارش های ما را بیشتر می سازد. آرزوی ما اینست که تصحیحات لازمی صرفی و انشایی را از ما دریغ نفرمائید.
قلمرو زبان انتها ندارد، و دشوار است بگوئیم که شخصی بر تمام این قلمرو حیطه داشته باشد و بناءً کوتاهی ها در کار نوشتاری زبانی در آن عرصه های قلمرو زبان که حیطه موجود نیست روی میدهد. همین است که به مصحح های عالیقدر نظیر شما توسعه و شفافیت قاعده یی زبان نیاز میداشته باشد. شما زنده باشید. دوستدار همیشگی شما

برادر محترم و گرامی آقای جلیل غنی!
شما با چند سطر از نوشتۀ خود بمن یک دنیا افتخار عنایت نموده اید. این حقیر ممنون از لطف تان بوده و احترامات بی شائبه خودرا بشما و اعضای خانوادۀ عزیز تان در عالم ناشناسی تقدیم مینمایم. سلامتی تان را از بارگاه خداوند عالمیان التجاء مینمایم. با محبت و احترامات فائقه مایار

دانشمندگرامی و نویسنده و پژوهشگر پر توان جناب مایار.
از مقالۀ پرمحتوا و روشنی که در مورد مقالۀ من در رابطه باقبر دسته جمعی شهدای هرات انداخته اید جهانی سپاس. گرامی داشت و یاد بود از شهدای گلگون کفن افغانستان در جریان سی و پنج سال گذشته و مستند نمودن این جنایات بشری وظیفۀ هر افغان با درد است. گشودن مباحث و ابراز نظر های عالمانه و بیطرفانه زمینۀ افشا گری های این جنایات و نشر حقایق را بیشتر میسر میسازد. از اینکه معلومات بیشتری در بارۀ این تراژیدی با تصویری از این قبر دسته جمعی نمودید جهان سپساس. خدمات ارزندۀ شما با مقالات عالمانه و تاریخی شما در بارۀ اوضاع افغانستان و پیشینۀ تاریخی برخی انکشافات روشنگر واقعیت های عینی افغانستان و رهنمای ملتی است که سر نوشت آن در دست کسانی است که جز به منافع شخصی و گروپی شان به منفعت دیگری و منافع و مصالح علیای کشور نه می اندیشند و نه هم توجه دارند ولی جای هیچ شک و شبۀ نیست که تاریخ با قضاوت های بیرحمانه اش پرده از روی آنها بر خواهد داشت . همین اکنون هم ملت افغانستان بیدار است و این چهره ها را خوب تشخیص کرده و یقین کامل است که دیگر نخواهد گذاشت که قبر های دسته جمعی دیگری حفر شود و عاملین این جنایات را به محاکمه خواهد کشانید. با محبت و احترام
جلیل غنی

نام گزاري جاده بنام قربانيان سه دهه:
هموطنان عزيز، قبل از همه ازتمام انهايكه تبصره ام را دراين مورد بيجا وگستاخي مي پندارند
پوزش ميخواهم.
نام گزاري جاده بنام قربانيان حماقت است، حقارت است ، جفا وازاردهنده است. اين راميگويند پوپوليسم ، ايره ميگن ساديسم ، به اي ميگن ريتو اليسم و بربريت.
اخر اين برانگيختن احساسات اقارب قربانيان است، كه حين گزشتن ازاين جاده حسادت، بغض ،
كينه وتنفر را بوجود اورده سبب إزار واذيت شان ميگر دد .
مشوره من به انهايكه چنين ابتكار را بخرچ داده اينست ، تا بخاطر ياد بود شان يامنار يادگاري
( همچون سپاهى گمنام ) ويا هم موزيم را اعمار نمايد .

سلام بر خوانندگان محترم !
برخی کلمات دارای ریشه ء عربی در زبان های رسمی و ملی ما وجود دارد که نویسندگان صاحب نام و با تجربه هم در طرز نگارش درست آن کلمات ، اشتباه می کنند ؛ از جمله یکی هم کلمه « قریه» است که جمع آن «قری» می باشد یعنی به ضم قاف و حرف را مفتوح و بعد آن الف مقصوره . شهر مکه مکرمه را « ام القری» یعنی مادر قریه ها و روستاها می نامند؛ اما برخی از نویسندگان ما آن را به شکل« قراء» می نویسند که جمع قاری است به معنای خوانندگان ؛ نه به معنای قریه ها.

ميگن ؛ باارزش ترين چيز درزندگي اين نيست كه چه چيزهايي را داريم ؛ بلكه اين است كه چه كساني را داريم .
اينجانب درحال حاضر،كه كشور بايد احياء مجدد شود قسماً مخالف سيستم جاري تعليم وتربيه ( بالخصوص تحصيلات عالي ) هستم.
چرا ؟
بخاطر اينكه فعلاً ما ضرورت اشد وعاجل به اشخاص مسلكي ومتخصص در رشته هاي بخصوص همچون
ولدنگ كاري، نل دواني ، رنگ مالي ، كاشي شاني ، قيرريزي ، لين دواني ، پيپ دواني ، درايوري ، ترميم كاري ،....................وصدها مسلك وتخصص خورد وريزه ديگر داريم واين رشته هاضرورت به تحصيلات عالي وحتى متوسط نه ، بلكه به كورس هاي مسلكي قصير المدت دارد.
هموطنان عزيز! المانهابعد ازجنگ عمومي دوم كه كشور شان به يك خرابه تمام عيار تبديل شده بود ازهمين رويش وميتود (ايجاد كورس هاي مسلكي قصير المدت Ausbildung ) كار گرفت ، كه توانست ظرف پانزده سال كشورشانرا احياء مجدد نمايد. نا گفته نماند كه همين سيستم تا الحال دوام دارد.
ضرب المثل پشتون هاست كه ميگويند ( تره كاني دبيزو كارنه دي ) دركشورما هر جنگ سالاريكه بقدرت رسيد قبل ازهمه دوادعا رامطرح ميسازد، اول اينكه ولسوالي اش بايد به ولايت ارتقا يابد . دوم حتماً داراي پوهنتون باشد ، بدون در نظر داشت اين واقيعت كه پوهنتون قبل ازهمه به استادان ماهر وباتجربه ضرورت دارد، پوهنتون به لابراتوارهاي مجهز و مواددرسي مدرن ضرورت دارد.
اقايون جنگسالاران! شما كه به ده هاپوهنتون را دراين وان كنج كشور اعمار نموده ايد ايا ميدانيد كه اين محصلين بايد روزي فارغ گردند؟ اخر دولت نميتواند به اين تعداد فارغ التحصيل راجزب نمايد، اينجاست كه بعد ازچند سال لشكري ازبيكاران جوان تحصيل كرده بوجود مي ايد واين يك فاجعه است .
هنوز كجا؛ اينها دركشوري كه شصت درصد ان نان خوردن نه دارند پوهنتون هاي را اعمار نمودند ، كه محصل بايد پول تحصيل را بپردازد، اينجاست كه سوال پيدا ميشود ، كدام محصل ؟ البته كه خويشاوند جنگسالار.
امروز ما شاهد صدها محصل ( افغان ) ازهمين جنس در كشورهاي پيشرفته جهان هستيم كه ازهمين پوهنتون ها از حساب خليفه (دولت)براي تحصيلات اعزام شده اند .
خلاصه اينكه افغانستان براي 15 -20 سال اينده به اين تعداد پوهنتون ها اصلاً ضرورت ندارد.
من دراين خصوص نظر نخبگان گرامي راارزومندم.

آقای عابد!
نوشتۀ تان را دریافت کردیم، چون نگارش تان به طور کلی با اخلاق رسانه یی این پورتال در تضاد قرارداشت ما نتواستیم آنرا به نشر بگذاریم، ما چنین تحریریه های را بد ست نشر نمی سپاریم.

سلام و ارادت به جناب شما وهاج صاحب محترم پیر کهن مطبوعات کشور!

با وصف آشوب های سر گران کننده و قیل و قال اهل مدراس سیاسی و ندانستن رموز ناز و کرشمۀ رئیس صاحب جمهور افغانستان و انتظار بیحد امریکا که می کوید« کرزی صاحب بالآخره ما باشیم یا برویم» مطرج کردن این چنین مباحث و توضیح صورت درست اشعار پیر خرابات تا چه حد دلچسپ و موزون است و خود برای مستان میخانۀ معنا تا چه حد جالب توجه است که در یک فرد مختصر دنیای رمز و معنی را می یابند و عمق فلسفۀ آنرا درک نموده که راستی خواننده را مبهوت ساخته و واقعیت آنرا قرن ها بعد در جوامع انسانی عملاً مشاهده می کنند . اگر روج حافظ بزرگوار را نیازرده باشم و دوستان حافظ شیراز را قهر نساخته باشم چنین می گویم:

ایزار تنگ غلامی که بیم رسوایی در آن درج است
پوشاک بس دلکش است ولی به درد ..... نمی ارزد

نویسندۀ عزیز ، سید حمیدالله روغ!
بعد از عرض سلام مسنون ، توجه دقیقتر شما را به « فرد » مقبولی از غزلسرای معروف ( خواجه حافظ شیرازی) جلب می کنم ؛ فــردی که شما آن را در قسمت اول ِِبخش چهارم نوشتۀ تحقیقی خویش ( تحت ِعنوان : روایت های قومی افغانستان) منتشر ساخته اید .
ظاهرآ دلیل توجه شما به این فرد، استناد ِ بجا به یک اصل معتبر است تا ثابت شود که « در ادب دری، کلمۀ تاج به کلاهی اطلاق می شود که شاهان به سر می کرده اند »... ولی علت ِ این که آن فرد توجه بنده را جلب کرد ، نادرستیء وزن مصراع ِ دوم است که احساس می شود کمر بیتِ جذاب غزلسرا را به شدت شکسته است. ( اگر این نادرستی را شوخی آمیز بسازیم: خوب شد حافظ مرحوم که گویا حافظۀ قوی هم داشت، زنده نبود . اگر می بود ... یقینا بجای وزن ِشعر، خودشً« سکته» می کرد!)
این است فردی که شما اقتباس کرده اید:
شکوه تاج سلطانی که بیم موج درو درج است
کـلاهی خوش است ، لیکن به درد سر نمی ارزد

تنها عیب سکتگیء مصراع ِ دوم نیست که شاعر پـُرآوازۀ شیراز را( اگر زنده می بود ) شدیدا ً آزار می داد ، بلکه این فرد انتخابی شَما (روغ ِعزیز) ، به اساس کنجکاوی ها و تصحیحاتی که در حدود هفت سال قبل دردیوان حافظ صورت گرفت، دارای«هفت» عیب ِ روشن ِ دیگرهم است که این عیوب عبارت اند از: اول - « موج» ، دوم - « درو » ، سوم - « درد سر » ، چهارم - « کلاهی » ، پنجم - « خوش » ، ششم - « لیکن » ، هفـتم - « به درد »... که هیچ یک ازاین هفت کلمه به درد ِفرد ِمورد بحث نمی خورند .
فردی که در موزون ترین وکاملترین دیوان حافظ درج شده ، این است :

شکوه ِ تاج ِسلطانی که بیم ِ جان دران درج است
کـــلاه ِدلکـش است اما بـترک ِ سر نمی ارزد
***
فرد ِدیگری از لسان الغیب [ در قسمت ِ سوم نوشتۀ شما (محقق ِ عزیز) ] نیز بی عیب منتشر نشده است: یارب این نو دولتان را برخـر ِخودشان نشان - کاین همه ناز ازغلام ترک و استرمی کنند
صورت درست ( یا تصحیح شدۀ آن ) چنین است:
یارب این نو دولـتان را بر سر جاشان نشان
ناز ِ بیحد از غلام ِ ترک و استر میکنند

داکتر صاحب سید حمید الله روغ ! السلام علیکم
نوشته های تحقیقی شما را به دقت و گاهی هم به تکرار می خوانم و واقعا حظ می برم و بهره ؛ و از اینکه همه حرف ها مستند اند ومآخذ و منابع را نیز یادآور می شوید ، اهمیت مقاله را دوچند بالا می برد؛ فقط یک پرسش کوتاه دارم اگر مختصر بیان فرمایید. چون در مقالهء تان از نقش ابو مسلم خراسانی و برمکی ها یادآور شده اید ، آیا امیر کرور هم در این افتخار آفرینی ها و مبارازات ملی ضد سلطهء خارجی نقشی داشته است و مهمتر از همه اینکه آیا نام امیر کرور در تواریخ گذشته به جز کتاب « پته خزانه» هم آمده است؟ شما سلامت باشید. با سلام و احترام دوباره

محترم حمید انوری
شما تحریر داشته اید اینکه لوي جرګه و کوچني جرګه!
افغانها کوچني جرګه در همچو مسایل ملی نداشته اند، و لحن شما در مورد درست نبوده است.
در مورد لوي جرګه مشورتي که از نام ان پیدا است، صرف برای مشوره دهي دایر می شود و تصامیم و مشوره های ان الزامي نمی باشد.
اما شما سوال کرده اید که لوي جرګه های دیګر تحمیلی بوده و یا مشورتي؟
باید ګفت که ماهیت لوي جرګه و فصیله ان الزامي بوده اند و در تاریخ افغانستان هر چی لوي جرګه ها فصیله نموده اند، ملت و یا مردم افغانستان انرا در عمل اجرا کرده اند، که از لوي جرګه زمان احمدشاه بابا، و میروس نیکه باید ګفت که فصیله هر دو جرګه نزد افغانها الزامی و قابل اجرا بود.
تا نام افغانستان زنده است و یک افغان زنده است اصل لوي جرګه پا بر جا است، اینکه چی کسانی از ان سود می برند موضوع جداګانه است، پارلمان، جای لوي جرګه را ګرفته نمی تواند.
لوي جرګه اصل دموکراسی است که افغانها تجربه غنی در مورد دارند.
امید است ازرده نشده باشید.

Jenny will be out of the lock box soon

Two days ago I was listening to president Karzia in one of his lion moment speech mode stating that “ we eliminated the sentence from Bilateral Security Agreement “ that he didn’t want it to be there further stating that “ the final draft are acceptable to both parties”. Let’s find out briefly what is in it for the two nations:

For the USA it provide an opportunity seeking since 1950’s to establish military bases not only to monitor the activities of Afghanistan’s neighbors such as China and Iran but ultimately access and re-rout huge underground energy resources from Central Asia to Indian Ocean not to mention the demand of energy poor billion people strong South Asians. Such an outcome will eliminate Russia’s Energy choke-hold on Europeans, change present political structure and status-quo with potential of huge earnings. It is worth mentioning that the political value of energy resources such as oil far exceeds the market value of oil as a commodity. The profit in that sector is not 5% or even 100% but more than 1000% and the demand is so huge that presently no nation can survive without it.

For Afghanistan - if it plays right – will not only become a strategic economical bridge between Central Asia and South Asia but need to be developed in order to transfer such a huge resources through it is territory. In Such outcome, Kabul will replace New Delhi and Islamabad as a hub of political and economical activities.

Bilateral Security Agreement between Afghanistan and USA will become public in just a few days and President Karzia signing it will be judged by Afghans at worst to get a safety green light building Presidential Palace for himself within the “Kingdom Arg” or at best to keep Afghanistan sovereignty and economical interest relatively intact.

My take is that Bilateral Security will be signed and will be a “codified” agreement in order to expand and broaden the interpretation of it and will be far short of “Mutual Defense “agreement. Furthermore, there is more than $4 billion a year on the balance sheet and none of the parties want to get their hand off of it.

سخنان بیجا و اضافی واقعاً دلم را بد ساخت
در مورد تبصره بر شعر « افق گنگ» میرمن شیما غفوری

هموطن گرامی م، شیوا !
با عرض احترام و ادب خدمت شما، نوشتهٔ تند و احساساتی تان را خواندم و باور کنید نه تنها قناعتم را فراهم نتوانستید بلکه بیشتر مأیوس و دلگیرم ساختید. زیرا درین عصر دیموکراسی و آزادی عقیده وبیان، کسی که نظر شخصی خود و عده ای از رفقای خود را در مورد نوشته یا شعری صادقانه و بدون تکلف و غرض شخصی ابراز می دارد، نباید تا این حد با حملات شدید و این طور متعصبانه برایش جواب داده شود.

شما با جوابی که برای من تهیه نمودید مرا به این تشویش انداختید که شماها اهل دانش و اشخاص ادیب و ادب و فاضل کشور ما که در دنیای مرفه، در فضای امن و آرامش زندگی تان را بسر می برید، اگر اینگونه بیباکانه و قهر آمیز بر یک اظهار نظر دوستانهٔ هموطن تان حمله ور می شوید و با یک جواب تند و تخریش کننده تاخت و تاز می نمائید، نمی دانم دیگران را چگونه ملامت کنیم. .....

دوستان گرامی و معزز سلام.
میخواهم در مورد شعر"افق گنگ" تذکرات چندی خدمت تان تقدیم نمایم. من این شعر را خیلی دوست میدارم، زیرا توسط آن تصویر های را که در مخیله ام داشتم ترسیم نمودم. بعداً احساس کردم که هنوز بعضی پرداس های ضرورت دارد که این کار را هم نمودم.
ولی این شعر به طبع یکی از دوستان پورتال افغان جرمن موافقت نداشت، که ایشان نظر خود راهم نوشتند و در صفحۀ نظر خواهی به نشر رسید. متعاقباً دو نفر ازهموطنان هنر پرور به جواب ایشان پرداختند. من بدینوسیله از هر سه دوست عزیز که هیچ کدام شان را شخصاً نمیشناسم، اظهار سپاس مینمایم. زیرا هر سه مکثی در مورد سروده ام نموده و وقت گرانبهای شان را وقف آن نموده اند. از جناب شیوا صاحب و عابد صاحب ممنونم که در حق بنده خیلی الطاف نموده و سروده ام را ستوده اند.
باید خدمت عرض شود که من برداشت هایم را با صداقت تمام مینویسم. قلبم در قلمم است و عمر را کوتاه تر از آن میدانم تا چیزی بنویسم که با منافع انسان که من جز آنم ومصالح ملی کشورم، که بالایم دَین دارد، موافق نبوده و از روی عقده مندی به تحریر درآید. در تمام ملک خدا کسی را دشمن خود نمیدانم و اگر کسی به من با انگشت انتفاد اشاره کند، با صمیمیت میپذیرم و انتقاد را وزن مینمایم که آیا بجا و یا غیر آن است. در هرصورت از آن خوش میشوم، زیرا برایم صفحۀ دیگری از تفکر را باز مینماید. از اینرو از محترم نجیب از کابل گلایه ای ندارم، بر خلاف ممنون شان هستم، زیرا باعث سرودن شعر جدیدی در من شدند که امیدوارم این جاربیتی مورد قبول خاطر شان واقع گردد:

جسته از وابستگی ها خاک پای دل شدم
وه دلم نازم که در دربش سرم آسوده شد
از فراق خویش در خود، خانه ام آتش گرفت
آتشم نازم که از سوزش تنم آسوده شد

با حرمت و محبت خواهرانه
شیما غفوری

قابل توجۀ جناب نجیب از کابل که مبتلا به بیماری حسادت می باشند هر آئینه خدا ایشان (را) را ازین بیماری بد رستگاری بخشاید.

دیدگاه قرآن در بارۀ (ی) حسودان:
حسود از نظر قرآن کسی است که آرزوی زوال (نابودی، کم شدن و از بین رفتن)نعمت دیگران را دارد.
قرآن، ریشۀ (ی) بسیارى از گناهان را «بغیاً» به معناى حسادت دانسته است؛ از جمله نفاق.
اولین قتلى که در زمین واقع شد به خاطر حسادت میان فرزندان آدم بود و اولین گناهى که در آسمان واقع شد، حسادت ابلیس به آدم بود.

کلمۀ (ی) حسد با مشتقاتش چهار بار در قرآن آمده است: فتح ۱5، فلق 5، بقرة 109، نساء 54
از نظر قرآن کریم حسد صفت زشتی است که هم به شخص و هم به جامعه ضرر می زند. خداوند خطاب به پیامبر اکرم (ص) می فرماید: “بگو از شرّ حسود آن گاه که حسد کند، به خدا پناه می برم” (فلق 5)
قرآن همچنین متذکر داستان های درس آموز خود؛ همانند حسادت قابیل به هابیل (آیات 27 تا 31 مائده) و حسادت برادران یوسف و پی آمد های آن شده است (سوره ی یوسف)
در آیۀ (ی) 54 سوره نساء نیز از مردمان می خواهد که نسبت به عطا و فضل الهی به دیگران حسادت را پیشه خویش نکنند و از حسدورزی نسبت به دیگری خودداری ورزند که امری ناپسند است؛ چرا که حسود، در مقابل ارادهۀ (‏ى) خدا قد علم مى‏ کند.
طبق این آیه شعلۀ (‏ى) حسادت، چنان خطرناک است که بعد از علم و آگاهى نیز فرو نمى‏ نشیند.
و در بعضی آیات از جمله آیۀ (ی) 90 بقره، بصورت غیر مستقیم به حسودان اشاره شده است: "بد معامله‌ای با خود کردند که به نعمت قرآن که خداوند بر آنها نازل کرد کافر شدند از روی حسد و ستمگری که چرا خدا فضل خود را مخصوص بعضی از بندگان گرداند

کسی نامعلومی بنام نجیب مینویسد که :
ارسال این پیام روی کدام عقده و یا ملاحظهٔ خاص صورت نگرفته بلکه فقط یک یاد آوری دوستانه است. ؟؟؟
گفته اند که زیاده گو حافظه ندارد ومی افزاید که از خواندن آن نه تنها چیزی نفهمیدم بلکه نشر این نوع اشعار غامض و واقعاً «گنگ» را در صفحات زیبای این پورتال بدنمود یافتم. فوران حسادت ودشمنی
در جواب باید عرض کرد که :

دست اندرکاران معزز پورتال افغان جرمن آنلاین

سلام بر شما.

پورتال ملی و ارزشمند تان را همیشه می بینم و از خواندن تحلیل های بیطرفانه و جامع، خبر های تازه و هکذا از مطالب فرهنگی دلچسپ آن لذت می برم.

تشکر از تلاش های قابل قدر یک یک شما. ارسال این پیام روی کدام عقده و یا ملاحظهٔ خاص صورت نگرفته بلکه فقط یک یاد آوری دوستانه است.

در بخش کلتوری اخیراً شعری تحت عنوان «افق گنگ» به نشر رسیده. شاعر آن هم یک خواهر ماست که رتبهٔ علمی پوهندویی دارند که برای یک خانم سر زمین ما و برای همهٔ ما قابل افتخار هستند.
اما نمی دانم پای فهم و سواد من می لنگد یا اینکه این شعر نواقص دارد، خلاصه از خواندن آن نه تنها چیزی نفهمیدم بلکه نشر این نوع اشعار غامض و واقعاً «گنگ» را در صفحات زیبای این پورتال بدنمود یافتم.

امیدوارم خواهر عزیز ما آزرده نشوند و اشعار زیباتری را در آینده برای خوانندگان آماده نمایند. ممنون از توجه تان.

زمانیه وروره!
مونږخوپه جلال ابادکی ورته کیراړه وایو.
نه پوهیږم چی دا کرهاله دچااختراع ده.

محترم تفسيرخان ته

که د داکتر عبدالرحمن زمانی ليکنه په همدغه افغان جرمن آنلاين کي تر نظر تیره کړی هلته هم هغه دغه ځای په کرهاله سره نومولی دی او په ضمن کي پر يو خاورين دېوال باندي داسي ليکل سويدي ( دکرهالې د شهيدانو٠٠٠٠)
چي زه فکر کوم چي دغه دېوال به په کرهاله او ليکونکی به ئې هم د کرهالې اوسیدونکۍ وی چي دغه د محترم سیدعبدالله کاظم نظر هم داسي ؤ ، ما چي ستا مصممه او قاطع تبصره ولوستل (یوه خبره غواړم دلته یاده کړم هغه داچې ژمونږ ځینې هیوادوال که زده کړی وي اوکه نازده کړي پښتو نومونه هغسې یادوي چې یې زړه غواړي، نو ځکه یې ددغې غمیزې دپېښېدو ځای چې نوم یې کیراړه ده کراله لیکلې. ښه به وي چې تاسې یې کیراړه ولیکۍ، اوکه یې کیراله لیکۍ چې کیدای سی دکیراړې دری بڼه به وي نو بیا هرومرو په لیندۍ کې باید کیراړه ولیکې، چې په دې توګه به دټولو لپاره دغه نوم د پوهیدلو وړ سي. کرهاله چې ویاړلی استاد کاظم لیکلې فکر کوم هم له کومې داسې سرجینې څخه به یې اخیستې وي چې له پښتو سره به یې ستونزه لرله. ) داسي مي وانګیرل چي ستا خبره به مستنده وي، ولي اوس تر ډېره حده په کرهاله باندي باورمند سوم او غواړم چي پوه شم چي ستا د اطمناني نظر سرچشمه څه وه٠ په ډېره مينه

به هیأت محترم اجرائیه فارو!

بتاریخ 27 اگست 2013 به سفیر کبیر جمهوریت اسلامی افغانستان در برلین پایتخت آلمان، جناب دکتور عبدلرحمن اشرف مکتوبی در مورد حق انتخاب ما افغانهای مقیم اروپا، مخصوصا" آلمان، فرستاده ام، تا جنابشان با مقامات ذیصلاح انتخابات در کابل به تماس شده این حق مسلم ما را از جانب ایشان تقاضاکنند و به قسمی به ما فرست بدهند تا در انتخابات مذکور اشتراک کرده بتوانیم.
به عقیدۀ من نبود بودجه برای این منظور بهانۀ بیش نیست.
باعرض حرمت مجدد به شما و سایت افغان جرمن آنلاین

یارا دا ټول ببولالي دي چې کرزی ماما یې وایي.

هلکه ته بیا څوک یې چې امریکا ته وایې دا زما قانون ومنه او یا خپل عسکر زما رشوت خواره قاضی ته ودروه چې محاکمه یې کړي.
دا د تا د جیب نه شروع بیا د تا تر چپړاسي پورې دا ټولې پیسې د اوباما د جیب نه راځي او ته هم د ده لخوا دلته راغلی یې بیا اوس په ده حکم کوې.

هغه اوس ته او دا ملت یې د خوږ ګوتې نیولي چې که دا زما سند لاسلیک نشي نو زه بیا دا پیسې او نورې مرستې درباندې دروم.

دا په خپله یوه اخطاریه ده او هغه پوهیږي چې امریکا دلته داسې یو غلط نظام یې جوړ کړی چې که دی یې وغواړي نو په یوه شپه کې به ړنګ وي،
اول دلته په دې فقیر او کمزوري هیواد کې د اجیر اردو جوړونه یو ستره غلطی ده، ته په کومو پیسو دا چلوې بیا، خو چې دا نن دا پیسې درباندې بندې سي سبا ته به د تا یو عسکر هم په خپله فرقه کې نوي. ولې چې دوی خو خاص د معاش په خاطر عسکري کوي نو د یو مکلف شخص په توګه. او همداسې نور ټول ارګانونه دې.

بله خوا یوه جنګي الوتکه نلرې، ټانک نلرې، د یو هوایي برید په وړاندې هیڅ شی نلرې او هغه ښایسته ملي اردو مجاهد صاحبان ړنګه کړه او ټوله شتمنۍ یې خرڅه کړه نو ته اوس په کوم توان امریکا ته دا خبره کوې.

محمدآصف یوسف از کابل ماتم سرا ۳۰ اکتوبر۲۰۱۳

ورق پاره ای از یاداداشت های گذشته

دوستان ارجمند!
صفحه ای از یادداشت های گذشته را ورق میزدم که آه دل خرا ش اشتری نظرم را جلب کرد و وقتی که خواستم شمارا هم در ماتم اشتر سهیم سازم، این شاه فرد:

در بساط نکته دانان خود فروشی شرط نیست *** یا سخن دانسته گو ای مرد دانا یا خموش

خودرا به رخم کشید تا لب بخموشی بزنم.
ولی محرکهٔ غیر مر ئیی که همیشه جلودار ذهنم است و محک ابراز واقعیت نکری ها، بازهم مرا وادار ساخت تا دست به کمپیوتر ببرم و شمارا غمشریک آن اشتر مهار شده سازم و این است آه نامهٔ آن اشتر بی زبان . بی دفاع.

البته به قلم شاعر توانائی که متأسفانه اسمش را نمیدانم ولی میدانم که ندای نعش وزارت های خارجه یی ها و بی آب و برق را بخوبی تمثیل میکند:

یکی کرد روزی ز اشتر سؤال *** که ای آهنین پیکر خوش خصال
ترا کشتی دشت خوانند از آن *** که داری تحـمل به بار گران
برندت به صحرا و کوه و کمر *** کشندت به هر وادی پر خـطـر
نمانند یک لحظه ات بی مهار *** بخوردت دهند بجای کنجاره خار
بگو با چنین خصلت مردمی *** بـه دل شکـوه داری از آدمی؟
بگــفتا ندارم شکایت از آن *** که بارم کنند بیشتر از توان
بر آرند از روز گارم دمار *** بخردم دهند بجای کنجاره خار
ولی شکوه دارم از آن بی هنر *** که بندد مهارم به دنبال خر
از آن است بر من هزاران جفا *** که خر پیش باشد و من از قفا!

سلام مجدد خوانندهء عزیز و جناب هوشمند سلام دوباره!

امریکا بیش از ۸۰۰ پایګاه نظامی در جهان دارد. قانون اساسي امریکا محاکمهء متخلف نظامی درین پایګاه ها را تحت قضاي امریکا مطابق به قوانین حاکم نافذ در امریکا قرارداده.

آقای اوباما و جناب جان کیری صلاحیت تغیر (تغییر) و تخلف از آن را ندارند. جناب جان کیری ګفت یا شرط محاکمهء متخلف توسط محاکم امریکایی قبول میشود و یاهم موافقه و قرارداد نمی شود. صریح و صریح. لذا افاده های شما مبنی به مصؤنیت (مصونیت) قضایی مطرح نیست. آقای جان کیری هم این را در کابل ګفت که مصؤنیت (مصونیت)وجود ندارد متخلف محاکمه میشود. صرف کي و در کجا؟ جانب امریکایی ګفت و قانون امریکا میګوید در امریکا و توسط قاضی امریکايي.

در مورد جرایم مشخص مسأله محاکمه در افغانستان مطرح است مانند مسایل ترافیکی.
نمی دانم در صورتیکه این قواعد و مطالب کاملاً روشن است این ریش سفید وطن من که متولی و ارادتمند جناب حامد کرزی و به اساس من تورا کوتوالدار (کوته احوالدار) میګویم و تو مرا حوال دار بګو تا به جرګه دعوت شوي از موضوع چه خبر دارد. مسلماً که این کار متخصصین فن است.

جرګه و جرکه ها در قانون روشن شده و مراجع تصویب قانونی هم روشن اند. لذا مصارف بې جا و سوء استفاده از صلاحیت ها و تبلیغ است و همچو لویه جرګه که لویه جرګه نیست، قطعاً مردود است.
و ها در لویه جرګهء مشورتی قبلی این مسأله فیصله شده اما بعد جناب ح کرزی به اختیار خود این بخش امنیتی را بعد از لویه جرګهء قبلی از جمله کشید. اګر مشوره باشد مشوره داده شد و فیصله شده حتی در جرګهء قبلی. فیصله به مفهوم مشوره برای جناب رییس جمهور.

و ها یک ګپ دیګر: که اصل ګپ است و آن اینکه هست مواردیکه استدلال می شود وعدهء(عده ای) مخالف این توافقنامه اند و این به این ترتیب با چالاکی و فریب عمل مشابه صورت میګیرد وآن اینکه: متهم دستګیر، چیزی علیه وی از سرقت ثابت نیست. و مستنطق سوال(سؤال) میکند: خوب طلا و دستبند را که از خانه برداشتي از در(باب) خارج شدی و یا از کړکین (کلکین)؟ در حالیکه متهم تاحال صلاً (اصلاً) به چیزی اقرار نکرده و مستطنق سوال (سؤال) میکند که عمل انجام شده و متهم ګویا اقرار کرده و صرف مسایل تخنیکی مطرح است.

در عدالت چنین سؤال و جواب مجاز نیست. تا حال اصل مسأله یعنی سرقت ثابت نشده و شما از راه خارج شدن با مکاری و چالاکی سوال (سؤال) دارید. درین صورت به صورت قیاسی چالاکی قابل درک است.
فکر نمی کنم این کار درست و ضرورت باش (باشد). یا ما به متحدین قوی و توافقات خوب ضرورت داریم و یانه؟ باید چنه زنی داشت اما چنه زنی بی معنی که خطوط سرخ معلوم است. وآن عسکر امریکایی در ۸۰۰ پایګاه امریکایی توسط قاضی امریکایی محاکمه میشود. درین راستا چه چنه زنی وجود دارد؟

باشه ما همین نوشته خود مینویسم و خود میخوانیم و حوادث از کنار ما میګذرند و ما درآن نقش نداریم. ګوش کر و چشم بابینا(نابینای) حاکمیت عواقب بد خواهد داشت. جبروت های (هایی) ګذشت واین هم خواهد ګذشت.

خوانندهء محترم معزز سلام! جناب احمد ذکي هوشمند (مأمور دفتر مطبوعاتی دفتر جناب محترم حامد کرزی) سلام
نوشتهء شما را تحت عنوان (لویه جرګه، بهترین انتخاب برای حل وفصل مسایل ملی!) خواندم متأثر شدم. دوستانه سفارش میکنم لطفا قانون اساسي کشور را بخوانید تا مفهوم و تعریف لویه جرګه ایکه در نظام حقوقی ما مفهوم وجایګاه دارد بدانید. لطفا کشور وعنعنه های های کشور را با فریب و خدعه خلط و مزج نسازید. لویه جرګه تعریف شده درسیستم حقوقی ما ونبودن شورا های ولایتی و ولسوالی و .... و دیګر شرایط تدویر لویه جرګه با این لویه جرګه که خود آنها را مشورتي میخوانند مطابقت ندارد. لطفا جو و ګندم و سیاه دانه و زهر دانه راګډوود به خور خواننده نه دهید.
وها تعامل در قرار داد های بین المللی و بین الدول جنین است که طرح های دوجانبه برای قرار داد توسط متخصصین فن مسوده شده به مراجع رسمی داده میشود و متخصصین طرفین و با هم نشسته و برای امضای سران دول سند را اماده میکنند. سران دول بعد از امضاء به پارلمان های مربوط پیش کش میدارند و بعد از تصویب ثبت مراجع ملی و بین المللی شده و نهایی میشود. اینکه ما پولهای زیاد قرض ګرفته و مساعدت شدن وخیرات داده شده و مدیون و مرهون شده بدست اورده و به بانکهای اشخاص ریخت وکابل بانک غارت شد و بنا بر بی کفایتی صرف از کمپنی سویریم بیش از ۴ ملیارد دالر تکس ګرفته نه شده و حق السکوت های این حاکمیت بدست اورده و این کمپنی کماکان آزادانه ګشت و ګذار و رفت و امد میکند و ما (حاکمتی جناب حامد کرزی) مصروف این چیزهای اضافی و غیر ضروری بوده شما هم برای آن کار میکنید واین احساسات وطنی و تاریخ و.... را بکار میګیرید تأسف آور است. اما این همه فریب و دوکه و خدعه است. وشما و عدهء دیګر متعهد به نطام چون ..... تحت نوشتهء ...عنوان (بلاخره آقای .... خواسته های خویش را عملی کرد) به تبلیغات میپردازید اولاً کاری درست نیست ودوم کسې قبول نمی کند. بقیه اختیار به شما. دیموکراسی و آزادی بیان. اما سر باید به ګریبان کرد و کلاه خود را به پیش خود مانده قضاوت کنید.

نن می د افغان جرمن آنلاین په خبرونوکی د ښاغلی ذبیح الله مجاهد د طالبانو و د نطاق مصاحبه ولوستله ښاغلی مجاهد په سیاسی برخه کی د کرزی حکومت لاسپوڅی بولی که ریښتیا شی حقیقت وایی خو آیا د طالبانو او مجاهدینو دولت یو مذدور دولت نه وه؟ که چیرته د ربانی دولت ملی وه نو د آی.ایس.آی مشر حمید ګل بیا به ارګ کی ولی دفتر درلوده؟

د طالبانو په وخت کی خو ډیری صاحب منصبان بیا په پښتو او دری هم نه پوهیدل نو معنی دا وه چی پاکستان افغانستان اشغال کړی وه.اوس هم پاکستانی مقامات وایی چی طالبان زمونږ ستراتیژیکه ذخیره ده موږ ولای شو هروخت چی وغواړو هغوی د افغانستان او هند په مقابل کی استعمال کړو.

په سیاسی لحاظ صرف پاکستان، سعودی عربستان، او کویت په رسمیت پیژانده نور دنیا حتی مسلمانان د هغوی کړو وړ حیران کړی وه.

عرب ترورستان یی زموږ په خاوره را ګډ کړل چی د دی سبب شوامریکا دلته راشی.

ښاغلی مجاهد ادعا لری چی دامریکی سره امنیتی قرار داد د افغانستان په سیاست باندی بده اغیزه لری هلته چی امریکایان وی څوک ورسره سیاسی علاقه نه ښه یی خو مجاهد صاحب باید پوه وی چی په جرمنی، جاپان، کوریا، عربی عماراتو کی د امریکا پوځی اډی شته او دغه هیوادونه غښتلی اقتصادی قدرتونه هم دی

د کلتور په برخه کی د طالبانو رژیم هغه افغان مړی چی په بهر کی حق ته رسیدل او هیواد ته د شخیدو د پاره راوړل کیدل په تورخم کی طالبانو د هغوی طابوت کاته کی چیرته ژیره یی خرولی وه بیا یی مړی په دورو واهه.دمعیت خپلوانو به ژړل او ویل به یی د هغه په ځای ما ووهی

د طابانو رژیم د پردیو په حُکم په بامیانو کی د افغنستان د عظمتونو ویاړ په خاورو سره یو کړل. خلک یی او په سل ها نور کلتوری شتمنۍ یی بربادی کړی. او تر ټولو مهم داچی په جوماتو کی په بمی حملو خلک ووژل چی د الله عبادت ته راغلی وو.

د بیا رغونی په برخه کی طالبان تل د هغه عام ګتو پروژو حمله کوی چی بهرنی هیوادونه یی نه غواړی لکه په پکتیا کی د مچغلو بند، د سلما بند، د کجکی بند د پُلونو او پلچکونو ورانول د عادی غریبو کارګرانو وژل او داسی نور.


نو دغه د طالبان يوه ډیره ناچیزه بیګه وه.

کرزی میگوید که بعد از 2014 امریکایی ها فقط در توافق و همکاری با جانب قوای افغان عملیات نظامی انجام دهند

کرزی میگوید که قوای امریکا نباید به تلاشی خانه های افغانها ، عملیات خود سرانه و بمبارد های کورکورانه قرا و دهات افغان متوسل شوند.

کرزی میگوید که سر از همین اکنون ولی بخصوص بعداز 2014 تمام مسؤولیت های امنیتی ، تلاشی خانه ها ، عملیات نظامی، محاربوی و تصفیوی به قوای افغان سپرده شود تا هم ظرفیت ها و قابلیت های محاربوی- نظامی شان بالا رود هم به پای خود ایستاده شوند و هم به مردم این احساس را دهند که قوای خود شان از برکت دوستان بین المللی شان آماده دفاع از خاک و نوامیس ملی افغانها اند.

کرزی میگوید که تعریف تجاوز باید معلوم شود . اینکه نظامیان تور پنجاب سی کیلومتر داخل خاک افغانستان پیش آمده و قوای توپچی آن از دو سال بدینسو خاک ما را بمبارد میکنند و امریکا برایشان چک چک میکند برای افغانها غیر قابل قبول است

کرزی میگوید که امریکایی ها خود میگویند که جنگ آنها برعلیه القاعده است . پس اگر واقعا ً چنین است در مورد مراکز ، پناهگاه ها ، حامیان ، کمپ های تربیوی و مدارس دینی که در پشتونخواه و بلوچستان اشغالی تحت نظر کامل نظامیان تور پنجاب قرار داشته و تروریست تربیه و برای عملیات به افغانستان صادر میکنند موقف شانرا مشخص سازند. چرا القاعده که تعداد شان در افغانستان به صد نفر هم نمیرسد برای امریکا معضله بزرگ است که به خاطر شان هزاران هزار افغان بیگناه ، قرا و قصبات شان وحشیانه بمبارد میشود ولی القاعده که تعداد شان به هزاران هزار در آنسوی خط تحمیلی دیورند میرسد و تمام رهبران و مراکز شان در آنجا قراردارند، نادیده گرفته شده- فقط برای نمایش هر ماه یکبار با طیارات بی پیلوت آنهم آن طالبان که «تروریست بد» اند و به اشاره تورپنجاب، هدف قرار میگیرند؟ (واشنگتن پست دیروز افشا کرد که تمام حملات طیارات بی پیلوت به موافقت نظامیان پنجاب و بر اساس معلومات که آنها به امریکایی ها میدهند صورت میگیرد).


این لیست طولانی است . منظور من این است تا از آن هموطنانی که از هیچ موقع برای انتقاد و محکوم کردن ولسمشر کرزی دریغ نمیورزند بپرسم که کدام یکی از پیشنهادات فوق به نفع شخص کرزی است و کدام شان بر ضد منافع ملی افغانها ؟

من میگویم اگر نمایندگان لویه جرگه و هر دو جرگۀ شورای ملی با در نظرداشت این واقعیت که امریکا به قرارداد ستراتیژیک که لویه جرگه مشورتی و ولسی و مشرانو جرگه آنرا تایید کرده بود به اندازه کاغذ تشناب هم اهمیت قابل نشدند باز هم این قرارداد امنیتی را بدون در نظرداشت خواست های که ولسمشر با درایت ، با درنظرداشت منافع ملت و با قاطعیت بیان داشته است تصویب کنند، آنها شرمسار تاریخ شده و به نام غلامان ترسو و خاین ثبت خواهند شد.

با اغتنام از فرصت میخواهم ضمن تشکر از شاغلی محترم جناب هاتف به خاطر مقالۀ نهایت عالی شان عرض کنم که طالبان واقعاً چیزی دیگری جز « سربازان ریزرفی اردوی پاکستان» نیستند. یکی از رهبران بلوچ پسر رهبر بزرگ بلوچستان اشغالی نواب خیربخش مری هم مانند ایشان در مورد طالبان ابراز نظر کرده اند که لینک گفته های شانرا در ذیل برای مطالعه شما و دیگر هموطنان احترامانه تقدیم میکنم.

سلام دوستان: گرچه بنده آرزو ندارد در مورد سیاست جهان که یک چیز یده میشود ودیگر چیز ی براید نمی خواهم بنویسم . ولی ضرورت شد نوشتم خدا نکند که کسی خفه شود.

اخیراً آقای کرزی انتقادات خودرا در موجودیت قطعات امنیتی ناتو ابراز داشته است. طوریکه دیده میشود امتیاز طلبان در دور رئیس جمهور جمع شده چنین موافقتنامه را بمنظور بدست آوردن امتیازات شخصی خود معطل قرار داده است. معطل نمودن موافقتنامه امنیتی افغانستان به یک تشویش بین المللی تبدیل شده است. بنده با مایکل تافت یکی از ژورنالست دنمارکی که در مورد افغانستان تجربه کافی دارد مصاحبه نموده سوال نمودم که اگر موافقتنامه امنیتی بین دولت افغانستان و امریکا به امضا نرسد چه واقعه رخ خواهد داد .
*او گفت امریکا به افغانستان نیاز ندارد بلکه افغانستان به جهان نیاز دارد. الی ورود ناتو در افغانستان این کشور از جمله بی امن ترین کشور ضیف ترین دولت بشمار می آمد که توانائی کوچکترین پروژه حیاتی را نداشت.. امضا ننمودن موافقتنامه با این معنی است که دولت افغانستان با طالبان در حال اتحاد است. امضا ننمودن چنین موافقتنامه به یک فاجعه بزرگ برای افغانستان کشوررهای آسیای میانه بلاخره اروپا خواهد بود. تندروان از جوانان مسلمان که در اروپا زندگی دارد استفاده نا جائیز خواهد نمود. و امکان انتحار زیاد خواهد بود. دولت های اروپا مجبوراً بالای مسلمانان فشار وارد خواهد نمود. تا آنها را در کنترول داشته باشند. امکان آن میرود که دروازه غرب بروی مسلمانان نو وارد مسدود خواهد شد. ما به مسلمانان هیچ نیاز نداریم بلکه آنان به ما نیاز دارند. کنون گروه زیادی مسلمانان در جهان فقد وحشت و جنایت و اختناق را بر پا داشته است. ناتو بر پایه این اساس به هر کشور ومحل که برای جهانیان ایحاد خطر نماید حمله خواهد نمود. اگر دولت افغانستان هم نظر با ناتو و واشنگتن عمل نکند و مردم افغانستان دوباره برای جهانیان خطر وارد کند . ناتو دوباره با یک دست آویز بزرگ به افغانستان حمله خواهد نمود. شاید دیگر برای سالها در افغانستان کدام دولت وجود نخواهد داشت. واین کشور در کنترول ناتو قرار خواهد گرفت. وچنین نظریه سر زبانها سیاستمداران غرب وقرار دارد.***
بتاریخ 23 اکتبر وزرای دفاع ناتو در بروکسل گردهم آمده‌اند تا بر سر آمادگی‌ها برای خروج نیروهای پیمان ناتو از افغانستان در پایان سال 2014 گفت‌وگو کنند. ناتو در نظر دارد تا پس از ختم خروج قوا در پایان سال ۲۰۱۴، نقش آموزشی و مشورتی برای نیروهای امنیتی افغانستان داشته باشد اما بحث بر سر این نقش جدید ناتو در افغانستان نیز به دلیل گفت‌وگوهای دشوار کابل و واشنگتن برای امضای موافقتنامه امنیتی به تاخیر افتاده است. حامد کرزی در نزدیک شدن پایان کارش مطالب را از واشنگتن میخواهد مانند اینکه امریکا در افغانستان مجبوریت شدید داشته واز افغانستان قزضدار است. واشنگتن در نظر دارد در افغانستان 9 پایگاه نظامی بسته را ایجاد نماید . اردو افغانستان را مجهز با سلاح خفیفه و خود مجهز با سلاح ثقیله باشد. درین صورت خروج قطعات خارجی نمیتواند برای افغانستان بی امنی را ببار آورد. بدین منوال از شدت جنگ کاسته خواهد شد. واردوی افغانستان بتدریج قوی شده توانائی آنرا می یابد که از کشور خود دفاع کند. اردو افغانستان تا یک مدت زیادی از تنگناه ها خواهد گذشت و بودن قطعات ناتو در عقب آن ضروری است. زیرا با بودن پایگاه ناتو حملات دسته جمع به شهرها وجود نخواهد داشت. کار وفعالیت که در طی دوازده سال شده است در حفاظت قرار خواهد گرفت. از قرارداد مس عینک ، معدن آهن حاجیگک و تیل کنار دریای آمو معلوم میشود که امریکا به منابع طبعی افغانستان علاقمند نبوده در صورت عدم موافقتنامه مانند عراق خارج خواهد شد. تمام فلاکت وتشویش بالای افغانها به یک بار خواهد آمد. و اولین قربانی کرزی صاحب خواهد بود.

قابل توجه هاتف ایمان!
برادرم هاتف جان ایمان مقاله شما را که از طالبان خیلی دلخور بوده اید خواندم، به همین ترتیب خیلی ها وشخصاً نیز از طالبان سوالاتی دارم ،ولی دیګر افغانستان از اکتوبر سال ۲۰۰۱ میلادی بدین سو در دست ایالات متحدهء امریکا ومتحدین اش اداره میشود واولیای امور دولتی در تمام عرصه ها اعم از امور ملکی، نظامی، سیاسی، اقتصادی واجتماعی وهمه وهمه در دست ادارهء ایالات متحدهء امریکا و شرکا است و اینکه چند تن از افراد وابستهء خودرا که از ګذشته ها در زرخرید خود داشتند به توظیف ظاهری امور دولتی پوشالی مهر زدند و جامعهء غافل و بیچارهء ما را از اینکه به مرض اصلی بدبختی جامعه پۍ ببرند مشغول و مصروف انتقاد های بی مورد و بیجا بر کسانی که در ردیف فرعیات قرار میګیرند میسازند، چنانچه توقعاتی از طالبان که از سیزده سال بدین سو دیګر از سمت ادارهء کشور محروم اند، و غول سرمایه و قدرت نظامی واقتصادی جهان با تمام شرکایش در افغانستان حضور باالقوهء نظامی واستخباراتی دارند که در تاریخ کرهء زمین نظیرش دیده نشده، ولی با آنهم در این سیزده سال آرامش به کشور باز نمی ګردد برعکس روز تا روز بر هجم جنایات، چور، چپاول و غارت دارایی عامه،غصب نزدیک به دو ملیون جریب زمین های دولتی، قاچاق هزارها تُن مواد مخدر از افغانستان، قتل های نسل کُشی، اختطاف های افراد، رشوه های آزاد، تعرض بر نوامیس مردم، نفوذ روز افزون فرهنګ بازاری و بی ارزش آخوند های ایرانی بر جای فرهنګ اصیل دری افغانی، و خطرناکتر از همه تشویق نسل جوان کشور برای جاسوسی استخبارات کشورهای دیګر در برابر دالر، و همچنان تشویق جامعه برای بیګانه پرستی وده ها ده ها خیانت و جنایت دیګری که بر هر یک از آنها میشود کتابی نوشت، که همهء این بدبختی ها در تحت حاکمیت این رژیم پوشالی که پشتوانهء جهانی استعمار ایالات متحدهء امریکا و شرکاء را دارد، بر مردم ما و کشور ما روا داشته شده است و سبب اصلی بدبختی و همهء نا بسامانی از این رژیم بدبخت بر سر این ملت بیچاره نازل ګردیده است، ولی ما عوض اینکه علت اصلی مرض را در ریشه جستجو کنیم، مصروف ملاحظه در برګ های درخت هستیم که این امر جز بر ادامهء حیات این طفیلی های حاکمیت نامیمون و پوشالی ثمر دیګر ندارد!

در صورتی که حاکمیت پوشالی افغانستان با داشتن یک دولت در قلمرو جغرافیایی معین نمی تواند برای مردم خود مثمر ثمر واقع شود، و از خود ارده ای برای تأمین منافع ملی کشور و مرمش ندارد و از جانبی همه ساز و برګ یک دولت را در خود می بیند ولی عوض اینکه برای منافع ملی خود بیندیشند، بلی ګوی منافع کشور های بیګانه است و بدتر اینکه جامعه را نیز بدان جهت سوق میدهد که تبلیغات علیه طالبان نیز نمی تواند جز این دسیسه ها نباشد!

با وسف اینکه شخصاً با طالبان سر سازګاری ندارم و سخت مورد سؤالم اند! بناءً عوض اینکه در جزیات و فرعیات مصروف شویم چرا به تبدیل مقامات کلیدی و رهبری دولت پوشالی را با افراد سالم و تونمند جامعه که تا کنون در هیچ یکی از جنایات و خیانت های دخیل نبوده اند مصروف نشویم؟

من در شرایط کنونی با حضور امریکایی ها موافقم ولی ملاحضاتی هم دارم که در چند سطر نمی توانم همه را خلاصه کنم ولی صرف اشارتاً یاد آور می شوم که این امر در وجود این حاکمیت پوشالی که از کرزی تا والی هایش سراسر جاسوس خارجی اند و نمیتوانند ممثل حاکمیت مردم افغانستان باشند کذا در وجود این ها هر توافقنامه ای طبعاً بر ضد منافع ملی خواهد بود!

قابل توجه امان الله جان عمر !

چه فایده که قلم بدستان افغان در مورد جنایات تور پنجاب و آخوند ها بنویسند وقتیکه « دوستان امریکایی» شما به نظامیان پنجاب و کشور مصنوعی و تروریستی پاکستان میلیارد ها دالر کمک نظامی و مالی میکند ؟

و این کمک ها به چه معنی است ؟

مگر باز هم ولسمشر کرزی را تقدیر نکنیم که گفته بود « امریکا دست به دست با تروریستان کار میکند» و «در عرصه امنيت، تمام عملکرد ناتو باعث رنج افغانستان شد، جان‌هاي بسياري از دست رفت و هيچ دستاوردي حاصل نشد زيرا افغانستان از امنيت برخوردار نيست.»؟

آیا کمک های میلیارد دالری نظامی و مالی امریکا که طی سفر صدراعظم تور پنجاب اعلان شده و اوباما آنکشور تروریستی را متحد قوی امریکا خوانده است همکاری با تروریستان و شراکت در جرم معنی نمیدهد؟

هر زمانی که « دوستان امریکایی» شما صداقت شانرا در امر مبارزه بر علیه تروریزم ثابت کردند من به شما اطمینان میدهم که همان لحظه مداخلات تور پنجاب و آخوند های شیاد به صفر می رسد و به بسیار آسانی عقیم خواهد شد.

وسلام

قابل توجه قلم بدستان افغانستان
اکثرآ قلم بدستان ما از مداخلات پاکستان و دستګاه ای اس ای در امور افغانستان متذکر و در این راستا معلومات کافی ارایه شده است و این کار خوب و برجا است.
لیکن قلم بدستان برجسته افغان از مداخلات ایرانیان و پاسداران بی رحم و جنایت کار در امور افغانستان به اندازه کافی متذکر نشده اند و این وضع در مورد مداخلات دستګاه استخباراتی قدس که یک اداره جنایتکار و قاتل است، به نفع افغانستان نبوده است،یک عده به بهانه اینکه علیه مداخلات دستګاه جنایتکار قدس قرار ګرفته به تاسف به حکومت شیطانی ایران ، بنام اخوندیها ایران یاداوری می نمایند که این خود در توصیف نظام فاسد که خمینی قاتل بیناد انرا ګذاشته بوده می تواند،
دستګاه فاسد و جنایتکار قدس تحت عناوین مختلف از جمله کمیته خیریه خمینی قاتل در افغانستان باعث کشتار مردم بی ګناه ما شده و این جریان ادامه دارد، دستګاه جنایتکار قدس و پاسداران ایران به بی شرمی و فریبکاری تروریستها را تریبه و به افغانستان غرض کشتار مردم بی ګناه افغانستان سوق داده، و در این راستا قدس در داخل افغانستان نشرات تصویری و چاپی نیز در اختیار دارد، و توسط جاسوسان ایرانی در ساحه فرهنګ مداخلات به حد رسیده که قابل لمس است.
مردم افغانستان از دانشمندان و قلم بدستان می خواهند علیه جاسوسان ایرانی در افغانستان و بیرون از افغانستان قلم زنی نمایند و برای جوانان ګوشزد شود که ایران در طول تاریخ دوست مردم افغانستان نبوده و نستند.
کسانی هستند که در خارج از افغانستان به نفع ایران قلم می زنند و در سیعی اند تا مردم افغانستان را علیه غرب تشویق نمایند اینها جاسوان ایرانی هستند که ګاهی بنام قوم و زبان و ګاهی علیه روشفنکران ملی ما قدعلم می نمایند.
باید توجه جدی داشت
ایا در طول این ۱۱ سال ایران و دستګاه جنایتکار قدس باعث شهادت هزارها و ده هزار افغان بی ګناه نشده اند؟
دستګاه فاسد و جنایتکار قدس تنها در بند سلما صدها کارګر، پولیس و انجنیر را به شهادت نه رسانده اند؟
چرا باید خاموش بود و همه توجه را به طرف دیګر معطوف داشت؟

آقای اشرف غنی احمدزی در انتخابات گذشته عبدالرشید دوستم را جنایتکار خطاب نمود. اما کسی به آن توجه ننموده و احمدزی 2.8 فبصد آرا را بدست آورد. و با حمایت دوستم کرزی صاحب برنده گردید. و قدرت دوستم زیادتر گردیده رفت.

لذاانتخاب دوستم به حیث معاون متأسفانه واقیعتی از شرایط فعلی افغانستان بوده که احمدزی بالاخره آنرادرک نموده اینکه چقدر از آن استفاده به نفع مردم می گردد منتظر به آینده باشبم.

امید است با استفاده از یک جابتکار نفوذ جناینکاران دیگر کاسته شده برود.

جناب محترم حمید انوری، سلام بر شما.
نوشتهٔ پرمحتوای تان تحت «عنوان ناقضین حقوق بشر و خواب ریاست جمهوری» را خواندم. بی انصافی دانستم که از تحلیل همه جانبهٔ تان قدردانی و تمجید ننمایم. شما در مورد این مجاهدین راه قدرت و شهرت، این آدمهای خودخواه و جاه طلب، آنچه را که هر هموطن درد کشیده و بلا دیدهٔ ما میخواست فریاد کند، به زیبایی به قلم کشیده اید. بخصوص این موش مُرده اسماعیل را که به گفتهٔ شما اگر شهر به همین گونه شغالی شده برود، دیر نخواهد بود که با شکل و شمایل عجیب و غریب خودرا برای احراز کرسی ریاست جمهوری این مُلک بی صاحب، کاندید نکند، به نحو لازم معرفی نموده اید. قلم تان رساباد.

برادر محترم زرنج صاحب اول سلام بعد کلام و بعد هم خاطر نشانی ذیل:
اگر جان را در آینده بنامم آویزان می کردید لطفاٌ آنرا بعد از محمد یعنی "خان الله محمدجان خان" و یا "خان جان الله محمد خان" بنوسید در غیر آن نام اصلی ام دو تکه می شود که رشخند است.

عنوان ها مغلق نیست زمانیکه شما مفهوم هر کلمه را با هم وصل بدهید از آن منظور فهمیده می شود. شما درست می گویید این نا رسایی فهم تان است اگر یک کمی خود را زحمت بدهید و چورت بزنید فهم تان می رسد. مظمون برادر ما بسار پخته است که باید ادامه آنرا هم تفدیم کند با وجودیکه شما آنرا مشوره نداده اید.

من نه دانشمند فهیم و نه دراک هستم اما چیزی را زندگی و طبعیت برایم آموختانده مانند دیگران در اینجا به شراکت می گذارم. قصه آن ملا بود که غرق می شد و یک برادر برایش می گفت دستت را بده که نجاتت دهم اما ملا در آب شتنگ می زد و عکس العمل نشان نمی داد بلاخره یک نفر دیگر پیدا شد و گفت ملا صاحب بگیر دستم را که ملا فوراٌ این کار را کرد و نجات پیدا کرد. ملا را نگو بده بگو بگیر.

یعنی من نمی خواهم مانند ملا عمل کنم. این پورتال برایم زیاد فهم داده و همیشه طرف استفاده من مجانی بوده که با بعضی نظریاتم حق خود را ادا می کنم و بس.

اگر خودت بتوانی تیلیفونت را بدهی من همرایت تماس می گیرم.

گر نیست حضور چمنت دسترسم
یادیست هما ن مونس کنج قفسم
زنار وفا که دل به گردن دارد
پیداست ز پیچ و تاب تار نفسم

با احترام
خان جان الله محمد خان

جناب محترم هموطن عزیز خان الله جان محمد خان!

درین شکی نیست که سطح دانش اشخاص متفاوت است، پی نبردن به پینج عنوان مغلق طرج شده حتماً نارسایی فهم من است، خداوند شما دانشمندان فهیم و دراک را از سر ما نگیرد. اگر نمرۀ تلفون تان دستگیری کرد بدون زحمت دادن این دریچه سوالات خودرا درین مورد با شما مطرج نمایم.

برادر محترم عبداالله جان زرنج سلام!
من مقاله را سراپا فهمیدم و قسمیکه من از نوشته شما فهمیدم بر عکس آن است.

حالا باید شما مشخص یک دو سوال طرح کنید در ارتباط مقاله تا روشن شود چه فهمیده نشده تا در اینجا داکتر انصاری و در صورت لزوم من فعال شوم اگر هدف شما فهمیدن است در غیر آن دایر کردن کورس من فکر می کنم غیر ممکن است با این فاصله ها که از هم داریم.

کوتاه ترین فاصله برای کورس همین دریچه است.

بی نقطه نشد معنی بی رنگ نمودار
جایی که پری مایل اظهار بر آمد

خان الله محمد خان

جناب داکتر صاحب عبداله کاظم
احترامات بنده را بپذیرید
شما و امثال شما بزرګان و قلم بدستان افغانستان عزیز بوده اید و مردم کشور از شما و از قلم بدستان مخلص می طلبند تا در مورد اوضاع جاری ذهنیت جوانان و مردم افغانستان را روحآ تقویه نماید و راه بیرون رفت را ګوشزد نموده و مردم افغانستان را بسوی یک اینده درخشان رهنمود نماید.
من از نوشتار علمی و سیاسی تان به طور کل الهام ګرفته، و در این راستا از شما و دیګران می خواهم تا از روی لطف و وطن دوستی ذهن ما را برای یک اینده مطمین رهنمود نماید، اکنون انتخابات نزدیک است و در این راستا کسانیکه به طور نسبی می توانند این وطن را نجات دهند نظریات شما و دیګر قلم به دستان برای جوانان و ما مفید است، امروز در بین دو نامزد اصلی اینده افغانستان رقم می خورد و در این بخش نظریات شمایان مردم افغانستان را نوید داده می تواند، نباید خاموش سیل بین باشیم، من از محترم اسدالله مایار صاحب که ګفته اګر رای من در کار باشد من به داکتر لودین رای می دهیم من انرا استقبال می نمایم و لیکن خوب است که نظر خود را به مردم افغانستان شریک ساخته اند و لیکن ما می دانیم که جریان از چه قرار است، بین دو انتخاب ما روشنفکران قرار داریم، یکی از دوستان من که در کنار داکتر صاحب لودین در پوهنتون کابل قرار دارد مشوره دادم که باید از سیاست کار ګرفت و سیاست خود هنر است، هر ان سیاست که به نفع افغانستان باشد باید ما انرا درک کنیم و ګر نی این کشور بسوی تجزیه خواهد رفت.

داکتر صاحب غلام جان انصاری!

ای کاش شرائط برای تدویر یک کورس توسط شما مساعد می بود که ما هیچ مدان ها در آن شامل شده بعد خواندن هر سطر این نوشتۀ فلسفی و پنجل پاوو سر اپا حکمت دست عجز بالا نموده توضیح می خواستیم.
غلام جان! بسر هر کسی که دوست داری ما را سر گردان نساز و چیزی بنویس که محتوایی داشته ما قادر به فهمیدن آن باشیم. اگر در مقالۀ اول برک بزنی و از ادامه بگذری ثواب دارین کمایی کردی، حوصلۀ تحمل اینقدر ظلم نیست.

بعد از عرض سلام و احترامات خاص به آغای داکتر انصاری به عرض میرسانم که:
از مطالعۀ مضمون تان تحت عنوان "پنج قدم در جهت تغییر و تکامل توسط شعور آگاه" بی نهایت لذت بردم بسیار تشکر از این ملهم پر ارزش روحی تان.

متأسفانه مایان زیاد و یا کم همه بندی خود هستیم که نوشتۀ شما لااقل زنجیر های من را بعد از خواندن پراند که امید است موفق شوم که دو باره یکجا نشوند.

بدین سپاس که مجلس منور است به دوست
گرت چو شمع جفایی رسد بسوز و بساز

خان الله محمد خان

هموطن گرامی سلام و احترام تقدیمت
آیا انتخابات و کاندیدهایی که دستان شان تا شانه در خون ملت آغشته است میتوانند مصدر خدمتی شوند؟ امریکا زیر عنوان مبارزه با تروریزم و احیای دیموکراسی و حقوق زن به کمک ائتلاف شمال و عده ای از فروخته شدهگان سیاسی بر حریم کشور حمله ور شدند و تا امروز به کمک رهبران فروخته شدۀ ائتلاف نامیمون و منحوس شمال و عده ای انگشت شمار از روشنفکران دیوانۀ قدرت و پول حلقۀ اسارت افغانستان را تنگتر ساخته میروند!!
آیا بیگانگان و اشغالگران به ما استقلال و آزادی عرضه میدارند؟ آیا ادامۀ اشغال و حضور نظامی به ما همت بلند، امنیت و افتخار ملی به ارمغان میاورد؟ یا ذلت و بردگی؟
ملت نجیب ما خوب میداند عدۀ وطنفروش و رهزن باز دست و آستین برزده و پلان بدبختی ملت را زیر عنوان نجات ملت رقم میزنند و قمار های سیاسی شان را دوباره تکرار میکنند!! چون میدانند ضرری به ایشان نمیرسد !! این ملت است که باز غرقه در خون میشود و باجان و مال و خون فرزندش، برد و باخت قمار های این شیاطین و شیادان را میپردازد. ممکن در جمع کاندید ها یک عدۀ بسیار محدود از مردم نمایندگی کنند که با کمال تأسف اگر کاندید خوب است معاون اول و یا دومش قابل اعتماد نیست و اگر یکی از معاونین خوب است، خود کاندید قابل اعتماد نیست، خلاصه برای ملت ما بسیار مشکل است که با اطمینان خاطر رأی دهند. چنانیکه یک تعداد از مداحان آمدن و ازدواج سیاسی داکتر اشرف غنی و قصاب معروف جنگسالار عبدالرشید دوستم ( گلم جم) را علامت مؤفقیت و درایت اشرف غنی میدانند!! مگر همه میدانیم ابن خوشبینی ها جز وایه سرائی و توهین به شهدای وطن و مردم ما چیز دیگری نیست!! مردم و تاریخ این سازش ناجوانمردانه را هرگز نخواهد بخشید.
هموطن بزرگوار: لطفاً به لینک های ذیل مراجعه نماید و جنایات جنایت پیشگان را تماشا و خود قضاوت فرمائید.
با عرض حرمت
خواهر تان /صوفیه عمر

Dear Mr. Bariz,

I hope this note find you at your best.
I have went through your previous subject writing once again and I still believe you were ahead of time naming heroes:

Based on Washington Post leak, the language of guaranteeing Afghanistan’s security from foreign invasion would be “codified”. And as such- if it is true- in a simple lexicon may mean that the interest of Pakistan need to be factored. You see the head is still under the blanket but you have already opened your bottle of “ sharbat “ a little too early.

In regard to your comment about pending US soldiers immunity provision, President Karzai has already accepted that when he was in Washington.As such he is just seeking either political cover or to ratify his decision. Therefore you were wrong there too.

محترم عبدالحلیم حکیم سلام»!

از توجه تان به نوشته اینجانب ضمن اظهار تشکر می پرسم شما که توانسته اید به دری نوشته ام را بخوانید چرا تبصرۀ تانرا در آن باره به دری ننوشته اید؟ با اینحال خدمت تان بعرض رسانم که اگر کمی دقت فرموده بودید میدانستید که من گفته ام تا اینجا که موضوع رسیده یعنی همینکه رئیس جمهور کرزی با وزیر خارجه امریکا بر سر مسایل کلی قناعت نموده اند صرف روی یک ماده توافق نکرده اند، با آنهم لویه جرگه به آن تمکین خواهد نمود و بعد رؤسای جمهور دوکشور آنرا امضاء خواهند نمود.
بهر صورت من پیش بینی نموده ام و شما خواهید دید که در ظرف دوسه ماه سند مذکور به همین گونه که آقای کرزی و جان کری وزیر خارجۀ امریکا در کنفرانس مطبوعاتی از رسیدن به توافق روی مسایل کلی خبر داده اند، سند مذکور روال بعدی خود را خواهد پیمود و به مرحلۀ نهائی خواهد رسید لذا بهتر دیدم که از همین حالا اظهار خوش بینی نمایم تا بد بینی . تشکر

با عذرخواهی از نداشتن ِ سعادت ِ « وقت کافی » برای عرض حال طولانی... ، سه دقیقه فرصتی را که برای « نفس کشیدن» تخصیص داده ام، وقف ابراز احساسات و توصیف ِ نوشتۀ اخیر آقای عبدالله زرنج می سازم تا بنویسم که: « بسیار بجا و خیلی عالی است » . با احترام.

خدمت جناب آقای امان الله عمر باید عرض شود که هدف اصلی این ستون تبادل افکار است در هر مورد چه تأریخی و یا حالات موجود.

اگر کسانی میخواهند در بارۀ اوضاع جاری کشور نظر دهند، نه تنها این ستون بلکه صفحۀ تحلیل ها به روی شان باز است.

بگذارید به اصطلاح جدید «گفتمان» در این ستون آزاد باشد و مقید به حدود اوضاع جاری نگردد.

اینکه به ریشه کلمۀ «وزیر» تماس گرفتید، کاری خوبی کردید ولی بحث در مورد کاربرد این کلمه بود که در گذشته چه معنی را افاده میکرد، ولی بعداً به مفهوم عضو کابینه چه وقت متداول گردید. یقیین دارم که شما نیز از اینکه این کلمه در قانون اساسی زمان امانی رسماً بیک عضو کابینه اطلاق گردیده است، نیز آگاهی داشته اید.

Dear Mr. Bariz,

I was searching everywhere to find something officially about the Status of Force Agreement but failed. Because there is none available yet. May I ask where did you get all of your information that enable you to present it in such a detail and positive note as if already have been signed and disclosed.

The heros of an action are usually named after the event but you seems to be in a hurry.

Are you an available Delores Mr. Bariz?

د محترم نوري صاحب ليکنه ډېره په زړه پوري وه ، او رښتيا هم داسي ده که پر يو چا باندي څه ويل غواړو که ښه ويل وي او يا بد بايد د هغه شخص دعمل او کردار په اړه وي نه دا چي د چا زوی دی ، په کومه ژبه ږغيږي، او ياپه کوم قوم او يا د کوم ولايت دی، يو وخت يو چا په همدغه افغان جرمن آنلاين کي د کرزي د پاکۍ ، صداقت او شهامت لپاره داثبوت را وړاندې کړی ؤو چې زه کرزی پيژنم دا د عبدالاحد خان زوی دی ، د عبدالاحد خان زوی یعني څه؟
موږ شاته روان يو اما خوشحاله يو چې څومره مخته تللي يو ٠

هموطنان عزیز سلام

در نوشتار بعضی صاحب نظران اکثراَ از وقایع صدها سال پیش یاداوری شده که اکثرآ در دادن القاب چنین و چنان چسپیده اند و یا اینکه ذات ملوکانه چه کرد و مرد اهنین چه ببار اورد، و حال اینکه وزیر و ناظر القاب که صد ها سال قبل مروج بود در ان حلاجی کردن درد مردم افغانستان را دوا کرده نمی تواند، وقتکه از وقایع کنوني عاجز شویم به عقب میرویم، این بدان معنی نیست که من نقش شخصیت را در تأریخ انکار می کنم و یا حوادث ګذشته را نا دیده می ګیرم. و لیکن امروز افغانها از صاحب نظران می طلبند تا راه های صلح، آرامش، ترقی و وحدت ملی و سراسري را ګوشزد نمایند نه اینکه در بت پرستي و کلمه وزیر و امثال ان جوانان خود را مشغول سازند.

اصلا اینها در مورد کلمۀ وزیر نګفته اند که از کدام کشور وارد افغانستان و یا خراسان شده است؟
دولت و وزیر کلمۀ دری نبوده است در زمان فتوعات عرب به این سر زمین داخل و کلمات عربی نیز بوده اند هر چند بحث در مورد بی جا است.

بارز صاحب محترم !

به شما مبارک باشد و خداوند قدومش را بر سر تان نیک بگرداند. خداوند این بزرگواران، دانشمندان دلسوز ملی گرا و چنین رهبر مهربان و با شهامت را از سر مردم وطن کم نکند و کاری شود که چنین دور خیزان و جستان و درخشان برای پنج سال دیگر تمدید شود انشاءالله تدبیر رهبر دانا سر انجام کاری کرده شما هواخواهان را نا امید نخواهد ساخت.

تصحیحی یک موضوع مهم در حقیقیت ارائۀ معلومات دقیقتر و مؤثق تر پیرامون مطلب مورد بحث است نه خدای نا خواسته تحقیر و توهین نویسنده و یا مترجم اگر چنین لطفی در حق من صورت گیرد از صمیم قلب و صادقانه از منقد و یا مصحح اظهار امتنان می نمایم.

با نوشته و بیان در نهایت امر منظور خود خواهی و شهرت طلبی نبوده بلکه خدمت به مردم است.

ارائۀ معلومات درست و مستند مکمل این خدمت است بر افروختگی و شخصی تلقی کردن همچو همکاری ها از قلم بدستان آگاه توقع نمی رود.

هر هموطنی لطفی نموده دربارۀ مضمونی معلومات بیشتر پیشکش نموده و تصحیحاتی را بجا بیاورد قابل قدر بوده باید به دیدۀ احترام و قدر نگریسته شود.

با اغتنام از این فرصت عید سعید قربان را به هیأت محترم تحریریۀ پورتال وزین افغان جرمن آنلاین و همه هموطنان عزیز تبریک گفته برای سعادت و رفاه همه دعا نموده و مخصوصاً رهایی هموطنان عزیزم را در داخل کشور از زنجیر اسارت جنایتکاران و دشمنان علنی بشریت میخواهم.

باشد که مردم افغانستان اعیاد خودرا در فضای صلح و آرامش با مصونیت بدون هراس و دلهره با شادمانی تجلیل نمایند.

امتنان از توضیحات داکترصاحب سیدعبدالله کاظم ودوست محمدبدخشانی

بدینوسیله از توضیحات استادانه دانشمند ممتاز کشور جناب سید عبدالله کاظم اظهار امتنان میکنم که با بزرگواری لطف کردند ونکات بسیار ارزنده را به ارتباط بکار گرفتن کلمات «وزیر» بجای «ناظر » در قانون اساسی عهدامانی از روی آن قانون اساسی اقتباس ودر اختیار ما خوانندگان قرار دادند. من آن نکات را برای خود کاپی گرفتم تا از آن یاد بگیرم ودر اینده بکار ببرم و برای جناب داکتر صاحب کاظم طول عمروصحت کامل آرزو میکنم ودر ضمن از آقای دوست محمدبدخشانی نیز که متوجه اشتباه نوشته من شده وکلمه سده را بجای کلمه هزاره تصحیح فرموده نیز سپاس گزاری مینمایم.اصلاً این سپاسگزاری را باید دیروز میگفتم ولی از آنجای که مقدمه وموخرۀ نوشته ام چنان اصلاح شده بود که مرا در حیرت فروبرد، بنابرین فراموش کردم دیروز به این نکته اشاره کنم. ختم

آقای الف. فرمند از آلمان و یا سویدن!

بجواب شما در رابطه با «مترجم آگاه»

ترجمۀ یک مطلب، کار تحقیقاتی و تصحیحی متن اصلی نه، بلکه انتقال محتوای آن با حفظ امانتداری است. دیگر لازم نیست که با شما مکاتبه شود.ختم

با تشکر از توضیحات جناب الف. فرمند و تصحیحات لازم جناب دوست محمد. فقط یک نکتۀ کوچک را میخواستم برنظر شان افزود نمایم اینکه:

لقب «وزیر» همانطوریکه گفته شده سابقۀ طولانی دارد، ولی مفهوم آن قبل از دوره امانی بیشتر به یک شخص صاحب قدرت اداری بعد از پادشاه اطلاق میگردید، در حالیکه در دوره امانی وقتی «نظامنامۀ اساسی دولت علیه افغانستان در لویه جرگه جلال آباد (1301) به تصویب رسید، لقب «ناظر» به «وزیر» تبدیل گردید، چنانکه در آن نظامنامه ادارۀ حکومت زیر عنوان «وزراء» از ماده 25 تا 35 توضیح شده واین اولین باریست که لقب «وزیر» به یک عضو کابینه اطلاق میگردد.
دراین نظامنامه که در حقیقت اولین قانون اساسی کشور محسوب میشود، در ماده 25 آمده است که: «در افغانستان وظیفۀ ادارۀ حکومت مفوض است به هیئت وزراء و ادارۀ مستقله. درحین اجتماع هیئت وزراء ریاست مجلس را ذات ملوکانه ایفا مینمایند و اگر ذات شاهانه تشریف نداشته باشند، صدراعظم بوظیفۀ ریاست میپردازد و اگر صدراعظم اثبات وجود نداشت، از جملۀ وزراء، وزیر وزارت اول وظیفه ریاست را اجراء میدارد». ماده 29 می افزاید: مجلس وزراء مرجع امور مهمۀ داخلی و خارجی دولت است، مذاکرات مجلس وزراء و قراردادهائیکه محتاج تصدیق میشوند، بعد از امضای اعلیحضرت همایونی در معرض اجراء گذاشته میشوند». ماده 35: «مقدار وزارات و تشکیلات دوائر و وظایف شان در نظامنامۀ تشکیلات اساسی توضیح یافته». (مقصد از «مقدار» همانا تعداد میباشدـ نویسنده) (برگرفته از: نظامنامۀ اساسی دولت علیه افغانستان، در مطبعۀ دائرۀ تحریرات مجلس وزراء طبع شد، مورخ 8 حمل 1302، طبع اول)
تبصره : البته این نظامنامه در لویه جرگه پغمان مجدداً مطرح بحث قرار گرفت و بتاریخ 8 دلو 1303 کلاً تائید گردید.

برادرارجمند وآگاه دوست محمداز بدخشان سلام بحضور شما!

از توجه شما به نوشته ناچیزم سپاسگزارم و منظورم از مثالهای یاد شده، تفهیم نظام نامه اساسی به جای قانون اساسی به مترجم است.وبا تائید از نظرتان علاوه مینمایم که بلی کلمۀ وزیراز عهد سلطان حسین بایقرا هم سابقه دارتراست ولی نه به معنی وزیر امروزه، بلکه از لحاظ حیطۀ صلاحیت خود به مثابۀ صدراعظم امروزه بوده است. وزیرفتح خان ووزیراکبرخان هردو با آنکه به القاب وزیر یاد شده اند، ولی در واقع وظایف صدراعظمی داشته اند،هرچند که وزیرفتح خان به لقب اشرف الوزراء نامیده میشد ولی بیشتر به وزیر شهرت یافت. یعنی مقام وزارت بعد ازمقام پادشاه بود که امروزه آن وظایف از صلاحیت صدراعظم میباشد.
درعهد امیر حبیب الله خان به وزیر "امین " ودرعهد امانی بقول شما به "ناظر"تعویض شد. اعتماد الدوله باوجودیکه القابی بودکه از سوی شاه به افراد اعطا میگردید، ولی صلاحیت اعتمادالدوله در اداره کشور شبیه صلاحیت صدراعظم بود.سردار عبدلقدوس خان اعتماد الدوله عهد امیر عبدالرحمن خان وعهد امانی تقریباً از چینین صلاحیتی برخوردار بودهرچند که درنظام های مطلقه، صدراعظم حیثیت شلاق شاه را داشت ونه چیزی بیشتر.
شما سرفراز باشید.

سلام به متصدیان پورتال افغان جرمن آنلاین و خوانندگان محترم آن!

سه ملاحظه بر نوشتهء آقای الف - فرمند
واقعا کابینه و شورای وزیران آن گونه که ما امروز از آن برداشت داریم، قبل از اعلیحضرت امان الله خان موجود نبوده است؛ اما کلمه «وزیر» لقب آشنا برای مردم افغانستان است و وزیر فتح خان، وزیر محمد اکبر خان و وزیر یار محمد خان نام های اشنایی در تأریخ افغانستان اند و قبل از ایشان نظام الملک و امیر علی شیر نوایی همین لقب را داشتند. شاهد دم نقد من کتاب «نوای معارک» تالیف میرزا عطامحمد خان است که در سال 1271 هجری قمری یعنی 164 سال قبل نوشته شده است و 61 سال قبل با مقدمۀ استاد احمد علی کهزاد از طرف انجمن تأریخ در کابل به چاپ رسیده است. در صفحۀ 18 کتاب یاد شده آمده است: « در بیان رفتن وزیر فتح خان در اندرون قلعۀ هرات به جهت خوردن ضیافت و ....» و لی اعتماد الدوله، به معنای صدر اعظم نبوده مثل عین الدوله و عضد الدوله و صنیع الدوله و ...القابی بود که پادشاه بر معتمدان خود عطا می کرد. در اوایل سلطنت امان الله خان عوض کلمه وزیر «ناظر» مروج بود. مثل ناظر امور خارجه که در مذاکرات محمود طرزی با دابس بار بار تکرار شده است.

آقای الف - فرمند دوبار از هزارۀ چهاردهم هجری خورشیدی، در نوشته شان یاد آور شده اند که بهتر است به سدۀ چهاردهم تصحیح گردد.

اما در سراسر نوشتۀ ایشان جمله ای که بایست اصلاح گردد، جملۀ ماقبل سطر آخر نوشته شان است؛ آنجایی که می فرمایند «...شاه امان الله فقید، شاهی که کمترین دست آوردش به مردم افغانستان « استقلال» بود...» به گمان من و شاید شمار زیاد هموطنان با من همنظر باشند که استقلال کمترین دستاورد شاه امان الله خان نه؛ بلکه بزرگترین و بالاترین دستاورد او بود؛ خدا کند این ملاحظات، به هدفی که نوشته شده است؛ به خواننده برسد.

توقع آقای داکترصاحب کاظم از یک مترجم آگاه ومطلع بسیاربجا است که باید اشتباه نویسنده را با یک تذکر کوتاه تصحیح میکرد ولی وقتی مترجم خود نداند که متن اصلی ناقص است وخواننده را گمراه میکند، پس توقع اصلاح غلطی نویسنده مقاله از مترجمی که نداند، نخستین قانون اساسی افغانستان پس از حصوص استقلال کشور در 1919/1298ش، در نخستین سال آغازهزاره چهاردهم هجری خورشیدی به تاسی از قانون اساسی ترکیه بنام "نظام نامه اساسی دولت علیه افغانستان" تدوین ودر لویه جرگۀ جلال آباددر1301ش/1922 تصویب گردید ، توقعی خوش بینانه ای خواهد بود.

درعهد امیر حبیب الله وامیرعبدالرحمن خان برای اعضای کابینه کلمات صدراعظم و وزیربکارنمیرفت، به صدراعظم اعتماد الدوله و به وزیر کلمه «امین» گفته میشد، بعد ها در عهد امانی کلمات صدراعظم و وزیر بجای کلمات اعتماد الدوله و «امین" رایج گردید، همانگونه که نام های صاحب منصبان اردو درعهد شهید داود خان از تولی مشر وغند مشرولوا مشر وفرقه مشر به تورن ودگرمن ودگروال وبریدجنرال وتورن جنرال ودگر جنرال وغیره تغییر شکل یافت.درعهد نادرشاه فقط نام این وثیقۀ ملی تعویض شد وبجای نظامنامۀ اساسی ، قانون اساسی گفته و رایج شد.

بهتر است مترجم کمی بخود زحمت بدهد و کتب آنزمان بخصوص سراج التواریخ را مرور کند. یااگر سراج التواریخ را در اختیار ندارد، باری به تاریخ غبار، تاریخ فرهنگ، تاریخ جنبش مشروطیت درافغانستان ، اسلام وسیاست درافغانستان ازاستا اولسن(دانشمند دنمارکی) ومقالات متعدد داکتر حسن کاکر وداکتر صاحب کاظم وغیره نویسندگان داخلی وخارجی مراجعه کند تا بفهمد که نخستین قانون اساسی افغانستان در عهد امانی ودر 1922 از سوی لویه جرگه 700 نفری درجلال آباد تصویب گردید وبعد در لویه جرگۀ پغمان در1924 برخی مواد آن تعدیل شد.

چون در افغانستان لویه جرگه بزرگترین مرجع تصمیم گیری درمسایل کلان ملی شمرده میشود، بنابرین لویه جرگه حیثیت ومنزلت"مجلس مؤسسان" در کشورهای اروپائی منجمله فرانسه را دارا میباشد. کار برد اصطلاح «مجلس موسسان» نیز به نظرمترجم مقاله (انکشاف قانون اساسی درافغانستان) چیز عجیب وعریبی آمده ودر برابر کار برد آن از خود عکس العمل شدید نشان داده است که معلوم میشودبا ترمبنولوژی حقوق اساسی واصطلاحات قوانین اساسی آشنائی چندانی نداشته باشد.

بنابر تذکرات فوق، آنچه آقای داکتر کاظم در رابطه به نخستین قانون اساسی وصلاحیت لویه جرگه در افغانستان به مثابۀ مجلس موسسان تذکر داده اند، بنیاد علمی وتاریخی دارد وآنرا بخاطر «مریدی» و«پیروی » از شاه امان الله فقید، شاهی که کمترین دست آوردش به مردم افغانستان "استقلال" بود، ننوشته است، بلکه یک حقیقت تاریخی را بیان کرده است تا خواننده را از گمراهی نجات داده باشد. ختم

قابل توجه هموطنان افغان
نوکران ایرانی و پاکستانی مقیم افغانستان ګویا ګفته اند که نیروهای امریکایی لطیف مسعود را به زور از دست منسوبین افغان ربوده اند، و این چرند ګویی نوکران ایرانی و پاکستانی بیرون مرزی ګویا اینکه خود را افغان یاد می نمایند در حقیقت مزدوران بیش نستند، و طوطی وار به نفع ایران و پاکستان علیه دوستان افغانستان قرار می ګیرند، و دور از حقیقت چرندګویی می نمایند، در این راستا مسولین افغان جرمن انلاین باید توجه ملی داشته باشند.
حقیقت موضوع این است که در ولایت لوګر منسوبین امنیت ملی افغانستان و سپیشل فورس امریکا مقیم افغانستان مشترکآ عملیات را انجام داده اند، و در نتیجه موصوف دستګیر شده، لطیف مسعود متهم به جنایات علیه قواوی امریکایی بوده و موصوف اکنون در بګرام تحت تحقیق قرار دارد.

بلی، همانگونه که روسیه آزادیخواهان چیچین را تروریست گفته به استفاده از مدهش ترین قوای هوایی و زمینی این نهظت را ازهم پاشید و یک ببرک مانندی را بر مردم چیچین جاگزین ساخت.
امریکا و اروپا که در اوائل مقاومت چیچنیا را مثل دیگر ایالات تحت استعمار شوروی مبارزۀ آزادی خواهی خواندند ولی بعداً برای کسب موافقه روسیه در حمله بر عراق از پشتی بانی این مقاومت منصرف شده در تروریست گفتن چیچنیایی با روسیه همنوا شدند.

«تروریست خوب و تروریست بد» و ثبوت دیگر در مورد بازی کثیف امریکا زیر نام «جنگ بر علیه تروریزم»

چند روز قبل وزیر خارجه روسیه سرگی لاوروف طی مصاحبۀ در شهر بالی اندونیزیا اظهار کرد که « در جهان این نظریه روز تا روز قوت میگیرد که « تروریست خوب و بد» وجود نداردو کشور ها در جنگ بر علیه تروریزم باید قوانین بین المللی را احترام بگذارند».

او اضافه کرد که « یکی از دلایل که ده سال به خاطر گفتگو های بی ثمر در مورد طرح فعالیت های ضد تررویستی مصرف شده و هنوز هم نتیجه نداده این است که بعضی ها به این عقیده اند که آنانی که از تروریزم برای دستیابی به مقاصد سیاسی استفاده میکنند نباید تروریست خطاب شوند زیرا آنها « مبارزان راه آزادی » به شمار میروند.»

به قول او این ضد و نقیض گویی ها در تاریخ نه چندان دور ما هم دیده شده است.« چند دهه قبل اصطلاح « مبارزان راه آزادی» برای توصیف مجاهدین در افغانستان و دیگر کشور ها به کار برده میشد و بعد این مبارزان راه آزادی به سازمانی مبدل شدن که اکنون ما آنرا القاعده خطاب میکنیم - آنکه 9/11 محصول دست شان است».


اما چرا از از مصاحبه لاوروف یاد کردم :

دیروز و امروز مطبوعات افغان و جهان خبر داده اند که لطیف مسعود یکی از رهبران به اصطلاح پاکستانی طالبان که از یکماه بدینسو در دست منسوبین ریاست امنیت ملی افغانستان بوده است با زور بوسیله قوای جنایتکار امریکایی مقیم در افغانستان ربوده شده است.

ریاست امنیت ملی میگوید که مسعود را برای شروع مذاکرات با طالبان آماده کرده بودن و این عمل امریکا یکبار دیگر پروسه صلح را بر هم میزند.

در حالیکه ما همه میدانیم که همین امریکایی ها در دوحه برای رهبران طالبان آرگاه و بارگاه آماده کرده و حتی بیرق و نام امارت شیطانی شانرا اجازه داده بودند پس گرفتاری و ربودن لطیف مسعود به چه معنی است ؟

بدون شک دیگر هیچ معنی ندارد به جز از اینکه بگوییم که هر طالب که خلاف اراده امریکا و غلام شان تور پنجاب عمل کند طالب بد یا « تروریست بد» است و آنانی که به دستور غلام امریکا یعنی تور پنجاب متعلم و معلم ، داکتر و نرس بیگناه ما را سر میبرند طالب خوب « تروریست خوب » اند که حتی برایشان در دوحه قصر به کرایه گرفته میشود.

هر چند مطمئن ام محترم ولسمشر کرزی عکس العمل شدید در مورد نشانداده و خواهند داد ولی از تمام افغانهای که هنوز هم به این بازی کثیف امریکا زیر نام « جنگ بر علیه تروریزم» پی نبرده اند میخواهم صدای شانرا بلند کنند والی برای چندین دهه دیگر زیر این بازی کثیف مردم و کشور ما آماج حیوانی ترین حملات و توطئه ها قرار خواهد داشت .

در ضمن باید سوال شود که با چنین یک کشوری که در زبان خود را متحد کشور دولت ما دانسته ولی اعمال شان در یازده سال گذشته از بدترین دشمن هم وحشی تر بوده چگونه میتوان قرارداد امنیتی امضا کرد و مفاد آن چه خواهد بود ؟

وسلام

بزرگوار محترم جمیلی صاحب ! السلام علیکم:
خداوند شما را و داکتر صاحب روان فرهادی را سلامت و صحتمند داشته باشد و طول عمر با عزت عنایت فرمایاد!
اگر سوال من بیجا بوده و بر آیینهء قلب پاک تان به خاطر آن غباری نشسته باشد، پوزش می خواهم.
به برکت این ایام ذوالحجة الحرام، خداوند بر گذشتگان ما ببخشایاد و ما را اجر و شکیبایی نصیب کناد!اما پاسخ روشنگرانهء شما به نسل جوانی که آن مصیبت ها را ندیده اند، درس و تذکری است از آن جنایات ننگین .
مجددا برای شما سلامتی و عافیت تمنا می کنم.

برادر محترمم آقای دوست محمد!

بعد از تقدیم سلام بشما-ازینکه چند روزی شما را منتظر نوشتن جوابم ساخته ام معذرت میخواهم و حال نوشتهٔ بسیار بی آلایشانه ام را برای شما ازین جا شروع میکنم که:

۱- به هدف اینکه در مورد سؤال اول شما جواب قناعت بخش و مطمئن داده باشم – با دوست گرامی ام جناب دکتور روان فرهادی تماس گرفته ام و منتظر نظر شان میباشم، که به محض حصول نظر شان، آنرا عیناً بشما ارائه میدارم.

۲- در مورد اینکه نوشته اید : <<اگر من مثل شما شارژدافیر می بودم در همان زمان تره کی و امین استعفی می دادم و هیچ گاه صبر نمی کردم تا روس ها بیایند و کارمل رئیس دولت شود و نجیب هم رئیس خاد و البته تقدیر همین بوده است!! خداوند اجر تکالیف زندان را نصیب کند. زندان برای مسلمان ریاضت است.>>
گر چه مطالب ترحم آمیز شمارا بکلی درک کردم و تشکر از آن! و اما بر مبنای دلیلی چند و رسیدن بر سر دو راهی که موضوع را یا مسکوت عنه و نادیده انگارم و در نتیجه لاجواب بمانم! و یا حداقل برویت تبصره های لطف کارانهٔ مسلسل تان چند جملهٔ بنویسم که شاید به مصداق این فرد:
( محمد(ص) دیده و موسی (ع) شنیده- شنیده کیَ بوَد مانند دیده)
قناعت شما را فراهم آورم که واقعیت نه آن است که شما تخمین کرده اید بدین لحاظ شمه ای از آن یادداشت های شخصی دیروزی (بطاق نسیان سپرده ام را) که مربوط به همان ایام اقامتم در صوفیه میباشد (مکلفیتاً برای روشن شدن ذهنیت شما واما نه برای ابرای ذمه)بشماارائه نموده شمارا بیش ازین چشم براه نگذارم!! که شاید مورد قبولیت تان واقع گردد.

زیرا ورق زدن مجدد و بروی نشر آوردن آنرا؛ بحیث یک افغان بیوطن بی توقعی که کوچکترین انتظاری برای شاباس شنیدن و کریدیت گرفتن هم ندارم خودم این تذکرات رااضافی می پنداشتم اما چه باید کرد؟
برادر گرامی ام! باارائهٔ جواب تذکرات دوستانهٔ با انتظار تان در حالی خموشی را شکسته و چند سطری نوشته و تقدیم میکنم که بذهن خودم باز یک بار دیگر خود و همسر و فرزندان معصومم را فکراً و ذکراً در شکنجه گاه تأریخ زدهٔ محاصره شده ٔما در شهر صوفیه و در حصار چوکات بندی کور دیپلوماتیک ِبظاهر آزاد ولی در زیر مراقبت شباروزی چشم و گوش های مترصد حتی در دفتر (سفارت ما!) تا محافل و دعوات و شب زنده داری ها و دق الباب های نیم شبانه بی خبر و شنیدن های هدایات و مکالمات بعد از نصف شب پرخاش گرانهٔ حلوا مانند زهر آلود و مباحثات و حتی بگو بگردان مستقیم دردآور پیوستهٔ مستقیم مؤظفین سفارت شوروی (با سرحدات مسدود بودهٔ کشور بلغاریه در برابر پاسپورت سیاسی افغانی ام!)که تنها خداوند توانا ممد روحیه و استقامت بخش ما و پاسداری مکلفیت های وطنی ام مخصوصاً در رابطه باآن عده محصلین بادیانت و وطن دوستی بوده که پیوسته شاهد جریانات زندگی مصیبت بار شان در مقابل دستگاه فروخته شدهٔ بلغاری و خاصتاً گروه محصل خلقیی بکلی دور از انسانیت و مسایل تحصیلی شان؛ بوده ام. سفارت ِبنام افغانستان را که در اواخر نه سفیر داشتم و نه اعضای همکار افغانی!و لزوماً و رسماً خودرا در حالی مرجع آمال شان می پنداشتم که همه شان زجر افغان مسلمان بودن و صداقت ملی را کشیده و اما تن به ذلت نمی دادند و من وجداناً خود را مکلف میدانستم که بصورت محرم و غیر محسوس در جریان روزگار شان قرار داشته باشم که با تجربهٔ گذشتهٔ کاری ام و درک ماهیت امتیاز و نازکی های پاسپورت خدمت رسمی شان؛ این ندا ها و رهنمائی های محرم شفاهی بدون اسنادی را منظماً بگوش شان می رسانیدم که تا فرصت دارند ازین موهبت استفاده کرده خودرا ازین مصیيت و کشور بردهٔ روس و ممکن زندان و حتی کشته شدن نجات بدهند که چنین هم کردند و البته کمک مالی ناچیزم قابل یادآری نیست.
و اگر شما به اروپای غرب و خاصتاً آلمان تشریف داشته باشید یا ارتباط، لطفاً از آن عده محصلین با شخصیت مهاجر شدۀ افغان از بلغاریه به آلمان – که تعداد شان محدود هم نیست - بپرسید امید است که شما شاهدَین شرعئ اضافی بکار نخواهید داشت. دوست بسیار نزدیکم، سابق محصل افغان در صوفیه در رشتهٔ سینماتوگرافی - جناب دکتور نظری که مدتی رئیس عمومی تلویزیون ملی افغانستان در کابل بودند و حال مشاور مسلکی آن وزارت چندی قبل با سفر رسمیی به واشنگتن دی سی برایم تلفون کرده و چقدر خوش شدم که بعد از سالیانی آن محصل جوان پاک سرشت از کوره بر آمدهٔ دیروز را با خاطرات همان ایامش شنیدم و روزیکه با حصار کشیدن سفارت – خانمم را رسماً با قوای پولیس؛ تا یونیورستی صوفیه بدرقه کردند تا دو فرزند بزرگم (محصل بوده در آن یونیورستی)را از جریان مطلع ساخته و به حصار سفارت افغانستان بیاورند و غریوی از جمعیت موجود محصلینی برآمد که فردای آن زمانیکه من و فامیلم را سکورت رسمی پولیس همراهی میکرد - جمعیتی از محصلین شجاعانه و بدون ترس در میدان هوائی ما را بدرقه کردند و شما باور کنید و حال از ایشان بپرسید و عرایضم را خواب و خیال نپندارید و نه افسانهٔ تا شمارا سرگرم سازم !
البته مایهٔ مغضوبیت بیشتر خودم و انتقال دادن تسلسلی خودم از طریق مسکو به خاد کابل که مسبب عدم همکاری و عدم اطاعت به وصایائ غمخوران شوروی! و فرار نا به هنگام تعداد محصلینی ( به اصطلاح شان غرب زده!) سؤالات کورگره شده بود که میخواستند زمر آنرا در ادارهٔ دکتر نجیب بر من باز کنند که نشد!
گرچه شما قضاوت تانرا به آغاز دور ببرکی حواله میکنید ولی خودم ماهیت آنها را خو ب می شناختم زیرا همهٔ آنهارا که مثلاً در سال ۱۳۳۲ دور تحصیل در پوهنحی حقوق و علوم سیاسیی که من به صنف دوم بودم و کارمل به صنف سوم و شاه محمد دوست به صنف اول؛ همدیگر را بدرستی می شناختیم (که بحث طولانی بکار دارد و ببرک در جریان انتخابات شورای ملی در ماه ثور همان سال به زندان رفت.

ولی همین قدر برای شما (که باور و قضاوت آزاد آنرا باز هم بشما مربوط میدانم!) می نویسم که باوجوداستواری شخصی باعزم خودم و درک کامل قدرت پاسپورت سیاسی شاژدافری ام در جمع کور دیپلوماتیک در بلغاریه که موضوع را لزوماً عندالموقع بخوبی تمثیل کرده بودم و مخصوصاً درک مشکل محصلین جوان وطنم مایهٔ همهٔ نحوست دفتر نجیب بود - اماامید است باور کنید که آن یک و نیم سال خفت بار ِدر بیگانه و بلغاریه را بمراتب بدتر و زجر دهنده تر از ایام کوته تحقیقی قفلی خاد در وطن را می پنداشتم و هنوز می پندارم زیرا باز هم مستنطقم بنام افغان و به لسان خودم جریان داشت!
برادرم! درین جا و قبل از ختم کلامم با شمااز آن ۵۰۰ جوان محصل نووارد وزارت زراعت و مخصوصاً قسمت بادیانت غیر حزبی پاک سرشتی قربان و ستمکش شان اشارهٔ بسیار مختصر ولی دل خراشی دارم که با تمام سبوعیتی که با رفتار می شد ولی آنها مردانه و استوار؛ و خودم و دوام ماموریت و مکلفیتم را بدان منسؤب میدانستم که یک عدهٔ چیز فهم و وطن دوست شان فدای گروه خلقی درنده خو نشوند و به لطف خداوند و جلب رضائیت مسالمت آمیز ایشان و مقامات بلغاری توانستم که با موافقت کابل ایشان را دوباره بکابل اعزام داریم

برادر هموطن گرامی ام!
اگر عواقب تصمیم چند ماه بعد از وزارت خارجهٔ حفیظ الله امین را- که مرحوم محمد گل جهانگیری مدیر شعبهٔ اول سیاسی را مستشار در لندن و محترم عبدالاحد ناصر ضیائی مدیر قلم مخصوص را مستشار در قاهره و مرحوم دکتور محمد رفیق شمعریز را مستشار در اسلام آباد و.و...و........خلاصتاً این جانب مدیر روابط اقتصادی را بحیث مستشار در بلغاری معرفی کردند– از قبل میدانستم یقین کنید که با قناعت کامل به مشی اللهی؛ بمراتب عواقب خراب اقامت در وطنم را؛ تا پذیرفتن این وظیفه ؛؛؛؛؛ با پیشانی باز استقبال میکردم.
لطفاَ با خواندن این مطالب اگر ممکن است! موضوع را خاتمه یافته و کانَ لم یکن حساب کرده و ممنون سازید زیرا آنچه را خودم متحمل شدم بسیار ناچیز و کوچکتر از آنست که فامیل شهید پرور ما چندین عضو نیک فامیلی خودرا در زیر تیغ جلادان روس و نوکرانش از دست داده و همچنان تا حال بیشتر از ده نفر دیگر از اعضای فامیلی بی وطن شده و سرگردان داخل و یا و خارج از وطن را (بشمول والدهٔ مرحومه و سه برادر جوان تر از خود و خواهر خواهر زاده را) به خانهٔ ابدیت و رضای خداوند سپرده ایم.
با تقدیم سلام مجدد و عرض حرمت بشما !

اشرف غنی احمد زی کسی را به عنوان معاون اول خود برگزیده است که پیش از این وی را در مقاله ای قاتل شناخته شده نامیده بود.

به گزارش طلوع، اشرف غنی احمد زی در مقاله ای در انتخابات ریاست جمهوری گذشته در لندن تایمز به چاپ رسیده بود جنرال دوستم را یک قاتل گفته است و نیز از رییس جمهور کرزی انتقاد کرده بود که چرا جنرال دوستم را در حکومت جا داده است.

از سویی حزب جنبش ملی اسلامی می گوید: اشرف غنی احمد زی در آن زمان شناخت دقیقی از جنرال دوستم نداشت و اکنون که آقای غنی جنرال دوستم را خوب شناخته است وی را به عنوان معاون خود برگزیده است.

جنرال عبدالرشید دوستم از چهره های پر نفوذ کشور است و حضور وی در کنار یک نامزد ریاست جمهوری بسیار اثر گذار گفته می شود. در انتخابات سابقۀ ریاست جمهوری، آقای کرزی از پشتیبانی جنرال دوستم برخوردار بود.

محترم جمیلی صاحب! السلام علیکم.وزارت اطلاعات و کلتور افغانستان در سال 1353 سیمیناری داشت تحت عنوان « د بلخی امیر خسرو د علمی او ادبی مقام د یادونی د مجلس په مناسبت» که تجلیل از مرور هفت قرن بر شاعری امیر خسرو بلخی بود. در سیمینار های آن وقت افغانستان معمولا کتاب های مفیدی چاپ می شد . در سیمینار یادشده نیز یک کتاب سه جلدی مفیدی به نام " گزیدهء آثار امیر خسرو بلخی» به کوشش داکتر صاحب روان فرهادی توسط انتشارات موسسه بیهقی به چاپ رسیده است که من در این اواخر جلد سوم آن را پیدا کرده ام. داکتر صاحب روان مثل همه محققان زبده، در آخر کتابش به مراجع خود و به بحث هایی که توسط دیگران در مورد ، صورت گرفته است،اشاره کرده اند ؛ در جمله نوشته اند : «دیوان های امیر خسر، از باسط موسی یف؛ مقاله تحقیقی بر محتویات دیوان های امیر خسرو . ارتباط غزل ها به دیوان ها - اصل مقاله به زبان روسی است. ترجمه دری آن توسط جلیل جمیلی در مجله ادب چاپ کابل دیده شود.1349» بناء احتمال آن وجود دارد که نوشته از شیون صاحب باشد و طوری که من از نوشته های جناب نوری صاحب در مورد شیون صاحب درک کرده ام رابطه اش با خاندان حاکم در افغانستان خوب نبود، شاید جهت استفاده هم میهنان گفته باشد که مقاله اش به نام شما چاپ شود. واالله اعلم. چون نام نوری صاحب ذکر شد، مقاله شان را در مورد 5000 شهید مطالعه کردم ، یاد آور شوم که « سکتاریست» اصطلاحی بود که از زبان تره کی و امین زیاد شنیده می شد و هدفش جریان محفل انتظار یا ستمی ها بود که یک گروه مارکسیست لنینیست است و رهبرانش طاهر بدخشی و بحرالدین باعث بودند و اشراف معمولا بر پرچمی ها اطلاق می گردید و مجاهدان هم نام شان اشرار بود. چون ذکری از مقالهء نوری صاحب و آن 5000 شهید شد خدا را شکر که شما از آن دوران و جنایات آگسا و کام نجات یافتید و تنها شنکنجه خاد را دیدید و تکایف طاقت فرسای زندان را. اگر من مثل شما شارژدافیر می بودم در همان زمان تره کی و امین استعفا می دادم و هیچ گاه صبر نمی کردم تا روس ها بیایند و کارمل رئیس دولت شود و نجیب هم رئیس خادو البته تقدیر همین بوده است !! خداوند اجر تکالیف زندان را نصیب کند. .زندان برای مسلمان ریاضت است.

هموطنان عزیر سلام و احترام تقدیم است !

دیروز باز هم یکی از آن روز های بود که شیر بچه های افغان بر لبان من و تمام مردم ما تبسم کاشتن و بیرق سه رنگ افغانستان را به اهتزار درآوردند.

آنها با موفقیت چشمگیر بر تیم ملی کریکت کینیا توانستند در کنار تیم های مقتدر جهان چون هند ، انگلستان ، افریقای جنوبی ، استرالیا و غیره به مسابقات جام جهانی 2015 راه یابند.

این موفقیت بزرگ را برای همه تبریک میگویم

برادر گرامی و محترمم آقای دوست محمد ! باز هم با سلام بشما, در مورد سوال شما همین قدر بخاطر دارم و فکر میکنم که آن مقالات توسط من نه بلکه بوسیلهٔ دوست بزرگوار مرحومم سردار محمد رحیم شیون کابلی در مسکو ترجمه شده و قسماً نزد من هم بود ولی زما نیکه در دوران رژیم خلق و پرچم؛ مغضوباً از وظیفهٔ مستشاریت و شارژدافری سفارت افغانستان از بلغاریه ( سفیر ی هم نداشتم ) منفک و تحت الحفظ و زیر نظارت پولیس بلغاریه و شوروی از راه مسکو با فامیلم به کابل آورده شده و از میدان هوائی کابل خودم را راساً به زندان خاد صدارت ( ریاست دکتور نجَیب ) بردند؛ همه دار وندار و کتب واسنادم را بشمول کستهای موسیقی افغانی ؛ با تلاشی بکسها وکالاهای ما کامل بکلی ضبط کردند .
ازینرو با کمال تآسف از برآورده شدن خواهش شما معذرت میخواهم
و اگر احیاناً در آینده مقدور و میسر شد بازهم بخدمت شما و علاقه مندان میرسم . با سلام مجد د و تشکر

جمیلی صاحب بزرگوار با سپاس از لطف همیشگی شما و درود بر شهیدان وطن .
جناب شما چهل و چند سال قبل راجع به سروده های امیر خسرو بلخی معروف به دهلوی، مقالتی از منابع روسی ترجمه نموده بودید، اگر آن مقاله را در اختیار داشته باشید، لطفا برای استفاده نسل جوان از فرهنگ پربار شان؛ از طریق صفحات افغان - جرمن آنلاین در اختیار علاقمندان بگذارید و ثواب کمایی کنید. با احترام بسیار زیاد و فراوان

در روشنایی مقالۀ جناب محترم شاغلی میرعنایت الله سادات و نکاتی را که در مورد «سردرگمی» ما اظهار داشته اند عرض میکنم که دیروز مطابق اخبار نشر شده، وزارت امور داخلۀ افغانستان طی اعلامیۀ از قوای ناتو خواسته است تا «در مورد انتقال چند کانتینر "مشکوک" به ولایت ارزگان توضیح دهد».

این اولین بار نیست که قوای ناتو با نقل و انتقال موادوافراد به این یا آن منطقه کشور و یا هم به خارج باعث «سردرگمی» دولت و ملت میشوند.

رئیس جمهور کرزی چند سال قبل شجاعانه گفته بود که قوای انگلیس « بخش راه حل نه بلکه بخش پرابلم اند». او این سخنان را زمانی ابراز نمود که مردم و مقامات دولتی در شمال کشور از انتقال طالبان و سلاح و مهمات برای آنها توسط هلیکوپتر های انگلیسی اطلاع داده بودند.

آن سخنان همچنان زمانی ابراز شد که مشران و بعضی مقامات محلی در هلمند گفته بودند که از زمان که قوای خارجی بخصوص امریکایی و انگلیسی در هلمند ، ارزگان و قندهار جابجا شده اند کشت و زرع تریاک نه صد فیصد بلکه هزار فیصد رشد کرده است.

حالا مردم و دولت باید یکبار دیگر بپرسند که این کانتینر های مشکوک در ارزگان حاوی چه بود و به چه مقصدی ؟ افراد طالبان به مقصد زیر فشار قرار دادن کرزی برای امضای قرارداد امنیتی یا هیروئین ، چرس و تریاک؟

ما از « مثلث طلایی » بخصوص در زمان جنگ ویتنام و نقش سی آی ای در آن خوب آگاه هستیم. آنانی که آگایی ندارند لطفاً در گوگل به انگلیسی جمله ذیل را بنویسند و در مورد نقش دولت امریکا در تجارت مواد مخدر و تامین مالی گروه های جنگی از جمله جهادی های افغانستان در جریان حضور اردوی سرخ شوروی خود را باخبر سازند: The Golden Triangle and CIA drug trafficking

در کنار خبر کانتینر های مشکوک در همین دو یا سه روز گذشته و باز هم در رابطه با مسله قرارداد امینتی اظهارات نهایت طفلانۀ یکی از قومندانان امریکایی توجه آنانی را که ناظر بر اوضاع کشور اند جلب کرده است. این قومندان گفته است که تا زمانیکه القاعده در افغانستان است عملیات آنها هم ادامه دارد.

این گفته ها به علت طفلانه است که رئیس جمهور این قومندان چندی قبل با طمطراق اعلان کرد که القاعده در افغانستان شکست خورده است و از همینرو قوای امریکا در سال آینده میلادی افغانستان را ترک میکنند.

حالا با در نظر داشت اینکه یک طفل پنج ساله هم میداند که تور پنجاب به قول صدراعظم هند « مرکز ثقل تروریزم» است و پناهگاه ها ، مراکز و کمپ های گروه های تروریستی و رهبران شان از جمله القاعده در آن کشور تروریستی و مصنوعی قرار دارد این اظهارات این قومندان امریکایی را مردم ما باید به حیث توهین به هزاران هزار شهید ، زن ، طفل و فامیل های باید بدانیم که زیر نام این بازی کثیف امریکا یعنی « جنگ بر علیه تروریزم» جان هایشان را ، خانه و کاشانه ، اقارب و داشته و نداشته شانرا از دست داده اند.

جناب محترم عباسی صاحب !

کاش مسلۀ مربوط به سند تولد اوباما را مثال نمی آوردید. زیرا این مسله از همه بیشتر بوسیله اشخاصی مطرح و به حیث یک وسیله از آن کار گرفته شد که در سیاست و منطق نمیتوانستند با رئیس جمهور اوباما رقابت کنند.

افرادی چون پالین ، بچمن ، ترومپ که در همان امریکا به نام اشخاص نادان و احمق فکاهی روز اند یا کسانی که قانون بیمه صحی امریکا را که برای میلیون ها انسان بیچاره تضمین صحی فراهم میکند رد میکنند. در کنار اینها عیسویان افراطی ، نژادپرستان و گروه های چون تی پارتی ( جنبش اعتراضی چای) که فیصدی اندکی آرأ را هم نتوانستند در انتخابات از آن خود کنند و با دامن زدن به سند تولد ، مذهب و رنگ پوست اوباما خواستند به مقامی برسند.


از همینرو است که بنده حقیر با در نظرداشت اوضاع کنونی کشور که گروه های افراطی، نوکران بیگانه و جهادی های خون آشام که از یکسو داد از همنوع بودن و مسلمان بودن میزنند ولی از همه بیشتر به تضاد ها و مشکلات قومی و لسانی در کشور دامن زده اند خواهش کردم که به جای قوم و سمت عبدالله عبدالله به کار کرد های او به اینکه در کنار دو قصاب دیگر ( محمد خان و ملا محقق) در ویرانی کابل و قتل عام افشار، در نابودی داشته و نداشته مردم و وطن ما چه نقش داشت توجه کنیم.

وسلام

آقای محترم بابر !

شاید بسیار موضوعات نزد شما فرق نداشته مهم نباشد ولی از جنبه های قانونی و حقوقی بسیار فرق می کند، بخاطر خواهید داشت که سند رسمی تولدی Birth Certificate اوباما چه سر و صدایی را در امریکا ایجاد نمود تا که حقیقت آشکار شد. در بسی اوراق رسمی امریکا موضوع نژاد و اصلیت ذکر شده، سفید، سیاه، آسیایی و یا هسپانوی الاصل( لاتین). اگر سیاهی بنویسد سفید است این یک تقلب شمرده شده بحیث جرم Felony تصنیف گردیده قابل مجازات شمرده می شود.
اگر فورمۀ مخصوص انتخابات ریاست جمهوری ستونی برای قومیت داشته باشد ارائۀ معلومات غلط تقلب شمرده شده جرم است. سلیقه ها شخصی نباید جاگزین اصول قانونی گردد. اگر سؤال ملیت باشد بلی همه پشتون، تاجک بلوچ، هزاره ازبک، ترکمن، ایماق، نورستانی افغان اند.

یک تبصره کوچک و یک تصحیح در مورد دو نوشتۀ شاغلی محترم استاد هاشمیان:

1: کاش به جای قومیت ، سمت و اینکه پدر واقعی داکتر عبدالله کی است بر اعمال ، کارروایی ها و جنایاتی که او در چوکات شورای نظار مرتکب شده است تاکید صورت گیرد. همانطوریکه خود محترم هاشمیان می فرمایند که همۀ ما افغان هستیم و هر افغان حق دارد و میتواند خود را به مقام ریاست جمهوری کاندید کند و هیچ فرقی بین اقوام با هم برابر و برادر افغان وجود ندارد.

اگر عبدالله یا هر شخص دیگر خود را پشتون، بلوچ، ترکمن، هزاره، پامیری و یا پشه ای معرفی کند برای من هیچ فرق ندارد حتی اگر به خاطر کسب محبوبیت در بین مردم هم باشد.

و بلاخره در فورمولی که جناب ایشان در این پورتال معرفی کرده اند به جای «چهار سال حکومت در کابل» باید پنج سال حکومت در کابل نوشته شود چون مطابق صلاحیت های مندرج در قانون اساسی برای رئیس جمهور یک افغان میتوند خود را برای پنج سال و فقط دو دوره به مقام ریاست چمهوری کاندید کند.


2:اگر اشتباه نکنم لقب قهرمان ملی به جنایتکار ملی مسعودوف هر چند در لویه جرگه قانون اساسی داده شده است ولی در قانون اساسی درج نیست. یگانه لقبی که در قانون اساسی درج است همانا لقب بابای ملت به مرحوم اعلیحضرت محمد ظاهر شاه است که گفته شده « مادام الحیات برای شان محفوظ میباشد» که متأسفانه باعث شده یکعده بگویند که با وفات ایشان دیگر این لقب برای آن شاه بزرگ نباید به کار برده شود.

با تقدیم احترام به تمام ملت رنجدیدۀ افغانستان!
قبل از همه باید عرض شود که نباید در هر سلیقه و نوشته و خواست خویش، حضور مردم رنج دیده افغانستانرا نادیده گرفت.
اینکه شعر جناب لودین دور از وضع حضور مردم جاری میشود و شخصی را که در جاسوسی و وطنفروشی دست طولی دارد بخاطر بند نه انداختن شعر شان دشمن مردم را ارج میگزارند، دور از انصاف است.
جناب رهین که ادعای اختلاس کرده را خصلتا ً با اختلاس تازه رد میکنند جای تعجب دارد. توجه فرمائید که رسانه درجه اول کشور(تلویزیون ملی افغانستان ) که حیثیت وقار جامعه ومردم را ممثل باید باشد وبه تمام باشندگان یک کشور مربوط است، نباید دررفع جنایات شخصی کسی مورد استفاده قرار گیرد. بدبختانه جناب رهین این رسانه را شخصی دانسته با سؤ استفاده ازین ارزش والای مردم به نفع شخصی شان طولانی در خدمت میگیرند تا اختلاس شانرا مستور کرده باشند. این یک اختلاس آشکار و سؤ استفادۀ نابکارو زیر پاگذاشتن حق مردم، آشکار است. در تمام جهان دیده نشده که رسانه اول کشور به دفاع یک شخص طولانی در خدمت شخص باشد که مسؤلیت آنرا به عهده دارد. کلمه اختلاس در معنی کلی اش « ربودن و دزدیدن» از حق عامه است اینکه جناب ایشان بخش طولانی تلویزیون را به نفع شخصی شان دزدی میکنند و در اختیار قرار میدهند، خود اختلاس آشکار است.
این یک سؤ استفاده از حق عامه است. ضرب المثل عام است که تا نباشد چیزکی مردم نگوید چیز ها وقتی رهین میخواهند آلودگی هایش را پاک جلوه دهد، نباید حق عامه را در خدمت خود قراردهد و از آن سؤ استفاده کند.
همانطوریکه در تبصره های پاک نشان دادن شان، از طریق تلویزیون ملی که آنرا تلویزیون شخصی ساخته اند گفتند که این اخبار از جانب ارگ ریاست جمهوری ساخته شده است. این گفته نشان میدهد که پشتیبانان خارجی رهین به چه پیمانه ازوی حمایت و پشتیبانی میکنند که ارگ نشینان ریاست جمهوری (مقام اول کشور) در برابر او عاجز اند.
اگرارگ نشینان این خبر را بزرگواری کرده برای رفع مسؤلیت شان آفتابی ساخته اند. کاریست بسیار عالی که ازاز آنها سرزده است وسلام

برادرم دیپلوم انجنیر قیس کبیر!
شاید از نشر انتقادات شما در مورد دوست بسیار عزیزم، مرد شایسته و روشنفکر افغان، داکتر عزیزالله لودین ساعتی نگذشته باشد که شما توسط سکایپ با من تماس گرفته و در مورد نوشتۀ تان صحبت کردیم. بشما گفتم که دیشب بعد از نشر مصاحبۀ داکتر لودین چند نفر از دوستان و آشناها که از دوستی داکتر و من اطلاع دارند با من تلفونی تماس گرفتند و از بعضی نکات از گفتار داکتر لودین دربارۀ سید مخدوم رهین انتقاد نموده و در مورد معلومات خواستند. برای همه محترمان گفتم که من از مصاحبه اطلاع ندارم، زیرا دسترسی به چاینلهای تلویزیون افغانی ندارم. وعده سپردم که با داکتر لودین تماس میگیرم و گلایه شمارا بسمع وی میرسانم.
برادر محترم قیس جان! مختصر کلام با داکتر لودین تلفونی تماس گرفتم و موضوع را با وی مطرح نمودم.
خوشبختانه نوشتۀ دوست دانشمندم جناب داکتر سیدعبدالله کاظم که با داکتر لودین از چندین دهه سر دوستی دارد و در راه مبارزات شان زجر کمونیستهای لعنتی را در یک اطاق تنگ و تاریک پلچرخی باافتخار بی نهایت بزرگ برای و بنام قشر روشنفکر افغانستان گذشتانده است، بازگوی صحبتهای من با داکتر لودین را منعکس می بینم.
نوشتۀ دوست عزیز دیگرم جناب عباسی بیشتر بالای این مسئله روشنی انداخته و هرگونه شک و تردید را از بین برده است که هر جملۀ شانرا تأئید میکنم. و نوشتۀ امروز صبح جناب امان الله عمرکه متأسفانه افتخار آشنائی شان را ندارم، مختصر و با محتوی موضوع را تذکر داده است.
قیس جان عزیز! این قلم از سال 1981 م با داکتر لودین رشتۀ دوستی را سر کرده ام و منحیث یک افغان تعلیم یافته و اگر اجازه باشد گفته میتوانم روشنفکر بدوستی و پاکی و اخلاق نیک لودین خودرا خوشبخت میشمارم.
بیآئید باهم بشمریم که در افغانستان چندنفر مانند لودین داریم؟ من که حق رأی ندارم و اگر داشته باشم یک رأی دارم و انرا یقیناَ به داکتر لودین خواهم داد.
برادر نگذارید که ریشۀ ضعیف یک آینده، اگرآیندۀ وجود داشته باشد، افغانستان بنابر یک اشتباه در گفتار از همرزمی منبعث به خرابی روابط یک قشر پاک افغانستان گردد.
به لودین گفتم که اظهاراتش در مورد رهین باعث گلایه دوستان گردیده و من هم در آن زمره هستم بجوابم گفت: شعرم آمد دیگر بندش نماندم. مختصر بجوابش گفتم لطفاَ در اینده چنین شعری نه سرای! با عرض حرمت

محترم قیس کبیر
یک دوست نزدیکم از کابل در مورد محترم داکتر عزیزالله لودین برایم ګفت که نامبرده همرا محترم مسکینیار در کابل همرای روشنفکران پوهنتون، استادان و علما و یک عده مردم در مورد اینکه می خواهد خود را برای چوکی ریاست جمهوری کاندید نماید مشوره نموده اند، و دوستم برایم ګفت که داکتر عزیزاله لودین یک شخص پاک و دوست داشتنی است.
اینکه چرا در مورد رهین چنین و چنان اظهار داشته، ممکن اصل موضوع چنان نباشد،و یا تحت شرایط کنونی که داکتر صاحب لودین در مشوره است تا اګر بتواند خود را کاندید ریاست جمهوری نماید.
ما نباید به عجله قضاوت کنیم.

دوست عزیزم آقای قیس کبیر!

بعضی مصروفیت ها مجال تبصرۀ زودتر را روی نوشتۀ شما در مورد محترم داکتر عزیزالله لودین برایم نداد، خوشبخانه بیشترین گفتنی هایم به وجه بهتر توسط جناب داکتر صاحب سید عبدالله کاظم اظهار گردید.
داکتر لودین سوابق نهایت پاک توآم با صداقت، مناعت، عزت نفس، صراحت لهجه و شهامت داشته که حالا با کمال افتخار در برابر ملت افغانستان می ایستد و حساب میدهد.
برای مدت یک سال داکتر لودین درین وظیفه نبود نه تنها دوسیه آی ترتیب نگردید بلکه سوء استفاده هایی هم صورت گرفت. اما لودین در چوکات صلاحیت های قانونی خدمات بسیار ارزشمندی انجام داده است. آیا کسی جرأت داشت که دوسیۀ علیه مقتدر ترین جنگ سالار و وزیر بر حال یعنی امیر اسمعیل خان ترتیب و آنرا در رسانه ها به نشر بسپارد و یا دوسیه بروی اسناد برای وزیر مالیۀ بر حال ترتیب و بی هراس آنرا به اطلاع عامه برساند. اینکه دوسیه ها به علت فقدان اسناد و مدارک قوی از طرف څارنوالی حفظ گردید، دیگر تقصیر لودین نیست، صلاحیت های ادارۀ مبارزه با فساد اداری نظر به قانون ( که مرعی الاجرا نیست) تعیین گردیده و حق مداخله را در امور څارنوالی و قضاء ندارد.
داکترلودین بارها در مجالس بزرگ بحضور رئیس جمهور و اعضای دولت به صراحت گفته که در امر مبارزه با فساد ارادۀ قوی و لازم سیاسی، همکاری بین ارگان های دولت وجود ندارد.
اما موجودیت شخصی چون داکتر عزیزالله لودین درین موقف عامل مطلع شدن ما و شما با این نوع فساد های زور آوران گردید.
داکتر لودین از څارنوالی رسماً خواست که اسنادی که ضعیف پناشته شده برای غور مجدد و تکمیل دوباره به اداره اش فرستاده شود ولی څارنوالی به تقاضایش ولو که رسمی بوده وقعی قائل نشد و دوسیه ها را مسترد نکرد.

آقای قیس کبیر! اگر شما بجای داکتر لودین می بودید چه می کردید؟ بعضی اوقات موجودیت اشخاص پاک در ادارۀ ناپاک خوبی هایی دارد که در کنار رفتن و استعفی میسر نیست.
در مورد رهین با معلومات ارائه شده از طرف داکترلودین ولو که متعلق بهر که باشد بروی اسناد مؤافقم اما در مورد تعریف و توصیف رهین نظر شخصی داکتر لودین بوده به آن جداٌ مخالفم. این عضو قدیمۀ پرچم که در ایام تحصیل در ایران هنگام پخش اوراق تبلیغاتی حزب تودۀ ایران در زمان شاه دستگیر و توقیف گردیده بود فعلاً در فروش ارزش های فرهنگی افغانستان سهم مستقیم دارد و زمینۀ تجاوزات فرهنگی ایران را وسیله گردیده وفاداری سوگند خورده اش را به آنکشور نگه میدارد.

محترم جناب آقای کبیر سلام
در مورد قضاوت شما دربارۀ جناب داکتر عزیز الله لودین میخواهم چند نکته را خدمت به عرض برسانم:
1 ـ من با داکترصاحب لودین از 50 سال بدینسو شناخت و دوستی بسیار نزدیک دارم. او یک انسان پاک، صادق، وطندوست، فداکار و دانشمند با دیانت است. کاش مثل او چند شخصیت پاک دیگر در حکومت می داشتیم.
2 ـ اینکه دوسیه های ترتیب داده شدۀ او ارزش پرکاهی را ندارد، نظر شما است ولی اگر همین دوسیه ها مطرح و مورد تحقیق قرار نمی گرفت، من و شما چطور از آن اگاهی پیدا میکردیم؟ این آگاهی و آشکار شدن موضوع و افشای آن نتیجۀ کارکرد و جرأت داکتر لودین است. اینکه کار چرا به تعقیب عدلی نرسیده، باید از جناب رئیس جمهور و لوی سارنوال آن پرسید، زیرا با تدقیق همین نوع قضایا و ارسال آن به مراجع مربوط کار ادارۀ مبارزه با فساد برطبق قانون پایان می یابد. اگر جناب شماو یا من هم بجای داکتر لودین می بودیم، در شرایط موجوداز این بیشتر کاری راانجام داده نمی توانستیم.
2 ـ اینکه داکتر لودین اهلیت «بیشتر ازیک مدیریت اوراق را ندارد»، گمان میکنم که این قضاوت شما سخت زیر تأثیر احساسات شما صورت گرفته است.
3 ـ آنچه در مورد داکتر رهین نوشته اید، کاملاً بجا و من موصوف را نیز ازمدتها بدینسو می شناسم و باچهرۀ صد گونۀ او شاید هم بیشتر از شما آشنا باشم و کارنامه های او نزد همه آشکار است.
4 ـ آنچه را شما از قول داکتر لودین در مورد داکتر رهین اقتباس کرده اید، متنی است که که به احتمال قوی توسط خبرنگار ترتیب شده است. تاجائیکه من مصاحبۀ داکتر لودین را شنیدم، او به سه نکته اشاره کرد: یکی مبلغ مورد بحث اختلاس نه یک ملیون دالر، بلکه برطبق اسناد بانک 229 هزار دالر بوده و از طریق بانک انتقال یافته است؛ دیگر صورت مصرف مبلغ مذکور مورد تدقیق هیئت موظف قرار دارد و باید منتظر نتیجۀ آن بود؛ در مورد شخصیت داکتر رهین گفته است که او را از زمان جهاد می شناسد، شخص پاک است و اکنون در یک اپارتمان دو اتاقه زندگی میکند و خانمش نیز سخت مریض است و اینکه رهین را یک شخصیت ملی نامیده است، من مثل شما با این نظر لودین موافق نیستم.
5 ـ کاش کسانیکه امروز خود را برای ریاست جمهوری کاندید میکنند، شمه ای از اوصاف ، دانش و شهامت داکتر لودین را داشته باشند. اینکه داکتر لودین پول و زور و سلاح و حامیان قومگرا ندارد، یک حقیقت مسلم است.
امید است این تبصره را دال بردوستی شخصی من با داکتر لودین ندانید، بلکه تا جائیکه شما از این کمینه شناخت دارید، با عقل قاصر خود برای دفاع از واقعیت هیچگاه کوتاهی نخواهم کرد. با عرض حرمت، این بود برداشت من

عزیز الله لودین رئیس مبارزه با فساد اداری زمانی اسمعیل خان وزیر آب و برق کنونی را به جرم غصب میلیون ها دالر جایداد مرحوم زابلی در هرات متهم کرد و قرار گفتۀ خودش دوسیۀ اسمعیل خان را به ستره محکمه فرستاده است، اما تا امروز هیچ کاری صورت نگرفت و هیچ قدرتی پیدا نشد که اسمعیل خان را حتی یکبار هم مورد سؤال و جواب قرار دهد.

جناب لودین همیشه داد از ترتیب نمودن دوسیه ها و سپردن به ستره محکمه می زند. کار و وظیفۀ ایمانی و وجدانی و میهنی لودین در همین جا خاتمه می یابد. دوسیه های ترتیب داده شده توسط لودین در واقعیت ارزش پرکاهی را هم ندارد. آقای لودین صرف به همان معاش دالری خوش است.

در این اواخر سر و صدای فساد اداری و اختلاس های بزرگ توسط سید مخدوم رهین بسیار داغ شده است و عاقبت رهین همه را رد نموده و تبلیغات مخالفین خواند و امروز دیده می شود که عزیز الله لودین نیز در صدد دفاع از مخدوم رهین برآمده و میگوید :

(دى د اطلاعاتو او فرهنګ وزير ته د صادق او هيواد پال شخص په توګه خطاب کوي او له ډله ييزو رسنيو څخه غواړي چې د ملي شخصيتونو له ترور څخه ډډه وکړي او د ډاکتر رهين په شان د صادقو او زړه سواندو اشخاصو تر څنګ و دريږي او د هغوى ملاتړ وکړي.)

سید مخدوم رهین یک گماشتۀ شناخته شدۀ دولت ایران است و زمانیکه در امریکا بود و باش داشت در همکاری بسیار نزدیک با اخبار (نا امید) به مدیریت قوی کوشان قلم می زد و ظاهر شاه و خانوادۀ شاهی را بد و بیراه می گفت و دشنام میداد و بعد که یک چپه گرمک شد، در خدمت کمیتۀ روم و ظاهر شاه قرار گرفت و به همان اساس به حکومت موجوده جذب شد.

در اولین دور وزارت خود آنقدر ایرانی بازی کرد که از طرف وکلای پارلمان بی صلاحیت تشخیص داده شده و سلب اعتماد گردید و به سفارت افغانستان در دهلی فرستاده شد.

در این بار دوم هم که نظر به معامله گری های ارگ بار دگر به وزارت اطلاعات و فرهنگ نصب گردید. جناب لودین که عمر ریاست مبارزه با فساد اداری خود را ختم شده می داند، در صدد دست و پا کردن چند متحد سیاسی است که اقلاً توانسته باشد در دورۀ بعدی یک چوکی کگ ریاست در یک گوشه و کنار برای خود دست و پا کند.
او خوب می داند که در هیچ صورت چانس و اهلیت بیشتر از یک مدیریت اوراق را ندارد، از این رو او در کلاه مخدوم رهین پر می زند و او را یک شخص صادق، وطن دوست و در جملۀ شخصیت های ملی کشور قلمداد می کند.

پیشنهاد کسانی که وی را به حیث کاندید ریاست جمهوری تشویق می نمایند واقعأ تعجب آور است.

هموطن ارجمند و گرامی ام آقآی دوست محمد ! با رسانیدن سلامم بشما از تبصرهٔ شما ممنونم وطرز قضاوت تانرا هم به دیده می پذیرم.ولی و اما کا ش درین روزگار پر تلا طم وطن و زندگی سر سام آور مردم بیچارهٔ ما؛ بعضیها تنور را داغ دیده؛ نان خودرا نپزندو یا عقده های قرابتی خودرا باز نکنند و یا متهم و مدافع راعوضی نگرفته؛ عادله و باانصاف قضاوت کرده و با تشخیص خوب از بد - بد را خوبترین گفته به کرسی ننشانند !
امروز که بدبختانه ، ما حواس بجا و گوش رسا نداریم - هرنغمهٔ را دل نشین شمرده با آن بوجد میا ئیم و به آن شاخ و برگها هم میدهیم. و وا حسرتا که با حوالهٔ تیشه به بنیاد افتخارات شخصیتهای تاریخی و تاریخ ساز خود! خود میخواهیم آنراخراب کنیم .

برادر جوانمردم ! همیشه موفق و مسعود باشید
اگر شما داستان را از آغاز دنبال کرده باشید به یقین و به خوبی درک میکنید که تقدیم آخرین اکلیل گلم بر مزار آن راد مرد شهید وطن! مفهوم ختم کلامم را با جنابانی دارد که شاید و ممکن ؟!؟! ورنه تا حیات دارم از تقدیم سلام و تحیات بر روح پاکش و تقدیم گلهای چون خون پاک افغانیتش بر مزار مبارکش هیچ وقت دریغ نمیکنم. دوستدار شما جوان منور و بادرک افغانستان عزیز و همقطاران پاک طینت تان ! عبدالجلیل جمیلی

جناب محترم جمیلی صاحب ! السلام علیکم
تبصرهء تان در مورد موسس نخستین جمهوریت افغانستان و نخستین شهید مقاومت و جهاد افغانستان ، بسیار دلسوزانه و رقت انگیز بود؛ تنها عنوان آن مناسب نبود. بایست آن را تازه ترین اکلیل گل می خواندید، مثل اینکه از شاعری بپرسند که آخرین سروده ات را بخوان و یا نویسنده ای را بگویند که آخرین کتاب یا مقاله ات کدام است؟ حتما پاسخ روشن این خواهد بود که من تا کنون آخرین شعر خود را نسروده ام و نه هم آخرین مقاله خویش را نوشته ام؛ بلکه این تازه ترین شعرم است و این هم جدیدترین مقالهء من و آرزومندم که آن اکیل گل، از طرف شما تازه ترین اکلیل گل ، باشد و بار بار که به زیارت آرامگاه آن زعیم مقاوتگر می روید، گل های تازه نثارش کنید. روان پاک همه شهیدان خاک پاک افغانستان ما شاد باد.

مضمون جناب هاشم انوری: افشای لست پنجهزار شهید گلگون کفن درزمان چپیها:
بر علاوۀ صدمات بیشمار جانی و مالی و ویرانیها توسط بالخصوص سران حزب کمونست با شاخۀ های خلقی و پرچمی اش، از اپریل 1978 به اینسو خسارات بیشمار دیگر نیز به افغانستان فعلی و آینده توسط آن گروهِ بیخرد رسیده اولین و مخربترینِ خسارات آنها به قدرت رسیدن اشخاص بعد از آنها بود واست که خودرا عقب نام مقدس مجاهدین پنهان کرده اند و کشتند، ویران کردند،آواره ساختند، دزدیدند و هزاران جنایات ایگر را مرتکب شدند. وقتیک فشارحس میکنند هنوز هم میگویند به کوه بالا میشوند. ایکاش به کوه بالا شوند و مردم ما را آرام بگزارند!!!
با احترام به شما و افغان جرمن آنلاین

اقای هاشم انوری،
جنایت جنایت است صرفنظر از ینکه مرتکبین انها کیها اند. جرم یک جنایتکار نبایست سبب توجیه جرم مرتکبه توسط دیگری شود. این لیت چند ماه بعد از قتل تره کی توسط امین نشر شد. اما پنهان نگهداشتن ان تاحال سوال بر انگیز است. اما این افراد کشته شده اند، زنان این شهیدان بیوه اولاد شان یتیم شدند و یا والدین جوانان بقتل رسیده بدست جانیان بسوگ نشستند.

بعضی میتود های استدلال جز توجیه جنایت چیزی دیگری تعبیر شده نمیتواند. چپی ها برای کم اهمیت نشان دادن جرایم خود تنظیم های پیشوری یا تهرانی را سرزنش میکند و برعکس تنظیمی ها اذعان میدارند که کمونست ها چه ها بود که نکردند. هر دو مرتکب جنایت علیه بشریت شده اند و هردو باساس کنوانسیون جرایم علیه بشریت قابل محاکمه اند. و دعوی علیه شان در هر کشور جهان دایر شده میتواند و کشوریکه مجرم جرم علیه بشریت در ان زندگی میکند مکلف به سپردن ان به کشوریکه در ان علیه وی دعوی دایر شده میباشد.

بیایید در هشتم میزان شهدای واقعی ملت را ارج گذاشته و یاد کنیم

بعد از نشر لیست قربانیان سالهای ۵۷ و ۵۸ رئیس جمهور کشور شاغلی کرزی حکم صادر کرده است تا «به تاریخ ۸ میزان سال روان مراسم فاتحه‌خوانی به‌خاطر دعا به روان پاک این شهدا و سایر شهدای شناخته شده و گمنام کشور، در سرتاسر افغانستان برگزار گردیده، بیرق کشور به رسم عزا برای دور روز به حالت نیمه برافراشته در آورده شود.».

من در حالیکه این فیصله و اقدام رئیس جمهور را به جاه ، مناسب و قابل قدر میدانم به حیث یک تبعۀ افغان از تمام هموطنان میخواهم تا در سراسر کشور در روز هشتم میزان به روان پاک تمام شهدای بیگناۀ سه دهه اخیر بدون در نظرداشت اینکه بوسیله کدام گروپ ، کدام حزب، کدام باند یا کدام تنظیم به شهادت رسیده اند دعا کرده یاد شانرا گرامی بدارند و به بازماندگان شهدا و آنانی که از شکنجه ها ، محابس، سیاه چالها ، تجاوزات ، راکت پراگنی ها و بمباران وحشیانه جان به سلامت برده اند صبر جمیل و شکیبایی آروز میکنم. همۀ ما باید به یاد داشته باشیم که عفو و بخشایش یعنی « محو کردن کینه » است و محو کردن کینه باعث میگردد که حتی در اوج توانایی از انتقام گیری دست برداریم زیرا آنانی که کینه را به دل راه نمیدهند و برای اهداف و آمیال بزرگتر چون حب وطن از انتقام گیری ابا میورزند در ردیف « بهترین بندگان خداوند» قرار میداشته باشند. برعکس آنانی که از اعمال زشت گذشتۀ شان معذرت نخواسته و ابراز پشیمانی ندارند « نوعی احساس ندامت درونی و احساس گناۀ دایمی باعث میشود خود را همیشه شکست خورده، تحقیر شده و منزوی از جامعه بدانند و مملو از خشم و غضب باشند».

امیدوارم هموطنان ما در داخل و خارج از کشور با مراسم وسیع فاتحه خوانی از شهدای بیگناۀ کشور گرامیداشت به عمل آورده به روح پاک شان دعا کنند.

طوریکه در پیام های قبلی خویش عرض کرده ام بندۀ حقیر با در نظر داشت اوضاع کشور و جنایات خونین و وسیع که در کشور ما طی سه دهۀ گذشته صورت گرفته است در حالیکه مانند اکثریت مردمان این مرزبوم خواهان « عدالت انتقالی» هستم ولی این عدالت نباید به معنی انتقام گیری های فردی و سراسری شده که ما را به جای اعمار مجدد کشور برای صد ها سال دیگر مشغول کینه ورزی ، انتقام جویی و دشمنی سازد.

در اخیر میخواهم قسمتی از نوشتۀ نهایت عالی محترمه میرمن حسینه شیرجان را که چند روز قبل مطالعه کردم به امید اینکه برای همه ما بخصوص مرتکبین جنایات سه یا چهار دهۀ اخیر درسی باشد نقل کنم:

« افغان‌هایی که جنایاتی را در ۴۰ سال گذشته مرتکب شده‌اند یا بخشی از گروه‌هایی بوده‌اند که در فعالیت‌های جنایتکارانه دخیل بوده‌اند، باید با روند‌های سازنده همکاری کنند و برای گشودن دروازه‌ها به نسل بعدی و یک افغانستان مرفه، قربانی بدهند. این هدیه‌ای است که آن‌ها می‌توانند به مردم خودشان و کشوری که بسیار دوست دارند، عطا کنند. آن‌ها باید از موقف‌های خود استعفا داده و موافقه کنند تا دیگر هرگز در روندهای سیاسی یا فعالیت‌های جنایتکارانه، دخیل نشوند و خود را در امور اجتماعی یا تجاری که برای هزاران افغان، ایجاد کار کند، دخیل بسازند. خلاقیت، جرات می‌خواهد و اینک زمان آن است که از خود بگذریم تا یک زندگی پرمعناتر و شادتر را تجربه کنیم و مثالی باشیم برای نسل‌های بعدی».

سلام به شما دوستان محترم در سازمان فارو وخوانندهء عزیز

پیام کمیتهً حقوق بشر سازمان فارو با که دوستان نزدیک من نیزدین سازمان از جملهء فعالین اند با اشتیاق کامل خواندم و مانند همیش موضع استوار، قاطع و پیګیر این سازمان برای الهام بحش حق ګوی و حق پسندی وعدالت بوده. از به سرعت واشتیاق این پیام را خواندم علت آن بود که اګر به یک سطر برسم که این سازمان از جنایات بعدی تا امروز کدام تذکر ولو غیر مستقیم داده باشد. متأسفانه لو یک جمله هم درین راستا نیافتم ومتأثر شدم. با به کجا رسیدیم. دیګران، میکارند، درومیکنند، میپزند و در بیشقاب ما می اندازند و بدست ما میدهند و ما همان میخوریم و خوشیم.
جنایت جنایت است ودادن هویت سمتی، قومی، حزبی، سازمانی، این و آن به آن درست نیست. به جنایت و تخلف باید مانند جنایت و تخلف نګاه کرد و هر متخلف باید معنقدشود که روز حساب است. وبد را باید بد ګفت. درین نوشته وپیام یک کلمه هم درمورد جنایات بعدی تذکر به عمل نه آمده واین برای خود این سازمان ووزن خود این سازمان خوب نیست. شاید بګویند ارتباط نداشت و این و آن. اما یک جمله اقلاً جای داشت. باشه ما ناظریم که آخر چه میکنند. و کی به کجا تنزل میکند و به کدام مدارج عدالت و حق پروری خویش را میرساند. هرزمان اګر کاری و نظر خویش را تصحیح کنیم بهتر است تا هیچ تصحیح نه کنیم. تشکر

سلام به شما
از تهوع را به ح حلو (تحوع) نوشتم ممکن ناخود آگاه ممکن شفارش شخص به نام مستعار علی سینا برمن تأثر کرده باشد که با استعمال مشترک کلیمه حلوا و تحوع همان خیال شیرینی را درحلق خواننده ایجاد کنم. اما ایکاش چنین میشد. وضعیت جاری و عواقب آن سخت پریشان کننده است. همسایه های طماع، نوکران حلق به ګوش معاش خورداخلی و ګروه های متعصب ضد افغانی با عمال دشمن شکست خوردهء دیروز همه دست به دست هم داده و به فرصت های مناسب دقیقه شماری میکنند. عدهء در خواب رسیدن به قدرت و عدهء در خوب بقای قدرت به هر خس وخاشاک دست میاندازند و چهرهء واقعی مردم و افغانستان شدیداً تحت تاثیراین امیال و حرص شان مغشوش ومدفون است. ترش دارم که با عدم باخبری و عدم جلب توجه به این وضع فلاکتبار ګناه است. اګر بینی که نابینا و چاه است ګر خاموش بنشینی ګناه است. الساکت عن الحق شیطان اخرس - الحدیث (ساکت شونده از کفتن حق به مانند شیطان ګنګ است.)
ظالم و مظلوم هردو درآتش اند - ظالم بخاطرظلمش و مظلوم بخاطر عدم مقاومت درمقابل ظلم ظالم و همچنان مطابق حدیث دیګر: انصر اخاک ظالماً او مظلوماً - مساعدت کن برادرت را که ظالم باشد یا مظلوم. پرسیدن. ظالم را چطور؟ جواب فرمودند اینکه از ظلم دستش را بازداری. از دست ما چیزی دیګری پوره نیست همین که حقایق ومنطق سخن را باید عام کرد ومشکل را ګفت و راه حل را پیشنهاد کردو همینکه درهرکجای ولو ارګ باشی مزهء مرګ را چشیدنی اید و امثال آن با نشست ها ودید و باز دیدها و مصاحبه ها و .... تلاش داریم که در راه حل ممد واقع شویم. ما به این باوریم که حق و حقایق تلخ پذیرفتن عذاب و زجر تصحیح را کم و تأثیرات منفی ان کم خواهد وبود و است. به این فهم وین فکر باید ادای رسالت کرد و خوشا به حال کسانی که مشکل را با راه حل به هدف خیر و خدمت پیشکش میکنند و درین راستا از دسایس رویاروی و عقبی و برنامه های متعدد فتنه ګر طرف انتقاد که حتی از کابل پرس ها و.... نیز استفاده می برند - حراس نداشته و بدون هیچ طمع و توقع شخصی ادای رسالت میکنند.مسلماً خوانندهء امروز کدام شخص از پشت کوه نیست که به هر جفن قناعت کند و از خود عقل ومنطق و قضاوت دارد و خوب، منطق و درست را از جفن به خوبی تمیز میتواند. لذا با قبول مسوولیت و قبول مراعات اعتدال عادل باید ما نند ابریشم محکم و استوار و قوی و قاطع بود. همه رانمی توان از خود خوش ساخت. آنهایکه چنین تصور میکنند که همه باید راضی باشند خطا میکنند. لذا فرصت ها از دست رفتنی است و فرصتهای خوب از دست رفته ووقت برای ضایع کردن وجود ندارد و مردم وکشور ما مراحل سخت دشوار اما با ارادهء متین با امید را درپیش دارد و مردم بیدار شده اند و باید بیشتر بیدار ساخته شوند که دیګر فریب نخورند. این راه و این را باید پیګیری کرد. این است محرک کار و این است انګیزه که مارا به نوشتن وامیدار و تلاش مانند قطره درین راه که صدها قلم بدست افغانی برای آن تلاش دارند و از امتیازات ممکن ګذرکرده اند و ثابت قدم خواهند رفت. افتخار به کار و تنویر ګری شان این منفی بافی و ذهنیت بد ایجاد کردن نیست. بلکی ادای رسالت است. والسلام. سعیدی لندن ۲۴/۹/۲۰۱۳

سلام به خوانندهء محترم و معزز
سایت افغان جرمن آنلاین واقعاً مرجع و مظهر به نمایش کشیدن و پیکش کننده نظریات مختلف از جوانب مختلف رسالتمند با حوصله مندي ادای رسالت میکند وجداً قابل قدر است.
این نظر زمانی درمن قوت ګرفت که حتی نظر دیدګاه حاکمیت کابل را نیز در ین سایت یافتم. مثال مشخص و صریح آن نوشتهء جناب علی سینا (۲۴/۹/۲۰۱۳ )تحت عنوان (به مردم نباید ذهنیت منفی داد).
وضع نامناسب وغیر قابل قبول را با وجود فرصت های طلایی غیر قابل تکرار عصر حاکمیت با سیاسیت کدری غلط، سیاسیت اقتصادی غلط(بدون بوجود آوردن بستر ها لازم حقوقی بودن موجودیت توانایی های رقابت ازاد، روابط مافیایی حاکم به تمام ساحات اقتصادی سیاسی و ...) مفاهیم غلط از مصالحه و مفاحمه سیاسی، فریب در انتخابات و دهها تخلف دیګر که وقت زیاد مردم افغانستان و جامعه جهانی ضایع و تراژیدی ادامه دارد و جناب شان فرمایش دارندد که زهر پراکنی ومنفی بافی ما نه کنیم و ګوش به فرمان بی کفایتی باشیم. شرم آور وتحوع اور است.

خدمت گردانندگان محترم سایت افغان جرمن آنلاین !
با تقدیم احترام وسلام عرض شود که :
ضرب المثل مشهور و معروف است که اگر در خانه کس است فقط یک حرف بس است . خوانندگان محترم دیدند و دانستند که کی از این سایت به نفع شخصی برای شهرت سؤ استفاده میکند.

وسلام

با عرض احترام بهمه هموطنان ارجمندی که بموضوع سفرنا میمون ۱۹۷۷ شهید محمد داود خان بمسکو!
علاقه گرفته وابراز نظر فرموده اند: همچنان با ادای احترام به گردانندگان گرامی پورتال وزین افغان جرمن آنلاین که اگر بمفهوم ختم کلام و(نه ابرای ذ مه! ) این مطلب مختصرم را به نشر برسانند، بدین وسیله آن را بشما هموطنان گرانقدرم پیکش میکنم :

۱- با اعتراف به یک حقیقت مُسلمی که ِسناً درجملهٔ بزرگ سالان وطنم بشمار میایم، وجداناً بشما اطمینان مید هم که خود را جسماً کاهل و فکراً معلول و احساساً دور از وطن و وطن داران هردم شهیدم ندانسته و البته در فواصل ایام و سالیان متعدد جاری با وجود ضعف مالی، سری بوطنم زده و میزنم . لطفاً بحرفم باور کنید!

۲- بحیث برادر مسلمان هموطن تان! که با مشیت اللهی و تعین سر نوشت انسانی که به ید قدرت خالق ماست عاجزانه اعتراف میکنم که هرگز هیچ نوع جانبداری و تعصبات خویشاوندی! و شخصیت پرستی و مقام طلبیی نداشته و به لطف خداوند بزرگ، بزرگان مرحوم قبل از خود و اکنون فرزندان و نواسه ها و دوَر و بَرم را از آن منزه میدانم .

۳-در هیچ یک از ادوار زندگیم – چه مکتب و چه پوهنتون و چه ماموریت و حتی مهاجرت با پا و عصای احدی راه نرفته ام و اساساً از چشیدن تلخی های زندان دور نوکران روس در وطن خاطره گکی هم دارم !

۴- اگر داستان سفر شهید محمد داود خان بمسکو بمطبوعات ما کشانیده شده ؛ نه قلم زن نه خیالباف و نه منحرف کنندهٔ آن بوده ام و تبصره های مکلفیتی ام را همه با حضور خالق توانا و بر بنیاد معلومات ثابت چشم دیدم ! و با مسئوولیت وجدانی ام نوشته ام که بازهم تا جهان است مسئوولیت آنرا میپذیرم و چون مدت سه سال مسئوولیت مدیریت مامورین آن وزارت را داشتم، میدانم که کی کیست و سوابق علمی شان چه بوده ؟ و هم سه سال پیشتر از آغاز کار مرحوم صمد غوث، با شهادت و هم دورهٔ کاری ام که تا ئید جناب دکتور عبدالغفور روان فرهادی از سال ۱۹۵۴م را دارم بازهم از بحث بر آن میگذرم
۵- و اگر هموطنانم چند صفحهٔ نوشتهٔ ناچیزم را می پذیرند و یا تنقید و حتی تقبیح میکنند ! و یا آن را به کهولت سن و خستگی دماغی ام و بالنتیجه عصبانی شدن یا طول کلامم توجیه می فرمایند هیچ حق تکدر و تنقید و تبصرهٔ ( خاصتاً بعد ازین همه جر و بحث ها اضا فی ) را خودم بخود نمیدهم .
با عرض حرمت ج . جمیلی

جناب محتر غوربندی از جرمنی!

شما حق دارید که از آزادی بیان، بخصوص که خود ترازوی توازن در دست دارید، استفاده نمائید. خوب شد، روشن شد که شما درین «پورتال» مقامی هستید، و من فرستندۀ مطالب خواندنی. بار دیگر برداشت نا درست را که گویا عبدالمنان کریم، در جواب خود به «شخصیت» آقای «قیس کبیر» «تعرض» کرده باشد. باز «نام او را بحیث مجرم» تکرار می کنید. هدف شما چیست؟ مقالات عبدالمنان کریم در تحت همین نام موجود است. امکان تعبیر اشتباه آمیز تانرا از نظر دور نداشته باشید. مقالات موجود است و در اختیار شماست. یقین داشته باشید که عبدالمنان کریم، هیچنوع علاقمندی خدمت و هم خاصیت و ضرورت «تعرض» بر کدام شص را ندارد. مقاله را می توانید دوباره بخوانید. اگر خود علاقمند به استخراج مفهوم دلخواه از آن باشید، در برابر چنین یک وضعیت ناتوان خواهم بود. فکر می کنم که کسانی هم موجود خواهند بود، که مقالات را بخوانند و معنی اصلی کلمات را در پیوند، بیابند، که شما و احتمالاً «آقای قیس کبیر» چه هدفی داشته بوده باشید.

با احترام

کریم

سلام به شما
مختصر:
محاکمهء اسدالله سروری فضیحت در تاریخ محاکمات بود. تیاتر بیش نبود و بی کفایتی محض مقامات عدلی وقضایی از ددها تخلف درین محاکمه یک تخلف اساس. سروری به اتهام مطالب محکوم شناخته شد که د اتهام اولی برایش ابلاغ نه شده بود. ګرفتن به یک اتهام و ابلاغ یک اتهام و محکوم کردن به اتهام دیګر از لحاظ حقوقی نادرست است. جریان محکمه با تیاتر میماند که از کار ګردان ګرفته تا بازی ګران همه ابتدایی و مسخره بود.

واما در بازی های استخباراتی، روابط این مراجع و علایق شان و درین مشکل را نمی ماند که به فرمایش که باید باشد. برداشت هردوی ما مشابه است اما منطق سخن نمی پذیرد که د ۱۳ سال ګپ چیزی نه شد وهمه متخلفین که نقل به استاد ماندن مشکل نبود و جنایت کار قهرمان شد اما اګر نقل نماند مورد سوال باقی ماند و در وقت مناسب به رویش کسې میکشد که خود از آن بدتر مرتکب شد. از هرلحاظ اخلاقی هردو مسول اند از لحاظ سیاسی و جنایی هردود مسول اند از لحاظ وجدانی مسوول اند. من و تو مسوولیم که ساکت ماندیم و بد را بد نه ګفتم و یا کف هم زدیم. این است اصل سخن. تراژیدیی ملت ادامه دارد.

ښاغلی محترم پیر محمد بابر!
به نظر بنده سایت افغان جرمن آنلاین به آزادی بیان پا بند است و این خود نمایانگر سینهٔ فراخ آن است.
شما که خود این سایت را مطالعه میکنید، اگر متوجه شده باشید، محترم قیس کبیر از طرف ښاغلی «عبدالمنان کریم» مورد اهانت قرار گرفت. وبه شخصیت شان تعرض شد، این سایت مقاله و نظریات ښاغلی محترم «عبدالمنان کریم» را بدون کم و کاست نشر کرد.
همچنان محترم نبیل عزیزی یکی از همکاران پُر کار این پورتال که خدمات ایشان مثل اظهرمن الشمس ازچشمان پوشیده نیست مورد انتقاد شخصی قرار گرفت و پورتال آنرا نشر کرد.
عزیزی صاحب و دیگر دوستان که حق جواب را داشتند به آن پرداختند. پورتال افغان جرمن آنلاین همه را آنلاین ساخت.
بنده غوربندی که عضو ناچیز این پورتال استم، نه با شما دشمنی دارم و نه اودرزاده گی، آنچه جناب شما خواندید نظر شخصی خودم بود. من مثل بعضی ها مجهول الهویت هم نیستم.
خواهش این بندهٔ قاصر، هیچ مدان از جناب شما این است که یک مقاله را عمومی انتقاد نکنید جا های مورد تبصره را یاداشت کنید با دلایل روشن آنرا نقد و برسی کنید. تا موضوع به همه خوانندگان روشن شود.
همچنان خواهشمند است تا ایمیل یا شمارهٔ تیلفون تان را برای پورتال ارسال کنید تا عندالموقع حل مشکل گردد.
با عرض احترام

بجواب یک «خوانندۀ شورشی» در عصر و زمان نو.

بتاریخ 19/09/2013 ، از جانب محترم «ایوب سایبان» از «هیوارد کالیفورنیاامریکه»، به این عنوان:« خدمت گردانندگان محترم سایت افغان جرمن آنلاین !»، مطلبی را مرور نمودم. درین متن در صف نویسندگان محترم دیگر نام «عبداحکیم سامع» (عبدالحکیم سامع) را هم یافتم. جناب ایشان بعد از ذکرچند نام می نویسد:«... با مطالب بسیار کم ارزش میخواهند برای اینکه نامشان بیشتر جلوه کند حق وناحق بقلم زنی می پردازند آرزومندم که این بی غم باشی ها وبی مسؤلیتی ها در سایت محترم شما، بلاخره بیک کشمکش تبدیل نشود که سبب از بین بردن این سایت گردد...». تا اکنون عدۀ ازهموطنان، جواب داده اند. چند روزی بعداز آن، منتظر قضاوت و عکس العمل «گردانندگان محترم پورتال افغان جرمن آنلاین» بودم. بدون نمایندگی از دیگر نویسندگان محترم، بعرض می رسانم که فقط بخاطر احترام عمیق به خوانندگان عزیز هموطن، به تهیۀ «مطالب» معلوماتی پرداخته م.

ازینکه تا اکنون، چه امتیازات و شهرت نصیب من شده باشد، نمی دانم. این کار راهم، بحساب «نویسندگی» آغاز ننموده ام. بعد ازین کلمات «خوانندۀ یاد شده»، یکبار دیگر، بر عناوین و فهرست مطالبی که تهیه شده است، مرور کردم. همه «مقالات» ازخلال اخبار ونشرات خارجی، عمدتاً در رابطه با «بحران» افغانستان، با یک شیوۀ متفاوت از بسیاری از دیگر نویسندگان محترم هموطن، بعضاً با «تصاویر» هم، به اجازۀ «پورتال» به چاپ رسیده است. در مدت قریب 15 ماه گذشته، بتعداد 72 مطلب، تهیه شده است. در بارۀ «کیفیت» خوب و خراب آن، حق قضاوت را به خوانندگان محترم می شناسم.

کاش ایشان اقلاً یک عنوان را یاد می نمودند، که در کجا، از دید ایشان، اشتباه و یا حرکت «حق و ناحق» در «قلم زنی» دیده شده است، تا می توانستم در آینده آنرا اصلاح کنم. درین عصر هیچ یکی از ما، از استعمال اتهامات و تخریب، مصوونیت نخواهد داشت. فقط بعضی قضاوتها، و حملات نا شایسته علیه «نویسندگان»، که در عین زمان برای «خوانندگان» هم می تواند مضر باشد، مربوط ساحۀ کنترول رهبری ادارۀ «پورتال» بوده می تواند.

با احترام

عبدالحکیم سامع

نکات ذیل را احترامانه عرض میکنم:

1: در رابط با نوشتۀ ایوب سایبان اگر منظور جناب محترم شاغلی قدوسی را درست درک کرده باشم من هم تعجب میکنم که مسؤلین این سایت وزین چرا نوشته هائی اشخاصی را که به گمان اغلب زیر نامهای مختلف ظاهر شده و به جای بحث در مورد مطالب نشر شده و اوضاع کشور به نام علی و امین و کوهستانی و غوربندی ...یکبار به جان محترم دوکتور یوسفی میچسپند و یکبار به جان من میچسپند و گاهی هم به جان این و آن هموطن دیگر که اوضاع کشور را از دید و مطابق توانایی شان بررسی میکنند ؟

طوریکه قبلا ذکر کردم یا اینها اشخاصی اند که با یوسفی صاحب یا جناب قدوسی صاحب خصومت شخصی دارند یا وکلای مدافع دشمنان کشور اند و یا هم دلیل دیگر که در هر صورت قابل قبول نیست زیرا با این کار توجه از موضوعات مهم منحرف میشود.

2: نوشتۀ کوتاهی جناب محترم شاغلی سعیدی را در مورد لیست «قربانیان زمان امین ترکی» خواندم و تعجب کردم که لیست را څارنوالی کشور شاهی هالند به نشر رسانده ولی مقصر در همین مسله هم کرزی دانسته میشود.

اول خدمت ایشان احترامانه عرض میکنم که اسدالله سروی که اکنون به حیث یگانه محبوس از جمله رهبران دوران حاکمیت حزب دیموکراتیک خلق در پلچرخی کابل به سر میبرد رئیس ادارۀ اگسا بود نه خاد. زیرا بعد از اگسا آن اداره به کام و بعد از تجاوز روسها به خاد تغییر نام کرد. اسدالله سروری که هنوز رئیس برحال اگسا بود بوسیله مامورین کا جی بی نسبت اینکه امین میخواست او را مانند تره کی به دیار عدم بفرستد در داخل صندوق های سلاح همراه با گلابزوی و شیرجان مزدوریار مخفیانه به مسکو انتقال داده شد. بعد از برگشت به کابل او رئیس اگسا نه بلکه معاون وطنفروش کبیر کارملوف گردید.

دوم اینکه من هم در موردمقصداصلی و زمان نشر این لیست شک دارم و تعجب میکنم و بازی های استخباراتی را در عقب آن میبینم ولی نمیدانم که کرزی از این بازی و آنهم نشر لیست قربانیان زمان تره کی -امین چه سود خواهد برد ؟

آیا کدام خلقی امکان برد یا موفقیت در مقابل کدام کاندید مورد علاقه کرزی را دارد ؟ اگر چنین است لطف کرده بگویید که کیست در غیر آن چرا ما بدون دلیل انگش اتهام را همیش متوجه کرزی میسازیم ؟

برای معلومات شما باید عرض کنم که در انتخابات قبلی یکی از کادر های سابق حزب دیموکراتیک خلق به نام حبیب منگل خود را کاندید ریاست جمهوری کرده بود که حتی صفر اعشاریه یک فیصد آرأ را هم کمایی نکرد. هرچند در ختم انتخابات نسبت اختلافات بزرگ که بین گروه های مختلف جدا شده از پیکر آن حزب موجود است گفته میشد که یکی از علل این فیصدی ناچیز آن بود که جناب منگل یک جوان شناخته ناشده بنام محمد داوود راوش را که هم از لحاظ دانش و هم مسایل اخلاقی نهایت ضعییف میباشد به حیث معاون اول خود انتخاب کرده بود. ولی به هر دلیل که بود کرزی و تیم او خوب میدانند که در شرایط کنونی بدون نشر لیست قربانیان هم، اعضای حزب حاکم گذشته هیچ چانس موفقیت در مقابل کاندیدان مورد علاقۀ آنها را ندارند. یکی از علل هم همان مسله اختلافات نهایت شدید بین فراکسیون های جدا شده از بدنۀ حزب دیموکراتیک خلق است.

وسلام

انا لله وانا الیه راجعون:
اعلام لست قربانیان زمان امین ترکی:
جنایت جنایت است و من به ګذشت به معنای فراموش کردن موافق نیستم و آنرا توهین به خون شهدا میدانم. اما این لست ها یګانه لستهای نیست و این قربانیان یګانه قربانی جنایات بشری در افغانستان نیستند. یک دومثال در دشت لیلی زنده به ګور کردن و تیرباران کردن طالبان اسیر جنایت است که صدمرتبه شنیع تر از آن جنایات. ویرانی کابل در جنګ های سالهای نود جنایات نه بخشودنی. این حاکمیت نه توانست رییس خاد واګساء (اسدالله سروری)را محاکمه کند. بمباردمان های روسها و امروزی.
لذا این بازی بازی استخباراتی وسیاسی حاکمیت جناب کرزی است و عدهء درخدمت قرار میګیرند. دقیقاً پلان شده وزمینه سازدستګیری کسانی که در انتخابات ریاست جمهوری آینده به فرمان حاکمیت ګوش نه کنند. به مجردوارد شدن به کابل درصورتیکه دولت حامد کرزی و برنامه های آن احساس خطر کنند دستګیر و باز هم از احساسات نیک مردم مافیای قدرت سوء استفاده خواهد کرد. بازی سیاسی است ونباید ساده شد. درین مورد نوشتهء مفصل داشتم میدانم سبب آشفتګی عدهء خواهد شد اما نمی دانم حین مراجعه دوباره به آن یکی از صفحه کمپیوترم مفقود شد باز نخواستم دوباره آنرا بنویسم.

بجواب محترم « ایوب سایبان» از «هیوارد کالیفورنیا امریکه »!

میدیای جدید و امکان «تفتیش عقاید»!

اخیراً یکی از «خوانند گان» محترم بنام:« ایوب سایبان» از «هیوارد کالیفورنیا امریکه »، با ذکر نام بنده در صف نویسندگان محترم افغان، مدعی شده است، که گویا در ساحۀ نفوذ «صلاحیت های ایشان»، تلاش کسب «شهرت» و «منفعت» ازینطریق کرده باشم. وقتی خواستم تعداد نوشته هایم را که اگر در «پورتال» افغان جرمن آنلاین نشر شده باشد، دوباره بیابم، مؤفق نشدم، زیرا اسم خودم را در لیست نویسندگان پورتال نیافتم. به نسبت تخریب کمپیوتر و هم اینکه «روی «سی. دی.» نداشتم، مطمئن نیستم، که بر طبق ادعای انتقاد کننده، که می نویسد:«... مطالب بسیار کم ارزش میخواهند برای اینکه نامشان بیشتر جلوه کند حق وناحق بقلم زنی می پردازند آرزومندم که این بی غم باشی ها وبی مسؤلیتی ها در سایت محترم شما،.... »، چنین بوده باشد. وقتی حال خودم نمی توانم، تعداد نوشته هایم را حساب کنم و یا دوباره امکان خواندن آنرا نداشته باشم، پس چگونه محترم نویسنده، با این بد گمانی از نام من تذکر می دهد. از جانب دیگر، مسئولین «پورتال» چرا چنین مطلب تخریبی را نشر می کنند، در صورتیکه در صف آنها هم، افرادی باچنین ذهنیت وجود نداشته باشد. آنچه مرا متعجب می سازد، اینست که چگونه ممکن بوده است، که ایشان از جملۀ تعداد بی شمار، نویسندگان، نام این «بنده» را ذکر کرده است، که نه از نگاه استعداد نویسندگی و نه هم از نگاه تعداد «مقالات» با نویسندگان محترم دیگر همسری کرده می توانم. حال فقط یک احتمال می تواند در کار بوده باشد، که موضوعات نا چیز نوشته هایم، به طبع شخص برابر نبوده باشد. اگر در ساحۀ نفوذ و صلاحیت خود، حدس زده باشد، که ممکن ازین مقالات و اظهارات، روزی، مدال «افتخاری»مستحق شوم، از همین اکنون از قبول آن صرفنظر می نمام.

وقتی اگر ثابت شود که «کارکنان» این «پورتال» در همچو اظهارات نقش داشته باشند، لازم شمرده خواهد شد، تا از ارسال «مطلب» به آدرس آنها، خودداری نمایم.

با احترام

قدوسی

بجواب هموطن محترم ایوب جان سایبان از هیوارد کلیفورنیا!

ازینکه اسم اینجانب را در صف عده ای از هموطنان محترمی که، مورد «انتقاد» شما قرار گرفته اند، تذکر داده اید، حتماً احساس جواب در ذهنم بوجود نیاورده است. پس از یک روز تأمل و بخصوص بعد از اینکه محترم عباسی صاحب، جواب صمیمانه و معقولی به شما ارائه داشته اند، با کمی تفاوت و تأئید از همه تذکرات پر ارزش و آموزندۀ ایشان، تحت تأثیر دو فرضیه خدمت خوانندگان محترم مختصراً و بالنوبه چند کلمه ای بعرض می رسانم.
در عصر و زمان «الکترونیکی» و امکان «مشاهدات» و «کنترول اطلاعاتی»، توسط «وسایل مودرن»، باید بخود حق دهیم، تا احتمال برداشت و حکم «تبلیغاتی» و تخریبی، سازمان ها و اورگان های «مرموز» را هم از احتمال خارج ندانیم.
در پرنسیپ تفاوت نمی بینم که آیا «حمله» از جانب یک «روبوتر» با استفاده از «پروگرام های کمپیوتری» صورت می گیرد و یا از جانب «موجودات گردن چرمی انسانی» مانند خود اینجانب، چه با نام «مستعار باشد» و یا با «نام اصلی»، فقط برای جلب توجه خوانندگان محترم، به این قضاوت شما همین یک مفهوم را خدمت بعرض می رسانم، که در نیات شخص خود، نه هدف شهرت داشته ام و نه هم از آن، منفعت مادی و معنوی داشته ام.
محترم شما خود می نویسید، که «نویسنده نیستم». اقلاً اگر به سوانح اینجانب و سوانح تعدادی از هموطنان که از آنها، با نام یاد نموده اید، درین «کبر سن»، توجه نمائید، در هیچ یک از آنها، از «مدرک» و عاید «نویسندگی» الی سن تقاعد، زندگی خود را تمویل ننموده اند. خیلی از احتمال مطالعۀ شما بدور بوده می تواند، که قضاوت خود را بعد از تدقیق و مطالعۀ متون مقالات، مستدل بیان داشته باشید. اینکه «کیفیت» مقالات اینجانب بطور نمونه، از دید شما ارزش ندارد، از روز نشر تا امروز، بدون تغییر در پورتال موجود است، شما می تواند خریدار، نباشید. اگر احیاناً این نام ها را بعد از طرح، «سؤال» از «داتا بیس» پورتال افغان جرمن آنلاین، و یا «سرور» دست داشتۀ ممکن خود تان، از روی شباهت کلمات در مقالات حاصل نموده باشید، لطفاً مسؤولین محترم افغان جرمن آنلاین و خوانندگان محترم را هم ازین حقیقت ممکن واقف سازید. اگر در جملۀ مفاهیم سؤال شده، موضوع انتقالات «پولی» را ازین مدرک، با «جوائز» ایکه نویسندگان مورد نظر شما، به آدرس های خود بدست آورده اند، تذکر دهید، خدمت اطلاعاتی شریفانه خواهد بود.

با احترام

یوسفی


آلمان

هموطن محترم ایوب جان سایبان از هیوارد کلیفورنیا!

باید خاطر نشان ساخت که «ارزش» یک مفهوم نسبی بوده نه مطلق مثلاً فوتوی شب عروسی شما از ارزش خاصی که نزد شما برخوردار است برای دیگران حائز چنین ارزشی نیست.
قضاوت شما در مورد نوشته های بعضی همکاران بشمول این جانب بر معیار ارزش است که آنها را بی ارزش و یاکم ارزش خوانده اید. چون تنها از خود وکالت می نمایم من برای جلوه نمایی نام خود هرگز نمی نویسم، قلم شکسته و دانش محدودم و بلدیت اندک در نوشتن پناه گاهم است. در گوشۀ غربت و تسلی خاطرم در ناتوانی هایم در تغییر حالات بس ناگوار و یگانه وسیلۀ تبارز احساس راستینم است در برابر وطن محبوبم و مردم درد رسیده و رنج کشیده اش و بس، ور نه کلاه بی درد سر قناعت در سر دارم و سرگردان شهرت طلبی و هوس جاه و مقام نیم.

در نوشته ها بر بنیاد رسلت قلم بدستی و مسؤولیت های اخلاقی، ایمانی و ملی از جفاکاران، گنهکاران، خائنین، آدم کشان، خود فروختگان و وطن فروشان ذکری بعمل می آید که اگرً این گروه و یا هم بستگان شان فرصت خواندن آنرا می یابند مسلماً قضاوت شان همگون با قضاوت شما بوده از نظر ایشان نوشته را فاقد ارزش و یا کم ارزش میدانند.
اگر ما به هموطنی پیشنهاد می کنیم که در مباحثات اصول احترام و ادب را مراعات نمایند، خود خواهی خود شان و یا دلسوزان شان این حسن نیت را تعبیر سوء نموده اتهام بی ارزش بودن نوشته را وارد می سازند.

برادر ارجمند!ً
نویسندگی بحریست بیکران، هنریست بس زیبا، هیچ کس ادعای استیلای کامل را درین بحر و یا درین هنر کرده نمی تواند. اما در نوشتن در یک رسانه محتوا و مفهوم بیشتر حائز اهمیت است تا مهارت لازم در هنر زیبای نویسندگی،
چه خوب می بود که اگر مترادف با قضاوت های ارزشی تان چند مثال برازنده از بی محتوا بودن یک یا دو نوشتۀ من میدادید که مرا متوجه ساخته در پی اصلاح می برآمدم.

من علی الرغم ناتوانی ها و نارسایی ها می نویسم و بازهم خواهم نوشت و پورتال معزز و معتبر افغان جرمن آنلاین صلاحیت عام و تام در نشر نکردن آن دارند اگر آنرا فاقد ارزش و یا کم ارزش ارزیابی نمودند. این رسانۀ مستقل و ملی کدام دین داری و مکلفیت بخصوص در برابر من و هیچ نویسندۀ دیگر ندارد که هر نوشتۀ بی محتوا و بی ارزش و یا شعر غیر حاضر وزن و قافیه را نشر کند.

برای رهایی شما از رنج مطالعۀ نوشته هایم من پیشنهاد دارم که در آینده به مجرد دیدن نام من از آن نا خوانده بگذرید.

من بخاطری نوشتم که مبادا در دل شما نا امیدی پیدا شود که به تبصره شما کسی توجه نکرد.

با تقدیم تمنیات نیک و احترامات فایقه

دوست گرامی آقای سایبان
هدف از تهیه و نشر مطالب در این پورتال شهرت طلبی نیست بلکه خدمت چه از نگاه سیاسی و چه از نگاه فرهنگی است که هر هموطن نظر به توانای خویش مطلبی را تهیه می بیند. در اینجا نه کسی مزد میگیرد و نه کسی تشنۀ شهرت است.
لطف نمائید اولا" چند مطلب نوشته کنید تا باعث رفع زحمت دیگران شوید و نام مبارک شما هم در ردیف دیگر خدمت گذاران درج گردد.

به امید همکاری شما

خدمت نویسندگان گرامی که نظر می دهند

وقت خود را وقف افغانستان کنید و از به روی کاغذ آوردن کینه ها و مشکلات شخصی کرده در ارتقاع هر چه بیشتر پورتال افغان جرمن آنلاین و دیگر پورتال های افغانی کوشش کنید. لطفاً یک انسان فعال و کوشا را به جای تشویق نکوبیده و این پورتال طوریکه با مفکوره افغان های متفکر و آزاد اندیش اداره می شود را محل کینه توزی نکنید.

در خدمت به بشریت کامیابی همه را آرزومندم
جواد حسن زاده

سلام به خوانندگان محترم افغان جرمن پورتال

برای دسترسی به کتابها و فایل های صوتی برای ارتقاع سویه علمی افغانها به آدرس های ذیل مراجعه نمایید.

برای مواد حقوقی به سویه های مختلف و دسترسی به قوانین دولت افغانستان و کنوانسیون های بین المللی
به زبانهای پشتو، دری و فارسی به

http://www.afghan-german.com/tahLiLha/Lists/List5/AllItems.aspx

برای دسترسی به کتابهای تاریخی افغانستان که به شکل پی دی اف در انترنت قرار دارند مراجعه کنید به

http://afghanistandl.nyu.edu/

برای دسترسی به کتابهای قصه برای اطفال به زبانهای دری و پشتو مراجعه کنید به

http://moi.gov.af/fa/page/6791

برای شنیدن داستانهای (صوتی) جالب ترجمه شده در افغانستان که به زبانهای دری و پشتو استند مراجعه کنید به

http://www.mspa.org.af/site_2/play_d.php?na=Talking Books&didi=288


کلیه مواد ذکر شده بالا را می توانید دانلود کنید. اگر می خواهید تحفه با ارزشی به دیگران بدهید با مصرف مقدار 10 پوند می توانید یک حافظه فلش مموری 16 گیگابایتی خریده و با مصرف 10 پوند صد ها اثر ماندگار افغانستان را به دیگران هدیه کنید.

با پیسه یک کتاب صد ها کتاب را به افغانهای کتاب دوست هدیه کنید.

با آرزوی موفقیت
جواد حسن زاده

خدمت گردانندگان محترم سایت افغان جرمن آنلاین !
با تقدیم احترام وسلام عرض شود که :
افغان جرمن آنلاین در وقت بسیار کم بیک رسانه بیطرف و در عین حال رسانه ملی بین الافغانی عرض اندام نمود که چشم امید بسیاری مثل من به آن آرزومند بود واست . اما از قضا ی روزگار این رسانه مدتی شده است که در کنار یکی دو مقاله با ارزش دها مقالۀ بی ارزش عاری از محتوی و غرق در لفاظی را منحیث سیاهی لشکر بروی سنه اش می پذیرد که سبب نا امیدی ماشده است.
اول در قسمت « افغانانو کلتوری مرکز» باید عرض شود که شخص بنام « نبیل عزیزی» این صفحه را که در اول آن و مابین و آخر آن با نام خود مزین ساخته سر دل آدم میبارد که این شخص چرا عطش شهرت طلبی اش فرو نمی نشیند و تا جایکه امکان بوده برای نام ایشان این صفحه تخصیص داده شده است. وقت به محتوی مطلب ترتیب داده وی مراجعه میکنید همه ضرب المثل های است که حق ناحق آنها را ردیف کرده تا نام مبارکش را تا حد توان درین صفه بیشتر به نمایش گذارد.
همچنان در قسمت « تحلیل ها وپیامها » اشخاص بنام های عبداحکیم سامع، قدوسی محمد اکبریوسفی ، احسان الله مایار و عارف جان عباسی و چند تن دیگر که هم اکنون نامشان بفکر قاصر بنده نرسید با مطالب بسیار کم ارزش میخواهند برای اینکه نامشان بیشتر جلوه کند حق وناحق بقلم زنی می پردازند آرزومندم که این بی غم باشی ها وبی مسؤلیتی ها در سایت محترم شما، بلاخره بیک کشمکش تبدیل نشود که سبب از بین بردن این سایت گردد. این بود دغدغه و پریشانی من در برابر این سایت محترم و با ارزش بیشتر خود میدانید.
در آرزوی سنگینی قبلی تان نه وضعیت که هم اکنون دوامدار شده است . امید به نیت نیک بنده واقف شده باشید که جز کامیابی شما آنهم در راه افغانستان عزیز دیگر هیچ قصدی شومی ندارم. با اینکه نویسنده نیستم ولی از دل وجان دعا گوی شما میباشم . با احترامات و اخلاص دوستدارتان ایوب سایبان از هیوارد کالیفورنیا امریکه

خوانندهٔ گرانقدر پورتال افغان جرمن آنلاین ښاغلی زمریالی از جرمنی سلام،
تیم کاری پورتال افغان جرمن آنلاین از شما و دیگر خوانندگان خود که باچشمان باز کار های ما را مینگرند، با مشوره های نیک و سازندهٔ شان مارا یاری می رسانند، اظهار امتنان می نماید. در این مورد خاص، بر اساس مشکل تخنیکی مقالهٔ محترم مایار صاحب معنون به « امید است خانۀ زنبور را نشورانم »قابل دریافت نبود. نه تنها شخص مایار صاحب بلکه چند تن از خوانندگان ما هم تماس گرفتند. بدین منظور این مقاله یک بار دیگر برای خوانندگان گرامی آنلاین گردید. امید است که قناعت شما را حاصل کرده باشیم.

میخواهم دقیق تر باشم.به فکر من منظور خود را خوب فهمانده نتوانسته ام.منظور از نوشته ای جناب احسان الله مایار بود که هم به تاریخ سیزده نشر شده بود و هم به تاریخ هژده.

با احترام و منتظر جواب کارکنان سایت

منلی او قدرمن بابر صاحب سلامونه او نیکی هیلی!
تاسو محترم، د ښاغلی مُقبل کاراوان په مقاله خپل نظر څرګند کړ، دا د خوښی ځای دی. او د هر لوستونکی حق دی چی خپل نظر د نورو سره شریک کړی.
تاسو دا پورتال پدی متهم کړ چی د پنجابیانو په لودیسپکر بدل شوی دی. زما په اند چی دا خوشی اتهامات دی. که تاسو غواړی چی پدی هکله څه ولیکی نو لازمه بریښی چی په دی مقالی باندی په مستنده توګه خبری ویشی او هغه ځایونه را برسیره شی چی د تاسو ښاغلی په اند د پردیو په ګټه دی.
ما پدی مقاله کی هسی شی چی د وطن او خلکو په زیان دی، ونه لیدل.
زما نظر دا دی چی افغان جرمن آنلاین پورتال د هغه هنداری په شان وی چی ټول افغانان ځان پکښی ووینی. زه ریښتا هک او پک شوم، تاسو خو پدی ښه پوهیږی چی د افغانستان جنګ دوه خواوی لری چی یوه خوا یی په فساد ککړه د جنګی جنایتکارانو حکومت،امریکا او بل لوری ته طالبان د پردی ګوډاګیاندی. نو تاسی په کوم دلیل د کرزی پلوی کوی او نورو ته بدی ردی وایی.
همداسی چی تاسو خپل نظر څرګند وی کاروان صاحب یوبل صاحب ته هم اجازه ورکړی څه ولیکی، تر هغه پوری چی کاروان صاحب نوی لیکلی چی دغه ګوند، دغه خوځښت هغه هیواد ښه دی او زمونږ هیواد ملی چارو ته کوم خطر نوی باید چی په داسی الفاظو یی مخه وننیسو.
په هغه مقاله کی چی تاسو ګران او معزز ګوته نیولی په یو شخص باندی خبری کیږی چی په همدی ګړی کی مهم شوی شخصیت دی که چیری مونږ وغواړو یا ونه غواړو.
افغانستان یی غواړی، پاکستان یی نه پریږدی چی بهر ته ولاړشی ځکه د هغه سره ډیر رازونه شته بهرنی هیوادونه هم ورته تلوار لری چی د هغه څخه ګټه پورته کړی. نو پدی کی د افغان جرمن آنلاین لودیسپیکر کیدل چیرته دی؟
آیا د دغو معلوماتو، په لیکلو سره پورتال د طالبانو لودیسپیکر ښه؟ آیا تاسو چی د کرزی فاسد، د خلکو د شتمنی د لوټولو او غلو حکومت دی ویاند یاستی؟
دروند بابر صاحب! زما د ورور ولی مشوره دا ده چی یو مضمون ښه ولولی، البته د څو لوری بیا هغه ټکی چی تاسو ورته ګوته نیسی پری رُڼا وا چوی. چی نور ګران لوستونکی هم سر پری خلاص شی.
په ډیر درنښت

بعد از عرض سلام! در مورد (شور دادن خانه ای زنبور)، به فکر من اعضای مسول سایت خود به دسته خانه ای زنبور را شور می دهند تا تعداد مراجعین سایت را بیشتر سازند. ورنه چه ضرورت خواهد بود که نوشتهای یادشده را که به تاریخ سیزدهم همین ماه نشر شده استف باردیگر به تاریخ هژدهم نشر کنند. بی مسولیتی همین است.

مبارک باشه ! این سایت حالا به لودیسپیکر غلامان حلقه بگوش تور پنجاب هم مبدل شد مگر اینکه نوشته مقبل کاروان به حیث طنز یا فکاهی نهایت تراژیک قرن به نشر رسیده باشد.

امیر الشیاطین ملا عمر و ملا برادر شیطان را نباید حتی با خاین ملی مسعودوف و وطنفروش کبیر کارملوف مقایسه کرد. زیرا کارملوف و مسعودوف همینقدر غلام و خاین نبودند که « ملا صاحب» و « برادر بیچارۀ» جناب کاروان هستند.

امیر الشیاطین ملا عمر و طالبان بخصوص رهبران و قومندانان شانرا مدافع قوم پشتون خطاب کردن کاری است که تور پنجاب میخواهد در حالیکه آنها به خاطر برده کردن ، بیسواد ساختن ، در جهل و تاریکی نگهداشتن و بلاخره نابودی کامل قوم پشتون بوسیله تور پنجاب بخصوص نظامیان شان استعمال شده و میشوند.

اینکه ولسمشر حامد کرزی و دولت افغان میخواهند با این غلامان صلح کنند به خاطر این نیست که آنها نمایندگان قوم پشتون اند بلکه به خاطر این است که این غلامان حلقه بگوش را اگر قدری هم شده از زیر سایه و نفوذ نظامیان کشور مصنوعی و تروریستی تور پنجاب دور سازند.


من چندی قبل در رابطه با نوشتۀ وحید مژده که در آن هم تلاش مذبوحانه صورت گرفته بود تا طالبان وحشت و بربریت را نمایندگان قوم پشتون نشان دهد چیز های نوشته بودم که اینک از جناب مقبل کاروان هم خواهش میکنم آنرا بخوانند تا از خواب عمیق که به اثر گولی های خواب آور ساخت جنرال حمیدگل و سازمان تروریستی آی اس آی فرو رفته قدری بیدار شوند.

در حقیقت باید یک موضوع دیگر را نیز از نظر دور نداشت و آن اینکه یک عدۀ قلیلی از افراد فروخته شده هستند که در خدمت آژانس های خبر رسانی خارجی قرار دارند و واقعیت های کشور ما را معکوس جلوه میدهند.
طور مثال بی بی سی که در آن یک عده افراد معلوم الحال مشغول تخریب افتخارات ملی ما هستند. این افراد اجیر شده با نوشته های ضد وحدت ملی و به دور از واقعیت های تاریخی کشور، گاهی کارنامه های افتخار آفرین غازی امان الله خان را مورد سوال قرار میدهند و گاهی هم از شهید داوود خان را و آب به آسیاب دشمن میریزند و به جز از تخریب افتخارات ملی ما و تحریف واقعیت های تاریخی افغانستان وظیفۀ دیگری ندارد و زمینۀ بحث و گفتگو و بعضاً هم جدال و کشمکش بین هموطنان ما را بوجود آورده و هموطنان ما را از پرداختن به مسائل مبرم روز و سرنوشت ساز کشور دور می سازند. ما نباید در این گونه دام ها که برای ما گذاشته میشوند، خود را اسیر سازیم.

درینجا باید دو موضوع بکلی متفاوت را تفکیک نمود.

اول موضوع مذاکرات شهید محمد داؤد در کرملن با هیأت رهبری شوروی زمان، و عکس العمل رئیس حمهور افغانستان در برابر تبصره های دستور مآبانۀ صدر هیأت رئیسۀ اتحاد شوروی و گذارشات متفاوت در روش و شیوۀ عکس العمل محمد داؤد درین ملاقات.

دوم موضوعی که آیا این برخورد را بحیث یگانه عامل از بین رفتن حمهوریت افغانستان و برکناری شهید محمد داؤد خان بر شمرد، در واقعیت مستلزم غور همه جانبه بوده باید به اصل و ریشه و اندکی به عقب توجه مبذول داشت.
نزد طراحان کرملن مقدرات شخص محمد داؤد خان در بدو مرحله تعیین گردیده برای سرنگون ساختن نظام شاهی افغانستان در آن مرحلۀ مهم و حساس محمد داؤد خان بهترین و مناسب ترین شخص بوده ولی شوروی گذارۀ دائمی را با این چنین شخصیتی با احساسات برازندۀ ملی و استقلال اراده و تصمیم ناممکن دانسته جوزف تیتوی دیگری را در مستعمرۀ خیالی خود نمی خواستند.
قرار گرفتن احزاب چپ گرا به وساطت و نقش فعالانه، زیرکانه و محیلانۀ نزدیکترین و معتمد ترین مشاور کنار داؤد خان تطبیق تدریجی طرحی بود که باید داؤد خان بعد از ختم یک دوره کنار برده می شد. در واقعیت داؤد خان بحیث ناخدای کشتی مورد استفاده قرار گرفت که شوروی را بساحل آرزو هایش رسانیده و در آنجا نا خدا سر به نیست گردد.

شهید محمد داؤد خان از نظر شوروی به حیث پل عبوری بوده، و رهبر یک دور انتقالی قبول شده بود.
احتمالاً دستور لیونید برژنف درین ملاقات اخطاریه و تهدیدی برای داؤد خان در برابر تغییر سیاست و روش اش بوده باشد.

اینکه داؤد خان به چه شکل جلسه را ترک کرد جزئیات بی اهمیت است و اتکاء به روایات قید حافظه یک یا دو شخص مدار اعتبار نبوده و اصلاً در کل اهمیت موضوع که مستلزم تحقیق و بر رسی همه جانبه است این داستان ها حائز اهمیت نیست.

شاغلی محترم پیر محمد بابر:

شما خود مشکل خود را تبارز می دهید و می گوئید که: "من نوشته های جناب شان را مانند نوشته های جناب محترم داکتر صاحب کاظم چند بار خواندم و تا همین اکنون هم نمیدانم که لانجه بر سر چیست ؟"!

مشکل شما هم همین است که تا امروز نفهمیدید که "لانجه بر سر چیست"؟ خدا شما را بفهماند!

فهم از طرف این و آن شخص اعطا نمی گردد بلکه یک استعداد خدائی و ذاتیست. شما بایست از بخت شور خویش و سرنوشت خویش آنچه هستید شکایت کنید، نه از من و دیگران.

در رابطه با نوشتۀ جناب محترم شاغلی جمیلی :

قبل از همه می خواهم عرض کنم که من نوشته های جناب شان را مانند نوشته های جناب محترم داکتر صاحب کاظم چند بار خواندم و تا همین اکنون هم نمیدانم که لانجه بر سر چیست ؟ چون هر دو نوشته یا بهتر است بگویم نوشته های هر دو نویسنده و صاحب قلم تقریباَ در ماهیت یکی است. تفاوت نظر شاید در مورد نوع استفاده از کلمات باشد زیرا موضع هر دو مشر ما در مورد اصل موضوع یعنی شخصیت بزرگ و برجسته شهید سردار محمد داوود خان در مجموع از هم فرق ندارد.

موضوع تحت بحث اینجا همان سفر آخری سردار بزرگ به مسکو است که در همین زمینه هم بندۀ حقیر کدام اختلاف نظر قابل توجه در نوشته های هر دو شخصیت وطنپرست نمی بینم. طوریکه در فوق عرض کردم رنجش خاطر شاید به علت نحوه و چگونگی استعمال کلمات به میان آمده باشد که گاهگاهی هم جوانان خون گرم و هم مشران مو سفید ما را نسبت دلایل معلوم ولی مختلف احساساتی می سازد.

اما برگردیم باز هم به همان سفر معروف. برای شخص من بعد از مطالعۀ مقاله اول جناب محترم داکتر صاحب کاظم از همه مهمتر این است که آیا روسها فقط به خاطر همان جواب سردار شهید طرح و پلان کودتای خونین ثور را ریختند که بعضی ها هنوز هم به این عقیده اند یا طوریکه جناب محترم شاغلی کاظم فرموده اند روس ها حتی از زمان صدارت موسی شفیق از اوضاع شکل گرفته در افغانستان ناراض شده و منافع شانرا در خطر می دیدند؟

بندۀ حقیر طوریکه قبلا َ هم عرض کردم بر این عقیده ام که تصور اینکه روس ها فقط به خاطر همان یک ملاقات یا همان یک جواب تصمیم گرفته باشند نادرست و قدری دور از منطق به نظر می رسد.

در عین حال حین قضاوت در مورد جواب شهید محمد داوود خان آنچه بریژنف در آن ملاقات معروف اظهار کرده بود نه بلکه آنچه روس ها در مجموع می خواستند باید در نظر گرفته شود.

به نظر من آنچه بریژنف طی آن ملاقات معروف در قصر کریملین گفته بود تشریح موقف روس ها در برابر افغانستان در چند جمله مختصر بود که فقط به رهبر یک کشور نیمه مستعمره چنین کلمات باید گفته می شد. زیرا روس ها در حقیقت می خواستند که افغان ها و رهبران شان اگر در مسایل داخلی نظر روس ها را نمی گیرند ولی در مسایل خارجی و روابط با کشور های دیگر باید نظر و مشوره زمامداران کریملین را می گرفتند.

حالا گذشته از اینکه جواب سردار شهید در آن جلسۀ معروف چگونه بود و اینکه شاغلو محترم غوث و محترم جمیلی و دیگران چگونه آن جواب را ترسیم و بررسی کرده اند سؤال پیدا می شود که پس در مقابل چنین یک سیاست و موقف یک دولت خارجی، رهبر یک کشور مستقل و آزاد چگونه باید عکس العمل نشان میداد ؟

وسلام

در این روز ها موضوع اختلاس یک ملیون دالر ذریعۀ سید مخدوم رهین وزیر اطلاعات و کلتور به اصطلاح جمهوری اسلامی افغانستان که عملکرد این دولت ابداً به اسلامی نمی ماند، ولی به ذعم خود شان اسلامی که هر چه دل شان بخواهد انجام می دهند!

سوال من در اینجاست که یک رییس جمهور هنګامیکه فردی را در رأس ادارۀ یکی از قواء سه ګانه نصب می کند و یاهم حسب لزوم به ولسی جرګه غرض کسب رأی اعتماد معرفی می کند، در صورت اخذ رأی اعتماد و نصب این فرد در محل مورد نظر رییس جمهور بعد از مدتی به سوء استفاده از موقف وظیفوی ثابت می ګردد و در حالیکه این رقم نصب افراد فاسد متواتر متواتر و به کرات و کرات از یکی دو سه و چهار و پنج و شش حتی به ده ها میرسد، آیا رییس جمهور خود نباید مورد باز پرس قانونی قرار نګیرد که تمام افراد معرفی کرده اش فاسد و دزد از آب برآمدند، و این نسبت دزدی بخود رییس جمهور نیز نیست؟

چرا رییس جمهور در یک مملکت با این تأریخ کهن و سابقۀ درخشان و ملت غیور و مسلمان،هیچ افغان سالمی را نمی شناسد و تمام نشست و بر خواست اش با دزدان و فاسدین است؟
و این موضوع باید چګونه بررسی شود؟

میخواهم دوستانی که از لحاظ حقوقی وارد قضیه اند، روشنی انداخته منت ګذارند!

سلام به خوانندگان ارجمند!

در هفته ای که گذشت، دو نوشتۀ گلایه آمیز از دو هموطن با دانش و با تجربه که من در دنیای غربت با هر یک از طریق نوشته های شان آشنا شده ام، توجه ام را به خود جلب نمود و تا حدودی مایۀ ملال خاطرم گردید. در کشور ما گلایه از دوست رسم معمول و دیرین است و در زمانی اظهار میگردد که دوستی از دوستی توقع ابراز آن را نسبت به خود نمیداشته باشد و اغلب برای جلوگیری از تکرار آن صورت میگیرد.

از نظر من گلایه ها مورد بحث کدام اختلاف نظر عمیق در اصل موضوع را نشان نمیدهند، و گمان می برم که حساسیت و عکس العمل نشان دادن جدی به برخی کلمات یا جملات داکتر صاحب کاظم، ناشی از وضعیت روحی و جسمی باشد که معمولاً آدمی در پس پیری خیلی حساس و زود رنج میگردد و گاه، کاهی به نظرش مثل کوه بزرگ جلوه میکند. برخی از خورده گیری ها حتی به گلایه نمی ارزد تا چه رسد به اینکه آنرا در نوشته ای مطرح کرد و رسانه ای ساخت. آنچه به نظرم بی انصافی تلقی شد ،برحذر داشتن داکتر صاحب کاظم از نگارش مسائل تاریخی وتحلیل های سیاسی است، به این دلیل که رشتۀ اصلی او «اقصتاد» است نه تاریخ.

آقای داکتر کاظم در نوشته اخیرخود (به جواب یک دوست) چنین جواب میدهد:«3 ـ درست است که رشتۀ اصلی من «اقتصاد و علوم اجتماعی» میباشد، ولی من از مدتها بدینسو نظر به ارتباط مسلک و علاقمندی به تاریخ معاصر کشور درزمینه تدقیق و مطالعۀ کافی و وافی داشته و در طول هفتاد سال عمر حتی بیشتر از شما گرم و سرد حوادث کشور را شاهد و ناظر بوده ام، حتی وقتی شما هنوزهم مأمور عالیمقام وزارت خارجه بودید، من و دوستان همفکر من در زندان مخوف پلچرخی بسر می بردیم. چنانکه علاقۀ من به تدقیق در مسائل تاریخی کشورهمه در طول سالها درج کتب ، رسالات ، مقالات و مصاحبه هایم در رسانه های گردیده است وشاهد این مدعای من است. بهرحال تدقیق مسائل تاریخی فهم چندین جانبه میخواهد، به نظر بسیاری از دانشمندان یک اقتصاد دان میتواند یک تحلیل گر خوب سیاسی و تاریخی باشد، چون سیاست و تاریخ با اقتصاد پیوند بسیار قریب دارد و همه از یک ریشه آب میخورند. این موضوع را فقط برای آگاهی شما نوشتم و علاوه میدارم که بررسی مسائل تاریخی از محقق میخواهد تا حب و بغض ها و احساسات شخصی و وابستگی ها را کنار بگذارد و بکوشد تا به حقایق ولو تلخ باشد، دسترسی پیدا کند. محقق جبون که از تهدیدها بترسد و تاریخ را تحریف کند، محکوم به خیانت در کتمان حقایق و نیز در فن تدقیق است. »

به قول دانشمندان اقتصاد، اقتصادومناسبات اقتصادی دریک جامعه ، زیربنای آن جامعه را میسازد و مسایل فرهنگی از قبیل تاریخ، سیاست، حقوق وفلسفه وادبیات وغیره از جمله مسائل روبنائی جامعه اند . بنابرین کسی که عالم و متخصص اقتصاد باشد، میتواند هم تحلیل های سیاسی خوب بنویسد وهم مقالات تاریخی خوب وهم مسائل جامعه شناسی خوب ارائه دهد.

من تا کنون درنوشته ها وتحقیقات تاریخی وتحلیل های سیاسی داکتر صاحب کاظم از لحاظ میتود تاریخ نگاری کدام نقض وخلایی ندیده ام واگر میدیدم، ممکن خود از اولین کسانی می بودم که برآن انگشت انتقاد میگذاشتم. نوشته های تاریخی وتحلیل های سیاسی وجامعه شناسانۀ اقای داکتر کاظم در سطح عالی به نگارش آمده وخواننده پیام ومنظوراو را به آسانی در می یابد وبه همین لحاظ برای من همیشه دلچسپ و آموزنده بوده است ودیکران را به خواندن آن تشویق وتوصیه کرده ام، اما نوشته ها ،نقدها وتحقیقات تاریخی داکتر حسن کاکر،کسیکه در رشتۀ تاریخ از انگستان سند دکترا بدست دارد، هیچگاه بدلم چنگ نزده است،یعنی منطق واستدلالی که وی در نوشته های خویش بکار می برد هرگز نتوانسته قناعت مرا فراهم سازد. ختم

سلام به همهٔ خوانندگان

من دو مقاله از دو شخص را در سایت افغان جرمن آنلاین خواندم یک تفاوت بسیار بزرگ را متوجه شدم.
من هر دو نفر را از نزدیک ندیده ام صرف از طریق مطبوعات به آثار شان آگاهی یافته ام.

اول از نوشتهٔ محترم جمیلی صاحب یاد می کنم. این مقاله با یک مقدمهٔ بسیار طولانی شروع شده که با دادن مثال هم منظور شان روشن نگردیده است.
به عقیدهٔ من هیچ افغان واقعی در مورد وطن دوستی سردار محمدداوود خان شکی ندارد، او یک شخص مدبر، با اراده، پاک نفس، بی آلایش و مغرور بود، (مغرور به معنی مثبت کلمه)اگر از واقعیت نگذریم سردار محمد داوود خان در تأریخ وطن ما بعد از احمد شاه بابا شخصیت دوم است. ولی نوشتهٔ جناب محترم جمیلی به شخصیت سردار صاحب صدمه می رساند.

جمیلی صاحب می نویسند: بین هیأت افغانی مشوره شد که این راز باید فاش نشود، ولی جناب سید عبدالله کاظم به نقل از یک کارمند وزارت خارجه نوشتند که هم چنین چیزی در مسکو اتفاق افتاده بود.
من زمانی یک فلم سینمایی را دیده بودم بنام تهران ۴۳ در یکی از دیالوک ها می گفت (اگر دو نفر در بارهٔ یک مسأله بدانند دیگر آن مسأله راز نیست.) پس اگر محترم جمیلی صاحب آنرا پنهان نگهداشته اند، لزوماً معنی آنرا که این راز افشاء نشده است. چی تضمینی وجود دارد که در بین این ۱۲ نفر افرادی از سازمان های جاسوسی وجود نداشته بوده باشند. من که صنف هشت مکتب بودم چیزی در این مورد شنیده بودم.

در مقالهٔ «چند تذکر و هم گلهٔ هموطنانهٔ از جناب دوکتور سید عبدالله کاظم!» می بینم که جناب جمیلی صاحب بدون عُرف و عادت افغانی بیک هموطن فهمیده و دانشمند خود خطوط فاصله را تعیین می کند.!
از نوشتهٔ جناب شان طوفان، رعد و برق، سیلی از بغض و کینه به وضاحت دیده می شود. در قسمت دیگر مقالهٔ شان به محترم داکتر صاحب کاظم هدایت میدهند که مسلک شما اقتصاد است به سیاست و تأریخ کاری نداشته باشید.!
محترم جمیلی صاحب با این تجارب کاری و تحصیل باید خوب میدانستند که سیاست و اقتصاد لازم و ملزوم یک دیگر اند. اقتصاد بدون سیاست معنی و مفهومی ندارد. اگر خود جمیلی صاحب متوجه شده باشند در یک وزارت سیاست خارجی مدیر اقتصادی بودند، این خود ثابت می سازد که سیاست و اقتصاد مثل خواهر دوگانگی با هم پیوند دارند، سیاستمداری که تأریخ، اقتصاد و جغرافیه نه داند سیاستمدار نیست، شخصیتی است که روز خود را در چهار دیواری پوهنتون گم کرده است. همین چند روز پیش یک فکاهی شندیدم در اینجا بی مورد نخواهد بود.
میگویند در قدیم ها حکومت برای اینکه از شر بعضی ها راحت شود، آنها را سفیر و کارمند سفارت مقرر می کردند.

از تصادف روزگار کدام شخص جدی در رأس وزارت خارجه مقرر شد و گفت که هر سفیر باید سیاست، کمی اقتصاد، تأریخ و جغرافیه بداند. شخصی را که تازه اگریمانش بحیث سفیر صادر شده بود خواست و پرسید سفیر صاحب شما میدانید که پیرو Peru کجا موقعیت دارد؟ سفیر که نصایح قسم محترم جمیلی صاحب را به مغز خود جا داده بود، فوراً جواب داد محترم وزیر صاحب منظور تان پیروی بچهٔ اَدی است یا پیروی بچی رنگمال.؟

در حقیقت موضوع اصلی مقالهٔ شان دو پراگراف هم نمی شد، از عصبانیت هر طرف تا توانسته، دوانده بود.
بر عکس آن جواب محترم سید عبدالله کاظم آرام، حساب شده با منطق و در کمال احترام نوشته شده است. که برای شخص اینجانب آموزنده می باشد.

با عرض حُرمت و احترام به هر دو جانب
زهرا کوهدامنی

با تأئید محترم عارف عباسی علاوه میکنم اینکه در کشور ما مشکل اساسی این است که هیچ افغان در هیچ مقطع ای از تأریخ به اشتباه خود اعتراف نکرده است و هرگز بیاد نداریم که یک افغان بعد از آنکه به اشتباه خود ملتفت شده باشد، شهامت معذرت خواستن داشته بوده باشد.

مشکل اساسی ما و یکی از مشکلات لاینحل کشور ما همین بوده است و این مشکل همچنان ادامه دارد. چه خوب خواهد بود که ما شهامت قبول اشتباه خود را پیدا کنیم.

به تأئید نوشتۀ هموطن عزیزم محترم حسین افشاری از فرانسه، مضمون دور و دراز سر گیچ کن محترم آقای جمیلی برای من هم بی نهایت تأثر برانگیز و تعجب آور بود که توقع چنین عکس العمل خشونت بار را در برابر یک تحلیل واقع بینانه، عالمانه و بیطرفانه از مرد محاسن سفیدی مجرب، کاردان و قلم بدست چون جمیلی صاحب نداشتم.

جناب محترم داکتر سید عبدالله کاظم شخصیت محترم و شناخته شده در جامعه بوده حرمت کلام و احترام زیب و زینت بیان و از مشخصات برازندۀ اظهار نظریات شان است.

همیشه عاری از تعصب، بدبینی و خصومت و هتک حرمت نوشته اند در قضاوت های سالم شان بر دوران حکمروایی چهارده سالۀ حزب پرچم و خلق هرگز زجر و شکنجۀ زندان پل چرخی راه نداشته و مبتنی بر احساس شریفانۀ وطن دوستی شان و منافع ملی وطن بوده.

داکتر صاحب کاظم دین خودرا بحیث یک فرزند وفادار به افغانستان با زحمات زیاد در مهاجرت با قلم و قدم و گفتار در برابر وطن و هموطنان ایفا نموده ساحۀ دانش شان در محدودۀ چهار دیوار علم اقتصاد منحصر نمانده بلکه عالمانه ترین تحلیل های سیاسی را تهیه و به معرض استفادۀ هموطنان قرار داده، گسترش ساحۀ اطلاعات و کثرت منابع و مؤاخذ علمی برای هر جوینده ای فرصت آنرا میسر ساخته که با تدقیق، تحقیق و مطالعات افق نظر علمی خودرا وسعت بخشیده در یک بخش توقف نکنند.

آثار گرانهای شان در بخش مسائل تأریخی با ارزش و آموزنده است. پیچیدن به افسانه های جن و پری و روایات اساطیر پیشین کار یک محقق امروزی نیست. من افتخار ده ها مصاحبه را با ایشان در تلویزیون داشتم که در ساحات مختلف حیاتی افغانستان تهیه و مورد استقبال شایان بینندگان قرار گرفته بود.

البته ارائۀ نظر متفاوت و هم عقیده نبودن با شخصی و نشر آن در یک رسانه شیوه ها و طرق موزون تر محترمانه و مؤدبانه دارد، عدول از این اصل به موقف شخصی که خود را دانا و آگاه می شمارد سخت صدمه رسانده از اعتبار اجتماعی اش می کاهد.

در معذرت خواستن هیچ عیبی نیست بلکه نمودار بزرگی است.

یک دید :

با عرض احترامات
در مورد دو قلمدار با ارزش کشور یکی جناب سید عبدالله کاظم که در بخش ثلاثه ای جهانی و ملی که عبارت از سیاست اقتصاد و فرهنگ (اجتماعیات) باشد دست طولا و تبحر دارند هیچ شک در آن نیست.
همچنان جناب جمیلی که در بخش سیاسی به کتابت یکی از سفارتخانه ها رسیده بودند، بنده یکی از ارادتمندان شان بودم.
از قضا که همه واجب الخطاست ازینرو عرض شود که جناب جمیلی صاحب با چنین جوابی کم وزن خود به نمایش گذاشته اند. کاش چنین نمی کردند. زیرا جناب داکتر صاحب سید عبدالله کاظم دور از بغض و کینه در تشریح واقعیات پرداخته اند. ولی نمی دانم چرا حقیقت گویی برای بزرگانی مثل جمیلی صاحب اینقدر تلخ بود که بجای تشکر به پرخاشگری بی موجب و بی اساس برخاسته اند، از نظر قاصر بنده، این جواب بسیار دور از انصاف و بعید از شخصیت جناب جمیلی می باشد.

اگر چشم دید و برداشت ها از مسایل عمیق چنین سطحی باشد، آنهم از جناب جمیلی بسیار درد آور است. زیرا هر دو نوشتۀ موجود معرف شخصیت شان می باشند.

اگر انتقاد سالم را که انتقاد سالم در اصل تکامل جامعه و مردم را سبب می شود و جناب جمیلی صاحب عزیز و بزرگوار که سمت پدری دارند و از درک آن عاجز شده اند. پس از جوانان چه توقع باید داشت.
گفته اند که «کفر گر از کعبه خیزد ** کجا ماند مسلمانی». اگر سر سفیدان ما چنین باشند که حثیت معلم را در جامعه دارا می باشند و به چنین کوتاهی دست می زنند پس از جوانان چه توقع باید داشت.
من از جناب سید عبدالله کاظم در قدم اول منحیث یک افغان انسان دوست آنهم مثل داکتر صاحب سید عبدالله کاظم که در همه حال مسایل ملی را ارجگزار هستند احترام گزار هستم.
همچنان از جناب جمیلی صاحب که دور از انصاف قلم شانرا زحمت داده اند نیز با دل زخمی احترام می گزارم. و از کارکنان پورتال باعزت افغان جرمن آنلاین گله دارم که چرا چنین نوشته ایرا به نشر رسانیده اند.

فوتبال یک بازی از رسم کفار میباشد

قاری مجیب الرحمن یکی از مولوی‌های سرشناس هرات در مورد پیروزی تیم فوتبال افغانستان
قاری مجیب الرحمان خطیب مسجد جامع گازرگاه هرات، گفته است که: "فوتبال یک بازی کفری بوده از رسم کفار میباشد و برای از بین بردن اسلام رواج پیدا کرده که جوانان را بسوی فحشا و فساد می کشاند. و هرکسیکه از این بازی شیطانی پیروی کند، از جمله مسلمین نبوده و راهی جهنم خواهد شد. همچنان این نارواها و گمراه شدگان با پوشیدن لباس های کوتاه و غیر شرعی و همچنان با رنگ سرخ، نمایندگی از کمونست ها می نمایند و از جمله امت محمدی نیستند"

هموطنان عزیز قضاوت با خود شماست

در لای شنیدن هزاران خبر غم انگیز که حاکی از کشت و خون ویرانی و طرح های خائنانه ای بربادی افغانستان است شنیدن خبر قهرمانی تیم ملی فتبال ما در مسابقات جنوب آسیا چه دلپسند، چه خوشگوار، چه فرحت بخش، چه امید آفرین و چه افتخار آمیز است. این پیروزی ولو که توپ را بگول یک بازیکن انداخته باشد مال «تیم» است که در آن جوانان هزاره، ازبک، تاجک و پشتون و غیره اقوام شامل اند. آری، همکاری دسته جمعی و اتحاد واقعی اقوام برای دنبال نمودن یک هدف مقدس بار آورندۀ چنین قهرمانی ها خواهد بود. این سبقی است آموختنی که هیچ نیرویی جلو عزم و ارادۀ یک ملت متحد و یک پارچه را برای رسیدن به قهرمانی ها گرفته نمی تواند.
من بحیث یک غریبۀ دیار بیگانه از شنیدن این خبر جلو اشک های سرور خودرا گرفته نتوانسته و به این پیروزی بزرگ تیم ملی فتبال وطن مباهات نمودم. این مؤفقیت را نه تنها به تیم فتبال بلکه به همه ملت قهرمان افغان تبریک می گویم. ایکاش در جمیع ساحات زندگی چنین همبستگی و روش همکاری همگانی Teamwork ایجاد گردد که ما شاهد قهرمانی های بزرگ ملت افغان در شکستن زنجیر اسارت مشت نابکار و دشمنان منافع و وحدت ملی افغانستان باشیم.

جناب محترم دیپلوم انجنیر ق کبیر!

سلام برشما و همهٔ خوانندگان و کار کنان افغان جرمن آنلاین،
اگر من عضو تیم کاری تان می بودم به جای ف کبیر (ق کبیر) می نوشتم. اگر نی بمن چه دلتان سایت تان.
از این خوشحال هستم که جناب شما معلم نیستید. ورنه با این گونه سؤالات سخت و چندین بُعدی تان محال بود کسی کامیاب شود.!!!
هر کس را خدا یک استعداد داده است، همان طوری که شما انجنیر شدید، من و...هیچ! پس در همین هم یک حکمت است که خدا کرزی را بر سرنوشت ملتی حاکم ساخت که غیر از افسردگی چیزی ندارند.
شما فکر نکنید که جناب کرزی والی، وزیر و عضو ولسی جرګه را برطرف کرده نمی تواند؟!. میتواند ولی از خدا می ترسد. مثلاً قضیهٔ چور کابل بانک

یک- برادر خودشان اګر خدا ناخواسته مرد میراث به خودشان می ماند.
دو- برادر مارشل فهیم اگر برادر شان بندی شود، مارشل تَعنه خور خویش و قوم میشه و چون مرض پیشرفتهٔ شکر دارند، نشود که خون شان به گردن کرزی شود. برای کرزی صاحب فهیم از ملت کرده مهم است.
سه- حاجی ظاهر قدیر چون یتیم و از طرف دیگر در لانهٔ زنبور است پس برطرف کردنش کمی جنجالی است.
چهار- عطای نور والی بلخ، خیر است انقدر مهم هم نیست به عوض او دوستم والی جوزجان را برطرف کرد، اگر زور کرزی به قصاب نمی رسد دوستم ترکاری فروش را برطرف کرد چنانچه مردم کابل ګفته اند چی پیر چی آسای پیر دوستم هم درستیزوال کرزی است. جناب کرزی در دل هوشیار است این را میداند که حضرت الهی با همه قدرت و عظمتش باز هم جلو شیطان را آزاد گذاشته است.
روزی یک جنرال برطرف شده در راه کابل پروان آقای ثابت لوی څارنوال افغانستان را لت و کوب کرد ولی کرزی صاحب از حیا صدای خوده نکشید.
آقای شجاعی دماری از مردم ارزگان کشید. پتنگ صاحب وزیر داخلهٔ اسبق فکر میکرد که بال دارد شجاعی رابه عدالت خواهد سپُرد، اکنون خودشان بدون بال در وزیر مشاور دانی کرزی صاحب روز شماری خواهد کرد.

جناب محترم ف یا ق کبیر!
آقای کرزی اینطور یک شخصیت ضعیف بی درایت است اگر شما کاری کرده می توانید پس تغییر دهید قضا را.

"تیم پیروز"

نوشته: لینا روزبه

تیم پیروز، تیم ملی، فاتح افغانی ام
عشق میهن، شور ملت، مهر بر پیشانی ام

شیر میدان از تبار سنگ میبازد به من
این شعار قهرمانی خوب مینازد به من

گام هایم جوشش پولاد و آهن در وقار
غره هایم، صخره های کوه بابا در شعار

زاده ان خاک پاکم، کودک جنگ و تفنگ
مرد میدان گشتم از رنج زمان چون پور سنگ

مرد میدان ام و میدان شور میگیرد ز من
شور میگیرد ز شورم، نور میگیرد ز من

قهرمانم در صلابت، قهرمانم بس همین
هر که دارد تاب من، اید به میدان این چنین

گر ندانی غیرت افغانی و افغانی ام
چون به میدان امدی، میدانی ام، میدانی ام

*********************************

افتخار به تیم ملی فوتبال افغانستان و افتخار به این دخت افغان ( لینا روزبه) که جوانان هموطن اش را چنین با اشعارش تقدیر و تشویق میکند

ملت محروم اماسربلند افغانستان !
همۀ اعضای حزب ودان افغانستان این موفقیت بزرگ ملي را به هرافغان باشهامت تبریک میگوید !
این کارزار پر از شهامت ثابت میسازد که آنچه را مردم این کشور اراده نمایند، به آن می رسند. ما میتوانیم با همین اراده وشهامت همۀ امور اقتصادي، ملي وسیاسي خود مانرا بدست خود گرفته و سرخروی وسرافراز بدر آییم .
هموطنان عزیز !
بیایید دراین وهلۀ شادی آفرین باهم بگوییم که :
آرې ! مامی توانیم همیشه پیروز باشیم !

همیشه سرافراز باشید !

پیام تبریکی بمناسبت قهرمانی تیم ملی فتبال افغانستان 16 بجه و40 دقیقه بوقت آلمان 11.09.2013

کمیسیون صلح و آزادی برای افغانستان برنده شدن تیم ملی فوتبال افغانستان رادر کپ قهرمانی جنوب آسیا برای همه صلح دوستان وآزادی خواهان وطندوست تبریک گفته وآنرای برای موفقیت و پیگیری موفقانۀ روند صلحو آزادی بفال نیک میگیرد.

کمیسیون صلح وآزادی برای افغانستان

16 بجه و40 دقیقه بوقت آلمان 11.09.2013

د مبارکۍ پيغام
د هېواد د فوټبال ملي لوبډلې د سترې او تاریخي بریا له امله چې نن یې د هندوستان په وړاندې په بای لوبه کې ترسره کړه،لومړی د دغه لوبډلې ټولو لوبغاړو،نندارچیانو،مینوالو او ټولو افغانانو ته وړاندې د زړه له کومې وړاندې کوم.
په رښتیا هم په داسې حال کې چې له افغانستان هره ورځ د بدبختیو او ناخوالو خبرونه نړیوال اوري او نن مو د دغه اتلې لوبډلې له امله ټوله نړۍ د قهرمانۍ،بریا او اتلولۍ خبر اوري،زموږ لپاره د ویاړ او فخر ځای دی .
زه یو ځل بیا د الله تعاله له درباره د دغه لوبډلې ترڅنګ دهېواد ټولو لوبډلو په خوا کې ټولو افغانانو ته په هر کار کې د بریا او لاسته راوړنې دعا کوم .
بیا هم د ننۍ بریا او زما د خوښۍ د احساساتو له امله ټولو افغانانو ته مبارکي وایم
هره ورځ مو په امن،هره ورځ مو بریا
په درنښت
د میدان وردګو والي
عبدالمجید خوږیاڼی

نکات ذیل را احترامانه عرض میدارم :


1: آیا جنگ افغانستان جنگ داخلی است ؟

هر چند شاغلی ایمل فیضی جواب دندان شکن به این گفته نماینده خاص امریکا برای افغانستان داده است ولی برای ما افغانها مهم است تا معلوم کنیم چرا این اظهارات در این مقطع زمانی و در این اوضاع فعلی نظامی – سیاسی افغانستان صورت میگیرد.

امریکا و انگلستان یازده سال قبل به بهانۀ « جنگ بر علیه تروریزم » وارد افغانستان شدند و زمامداران امریکا بخصوص بوش به مردم شان وعده دادند که تروریستان و حامیان شانرا در هر جایی که باشند نابود میکنند.

اما واقعیت های یازده سال گذشته تصویر کاملا دیگر از آنچه گفته شده و وعده داده شده بود، میدهد. قوای امریکا به صورت وحشیانه قرأ و قصبات افغانهای بیگناه را بمبارد کرده ، هزاران هزار افغان بیگناه از جمله اطفال را به شهادت رسانده ، خانه و کاشانه حتی زمینهای زراغتی شانرا ویران کرده اند در حالیکه همه میدانند که پناهگاه ها ، مراکز تربیوی و حامیان تروریستان در آنسوی خط تحمیلی دیورند و تحت کنترول کامل سازمان تروریستی آی اس آی و نظامیان تور پنجاب قرار دارد.

همه میدانند که تمام رهبران گروه ها و شبکه های تروریستی از القاعده تا جهش محمد تا لشکر جنگوی تا طالبان و گروه حقانی و تا ده ها گروهی دیگر تروریستی که بوسیله کشور مصنوعی و تروریستی پاکستان برای اعمال تروریستی در هند تربیه و تجهیز میشودند در پاکستان زندگی و فعالیت داشته و از آنجا دساتیر و فرمان های شانرا به مناطق مختلف جهان از جمله کشور ما و هند صادر میکنند.

پس این بازی کثیف امریکا به خاطر چه است ؟ طالبان این مزدوران و غلامان حلقه بگوش بر اساس پلان های امریکا و انگریز و به کمک پولهای کثیف سعودی ها و با استفاده از غلام شان پاکستان ایجاد شده و تاکنون از آنها به حیث یک حربه استفاده میشود. باز کردن دفتر شان در دوحه قطر و اکنون آنها را به حیث یک گروۀ درگیر در جنگ داخلی معرفی کردن همه به خاطر آن است که به این حربه برای مقاصد آینده تصویر دیگر به مردم منطقه و جهان بخصوص مردم خود امریکا داده شود.

من همانطوریکه عکس العمل شدید دولت افغانستان بخصوص شاغلی محترم رئیس جمهور را در قبال افتتاح دفتر امارت شیطانی طالبان در قطر تایید میکنم عکس العمل شدید ریاست جمهوری را برای افشای بازی کثیف دیگر امریکا که در حقیقت یک بازی غیر انسانی دیگر امریکا بوده و از چندین دهه با سرنوشت کشور و مردم ما زیر نام « جهاد» « اسلام در خطر است» و غیره شعار های عوامفریبانه جریان دارد ، تقدیر میکنم و به رئیس جمهور آفرین میگویم که زیرکانه و بدون تاخیر در این مورد جواب دندان شکن داده است.

2: جنایت محترم شاغلی قیس کبیر !

هر چند جواب سوال شما را چندین بار داده ام ولی همینقدر باز هم عرض میکنم که وقتی در مورد رئیس جمهور کرزی قضاوت میکنیم زمان و شرایط ، صف بندی گروه ها و اوضاع منطقه و بلاخره مداخلاتی را که از بیرون صورت گرفته و میگیرد هم در نظر بگیریم.

وقتی او زمام امور را بدست گرفت کشور به ویرانه مبدل شده بود، هیچ چیز باقی نمانده بود. از اردو تا کانالهای آبرسانی همه نابود شده بودند. موجودیت افغانستان به حیث یک کشور دارای استقلال سیاسی و حاکمیت ملی زیر یک سوالیه خیلی بزرگ قرار داشت.

ولی کرزی با عذر و زاری و در جایی که میتوانست با قاطعیت و عزم و همچنان زیرکی از اوضاع استفاده کرده کشور را حفظ کرد. باور کنید اگر به جایی او کسی دیگر بود در کابل « سگ جنگی » های دهه 90 تکرار میشد. من از صومالیادر پیام های گذشته خود به خاطری ذکر کردم که یکعده میگویند که موجودیت یا ظهور امریکایی ها شاید به این « سگ جنگی » ها اجازه نمیداد.

در مورد سوال مشخص شما که چرا « به چوکی چسپیده است» عرض کنم که اگر استعفی هم میداد شاید همین شما و دیگران او را شخص ضعیف و بدون اراده خوانده و محکوم میکردید که با کنار رفتن اوضاع را وخیمتر ساخت و خلای قدرت به میان آورد.

در ضمن میخواهم به شما اطمینان بدهم که این تنها کرزی نیست که بندۀ حقیر به خاطر رعایت انصاف از او دفاع میکنم. طوریکه شما در پیام های قبلی من دیده اید من از ژورنالیست غوث زلمی تا شاعر نهایت ورزیده باختری و تا خلیلزاد به خاطر همان «انصاف » و در نظرداشت شرایط و اوضاع کشور دفاع کرده ام. زیرا به نظر من راهی دیگر به جز گذشت ، عفو و « کنار آمدن» نمی بینم.

وسلام

جناب محترم پیر محمد بابر، یک جهان تشکر از معلومات تان. سوًال که راجع میشود اینست که وقتی یک ریًس جمهور توانایی و صلاحیت دور کردن یک والی مملکت خود را نداشته باشد چرا آنقدر به آن چوکی چسپیده است؟

محترم پیر محمد بابر!
بنده به شخصیت ملی شما عقیده داشتم و دارم هنوز،حدس و گمان شما کاملاً بجاست در جامعهٔ افغانستان زنان مجبور میشوند که برقع یا به گفتهٔ شما چادری سر کند. چون من هم در همین اجتماع زندگی میکنم برای اینکه رسوا نشوم باید همرنگ جماعت باشم.
من از جناب شما یک خواهش دارم. جناب شما، محترم عبدالمنان کریم و من میخواهیم که عکس و شمارهٔ تیلفون خود را به تیم کاری افغان جرمن آنلاین ارسال کنیم، تا رسوا شود هرکه در او غش باشد.
یک بار دیگر سوگند یاد می کنم که من نه آقای امین را می شناسم و نه هم جناب محترم عبدالرحیم رحیم را اعتبار کردن و یا نکردنش به شما تعلق دارد. و با استفاده از موقع می خواهم از جناب محترم عبدالرحیم رحیم تشکر کنم که وظیفهٔ اخلاقی خود را بجانموده از منی بینوا دفاع نموده اند.
باعرض سلام به همه
زهرا کوهدامنی

نکات ذیل را احترامانه عرض میکنم:

1: جناب محترم شاغلی قیس کبیر !

هر چند دلیل نگارش پیام خود را در مورد اسماعیل خان در بخش دیگر احترامانه توضیح کرده ام ولی به پاس احترام به شما و شاغلی عباسی صاحب اینک نکات آتی را در مورد نظر شما در این بخش به عرض میرسانم:

قبل از همه باز هم تکرار میکنم که به نظر بنده و نظر به آنچه من مطالعه کرده و شنیده ام جناب رئیس جمهور در حوادث که قبل از برکناری اسماعیل خان از سمت والی در هرات رخ داده بود هیچگونه نقشی نداشت. در حقیقت او توانایی آنرا هم نداشت و ندارد. طوریکه گفتم این دست های قوی دیگری بودند که اختلافات بین او و تعدادی از قومندانان و همچنان اختلافات بین اشخاصی چون نائب زاده و پسرش میرویس را دامن زدند. کرزی تنها از حوادث پیش آمده استفاده موثر و خوب کرد، زیرا اسماعیل خان نه تنها در هرات بلکه در دیگر ولایات غربی حتی بادغیس و غور آرام آرام سیستم مافیایی خود را به کمک استخبارات ایران و دست های پرقدرت در حزب جمعیت ایجاد میکرد که اگر گذاشته میشد مانند مافیای عطا محمد نور که حکومت مرکزی را به اندازۀ یک توت هم اهمیت نمیدهد دور ساختن او غیر ممکن میشد. ولی دیدیم که دیگران از جمله انوری مانند والی های دیگر ولایات آمدند و رفتن و گذاشته نشدند آن سیستم مافیایی را در هرات برقرار کنند که در زمان اسماعیل خان ایجاد شده بود.

2: جناب محترم عبدالرحیم رحیم !

آیا شما مطمئن هستید که این جناب که زیر نام زهرا نوشته میکند واقعا یک خانم افغان است ؟ از روی پیام های ایشان شخص من چنین استنباط کرده ام که موصوف یکی از آن چادری پوشانی است که هر زمانی که واقعیت ها در مورد کشور مصنوعی و تروریستی پاکستان ذکر میشود و هر گاهی کسی از منافع کشور دفاع کند در آن وقت آنها زیر نامهای مختلف ظاهر شده عقده های شانرا زیر نامهای مختلف آشکار میکنند.

خدا کند من اشتباه کنم ولی یک دختر یا خانم افغان به هیچوجه کار را به جایی نمیرساند که حتی در مورد جنسیت او شک و تردید ایجاد شود . لطفا ً یکبار پیام های او را در همین صفحه بخوانید و در صورتیکه من غلط کرده باشم مرا رهنمایی کنید.

گذشته از این اگر شما واقعا شخص بیطرف هستید پس موضع چند نفری را که از این چند روز زیر نامهای مختلف به جان داکتر صاحب محترم شاغلی یوسفی چسپیده اند تحت سوال قرار دهید.


3: و بلاخره هم در مورد دختر شاه امان الله خان غازی بانی استقلال کشور.

من شخصاً با دیدن ایشان در محفل که به خاطر یک جنایتکار و خاین تشکیل شده بود تکان خوردم.

این امکان وجود دارد که او را به بهانۀ تجلیل از هفتۀ شهید دعوت کرده بودند تا از حضور او استفاده سیاسی شود.

ولی من به آنانی که این کار را کرده اند خطاب میکنم که استفاده سیاسی از نام امان الله غازی و دختر آن شاه کبیر که عمرش حالا زیاد ولی قلب اش نهایت بزرگ است ، بیشتر و بیشتر آنها را در نزد مردم افغانستان شرمنده و رسوا خواهد ساخت.

من نه زهرا کوهدامنی (اگر اسم مستعار نباشد)و نه داکتر صاحب محمد اکبر خان یوسفی را می شناسم.
اما تذکرات اقای "داکتر" صاحب عالیقدر به زهرا کوهدامنی توهین مستقیم و دشنام دادن به یک زن افغان است که جرإات چلنج کردن یک داکتر صاحب را نموده.
اما در افغانستان هستند داکتر صاحبانی که خود را بزرگتر از انچه هستند می دانند و بخاطر داکتر بودن خویش حاضر به شنیدن حرفی از جانب هیچ کس نیستند چه خاصه "عاجزۀ" افغان.
قابل تذکراست که سایت افغان جرمن آنلاین چرا اجازه می دهد که به یک زن افغان چنین کلمات رکیک استعمال شود.

بعد از عرض سلام به محترمین این صفحه و خواننده گان آن !

از شما جداٌ خواهشمندم تا همان قسمت نوشته بنده را که در آن این ادعا:

" در این سایت وزین الله محمد جان قانون انتخابات و مطبوعات را که به تاسی از آن اعضای فامیل شاه باید از سیاست خود داری میکردند و امان الله جان عمر حتی آزای بیان و احزاب را اشتباه بزرگ شاه میدانند"

از طرف من شده باشد نشان بدهید.

الله محمد

نکات ذیل را احترامانه عرض میکنم:

باز هم برکت به قلم توانای دانشمند محترم و دلسوز کشور شاغلی محترم کاندید اکادیمسین سیستانی که با نوشتۀ عالی شان روی آنانی را که بر اساس عقده و دستور اجانب مذبوحانه تلاش دارند تاریخ کشور را به ضم خودشان تحریف کنند سیاه کرده است.

این اکاذیب و دروغ های شاخدار که مانند همیشه بدون هیچگونه ماخذ، سند و مدرک ارائه میشود باید بوسیله تمام وطنپرستان کشور در اسرع وقت افشا شده تا چهره های گماشتگان بیگانه که زیر چادری های پشتون و غیر پشتون میخواهند در ضمن اختلافات لسانی ، سمتی و قومی را دامن زنند، رسوا شود.

در عین حال به حیث یک افغان از روشنفکران کشور میخواهم که نباید بدون سند و مدرک آنچه را که دشمنان وطن و قومپرستان لعنت شده که منافع لسانی و قومی را بر منافع ملت ترجیع میدهند، تبلیغ میشود یدون آگاهی از واقعیت ها طوطیوار تکرار کنند.

چند روز قبل با اشاره به چند مقاله عرض کردم که اوضاع سه دهه کشور بدبختانه چنان حالتی را به میان آورده است که اگر متوجه نباشیم و زیرکانه عمل نکنیم دشمنان کشور زیر نامهای مختلف ما را خواهند توانست برای صد سال دیگر مصروف انتقام گیری و دشمنی سازند.

حالا باز هم میخواهم از یک مقالۀ دیگر یاد کنم که هرچند بوسیله یک نویسنده نهایت وطنپرست کشور نوشته شده است ولی متاسفانه در آن تاثیر همان اکاذیب و درغ پراگنی های لمس میشود که جناب نهایت محترم سیستانی صاحب از آن در مقاله عالی شان یاد کرده اند.

در آن مقاله که نام نویسنده آنرا نمیگیرم به خواننده چنان یک تصویر داده میشود که گویا سردار شهید محمد داود خان تمام دساتیر را از پرچمی ها میگرفت. در مقاله حتی ادعا شده که بیانیه آن شیهد را دو رهبر جناح پرچم میر اکبر خیبر و وطنفروش کبیر کارملوف نوشته بودند. نویسنده هیچ ماخذ یا سندی ارائه نکرده که این معلومات را از کجا گرفته ؟ آیا خودشان با جناح پرچم ارتباط داشتند و در زمان نگارش آن بیانیه حاضر بودند ؟ یا اینکه شهید داود خان ، یا خیبر یا کارملوف برایشان این موضوع را گفته است ؟

مسله فوق فقط یک مثال است که نشان میدهد حتی نویسندگان وطنپرست افغان بعضا ً بدون در نظرداشت واقعیت ها کاری میکنند که همانا تکرار چیزی است که دشمنان کشور میخواهند ما طوطیوار انجام دهیم.

در این سایت وزین الله محمد جان قانون انتخابات و مطبوعات را که به تاسی از آن اعضای فامیل شاه باید از سیاست خود داری میکردند و امان الله جان عمر حتی آزای بیان و احزاب را اشتباه بزرگ شاه میدانند در حالیکه در جوامع متمدن اینها اقدامات نهایت انسانی و دیموکراتیک در راهی احترام به حقوق و آزادی های اتباع یک کشور به شمار میرود. این نظر ایشان است و قابل احترام زیرا خوشبختانه ایشان نمیگویند که درج این آزادی ها و حقوق اتباع در قانون اساسی بوسیله کارمل یا تره کی یا امین به بابای ملت سفارش شده بود. ولی وقتی حرف به اکاذیب و تکرار آن بدون ارائه سند و مدرک بوسیله روشنفکران کشور میرسد انگاه سرحد بین اشتباه و جعلکاری از بین میرود و در حقیقت ما خواسته یا ناخواسته آب به آسیاب دشمن میریزیم.

وسلام

محترمه زهرا کوهدامنی!

طوریکه در نوشتۀ «جوابیۀ» اخیر اشاره نمودم، نمی خواهم با شما مکاتبه داشته باشم. شما بمیل خود کسی دیگری را بیابید. چون یک خانم هستید، احترامانه بعرض رسانیدم.
با احترام
یوسفی

محترم یوسفی صاحب عرض سلام و احترام!
یوسفی صاحب باور کنید من با شما کدام عداوت وکینهٔ ندارم. همان طور ساده و آسان که شما مقالات را می خوانید و آنرا نقد می کنید من هم به خود این حق را داده ام. شما می نویسید: در طول زندگی، با اساسات علوم طبیعی و اجتماعی سروکار داشته ام. «بیدل»، «جامی» و «خوشحال ختک» و غیره را نخوانده ام. «ژورنالیست» و «رومان نویس» نیستم.
مشکل اساسی همین اعتراف یک سطر شما محترم است که نخوانده اید، مسأیل حاد و مهم تاریخی، ادبی و فرهنگی را نقد می کنید به کدام صلاحیت؟ نقد یعنی سره و خشره کردن یا به اصطلاح جدید سنگین و سبک کردن یک نوشته و اثر. حالا زیاد دور نمی رویم (مکثی کوتاه بر « قرار دادن ظاهر شاه و داودخان..») را می بینیم، من از نوشتهٔ جناب شما تا آخر نه فهمیدم که آیا محترم بارز صاحب مسئله را درست ارزیابی کرده اند یا غلط؟ لازم بود شما نیز مثل محترم بارز صاحب روشن، صریح بدون اگر و مگر می نوشتید. مخصوصاً موضوعات تاریخی را بدون صلاحیت نقد کردن اذهان مردم را مخشوش می سازید.
جناب یوسفی صاحب! می خواهم یک مثال ساده خدمت عرض کنم، اگر اشتباه نکرده باشم جناب محترم سید عبدالله کاظم هم در آلمان تحصیل کرده اند و دوکتورا دارند نوشته های شان به مساحت بحر بزرگ است که واقیعاً از مطالعهٔ انسان حظ و فیض می برد
بر عکس آن نوشته های شما مثلیکه د ر چاه عمیق باشد با دوله هرچه کوشش شود چیزی دستگیری نمی کند.
در مورد شخصیت خود عرض کنم من زهرا استم. این حق را از شما نمیگرم که مرا مرد ، زن، طفل خطاب می کنید ویا باکسی دیگر اشتباه می میگیرید. ولی من سوگند یاد می کنم که امین را نمی شناسم صرف نوشتهٔ شان بر اساس یک واقیعیت استوار بود.
یوسفی صاحب گرامی! شما که ار نوشهٔ چند سطری من، جنسیت، جهان بینی سیاسی، مرام و منظور مرا درک می کنید، پس مهدی آخر زمان جناب شما استید. حالا دانستم که چرا گفته اند(کاسهٔ چینی که صدا می کند ــــــ صفت خویش ادا می کند)
در اخیر اگرمن جای شما بودم در نوشته هایم احتیاط میکردم زیرا دولت آلمان به جمع آوری القاب دوکتورا شروع کرده، نشود که این قرعه بنام محترم شما هم براید.
با عرض احترام
زهرا کوهدامنی

محترمه یا محترم «زهرا کوهدامنی»!

سلام و احترام متقابل مرا هم بپذیرید. این نوشتۀ شما، واقعاً اطمینان کامل را از من ربود، که آیا با یک خانم محترمه و یا یا با یک مرد محترم با قدرت درین مکاتبه روبرو شده ام. اگر راست گفتن درین لحظه دشمنی خلق نکند، برایتان احتراماً بعرض می رسانم، که برای اینجانب، تفاوت ندارد که شما سؤال و اعتراض تانرا با نام «مستعار» مطرح می کنید و یا با نام اصلی، همچنان بی تفاوت است، که از کجا، مکاتبه می کنید. شما یک زندگینامۀ اینجانب را می بینید و من تا اکنون در مورد صلاحیت و علاقمندی شما چیزی نمی دانم. در طول زندگی، با اساسات علوم طبیعی و اجتماعی سروکار داشته ام. «بیدل»، «جامی» و «خوشحال ختک» و غیره را نخوانده ام. «ژورنالیست» و «رومان نویس» نیستم. جالب است در آغاز همین نوشتۀ تان علاوه می کنید: «شما هر قدر می نویسید، بنویسید من کدام اعتراضی ندارم وهیچگونه بدبینی هم نسبت به شما وجود ندارد. این ناشی از حس بد بینی شما است.». تشکر ازین «اجازۀ شما». از مناقشه و «اظهارات پولیمیک» صرفنظر می کنم. در مورد اینکه در نوشتۀ قبلی گفته بودم که:« بدبینی هم از خود حد خواهد داشت»، یک مفهوم عام هدف بوده است. اولاً حمله بر نوشته و نام اینجانب از طرف دوست شما صورت گرفت، که در ارتباط به جواب اینجانب، شما در دفاع او «پرداختید». در حالیکه برای همه خوانندگان، نوشتم که این «مطالب» را از کدام سال و کدام منابع نوشتم، اگر می دانستم که «آقای امین»، سرلشکر «زهرا کوهدامنی» را در عقب دارند، هیچگاه از «پنجاه سال قبل» مطلبی تهیه نمی کردم. زیرا چنین خطر را می توانستم حس کنم، که ذکر نام «پادشاه» و «زمامداران» این دوره، شاید یک «جرم» تلقی شود. وقتی «قضاوت» شما را در بارۀ، «ستایل» نوشته های اینجانب و محتوای مضامین می خوانم، از روی «عادت»، چنین شک ایجاد شده می تواند، که شما یا خود یک «مرد» «علاقه کش» و «قلع و قمع کننده» هستید، که با اهداف مشخص «سیاسی»، که ممکن می خواهید، رهنمود های «میتودیک» و «جهان بینی خاصی» را پخش کنید. چنین نیست که من هرچه بخواهم، بنویسم. اینجانب، نه هدف «شهرت» دارم و نه «عمرم» برای «مشهور شدن» مطابقت می کند. حال وظیفۀ مقامات محترم ادارۀ «افغان جرمن آنلاین» است، تا در برابراین رویه، «سلیقه» و طرح «شروط» شما موقف خود را روشن سازند. اگر خود شما، در رأس امور هستید، می توانید، بر مطالب اینجانب «مهر» «منع نشر» بکوبید. امید است، این آخرین مکاتبۀ با شما باشد.

بااحترام

محترم یوسفی صاحب سلام و احترام!
یوسفی صاحب محترم شما هر قدر می نویسید، بنویسید من کدام اعتراضی ندارم وهیچگونه بدبینی هم نسبت به شما وجود ندارد. این ناشی از حس بد بینی شما است.
من می خواستم مضمون شما را از ابعاد دیگر نیز روش سازم و نیت و مراد شما را توضیح کنم، ولی چون در سر زمین افغان...جنگ داخلی جریان دارد نخواستم هیزم کش این جنگ باشم.
عنوان مقالات تان جوره ندارد، ولی در پرورش مقاله سلسله از پیش تان می گسلد. این را چندین نویسنده خدمت تان گوشزد نموده اند. از آنجمله نامش درست به خاطرم نیست، احتمالاً دورانی یا درانی نقد شان بی نقص و بدون کینه توزی بود. یا نوشتهٔ محترم ف هیرمند را از نظر بگذرانید که با کمال ادب، علمی،دوستانه مضمون شان را تجزیه و تحلیل نموده اند.
ایدی تان در مورد چهل یا پنجاه سال قبل در همین روزجالب است، چون شما به افغان جرمن آنلاین نزدیک استید لطفاً برای شان بگوید که یک درچهٔ نو تحت همین عنوان باز کنند ممکن هموطنان ما نیز در زمینه کمک کنند.
به نظر من اگر خبر این طور نوشته میشد.(چهل سال قبل در این روز زلزلهٔ شدید ولایت غور را تکان داد.اخبار میرساند که مردم تلفات جانی ومالی زیادی را متحمل شده اند. المتوکل علی الله اعلیحضرت معظم همایونی سر قومندان اعلی اردو پدر معنوی ملت محمد ظاهر شاه، به شهزادهٔ افخم رئیس افتخاری وبانی جمیعت افغانی سره میاشت احمد شاه جان هدایت دادند تابه محل رفته از زلزله زدگان و قحطی زدگان دلجویی نمایند.
شهزاده احمد شاه در حالیکه به انگلستان جهت سالگرهٔ ولیعد انگلستان دعوت شده بود، به چخچران مرکز ولایت غور سفر کرد. مقدار کافی مواد خوراکی و البسه را به مردم مستحق توزیع نمودند.
خبرنگاران گزارش میدهند که از هر گوشه و کنار شنیده میشد «عمر دی ډیرښه پاچا»
ولهذا هم مراد حاصل میشد به قول معروف هم سیب بدست می آمد و هم یار خوش میشد.
با احترام
زهرا کوهدامنی

محترمه «زهرا کوهدامنی»!

صرفنظر ازینکه شما در کابل افغانستان باشید و یا نه در مورد، ضرب المثل آلمانی شما، که با این «مهارت» داستان نویسی تمثیل نموده اید، باید بگویم که با موضوع نوشته های هموطنان در چنین شرایط ربطی نداشته قابل استدلال نمیدانم. نمی دانم شما چه می خواهید. بدبینی هم از خود حد خواهد داشت. اگر از کدام مقطع تأریخی از روی نشرات، مطلبی را می یابم، برای این منظور جمع آوری می کنم، تا هموطنانی که احیاناً به این زبان و یا منبع دسترسی ندارند، هم فرصت باخبر شدن را داشته باشند. شما که از همه چیز با خبر هستید، انتظار داشتم تا بگوئید، که چه گناه درین کار نهفته است. درین نوشتۀ کوتاه گنجایش ندارد، که به ارتباط ضرب المثل شما، مراحل مختلف «انکشاف» جامعۀ آلمان تشریح گردد، که در «چه» زمانی، به «جامعۀ مصرفی» مبدل گردیده و در کدام مرحلۀ «معین» فروشندگان تلاش نموده اند، تا از طریق اعلان، ضرورت و تشویق ماهرانه به مصرف را در مشتری تحریک نمایند و مشتری را «پادشاه بخوانند».....

این صفحه همان ماهیت فروشگاه کالا ها را نخواهد داشت. اگر شما چنین شباهت می دهید، این اختیارشماست. شما اصلاً خود آلمانی می دانید، ولی متن را جالب می سازید. اینجانب بر خلاف دوست شما، واقعات پنجاه سال قبل را «خبر جدید» نگفته ام، و یا برای شما «جالب» فرض ننموده ام. این عنوان را طوریکه در جواب قبلی نیز ذکر شده است، در یک رساله دیدم که «خبر های کوتاه» تحریر نموده بود. ازینکه در یکی از شماره ها، «رأی» اعتماد به یک «صدراعظم» غیر از مربوطات «خاندان سلطنتی» گزارش یافته بود، نمونه هایی از مناسبات خارجی افغانستان را دیدم، که در همه موارد، همین شخصیت نقش داشته است و بلاخره، بمقام صدارت رسیده است. از دید خودم همه این رویداد ها، پارچه های کوچک از «رویداد های» تأریخی است، اینکه خوش داشته باشیم یا نداشته باشیم، بر اساس همین رساله قسمتی از گذشتۀ پنجاه سال تأریخ ماست. درینجا دروغ گفته نشده، هدف حمایت و تخریب کس نبوده است. از جانب دیگر اینجانب فقط به پورتال فرستاده ام، خود صلاحیت نشر آنرا ندارم. البته وقتی «پورتال» به نشر سپرده است، تشکر می کنم.
به احترام شما، این چندجمله را نوشتم. از جانب دیگر در ضمیمه «چهار لینک» از مقالات دیگر هم، جهت تسهیلات در همان مقاله تقدیم گردیده است. خواننده ها «مشتری های» اینجانب نه، بلکه مشوق و رهنما در کارم شده می توانند.....

با احترام

یوسفی

از محترم فرید افغانیار متشکرم که با محبت فراوان منظور شان را، که دانستن زبان های ملی رهبر یک مملکت، دلالت به فضیلت شان نمی کند، که منظور شان دانستن پشتو، دری، اردو و انګلیسی است که ښاغلی کرزی به آنها مکالمه میکند. افغانیار می فرمایند زیرا دیگر رهبرهای ما هم برعلاوه پشتو و دری، چندین زبان خارجی را میدانستند و علاوه میکند که مثال های انرا در مضمون خود تحریر نموده است.

برادر و دوست ګرامی، عبدالرشید قدوسی، مثل هر افغان وطن دوست، که میخواهد راه مرور به صلحه و آرامی، از هر منبع که ممکن باشد باید با آنها همدست شویم تا وطن و مردم غمزده خودرا از این بحران نجات بدهیم. محترم قدوسی میفمایند:

«امید اینست که درین وضع کشور ویران و «بحرانی»، از «خوردگیری ها» و استعمال کلمات «تخریبی» و «تخریشی» اقلاً علیه «کارکنان» این پورتال، که بسوی «ایجاد فضای دیالوگ ملی»، تلاش می ورزند کمتر بمصرف برسانید. در منابع دیگر با همین نام محترم شما درج کلمۀ «اکادیمیک داکتر» هم دیده شده است.لطفاً موضوعات «علمی- فرهنگی» را از اهداف سیاسی و تبلیغاتی و دشمنی با اشخاص، جدا در نظر بگیرید!»

برادر محترم، من در ترکیه و یک دو جای در اروپا در سفر بودم و از یک کامپیوتر زبان خارجی یک پارګرام مختصر را توانستم بنویسم و گفتم که پورتال وزین جرمن افغان، کلمات «تخریشیئ» را که راجع به کرزی و بزادرانش نوشته شده باشد حذف ویا تغیر میدهد و مثال چنین کلمات را از قول استاد بزرگوار، پوهاند هاشمیان، نوشتم و هم گفتم شاید مانند مضامین من این پارگراف مختصر را هم نشر نکنند.

شمابدون اینکه جویای گله من از پورتال شوید به طرفداری آنها بنده را متهم ساختید و توصیه کردید که: « موضوعات «علمی- فرهنگی» را از اهداف سیاسی و تبلیغاتی و دشمنی با اشخاص، جدا در نظر بگیرید!»

من اخیرآ دو مضمون به این پورتال فرستادم و برخلاف مضامین قبلیم نشر نه شد. یک مضمون را جع به تشکیل یک حکومت انتقالی بود که چطور ممکن است صلاحیت را از آدمکشهای موجوده در قدم اول به جوانهای تعلیم یافته خود همین ګرو ها، که باعث خون ریزی و خانمانسوزی مملکت ما شده اند، نقل بدهیم تا زمینه نسبتآ دیمکراتیک بعد از سه الی چهار سال از طریق انتخابات بوجود بییاید. زیرا در شرایط موجوده انتخابات سال آینده مانند دو انتخاب ګذشته مشکلات ما را علاوه خواهد کرد. مضمون دوم من راجع به سوختاندن شش جلد خاطرات شاه سابق توسط سردار عبدالولی بود. من که چهار بار با ظاهرشاه فقید در روم دیدم . در یکی از این دیدار ها اعلیحضرت را در حضور بچه های ککایش، سردار ولی و سلطتان محمود غازی و چند جوان دیکر فامیل تشویق کردم تا مانند عبدالرحمن خان خاطرات خود را برای ملت به طور تحفه و یک اثر بینظیر تقدیم بکنند زیرا هیچ شاه افغانستان بیش از دوره چهل سالی شان زیاد تر در افغانستان حکومت نکرده است...

شما بدون معلومات این پسمنظر گله مرا «دشمنی» خواندید. در اخیر نوشته اید که « در منابع دیگر با همین نام محترم شما درج کلمۀ «اکادیمیک داکتر» هم دیده شده است.» بلی من از چهار پوهنتون مشهور انګلستان چهار شهادتنامه به شمول دوکتورا دارم. که بیش از ۱۵۰۰کتابخانه ومراکزعلمی در امریکا و انګلستانAfghanistan, Political Frailty and External Interference کتاباخیرمن را خریداری نموده و حالا هم از طریق انترنت توسط مطبعه انګلیس در لندن و نیویارک چاپ میشود. من که در همین سفر چند روز در کوپن هاگن دنمارک بودم به یکی از کتاب خانه های محلی رفتم و دیدم که کتاب مرا نه داشتند ولی فورآ سه کتابخانه دیگر شهر را نام ګرفتند که کتاب بنده را داشتند. به همین ترتیب من یقین کامل دارم که دیگر کتابخانه های ممالک اروپای هم کتاب فوق را دارند. من که چهل سال اخیر زندګی خودرا وقف خدمت وطن و مردم افغانستان نموده ام و شما هم با نام من آشنایی دارید از یک پورتال که نظریات علما و قلم به دست های مارا برای بیرون رفت از این تونل تاریک نشر میکند توقع نداشاشته باشم که چرا دو مضمون فوق بنده را که از موضعات داغ روز ما است به نشر نه رساندند؟ موضوع «دشمنی» هیچ مطرح بحث نیست.

وسلام

از تصحیح دوست عزیز عبدالله زرنج جهانی سپاس. من طوریکه ذکر کرده ام شاید این قصه را سی و پنج سال قبل در جایی خوانده باشم. دیگر اینکه فعلاً نظر به خصوصیت و شرایط موجود کارم، به هیچ نوع ریفرنس دسترسی ندارم و آنچه را مینویسم صرف از حافظه ام مدد میجویم.
باردیگر از تذکر دوستانهٔ تان اظهار سپاس میکنم.

جناب محترم یوسفی صاحب !
یک زمانی یک خانم، دوست من زبان آلمانی یاداشت وبرایم گفته بود، آلمان ها چه ضرب المثل خوبی دارند. «مشتری به مثابهٔ پادشاه است» وقتی جواب شما محترم را به محترم امین خواندم . این ضرب المثل یادم آمد، دری آنرا نوشته کردم به ترجمان گوگل دادم این نوشته برایم آمد( Der Kunde ist König)
با در نظر داشت آنچه گفته آمد سایت افغان جرمن عرضه کننده است و خوانندگان سایت مشتری. پس مشتری نباید با این الفاظ رنجانده شود(در آینده هر چه بنویسید، چشم بینا و گوش شنوا، برای شما نخواهم داشت)
من ژورنالیست و نویسنده نیستم ولی گمان می کنم که جناب امین صاحب حق به جانب استند.
خبری که از چهل سال قبل امروز چاپ می شود باید زیاد مهم بوده باشد. تا امروز تازگی و پیام خود را داشته بوده باشد.
در غیر آن دید و باز دید شاه و صدراعظم و وزیر امروز جالب نیست مگر آنکه این اخبار تأثیری بر واقعات امروزی داشته باشد.
اگر جناب شما بدین وسیله سایت را می خواهید پُر کنید سایت آنقدر بی مضمون هم نیست، مثل سیل مقاله، اخبار، مسائل کلتوری دارد.
این بود عرایض بنده دیگر جناب شما و پورتال افغان جرمن آنلاین مختارید.
با عرض احترام
زهرا کوهدامنی

محترم امین از آلمان!

امید است، کدام روزی هم خوش خوی باشید، که کم ما، با کرم شما مقابل شود. در لیست فرمایشات و «کارفرمایان» خود دیدم، متأسفانه اسم شما در لیست فرمایش دهندگان وجود نداشت، تا وظیفۀ خود را بر اساس «چک لیست شما» انجام می دادم.

آقای امین!

اگر متن را می خواندید، در آن کمبودی مواد را ذکر کرده بودم. اگر دوباره میل خواندن داشته باشید، می توانید دریابید، که از یک رسالۀ «رسمی»، که فقط چند «شمارۀ» پراکنده از طریق اقارب، یک دوست متوفی بدست آورده بودم، از عناوین «خبر های کوتاه» خدمت خوانندگان محترم، این چند مطلب را با عرض معذرت تقدیم نمودم. یک دوست خواننده، بزبان آلمانی طی «ایمیل» چنین نوشت:« herzlichen Dank. gefaellt mir gut.» (ترجمه: قلباً تشکر. خوب خوشم می آید.» اینکه خوش شما نیامده، تا اکنون در «فکر بیمۀ» رضایت خواننده نبوده ام. با «پورتال» هم کدام «تعهد»، بخاطر کمائی استقبال همه خوانندگان نداشته ام.

از بعضی آگاهان شنیده بودم که می گویند، تصویر، خود سخن می گوید. باز هم در همین مطلب کم، اخبار ذیل نهفته است:
- سفر رسمی معاون رئیس حکومت آلمان، به افغانستان. در عکس علاوه با جوانب دیگر که تفصیل خبر را در «لینک» می توانید، مطالعه نمائید.
- عودت وزیر خارجۀ وقت، از سفر رسمی به نیویارک، جهت اشتراک در جلسات سازمان ملل متحد.این وزیر خارجه برادر صدراعظم وقت و پسر کاکای پادشاه کشور بوده است.
- سفر رسمی « صدراعظم، سردار محمد داوود خان»، به لندن. درین عکس می بینید که مرحوم داکتر محمد یوسف خان، وزیر معادن و صنایع وقت، درین سفر همراه بوده اند.
- در سه «لینک» بعدی شامل همین مقاله، شما گزارش سفر صدراعظم وقت «سردار محمدداوود خان» را به انگلستان و آلمان، که درهر دو سفر مرحوم داکتر محمد یوسف خان، ایشان را همراهی می نموده اند، مطالعه می توانید.
- دیدار وزیر معادن و صنایع، زمان سلطنت، با هیأت ایتالوی.
- سفر رسمی رئیس جمهور هندوستان به افغانستان. درین زمان مرحوم داکتر محمد یوسف خان، طوریکه محل نشست ایشان در میز ضیافت، نشان می دهد، بمقام صدارت از حضور پادشاه، مؤظف گردیده بودند.
- از آنجائیکه در آنوقت «تلویزیون» وجود نداشته است، فکر می شود که برای «معرفی» به مردم افغانستان، تصویر ایشان را از جریان قطع «نوار» برای «افتتاح» تعمیر «میدان هوائی»، درین رساله، منتشر شده است.
- خبر دربارۀ «رأی اعتماد» به حکومت مرحوم داکتر محمد یوسف خان، و خلص متن منتشرۀ بیانیه، از زبان «آلمانی» ترجمه شده و درین مقاله می توانید، بخوانید.
- خبر از جریان سفر صدراعظم جدید بدون «لقب سردار» و یا «شهزاده» از ولایت قطغن.
- ملاقات صدراعظم جدید، با «میکویان» معاون صدراعظم اتحاد شوروی.
- نمی دانم چرا شما با من با چنین شیوه برخورد می کنید. من «امین» نام هائی را می شناختم که مورد احترام بنده بوده اند و از دیر زمان تا حال از ایشان نشنیده ام. این چند سطر را بخاطر احترام به خوانندگان محترم وطن نوشتم. در آینده هر چه بنویسید، چشم بینا و گوش شنوا، برای شما نخواهم داشت.
جنابعالی!
به آقای «عبدالمنان کریم»، که دوست من باشد و یا نباشد، می توانید، از همین طریق پورتال افغان جرمن آنلاین، تماس بگیرید، طوریکه تنفر خود را نسبت به من تبارز داده اید،از وسطاطت و خدمت برای شما، معذرت می خواهم.

با احترام

یوسفی

عرضی به آقایون مباحثه کننده روی شخصیت مرحوم بابای ملت

مباحثۀ خیلی دلچسپی در مورد یک شخصیت محبوب، محبوب بخاطر انکه در زمان سلطنت اش پروگرام های وسیع سیاسی و اقتصادی-اجتماعی رویدست گرفته شد و در نتیجۀ آن افغانستان به کشور رو به انکشاف بمعنی واقعی ان مبدل شد.

زمانی که کمونیست ها کودتا نمودند اینجانب در یکی از ولسوالی های کابل څارنوال بودم و معاونی داشتم که تصادفاَ همصنفی ام هم بود. ولسوالی هم داشتم که بهترین نمونۀ جهالت و جنایت ان رژیم بود.

وی در هر محفلی که برای دفاع از رژیم دایر می شد از دست داشتن لارنس نام انگلیس در سقوط سلطنت امان الله خان صحبت می کرد. روزی معاون خدابیامرزم که دیگر ازین داستان خسته شده بود بمن گفت که تیپ ولسوال یک فیته دارد و در هر محفل آنرا می شنواند.

تیپ من هم مانند تیپ ان ولسوال یک فیته دارد (ولی خدا مرا از رسوائی وی نگهدارد). باین دلیل من به موضوعی که چندی قبل عرض کرده بودم توجه آقایون را معطوف می دارم:

آیا بحث بر سر اشخاص است یا بر سیستم دولت. اگر مطلب موضوع اول باشد پس ادامه دهید اما به نظر بنده نتیجه ای از آن بدست نمی آید.
هم بابای ملت و هم رئیس جمهور محمد داود به رحمت حق پیوسته اند. اما اگر موضوع بر سر سیستم های سیاسی است که آنها در رأس ان قرار داشتند پس بیائید که بر این موضوع دست بیک مناظرۀ جدی بزنیم.

اهمیت این موضوع از آن جهت است که کشور بیک بحران سیاسی بزرگی مواجه است. حال که بیش از یک ماه به تأریخ ثبت نام کاندید های ریاست جمهوری نمانده مردم عادی افغانستان نمی دانند که کاندیدان این مقام کی ها اند.
آیاطوریکه بعضی ها می گویند قحط الرجال است و یا نقیصۀ بزرگی در سیستم سیاسی افغانستان وجود دارد؟
آیا وقت ان نیست که بر سیستم سلطنت منحیث یک بدیل معقول و عملی نظام موجوده بحث شود. اگر براه غلط رفته ام، من و همفکرانم را مشوره دهید.

باغرض حرمت

نوشتۀ بسیار زیبای رهیاب رحیمی صاحب که با داستان دلچسپی در مورد فساد پهناور بحیث یک فرهنگ مروج در دستگاه دولت است مزین گردیده که همه واقعیت است.

رهیاب رحیمی صاحب از بعضی اشخاص به حیث خلفای اموی تذکر داده اند در حالی که این اشخاص خلفای « عباسی» بوده نه «اموی».

باز هم چند نکته در مورد آنچه اشتباه بابای ملت مرحوم محمد ظاهر شاه تلقی میشود :

وقتی قانون انتخابات و قانون مطبوعات در قانون اساسی 1964 که یکی از مدرنترین و جامعترین قوانین اساسی به شمار میرفت شکل قانونی به خود میگرفت آن شاه بزرگ خوب میدانست که اقارب و خویشاوندان شاه در صورت انتخاب شدن یا انتخاب کردن از یک افغان عادی بیشتر تمایز و برتری خواهند داشت.

مثلا اگر یک عضو فامیل شاه خود را برای ولسی جرگه انتخاب کند بدون شک در مقابل یک افغان عادی که خود را از عین ناحیه یا ولایت یا شهر انتخاب میکند امتیازات و چانس بیشتر برای برد خواهد داشت. مقام ناحیه ،ولایت یا شهر نسبت قرابت او با فامیل سلطنتی خواهی نخواهی امکانات دولتی را در اختیاراش قرار خواهند داد ، برایش تبلیغ خواهند کرد و ده ها امتیاز دیگر .

چیزی که یک افغان عادی در اختیار نخواهد داشت. از همینرو شاه فیصله کرد تا اعضای فامیل اش مانند کشور های دیگر متمدن جهان که نظام شاهی مشروطه دارند از سیاست دوری ورزند. پیشنهاد داکتر محمد یوسف یک افغان عادی ولی تحصیلکرده که هیچ ارتباطی با فامیل شاه نداشت برای مقام صدارت به ولسی جرگه اولین قدم در راهی محدود کردن صلاحیت های شاه و فامیل اش به شمار میرفت که باید به حیث یک عمل نهایت وطنپرستانه و یک گذشت نهایت شجاعانه از قدرت تقدیر شود نه که اشتباه قلمداد شود.


در رابطه با عامل و نقش تعیین کننده قدرت های خارجی بخصوص ایالات متحده امریکا هر چند در پیام دو روز قبل خود چیز های نوشتم ولی با استناد به سخنان جناب محترم شاغلی بارز همینقدر اضافه میکنم که همانطوریکه بعد از لویه جرگه اضطراری یعنی بعد از سقوط رژیم طالبان همین عامل خارجی نقش و سهم شاه را تضییف و بی ارزش ساخت در سالهای حضور اردوی سرخ هم همین خارجی ها بخصوص ایالات متحده امریکا بود که به جای ظاهر شاه و اشخاص که واقعاً میتوانستند وطن را از بحران نجات داده و راه حل منطقی و شاید هم صلح آمیز برای وطن پیدا کنند بر افراطیون اسلامی و تروریستان تکیه کرده نه تنها از افغانستان بلکه از سراسر جهان آنها را زیر نام جهاد به خاطر اسلام جمع کرده و بدون کوچکترین توجه به سرنوشت کشور و مردم ما آنها و بخصوص دشمن درجه یک کشور ما تور پنجاب را در راس عملیات بر علیه روسها قرار دادند.

آنزمان ظاهر شاه حتی در فکر امریکا هم نبود بلکه بن لادن ، ربانی ، گلب الدین و غیره جهادی ها و تررویستان خون آشام به حیث متحدین دلبند و محبوب امریکا قدر شدند و به قصر سفید دعوت گردیدند در حالیکه در پشاور و کویته افغانهای وطنپرست از جمله هواخواهان شاه سابق که سیاست های تور پنجاب و سی ای ای را انتقاد کرده و آنرا برای آینده افغانستان ویرانگر میخواندن از طرف سازمان تروریستی آ اس آی و باند گلب الدین جنایتکار ترور میشدند. نه تنها این بلکه تمام جنایات پاکستان و تمام جنایات حکمتیار، ربانی و تروریستان خارجی - عرب و غیر عرب بر علیه مردم بیگناه ما، قتل عام مردم ما با راکت های کور و ماین های ضد پرسونل ساخت امریکا و ویرانی کشور نادیده گرفته میشد.

زیرا امریکا فقط به یک مسله می اندیشید و آن عبارت بود از شکست شوروی به هر قیمت که شده است. نتائیج آن سیاست های نادرست و غیر انسانی ، نتائیج استفاده از جنایتکاران و تروریستان بین المللی و بلاخره نتائیچ آن بی توجه ای به آینده افغانستان را ما تا امروز با گوشت و پوست خویش احساس میکنیم.


وسلام

محترم آقای یوسفی!
نوشته شما تحت عنوان «خبرهای کوتاه» بیش از پنجاه سال قبل! توجه مرا به خود جلب نمود. لادرنگ آنرا باز نمودم تا از خبر های جدید "پنجاه سال قبل" با خبر شوم ، ولی کله بنده باز نشد که اخبار کجاست ؟ بجز از اینکه چندین عکس در این نوشته به نشر رسیده دیگر اثری از خبر نیست.
مانند همیشه عنوان با متن هیچ ارتباطء ندارد. اگر عکسها با معرفی اشخاص از این نوشته برداشته شود دیگر چیزی باقی نخواهد ماند.
احترامات مرا برای دوست گرامی تان عبدالکریم منان هم تقدیم نمائید.
با عرض حرمت

محترم آغای بابر سلام!

از جزای نا چیز تان تشکر.

سیاست و قانون دو چیز با هم متفاوت است.
ضمناٌ بحث مشخص بالای دو انسان بود که یکی آن دیگر را با وضع یک قانون غیر مدنی سلب حقوق کرد.
قوانین دیگر که ذکر آن رفته در مجموع نظم امور اجتماعی را عیار می کند.
باز هم اگر همان قانون اساسی و مطبوعات تطبیق عملی نداشته باشد ممکن اگر ملیون بار نی یکی دو بار بگویم نبودن آن بهتر بود.
برادر تان الله محمد

هموطن محترم شاغلی الله محمد !

مقولات آزادی بیان ، آزادی مظاهرات و تجمعات ، قانون اساسی ، قانون مطبوعات و غیره هم مقولاتی اند که به کشور ما بار اول از همان جوامع پیشرفته یا متمدن اروپا وارد شده و اگر دقیق تر بگوییم بعد از استقلال افغانستان بوسیله شاه ترقییخواه امان الله و یاران اش چون طرزی زیب پلان های مردمی شان گردید.

پس این چگونه است که در یک مورد آنرا اشتباه محمد ظاهر شاه بدانیم و بگوییم که «سیاست های معمول در کشور های شاهی مشروطه در دنیای متمدن قسمیکه اشکارا نشان داد قابل تطبیق در کشور ما نبود» ولی در دیگر موارد آنرا اشتباه ندانیم ؟

نشود که یکروز بگویید که از بودن قانون اساسی و قانون مطبوعات نبودن آن «میلیون بار بهتر بود»؟ چون به ضم شما « قابل تطبیق در کشور ما» نیست ؟

وسلام

مکثی بر نوشته ج-ياور و تبصره ولي احمد نوري

څو ورځي وړاندي ( ۲۰۱۳/۰۸/۲۵ ) مې زما د يوې ليکنې (استاده ستا حافظه خرابه شوی که عقیده؟) اړوند د ښاغلي ج – یاور صاحب ليکنه (مکثی بر مضمون نظرمحمد مطمئن) دافغان جرمن آنلاين پر پاڼه وليدی، زما د همدې ليکنې اړوند ځينو نورو دوستانو هم ليکنې کړي وي، او ځينو ملګرو بيا پري خپل نظرونه او تبصرې کړي وي.
ج-یاور صاحب هم په دري ژبه ليکنه کړی وه، خو د ياور صاحب ليکنې زما موضوع پر بل مخ څيړلې وه، ددې له پاره چې د افغان جرمن آنلاين د لوستونکو له پاره سوالونه حل شوي وي او د قدرمن ياور صاحب زړه ډاډه شي، ښه ګڼم چې په لنډ ډول څو کرښي وليکم

ولي احمد نوري هم په همدې پاڼه کې زما پر ليکنه خپل نظر ورکړی وو، ښاغلي ياور صاحب او نوري صاحب د سايټ له چلوونکو څخه هم ګيله من وو، چې ولي يې دغسي يوه ليکنه خپره کړي ده.
په پښتو کې يو مشهور متل دی، وايې چې: احمد له محمود څخه پوښتنه وکړه چې نوم دي څه دی، احمد وويل چې خدای...، محمود سمدستي ورته وويل چې کافر شوې، احمد ورته وويل چې ته خو مې تر داده پريږده؟ نوم مې خدايداد دی.
زه له دواړو وروڼو څخه مننه کوم او دا ددوی حق دی چې خپل نظر ښکاره کړي، خو ګيله مې داده چې کاشکې دوی ليکنه تر داده پوري پري ايښي وای، او ليکنه يې په تکرار سره بيا ځل لوستلی وای، حتمي وه چې بيا به په اشتباه کې نه واقع کېدل.
د دواړو ښاغلو خبره پر لاندي ليکو متمرکزه وه:
استاد سياف په يوه تاريخې وينا کې د ډيرو مجاهدينو او مهاجرينو په مخ کې ويلې چې! اي مجاهدينو اومهاجرينو! ظاهرشاه داسي کافر دی چې دهغه د مسلمان کېدو هيڅ امکان نشته، هغه په هيڅ ډول سره نشي مسلمان کېدلای.
او هرهغه څوک چې له ظاهرشاه سره يوځای شی، ظاهر شاه نه شي مسلمان کولای، بلکه هغه مسلمان به هم کافر کوي.
که تاسي واوريدل او چا وويل چې موږ سياف له ظاهر شاه سره يوځای وليدی، داسي فکر مه کوئ چې ظاهر شاه مسلمان شوی دی، پوه شئ چې سياف ورسره کافر شوی دی.
که پورته څو کرښو ته سړی ښه متوجه شي، نو دهرچا په ذهن کې پخواني پاچا ظاهر شاه ته د استاد سياف له خوا په پغمان کې شانداره ميلمستيا په ذهن کې ورګرځي، دامعنی چې استاده! ستا د پېښور خبره که ومنو نو اوس تاسي ته کوم لقب درکړو؟؟؟

او په پورته کرښو کې سپکاوی هم نه دی شوي، دا په رښتيا هم يوه تاريخې وينا وه او ده، ما غوښتل چې يواځي استاد ته ورياد کړم، چې ولي سياسي خلک افغان ولس غولوي، او ددوی حافظې ولي کمزوري دي چې پرونۍ خبرې يې نه دي په ياد.

که تاسي زما ليکنه په پوره غور سره ولولئ نو له هيچا سره دا سوال نه پيداکېږي چې دا ليکنه د استاد له پاره د انتخاباتو کمپاين وو.
حتی ځينو پښتنو ليکوالو او ژورنالستانو خو ويلې چې ليکنه هرو مرو د استاد پرکمپاين منفي تاثير لري.

کله چې ما دیاورصاحب ليکنه ولوستله، په لاندي ډول مې افغان جرمن آنلاين ته څو کرښي وليکلې او غوښتنه مې ورڅخه وکړه چې دغه کرښي د ياور صاحب بريښناليک ته هم واستوي

جناب محترم آغای پیر محمد بابر بعد از عرض سلام بدون اجازۀ تان فقط در یک نقطۀ نوشته تان که از آغای بارز یاری خواسته اید می خواهم ابراز نظر کنم که امید است عصبی نشوید و برادر تان را جزا ندهید.

شما می نوسید و یا بهتر بگویم چنین فکر می کنید در مورد مرحوم محمد ظاهر شاه:
"بابای ملت مرحوم محمد ظاهر شاه به تأسی از سیاست های معمول در کشور های شاهی مشروطه در دنیای متمدن می خواست عین کار را کرده و نه تنها صلاحیت های خود را آرام آرام محدود کند ( مقالۀ نهایت آموزندۀ میرمن هلینا ملکیار به حیث شاهدعینی قابل ملاحظه است) بلکه اعضای فامیل سلطنتی را از دخالت در دولتداری برحذر سازد. زیرا آن شاه بزرگ می دانست که قرابت و خویشاوندی شان با شاه می تواند باعث تفوق شان بر دیگران گردد."

فهم شاه به مزه شما بزرگ از سیاست های معمول در کشور های شاهی مشروطه در دنیای متمدن قسمیکه اشکارا نشان داد قابل تطبیق در کشور ما نبود و لهذا قرابت و خویشاوندی با شاه و تفوق شان بر دیگران ملیون ها بار بهتر بود از جریانات که بعدا واقع شده.

حق را به دلایل نتوان فهمیدن
در خانهً خورشید چراغ دیگرست

الله محمد

نکات ذیل را احترامانه عرض میدارم:

بارز صاحب محترم !

قبل از همه میخواهم عرض کنم که اگر مسایل مهم مربوط به وطن واحد ما را همه مانند شما بیطرفانه و بدون در نظرداشت سلیقه های جناحی، قومی، لسانی و غیره بررسی کنند بلاخره ما به یک نتیجه هم خواهیم رسید.

از نوشته شما خیلی چیز ها را می توان آموخت اما در مورد چند مورد میخواهم نظریات خود را هم احترامانه عرض کنم تا باشد مرا در صورت عدم موافقت یاری رسانید.

در اکثر کشور های شاهی مشروطه اروپا اعضای فامیل ملکه یا شاه مطابق قانون از دخالت یا شرکت در مسایل سیاسی خودداری کرده بیطرفی شانرا حفظ میکنند. آنها حتی در رأی گیری هم سهم نمی گیرند.

بابای ملت مرحوم محمد ظاهر شاه به تأسی از سیاست های معمول در کشور های شاهی مشروطه در دنیای متمدن می خواست عین کار را کرده و نه تنها صلاحیت های خود را آرام آرام محدود کند ( مقالۀ نهایت آموزندۀ میرمن هلینا ملکیار به حیث شاهدعینی قابل ملاحظه است) بلکه اعضای فامیل سلطنتی را از دخالت در دولتداری برحذر سازد. زیرا آن شاه بزرگ می دانست که قرابت و خویشاوندی شان با شاه می تواند باعث تفوق شان بر دیگران گردد.

موضوع عدم توشیح قانون احزاب را اکثراً عدم پختگی جامعه، تقابل کهنه گرایان و نواندیشان در داخل سلطنت و سیاست های متناقض و متضادی میدانند که هم در اطراف شاه و هم در حکومت دیده می شد. به طور مثال در همان سال 1965 قانون انتخابات و مطبوعات توسط شاه امضا شد که عملا ً آزادی بیان را تضمین و به جراید احزاب و گروه های سیاسی اجازه نشر داده می شد ولی از طرف دیگر ظهور احزاب سیاسی در صحنه سیاست با وصف اینکه عملاً تشکیل و فعالیت داشتند به حیث عوامل تشدید هرج و مرج رد گردیده که حادثه خونین سوم عقرب 1344 (25 اکتبر 1965) به افرادی چون سردار ولی که فکر میکرد احزاب می توانند اساس سلطنت را در زمانی که هنوز جامعه به پختگی نرسیده بلرزاند، قوت بیشتر داده، توشیح آنرا باز هم به تأخیر انداخت.

در مورد نقش شاه سابق در زمان جهاد نظر این حقیر این است که بعد از سقوط اولین جمهوری تحت رهبری اولین رئیس جمهور افغانستان سردار شهید محمد داود خان در کشور ما عامل خارجی متأسفانه تعیین کننده شده است. اگر بحث های مرا با دوستان در بارۀ افغان امریکایی خلیلزاد تعقیب کرده باشید من از آنانی که نقش خلیلزاد را در بیرنگ کردن نقش بابای ملت نهایت مهم می شمارند در یک زمینه اختلاف دارم که یک شخص یعنی خلیلزاد نمی توانست بدون قدرت بزرگ امریکا این کار را کند.

عامل خارجی در زمان جهاد بر علیه اردوی سرخ بخصوص عامل و نقش تعیین کنندۀ امریکا در آن زمان نباید از یاد برده شود. این امریکا بود که به خاطر گرفتن انتقام شکست فضاحت بار در ویتنام و شکست کمونیزم جمع بلوک وارسا اعلان کرد که « اسلام در خطر است». در آن پروسه و موجودیت آن نوع شعار آیا جایی برای شاهی که معتقد به ازادی بیان، مطبوعات و کسی را که می توان تقریباً شاه سیکولار نامید باقی می ماند؟ یا افرادی چون گلب الدین، ربانی و دیگر نوکران تور پنجاب می توانستند هدف امریکا را با استفاده از اسلام و قران عملی کنند؟

در مورد دیگر مسایل بخصوص نقش ورزیده سردار شهید محمد داود خان در راه ترقی و اعتلای کشور چه در زمان صدارت و چه بعد از اعلان اولین جمهوری اگر وقت یاری کرد در روز های آینده خواهم نوشت. البته یک مسأله را میخواهم همین حالا خدمت شما هموطن محترم عرض کنم که به نظر این حقیر دورۀ آن شهید و شاه را در مقایسه با کشور های منطقه و دولت های بعد از آنها، شرایط اقتصادی و جغرافیایی افغانستان و موقعیتی که افغانستان فقیر متأسفانه به نسبت رقابت ابر قدرت ها ( اول انگریز – روس و بعد انگریز جمع امریکا – شوروی ) داشته باید بررسی کنیم.


یار زنده صحبت باقی

بعد از عرض سلام به آغای نعیم بارز و احترام به دیگر خوانندگان! مقالۀ بسیار عالی تان بنام "قرار دادن ظاهرشاه و داود خان در یک ردیف مخدوش کردن مرز بین دیموکراسی و دیکتاتوریست!" از نظرم گذشت از زحمات تان تشکر.

با ذکر مطلب پاهین (پایین)در مقالۀ تان: "در اینجا به سه مورد اشتباه مهم سیاسی ایشان اشاره میشود:

یک : با آنکه ظاهر شاه معتقد به آزادی و دیموکراسی بودند و خود نظام دیموکراسی را به مردم افغانستان پیش کش نمودند، اما در یک مورد بر خلاف اعتقاد خودش پسران کاکایش را در قانون اساسی از حق فعالیت سیاسی که مهم ترین حق اجتماعی انسان شمرده می شود و مشمول حال داود خان نیز می شد محروم نمودند، که اساساً همین مسأله زمینۀ تضاد داود خان را با شاه و نظام سلطنتی فراهم کرد و در نتیجه پیامد آن کودتای 36 (26)سرطان و سقوط نظام سلطنتی را به بار آورد و همه شاهدیم که پی آمد های شوم آن چه خونریزی ها و ویرانی های دیگری به همراه داشت که تا کنون کشور و مردم در بحران به سر برده واز پیکر ملت خون جاریست."

زمانیکه من در یکی از نوشته هایم مانند نوشته بالای تان بروز تشنجات بعدی را از آن نتیجه گرفتم یکی از نویسندگان به اصطلاح بر جسته این دریچه مرا محکوم به طفره رفتن نمود. با وجودیکه بنده جواب برادر ما را داده ام لاکن یک مطلب را به حیث یک ریش سفید تان باید عرض کنم که اگر شما ریش سفید ها زور تان به منطق یک نفر نرسید باید خاموشی اختیار کنید و زیاد تر خود را رسوا نکنید چونکه سن زیاد شد مانند آب جوش بعضا مغز کمی منگ پیدا می کند.

ز پا ننشست آتش تا نشد خاکستر اجزایش
بسعی نیستی هم غیرت کار این چنین باید

الله محمد

عرض تقدیر، تشکرو امتنان

به مناسبت نشر یک مقاله ام در این پورتال وزین، میخواهم مراتب امتنان و تشکرات خود را به متصدیان محترم پورتال وزین (افغان جرمن آنلاین)، خصوصآ جناب آقای ولی احمد نوری، تقدیم کنم که مقالۀ مرا بجواب آقای (فرید افغانیار) بعد از وقفۀ 22 روز عیناً و بدون تغییر و تصرف نشر نمودند. متصدیان محترم این پورتال با این تصمیم و عمل خود ثابت ساختند که انتقاد پذیر، حقیقت پذیر و هم مشوره پذیر می باشند، و این صفات صدق می کند با عنوان "یک اکادمی" که قبلاً این پورتال به آن متصف شده است.
وقتی همه باور داریم که ساحۀ آموزش "از گهواره تاگور" است، باید قبول کنیم که هیچ کدام "متکامل" نیستیم، بلکه هر روز از یکدیگر می آموزیم، و چه خوش فرصتی را این پورتال فراهم کرده تا از یکدیگر بیاموزیم، و هم باید بپذیریم که در آموختن شرم و خجالت و کم آمدن مطرح شده نمی تواند.

متصدیان محترم و مشترکین محترم این پورتال هر کدام تجاربی اندوخته اند و آنرا در صفحات این پورتال عرضه می کنند و برای هر کدام فرصتی درین پورتال میسر می شود تا از یکدیگر بیاموزند.

نگارش یک علم است و درین رشته تا درجۀ (پی. اچ. دی.) می توان تحصیل کرد. این علم اصول و فروعاتی دارد که هر شخص بقدر کفاف از آن آموخته است. در جملۀ اصول نگارش "سبک" و در جملۀ فروعات نگارش "سلیقه" شناخته و پذیرفته شده است. هر شخص در نگارش "سبک" متفاوت دارد، و "سبک شناسی" مانند "تایپستی" بحیث یک فن و مهارت در علم نگارش پذیرفته شده است. در فن تایپستی "سلیقه" دخیل است و هر تایپست سلیقۀ خاص مخصوص بخود را دارد و بکار می برد. من قبلا چند بار نوشته ام که تایپست کسیی و مسلکی نیستم، خصوصاً در تایپ بالای صقحۀ (وورد) در کامپیوتر بسیار مشکلات دارم، در حالیکه بالای تایپرایتر عادی مسلط می باشم و از 25 سال باینطرف یک مجلۀ ماهوار (آئینه افغانستان) را تایپ و توزیع کرده ام.

بهرحال، این نامه پیام مختصری است بیانگر تقدیر و امتنان من از نشر یک مقاله ام. اما پیرامون تفاوت های سلیقوی که جناب آقای ولی احمد نوری در مقاله مؤرخ 27 آگست شان انتقاداتی ابراز کرده اند، با تشکر و امتنان از راهنمایی های شان، به اساس روحیۀ آموزش متقابل و از یکدیگر، یادداشت علیحده تقدیم خواهد شد.

با عرض احترام – سید خلیل الله هاشمیان – جمعه 30 آگست 2013

« استاده ستا حافظه خرابه شوې که عقیده؟ » لیکنی باندی یوه کتنه!

د محترم« نظر محمد مطمئن» د مقالی په باب.

د «آگست» د میاشتی په 22 نیټه، «افغان جرمن آنلاین» د محترم لیکوال «نظرمحمد مطمئن»، یوه لیکنه تر همدی سرلیک لاندی: « استاده ستا حافظه خرابه شوې که عقیده؟» چاپ کړه. دا «لیکنه» می څو ځلی ولوستله. که څه هم په لمړی شیبو کښی می نیت وو، چه یو څه ولیکم، خو تر ننی ورځی پوری می انتظار درلود، چه د وطن نور قوی لیکوالان او پوهان، پر دی موضوع باندی، غور وکړی او ددی لیکنی اصلی محتوا و څیړی. کله چه یو شمیر وطنوال خپلی نتیجګیری ولیکلی، او محترم «مطمئن»، خپل یو ځواب په دری ژبه، چه د «غلطیو» څخه خالی نه وو، ولیکل، نو ما ته هم دا جرأت را پیدا سو، چه که څه هم په پښتو، هسی چه خپله هیله لرم، نشم لیکلای، مګر بیا هم ترجیح ورکوم، تر څو چه، یو څو کرښی د محترم مطمئن د همدی مقالی په «باب»،ولیکم.

په لمړی شیبو کښی می دا فکر را سره وو، چه یو څه، «پراخه» او منطقی «بحث» ورباندی خلاص شی، خو کله چه می «ځینی» تبصری و لوستلی، چه یو شمیر لیکوالان، دی متن ته، په بل نظر ګوری، چه ما ته د منلو وړ ندی، نو داسی فکر را ته پیدا سو او د ځانه سره می ویل، چه دا به هم ممکنه وی، چه دوی به پدی دلیل، اهمیت ورکړی وی، چه په ډیرو «سایتونو» کښی، دا مقاله لیدل سوی. ما یواځی، د « افغان جرمن آنلاین په پورتال» کښی لیدلی، د نورو«سایتونو» سره «پیژندنه» نلرم. تر هر څه د مخه د « جدالی بحث » علاقه د هیڅ چا سره نلرم. پښتو می د وړکتوب څخه د پښتون په توګه زده کړی او دری ژبه هم زما د وړکتوب او د تعلیم او تحصیل ژبه ده. هیله ده چه محترم مطمئن ته دا شک پیدا نسی، چه زه به دده په کلماتو نه یم پوهیدلی.

که چیری محترم لیکونکی د «طالبانو په غورځنګ» پوری تړلی وی، زه ورسره د «مناقشی» میل نلرم. دا دده حق دی چه څنګه فکر کوی او د کومی «عقیدی» خاوند دی. دا چه «ځینی» داسی تصویر اخستی، چه ګواکی، دی «سیاف» افشاء کړی، ددی ادعا سره هم موافق نه یم، ځکه زه د یوی خوا، دیوه شخص د «رسوايی» سره کومه علاقه نلرم. ما ته د ټولنی سرنوشت مطرح ده. په بل عبارت، ما ته «سیاف» هم یوشخص دی، چه د «مذهب» تر «پردی» لاندی سیاست کوی. او «سیاست» ځانته بیل شرایط او «میتودونه» او محاسبی لری، چه د «قدرت» سره اړیکی ساتی، او پدی باب هم بحث ته دوام نه ورکوم. زه لمړی تر هر څه ددوی ددی سر لیک څخه شروع کوم.

لیکوال، د مقالی سرلیک د پوښتنی په شکل په «ګیمه» کښی نیولی. زه ښه پوه نسوم، چه دی، ددی کلماتو ترکیب، له کوم ځایه څخه را نقل کړی، چه تر ده د مخه بل چا داسی یوه ادعا، کړی وی او یا دا چه دا «ټول» د دوی «صنعت او هنر» دی. لمړی د «حافظی» «خرابیده» یادوی او بیا «عقیده». دی د «سیاف د حافظی» څخه، خپل په ذوق سره هغه څه، په یاد لری، چه د «سیاف» له خوا، پر مسلمان باندی د «تکفیر» حکم، سوی. پدی باب، باید ښه «غور» وسی. کله چه یو لیکوال یو مفهوم، را «نقل» کوی، باید د هغی مفهوم، د «حقیقت» په باب فکر وکړی. «اتهام» او «غلط» مفاهییم «نقل» کول، خپله یو نا سالم «عمل»، چه د «بیان د آزادی» سره سمون نلری. «آزادی» پدی معنی نده، چه سړی به د هری نا جائزیی کړنی اجازه ولری.

کیدای سی چه چا به، دبل په «باب» کوم «تور» لګولی وی، نو محترم مطمئن، چه د دین او عقیدی تر «کلماتو» لاندی، «غواړی» حقیقت ووایی او یا «سیاست» وکړی، باید، دی واقعیت ته پاملرنه کړی وای، چه سیاسی «معامله» او «عقیدوی» مطالب سره لوی «توپیر» لری. دی ممکن غوښتی وی، چه خپل «افسوس» و ښیی، چه ګویا، «سیاف»، پخوا «ښه ویلی وه» او اوس، دده له «نظره» غلط وایی او یا د خپلی «عقیدی» بر خلاف ولاړ دی. د «سیاف» عقیدوی تعریف هم، نه وړاندی کوی. مکن وښتی وی چه «سیاف» باید ټول عمر پر یوه موضعګیری ولاړ وای. په «حقیقت» کښی کیدای سی، چه یو «پټ» راز پکښی، «نغښتی» وی، چه «افراطی» وهابیانو ته که چیری، د «سیاف» د اوسنی، موضعګیری سره نا راضی ولری، داسی ور وپوهوی، چه «سیاف» اوس د سیاسی وضعی سره سم مجبور سوی دی، چه خپل پخوانی «موضعګیری» په خوله را نه وړی، خو خپل«پخوانی» عادات په باطن کښی ساتی.

پدی ډول ممکن محترم «مطمئن»، د خپل دوستانو د احتمالی محاسبی پر بنسټ، دا «نقل» او مقایسه شعوری کړی وی، چه که چیری، د متوفی «پاچا» پلویان پدی خبره خوا بدی کیږی، نو د «سیاف» افراطی او عوامفریبی اظهارات، د نورو «وهابیانو او اخوانیانو» په یاد راوړی. اوس هر څوک پوهیږی، چه په داسی «سیاسی – نظامی» کړنلارو کښی، څوک تصمم نیسی.

هغه څوک چه د «سیاف» او د هغه دکلونو د سیاسی» فعالیتونو سره «پیژندنه» لری، «عبدالرسول سیاف» چه د «عبدالرب رسول سیاف»، په نامه هم یادیږی، د اسلام تر نامه لاندی فعال دی، خو دی د «وهابی» په فرقی پوری تړلی سړی دی. دی او ټوله «ډله» یی د «سعودی عرب» د استخباراتو له خوا، دده د «غړیتوب» په نسبت، د همدی «وهابی دولت» له خوا، هر ډول مرستی، ددوی سره کیږی او د هغوی له خوا رهبری کیږی. اقلاْ د یوی پیښی یادونه لازمه ده، کله چه د «طالب» جنګیانو، د کابل د نیولو څخه وروسته، «ربانی - مسعود» او د هغو، دولتی متحدین، د کابل د شمال په لور تر تعقیب لاندی و نیول، او د «ګلبهار» په «سیمه» کښی، «سیاف» د «راډیوګانو» د راپورونو پر اساس، د «طالب د جنګیانو» له خوا ونیول سو، سمدستی د «سعودی دولت» او د «پاکستانیانو» په هدایت «خوشی» کړای سو.

که محترم مطمئن پخپله «وهابی» وی، همداسی «تکفیرونه»، چه «سیاف» پخوا «صادر کړی»، ده ته به په زړه پوری وی، که نه وای ده به د ځانه سره فکر کړی وای، چه پدی نړی کښی «زیات» تر ۱۳۰۰ میلیونه «مسلمانان» وجود لری. ټوله «وهابی» ندی. او «شیخ الحدیثان» هم په زرګونو، د اسلامی دنیا په «مدرسو» او «مسجدونو» کښی موجود دی. دی باید دا موضوع «څیړلی» وای او مخ کښی چه دا «نا روا حکم» ېې نقل کاوه، باید د غیر «وهابی» مسلمانانو او عالمانو څخه معلومات تر لاسه کړی وای. په سیاست کښی دا عادی «خبره ده»، چه نن یو څه ویل کیږی او وروسته کیدای سی، بل څه و ویل سی. داهم ډیر امکان لری چه «سیاف»، پخپله داسی یوه «ڼقشه» و لری، چه په «ځان» کښی د دا ډول «تغییر»، د خپلی «ډلی» له خوا پدی شکل تبلیغ کړی، تر څو چه دده په «سیاسی» اهدافو کښی د دا ډول «کاومپرومایز» تصنعی قابلیت، بڼه ورکړی.

پای

دوست محترم نبی مصداق،

سلامهای بنده را پذیرا شوید. در ارتباط به نظر مختصر تان درین دریچه، خواستم چند سطری بنویسم تا بتوانم اشتباهی را که رخ داده برای تان واضح سازم.

من در نوشته ام هرگز ادعا نکردم که زبان های پښتو، دری و اردو زبان های زنده نیستند. بلکه بجواب آقای هاشمیان که در مورد آقای کرزی بطور مبالغه آمیز طمطراق نموده و نوشته بودند که با دانستن این زبانهای زنده بر زعما و رهبران قبلی فضیلت دارند. خواستم توجه شانرا به این نکته معطوف بدارم که این دیگر کدام فضیلت خاص کرزی شده نمی تواند که در چهار زبان زندهٔ دنیا که عبارت از پښتو. دری، اردو و انگلیسی است تکلم می نماید. در حالیکه تذکر دادم که زعمای قبلی هم به چندین زبان مهم دنیا بلد بودند و درین مورد بطور مفصل با ذکر نام آن بزرگان و رهبران و تعداد زبان هایی را که بلد بودند مثال ها دادم که فکر می کنم در اینجا لازم به تکرار آن نیست.

درین شکی نیست که هر لسانی که متکلم داشته باشد زبان زنده است. اما وقتی ما از علمیت و فضیلت یک شخص در خصوص دانستن چندین لسان صحبت می کنیم، آن شخص باید به لسان های بسیار معمول و مروج دنیا آشنا باشد. نه تنها به زبان های ملی کشور خود.

امروز در جهان بنا به دلایل متعدد دانستن زبان انگلیسی یک فضیلت یعنی برتریست زیرا شخصیکه بر این زبان مسلط باشد در هیچ نقطهٔ دنیا به مشکل افهام و تفهیم بر نمی خورد. در پهلوی این زبان ها بر اساس تعداد متکلمین آن درجه بندی شده که در دنیا در جملهٔ ده زبان در اول جدول زبان چینایی بعد بالترتیب: هسپانیایی، انگلیسی، هندی، عربی، پرتگالی، بنگالی، روسی، جاپانی و جاوایی قرار دارند.
قرار معلوم بهترین تحصیلکرده های افغان که در خارج رفته اند نسبت ندانستن یکی ازین زبان های معمول و مروج، یا به کارهای شاقهٔ بیرون از مسلک شان مصروف اند یا در مارکیت ها لباس می فروشند و یا در خانه بیکار نشسته اند. و دو دیگر بر هر افغان لازم است لا اقل دو زبان دری و پښتو را درست صحبت کرده بتواند و اردو را هم بیشتر افغان ها بخاطر مخلوط بودن با دری و پښتو در هندوستان و یا پاکستان به آسانی آموخته اند.

هدف من اینست که زبان های ما به هیچوجه زبان های مرده نیستند. در زمرهٔ زبان های غنی دنیا بحساب می آیند، قدامت تأریخی دارند ولی متأسفانه بجز افغانستان، ایران و تاجکستان، در دیگر اطراف و اکناف دنیا کسی آنرا نمی فهمد. اما دانستن این زبانها بخصوص برای یک رئیس دولت حتمی و لازمیست نه فضیلت و برتری. امیدوارم هدفم را از نوشته ام دانسته باشید. با عرض حرمت

جناب محترم آقای نوری،
چند نکته را میخواهم خدمت تان ذیلاً به عرض برسانم، آنهم چون شما به من وبه نوشتۀ من در دریچۀ نظریات اشاره ای داشته ائید:
1 ـ ممنون از اینکه شما مرا "رفیق" خطاب نموده ائید. ولی شما، حداقل طی این ده سالی که با پورتال همکاری داشته ام، باید دانسته باشید که من هیچگاهی نمیتوانم غیر از خود رفیق کس دیگری باشم. در گذشته هم همینطور بوده است. اگر من رفیق باز میبودم، طی این همه سال حتماً با یکی از مسئولین پورتال، بخصوص با شما که شخص مقتدری در پورتال هستید و یکی دو بار فرمایشاتی هم از جانب شما بمن رسید که من با پرنسیپی که دارم نتوانستم آن ها را عملی کنم، رفیق میشدم! کسی که از انواع چپ و راست افراطی انتقاد میکند و به شرق و غرب ایراد میگیرد، نمیتواند رفیق کسی باشد. اگر فرض محال رفیق هم باشم، رفیق آن استاد جامعه شناسیی هستم که فعلاً در یکی از یونیورستی های امریکا تدریس میکند و در مورد مارکس میگفت:" تشخیص اش درست بود، اما تجویزش درست نبود."
برچسپ بازی ها، متأسفانه، در میان کسانی که توان بحث روی مسائل قابل بحث را ندارند، در کشور ما زیاد رواج پیدا کرده است. فکر نمیکردم که شما هم از جملۀ این انسان ها باشید. به هر حال، بحث پیرامون دورۀ چهل سالۀ حکومت محمدظاهرخان، بحثی یک ورق و دو ورق و یک روز و دو روز نیست. این بحث ابعاد گوناکونی دارد و خیلی وسیع است.
2ـ بیائید من و شما به عنوان دو انسان صاحب خرد و مسئول در برابر این ملت، نه به عنوان انسان های مسئول در برابر یک شخص یا یک گروه و نهضت و حرکت و حزب و ایدئولوژی و مکتب، به نقد ـ بررسی خوبی و بدی ـ دورۀ مورد نظر بپردازیم.
واقعیت این است که شما، و هیچ یک از آن هائی که برای شما قلم می زنند، نمیتوانید در برابر این حقایق و صدها حقیقت دیگر چیزی بگوئید و بنویسید. کسانی که آن حقایق را نپذیرند و بخواهند آن ها را نادرست ثابت کنند، باید، به اصطلاح، "پوست پشک را به روی شان بکشند."
شما هم بنویسید. من هم مینویسم. قضاوت را میگذاریم به مردم؛ به شرط اینکه شریفانه عمل شود و سانسور نباشد!!
شما میگوئید که معتقد به آزادی بیان هستید! بیائید این گفته را درعمل تثبیت کنید. به نوشته های سه ـ چهار هموطن در همین یکی دو روز در دریچۀ نظر خواهی نظر کنید. این ها از سانسور در افغان جرمن شکایت دارند! یکی ـ دو درجن انسان های دیگر، از آن جمله آقای هاشمیان، همینطور! نکند این سانسور ناشی از آموزه های مکتب دهه دموکراسی باشد!
پورتال نوشتۀ "هرکس که بت پرست شد کر و کور میشود" مرا که بتاریخ 26 همین ماه به پورتال ارسال نموده بودم، از ترس شما نشر نکرد. چرا؟ عیبی داشت؟ جواب بنویسید! تا من هم بدانم عیب آن در کجا بوده است!
3ـ نوشته میکنید که من با بیباکی مینویسم. این درست نیست. شما شفافیت را با بیباکی خلط میکنید. اگر از یک فیصدی بسیار ناچیز بگذریم، ما ملتی هستیم که زیاد ملاحظه کار هستیم. به شفافیت در سخن و تحلیل و داوری هیچ اهمیت قائل نیستیم. در آسیب شناسی عیوب یا بدی های یک ملت، نبود شفافیت یکی از مهم ترین کم و کسرها میباشد. بیائید از این تعریف ها و ملاحظات متقابل بگذرید و مانند یک انسان مسئول و محقق و خردمند و شفاف به کند و کاو پدیده ها و رویداد های تاریخی، علل و معلول و انگیزه ها و انگیخته ها به پردازید. صرف نظر نکنید. بگوئید تا مردم، خاصتاً جوانان ما، بدانند. به دیگران هم حق بدهید که نظر شان را بگویند.
4 ـ شما به آرامی و صلح و صفأ در دوران حکومت محمدظاهرخان اشاره نموده ائید. اگرچه هرسه مفهوم قابل بحث هستند، ولی اگر دورۀ محمد هاشم خان را که دوران استبداد عریان زعامت محمدظاهرخان بود، و غیر از شما هیچ انسانی نمیتواند آن را انکار کند، ازچهل سال تفریق کنیم، و متباقی را به قول شما دوران آرامی و صلح و صفأ بدانیم، درست به همین علت هم، قسمی که قبلاً هم آن را یاد کرده ام، باید شاه مزبور را مورد سئوال قرار داد که چرا در اینهمه سال هائیکه ملک و مردم، بقول شما در صفأ، یعنی در رونق و خوشی و خرمی، زندگی میکردند، کاری نکرد که حداقل مانند همسایه های دور و نزدیک سبب اعتلای کشور، رفاه واقعی مردم میشد، نه رفاه و صفای توهمی و تخیلی.
در پشاور، عقب مانده ترین مرکز ایالتی پاکستان بعد از کویته، در آن ایام تنها در پوهنتون دخترانۀ آن بیشتر از چهار هزار دختر تحصیل میکرد. در همین زمان در تمام افغانستان یک پوهنتون داشتیم که در آن دو هزار محصل اعم از دختر و پسر درس میخواندند. در پایتخت یک کشور! خوش هم هستیم و به خود حق دفاع هم میدهیم!!
5 ـ این مسئله بین من و شماست. مقالۀ من در همین پورتال هم نشر شده است. نادرست نیست، اگر در همین پورتال به جواب محتویات آن مقاله پرداخته شود؛ اگر قصد پرداختن به آن وجود دارد؟
بنابر دلائلی من نمی خواهم درجاهای دیگر به جواب شما بپردازم.
بهروز و سلامت باشید

سلام به خوانندگان ایکه در این دریچۀ نظر خواهی سری میزنند و سلام به گردانندگان محترم پورتال وزین افغان – جرمن آنلاین!
من هرگاه روزانه فرصتی دست دهد، سری به سایت های مختلف میزنم و از اخبار و رویداد های کشورم و هم از نظرات مختلف هموطنانم خود را آگاه می سازم.من هیچ وقت شوق نویسندگی نکرده ام و شرایط زندگی من هم این فرصت و اجازه را برایم نمی دهد. این اولین بار است که به کمک یک دوست درد دلم را نوشتم.
هموطنی بنام ولی احمد نوری نظر خود را در مورد مقالات و تبصره ها در پورتال افغان – جرمن نوشته اند و از نظر اینکه هر انسان حق داشتن یک نظر را دارد، به نظریات شان احترام قایلم، اما ایشان کوشیده اند تا همه را مجبور به قبول نظرات خود کنند که بنظر من کار درستی نیست. ایشان حتی به همین پورتال خود هم تاخت و تاز کرده و هر سایت انترنتی و پورتال افغانها که مضمونی را خلاف نظرات سیاسی ایشان به نشر رسانده اند، چنان تاپه کاری کرده اند که قبلاً در هیچ سایت دیگری به چشم نخورده است. ایشان به افراد و اشخاص و سایت ها ایکه موافق نیستند چنین تاپه کاری نموده اند(ولی آقای مطمئن ماهرانه و مذورانه جملاتی را انتخاب نموده که این نوشتۀ مستهجن و بی معنی از خیرات اهانت به اعلیحضرت محمد ظاهر شاه از طرف یک عده زیاد سایت هایی که بدست اسلامیست ها، پرچمی ها، خلقی ها، افغان ملتی ها، ستمی ها، طالبی ها و شعله یی ها اداره می شوند چانس نشر یابد.)
چون نوشته ای مورد نظر شان بگفته ای خودشان در تعداد زیادی از سایت ها نشر شده، همه را به شمول پورتال افغان- جرمن، تاپه ای حزبی زده اند که این خود دور از انصاف است. اقلاً به همین پورتا افغان-جرمن این تاپه را باید نمی زد . اما چون اینکار را کرده است، پس باید ثابت کند که کدام افراد و یابگفتۀ خودشان ( آدم ها )در این پورتال حزبی استند و به کدام احزاب وابستهف در غیر آن در کشور ما هر کس که تحلیل و منطق اش از کار افتاد، شروع به تاپه زدن طرف مقابل میکند و جناب ولی احمد نوری هم همین کار را تکرار کرده اند.
یک مسالۀ دیگر را هم میخواهم تذکر دهم و آن اینکه در کشور ما در زمان شاهی، حدود 2فیصد باسواد و تحصیل یافته داشتیم و از آن 2 فیصد هم اکثرا به همین احزاب که جناب ولی احمد نوری تذکر داده اند، وابسته بودند و بقیه 98فیصد دیگر بیسواد بودند و فقط یاد گرفته بودند که ( عمر دی دیر شه پاچا).من بخاطر دارم که در وقت قدرت حزب دیموکراتیک خلق، مردم در ولایات و ولسوالی ها میگفتند که پاچا گردشی شده و نور محمد تره کی پادچا شده، پس نباید توقع داشت که اکثریت مردم افغانستان هوادار و طرفدار و کشته و مردۀ ظاهر شاه باشند. کیش شخصیت پرستی در بین تمام احزاب چپ و راست تا آخرین سطح خود رواج دارد و کیش شاه پرستی هم از آنها کمی ندارد، پس به تمام مردم باید حق داد که از احمد شاه مسعود و ربانی و حکمتیار و خلیلی و سیاف و مزاری و ببرک و نجیب و دیگران قهرمانان بسازند و به پرستش شان بپردازند. کور خود و بینای مردم بودن کار پسندیدۀ نیست. مرحوم ظاهر شاه اگر یک شاه مترقی و دلسوز و مهربان بود و یا برخلاف، بگذارید که روحش آرام و قرار گیرد، بعضی ها دیده به دانسته او را از قبر بیرون کرده و به زبانها می اندازند و اگر مردم انتقادی کردند و یا هم نارسائی ها او را بر شمردند، در آنصورت تاپه کاری میشوند و نوشته های شان سانسور گردیده و حق نشر هم از آنها گرفته میشود و قرار نوشتۀ محترم ولی احمد نوری، رفیق میشوند و هزار و یک تاپه هم نثار شان میگردد.
من که اندک پشتو میدانم و به یکی دو دوست پشتو زبان خود هم مراجعه کردم، نوشتۀ محترم نظر محمد مطمئن، کاملاً و صد فیصد جهت افشا نمودن سیاف است و به یادش می آورد که چه میگفت و چه کرد و این خود چلوصاف سیاف را از اب بیرون کرد. هر آنچه در مورد ظاهر شاه در نوشته تذکر داده شده است، از زبان سیاف نقل قول شده است. جنایات سیاف را تمکتم مردم افغانستان بخوبی میدانند و هرگز هم آن جنایات را فراموش نمی کنند، اما آنچه مطمئن به خاطر سیاف آورده است، شاید اکثریت مردم از آنها مثل من بیخبر بوده باشند. در هیچ کشور جهان ممکن نیست همه بصورت مطلق یک نفر را حمایت کنند چه شاه باشد یا رئیس جمهور یا امیر یا سلطان. در کشور ما هم همانگونه که ظاهر شاه طرفداران خود را دارد، مخالفین خود را هم دارد، پس نباید توقع کرد که همه به شاه احترام داشته و علاقمند باشند و هیچ کس حق ندارد انتقاد کند. این کار عملی نیست و نتیجۀ معکوس میدهد.
اگر این نوشته ای مرا نشر کنید، من جواب های هموطنان را تعقیب میکنم، اما قادر نخواهم بود که به جواب بپردازم، چون خودم کیبورد فارسی ندارم و تایپ را هم بلد نیستم. من و دوستم که این سطور را برایم تایپ کرد، بسیار کوشش کردیم که غلطی های املائی نداشته باشد، اگر غلطی هایم اصلاح شوند خوش میشوم. خداوند نگهدار

قابل توجه محترم ولی احمد نوری
اینکه یک عده یک شخض و یا زعیم را قابل قدر میدانند، و عده دیګر همان زعیم و شخص مورد نظر را برعکس مورد انتقاد و نکوهش قرار می دهند،همچو مسایل بدین معني نیست، که ما کسی را بباک قلمداد نموده و یا مورد سرزنش قرار دهیم.شما که شخص مورد احترام هستید و در دریچه نظر خواهی ابراز داشته اید که عضو هیات تحریر افغان جرمن انلاین نیز هستید، در این صورت متوان از نزد شما سوال کرد که در همین دریچه نظرخواهی یک شخص موی سفید را ګویا بی باکانه نبشته کرده مورد سرزنش شدید قرار داده اید، که کار عاقلانه نیست.
باز هم نسبت به نشر یک مقاله یک نویسنده افغان در سایت وزین و ملي افغان جرمن انلاین تاسف کرده اید، در حالیکه شما یکی از صاحب نظران همین سایت می باشید، این تاسف شما برای بنده سوال برانګیز است.
از طرف دیګر شما متوجه شده اید که در مورد احزاب افغانستان چطور یک جانبه قضاوت نموده اید، در ذیل از نوشته شما نقل قول شده که عبارت از
سایت هایی که بدست اسلامیست ها، پرچمی ها، خلقی ها، افغان ملتی ها، ستمی ها، طالبی ها و شعله یی ها اداره می شوند چانس نشر یابد که مؤفق هم شد، چه اینها همه مریض گونه بر ضد پادشاه و سلطنت بوده اند و بر علاوه اینکه امروز نه آن سلطنت است و نه آن پادشاه و لیک هنوز هم با این خصومت بسر می برند.
در زمره جریان های سیاسی که شما در فوق از ان ذکر نموده اید، هستند کسانیکه در مقابل اشغال عساکر ظالم شوروی جنګیده اند و قربانی داده اند،و این قضاوت درست نبوده است که همه را در یک سنجش خاین معرفی نمود.
در وجود این جریان ها سیاسی هستند کسانیکه وطن خود را دوست دارند و مرتکب خیانت و جنایت نشده اند، چطور در مورد این عده به خود اجازه می دهید همچو یک قضاوت نماید.
همه احزاب و جریان سیاسی امروزی از وجود همین احزاب که شما از ان یاد اوری نموده اید، بوجود امده اند، اګر شما کدام جریان سیاسی را معرفت دارید که بدون اینها سرنوشت ساز باشد برای ما هم معرفی دارید تا از مزایای ان مستفید شویم تا در ان راستا به وطن خود افغانستان خدمت نمایم.
به عرض احترام، شما و یک عده دیګری در دریچه نظر خواهی به طور دایم از عناوین اشخاص چه خوب و یا بد نام برده اید، و در ستایش و یا سر زنش ان بر امده اید، که همچو مسایل ضایع وقت است و به درد نسل جوان نه می خورد.
ما باید به نسل جوان خود تحرک بیداری و راه برون رفت از وضع مبرم کنونی را نشان دهیم، کیها خوب اند و کهیا بد اند، امروز شعور سیاسی مردم افغانستان در ان حدودی است که میدانند، تنها پیشګامان ما راه را ګم کرده اند.
در دریچه نظرخواهي یک عده به شکل بت پرستی په پیش رفته اند که بت پرستی و شخص پرستی ګناه است.
چند نفر محدود در دریچه نظر خواهی یک دیګر خود را دانشمند و تحلیل ګر نامیده و خطاب می نامند و ګویاهمچو القاب که از روی نظر شخصی صورت ګرفته درد هموطن تانرا دوا کرده نه می تواند.
ما بایداز داخل افغانستان از روشنفکران خود بیاموزیم، و راه بیرون رفت از مشکل کنونی را در داخل جستجو نمایم.
امید است منحث یک خدمتګار وطن نبشته بنده را قبول نماید، در غیر ان به ګفته خودت شما از مسولین افغان جرمن انلاین هستید، اینکه چطور فکری دارید، ما به ان احترام داریم.

مکثی بر مقالات منتشره و تبصره های پنجرۀ دیدگاه ها

سلام و حرمت به همه خوانندگان گرانقدر این دریچه،
باید به عرض برسانم که از اکثر نوشته های محترمانی که در این پنجره می نویسند و بر موضوعات کشور عزیز ما افغانستان سربلند تبصره میکنند می آموزم و حظ می برم بالخاصه از نظرات و تبصره های پر بار میرمن زهرا کوهدامنی، جناب پیر محمد بابر، جناب محمد نعیم بارز، جناب سید عبدالله کاظم، جناب محمد عارف عباسی، جناب دوست محمد بدخشی، و عده ای دیگری که به نسبت کهولت در همین لحظه همه نام ها بیادم نمی آید زیادتر می آموزم و بیشتر حظ می برم.
در این اواخر دو نوشته در سایت وزین افغان جرمن آنلاین مرا شدیداً ناراحت ساخت.
 یکی نوشته ای زیر عنوان «واقعیت ها را باید از زبان بینوایان بیدار ضمیر شنید» که به قلم توانای محترم رفیق سید هاشم سدید نوشته بود و بر دوران سلطنت اعلیحضرت محمد ظاهر شاه مرحوم سخت بیباکانه تاخته بود و بسیار غیر عادلانه قضاوت نموده بود. بسیار آرزو داشتم جواب مفصلی تهیه کنم و در یکی از سایت ها به نشر بسپارم ولی بالاخره از دادن جواب هم منصرف شدم چه به گفتۀ خود نویسنده، جناب سدید، "مردم بیدار ضمیر" و حق بین افغانستان به ارزش آن دورۀ آرامی و صلح و صفا خوب مستشعر اند.
دوم نوشته ای تحت عنوان «استاده ستا حافظه خرابه شوی که عقیده؟» باسم آدمی بنام نظر محمد مطمئن که بگمان اغلب از وابستگان حرکت طالبان کرام؟ میباشد و متأسفانه در سایت وزین افغان جرمن آنلاین نشر شده است که در این نوشته کوشش شده بسیار ماهرانه و مذورانه در ظاهر برای تخریب رسول سیاف(1) خروتی (پسر خاله یا عمۀ حفیظ الله امین) جلوه کند ولی ر حقیقت هدف اصلی و اساسی آن معرفی عبدالرسول سیاف است نه تخریب وی.
اگر منظور نویسنده در سدد تخریب سیاف می بود می بایست:
 از کشتار مردم بیگناه افشار کابل یاد میکرد که عبدالرسول سیاف به همدستی احمد شاه مسعود هزاران انسان این وطن را بیرحمانه به قتل رسانید.
 از تصمیم سیاف برای سوختاندن کابل گپ میزد که می خواست خاک کابل کشیده شود تا این شهر از گناه پاک شود.
 از تهدیدش به پادشاه افغانستان حرف میزد که وقتی در پیشاور و کویته و مناطق مهاجر نشین همه پرسی صورت گرفت محمد ظاهر شاه 72 فیصد رأی مردم را بدست آورد و 12 فیصد رأی بین هفت تنظیم جهادی تقسیم شد که شاغلی سیاف 2 یا 3 فیصد رأی را بدست آورده بود و از عصانیت به جراید جهادی و پاکستانی اعلان کرده بود که اگر ظاهر شاه می خواهد به افغانستان برگردد، چشمان خود را سرمه کند که من بدست خود قربانی اش کنم.
 از غصب زمین ها و خانه های مردم پغمان حرف می زد که این شمشیر زن از مردم و باشندگان پغمان و چندل بایی و بیک توت و اطراف پغمان به زور تفنگ و همدستی قوماندان وی شیر علم غصب نموده است.
ولی آقای مطمئن ماهرانه و مذورانه جملاتی را انتخاب نموده که این نوشتۀ مستهجن و بی معنی از خیرات اهانت به اعلیحضرت محمد ظاهر شاه از طرف یک عده زیاد سایت هایی که بدست اسلامیست ها، پرچمی ها، خلقی ها، افغان ملتی ها، ستمی ها، طالبی ها و شعله یی ها اداره می شوند چانس نشر یابد که مؤفق هم شد، چه اینها همه مریض گونه بر ضد پادشاه و سلطنت بوده اند و بر علاوه اینکه امروز نه آن سلطنت است و نه آن پادشاه و لیک هنوز هم با این خصومت بسر می برند. ولی نویسنده (مطمئن) با عقل قاصر خود فراموش نمود که عبدالرسول سیاف با اتهام کفر بر یک سلطان مسلمان که پدر و پدرکلان سیاف به او بیعت نموده بودند داخل گناه شده است و سزای این گناه خود را حتماً دادنی است. بلی حکم کفر کردن به هر مسلمان گناه نا بخشودنی است و به پادشاه عادل و مسلمانی که هر روز جمعه در نماز متبرک جمعه در هزاران مسجد در همه شهر ها، ولسوالی ها، قراء، دهات و همه اکناف افغانستان بنامش خطبه خوانده می شد و پشت همان امام اقتداء نموده و نماز خود را ادا می کردند. همان پادشاه مسلمانی که با چه شکوه و عزت به وطنش مراجعت نمود و با چه شکوه و عظمت به حاک سپرده شد و به هزاران هزار انسان این وطن برایش دعا کردند. گناه بزرگتر و نا بخشودنی ای که من مطمئنم آقای مطمئن با تکرار آن و با نوشتن مجدد آن مرتکب آن شده است و همه سایت هایی که اقل احترام به ارشادات اسلامی را مراعات نکرده آنرا نشر کرده اند مرتکب گناه شده و در زمرۀ گنهکاران اند.
یکی از ناشران این سایت ها با افتخار لیست طویلی از یک تعداد سایت ها را به من نوشت که این نوشتۀ مستهجن را به نشر رسانیده اند و ادعا نمود که آقای محمد ناظر مطمئن به پادشاه افغانستان توهین نکرده است. (پادشاه افغانستان من نوشتم این برادر ما وقتی از پادشاه افغانستان گپ میزند (ظاهر خان) میگوید که اگر آدم متوجه نشود فکر میکند از پیادۀ دفتر خود یا تحویلدار مؤسسه اش یا از دکاندار کنار منزلش گپ می زند.) من از همه خوانندگان این سطور دعوت میکنم که صادقانه بگویند که این جمله « د اتحاد اسلامی گوند مشر او د دعوت او جهاد پوهنتون رئیس شیخ الحدیث استاد عبدالرب رسول سیاف په یوه تاریخی وینا کی د دیرو مجاهدینو او مهاجرینو به مخ کی ویلی»: «ای مجاهدینو! ای مهاجرینو! ظاهر شاه داسی کافر دی چه د هغه د مسلمان کیدو هیچ امکان نشته، هغه په هیچ دول سره نشی مسلمان کیدلای. او هر هغه حوک چه له ظاهر شاه سره یو جای سی، ظاهر شاه نشی مسلمان کولای، بلکه هغه مسلمان هم به کافر کوی.»
ترجمه: « شیخ الحدیث استاد عبدالرب رسول سیاف رئیس پوهنتون دعوت و جهاد در یک خطابۀ تأریخی در برابر مجاهدین و مهاجرین گفت: "ای مجاهدین! ای مهاجرین! ظاهر شاه آنچنان کافریست که مسلمان ساختنش هیچ امکان ندارد، او را به هیچ صورت نمیتوان مسلمان کرد. هر آنکه با ظاهر شاه یکجا شود، ظاهر شاه را مسلمان کرده نمی تواند بلکه آن مسلمان را هم کافر می سازد.
من از روان پاک اعلیحضرت محمد ظاهر شاه بابای ملت و همه خانواده و بازماندگانش التجای بخشش میکنم که من از روی محبوریت برای اثبات قولم این لجن گویی را تکرار کرده ام.
دوستان ببینید که این نویسنده اول از سیاف با چه احترام و تکریم یاد میکند. یگانه چیزی را فرموش کرده است (علیه صلوات و السلام) است که بعد از نامش ننوشته.
جناب محمد ناظر مظمئن! شما که عبدالرسول سیاف را به عوض جنگسالار کبیر (شیخ الحدیث استاد سیاف) و به تکریم یاد می کنید آیا متوجه استید که شیخ الدحدیث چه که شاگرد حدیث هم نیست. زیرا در یک تعداد بی شمار احادیث نبوی تکفیر مسلمان را نه تنها جایز ندانسته بلکه گناه پنداشته و لغزش خطرناک محسوب کرده اند.
بر كسي پوشيده نيست كه يكي از خطرناكترين ابزارهاي ويرانگری و مانع اتحاد و نزديكي مسلمانان به يكديگر، "تكفير" و خارج كردن مسلماني از محدوده امت و بيرون راندن وي از حوزه قبله است.(2)
باید همه افغان های معتقد به اسلام بدانند که پديده غلو در تكفير - خطاها و خطرات اين گرايش ‌گناه ديني، خطاي علمي و اشتباه سياسي پذیرفته شده و مخالف سنت شريف نبوي است، و در بسا احادیث از ارتکاب تکفیر مسلمان جداً اجتناب توصیه شده.(3)

******************************

1- سیاف کلمۀ عربی است و به معنی (شمشیر زن یا شمشیر کش) میباشد. و سیف بمعنی (شمشیر) نام پسر معمرالقذافی «سیف الاسلام» بود یعنی شمشیر اسلام.
2- متن كتاب "مبادي في الحوار" و التقريب بين المذاهب الاسلاميه" اثر شيخ قرضاوي مترجم: سيدهادي خسروشاهي - قسمت سوم
3- به روایات احاديث "مالك" و "بخاري" و "مسلم" و ابوداود" و "ترمذي" مراجعه شود.

دوستان گرامی پورتال افغان جرمن آنلاین!

من از سالها به اینطرف از مطالب آموزنده و جالب این پورتال ملی استفاده نموده و دیگر دوستانم را سفارش کردم تا مطالب خویش را برایتان ارسال نمایند، ولی اکثر مطالبشان به خاطر اینکه چندان دل خوش از زمان شاهی نداشتن نشر نشد بدون آنکه در نوشته های شان توهین به کسی شده باشد.

اگر به این روش خویش ادامه بدهید باور کنید به غیر از چند شخص دیگر کسی به این سایت علاقه نخواهد گرفت. در روش نشراتی از آزادی بیان ذکر شده ولی در عمل برعکس آن. باسانسور و قطع نمودن ها دل همه نویسندگان سیا میشود. امید که دوستان متوجه شوند و نگذارند که این پورتال فدا و قربانی علاقه های شخصی گردد.

عبدالرشید قدوسی 29/08/2013

محترم «نبی مصداق از واشنگتن»!

نخست سلام و احترام تقدیم است. بحیث خوانندۀ «پورتال افغان جرمن آنلاین»، به نوشته شما، بتاریخ 29/08/2013م، که با «جملۀ» «استاد محترم و زبان شناس ...» آغاز نموده اید، متوجه شدم. با نام شما گوشم از سالها قبل آشناست. متأسفانه که با هیج یکی از زبان های دنیا از قبیل «پشتو، دری، انگلیسی، آلمانی، کمی بلوچی، اساسات عربی،وغیره...)، بر اساس اصول املا و انشاء «مهارت» لازم ندارم. درتعدادی ازین زبانها، موضوعات علمی را مطالعه مینمایم. وقتی در یک متن «چهار سطری» «فورمات» دریچۀ «نظر سنجی»این «پورتال»، در نوشتۀ شما متوجه شدم که جناب شما، بتعداد 13 اشتباه تایپی و انشائی را بخود اجازه داده اید، که «گردانندگان محترم پورتال افغان جرمن آنلاین»، صورت درست آنرا در قوس نوشته اند.
حضور شما بعرض می رسانم که از چند سال به اینطرف، مقالات نشر شدۀ هموطنان را درین «پورتال» به امید آموختن و یا دوباره به یاد آوردن صورت درست اصطلاحات و کلمات دری و پشتو، مطالعه می کنم. انصافاً متن «انتقادی» شما را که مدعی هستید، «تجربه (تجربۀ) من از این پورتال این است که همیشه مانع مقالات و اسطلاحات (اصطلاحات ) (ای) که بر رژیم موجوده بر هی (می) خورد مانع می ګردنند(گردند).»، شایستۀ نام و نشان شما ندانسته، متعجب هستم که شما، از «کجا» آغاز نموده و به کجا خاتمه بخشیده اید. حضور شما و حضور جناب «استاد محترم» شما بعرض می رسانم که دانش شما قابل قدر است، اما نباید انتظار داشته باشید، که کلمات و مفاهیمی را که از شما بعنوان مفاهیم علمی و فرهنگی می آموزیم، در بدل سپاسگذاری ، مطابق اهداف سیاسی و تبلیغاتی شما، از زبان چنین شاگردان استفاده شود. امید اینست که درین وضع کشور ویران و «بحرانی»، از «خوردگیری ها» و استعمال کلمات «تخریبی» و «تخریشی» اقلاً علیه «کارکنان» این پورتال، که بسوی «ایجاد فضای دیالوگ ملی»، تلاش می ورزند کمتر بمصرف برسانید. در منابع دیگر با همین نام محترم شما درج کلمۀ «اکادیمیک داکتر» هم دیده شده است.لطفاً موضوعات «علمی- فرهنگی» را از اهداف سیاسی و تبلیغاتی و دشمنی با اشخاص، جدا در نظر بگیرید!

با احترام
قدوسی

نبی مصداق

استاد محترم و زبان شناس بر (پر)افتخار ما بوهاند(پوهاند) خلیل الله هشمیان(هاشمیان) در مقاله جوابیه خود که شخصی به نام افغانیار زبان های دری پشتو و اردو را زبان های مرده ګفته جواب هاس (های) معقول وعلمی ګفته ان (اند). من میخواهم فقط علاوه کنم که اګر زبان افغانیار که ممکن پشتو یا دری باشد مرده است خود شان چطور از زبان مرده که معنی از بین رفته وفاقد استعمال است مضمون می نویسد (نویسند). هشمیان از پورتال افغان جرمن هم شکایت میکند که بعضی کلمات که بر کرزی ویا بردانش (برادرانش) بر میخورد از مقاله شان حزف (حذف) شده است. تجربه من از این پورتال این است که همیشه مانع مقالات و اسطلاحات (اصطلاحات ) که بر رژیم موجوده بر هی (می) خورد مانع می ګردنند(گردند). شاید مانند مضامین من، این حرف کوتاه راهم نشر نکنند.

باز هم در مورد آریانا افغان هوایی شرکت :

فعالیت، کار کرد ها، بقا و بلاخره توانایی این شرکت ملی باید در دستور کار روز وزارت ترانسپورت قرار داشته و یکی از اجزای نهایت مهم کار آن وزارت محسوب شود. همانطوری که کار و فعالیت های رادیو تلویزیون ملی باید بخش مهم کار وزارت اطلاعات و کلتور بشمار آید.

متأسفانه طوریکه می بینیم همانگونه که نسبت عدم توانایی و توجه مسؤولان وزارت اطلاعات و کلتور، رادیو تلویزیون ملی در مقابل شبکه های شخصی که اکثراً بوسیله کشور های خارجی بخصوص کشور های مغرض تمویل مشوند روز تا روز حیثیت، کیفیت و اعتبار خود را از دست میدهد که برای وطن نگران کننده است. به عین شکل پایان آمدن کیفیت و توانایی های آریانا افغان هوائی شرکت و بخصوص با در نظرداشت سابقۀ تأریخی آن باید نگران کننده و زیان آور محسوب شود. اینها را من مسایل فرعی نه بلکه بخش مهم کار مسؤولان امر نه تنها در وزارتخانه های متذکره بلکه در مجموع دولت میدانم. سفر جناب محترم شاغلی کرزی برای من یک بهانه شد که توجه خوانندگان این سایت وزین را به این مسألۀ مهم جلب کنم که اکنون نوشتۀ شاغلی محترم عباسی بهانۀ دیگری بدست داد تا در مورد رادیو تلویزیون ملی، حیثیت و ضرورت رشد کیفیت آن مختصر یادآوری کنم.

در رابطه با روابط با پاکستان من چند هفته قبل در جواب به یکی از دوستان که رئیس جمهور را برای عدم برسمیت شناختن خط دیورند مورد انتقاد قرار داده بودند چیز های نوشته بودم که تیم نشراتی افغان جرمن انلاین لطف کرده آنرا به شکل یک مقاله در آورده بودند ولی حالا وقتی به بخش آرشیف نویسندگان میروم تا آن مقاله ناچیز خود را پیدا کنم و بالای (یا سایر نویسندگان) کلیک میکنم اجازه دخول به آن بخش برایم داده نمی شود. امید شاغلی محترم قیس کبیر در زمینه مرا کمک کنند.

میان تصرف و تصحیح باید فرق قائل شد. بعضی نوشته ها سهواً دارای اغلاط املایی می باشد، گاهی کلمات اشباهاً نا مکمل تایپ میگردد و یا در بعضی کلمات بعوض حرف صحیح حرف نادرست نوشته می شود که یکی از باریکی های زبان دری است. وظیفۀ مصحح در نشرات طباعتی ایجاب می کند که این اشتباهات را تصحیح کند که در حقیقت احترام به نویسنده بوده از روی حسن نیت و ایجابات وظیفوی صورت می گیرد. بعضاً نویسندگان از روی قهر و غضب کلمات نا مناسب را به جواب هموطنی در اظهار مطلبی بکار می برند که مغایر موازین یک نشریه است که باید حزف شود و یا بعضی ضرب الامثال و اصطلاحات متداول در نوشتن مناسب دیده نمی شود.
تصرف در یک نوشته زیاد ساختن و حزف نمودن مطالب است بهر دلیلی که باشد درینصورت قبل از نشر، همچو تصرفات به اطلاع نویسنده رسانده شده با ارائۀ ذلایل موجه قناعت و مؤافقۀ نویسنده حاصل گردد. که شکایات وارده را از این ناحیه رفع خواهد کرد

قابل توجه جناب ولى احمد نورى،
جناب استاد خلیل الله هاشمیان تنها نويسندۀ نيست که از تغير و تبديل کلمات و جملات مضامين شان در پورتال وزين افغان جرمن آنلاين شکايت دارند. من از چند نويسندۀ محترم ديگر اين پورتال نيز شنيده ام که بنا بر همين علت همکارى قلمى شانرا با اين پورتال قطع نموده اند، که طور مثال ميتوان از آقاى پامير پيکار نامبرد.
جناب شما که در پاورقى هر مقاله مينويسيد که «یادونه: دلیکنې د لیکنیزې بڼې پازوالي د لیکوال په غاړه ده، ٌهيله من یو خپله ليکنه له رالیږلو مخکې په ځیر و لولـﺊ»، و هر نويسنده مسئوليت کامل نوشته هايش را دارد، پس چرا بدون اجازۀ نويسندگان در مقالات شان دستکارى ميکنيد؟
باحترام،
آرمان از کليفورنياى شمالى

په همه سلام
من به نظر محترم عباسی صاحب هم نظر هستم که به اصل نه پرداخته بلکه به مسایل فرعی چسپیده ایم، به مسایل شخصی نباید اجازه داده شود تا نشر ګردد.
من قبل از سفر حامد کرزی به پاکستان تحت عنوان ( د کرزي شلمه تګ، ناکام دي) در سایت ملي ګران افغانستان مقاله به نشر رسیده که نکات مهم ان قرار ذیل است
۱- سیاست پاکستان تحت تاثیر منازعه کشمیر و دیورند از سوی اردو و ای اس اي پاکستان اتخاذ میګردد
۲- سیاست ملکی و دیموکراسی پاکستان تحت نفوذ و اداره ای اس ای کنترول میګردد
تجاوز راکتي اردو پاکستان بر کنړ قبل از سفر حامد کرزی به پاکستان خود دلیل ناکامی این سفر بود و حامد کرزی خود این را میدانست
۳- سفر اخیر حامد کرزی بالاخره خدا ناخواسته به اب فروشي نه انجامد
۴- در روز اول ګفته می شود برخورد شدید لفظی بین حامد کرزی و کیاني صورت ګرفته و روز دوم در مری، ابیټ اباد با حضور ریس ای اس ای و جنرال کیانی بار دوم حامد کرزی با الفاظ شدید تروریزم را زاده پاکستان نامیده است
۵- پاکستان افراطیت مذهبی را تحت چتر اردو تقویه نموده و از این ستراتیژی در مقابل هند و افغانستان کار ګرفته که این خود ګویا برای نجات پاکستان صورت ګرفته است
۶- صلح خوب است و لیکن پاکستان حضور امریکا را در افغانستان نمی خواهد و به این زودی صلح در افغانستان ممکن نیست

نمیدانم سفر رئیس جمهور افغانستان به پاکستان توسط کدام طیاره و از کدام شرکت تا چه حد حائز اهمیت است. ما بیشتر اصل را نادیده گرفته به فرع چسپیده ایم.
این اولین دیدار جناب کرزی با گرگ باران دیدۀ پاکسانی نواز شریف است، حالا باید ما حصل این ملاقات در قبال موقف پاکستان مورد مطالعه قرار گیرد، دیده شود که در پناه دادن ، تسلیح و تجهیز و صدور دساتیر و تطبیق ستراتیژی های مطروحۀ حلقات ذی نفوذ پاکستانی توسط مخالفین مسلح چه انعطافی در روش پاکستان رو نما خواهد شد. خواسته های مشخص پاکستان از حکومت افغانستان برای همکاری غرض تأمین صلح چه خواهد بود.
جانب افغانی با بازنگری در سیاست خارجی خود با چه تدبیری توازن را بین دو رقیب منطقوی هند و پاکستان با مد نظر داشت واقعیت های سیاسی و اقتصادی برقرار خواهد ساخت.
نواز شریف دولتمرد نو واردی در دنیای سیاست پاکستان نیست این شخص در برابر افغانستان نظریات شخصی خود را دارد اما اینکه نفوذ اقتصادی، سیاسی و نظامی امریکا تا چه حد مسیر متفاوتی برای روش پاکستان در برابر افغانستان تعیین خواهد کرد معلوم نیست.
اگر این سفر مثل سفر های گذشته تشریفاتی توأم با قهر و غضب شکوه و شکایت ملامت کردن یکدیگرباشد پس همه ناله های جناب کرزی بی ثمر و بی اثر خواهد بود.
محک تغییر روش پاکستان را میتوان در دو اصل یافت:
اول - تقلیل ویا توقف فعالیت های دهشت افگنی در داخل خاک افغانستان.
دوم- صداقت پاکستان در تطبیق مؤافقتنامۀ ترانزیتی و حتی بروی حسن نیت امتیاز بخشیدن بیشتر برای تجار افغانی.
متأسفانه بخش نظر سنجی توسط منازعات گله و قصه های شخصی انحصار گردیده موضوعات حیاتی افغانستان کنار برده شده.
سفر اخیر رئیس جمهور و لو که به سواری شتر صورت گرفته باشد با نتایج، دست آورد ها و تأثیرات آن بالای سرنوشت سیاسی افغانستان باید مورد عطف توجه قرار گیرد تا بخوانیم و بدانیم.

بزرگوارمحترم ښاغلی بابر صاحب سلام!
باز هم خدمت عرض کنم من از نوشته های شما همیشه فیض میرم ولی نوشتهٔ آخر تان در مورد مقالهٔ نظر محمد مطمئین جناب محترم ج یاور و نوشته های جناب انوری مرا کمی تکان داد. دربارهٔ مقالهٔ جناب مطمئن زیاد «زیاد مطمئن» نیستم زیرا آنها را خوب نه خوانده ام از یاور صاحب را هم چنان نمی توانم ابراز نظر کنم، ولی نوشته های جناب انوری را در سایت افغان جرمن آنلاین خوانده ام به آن اندازهٔ که بد شما آمده بدهم نیست. اگر به جناب شما بد معرفی نشده باشد.

جناب محترم بابر!
راستی یک خواهشی از شما دارم، چون شما برادر تنی افغان جرمن آنلاین استید. مرا به عنوان خواهر اندر می بینند، لطفاً بپرسید که آقای انوری خودشان همکاری خود را با این سایت قطع کرد، یا هئیت تحریر همکاری شان را متوقف ساخت؟

بابر صاحب بزرگوار! در مطالب تان اشارهٔ به نوشتهٔ این هیچمدان داشتید. این مرا به یاد نوشتهٔ شادروان غبار انداخت، «که یک خان برادر خود را کشت و برای اینکه برادر زاده ها در آینده دعوای میراث نکنند، سر انها را زیر آب داخل میکرد تا بمیرند پسر خورد مقتول در حالیکه میلرزید، میگفت کاکا جان نوبت من چه وقت است؟»

بابر صاحب عزیز!
این را میدانم که جناب شما در انگلستان تشریف دارید، در آنجا کار هم فراوان است. پوند هم با ارزش، شما بهترین ها را نوش جان می کنید چشم بخیل کور بهترین برنج بسمتی، سیله، لاونگی وغیره و این را هم مطمئن استم که گوشت گوسفند نمی خورید، نه به خاطر آنکه پول ندارید، بلکه از چربی و بالا رفتن کالسترول خود میترسید. کوشش می کنید گوشت سُرخی بدون چربی و استخوان گوساله بخرید. ولی به مردم بی بضاعت ما کاش همان دال میسر میشد، برای آنها به مثابهٔ گوشت است.

همان وقتی که من در باری دالخور، تورپنجابی نظرم را باشما شریک کردم چهار روزبعد آن که دوم ماه مبارک رمضان بود در قسمت خبر های همین سایت یک زن پیر بیچاره از کمک های آقای بیات تشکر کرد و ګفت ( من دیروز روزه گرفتم ولی سحری نه خوردیم برای اینکه چیزی برای خوردن نداشتیم)به فکرم رسید کاش از این دال به آن زن هم میسر می بود حتماً به مزه مزه می خورد اګر همسایه اش او را دالخور هم صدا می زد.

با استفاده از موقع می خواهم از جناب محترم بارز صاحب تشکر کنم باوجود نظر مخالف من این بندهٔ ناتوان را مورد تفقد قرار داده اند، که این خود بزرګواری،حوصله مندی، فراخ بودن نظر و نیک پنداری شان را می نمایاند.
با احترام
زهرا کوهدامنی

نکات ذیل را احترامانه عرض میکنم:

1: در مورد اعتراضیه نهاد های جامعه مدنی در مورد واقعهٔ ضد بشری اخیر در ولایت ارزگان که شاغلی محترم خوشحال روحی آنرا پست کرده اند:

من جریان آن محفل اعتراضی را در حضور بزرگان ولایت ارزگان از طریق تلویزیون های کشور مشاهده کردم و متوجه شخصی به نام فیض محمد ځلاند شدم که در صف اول ایستاده و شاید هم یکی از سخنرانان آن محفل بوده باشد.

این آقا چند روز قبل در میز مدور تودی خبری تلویزیون طلوع در حالیکه با حرارت از طالبان و غیر مستقیم از پاکستان دفاع میکرد ( به سخنان او از دقیقه 32:40 توجه کنید) گفت که طالبان «در این تابستان خوب جنگیده و به قوای افغان و خارجی تلفات کافی وارد کرده است».

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=EDRjtHz2_qI

دیروز همین طالبان که این جناب از آنها به خاطر جنگ خوب شان و رساندن تلفات کافی به قوای افغان و خارجی تمجید میکند 12 فرد ملکی از جمله شش انجنیر پروگرام همبستگی ملی را به وحشیانه ترین شکل به شهادت رسانده اند.

این را هم فراموش نکنیم که ملل متحد و تمام سازمانهای حقوق بشر میگویند که مسؤول 80 تا 85 فیصد قربانیان ملکی طالبان اند. طالبان تنها در چند ماه اخیر تا 100 معلم و کارمند معارف را به شهادت رسانده و اکنون به قتل زنان و اطفال در هدیره ها شروع کرده اند . (95 فیصد قربانیان در مناطق پشتون نشین کشور) ولی این آقا آنها را به حیث جنگ خوب طالبان و ضربه به قوای دولت و امریکا تعریف و تمجید میکند.
حالا شما خود فکر کنید که وقتی یک داکتر که نمیدانم داکتری خود را از کدام مدرسه تور پنجاب گرفته طالبان را با این شیوه تقدیر میکند پس آیا این خود برائت دادن به وحشیان و جنایتکارانی چون شجاعی نیست ؟


2: شاغلی محترم قاسم قاسمی از جرمنی !

لطفاً از کلمات توهین آمیز خودداری کنید. اینجا هیچکس یخن کسی را نگرفته است. ما مشغول بحث های دوستانه و وطنی هستیم و میخواهیم از یکدیگر بیاموزیم.

اگر من به جای شما بودم از پیر محمد «بابر» تشکر میکردم که این موضوع را حداقل به سمع خوانندگان این سایت رسانده والی شاید کسی حتی متوجه این موضوع هم نمیشد که رئیس جمهور به جای آریانا افغان هوایی شرکت با طیاره ای پرواز کرده است که به قول شاغلی قیس کبیر مربوط به یک جنگ سالار است.

در مورد حرفهای دیگر تان دیروز نوشته ام و تکرار شانرا لازم نمی بینیم.

جور و سلامت باشید.

سلام جناب نظر محمد مطمئن
از حسن نظر و بر خورد محترمانۀ شما در برابر نوشتۀ اینجانب سپاسگزارم. باید عرض کنم که زبان پشتو را خوب میدانم و محتوای نوشتۀ شمارا هم خوب درک کردم. بیشتر تبصرۀ من بر محتوای نوشتۀ شما و تعریفهای که ازاقای سیاف و کار کرد های او کرده بودید متمرکز بود نه بر نتیجه گیری شمادر پایان این نوشته. بهتر این بود که شما هم نوشتۀ خویش رااز نتیجه گیری تان آغاز میکردید تاخواننده از همان اول مطلب را درک می کرد.

من و شما در یک قسمت مهم این بحث هم عقیده ایم وآن دروغبافی های گذشتۀ این قصر نشینان پاکستان و ایران و خود نمائی های آنها دران زمان برای چپاول و غارت هر چه بیشتر حق یتیم زادگان جهاد و مجاهدین راستین قیام ملی علیه متجاوزین و نوکران شان بود و امروز چهرۀ دیگری برای بدست آوردن مال و منال و مقام به خود میگیرند.

باز هم با شما هم عقیده ام که هیچ گروهی نه تنها به سیاف بلکه به دیگر هم سلکان او هم اعتماد نمی کند که بار دیگر با در نظر داشت تجربۀ که از سالهای حکومت تنظیمی در افغانستان دارند مقدرات و سر نوشت این ملت بلا کشیده را بار دیگر بدست آنانی دهند که ملت و کشور را به این روز سیاه کشانیده اند. امید است افشا گریی های بیشتری از شما در آینده برای معرفی چهره های واقعی ریا کاران به بینیم. به امید مؤفقیت های بیشتر شما. اگر سؤ تفاهمی رخ داده باشد امید است رفع شده باشد

جناب پیر محمد بابر سلام!
در کشور های پسشرفته و انکشاف یافته و مستقل، روئسای دولت ها طیارات مخصوص جهت مسافرت های خارجی میداشته باشند که افغانستان در شرایط کنونی، فاقد آن است. بگفتۀ شما " دال خور ها و تورپنجابی ها "، هر بار ایکه به کشور ما می آیند، از طیارات مخصوص خطوط هوائی بین المللی پاکستان " PIA " استفاده میکنند.
از نقطۀ نظر دپلوماسی، سفر یک رئیس جمهور حتی اگر کرزی هم باشد، ماها و هفته ها قبل طرح ریزی شده و برنامه های سفری و دید و بازدید های شان و روز های رفت و برگشت شان حتی ساعت و دقیقۀ آن هفته ها قبل برنامه ریزی شده و آمادگی گرفته میشود. طیارات آریانا افغان هوائی شرکت هم به یقین میتوانستد جهت سفر رئیس جمهور آماده شوند و ضروت به کرایه گرفتن طیاره از یک شرکت شخصی باقی نمی ماند تا هم پرستیژ رئیس جمهور را به زمین بزند و هم از مملکت را و هم مسافرین عادی طیاره دچار مشکلات گردیده و در میدان های هوائی داخل و خارج کشور در انتظار بسر برند.
اگر قبول کنیم که کرزی مجبور و مکلف ساخته میشود تا اشخاص و افراد مورد نظر خارجی ها را وزیر و سفیر بسازد، لااقل رئیس جمهور این صلاحیت را حتماً خواهد داشت که وزیر حج و اوقاف و یا ترانسپورت و یا اقلاً رئیس معارف یک ولسوالی را خود تعیین نماید. اکثر اوقات که کرزی از این صلاحیت محدود خود کار گرفته است، افراد بد نام، غیر مسلکی، بیسواد و جنگ سالار را مقرر کرده است. از گرفتن یخن نویسندگان، بهتر است سر به گریبان کرده و اعتراف کنیم که آب از سرچشمه خت است.

السلام عليکم ورحمة الله وبرکاته
محترما! امرزو در سايت وزين افغان جرمن مقاله محترم ج-یارو صاحب تحت عنواني مکثی بر مضمون نظر محمد مطمئن را ديدم.
هيچ تصورنمي کردم، که کسي به اين حد اشتباه کند، اغای یاورصاحب به فکر ما مقاله سر سري خوانده، يا اينکه همرای پښتو زيات بلديت نه دارد
مقاله ما بالکل سرچپه انعکاس شده هستند، ما ګفته بودم، که اين سياف چطور ميتوان که دروقت جهاد ميګفتند که درحکومت اسلامي يک کمونست قبول نه دارم، زيراکه صف مرا فاسد ميکند وا مرزو از جنرال طاقت کمک ميخواهد، اين به چه معني؟
ګفته بودم که او درباره ظاهرشاه ګفتند که کافر هست، ولي پسان مردم ديدند که در پغمان برای پاچا سابق مهماني مکند ویک جا عکس ها میګيرد
ګفته بودم که در اسلام آباد همرای بينظير بوتو ملاقات نمي کردند که زن نامحترم است، حال چه چيزي باعث شد که در پارلمان همرای زنها نزدیک ميشنه
ګفته بودم که جمعيت، حزب و ديګه احزاب سياسي ازان کمک نمي کند، واشرف غنی برایش پیام ارسال ميکند که ترا معاف ميکنم اګر ازګفهای پیشين تان نام جهاد پرهيز کنيد
نمی فهمم که هدف اقای ياور صاحب! هدف ازين مقاله سرچپه کردن چه بود، قصدا اين کار کرده يا خداناخواسته در اشتباه واقع شده
اګر لطف کنيد پيام ما برای استاد ګرامي ارسال شود، یا ايمیل ادرسش برای ما ارسال نمايد لطف تان است
و اميد است که ياور صاحب! درنظر ګرفتن اصول ژورنالستيکې اشتباه خود قبول او مقاله خودش تصحيح کرده، زيرا که دراين مقاله برعکس استاد سياف اګاه شده که نمي تواني رای مردم شريف افغانستان را ببريد.
به هرصورت اميد است که ياور صاحب دقيق مقاله ما مطالعه کند، اګر مشکل زبان پشتو دارد خوبترخواهد بود که ازکسي ديګر کمک خواسته شود، و مفهوم درست ارائيه شود

تشکر

طيارۀ مختص به مسافرين به خاطر انتقال رييس جمهور به کرايه داده شده است

طياره اى که قرار بود مسافرين را از دهلى به کابل انتقال بدهد، به خاطر انتقال رييس جمهور به کرايه داده شده و اين کار، باعث تاخير در پرواز مسافرين گرديده است.

يک منبع که نخواست نامش گرفته شود، با ذکر اين مطلب به آژانس خبرى پژواک گفت که اين طياره، ازسوى رييس "کام اير" به خاطر انتقال رييس جمهور، به کرايه داده شده است.

اين درحالى است که رييس جمهور حامد کرزى، صبح ديروز براى سفر يکروزه به پاکستان رفته و قرار بود که عصر آن روز به کشور برگردد؛ اما اين سفر نظر به تقاضاى نوازشريف صدراعظم پاکستان، يکروز ديگر تمديد گرديده است.

اما محمد يعقوب رسولى رييس بخش مُلکى ميدان هوايى بين المللى کابل ميگويد که تاخير در پروازها درتمام کشورها موضوع عادى است؛ دراين مسئله شرکت کام اير مقصرنيست و کارعمدى نبوده است.

وى به آژانس خبری پژواک گفت: "طيارۀ کام اير که مسووليت انتقال رييس جمهور وهيئت همراهش را به اسلام آباد به عهده داشت، مطابق تقسيم اوقات بايد ساعت ٦ شام ديروز به کابل ميرسيد؛ اما به علت اينکه سفررييس جمهور براى يکروز ديگرتمديد شد، طياره نتوانست پروازهاى امروز خود را نورمال انجام بدهد."

وى گفت که قرار است شرکت هوايى کام اير، مسافرين ميدان هوايى دهلى را شام امروز به کابل انتقال بدهد.

اما مسافرين شکايت ميکنند که به همين علت در ميدان هوايى دهلى، بى سرنوشت مانده اند و وقت پروازشان هر بار به تعويق مى افتد.

'امروز اما وقتی رئیس جمهور کشور شاغلی محترم کرزی را در میدان هوایی اسلام آباد دیدم که از طیاره شرکت هوایی کام ایر بیرون میشود باور کنید خجالت کشیدم'
پیر محمد بابر

به اساس نوشته بالای آغای بابر در این صفحه باید عکس که در ایمیل قبل از ان یاد کرده ام صحیح نباشد.

لطفا نوشته که را که قبل از این فرستاده ام نشر نکنید.

از زحمات تان در مجموع تشکر.
الله محمد

بعد از عرض سلام!
قسمیکه بنده در تصوریکه آغای کرزی را در میدان هوایی اسلام آباد (ولسمشر کرزى اسلام آباد ته ورسېد) در اخبار روز 26.08.2013 این صفحه نشان میدهد هواپیما ی که در عقب دیده می شود به صورت واضح از آریانا افغان هوایی شرکت است. یا اینکه چشم بیادر تان با وجودیکه عینک دارم درست نمی بیند. عکس هنوز هم در این سایت وجود دارد.

ویا این عکس کهنه است و معلومات شما نو.

این را فقط نوشتم که یا من شما را کمک کنم یا شما مرا زیرا در بدنه طیاره همان چیزی که آرزوی شماست نوشته شده.

با احترام
الله محمد

جناب محترم شاغلی قیس کبیر سلام و احترام تقدیم و امید سفر تان خوش گذشته باشد.

خدمت شما عرض کنم که وقتی رئیس جمهور در داخل یا خارج کشور سفر میکند مطابق پروتوکول، ادارات مختلف وظیفه میگیرند تا زمینه سفر مناسب او را آماده سازند. این قوای امنیتی است که وظیفه امنیت او را تامین میکند، اگر سفر به خارج باشد وزارت خارجه چگونگی ملاقات ها و بازدید او را قبلا با کشور میزبان مطرح میکند و وزارت ترانسپورت یا در صورت که شرکت هوائی کشور مستقل باشد پرواز او را در طیاره معین فراهم میکند.

در بعضی کشور ها مثلا فرانسه و فکر میکنم جرمنی سفر رئیس دولت با طیاره مخصوص قوای هوایی انکشور ها به علت اینکه رئیس جمهور قومندان اعلی قوای مسلح است صورت میگیرد.

به خاطر هر کار رئیس جمهور را نباید ملامت کنیم. او نمیتواند هر کار را نظارت کند و حتی مسؤولیت عدم روشن شدن اشارات ترافیکی را هم به عهده گیرد.

وزارت ترانسپورت چون مسؤولیت آریانا افغان هوایی شرکت را دارد باید قبل از سفر رئیس جمهور طیاره آن شرکت را برای سفر اوشان مساعد میگردانید. کرزی نمیتواند در لحظه آخر سفر خود را کنسل کند زیرا وزارت ترانسپورت برایش اطلاع میدهد که طیاره آریانا افغان هوایی شرک به علت ترمیم یا مشکلات دیگر مساعد نیست.

بر علاوه اینها شاغلی صالحی که میگویند از کابل مینویسند باید از ما بیشتر اطلاع داشته باشند که آریانا افغان هوایی شرکت از مدتی زیادی است که گاهگاهی با مشکلات مالی و تخنیکی مواجه است. این مسله در جلسه وزرا چندین بار مطرح شده و مقامات وزارت ترانسپورت چند باری هم به جلسات سوال و جواب مشرانو جرگه و ولسی جرگه دعوت شدند ولی متاسفاله سفر دیروز کرزی صاحب نشان میدهد که آن وزارت نتوانسته تاکنون مسؤولیت ها و وظایف شانرا به شکل درست عملی کنند.


آنچه مربوط به نوشته های جناب حمید انوری میشود اگر یکبار دیگر آنچه را من نوشته ام بخوانید متوجه خواهید شد که من هم نگفته ام که ایشان خواهان به دار آویختن افراد شده اند. آنچه را نوشته ام نمیخواهم تکرار کنم ولی اگر شما سندی در دست دارید که شاغلی محترم غوث زلمی در جایی گفته باشد که به دوستم یا کار برای دوستم افتخار میکند ارایه کنید. در غیر آن هزاران و یا میلیونها انسان را از شاعری ورزیده ای چون باختری تا ژورنالیستی چون غوث زلمی و تا مامور عادی و غیره را فقط به خاطر کار در رژیم های گذشته نفی کردن و برای بدنامی شان مقاله نوشتن درد وطن را دوا نمیکند بلکه ما را برای صد ها سال دیگر مصروف انتقام گیری و تصفیه حساب میکند.

از همینرو من گفتم که در کشور های چون افغانستان ما به آشتی ،صلح ، مصالحه ، عفو و بخشش ضرورت داریم. شما به افریقای جنوبی سفر داشتید امید از کمیسیون حقیقت یاب آنکشور و چگونگی بررسی جرایم بعد از ختم دوره آپارتاید برای ما بنویسید تا مستفید شویم.

من همچنان عرض کردم که آنچه محترم حمید انوری و محترم مطمئن در مورد اسدالله خالد و سیاف و ترس سراسری در کشور نوشته اند به نظر این حقیر آزادی بیان نیست بلکه دانسته یا ندانسته، قصدی یا از روی تصادف آب ریختن به آسیاب دشمن است .

وسلام

نکات ذیل را احترامانه خدمت جناب بابر صاحب عرض میدارم!
1- من نظر شما را تائید میکنم که رئیس جمهور کشور باید در سفر های شان از طیارۀ آریانا افغان هوائی شرکت استفاده کنند که مربوط دولت است ، نه طیارات مربوط به شرکت مربوط به یک جنگ سالار. اشتباه از کرزی است که این درایت سیاسی را ندارد. اگر سردار محمد داوود خان بجای کرزی میبود، هرگز این اشتباه خجالت آور را مرتکب نمی شد . پیام تانرا به شخص رئیس جمهور و مشاورین بی حساب اش بفرستید بهتر است.
2- حمید انوری یکی از نویسندگان سابقه دار افغان- جرمن آنلاین بوده است که همیشه بر عکس یک تعداد دیگر هموطنان، نوشته هایش با نام اصلی خودش نشر شده است و هیچ وقت نگفته و نمی گوید که از الف تا یای احزاب چپی و راستی و میانه و طالب باید محکمه شوند و یا به دار آویخته شوند. به آرشیف نوشته هایش مراجعه کنید.
3- غوث زلمی افتخار داشت که مشاور مطبوعاتی رشید دوستم است. اگر آنچه حمید انوری در مورد او نوشته غلط است، میتواند خودش آنرا رد کند.
4- ما هرگز حق نداریم قاتلین مردم افغانستان و جنایتکاران جنگی راعفو و بخشش کنیم. این تنها حق مردم افغانستان است . اگر زنده مردۀ جنایتکاران جنگی محاکمه نشوند، سلسلۀ جنایت همچنان ادامه خواهد یافت . جنایتکاران جنگی در افغانستان باید مانند نازی های هیتلری به محکمۀ نورنبرگ سپرده شوند تا درسی باشد به نسل آینده.

5- دورۀ 12 سالۀ کرزی صاحب آنقدر دزد، رهزن و ... اضافه گی تولید کرد که فکاهی داکتر صاحب کاظم متأسفانه واقیعت سیاسی افغانستان را بیان میکند.

با احترام

قابل توجه کارکنان و مدیر مسول
افغان جرمن انلاین
در این جای شک نیست که سایت های وزین و ملی در زمره سایت های افغانی که صبغه ملی دارند یکی سایت وزین و ملی ګران افغانستان است و دیګری سایت وزین و ملی افغان جرمن انلاین نیز است، که یک عده می خواهند در راه رشد و ترقی در این راستا کمک اخلاقی و قلمی نمایند، و برعکس یک عده با هوشیاری استخباراتی می خواهند در وجود این دو ویب سایت رخنه کرده و با نیرنګ های استخباراتی ارزو لطمه زدن را دارند، تا جایکه دیده می شود این سعی در جریان است، کارکنان این دو سایت ملی نباید اجازه همچو چرند ګویی را که منجر به تخریب یک سایت ګردد نه دهند، دیده می شود که هر دو سایت ملی در قبال ایران و پاکستان سیاست همګون را دنبال می نمایند و ایران و پاکستان این دو سایت ملی را دوست ندارند و انها در تلاش اند تا از داخل کاری نمایند که خدا ناخواسته روشنفکران ملی و مترقی ما را در انزوا سیاسی قرار دهند
اګر کسی ملاحضه به این دو سایت دارند لطف نموده به خود ان اداره و سایت در تماس شوند نه اینکه از یک سایت ملی در تخریب سایت دیګری که ان هم ملی است برایند .

به نوبه خود بعد از سلام از آغای هاشم انوری که با "نصایح کوتاه، اما بسیار سودمند" فلسفه واقعی زنده گی را از پیش چشم ام گذشتاند تشکر میکنم.انسان مانند نان و آب هر روز به همچو ملم و غذای های روحی در این دنیای پر از هر چیز ضرورت دارد.

انانکه محیط فضل و آداب شدند
در جمع کمال شمع اصحاب شدند
ره زین شب تاریک نبردند بیرون
گفتند فسانه ای و در خواب شدند
الله محمد

جناب محترم پیر محمد بابر صاحب: از اینکه یک دعاگوی مثل شما جناب را با خود دارم از هیچ چیز ترس ندارم. خدا شما را جور و خوش داشته باشد. در حقیقت امر من باید در برابر هر نوع آفات و بلیات روزگار بیمه دائمی باشم و همه باید این را بدانند.

موضوع دوم اینکه من زنده با شما و معززان سیستانی و داکتر صاحب کاظم حرف می زنم ولی شما مرا به قرائت نوشته های شان توصیه می نمائید. وقتی که آب باشد تیمم روا نیست. جناب داکتر کاظم و سیستاتی بصورت زنده در دیالوگ می باشند. من چرا به نوشته های آن ها که قبلا صورت گرفته مراجعه داده شوم؟

موضوع سوم نظر بی نهایت جالب تان است. محترم کرزی رئیس جمهور جمهوری اسلامی افغانستان توسط طیاره شرکت "کام" به اسلام آباد رفت ولی ما باید وزیر ترانسپورت را نکوهش کنیم، نه شخص جناب کرزی را. این چه نوع استدلال است؟ لطف نموده بجای دعاگوئی کمی ذهن ما کند ذهن ها را در باره مسائل مهم کشور روشن سازید.

مرید تان صالحی از کابل

نکات ذیل را احترامانه عرض میکنم:

1: آریانا افغان هوایی شرکت که در سال 1955 و اگر اشتباه نکنم در سال دوم صدارت شهید سردار محمد داود خان آغاز به کار کرده برای سالهای متوالی نام و نشان افغان و افغانستان را مانند یک سبمول وطن در آسمان کشور های مختلف به نمایش گذاشته است. این خط هوایی مربوط به تمام ملت افغان است که سابقه طولانی داشته و ما همه باید به آن افتخار کنیم

امروز اما وقتی رئیس جمهور کشور شاغلی محترم کرزی را در میدان هوایی اسلام آباد دیدم که از طیاره شرکت هوایی کام ایر بیرون میشود باور کنید خجالت کشیدم و با خود گفتم که این وزیر ترانسپورت و هوانوری چگونه میتواند با وجدان آرام در چوکی خود نشسته و بدون کوچکترین احساس خجالت معاش دولتی و صد ها امتیاز دیگر از موتر های ضد گلوله تا ده ها بادیگارد و غیره داشته باشد در حالیکه طی یازده سال نتوانسته حد اقل امکان سفر رئیس دولت کشور را با طیارات شرکت رسمی و ملی کشور فراهم کند؟

من همین پیام کوتاهی فوق را به یکتعداد وکلای ولسی جرگه هم خواهم فرستاد و از شما هم خواهش میکنم تا جاییکه میتوانید این مسله را به توجه مقامات دولتی برسانید.


2: مقاله شاغلی محترم ج. یاور را در مورد نوشتۀ شخصی به نام نظر محمد مطمئن خواندم. من آن مقاله را که جناب محترم باور در زمینه مکثی نموده اند و نوشتۀ دیگری از موصوف را در سایت گران افغانستان مطالعه کردم و تعجب کردم که کارکنان آن سایت وزین چگونه اجازه نشر چنین نوشته های غرض آلود را که فقط دشمنان وطن از آن سود میبرند داده اند. اما تعجب من زمانی بیشتر گردید که یکی از آن مقالات را در این سایت وزین هم مشاهده کردم.

اینکه ما به آزادی بیان احترام داریم نباید به معنی نشر جعلیات ، دروغ پراگنی ها و دفاع مستقیم و یا غیر مستقیم از مواضع دشمنان کشور باشد. در مقالۀ دیگری تحت عنوان «له ولسمشره تر ولسکشره؟!!! هيواد وال په ويره کې دي» این جناب همان تبلیغات دشمنان را به نشر سپرده و بدون هیچ سند، مدرک و ماخذ ادعا کرده که از رئیس دولت تا همه در ترس اند، وزرا ریش ساختگی میمانند و هیچکس بالای دیگری اعتماد ندارد و حرفهای دیگری که گلبدینی ها و وکلای مدافع تور پنجاب برای ایجاد رعب ، ترس و بی اعتمادی تبلیغ میکنند.

در همان سایت وزین گران افغانستان همچنان شخصی دیگری به نام حمید انوری دانسته و یا ندانسته با نوشته های خود کاری میکند که دشمنان افغانها آرزو دارند شاهد باشند. و آن عبارت است از ایجاد جو بی اعتمادی ، انتقام جویی ، پاشیدن تخم ضدیت و دشمنی بین افغانها برای صد ها سال دیگر.

ایشان از شاعر گرامی و ورزیده کشور واصف باختری تا ژورنالیست شناخته شده غوث زلمی ، تا رئیس ولسی جرگه و رئیس امنیت ملی جناب محترم اسدالله خالد همه را با مقالات و نوشته های طویل و به نظر خودش مستند تخریب و بدنام کرده ولی در مورد دشمنان اصلی و کنونی کشور یعنی کشور تروریستی و مصنوعی پاکستان و غلامان حلقه بگوش تورپنجاب یعنی طالبان ، درمورد سربریدن پرسونل قهرمان اردو ، پولیس ملی ، کارگران بیگناه ، پرسونل معارف و زنان و اطفال معصوم بوسیله آنها ، مین گذاری راه ها و جاده های کشور و حتی مین گذاری مزارع و تاکستانهای مردم بیگناهی ملکی که باعث شهادت هزاران هموطن ما میگردد حتی چند سطر کوتاه هم نمی نویسند.

بنده حقیر حتی دو سال قبل در همین سایت وزین عرض کردم که کشور ما مانند کشور های مشابه که دوران سیاهی جنگ ، خونریزی و برادر کشی را سپری کرده یا میکنند – چون کمبودیا ، افریقای جنوبی ، انگولا، یمن به گذشت ، عفو و بخشش ضرورت داریم . ما نمیتوانیم و این غیر ممکن و در ضمن غیر انسانی است که با هرکسی که با شورای نظار یا جمعیت، حزب اسلامی یا خلق و پرچم ، گلم جم و یا حزب وحدت کار کرده و یا هم در زمان رژیم های گذشته وظیفۀ داشته به نام جنایتکار و خاین برخورد کرده قتل ، زندانی کردن و یا نفی آنها را از هر نوع کار و سهم در دستگاه دولت و سازمانهای دیگر دولتی یا غیر دولتی تقاضا کنیم( این سخن به هیچوجه به این معنی نیست که همه را باید بخشید و عفو کرد ). ولی اگر من تمام اعضای جمعیت یا حزب اسلامی را جنایتکار و خاین گفته رد کنم و کسی که با حزب جمعیت و حزب اسلامی بوده تمام کسانی را که در دولتهای گذشته ایفای وظیفه میکردند خاین و جنایتکار بشمارد ، جمعیتی خلقی و پرچمی را ، شورای نظاری داودی و شاهی را و به این شکل تمام کسانی را که در زمان طالبان کاری داشته اند از ژورنالیست تا نویسنده و شاعر تا مامور دولت و غیره را رد کند و خواستار محکمه یا اعدام شان شود پس ما باید برای صد سال دیگر هیچ کاری نکنیم و مشغول تصفیه حساب و انتقام گیری باشیم. این همان چیزی است که تور پنجاب و آخوند های شیاد میخواهند که افغانها را به آن مصروف سازند.

حالا وقتی میبینیم که یکعده با چه حرارت و با چه انتقام جویی بر هر کس تاپه خاین و جنایتکار را زده و از ژورنالیست تا شاعر و تا ملا امام را به اتهام همکاری با رژیم های سه دهه اخیر از هر نوع حق محروم میسازند و حتی آرزوی نابودی رئیس جمهور کشور را میکنند پس نزد ما باید سوال پیدا شود که این همه آیا واقعا به خاطر وطن است یا به خاطر دشمن و یا هم از روی عقده ، بیخبری و یا هم نادانی ؟ به طور مثال جناب حمید انوری در مورد سؤ قصد به جان رئیس امنیت ملی افغانستان شاغلی خالد مقالۀ طویلی نگاشته و تمام آنچه را که دولت افغانستان در زمینه چگونگی آن حمله از طریق میدیا اعلان کرده رد نموده برعکس همان سناریوی را قصداً یا از روی تصاددف مورد تایید قرار داده که نظامیان پاکستان و طالبان غیر مستقیم تبلیغ میکنند. آیا نشر چنین مقاله که هیچ فرقی با سخنان حمید گل پنجابی و نطاق طالبان ( ای اس آی) ذبیح الله مجاهد ندارد آزادی بیان است ؟


من میگویم نخیر. این دانسته یا ندانسته آب ریختن به آسیاب دشمن نهایت بیرحم است که به خاطر ایجاد رعب ، وحشت وبی اعتمادی حتی از سر بریدن اطفال بیگناه هم دریغ نمیکند.
وسلام

و محترم عبدالله کاظم ته
پسله ډيره وخته څخه يو طنز چي دخندا تر څنګ ئې ډېر ښه مفهوم اوپيغام د ځانه سره درلودې و مي لوستی او اوس هم ورته خاندم ٠
شاد بودن هنر است ، شادکردن هنروالاتر٠
تاسی ته ښه ژوند غواړم٠

It is known fact that god blessed late Sardar Daud Khan was an Afghan nationalist and patriot made of self centered personality accepting second position to none.

During the cold war, all nations of the world - with the exception of China – were either members or sympathizers of the two opposing political and military camps headed by USA and the then USSR. Such divide include third world nations tilting toward one of the subject power blocks mostly in exchange for assistance.

Sardar Daud Khans’ foreign policy fatal mistake then bouncing rapidly between two ideological and economical opposing superpower foes, let the territory of Afghanistan to become the center of rivalry between them. During that era in order to avoid direct military conflict between the two superpower, both parties were enforcing worldwide policy of Dual Containment that speeded up the formation of right and left wing political parties in Afghanistan.

I think late Daud Khan’s policy of “lighting his American cigarette with the Russian match was a fatal mistake”.

دوستان سلام
برای رفع خستگی دیروز دوستی به من حکایتی کرد که بسیار دلچسپ بود، بدین شرح: «در روزگاران دور، غریبی وقت آذان وارد قریۀ شد و برای نماز به مسجد رفت. امام جماعت را دید یک دست و یک پا که گوشش بریده بود و یک چشمش از کاسه برآمده. از پیر مردی علت را پرسید، پیرمرد لبخندی زد و گفت: راه خطا رفت، به حکم شرع پایش را قطع کردیم؛ دزدی کرد، دست راستش را بریدیم؛ گوش به خطا سپرد، گوشش را کندیم و چشم به نامحرم دوخت، چشمش را کاسه درآوردیم.
مرد غریبه طعنه زد: با این همه فضیلت، چطور امام جمعتش کردید؟
پیرمرد سری تکان داد و گفت: آخر، اگر جلوی چشم مان نبود، وقت نماز کفش های مار را می دزدید.»
اکنون که انتخابات ریاست جمهوری در کشور نزدیک است، بعضی ها لازم میدانند تا همچو مردی را به امامت برگزینند. البته باید گفت که در این مقام کاندیدها بسیار خواهند بود که برای رسیدن به آن مقام یکی در رقابت با دیگر سر و کله خواهند شکست.
(این حکایت با موضوع نظر دهی هیچ ربطی ندارد و فقط به حیث یک طنز سیاسی که خنده دار است، تقدیم گردید)

خوانندﮤ معزز، کارکنان محترم افغان جرمن آنلاین و دانشمند معزز و افتخار کشور جناب داکتر سید خلیل الله هاشمیان اسلام علیکم.
نوشتـﮥ تحت عنوان «پیرامون نوشتـﮥ آقای فرید افغانیار» مؤرخ ۷ آگست ۲۰۱۳ م شما را به نسبت مسافرت ها بتاریخ ۱۵/۸/۲۰۱۳ دقیقاً مطالعه نموده وازآن جداً مستفید شدم. تشکر از شما، برای شما طول عمر با عافیت و پُر ثمربیشتر خواهانم.
من به این باورم که افغان جرمن آنلاین مانند خدمتگار و تریبیون تنویری خوب افغانها مدافع اهداف خیر و خوب افغانی بوده، مجبوریت ها، امکانات، جوانب ملحوظات قابل درک خویش را دارند که تا حدی قابل قبول اند. اینکه کدام مطالب را نشر کنند وکدام را نه؟ ودرین راستا باید چنین یادداشت های درمورد نوشتـﮥ جناب شما داکتر صاحب هاشمیان را اصلاً نشر نمی کردند. باید بگویم که من موافق شما نیستم. دید و طرح ها و اعتراضات درنظراول وجود داشت که قابل نشر بوده و شما جناب داکتر هاشمیان باچنان قوت و وضاحت به توضیحات لازم پرداخته اید که من خواننده از آن دقیقا لذت بردم و مستفید شدم. درموارد یکه عوض مساعدت به امر خیر دوستان وهمکاران (داوطلبان!!!) در افغان جرمن آنلاین مسایل را از لحاظ مفهومی تغیرداده اند قابل قبول نیست وباید درمورد نوشته های مرجعی مانند نوشتـﮥ جناب داکتر هاشمیان باید دقت واحتیاط بیشتر شود. جناب شما یک مرتبه تقریباً یک سال قبل این مسأله را با من نیز درمیان گذاشته بودند که درموارد چنین تغیر درنوشته های شان وارد میشود. که باید صورت نه گیرد. من نیز درمورد نوشته های شخصیت مرجعی مانند جناب هاشمیان همعقیده ام ودرکل از تغیر مفهومی درمسایل نویسندګان موافق نیستم. درین راستا افغان جرمن آنلاین دردها مورد املایی که قابل پذیرش است مساعدت کرده اند اما درمورد تغیر مفهوم ارایه شده درنوشتـﮥ دیګران را نمی پذیرم.
تریبیون افغان جرمن آنلاین که درآن نظریات هموطنان وصاحب نظران منعکس شده و درموراد اندیشه های و نظریات غیر موجه اما قابل توجیه نیز انعکاس یافته و منجر به همچو تبادل نظر های میگردد و خواننده برداشت و موضع خود را از آن داشته و دارد، مستفید میشود، تریبیون مولد و قابل استفاده خوب بوده و فرسخها از تریبیون ها بذله گو و مفسد موجود درمیدیا الکترونی، فاصله دارد و قابل افتخار است که جناب دوکتور هاشمیان نیز از ایشان قدر دانی نموده اند.
این تبادل نظر های موجود درین تریبیون را خوب و جداً مفید میدانم واجازه میخواهم از همـﮥ شما تشکر کنم.
دوکتور صلاح الدین سعیدی سعید افغاني – جرمنی شب ۱۵/۸/۲۰۱۳

شاغلی محترم صالحی

بنده حقیر ضمن اینکه برای صحت و سلامتی شما دعا میکنم از شما خواهش میکنم که پیام های من و شاغلو سیستانی صاحب و محترم کاظم را یکبار دیگر بخوانید و اگر جواب آنچه را که باز هم خواسته اید بخصوص در مورد سفر سردار شهید محمد داود خان دریافت نکردید پس چنین معلوم میشود که این بحث هم مانند بحث های دیگر به جز از تکرار در تکرار که در انگلیسی آنرا دویدن در دایره یا دویدن حلقوی میگوید نتیجه نخواهد داد.

جور و سلامت باشید.

استاد کرامی جناب داکتر صاحب کاظم. نظر شما را در مورد واقعه نگاری و تاریخ نویسی خواندم و آن را بسیار آموزنده یافتم. به شما اطمنان می دهم که این جانب همیشه با علاقمندی زاید الوصفی حرف های گهربار شما را چه در دوران تحصیلی و چه امروز دنبال می نمایم و با عقیده راسخ اعلام می دارم اگر سردار محمد داود این لطف را در حق خود و افغانستان می کرد در آن سفر شما جناب و امثال شما را که از قشر روشنفکران نمایندگی داشتید جزو همکاران هم سفر خویش می ساخت امروز مشکل ما با دوستان جلیلی و صمد غوث باین حد نمی بود!
ایراد بزرگ من بالای سردار محمد داود خان هم در همین است. در آن وقت شما شاهد بودید که حرف های یک پرچمی ولگرد و لاوبالی در صحن پوهنتون کابل حرف سردار صاحب بود و هر یک از دانشمندان مکرم این سرزمین از جمله شما در حاشیه قرار داشتید. آب رفته در جوی را برگردانده نمی توانیم.

جناب محترم پیر محمد بابر صاحب. موضوع بحث بالای سفر سردار محمد داود خان به شوروی است. خواهشمندم در این مورد مستند و مدلل صحبت فرمائید. سائر موضوعات مطروحه شما برای تائید نظریات شما هیچ ربطی به موضوع ندارند. مثلا استقلال افغانستان برهبری شاه امان الله خان، استقلال هند، مسائل ایران ... و غیره. هر یک از این مسائل تحلیل مشخص خود را دارد. شما کوشش کنید از طرف خود با ثبوت قابل قبول بصورت مشخص به بحث ادامه دهید و چه لازم که در حضور جنابان سیستانی بحیث اکادمیسین بی بدیل کشور و داکتر کاظم، اقتصاد دان کبیر افغان زمین از آنها نمایندگی می کنید؟ آیا این شیوه بحث شما درست است؟ شما ثبوت ارائه کنید که جنابان سیستانی و داکتر کاظم شما را بحیث قائم مقام خویش تعیین فرموده اند.

ایراد من در مورد نظریات این دو جناب بسیار مشخص و دقیق است. هر یک از این دو شخصیت معظم نظریات خویش را ارائه می نمایند و خواندن نظریات آن ها برای من قابل قدر است ولی ما نمی توانیم تاریخ یک ملت را بر اساس نظریات اشخاص و افراد تعیین نمائیم. سفر سردار محمد داود خان به شوروی وقت امروز جزو تاریخ افغانستان است. قرار اظهار خود این دو جنابان طرف افغانی هیچ فیته ثبت شده از جریان مذاکرات را در اختیار ندارند و ارشیف وزارت خارجه روسیه اگر این فیته ثبت شده را در اختیار هم داشته باشد، در اختیار جناب سیستانی و داکتر صاحب کاظم قرار نداده است. از طرف دیگر نظریات جنابان جلیلی ترجمان روسی سردار محمد داود و صمد غوث مسئول یکی از ارکان های ارشد حکومت داود خان که همسفر داود خان بودند، سبب گمراهی و نفاق افگنی است و مشکلی را بر مشکل بی پایان افغان ها می افزاید.

بیا این بحث را از مسیر اصلی اش منحرف نسازیم. برای این منظور در قدم اول بیا یک نظری که مورد توافق تمام شاهدان عینی این سفر بودند و اکثر شان فعلا هم در قید حیات اند بدست آورده و بفهمیم که موضوع از چه قرار بود. سئوالی که بیشتر مرا رنج می دهد این است که وزارت خارجه افغانستان در آن وقت چرا جریان مذاکرات را ثبت نمی کرد؟ نظر شما در این مورد چیست؟

برادر گرامی جناب صالحی صاحب پس از عرض ادب و احترام
در تبصرۀ خود نوشته اید: «تاریخ براساس اگر و مگرها و براساس وهم و خیالات نوشته نمیشود. تاریخ چیزی را که رخ داده درج میکند و نباید این واقعیت را نادیده گرفت.»
آنچه شما فرموده اید بیشتر مفهوم «واقعه نگاری» را افاده میکند تا مفهوم تاریخ را ، زیرا تاریخ در ارتباط با وقایع میکوشد سؤال «چرا» را جواب دهد یعنی چرا این واقعه رخ داده است؟ به عبارت دیگر تاریخ تحلیل و بررسی ریشه های واقعه است. وقتی شمامیخواهید سؤال چرا و چگونه را در ارتباط با یک واقعه جواب بگوئید، ناچار هستید مثل هرعلم دیگر « اگر ها و مگرها» را به به روی اسناد و منطق حوادث تحلیل کنید. این بود عرض مختصر این کمینه، درغیر آن شما اختیار دارید.

بااحترام

شاغلی محترم صالحی

اگر از قهر و غضب کمتر استفاده کرده و جواب خود را دوستانه و خونسردانه ارایه میکردید باور کنید متوجه میشدید که شما نه تنها آن سخن معروف وطنی را ثابت کردید که « لیلی مرد بود یا زن » بلکه سخن دیگر افغانی را هم که « مرغ ما یک لنگ داره».

زیرا طوریکه در پیام قبلی عرض کردم شما اگر مقاله نهایت عالمانۀ محترم داکتر کاظم را دقیق و با اعصاب آرام مطالعه میکردید حداقل از تکرار ادعای تان مبنی بر جواب به قول شما عجولانه محمد داود خان صرف نظر میکردید و هرگز نمی گفتید که «در حالیکه جنابان صمد غوث و جلیلی زنده و حیات اند » چون از نوشته اوشان باید درک میکردید که دیپلمات شهیر کشور شاغلی غوث در قید حیات نیستند.

شاغلی محترم کاظم همچنان در مقاله شان اوضاع کشور و صف بندی و موقف گروه ها و احزاب مختلف را به شکل بسیار عالی توضیح کرده اند. و از همینرو من با تکرار حرف های اوشان پرداخته عرض کردم که این طفلانه خواهد بود اگر کسی ادعا کند که آن ملاقات معروف کریملین باعث تعین یا تغییر سیاست روسها در مورد رژیم سردار محمد اود خان گردیده باشد

اینکه شما اکنون ادعا های دیگر میکنید هم ناشی از همان یک دنده گی و « مرغ ما یک لنگ داره» است. چون کودتای سرطان را به خاطر موجودیت چند افسر جنای پرچم حزب دیموکراتیک خلق ، کودتای خلقی ها و پرچمی ها خواندن خود ثبوت « منطق عاری از لات و منات گوئی ها و اگر و مگر ها » است. این واقعیت نیست دوست عزیز بلکه خیالات شخصی است که حتی در این بحث دوستانه هم نمیتواند خونسردی خود را حفظ کند.

اینکه میگویید « جالبتر اینکه عین پرچمی های لاوبالی دیروز امروز مخالفین خود را که هیچ ربطی به موضوع ندارد پرچمی خطاب نموده و به کوبیدن آن ها می پردازند» منظور تانرا نفهمیدم امید وقتی خونسردی خود را باز یافتید به توضیح آن بپردازید.

بلاخره این بی انصافی است که گفته شود کودتای سرطان یا خواست مردم به تغییرات سریع و بنیادی فاجعه آفرید. اگر این چنین ادعای بی اساس داشته باشیم پس حصول استقلال کشور و اصلاحات شاه امان الله خان را هم باید فاجعه دانسته نتیجتاً بلوای حبیب الله بچه سقاو را برائت دهیم. به همین ترتیب هر اقدام نیک و مترقی را که به علت مداخلات بیگانگان و ارتجاع داخلی ناکام شده ، چه در افغانستان و چه در منطقه و جهان ( حکومت مصدق را در ایران، استقلال هند را به رهبری مهاتما گاندی در هند ، حکومت ناصر را در مصر ) آغاز فاجعه بدانیم. چون هند تقسیم شد، در ایران نظام استبدادی رضاخانی برقرار شد و مصر بدست رژیم های وابسته به غرب افتاد. امید منظور مرا درک کنید. زیرا در ایران هم کسانی مانند شما اند که میگویند اگر مصدق عجولانه برخورد نمیکرد شاید دیموکراسی و اصلاحات در ایران به شکل بهتر تر آن شکل گرفته امروز در ایران رژیم آخوندی بر قرار نمیشد.

و در هند همان هندو های متعصب که آن مردم بزرگ یعنی مهاتما گاندی را به قتل رساندن میگویند که اگر مهاتما درست عمل میکرد هند تجزیه نمیشد و فاجعه به بار نمی آمد یعنی کشوری مصنوعی و تروریستی مانند پاکستان ایجاد نمیگردید. ( تمام اینها جناب محترم صالحی «منطق عاری از لات و منات گویی ها و اگر و مگر» و خیالات اند نه آنچه ما میگوییم).

فاجعه زمانی آغاز شد که یکعده خاین به وطن چون بحران الدین ربانی ، گلب الدین جنایتکار و خاین ملی مسعودوف در خدمت دشمن اصلی افغانستان و سردار شهید داود خان قرار گرفته و تفنگ تور پنجاب را به شانه انداخته برعلیه وطن خودشان بلوا کردند. اگر این عمل را هم به خاطر موجودیت چند افسر پرچمی در رژیم سردار محمد داود خان توجیه میکنید پس من مطمئن هستم که هیچ اقدام ترقییخواهانه را نشاید که تایید کنید.

محترم پیر محمد بابر صاحب، جور و بسلامت باشید و علاقمندی و سهمگیری فعال تان در بحث قابل قدر است. نظر به برداشت شما... "ولی طوریکه در بالا عرض کردم حین بررسی این سوال نباید این واقعیت را از یاد ببریم که اکثریت مردم خواهان تعییر و آن هم تغییر بنیادی و سریع بودند." واقعیت شما را هیچکسی از یاد برده نمی تواند و ضبط تاریخ است. ولی شما نیز نباید این واقعیت را از یاد ببرید که پاسخ عجولانه داود خان به تقاضای اکثریت مردم خواهان تغییر بنیادی و سریع فاجعه آفرید! چرا شما این واقعیت را نادیده می گیرید؟

پرچمی ها و خلقی ها همیشه شعار تغییر مسالمت آمیز و تغییر از طریق مبارزات پارلمانی سر می دادند ولی بتاریخ 26 سرطان 1352 این گروه منافق نا بکار بر همه شعارهای عوامفریبانه خویش خط بطلان کشید و برهبری سردار محمد داود خان شکل تحول را از شکل پارلمانتاریزم به کودتای نظامی تغییر داد! آیا شما چطور می توانید از این واقعیت تاریخی چشم پوشی کنید و با کدام منطق عاری از لات و منات گوئی ها و اگر و مگر ها این عمل را برهبری داود خان توجیه می توانید؟ جالبتر اینکه عین پرچمی های لاوبالی دیروز امروز مخالفین خود را که هیچ ربطی به موضوع ندارد پرچمی خطاب نموده و به کوبیدن آن ها می پردازند یا اینکه بدون هیچ دلیل و استنادی می گویند اگر سردار محمد داود خان چنین و چنان نمیکرد فلانی ها چنین و چنان می کردند. تاریخ بر اساس اگر و مگر ها و بر اساس وهم و خیالات نوشته نمی شود. تاریخ چیزی را که رخ داده درج می کند و شما نیز نباید این واقعیت را نادیده بگیرید.

جناب محترم آغای سیستانی بعد از عرض سلام توجه تان را به نکات ذیل معطوف می دارم:
1-معذرت تان قابل قبول نیست چونکه استنباط تان غلط است.فلهذامطمعین باشید که بنده بنده خدا و خودم هستم و بس و ضمنا غلام آزاد تمام مردمان خوب جهان هستم و با استقلال یعنی مستقل تا همین لحظه امورات زنده گی خود را پیش می برم. به این مفهوم که مستقل بودن عادت من شده و امکان ندارد انرا خلاف عادت به دالر و قدرت بفروشم چون قیمت افکار آزادم برابر به تمام جهان ارزش دارد و کس انرا خریده نمی تواند.

2- بعد از اینکه در نوشته تان می نوسید:"در آغاز تجاوز شوروی بر افغانستان، بسیاری مثل شما فکر میکردند". ادعا کردن اسان است لطفا بنوسید من در کجا این فکر را نوشته ام. بر عکس در آن زمان که بنده تحصیلات خود را در افغانستان نو به پایان رسانیده بودم احساس درونی ام می گفت که این آینده خوب ندارد و 5 ماه بعد از فراغت از وطنم مجبور به فرار شدم.

"ولی به همت و فداکاری مردم افغانستان، این اژدهای قدرت به زانو در آمد و سرانجام سرافگنده و خجالت زده از کشور خارج گردید." ای کاش در این جا از کمک های بی نهایت وسیع اقتصادی و سیاسی جهان غرب و دیگران به خاطر جنگ سرد هم یادی می رفت زیرا با دست و شگم خالی جنگ هم مشگل است.

2- به ادامه نوشته تان می نوسیدکه:"...آیا به نظر شما باید همینطور گذاشت تا پاکستان هر روز به تجاوز خود ادامه دهد.... آقای کرزی هم مثل شما فکر میکند و به نیروهای دفاعی کشور می گوید که زور ما به پاکستان نمی رسد... از شما می پرسم که اگر شهید داودخان زنده می بود، آیا پاکستان جرأت میکرد...". برادر محترم سیستانی صاحب ای کاش کرزی مانند من فکر می کرد و این قدرت فکری را میداشت که از روز اول کشور را به پای خودبا این خروار پول استاده می کرد و از روز اول مردم را راضی نگاه میداشت و بار بی کفایتی خود را بالای همسایه ها نمی انداخت تا روابط خراب نشود و جهان را نشان میداد که راه درست کدام است تا همه راضی باشند.

3-شما حتما مرا با کس دیگر به اشتباه گرفته ایت که این چنین نوشته ایت:" روحیه شما با روحیه پروفیسر ربانی بسیار شباهت دارد". من باید بی اندازه احتیاط کنم که جواب شما را با این طرز نوشتن به اساس فلسفه یهود ها ندهم بلکه به اساس فلسفه عیسوی ها که اگر کسی یک سیلی در رویت زد روی دیگر خود را هم بگیر که در آن هم بزند. شما آزاد هستید هر چه می نوسید انقدر هنوز هم احترام استادان را دارم.

4- در اخیر ذکر می کنید که:" به یاد داشته باش هموطن که زندگی در آزادگی وعدم وابستگی به بیگانه لذت بخش است نه در غلامی و کرنش کردن ها:" متاسفانه که هر دوی ما در ملک های بیگانه زنده گی می کنیم هموطن و بنده تجارب بد خود را کرده ام و میدانم که شما چه می گویید.
در خاتمه برایتان اطمینان میدهم که بنده از همان مردان است که آرزوی شماست.
مولانا صاحب می گوید: جای تعجب این نیست که هزاران کشتی در ابحار جای می گیرند بلکه این است که هزاران بحر در یک کشتی جای می گیرد.

طبع روشن ز غبار دو جهان آزاد است
تیرگی رخت تکلف نبرد سوی چراغ

با عرض احترام استاد و دانشمند محترم
الله محمد

هموطن گرامی الله محمد سلام!

معذرت میخواهم، از نوشته تان چنین استنباط می شود که شما بندگی و غلامی را بر آزادی و استقلال ترجیح می دهید. استقلال با کرنش کردن در برابر زورمندان و گردن پت و خمیده نگاهداشته نمی شود. هنگامی که شاه امان الله جنگ بخاطر استرداد استقلال کشور را با انگلیس اعلام نمود،اردوی افغانستان بیشتر از 60 هزار نفر نبود که با سلاح های کهنه که اکثراً آنرا از جنگ های اول و دوم باانگلیس بدست آورده بودند مجهز بود، اما انگلیس در مقابل اين سپاه اندک ابتدا ٣٢٠ هزار افسر و سرباز تعليم ديده که ١٨٥ هزارحيوان باربر در زير بار و بنه و تجهيزات نظامى کمر خم مي کرد با صدها طياره جنگى براى نبرد با افغانستان بسوى سرحدات جنوبى و جنوب غربى کشور سوق داد. بنابر برخی منابع تعداد سربازان انگلیس از آنچه تذکر داده شد هم بیشتر بود و به ٧٥٠ هزار افسر و سرباز که ٤٥٠ هزار حیوان بار بر تجهیزات آنها را حمل می کرد، رسید، ولی نتیجه چه شد؟ دشمن در برابر فداکاری و از جان گذشتگی افغانها با تجاربی که از جنگ های اول و دوم خود با افغانها داشت بالاخره وادار به قبول استقلال افغانستان گردید.

در آغاز تجاوز شوروی بر افغانستان، بسیاری مثل شما فکر میکردند که افغانستان در کام اژدهای سرخ فرو رفت و نجاتش ناممکن است و باید تسلیم زور شد، ولی به همت و فداکاری مردم افغانستان، این اژدهای قدرت به زانو در آمد و سرانجام سرافگنده و خجالت زده از کشور خارج گردید.

پاکستان هم کشوری است مجهز با سلاح اتومی و از چند سال است که ولایات شرقی و جنوبی کشور را را با راکت و توپخانه میکوبد و در برخی قسمت ها پوسته های ترصد و دیده بانی درست کرده است، آیا به نظر شما باید همینطور گذاشت تا پاکستان هر روز به تجاوز خود ادامه دهد و خاک های کشور را اشغال کند؟ آقای کرزی هم مثل شما فکر میکند و به نیروهای دفاعی کشور می گوید که زور ما به پاکستان نمی رسد بهتر است تا چپ خود را بگیریم و چند صباحی که بر سر قدرت هستیم باید بفکر جیب خود باشیم، ولی از شما می پرسم که اگر شهید داودخان زنده می بود، آیا پاکستان جرأت میکرد که با راکت و توپخانه ولایات سرحدی را بکوبد و در خاک افغانستان پوسته های سرحدی برپا نماید؟ هرگز نه.

روحیه شما با روحیه پروفیسر ربانی بسیار شباهت دارد که او در نخستین سفرش در رأس هیأت مجاهدین به مسکو از رئیس جمهور روسیه یلتسن، قدرت را گدائی کرد و از وی خواست که از داکتر نجیب الله قدرت را گرفته به او ببخشد، در مقابل او غرامات جنگی افغانستان را به روسیه می بخشد. رئیس جمهور روسیه نیز بخاطر منافع کشور خود این پیشنهاد را قبول کردو تمام کومک هایش را به رژیم نجیب قطع نمود و به نوکران خود در داخل حزب دیموکراتیک خلق هدایت داد تا پلان صلح ملل متحد را تخریب و ربانی – مسعود راروی کار آورند. ربانی روی کار آمد و همان طور که وعده داده بود غرامات جنگی را به روسیه بخشید.

ملل متحد میزان غرامات جنگی روسیه بر افغانستان را 88 میلیارد دالر تخمین کرده بود و ربانی این کمترین خون بها را در عوض قدرت به روسیه بخشید، در حالی که در مدت چهار سال ریاست جمهوری نامنهادش ، حتی چهار روز را هم در چوکی قدرت در ارگ کابل به ارامی سپری کرده نتوانست. و جغرافیای قدرتش از پل ارتل در غرب و پل خشتی در جنوب و پل مکروریان در شرق و از خیرخانه در شمال تجاوز نکرد. و دلش به این خوش بود که نامش رئیس جمهور دولت اسلامی است و روسیه برایش پول چاپ میکند و او آن پول ها را به دالر تبدیل کرده به بانک های خارج انتقال میدهد و سر انجام دیدیم که با چه شیوه ای از صحنه هستی نابود شد که باید درس عبرتی باشد به جانشینانش.

به یاد داشته باش هموطن که زندگی در آزادگی وعدم وابستگی به بیگانه لذت بخش است نه در غلامی و کرنش کردن ها:

در جهان نتوان اگر مردانه زیست
همچو مردان می توان مردانه مرد

باز هم در مورد جواب سردار محمد داود خان شهید به حاکم کرملین برژنف:

با مطالعه پیام های تعدادی از دوستان همان سخن معروف وطنی به یاد می آید که « لیلی مرد بود یا زن ؟».

زیرا اگر دوستان مقالات شاغلو محترم سیستانی و داکتر صاحب کاظم را دقیق مطالعه میکردند من مطمئن هستم که متوجه می شدند که جواب سوالات شان داده شده و آن هم به شکل بسیار روشن و منطقی.

قسمت اصلی پیام دیروز من هم در حقیقت تکرار آنچه بود که شاغلی محترم داکتر صاحب کاظم در مقاله عالمانۀ شان نگاشته اند ولی چنین معلوم می شود که مانند موضوعات دیگر ما به جای دیدن واقعیت می خواهیم چیزی را ببینیم و بخوانیم که ما میخواهیم. به طور مثال اگر محترم صالحی با دقت مطالعه میکردند متوجه می شدند که دیپلومات مشهور کشور عبدالصمد غوث در قید حیات نیستند.

تکرار میکنم این طفلانه خواهد بود اگر گفته شود یا تصور شود که شوروی ها فقط به خاطر همان ملاقات معروف کریملین سیاست خود را در مورد افغانستان مشخص یا تغییر داده باشند. حتی اگر سخنان محترم جلیلی و دیپلومات و شخصیت معروف کشور عبدالرحمن پژواک را هم نادیده بگیریم.

طوریکه داکتر صاحب کاظم می نگارند روسها یا شوروی سابق از دیر زمانی میخواست افغانستان در سیاست خارجی خود باید مشوره روسها را بگیرد و در جای پای آنها قدم بگذارد.

پس داود خان چی میکرد؟ یا او قبول میکرد که در سیاست خارجی از روسها مشوره بگیرد که به معنی نیمه مستعمره بودن افغانستان بود یا اینکه همان سیاست را اتخاذ میکرد که آن شخصیت و رهبر بزرگ در نظر داشت. یعنی حفظ روابط قوی نظامی- سیاسی – اقتصادی با همسایه شمالی ولی در ضمن به حیث یک کشور مستقل حفظ حقوق افغانها برای تامین روابط باهر کشور دیگر جهان که به نظر شان به نفع افغانستان خواهد بود.

در مورد کودتای 26 سرطان و اینکه چرا به قول صالحی صاحب سردار محمد داود خان باعث سقوط دهه نیم بند دیموکراسی شد نوشته ها و بحث های زیاد صورت گرفته و بدون شک دراینجا هم در زمینه باید بحث جداگانه صورت گیرد ولی من فقط می خواهم بگویم که اگر اوضاع آنزمان به صورت دقیق ارزیابی شود درک خواهیم کرد که مظاهرات، اعتصابات و مارش های وسیع و سراسری احزاب و گروه های سیاسی از چپ تا راست از لیبرال تا ارتجاع برای یک هدف صورت میگرفت ، تغییر سریع و بنیادی.

از نوشته هایی که من خوانده ام چنین برداشت می شود که در حقیقت مسله کودتا نه بوسیله داود خان شهید بلکه بوسیله دیگران بخصوص آنانی که از انکشاف اوضاع نابسامان کشور و امکان هرج و مرج سراسری در کشور تشویش داشتند به آن سردار بزرگ پیشنهاد شده بود. زیرا دیگران بودند که او را یگانه شخصیت پذیرفته شده و ملی که مورد قبول اکثریت مردم قرار خواهد گرفت برای آن تغییر سریع و بنیادی و ختم نظامی شاهی در نظر داشتند.

آیا کودتا در آنزمان اشتباه بود یا نه؟ سوالی دیگری است. ولی طوریکه در بالا عرض کردم حین بررسی این سوال نباید این واقعیت را از یاد ببریم که اکثریت مردم خواهان تعییر و آن هم تغییر بنیادی و سریع بودند.

باعرض سلام!

داکتر صاحب کاظم می نوسید:"ولی کسانیکه بخواهند به هر دلیلی بار مسئولیت های بعدی این همه ویرانی و خونریزی ها را که بعد از 7 ثور صورت گرفت، به گردن داؤد خان بیندازند، در حقیقت میخواهند از نقش 7 ثوری ها در مصیبت طفره بروند و نیز دل جهادی ها را خوش بسازند".

بنده به صورت قطع به این فکر آمده نمی توانستم که داکتر صاحب نوشته اند از نقش 7 ثوری ها در مصیبت طفره بروندو نیز دل جهادی ها را خوش بسازند. آفرین به این سیاست مداری تان.

من فقط از واقعیت که بعدا دچار خرابی افغانستان شد ذکر نموده ام. اینکه 7 ثوری ها و جهادی ها چه کردن موضوع بحث نبود بلکه یک مقطع مشخص تاریخ کشور در ارتباط سفر داود خان در شوروی سابق.
شما می نویسد که:" داؤد خان نیز احتمالاً از این روش آگاه بود و اما فکر میکرد که شاید با بقدرت رسیدن خود پس از مدت کوتاه به نقش عمال شوروی پایان دهد و هدف اصلی خود را مبنی بر ایجاد یک نظام در «وسط شرق و غرب» در تبانی با«جنبش عدم انسلاک» پیش ببرد".

اولا اینکه در همچو یک مورد باید اطمینان داشت. احتمالا آگاه بودن و فکر کردن داود خان طرز فکر شما را می رساند که هیچ کس دیگر غیر از داود خان واقعیت این فکر را تصدیق کرده نمی تواند. باز هم قسمیکه معلوم شد داود خان غلط فکر کرده بود اگر درست فکر می کرد خود را وسیله نمی ساخت و شاه را در جریان می گذاشت. اگر این دلیل شما را قبول کنیم که روسها در هر صورت کار خود را می کردند پس به اساس منطق شما نباید طفره رفت چونکه چیزی که باید می شد شد نه داود خان، نه 7 ثوری ها و نه جهادی هادر قضیه افغانستان مقصر اند.

چون هیچ کدام اینها مقصر نیست پس کی باید مقصر باشد؟

مارکس آلمانی که مفکوره کمونیزم را همراه با دیگران در مقابل سرمایه داری انکشاف داده که قشری از مردم جهان برای رسیدن به اهداف سیاسی از آن استفاده بردند و باعث خرابی و کشتن مردم در نقاط مختلف جهان و افغانستان شدند.

داکتر صاحب خواهشمندم سر ما کتاب ننویسید.


معنی بلند من فهم تند می خواهد
سیر فکرم آسان نیست کوهم و کتل دارم

الله محمد

هموطنان عزیز

په همه سلام
در دریچه نظریات طوریکه که دیده می شود، عده ای در ستایش دیګری کوشش می نمایند تا ګویا این خوب و ان بد است.

سر و کار روشنفکران ملی و مترقی بت پرستی نیست، اینکه کیها چه کردند و کارنامه آنها چه بوده، بګذار تاریخ چه می ګوید، امروز نسل جدید در تفکر دیکری بسر می برند و خواهان آن اند که چطور از مشکلات کنونی نجات یابند،
ما در عوض اینکه راه بیرون رفت از وضع موجود را نشان دهیم در ستایش این و ان وقت را تلف می نمایم، هدف من کم زدن دیګران نبوده است، بلکه نیاز مبرم کنونی از روشنفکران ملی و مترقی می طلبد تا راه بیرون رفت معضله افغانستان دوست داشتنی را ګوشزد نماییم و در خورد مردم خود چیزی را بدهیم که کمک برای حل موضوع افغانستان نماید، در دریچه نظر خواهی سایت ملی افغان جرمن انلاین عده ای در تلاش اند تا حرف خود را به کرسی نشانند، که ضایع وقت است،

بیایید از توهین و نفرت دست کشیده و برای حل مشکل افغانستان راه ملی و مترقی را جست و جو نماییم، هر بحث و مباحث بی نتیجه در این دریچه نظر خواهی باقی مانده و نسل جوان ما چه قضاوت خواهد کرد؟
دیده می شود یکی در پی آن است تا دیګری را دانشمند و خلاق معرفی نماید و در جواب آن دانشمند و تحلیل ګر آنرا شایسته و از آن قدر دانی نماید. آیا همچو پاس دادن ها مشکل کنونی افغانستان را حل می کند؟

امید است این عده آزرده نشده باشند و از بت پرستی و توهین اشخاض ولو بد هم باشند خود داری نمایند.

برادر جلیل القدر جناب سیستانی صاحب:

از نوشته شما دانستگی حاصل شد. این است چند تبصره در مورد نظریات شما جناب جلیل القدر:

اول:
شما از چند کلمة کلیشه ای استفاده اعظمی برای به کرسی نشاندن نظریات تان می کنید: وطن دوستی، شهامت افغانی و غیرت ... و غیره که هیچ یک در قالب دیپلوماسی معاصر جای ندارد. با کمال اظهار ادب و احترام به شخصیت شما جناب عزیز من با این شیوه بحث شما موافق نیستم. شما می خواهید ثابت سازید که شما وطن دوست تر و افغان تر از دیگران هستید که نه تنها طرز فکر درست نیست بلکه منشاء اکثر مشکلات دیگر شده می تواند.

دوم:
افراد و اشخاصی از قبیل جناب سنگروال و جناب سکندری در بحث پرکار بی بی سی، صمد غوث، اعلیحضرت محمد ظاهر شاه و بابای ملت افغان، بحیث مشت نمونه خروار، نیز افغان های وطن دوست و با شهامت دارای غیرت و شهامت افغانی بودند و می باشند. جناب سنگروال وقتی می گوید که کودتای 26 سرطان 1352 سردار محمد داود شروع فجایع افغانستان بود وی این حرف را از روی وطن دوستی و شهامت افغانی می گوید. وقتی صمد غوث جریان مذاکرات سردار محمد داود با رهبران شوروی وقت را در کتاب خویش تسجیل نموده وی از روی شهامت و غیرت افغانی این کار را انجام داده است. اعلیحضرت مغفور مرحوم محمد ظاهر شاه طی مصاحبه ای با مینه بگتاس از بی بی سی بدون هیچ اگر و مگری در حالیکه صداقت و افغانیت سردار محمد داود را تائید می کند ولی او را بخاطر کودتای سفیدش به هیچ صورت نمی بخشد. شما باید متوجه باشید که وی این کار را از روی شهامت افغانی و وطن دوستی خویش ابراز می دارد نه بخاطر بغض نسبت به افغان و افغانستان. همچنان وقتی جناب مجید سکندری در برنامه پرگار بطور مستند سیاست غیر متوازن خارجی سردار محمد داود را توضیح می دهد، او نیز این کار را بر اساس حب وطن ابراز می دارد، نه بخاطر خصومت با افغان و افغانستان. حال من نمی فهمم که چطور شده می تواند ما سردار محمد داود را نسبت به سردار محمد ظاهر شاه وطن دوست تر قبول کنیم؟ ما چطور ممکن است جناب شما را نسبت به جناب سنگروال و جناب سکندری افغان تر بپذیریم؟

سوم:
هدف از طرح مسائل روشن شدن حقایق در مورد افغانستان است. یک چیزی که مرا رنج می دهد این است که ما چرا اصل واقعیت را درک نمی توانیم؟ در حالیکه جنابان صمد غوث و جلیلی زنده و حیات اند ما چرا در یک بحث زنده چشم دید زنده این دو شخصیت افغانی را شنیده و فهمیده نمی توانیم؟ اگر ما در مورد مرده ها و تأریخ خویش به موافقه نمی رسیم، چرا این مشکل در مورد شخصیت های زنده ما موجود است. بجای اینکه جناب شما و من که شاهد صحنه نبودیم پشت نخود سیاه بدویم چرا این دو شخصیت زنده افغان و سائر همسفران سردار محمد داود خان بر لب ها مهر نهاده اند؟ اگر ما خود وقایع کشور خود را بشکل واقعی بررسی کنیم چه جائی برای داریوش کریمی و دیگران از پورتال بی بی سی می ماند؟

چهارم:
جناب داریوش کریمی یک مجری موفق برنامه های بی سی سی می باشد. من جرات و شهامت وی را برای بحث بشکل عریان و بشکل نقد زنده می ستایم. تا بکی ما بجای پرده گرده ها را ترقانده بریم. بیائید بالای گرده های افغانی خویش رحم کنیم و پرده ها را بترقانیم تا این گرده های افغانی ما نفسی براحت بکشد. تا بکی خود سانسوری و تا بکی به لات و منات گوئی ها خود را فریب دهیم؟ بیائید خود را بشکل واقعی در چوکات اصول قبول شده جهانی به نقد بگیریم، نه در چوکات افغانیت و شهامت افغانی خویش. امروز جهان پیشرفت که پیشرفته می باشند، از برکت نقد و ارزیابی خود باین مقام رسیدند. تا بکی ما تمام کمی و کاستی خویش را بدوش دیگران بیاندازیم؟ آیا ما هم در ایجاد فجایع وطن خویش دست داشتیم یا تمام بدبختی های ما از خارج بالای ما تحمیل گشت؟ آیا نگفته که خود شناسی خدا شناسیست؟

نتیجه:
سردار محمد داود خان با سیاست های عجولانه خویش سبب سقوط نظام شاهی خاندان خویش بصورت عام و سقوط دهه دیموکراسی نیم بند بشکل خاص در افغانستان گردید در حالیکه وی بکرات و مرات سوگند وفاداری نسبت به آن نظام یاد کرده بود. سردار محمد داود خان با سیاست عجولانه خویش اول در دوستی با شوروی وقت و بعد با حرکات نا بخردانه خویش حین مذاکرات با رهبران شوروی بانی فجایع بعدی در افغانستان شد. به تأئید فرموده جناب مجید سکندری، سردار محمد داود خان می خواست قریه دار قریه باشد ولی شخص دوم مملکت نباشد. کجای این طرز فکر و سیاست وطن دوستی و شهامت افغانی داشت؟

دوستان عزیز سلام و اما بعد ازسلام، خوشحالم که نوشتۀ استاد سیستانی موجب شد تا من نیز چند صفحۀ را به اصطلاح «سیاه» کنم.تغییر لحن بریژنف چنان غیر مترقب و غیر دپلماتیک بود که ترجمان رسمی شوروی نخواست آنرا به همان شکل ترجمه کند و اگر کسانی جواب شهید داؤد خان را دور از تعامل دپلماتیک میدانند و میگویند که باید داؤد خان جواب ملایم میداد، مثلاً چه جواب: آیا می گفت شما درست میگوئید و مادرباره فکر میکنیم و یا می گفت این حق ملت افغانستان است و یا می گفت آیا شما به من اجازه میدهید که از شما بخواهم متخصصین تانرا از فلان کشور افریقائی بیرون کنید و یا اینکه می گفت شما مطمئن باشید که ما متوجه فعالیتهای متخصصین ناتو هستیم تا ازاجرای امور وظیفوی شان پا فراتر نگذارندو یا همچو جوابهای دپلماتیک و نرم.

سؤال دراینجاست که آیا ارائه همجو پاسخ های نرم موجب رفع سوء ظن زمامدارن شوروی میگردید و آنها رااز نگرانی آینده شان در افغانستان بیرون میکرد؟ هرگز نه، زیرا مشکل در طرز ارائه جواب نبود که اگر به گفته شما اگر جواب «دپلماتیک» می بود، آیا کودتا یک سال بعدتر رخ نمیداد؟

اگر دوستان به جریانات آنوقت دقت نمایند، اساساً تحولات دورۀ شهید موسی شفیق روسها را واداشت به ادامه سلطنت پایان دهند . از آنجائیکه حزب دموکاتیک خلق در آن وقت به دو شاخۀ رقیب تقسیم شده بود و فاقد توانائی لازم در تغییر رژیم بود، طوریکه کودتا زیر قیادت آنهاانجام یابد و شوروی نیز نمیخواست در صورت ناکامی کودتا عمال افغان آنها کاملاً از صحنه محو شوند، لذا گماشتگان شوروی وظیفه گرفتند تا زیر قیادت یک شخص سرشناس و شناخته شده که درعین زمان علاقمند تغییر نظام بود، داخل عمل شوند. داؤد خان نیز احتمالاً از این روش آگاه بود و اما فکر میکرد که شاید با بقدرت رسیدن خود پس از مدت کوتاه به نقش عمال شوروی پایان دهد و هدف اصلی خود را مبنی بر ایجاد یک نظام در «وسط شرق و غرب» در تبانی با«جنبش عدم انسلاک» پیش ببرد. اینجاست که در سال دوم پس از کودتا تصفیه خلقی ها و پرچمی ها را آغاز کرد و متعاقباً روابط را با غرب، کشورهای اسلامی و دو کشورهمسایه بهبود بخشید . واضح است که عواقب این تغییر میتوانست منجر به سرنگونی داؤد خان گردد چنانکه به سرنگونی سلطنت انجامید.
مشکل عمده در جواب داؤد خان به بریژنف نبود، بلکه تعلل دراقدامات بعد از برگشت از شوروی بود. اگر دوستان کتاب «سقوط افغانستان» یکبار به دقت مطالعه نمایند و به جریانات بعد از برگشت و تدابیری که باید گرفته می شد، توجه نمایند، شاید خود بتوانند مشکلات را در راه تطبیق اقدامات پیشگیرانه از کودتا درک نمایند که چه عوامل مانع اقدامات فوری گردید. امید میکنم توانسته باشم قدری به موضوع روشنی انداخته باشم. ولی کسانیکه بخواهند به هردلیلی بار مسئولیت های بعدی این همه ویرانی و خونریزی ها را که بعد از 7 ثور صورت گرفت، به گردن داؤد خان بیندازند، در حقیقت میخواهند از نقش 7 ثوری ها در مصیبت طفره بروندو نیز دل جهادی ها را خوش بسازند، زیرا آنها نیز عین ادعا را دارند. بهرحال این موضوع مهم را نمیتوان با چند سطر معدود شرح داد و الله اعلم بالصواب

قابل توجه آغای سیستانی بعد از عرض سلام:
گرچه توجه نوشته تان طرف آغای صالحی است اما قسمیکه میدانید همه آنرا که داخل این دریچه می شوند خواهد خواند و بالای منطق نوشته فکر خواهد کرد. اگر با دانشی که دارید بنده را اجازه بدهید چند موضوع را تذکر بدهم بدون اینکه منطق شما را زیر سوال قرار داده باشم:
1- متاسفانه عواقب جواب زعیم وطن دوست و با شهامت قسمیکه تاریخ نشان داده و می دهید به قیمت جان ملیون ها انسان هموطنش هم تمام شده و خرابی مملکت را به جای بان.
2- اگراین اندرز شهنامه را "مرا مرگ بهتر ازآن زندگی که سالار باشم کنم بندگی" در نظر بگیریم برادر ما شهید داودخان خود را کشت که بنده گی نکند اما ملت را در اسارت دیوانه هاانداخت.
3- شما می نوسید که:"تصمیم به از میان بردن داودخان را شوروی زمانی گرفته بود که متوجه شد داودخان با تجدید نظر در سیاست داخلی وخارجی خود، دایرۀ روابط سیاسی خود را با غرب وکشورهای متحد امریکا در شرق میانه برای جلب کمک های اقتصادی در برنامه هفت ساله اش گسترش داده میرود".
در این منطق شما سوالاتی زیادی نهفته است که تبصره آن به درازها می کشد اما به صورت فشرده. همینکه شما می نوسید تجدید نظر در سیاست داخلی و خارجی و انهم به شکل رادیکال آن نماینده گی از یک اشتباه نیمه بزرگ می کند به این مفهوم که به خود رهبر وقت ما دشمن داخلی و خارجی خرید بدون اینکه قدرت به تعادل نگاه کردن انرا داشته باشد.همه می دانند که مفهوم کلمه دشمن مخصوصا در روابط سیاسی چه.
4-هیچ کس و شما هم هرگاه رفیق تان ضد تان شود ویا بخواهدشود روی خوش برایش نشان نمی دهید.

بلب حرف طلب دزدم بدل شور هوس سوزم
خیال خام من تا پختگی گیرد نفس سوزم

تمام

قابل توجه آقای عبدالرووف صالحی!

سوال شما از من از نوع همان سوالاتی است که دارویش کریمی ، در (برنامه پرکار) بخش فارسی بی بی سی از شاغلی سعید سرور وآقای سنگروال میکرد. وآن سوالات نیشدار ودو پهلو باعث نقد من برگزارش مرحوم صمد غوث در کتاب سقوط افغانستان غوث گردید.

جوابی را که زعیم وطن دوست وبا شهامت افغان با الفاظ متین واستوار و صریح به رهبر فرتوت شوروی وقت داده است، در گزارش آقای جمیلی شیوۀ نرم آن درج است ولحن تند تر ان در گزارش آقای صمد غوث بملاحظه میرسد و عواقب آنرا بجان خریده است. او مثل یک افغان وطندوست وسربلند این اندرز شهنامه را بخاطرداشت که:
(مرا مرگ بهتر ازآن زندگی که سالار باشم کنم بندگی )

تسلیم پذیری وکرنش کردن در برابر ارباب قدرت را آن رهبر پرشهامت افغان، مثل رهبران پوشالی بعد ازکودتای 7 ثور یاد نداشت .

تصمیم به از میان بردن داودخان را شوروی زمانی گرفته بود که متوجه شد داودخان با تجدید نظر در سیاست داخلی وخارجی خود، دایرۀ روابط سیاسی خود را با غرب وکشورهای متحد امریکا در شرق میانه برای جلب کمک های اقتصادی در برنامه هفت ساله اش گسترش داده میرود . اجنت های شوروی که همیشه در سفرهای رسمی داودخان به کشورهای ایران وکویت وعربستان سعودی ومصر با او همراه بودند گزارش ملاقاتها وتصمیم گیری های دولت افغانستان را بلاوقفه به اطلاع جانب شوروی میرسانیدند و شوروی گمان میکرد که تمایل داودخان به غرب،تمام سرمایه گذاری های چندین دهه اش را در افغانستان نقش براب کرده است. این نکات ونکات مهم دیگری که در مقالۀ پرمحتوای داکترصاحب کاظم وقسماً درنوشته آقای بابر دیده میشود، اگر بدقت خوانده شود، جایی برای سوالات غرضمند نوعی گزارشگربی بی سی باقی نمیماند.
ختم

برادران و خواهران محترم سلام:

به ارتباط مقاله آغای داکتر کاظم قابل ذکر است که زحمت زیاد کشیدن تا واقعیت که منجر به انکشافات سیاسی بعدی شده نمودار گردد.
یک نقطه که به نظر بنده فوق العاده از نظر روانشناسی سیاسی آن زمان مهم بود در بر خورد رییس جمهور وقت افغانستان محمد داود خان با رهبران وقت اتحادشوروی در نظر گرفته شده نتوانسته بود. قابل ذکری است که بعد از جنگ جهانی دوم در زمان زمامداری محمد داود جنگ سرد بین بلوک شرق و غرب به اوج خود رسیده بود که طرفین به سویه اتمی در مرکز اروپا با هم رویاروی بودن.

دیدگاهی سیاسی و اقتصادی هر دو بلوگ در ارتباط کشور های به اصطلاح جهان سوم فرق می کرد با دیدگاهی کشور های مثل افغانستان که رهبران آن غرض جلب کمک های اقتصادی به این کشور ها سفر می کردن چونکه خود شان کفایت لازم را غرض انکشاف اقتصادی کشور های شان با امکانات لازمه کشور نداشتند.

فلهذا سردار محمد داود خان غر به بررژنف را می توانست به انواع مختلف خنثی کند. افغانستان کشور مستقل و غیر منسلک بوده و ما به هیچ کس اجازه دخالت در امور خودرا و مخوصا از کشور خود به همسایه دیرینه خود را نداده و هر گاه متوجه این مطلب شویم آنها را اخراج خواهیم کرد.

با احترام

پیداست ز گل کردن اسرار چمن
کاین محشر رنگ و بو جنون می خواهد

نتیجه گیری بندۀ حقیر بعد از مطالعه نوشته های نشر شده در این سایت وزین در مورد واقعیت « جواب داود خان به برژنف» :

این مسله که گویا سردار شهید محمد داود خان «با عصبانیت و بدون رعایت قواعد دیپلماتیک از جایش بلند شده و بسوی در خروجی روان » گردیده باشد نه تنها که نادرست است بلکه همانطوریکه از مقاله عالمانۀ جناب محترم کاظمی در میابیم این ادعا که گویا نحوۀ برخورد و فضای حاکم بر آن مذاکرات یا ملاقات در روابط آینده دو کشور تعیین کننده بوده نه تنها که غلط محض بلکه طفلانه هم باید به شمار آید. زیرا روسها از دیر زمانی میخواستند که یا افغانستان برای همیشه در مدار نفوذ آنها باقی مانده و از هرگونه تماس و رابطه با کشور های به ضم آنها غیر مطلوب خودداری کند و یا با دشمنی و عکس العمل شدید آنها مواجه شود.

در آن ملاقات معروف قصر کرملین روسها خواستند جانب افغان را از عکس العمل شدید شان اخطار دهند که چنین برخورد در مقابل یک کشور مستقل برای هیچ افغان وطنپرست قابل قبول نبوده و نخواهد بود.

اگر سردار شهید به قول شاعر، دانشمند و دیپلمات شهیر کشور عبدالرحمن پژواک در مقابل سخنان جاهلانه و تحریکات غلام تورپنجاب * جنرال ایوب خان توانست با متانت ، خون سردی و سنجش که کار یک رهبر و شخصیت سترگ است عمل کند پس هیچ دلیل دیده نمیشود که در مقابل سخنان شخصیت که او به خوبی میدانست که دیگر قوه فزیکی و روانی اش نهایت ضعیف شده( منظورم برژنف است) و برای همه واضح بود که حین ملاقات های رسمی تمام صحبت هایش را از روی نوشته ها و یادداشت های قبلاً آماده شده میخواند ، عکس العملی نشان دهد که یکعده ادعا دارند یا از کتاب دیپلومات بزرگ کشور شاغلی غوث برداشت کرده اند.

سردار شهید داود خان اعتلا و ترقی کشورش را از هر چیز دیگر در زندگی اش مهم میدانست . او به همین علت یعنی به خاطر اینکه مردم خواستار تغییرات سریع بودند زمام امور را بدست گرفته بود. ولی او رهبر ، دیپلمات و شخصیت آگاه بود. موقف افغانستان را به خوبی درک میکرد و از همینرو میخواست در صورت تغییر پالیسی افغانستان در قبال کشور های منطقه و جهان هم ، روابط حسنه و قوی اقتصادی –سیاسی – نظامی را با همسایه شمالی حفظ کند ولی چنین معلوم میشد که ااین مسله برای روسها یا شوروی سابق قابل قبول نبود. آنها میخواستند که افغانستان در روابط خارجی خود در جای پاه روسها قدم بگذارد و یا حداقل از اتخاذ هر گونه تصمیم در زمینه روابط با کشور های دیگر بخصوص ناتو بدون مشوره قبلی با شوروی ها ابا ورزد.


* کارکنان محترم سایت وزین افغان جرمن انلاین ، خواهش میکنم بر اساس سلیقه وکلای مدافع پاکستان که با شنیدن خط دیورند ، پشتونستان و بلوچستان اشغالی به اصطلاح وطنی
(جند شان میگیره) نوشته ها و کلمات را که من در نوشته های ناچیز خود به کار میبرم سانسور نکنید. من در مورد دالخور و تور پنجاب ( زبان تمثیلی ، استعاری یا سمبلیک) در موقع آن به تفصیل خواهم نوشت ولی برای فعلا شعر ذیل را هم بخوانید و در مورد آنچه در مورد کشور مصنوعی و تروریستی پاکستان گفته شده که گویا «قدرت های بزرگ دنیا را در انگشتان شان میرقصانند» به حیث فکاهی قرن یک خنده بلند هم کنید. وعده میدهم در جایش به این مسله هم تماس مفصل بگیرم.



«طالب په آی. اس. آی. باندې ټیکه سو د وجدان
په تور پنجاب یې خرڅ کړ، غیرتي افغانستان

کلداره د دین برخه سوه، ډالر سوچه ایمان
خلیج د خدای جنّت سو، او شیخان پیغمبران

کابل اسلام آباد سو، افغان خاوره پاکستان
طالب په آی. اس. آی. باندې ټیکه سو د وجدان»



او د جمهوری ریاست ویاند ښاغلی ایمل فیضي د امریکی غږ د آشنا تلویزیون سره ځانگړې مرکه کړیده چه د امنیتی تړون د نویو خبرو د پیل کیدو په هکله معلومات ورکړی ده . که تر اوسه نه مو اوریدلای نو تاسو ته يې د اوریدو بلنه درکوم

http://www.youtube.com/watch?v=72928Pl7kRI

قابل توجه جنابان سیستانی و کاظم:

سئوال:
"اکنون من از هر افغان با احساس می پرسم که در برابر همچو یک دستور آمرانه بایست خاموشی اختیار می شد و یا با کرنش جواب ارائه میگردید؟ آیا خاموشی و یا نا شنیده گرفتن، مشکل عمیق در روابط دوکشور را که تدریجاً از چند سال تراکم کرده بود، حل میکرد؟ ایا خاموشی انصراف از همه اقداماتی را که در راه انکشاف روابط با کشور های غربی، اسلامی و همسایه رویدست گرفته شده بود، معنی نمیداد؟ آیا با خاموشی و یا اطاعت از دستور بریژنف افغانستان برای همیشه در قید اطاعت از دستورشوروی باقی نمی ماند؟ اینها همه سؤال هائی اند که باید به آنها جواب گفت."

جواب:
خاموشی اختیار کردن، انصراف از انکشاف رابطه با غرب، اطاعت از شوروی ... هیچیک قبول نیست و هیچ شخصی عاقل و چیز فهم آن را نمی پذیرد ولی داود خان باید با استفاده از اصول دیپلماتیک که شایسته یک رهبر با درایت و دیپلمات کار کشته است با همچو مشکلات برخورد می کرد تا سبب تباهی خود و افغانستان نمی گردید. سئوال من از شما جنابان این است که آیا خودکشی و انتحار یگانه راه حل و شیوه برخورد با ناگواری های زندگیست؟ اگر جواب شما بلی است، پس دیپلماسی و شیوه حکومت داری چه است؟

حال نوبت شما جناب سیستانی است که باین سئوال پاسخ ارائه نمائید تا اصول دیالوگ مدنی در همچو بحث های داغ رعایت گردد.

نکتهً چند درمصاحبهً اخیرمحترم داکترعزیزالله لودین درتلویزیون آریانا توجهً بنده را جلب نمود بگذریم ازینکه مصاحبه کننده قبل ازآغازمصاحبه آنقدرتعریف وتوصیف نمود که فی المحل ایشان را در چوکی ریاست جمهوری نشانده سپس به سوالات خویش آغازنموده کاربینندگان را دشوارساخت . همچنان ازشاغلی مسکینیار سپاسگذاریهای بلندبالا ومکررکه قبلا متوجه رقیب وی بود بعمل آمد که مثلا باراول است مسکینیار یک کارخیروحیاتی نموده است. بهرحال، داکترلودین با استهزا به تاریخ پنج هزارساله فرمودند که چه تاریخی؟ درین مدت احمدبه قدرت آمد وپسرش اورا کشت ودیگریاورا ازبین برده به همین منوال سلطهً قدرتمندان دوام داشته ولی درجای دیگراز همین تاریخچهً طولانی توصیف مینماید.
هکذا فرمودند که مردم ما درانتخاب رهبرشان نه آگاهی کامل دارند ونه اهلیت آنرا. کسی ازمیان مردم میخیزدوبالای شان صدسال قیادت مینمایدوآنها هم اعتراضی ندارند. ولی چند دقیقه بعد این انتخاب را به عهدهً همین مردمی که به گفتهً ایشان هشتادوپنج فیصد توانایی خواندن ساده ترین اخباررا نداشته ومفهوم انتخاب زعیم برایشان قابل درک نبوده ورای شانرا دربدل یک وقت نان چاشت میفروشند میگذارد.
نحوهً برگذاری انتخابات وشیوهً دیموکراسی را نیزنظربه شرایط امنیتی واقتصادی جالب تشریح نموده اندکی ازین وقدری ازان را مخلوط ومعجون تازه یی اراهه نمودند که مثلا درمناطق امن وشهرهای بزرگ برای همهً ملت زعیم انتخاب گردد غافل ازینکه درهمین شهرهای بزرگ مانند غزنی، لوگر، هلمند که اکثراً قوم پشتون ساکن هستندشرایط انتخابات دشواربوده بنا بران ازاشتراک درانتخاب محروم گشته اگرکاندیدی هم داشته باشند بازنده خواهند بود وبازهم همان سلسلهً شمال وجنوب و دوام جنگ ومجادله بین اقوام و محلات را تضمین مینماید. کاش مراحل قدم به قدم دیموکراسی را که درذهن دارند بیشترتوضیح نمایند. تماس واتحادبا نسل جوان وآگاه رابه دیگران توصیه نموده سبب موفقیت میدانداما ازینکه خودش تا چه حد با این حلقه ها پیوند داشته واعتمادشانرا جلب نموده توضیح نشد. به انسجام ورهبریت آنها بیشترنیازاست تا به پول
داکترلودین چندباراین جمله را که به گفتهً خودش دررسانه های داخلی هم اظهارنموده مجدداً تکرارنمود که اگرمیدانست پس ازاشغال روسها مملکت به دست چند نفرمیافتد وبجای غلام روسها غلام یک عدهً دیگرمیگردد هرگزبا مجاهدین نمی پیوست. گویا ایشان به اشغال روسها بیشترراضی بودند وازشرکت درجهادپشیمان. ولی اندکی بعد شرکت درجهاد را که شاید به جبهه هم نرفته باشد درزمرهً اهلیتها وافتخاراتش قلمداد نموده دست آوردهایش را درگروپ مرحوم محمدی درخورتمجید شمرد. به مردم گفتند که «من سابقه دارم، سابقهً جهاددارم ولی پول ندارم»
به این گفتهً شان نیزمغشوش شدم که میخواهد ملت درامورحکومت وانتخابات دخیل باشند ولی ادعا دارند که انقلابات توسط گروپهای کوچک پایه گذاری وبنیادشده است. وهم فرمودند که درصورت انتخاب شان به ریاست جمهوری پنجاه شصت مشاورجمهوریت (درپهلوی وزیران وروسای موجوده) را به کارگماشته ایشان را ماموریت هایی بررسی مسایل میدهند. مگرهمین حالا کرزی صاحب بیشترازین تعداد مشاورین متخصص که معاش شان ازبودجهً کمک ها تامین میگردد ندارد؟ آیا همین مسله سبب انتقاد نبوده است؟
درمیان صحبت های احساساتی شان یادآورسفرشان دربامیان ومشاهدهً درهً شاه فولادی گردیده گفتند که حیف این دره که درافغانستان واقع شده چون اهمیت توریستی دارد. الله اکبر. مگرمردم نادار افغان شایستهً زیست دریک محل زیبا وخوش منظررا ندارند وهرچیزباید به معیاردرآمد مادی ارزیابی گردد. میتوانست بگوید که «حیف ازین منطقه استفادهً چنانی نمیشود ولی نباید آنرا ازلیاقت مردم به دوربداند».
رسانه ها واخبارداخلی ازافزود فساداداری، غصب وتاراج، رشوه و خیانت های برملا پرمیباشند ویشان فعالیت های شانرا درمحوچنین اعمال چشمگیروحتی بالاترازحدمعمول میدانند. هرچند درحین زمان ازضعف محاکم و قوهً اجراییه شکایت نموده مایوس میباشند.
تهاجمات گذشتهً بیگانگان درخاک وطن را تقبیح وشکست مذلت بارشانرا خاطرنشان میسازد ومثال ازحضورصدها شهدای اعراب که درزمان ترویج وانتشاردین اسلام واقع شده میزند. آنگاه ازمتدین بودن خودواجدادش ستایش بعمل میاورد.
من نیزمانند هزاران فرد افغان علاقه دارم ازشخصیت و خصوصیات کسی که ادعای رهبریت میکند واقف گردم چه درجواراهلیت ودانش وموفقیت درامورداشتن شخصیت مناسب نیزضروری میباشد. قرارمعلوم ایشان شایدبنا برخواستهً خودشان تصمیم به ازدواج نگرفته وازین امرصرفنظرنموده اند که انتخاب شان مورد احترام میباشد ولی این تصمیم کمبودیهایی را هم همراه دارد. بصورت عموم وبا موجودیت استثناهات، مردی که خانه وزندگی دارد مهربانتر، با مسولیت تروآینده نگرترمیباشد.
درمقام پدر، پدرکلان، خسر، یازنه ومدیرفامیل طرزدید و احساساتش اشکال متعدد ودلخواه میگیرد. فردی که برای نسل آینده اندیشمند میباشد میباید نخست به نسل آیندهً خودوخطراتی که تهدیشان مینماید نگران بوده برای رفع آنها جدی باشد. چون علت را نمیدانم نمیخواهم بیشترتبصره نمایم ولی اشاره به آن جهت شناسایی شخص فاقد اهمیت نمیباشد.
ودراخیر، داکترصاحب لودین معتقدند که باید ازتخلف کاران و مفسدین نامبرده شودو ازین امر هراسی ندارند ولی ما صرف اسم اسماعیل خان را که درهرات ومحل اقامت داکترلودین بیشتر شهرت داشتند مکرراً اززبان ایشان شنیده ایم چرا اسم ورسم ونحوهً فساد همه افشا نمیگردد. اگردیگران بنا براسناد ودلایل متهم شده اند لزومی ندارد منتظرحکم دادگاه و فیصلهً محکمه بود. دادگاه ومحکمه هم ازبیم تخطی ورسوایی داخل عمل شده دوسیه ها را قرارفرمودهً شان حفظ نخواهند کرد. هرانچه دردیگ است باید درکاسه ریخته شود تا همه طعم تلخ آنرا بچشند وعبرت گیرند ورنه همه درسطع ادعا واتهام باقی مینماند.

خوانندگان محترم پورتالافغان جرمن آنلاین:

یک باردیگر مثل همیشه داکترصاحب کاظم در تحلیل عالمانه شان برجواب داودخان به بریژنف، ثابت کردند که دانشمندی دقیق النظراند وآنچه را مینویسند ویا به تحلیل میگیرند، با دقت وتعمق به موضوع مینگرند . دراینجا نیزبه مقایسه ومقارنه دو روایت از سخنان زعمای کشورهای افغانستان واتحادشوروی پرداخته اند و علت یک چنین "جرقۀ سیاسی " را نتیجه نگرانی های دانسته اند که زمینه آن از دو سال قبل فراهم شده بود وبنابرین "مسلم بودکه تشدید نگرانی ها یک روز بایدعلنی می شد."

داکترصاحب سپس خطاب به آنهای که طرفدار پاسخ نرم ویا خموشی داودخان در برابر تحکم رهبر شوروی استند، می نویسد:
"اکنون من از هر افغان با احساس می پرسم که در برابر همچو یک دستور آمرانه بایست خاموشی اختیار می شد و یا با کرنش جواب ارائه میگردید؟ آیا خاموشی و یا نا شنیده گرفتن، مشکل عمیق در روابط دوکشور را که تدریجاً از چند سال تراکم کرده بود، حل میکرد؟ ایا خاموشی انصراف از همه اقداماتی را که در راه انکشاف روابط با کشور های غربی، اسلامی و همسایه رویدست گرفته شده بود، معنی نمیداد؟ آیا با خاموشی و یا اطاعت از دستور بریژنف افغانستان برای همیشه در قید اطاعت از دستورشوروی باقی نمی ماند؟ اینها همه سؤال هائی اند که باید به آنها جواب گفت."

داکتر صاحب کاظم درادامه این پرسشها می افزاید:
" تحول در سیاست خارجی افغانستان به معنی برگشت به توازن بین شرق و غرب و بهبود روابط با غرب، با کشورهای اسلامی و بخصوص کشورهای همسایه واضحاً مغایر به خواست شوروی بود، ولی حکومت افغانستان سعی داشت تا درعین زمان روابط دوستانه را با شوروی درفضای «حسن همجواری، اعتماد متقابل و عدم مداخله در امور یکدیگر» حفظ کند. این حق مسلم افغانستان به حیث یک کشور مستقل بود. اینکه جانب شوروی از این سیاست افغانستان ناراض و آنرا مغایر به اهداف کلی خود در منطقه میدانست، واضحاً ادامۀ اینکارهروقت که می بود منجر به برخورد منافع میگردید و به عین حالت منتهی می شد که سلطنت در اثر تحول در سیاست موسی شفیق به آن مواجه گردید."

این دیدگاه داکترصاحب کاظم باردیگر ما را به این صرافت میرساند که بگوئیم افتخار به وجود چنین دانشمندی که بدون حب وبغض شخصی مسایل را از چشم انداز روابط متساوی الحقوق میان کشورها با حفظ منافع ملی مردم افغانستان ارزیابی و به خوانندگان وجوانان ارائه میکند.
طول عمر وسلامتی چنین دانشمندانی بدون تردید آرزوی هرافغان با انصاف وخرد ورزمی باشد. ختم.

به تیم کاری افغان جرمن آنلاین و خوانندگان عزیز سلام،
من نوشته های زیادی را از ښاغلی محترم پیر محمد بابر می خوانم، ایشان واقیعاً یک شخصیت ملی و وطن دوست استند. ولی در نوشته های شان بعضی جملات و کلیمات می نویسند که شایستهٔ جناب شان نیست. مثلاً در مورد گلبدین حکمتیار چیز های نوشته اند که زیاد آن راست و حقیقت است، ولی خطاب کردن شان گلب الدین حکمتیار نوشتهٔ شان را صدمه می زند و خلاف نورم های ژورنالیزم ورسالت رسانه یی میباشد.
در جای دیگر می خوانیم تور پنجاب ( پنجاب سیاه) ولی همین (تور پنجابیان) صاحب بمب اتم استند، همین به گفتهٔ جناب شان دالخوران امروز قدرت های بزرگ دنیا را در انگشتان شان میرقصانند. و سالانه به صدها میلون دالر کمک های اقتصادی و نظامی دریافت می کنند. استدلال های که جناب محترم بابر صاحب می کنند کاملاً بجا است، پس در کنار آن جملات زشت ونامناسب لزومی ندارد.
با عرض حُرمت
زهرا کوهدامنی

از موفقیت تیم فوتبال افغانستان اشک در چشمان من هم حلقه زد. این شیر بچه های افغان ثابت کردند که با وصف مشکلات بزرگ اقتصادی - امنیتی و کمبود امکانات در رزم و بزم حماسه می آفرینند.

افتخار به فوتبالران تیم ملی کشور !

سلام،
خبرنگار افغان در تویتر مینویسد: اگر چه من علاقمند بازی فوتبال نیستم، ولی بعد از پیروزی تیم ملی افغانستان در مقابل پاکستان، قطره های اشک از چشمانم جاری شدند.
ځینی خلک د هغه وخت یادونه کوي، چه شهید داودخان لوبغاړو ته، د هغوئ کامیابی نه وروسته، د پیسو سوغات ورکړ او دوی یې تشویق کړل.

ژوندی دې وي افغانستان!

در رابطه با مقالۀ شاغلی محترم هاتف ایمان «چهره در پرده زهد و دل از ايمان خالي» نکات ذیل را احترامانه عرض میکنم :

در اینکه گلب الدین حکمتیار در خیانت ، آدم کشی، قساوت، ابن الوقتی و استقاده از مسایل قومی و لسانی برای منافع شخصی بی همتا است هیچ شک و تردیدی نیست ولی جنایات و زندگی پر از شرم و ننگ او نباید باعث نادیده گرفتن واقعیت های کشور ما گردد.

ایالات متحده امریکا نه تنها امروز بلکه از چهار دهه بدینسو و اگر دقیق تر صحبت کنیم بخصوص بعد از اعلان اولین نظام جمهوری بوسیله اولین رئیس جمهور کشور سردار شهید محمد داود خان از طریق غلام شان تور پنجاب ( پنجاب سیاه ) و غلامان پنجاب زیر نام اسلام و قران وطن ما را هدف یک جنگ اعلان ناشده قرار داده و از برکت آنها است که امروز مسایل قومی ، لسانی و سمتی دامن زده میشود و کشور دی فاکتو به یک نظام ملوک الطوایفی مبدل گردیده که جنایتکاران با استفاده از جهاد مقدس افغانها کشور را مال شخصی شان ساخته اند.

مگر آیا در بلخ یک جنایتکار بیسواد که صنف دوازدهم را هم ختم نکرده ولی خود را با بیشرمی استاد میگوید سیستم مافیایی خود را ایجاد نکرده است ؟ آیا در همان ولایت و ولایات دیگر چون دایکندی ، جوزجان ، پنجشیر، بدخشان ، تخاز ..... دولت مرکزی از جمله رئیس جمهور منتخب میتواند کاری کند و یا بر خلاف خواست و میل قومندانان و حاکمان محلی عمل کند ؟

این جنایتکاران کسانی اند که بوسیله بی 52 های امریکایی از قبر بیرون شده و بر گرده های ملت ما تحمیل شده و تا هنوز هم به حیث متحدین امریکا خطاب میشوند.

هر زمانیکه یکی از راهیان خاین و جنایتکار ملی مسعودوف به نام حفیظ منصور را می بینم که با چه بیشرمی و با چه پر رویی تمام مقدسات افغانها و کشور ما و تمام شخصیت های افغانستان از اشرف غنی که در سطح جهانی احترام میشود و تا رهبران دیگر کشور را بر اساس سلیقه های قومی و لسانی توهین میکند و کسی هم نیست که به این فرومایه و دون صفت که باور کنید تا حالا حتی تعریف درست از نظامی فدارلی یا متمرکز را نمیداند بگوید که او باید اول الفبای نزاکت های اجتماعی و سیاسی را یاد گرفته بعد دهن خود را باز کند، با خود میگویم که اگر بی 52 های امریکایی نمیبود آیا این مالیخولیا و امثال او میتوانستند و حرئت میکردند با این گستاخی و با این بیشرمی غر بزنند ؟

ولسی جرگه و مشرانو جرگه افغانستان هم بهتر از ولایات کشور نیست. هر دو جرگه برای منافع جنایتکاران جهادی و تأمین منافع آنها ایجاد شده است. اکثر تصامیم این ولسی جرگه از قانون عفو عمومی برای جنایتکاران جنگی تا قانون انتخابات و جنگ و دعوا بر سر قانون تحصیلات عالی و احصائیه کشور و تا اعلان روز شهید به نام اجنت معلوم الحال روسها خاین ملی مسعودوف( که توهین به تمام شهدای کشور است ) همه نشاندهنده یک موضوع است که همین جنایتکاران حاکم بر کشور به گلب الدین جنایتکار و غلامان حلقه به گوش تور پنجاب یعنی طالبان موقع و شرایط مساعد میسازند که نظام را نه تنها مورد انتقاد و حمله قرار دهند بلکه مردم را هم در مقابل آن مورد استفاده قرار داده و تحریک کنند.


من یکبار دیگر آنچه را چندین بار نوشته ام باز هم تکرار میکنم که هر چند ما افغانها بر اساس دلایل معلوم به حضور نظامی جامعه جهانی بخصوص ایالات متحده امریکا ضرورت داریم ولی متاسفانه از حضور یازده ساله شان تاکنون فقط و فقط جنایتکاران جنگی ، مافیای مواد مخدر و زمین ، خاینان ملی ، کسانی که بدستور تور پنجاب ( پاکستان) و آخوند های ایران مسایل قومی ، سمتی و لسانی را دامن میزنند، تروریستها از جمله غلامان تور پنجاب طالبان و القاعده نفع برده و حاکمیت قدرت شانرا بر کشور مستحکم کرده اند. از همینرو است که من میگویم دولت و به خصوص رئیس منتخب کشور جناب محترم شاغلی کرزی در امضای سند و یا قرارداد نظامی با امریکا باید دقیق باشند، منافع کشور را در نظر بگیرند و از امریکا باید تعهد رسمی و کتبی کسب کنند که به این بازی کثیف دوگانه که از یکطرف از دیموکراسی و حقوق بشر ، دفاع از تمامیت و استقلال افغانستان حرف زده و از طرف دیگر با بدترین ناقضین حقوق بشر ، تروریستهای تور پنجاب و مافیای زمین و مواد مخدر همکاری کرده و آنها را متحدین شان خطاب میکنند پایان دهند.

قابل توجه افغان جرمن انلاین

شما در مورد ایجاد دریچه نظر خواهی خوب ګفته اید، مګر اعتراف دارید که مباحث غیر منطقي در این دریچه نمایان است، انګشت انتقاد در قدم نخست بسوی شمایان مسولین سایت ملي افغان جرمن انلاین ګرفته می شود، بخاطریکه شما اجازه دلخوا تانرا داده اید تاهمچو مسایل را اشخاص و افراد مورد بحث قرار دهد که زیان ان په خود اداره افغان جرمن انلاین است.اینکه شما خود ګفته اید که دردهای کشور رابا همدیګر به افهام و تفهیم با هم شریک سازیم، و لیکن نګفته اید که چطور؟

اګر ما در انتظار این باشیم که می توانیم با افهام و تفهیم مشکلات عایده افغانستان را حل نمایم در اشتباه هستیم،برای حل معضله افغانستان، در شرایط مبرم کنونی ما به چه چیزی ضرورت داریم؟

خوب است که وطن خود را دوست داشته باشیم و لیکن ایا تنها به ان قناعت داشته باشیم؟، ایا انسانها دانسته و صاحب کمال که وطن خود را بنام افغانستان دوست دارند، نباید عملا برای ترقی و رفاه وطن دست به کار شوند، و ګرنی در حق وطن جفا است.

هموطنان گرامی،

هدف از ایجاد دریچۀ نظر خواهی این است که از اینطریق روی مشکلات و درد های کشور با همدیگر افهام وتفهیم صورت گیرد، نه اینکه این امکان موجب توهین همدیگر گردیده و با هم در جنگ و جدل باشیم.

پورتال افغان جرمن آنلاین آروز دارد تا با بحث های منطقی و دور از هرگونه نفاق قومی، زبانی و توهین به همدیگر در خدمت هموطنان قرار گیرد .

بیائید دست دوستی با هم بدهیم و وقت گرانبهای خویش را صرف خدمت به وطن نمائیم.

به امید همکاریهای مثبت شما
اداره پورتال

محترم علی !

لطفا" قبل از اینکه تهمت ببندید هنر خواندن را یاد بگیرید.
شما نه تنها که بر جناب محترم شاغلی یوسفی تهمت بسته اید بلکه جمله او را هم تغییر داده اید .
یوسفی صاحب مینویسند :

(در عکس اعلیحضرت محمد ظاهر شاه، را در حال ایراد بیانیه بگمان غالب در تالار « ولسی جرگه » می بینید که سردار محمد داوود خان صدراعظم، در پهلوی « تربیون » با برادر ایشان محمد نعیم خان هم دیده می شوند).

ولی شما آنرا چنین تغییر میدهید:

(در عکس اعلیحضرت محمد ظاهرشاه٬ بیانیهٔ افتتاحیهٔ را٬ به ارتباط قانون اساسی جدید« لویه جرگه» ایراد می نمایند. سردار محمد داوودخان صدر اعظم با برادر ایشان٬ سردار محمد نعیم خان٬ در پهلوی « تریبیون » دیده می شوند).

در ضمن بگویید در کدام قسمت توضیح عکس او سنه 1343 را ذکر کرده است ؟ زیرا ایشان از سال 1961 صحبت میکنند شما از 1964.

اگر با یوسفی صاحب کدام خصومت شخصی دارید لطفا به یاد داشته باشید که اکثر اعضای این سایت وزین افغانهای حقیقت گو و حقیقت پسند اند و وجدان شانرا زیر پاه نمیکنند.

با استفاده از فرصت 94 مین سالگرد استقلال و آزادی کشور را به همه هموطنان عزیر مبارک گفته یاد سردار و بانی استقلال کشور شاه کبیر اامان الله خان غازی را شاد می خواهم.

امید مقالۀ نهایت عالی استاد محترم سیستانی صاحب را همه ما مطالعه کنیم.

وسلام

محترم امین ازآلمان!

هر گاه عنوان را با کمی دقت می خواندید، اینجانب علامت سوألیه(؟) گذاشته ام. اگر حوصلۀ خواندن نداشته باشید و زود «گیچ» می شوید، پس نخوانید. موضوع پراگندۀ «تلویزیونی» را شنیده بودم، که جناب محترم سیستانی در قسمت مهم آن توضیح داده، پیشقدم شده بودند. ازین نوشتۀ ایشان صادقانه تقدیر نمودم. در عین زمان «فکت» های چندی را از وقایع کشور، به ارتباط موضوعات بحث برنامۀ تلویزیونی، ارائه داشتم. اگر قناعت شما را حاصل ننموده است، هیچ کاری کرده نمی توانم. مرا ناحق در قطار «دانشمندان» چون خود تان تصور نموده اید.

با احترام

محمد اکبر یوسفی

هموطن گرامی علی از کابل!

باعرض سلام و احترام متشکرم که در نوشتۀ اینجانب اشتباه و یا غلطی را متوجه شده مرا متوجه ساختید. قبل از اینکه این سطر را حضور شما بنویسم، از مسؤولین محترم «پورتال افغان جرمن آنلاین» تقاضا نمودم، تا لطفاً اشتباه را مطابق خواهش تذکار یافته تصحیح نموده، ممنون سازند.

دوست گرامی!

چون خودم «آرشیف » اسناد کامل نداشتم، از یک دوست عکس لویه جرگه را طلب نمودم، ایشان همین عکس را برایم فرستاد. این اشتباه عمدی نبوده، سوأل شما بجاست معذرت می خواهم. از خورد ها لخشیدن و از بزرگان بخشیدن.

با حترام
یوسفی

عزیزم آقای قیس کبیر!

با درنظرداشت این اصل که هر اظهار نظرشما ، درموارد مختلف، ( درنظر بنده) غالبا ً منطقی و دلچسپ بوده اند، باید دوستانه عرض کنم که استدلال اخیرشما ( در بارۀ « توهینات ِ نویسندگان») « چندان مره نگرفت» !... از شما انتظار نداشتم دراین مورد ِ خیلی حساس، به سهولت اعتراف کنید که:« ... باقبول ذهنیت افغانی ، به آنها ( یعنی توهین ها ) عادت کرده ام...و اکنون ( آن توهین ها ) باعث اذیتم نمی گردند ...این مبـاحثات بین الافغانی حالا به یک پدیدۀ مرسوم مبدل گشته است...».
چنین « اعتراف به شکست»، درموردی که تغییر و اصلاح عادات ناهنجارما ( یا به زعم شما « پدیدۀ مرسوم»)، مهمترین بخش مسؤولیت ِشمارا ( به حیث یکی از ناشران ِ افکار عامه»، تشکیل می دهد... دور از توقع و باور بنده است!... شکی نیست که ماخود، درموقع هیجانات، متوجه زشتیء کلام خود نمی شویم، ولی اگرشما نتوانید این گونه روش ِ نادرست را اصلاح کنید، ... چه کسی موفق خواهد شد؟
( این نکته هم باید روشن شود که مقابله با « وطن فروشان و- نوکران ییگانه» ، یا کسانی که علنا ً به وطن خیانت می کنند... با تبادل افکار و انتقادات ِ دوستانه در دریچه های نظرخواهی...، تفاوت کلی دارد که نمی توان آن را شامل بحث ِ امروز ساخت) .
اما درمورد کنترول نوشته ها و اظهارنظرهای سالمی که در دریچه های پورتال منتشر می گردد، همه می دانند که حق دارید پالیسیء نشراتی پورتال را تعیین کنید ومشخص سازید...
آیا تا به حال تعیین کرده اید؟ ... فکرمی کنم جواب شما باید « بلی» باشد. زیرا آن پالیسی مورد بحث ، درهمین روزها، درفــوق ِهمین دریجه ، به صورت سطرهای متحرک ( روان و دوان ) منتشرشده است، به این مضمون: « اکیدا ً به توجه ِ( نویسندگان) رسانده می شودکه : مطالب ِ مندرج اظهار نظر، نباید حاوی عبارات ِغیرقانونی، تخریش کننده، افتراء آمیز، توهین کننده، مخرب، مستهجن، خلافِ دین ومذهب، مسایل جنسی، تبعیض طلبی ویا بصورت کـُل، خارج چوکات کرامت ِانسانی، عفت قلم وعفت ِ کلام باشد. ورنه ازنشر می ماند.»
اگردراین مقرره یک نکتۀ دیگرهم اضافه میشد ، یقینا نوشته ها: بی خارترمی شدند وثمرآن هم بیشترازپیشتر .
یادداشت: (سبب ناکامی وشکست ِ مطلق آقای کرزی در امورکشور، آن است که وی در طول دوازده سال نتوانست یا نخواست از« قوانین» ، « قانون دانان» و قدرت های تطبیق کنندۀ قوانین ، استتفاده کند... از چنان شکست باید پند گرفت.)

با عرض حرمت

محترم آقای یوسفی
مقالۀ شما را تحت عنوان " ریشه بحران در افغانستان در کجا است" با علاقه باز نمودم فکر کردم بلاخره
یک دانشمند در جمع ما پیدا شد که ریشه های اصلی بحران در کشور را ارزیابی نموده.
اما با تاسف هیچ ارتباط عنوان با متن در این نوشته دیده نمیشود گاهی از ژورنالیست بی بی سی تذکرات رفته، گاهی از مقاله جناب سیتانی، گاهی از ظاهر خان و گاهی از سردار داود خان. نمی دانم که در کدام قسمت از بحران وچه رسد به ریشه در افغانستان معلوماتی در اختیار خواننده قرار گرفته؟
این اولین نوشته شما نیست که خواننده را به گفتۀ عوام گیچ می سازد. ضرور نیست که 10 صحفه را سیا نمود. بعضأ 2 سطر هم برای ارائه یک مطلب کافی است.

به افغان جرمن آنلاین!

جناب داکتر یوسفی در مضمون خود ریشهٔ بحران افغانستان در کجاست؟ یک تصویر اعلیحضرت ظاهر شاه را با مرحوم داوود خان وبرادر شان در صفحهٔ دوم درج کرده و چنین توضیح می دهد: (در عکس اعلیحضرت محمد ظاهرشاه٬ بیانیهٔ افتتاحیهٔ را٬ به ارتباط قانون اساسی جدید« لویه جرگه» ایراد می نمایند. سردار محمد داوودخان صدر اعظم با برادر ایشان٬ سردار محمد نعیم خان٬ در پهلوی « تریبیون » دیده می شوند).

نوسینده باید چند سال داشته باشد که تأریخ را به فراموشی سپرده و تصور خود را به خورد خوانندگان می دهد. باید عرض کرد که در زمان افتتاح لویه جرگه در ارتباط به قانون اساسی سال ۱۳۴۳ هش صدر اعظم افغانستان دکتور محمد یوسف خان بود. داوو خان شهید سه سال قبل از آن از وظیفهٔ صدارت مستعفی شده و در خانهٔ خویش اقامت داشتند.

آیا این درست است که نویسنده محتوای غلط را به خواننده عرضه کند؟