تحليل ها و پيام ها

نویسنده موشگاف الله محمد خان
نوشته های شما حیثیت شیر و شکر را دارد، یعنی نثری، که با نظم اختتام میپذیرد، کنجکاوی در قسمت درک، کنه مطالب، زره بینی و منطق منحصر به فرد شخص شما، شما را همسان به ناظمان موشگاف، قدرت و توان نثر نویس موشگاف میدهد، بنابر بر همین کوایف، من از تبصره های شما متلذذ میگردم و وجود شما را بحیث یک نویسنده باریک بین و واقع بین غنیمت بزرگ درین ویب سایت تلقی مینمایم،
یگانه مطلبی که در تذکرات و تبصره ها و کود های شما وضاحت ندارد، تذکر اسم، طرف مقابل و مخاطب شماست، شخصی که با او در مقام محاجه قرار دارید، بطور مثال اگر کسی مطلب هم وطن ارجمند، شاغلی ارسلا را به ارتباط مصاحبه سردار داود با کیسنجر در قسمت تحلیل ها مطالعه نکرده باشد، و نخست به مطالعه نوشته شما بپردازد،قادر نخواهد شد که بداند که مخاطب و طرف صحبت شما کسیت و نقل قول ها، از کدام نویسنده یا منتقد میباشد.
امیدوارم با همچو مصرحات در نوشتهای تان، غباوت مآبی مانند این مخلص تان را، از شک و تردید و دیر فهمی نجات دهید.
عمر دی دیر شه الله محمد خانه.
په درناوی

"مذاکره شهید داود خان با کیسنجر، منطق و دیپلماسی ده کجا درخت ها کجا؟"

1-فهمیده نمی شود که "ده کجا و درخت ها کجا؟" در منطق و دپلوماسی طرفین مذاکره که وجود هم دارد ارایه شده و یا اینکه کسانیکه بالای این مذاکره تبصره نموده اند که یکی آن هم بنده بوده است.

از محتویات مضمون معلوم است که تبصره کننده طرف نویسنده میباشد.

2-" دیپلمات مذاکره کننده باید به طرف مقابل این احساس را بدهد که وی نقطه نظر طرف مقابل را میفهمد."

یعنی اگر نمی فهمد هم باید این احسای فهم را بدهد.

باید بفهمد در غیر آن سوال کند.

"دیپلمات مذاکره کننده باید توانائی استفاده از فرصت ها را داشته باشد تا طرف مقابل را به نظر خود متمایل بسازد."

توانایی استفاده از کدام فرصت؟ در دپلوماسی جهانی متمایل ساختن
به نظر یک طرف اساس نیست بلکه وجیه مشترک منافع طرفین غرض حل موضوعات ذات البینی است.

این هزار ها رهنمای دیپلوماسی به درد نمی خورد چونکه شخصیت هر انسان که دپلومات هم باشد تفاوت های دارد.

خرسچف هم سیاست مدار بود همرای بوت های خود در سر میز سازمان ملل متحد زد.

احساسات جز بدن انسان است. اگر همین احساسات نمی بود جهان گل و گلذار بود.

3-"یک نقل قول از اسحق نیوتن است که گفته است که دیپلماسی هنری است که مذاکره کننده نظر خود را ابراز میکند بدون این که
برای خود دشمن خلق کند."

جالب است زیرا دو نفز مذاکره کننده قبلاٌ اختلافی داشته اند یعنی "دشمنی" که مذاکره برای حل آن دارند.

فلهذا باید از نکاتی که باعث اسطکاک نظریات شود جلوگیری گردد این را عقل سلیم حکم می کند نه هنر دپلوماسی.

4-"اگر بر مبنای اصول فوق (که صرف نمونه است و هزاران طرز دیگر وجود دارد)مذاکره دیپلماسی شهید داود خان با کیسنجر
مطالعه شود دیده میشود که شهید داود خان با حوصله ، فراست و هوشیاری زیاد این مذاکره را به پیش برده است."

دادو خان به کسنجر (امریکا) ضرورت داشت فلهذا نباید به لت و کوب وی می پرداخت. از جمله شما همین را باید استنباد نمود. یعنی اگر از حوصله کار نمی گرفت کسنجر حرف بدی زده بود که قابل عکس العمل شدید بود.

کیسنجر": شاه ایران هم در مورد رابطه با شما بسیار به خوبی صحبت کرد. برای مدت دوسال همه از رئیس جمهور داود میترسیدند و و امروز همه در مورد شما صحبت میکنند که چه امنسان جلالتمابی هستید، آ یا شما تغیر کرده اید؟ ] خنده "

"داود: تشکر جناب. من می دانم که چرا آنها از من میترسیدند و امروز دیگر از من نمیترسند."

یعنی با چپ بودم راست شدم و این خوش وی آمده.


کیسنجر": کدام یک از این قضاوت ها در مورد شما درست است؟ ] خنده ["

داود": من نمیدانم."

یک لحظه قبل حریف می گوید که من می دانم، اما دفعتاٌ می گوید من نمی دانم.

"بعضی وقت ها سوء تفاهمات صورت میگیرد ، و اینکه این از کجا ها نشأت کرده است من آن را نمی دانم."

این جواب دپلوماسی نیست بلکه ترس داشتن از جواب درست. کسنجر در هوا از نظر روانشناسی ضعف اساسی داود خان را درک کرده بود که می گوید:

" وقتی من از اینجا بروم سفیر ما نزد شما خواهد آمد و از شما بخاطر چیز های که من گفته ام معذرت خواهد خواست."

"من یک دیپلمات مسلکی نیستم."

"داود: تذکرات شما مهربانانه است."

خواننده باید قادر به این باشد که قدرت دپلومات بودن طرفین را درک بکند. رهبر ما موقف خود را بسیار ضعیف نشان می دهد چونکه از کسنجر امید واری نجات خود را از ترس کسانیکه در اول با وی سر قدرت امده بودند دارد.

"کیسنجر: ما در اینجاخود را در رقابت با اتحاد شوروی نمی بینیم. ما فکر میکنیم که برای شما سیاست عدم انسلاک
بهترین پالیسی است. چیزی که یک تعدادی از دوستان غیر منسلک شما نمی دانند که از نظر محاسبه فیصدی این امکان ندارد که موضعگیری اضلاع متحده امریکا همیشه غلط باشد. بعضی اوقات این امکان هم وجود دارد که ما هم کار درستی بکنیم."

این را می گویند دپلوماسی که طرف مذاکره کننده کسنجر اصلاٌ درک ننموده که چی گفته.

5-نوسینده:"شهید داود خان در این مقطع مشخص یک مقصد سیاسی داشته و یک مذاکره رسمی دیپلماسی میکرده است نه بحث منطقی."

سیاستی که اساس منطقی نداشته باشد تباه کننده است، یعنی منطقاٌ باید همه جوانب سیاسی نفع خود را در یک موضوع مشخص تشخیص داده بتوانند.

سیاست بدون منطق یعنی زور گویی و دکتاتوری.

6-"حال اگر 40 سال بعد جنابانی بر شهید داود خان انتقاد بیجا کرده و این مذاکره مشخص شهید داود خان را انتقاد کرده و صحبت
از مغالطه و منطق کرده اند باید خدمت شان عرض شود که برادران ده کجا درخت ها کجا؟"

یکی از آن جنابان بنده است. بلی شما درست می فرمایید که ده کجا و درخت ها کجا، مگر با کمال تاسف که این جمله را به خود تان گفته اید.

7-"این جنابان منتقد خود مرتکب خود مغالطه های منطقی کرده اند که چند مثال آن در ذیل تقدیم میگردد:"

عجب دنیایی نویسنده بعد از چندی از موضوع خارج شده و ما را درس مغالطه می دهد.

تشکر اغا جان.


پختگی در پردهء رنگ خزانی بوده است
میوه ام در فکر سر سبزی خیال خام داشت

بیدل

جناب محترم نوری آزادی سلام و روز خوش،
امیدوارم این کوتاهی بنده را به حساب پیری و هزار مرض بگذارید، ورنه آن بزرگ مرد تاریخی پر از رنج ما مستحق هزار لقب پرافتخار است؛ خدایش بیامرزاد!

محترم داکتر صاحب سید عبدالله کاظم، بعد از عرض سلام امید سال نو عیسوی را به خوشی و با صحت کامل همراه با فامیل آغاز نموده باشید. تشکر از معلومات مفیدی که در مورد مرحوم نرنجداس ارائه داشتید. این اشتباه با تأسف از آنجا سر زده است که من مانند شما محترم به اسناد معتبر دسترسی ندارم. شما محترم غنیمت بزرگی هستید برای ما افغان های تشنۀ دانستن واقعیت. خدا کم تان نکند. حتماًاین اشتباه را در اصل نوشته با ذکر نام و مقالۀ شما تصحیح می کنم. از خوانندگان محترم آن مقاله به خاطر این اشتباه معذرت می خواهم.
امید سال نو عیسوی برای همه مردم ما سال خوبی باشد؛ بدون جنگ و خونریزی و به اصطلاح عوام بدون کش و کوب!

برادر بزرگوار آقای الله محمد سلام و تسلیت از من بپذیرید. پروردگار عالمیان همه مادران و عزیزان رفته از ما را مغفرت کنند و روح ایشان را شاد نگهدارند.
از لطف و مهربانی تان زیاده از حد ممنونم و شما را در پناه خداوندگار میخواهم.

محترم شاغلی سید هاشم سدید صاحب ته سلام!

صادقانه ووایم، چې ستاسو دغه لیکنه « نظری مختصر به دوره امانی و مقایسه آن با دولت و فضای موجود » مې په غور او خاصه مینه ولوستله او واقعاً ستاسو د لیکوالي په استعداد آفرین وایم. مونږ وینو، چې هر افغان لیکوال په مختلفو علتونو نه حاضریږي په موجوده حاکم دولت نیوکه وکړي. لیکن سدید صاحب پخپل فردي استقلال، موجود افغان دولت او اماني دولت او د وطن دوستئ اجراعات یې په ملي مسائلو او له هغه جملې زمونږ د درنو سکو او هندوانو افغانانو په حق کې د استقلال د محصل اعلیحضرت مرحوم غازي امیر امان الله خان له خواء د منطقي، حقیقي او د تاریخي اسنادو او شواهدو پر بناء سره پرتله کړي دي.
لکه سدید صاحب، چې د مشر غازي په باب په ارماني احساس لیکلي:

« مقایسۀ این دو دوره، دوران پادشاهی شاه امان الله خان مرحوم با دوران کرزی و احمدزی، همچنان با دوران نادرخان . قابل قیاس نیست ً از جهات عدیده اصلا ، و ظاهر خان و داوود خان و خلق ـ چرچم و مجددی و ربانی و طالب شاه امان الله نعمتی بود برای خاک و مردم افغانستان که سوکمندانه مردم قدر وی را ندانستند؛ نعمتی که شاید هیچ وقت مردم ما دو باره به داشتن آن مفتخر نشوند. »

عرض کوم، چې بلی تر نن پورې خو د غازي امان الله غوندې دولتي مشر زمونږ افغانانو په نصیب نشو، لیکن بالکل ناهیلي هم باید نه اووسو.
شایسته بولم، چې د شاغلي سدید دغه لیکنه زمونږ ټول افغانان بالخصوص د ګران افغانستان هندو او سک وطنوال په دقت او ملي مسولیت سره ولولي. د هغه عظیم شخصیت او افغاني ملي ویاړ غازي امیر امان الله په نوم په کابل او نورو ولایاتو کي (اماني ټولنې )رامنځ ته کړي او دهغه ارجمند شهریار ارواح نوره هم خوشاله او خپل توکم نور هم په افغاني ټولنه کې دروند کړي.

یادونه: شاغلي سدید په خپله ټوله لیکنه کی یو وار هم زمونږ د افغانستان د آزادي د محصل د نوم سره د «غازي» د لقب ذکر نه دئ کړئ. دا خو د هغه لوی وطنپال مشر حق پر هر افغان وګړي باندې کیږي.

په درنشت سره

خانم فرهیخته نصیبه اکرم حیدری بزرگوار، دانشمند مملو از احساس بلند انسانی، سلام !
با تقدیم احترامات وسلامهای بی پایان میخواهم به این وسیله عرض تسلیت و غمشریکی خود را بمناسبت پیوستن مادر گرامی شما به جاودانگی، ابراز نمایم.
مادر جنت مکان شما که سرشار از بزرگی ومحبت ها بودند توانستند در برابر حوادث غیرمترقبه زندگی همچون کوه بایستند وفرزندانش را نه تنها از گزند روزگار حفظ نمایند بلکه به درجات بلند دانش وفضل نیز رهنمون ساختند. این ضایعه بزرگ خانوادگی شما را که در شعر بسیار بسیار نغز وعالی شما انعکاس یافته است خواندم و خاطرات مادر بزرگوارم را درین هنگام تبدیلی سال برایم تداعی نمود.
روح پـُرفتوح تمام مادران که به جاودانګی پیوسته اند و دارای همت بلند بودند ونقش زحمات آڼها در فرزندان آنها متجلی است از بارگاه خداوند بزرگ شاد وقرین رحمت میخواهم. و به مادرانیکه الحمد الله حیات دارند برکات بیشتر برای ایشان آرزو مند ام.
شعر عالی شما که صمیمانه ازدل غمگین شما برخاسته بود لاجرم بر دلهای مخاطبین شعر تان اثر می گذاشت.
در کنار بزرگی های فراوان شما و قلم نستوه شما باید عرض شود که قریحه شعری شما که یک موهبت خداوندی است در کمال وجمال دارا میباشید. شعر مقبول و سرشار از عطوفت ومهر شما را به شما صمیمانه تبریک عرض میکنم. امید بعد ازین با خوشی ها توأم باشد.
غم آخرتان باشد . صبر ایوبی (ع ) برای شما وهمه اعضای خانواده وبازماندگان آن مادر مفغور آرزو میکنم. سال جدید را که ما هنوز آنرا آغاز نکرده ایم وشما آنرا چند ساعت قبل آغاز نموده اید یک سال با میمنت ، محبت ، سعادت وسلامتی برای شما وفامیل گرامی شما تمنی دارم. ارادتمند، برادرتان مسعود فارانی

محترمه خانم نصیبه اکرم حیدری!

به یاد از مادر عزیز و نهایت مهربان خودم که دو سال قبل از دستش دادم و جگرم تا اخر عمرم به یادش خواهد سوخت و یک لحظه دیدارش جهانی برایم است، از غم سنگین شما محترمان خوب می آیم و برای محرومه طلب مغفرت و به شما صبر جمیل خوهانم.

گه به منظر میفریبد گه ببامت می برد
میکشد تا خانه گورت بهر فن زندگی

شبنم انشا بود (بیدل) خجلت پرواز صبح
بر کفن زد تا عرق کرد از دویدن زندگی

دوست و برادر ګرامی اقای قیس کبیر!
اعضای محترم هیت تحریر سایت افغان- جرمن انلاین.
نویسندګان ګران ارج، خوانندګان ګرامی سایت همه ګان افغان - جرمن انلاین.
سال ۲۰۱۶ ع را به همه خوبی ها و زشتیها سپری نمودیم، امید وارم. سال ۲۰۱۷ را با خوشیهای هر چی بیشتر با جانجوری ، محبت اخوت و برادری سپری نماید. سال ۲۰۱۷ به تمام شما بزرګوارن و هموطنان محترم مبارک بادمیګویم.
خداوند بزرګ و مهربان به برکت خدای خود این سال را سال صلح سال برکت و سال صفاو صمیمیت ارزانی نماید. امین یارب العالمین.
قاسم باز
۱۲/۳۱/۲۰۱۶

بزرگوار و مهربان من آغای جمیلی!

سلام و احترام و ارادت من تقدیم شما باد.
یقین دارم کلام من خاطرات دور را برایتان زنده گردانید و آن مهربانان رفته از ما را جایی در دل مهربان شما است که یاد آنان به دعای از تۀ دل شما می انجامد و انشاالله که خداوندگار مستجابش گرداند.
افتخار دارم به دوستی و محبت شما بزرگوار با خانواده حیدری و این باعث افتخار هر یک اعضای خانوادۀ ماست و ما همه ممنون و مشکور همه لطف شما.
از درگاه پروردگار عالمیان برای شما دوست گرانقدر خانواده حیدری، صحت و سعادت طلب دارم.

نصیبه اکرم حیدری

عالیقدر محترم و شاعر توانای وطن آغای فارانی!

پیام تسلیت و شعر زیبای شما بزرگوار مثل آب بر آتش غم من بارید و به آرامشم خواند.
از اینکه ابیات ناتوانم توانسته راهی در دل شاعر گرانمایه ما بیابد، این خود جز سعادتمندی نمیتواند باشد.
حال که به وقت سدنی یک و نیم ساعت از سال 2017 میگذرد، من به شما سال نو همراه با خوشی، صحت و سعادت آرزومندم.

نصیبه اکرم حیدری

محترمهٔ بسیار گرامی ام میرمن نصیبه اکرم حیدری !
شعر با مفهوم و خبر تأسف بار وفات والدهٔ مرحومهٔ مغفورهٔ شما را خواندم و در حالی که دیدارهای همیشگی دوست بزرگوارم - پدر مرحوم شهید شما و همچنان دیدار والدهٔ مرحومهٔ‌ شما و در عین دیدارخود شماو براد رتان دادود جان را در وزارت امور خارجه خوب بخاطر دارم لذا بپاس همان دوستیهای بی شائبهٔ دیرینه - صمیمانه ترین همدردی قلبی خود و خانمم را بشما و همه فامیل گرامی تان رسانیده و از خداوند بزرگ برای شما و همه بازماندگان آن مرحومه صبر جمیل و اجر جزیل استدعا میکنیم
عبدالجلیل جمیلی

ډیر قدرمن او دروند استاد، مشر ورور اودرانه دوست محترم نوزادی صاحب ته تر ټولو د مخه د اوږد عمر او ښی روغتیا غوښتونکی یم، په دویم وار کی جناب نوزادی صاحب اوټولی درنی کورنۍ ته یی د سلامونو رسولو نه وروسته د نوی راتلونکی زیږدیز کال مبارکی وایم. تر دی ټولو خبرو وروسته د نوزادی صاحب د وروستۍ لیکنی د کشتمند د وطن پلرونکو هلو ځلو د را څرګندولو په هکله یی د یوه نوی اثر د چاپ زیری ورکړیدی، ډیر په زړه پوری زیری او ښکلی لیکنه ده چی ګوندی تکمیله به شی او ټوله به که خیر وی ولولو او ګټه به تر واخلو. کوم شی چی زه یی دلته یادونه کوم هغه دادی چی: ما څوموده مخکی په همدی درانه سایت کی د استاد اسحق نګارګر د یوی بی عنوانه مقالی ژباړه تر دی عنوان لاندی چی « پردی نوکر دکور دښمن» خپره کړی وه. د دی مقالی په سر کی استاد نګار ګر د دری ژبی یو شعر چی شاعر یی نه دی ښوولی داسی راوړی و:
زاغکی شامګهی جلوة طاوسی کرد ـــ صبحدم فاش شد آن راز ز رفتار چند.
ما دا شعر داسی وژباړه:
«کارغه ځان لکه طاوس ماښام کی وښود ـــ خو سهار یی راز څرګند شو له رفتاره»
د محترم استاد نوزادی نه مننه چی دا ژباړه یی خوښه کړیده، خو ماسره دا ویره پیدا شوه چی که د کوم بل سیاسنګ ورته پام شی نو دستی به ما هم د «غله» په کلمه و نماځی چی که رښتیا و وایم دا کلمه چی په هیګا نه ده پیرزو نو که امکان ولری، خپله استاد نوزادی او یا هم د درانه پورتال مسؤل شخص د «س. کلیوال» پر ځای داسی اصلاح کړی چی د « کلیوال ژباړه » نو ډیر به خوښ شم. په ډیر درنښت.

پیاوړی لیکوال مصطفی عمر زی صاحب
ستاسی په قلم او لیکلو دی برکات او فیض الهی شامل حال وی، ستاسی پرلپسی لیکنی داسی دی چی ګوندی د چینی څخه زلانده او رڼی اوبه راخوټیزی، لیکنی هم د محتوی له نظره او هم د سلاست د صلابت څخه مالامال ښکاری، پر یو ځای مو صرف د معکوس په عوض « وارونه» لیکلی وه، که څه هم وایی : در پر طاووس که زر پیکر است ......
ولی صرف دا یو دوستانه تذکر وه چی ستاسی په دری عسل کی ایرانی حنظل لاره پیدا نکړی.
خدای مو مددګار اوسه
په درناوی

محترم آغای حضزت!

بعد از عرض سلام و آرزوی سلامتی تان.

آغای ضیا مجید:"همین مُلای های مخالف آزادی زنان، در زمان امان اللّه خان نیز دست به شورش زدند، مُلاهائیکه از طرف پاکستان و ایران تحریک میشدند ......."

یک جهان از شما تشکری می کنم که مانند بنده متوجه شخصیت آغای ضیا مجید شده اید که چطور هوایی حرف زده میرود و خواننده نا اگاه را غفلت می کند.

پاکستان در سال 1947 تولد شد.

حیف مر حوم داود خان و افغانستان که بالایی کی ها حساب کرده بود.

گرچه نمی خواستم باز نامم در این صفحه نمودار گردد اما شما را قرضدار می شدم.



هوش می باید قوی با چشم بینا کار نیست
جز به پا ممکن نباشد پیش پا دیدن در آب

حضرت بیدل

"<<محظور>> نوشته های دور از حقیقت !"

1-اولین کسیکه از پشنهاد بالایی متضرر می گردد خود نویسنده خواهد بود.

2-"دربعضی سایت ها کسانیکه هر روزه بخواهند چرندیات بنویسند"

چرند به معنی بهوده، یاوه و سخن بهوده هم گفته شده.

جمله نمبر دوم خودش از جملهء همین یاده سرای ها میباشد، زیرا باید نویسنده به خواننده بهودگی یک سخن را با دلیل و منطق ثابت بسازد.

در غیر آن هدف نویسنده غفلت نمودن خواننده و در نهایت بسیار یک عمل زشت را انجام می دهد بدون اینکه خودش متوجه باشد و اگر خودش متوجه این عملش باشد مرتکب جرم می شود که در قوانین معدنی قابل جزا میباشد.

3-"و هم چنان به گفته عوام خود را مگس هر دوغ بیسازند نوشته هایشان << محظور>> میشود."

شما این اخلاق را ببینید.

به مگس توهین می کند. مگس اگر یک کاسه دوغ وجود داشته باشد مجبور نیست به هر کاسه مراجعه کند.

در این پورتال کاسه های مختلف دوغ در اختیار خواننده غرض تبصره گذاشته می شود.

4-"امید وارهستیم که درین سایت هم بعضی نوشته ها دوراز حقایق ، همان پالیسی تعقیب گردد."

اگر تنها حقیقتی که خودت به آن رسیدی حقیقت است و حقیقت که دیگران به آن رسیده ممنوع گردد، پس شما حق آزادی بیان این پورتال را با این پشنهاد تان سلب می کنید.

این هم شد اخلاق نویسندگی.

زورتان که به منطق دیگران نمی رسد لطفاٌ خاموشی اختیار کنید چونکه به این طریق زیادنر شخصیت تان را حفظ می کنید.

5-"با عرض حرمت"

حرمت یعنی آنچه که حفظ و نگهداری و محترم داشتن آن واجب است

ایا شما با گفتن "مگس هر دوغ" به خواننده و یا اینکه تبصره کننده این پورتال، حرمت این پورتال و علاقمندان انرا حفظ نموده اید.

"نی" پس چطور عرض حرمت می کنید.

عرض حرمت شما دورغ و شیطانی میباشد. برای شما همان بت پرستی بهتر است.

پیشه بسیار است (بیدل) بر خموشی ختم کن
سعی هر علم و عمل اینجا به پایان میرسد

با عرض سلام.
تاریخ چند دهۀ اخیر ما سرشار از مناظر زیبا! میباشد.
بسیاری از مردم باسواد ما منجمله اعضای بلندپایۀ حزب خلق و پرچم قبل از انقلاب شکوهمند و شکست ناپذیر ثور( که البته همین شکست ناپذیری اش هنوز هم پابرجاست! ) به بی بی سی فارسی ګوش و جان سپرده بودند ولی بعد از پیروزی انقلاب شکومند در واقع شُکم مند، بسیاری از هموطنان عزیز ما فقط به جرم ګوش دادنِ بی بی سی، در سیاه چاله های رژیم مردمی ثور پوسیدند.
ګریه آور است؛
بعداً همین رفقای خلقی که احتمالاً در خلق جنایات هفت ثوری سهم بارز داشتند، مستخدم همین رادیو شدند که بعضی هایشان هنوز هم آنجا تشریف دارند، البته خود همین عنایت فانی نیز عضو فعال حزب توده و در خلال انقلاب ایران علیه غرب مبارزه میکرد.بګذریم از این حرفهای بی خریدار.
این اقای ضیاء مجید در برنامۀ عنایت فانی حرف های جالب زد.نزدیک بود که از دهنش حرف های کاملاً منطقی و مستند بپرد ولی خود را کنترول نمود و پاس مهمان نوازی! کشور میزبان را با مهارتِ تمام نګهداشت.لطفاً توجه کنید به صحبت وی که بین دقایق هشت و ده صورت ګرفت:
در جواب فانی مبنی بر اعطای آزادی برای زنان می ګوید که همین مُلای های مخالف آزادی زنان، در زمان امان اللّه خان نیز دست به شورش زدند، مُلاهائیکه از طرف( نزدیک بود بګوید انګلیس، امّا چهرۀ مامور دفتر سوسیال در ذهنش مجسم و دهان خود را چرخاند ) پاکستان و ایران تحریک میشدند .......
بلی، آنزمان پاکستان وجود داشت!!!!!!! و رضاخانِ ایران هم ضد!!! آزادی زنان بود.
البته ایشان یعنی ضیاء مجید ملانت هم نیست، جنګیدن در جبهۀ حق و حقیقت کار هر پیر مرد فرتوت نیست، جرئت میخواهد.امّا مطلبیکه در ذهن بنده ایجاد شد مبنی بر اینکه اقای مجید عدم جرئت خویشرا در جای دیګر منصفانه جبران نمود، اینجا:
کودتاه و کودتاه چیان را سخت نکوهش نمود که اُمید واریم سایر رفقای حزبی نیز این شهامت را از وی یاد ګرفته و کودتای ثور را نکوهش کنند که البته ادبیات این نکوهش هرګز نباید با نکوهش هشت ثور پیوند داده شود بلکه مستقیماً به نکوهش هفت ثور و پی آمد های دلخراش آن باید مردانه بپردازند.همین.

<<محظور>> نوشته های دور از حقیقت !

دربعضی سایت ها کسانیکه هر روزه بخواهند چرندیات بنویسند و هم چنان به گفته عوام خود را مگس هر دوغ بیسازند نوشته هایشان << محظور>> میشود.
امید وارهستیم که درین سایت هم بعضی نوشته ها دوراز حقایق ، همان پالیسی تعقیب گردد. با عرض حرمت

ساختن مجسمه داودخان بپاس خدمات اش !

امان اله حیدر زاد مجسمه ساز بزرگ افغانستان و جهان ، مجسمه بزرگ از داودخان را بخاطر خدمات وی ساخته است موصوف همچنان ، در ساختن پرچم و نشان و سمبول جمهوری افغانستان بذل و مساعی زیاد بخرچ داده ویک طرح بسیار زیبا را دیزاین نمود.

شخصیت های بزرگ از رهبران وطنپرست و ترقیخواه خود به خوبی یاد آوری نموده و مردم آنها را هم به دیده قدر دیده وبه آنها افتخار مینمایند . با احترام

خواهر محترمه خانم واصل، الان صرف قسمت اول نوشته اي خودرا آنھم در دريچه اي نظر سنجي و نه در بخش مقالات ديدم، اما از متباقي كه مجموع چھار نظر از دريچه اي نظر سنجي در روزهاي گذشته بود و همه در چوکات یک مقاله براي نشر در صفحه اي تحليلها فرستاده شد اند، اثری نمیبینم۰ ناگفته نبايد گذاشت، كه نوشته اي فوق را يكبار بتاريخ ۲۴/۱۲/۱۶ به آدرس "مقالات" و " info" هم فرستاده بودم، چون ازآن اثری نشد، باعث تکلیف شما خواھر محترمه شدم. امیدوارم، چنانچه در ايميل قبلي به جواب شما نوشتم، همه را تحت يك چوکات در صفحه اي تحليلها و مقالات نشر فرماييد. با تقديم احترامات مجدد
جلال

به ارتباط مصاحبه محترم ضیا مجید!

1- این یک نمک حرامی بزرگ است که بالایش اداره امور دولت شاهی افغانستان در داخل حلقهء نزدیک به خود به وی وظیفه یعنی مقام و جا و نان می دهد و وی در مقابل خیانت.

2- اینکه سردار داود بعد از استفاده از وی و برگشت از ایران وی را از دور خود دور می کند هم دلیلی دارد که آغای ضیا انرا تصادفی تلقی می کند.

کافی است که راپورتر کلمه "پرچم" را در میدان می اندازد و نامبرده می گوید رفقایم بودند لاکن خودم نی.

3- چه شد آن نظام مردمی و انتخابات بعد از کودتای شان که به جواب راپورتر علت کودتا را آغای ضیا مجید تذکر می دهد.

4-افسوس و صد افسوس که این چنین انسانان کم وزن همه را تباه کردند و حالا غیرت هم می کنند و در صحنه می آیند.

5-روانشناسان زبر دست جهان اگر دری بلد می بودند از چهره و طرز صحبت این شخص و محتوای حرفش، شخصیت خالی واقعی عقب نکتایی و دریشی وی را به ما معرفی می کرد.


از برگ و ساز عالم تحقیق ما مپرس
عمریست رنگ میپرد و گل بباغ نیست

بیدل

هرکه ناموخت از گذشت روزگار هیچ ناموزد زهیچ آموزگار )
قرار توصیه برادر عزیز محترم صالح محمد خان مطلبی را که بتاریخ ۲۴/۱۲/۲۰۱۶ به جواب سوالاتی از محترم محمد داود مومند در دریچه ای نظر سنجی نوشته بودم، در
قسمت مقالات و تحلیل ها هم برای نشر میفرستم تا از نظر علاقمندان تاریخ اسلام دور نماند. ازانجاییکه طور تصادفی از طریق عین پیام اما بصورت کاملا مجزا چند سخنی را با برادر فرهیخته و گرانقدر محترم احسان لمر مطرح ساخته بودم که با این موضوع هیچ ارتباطی نداشته اما از نگاه اهمیت تاریخی و برای گرفتن پند و عبرت امروز هم دارای اهمیت بسزایی میباشند، همراه با نظر محترم دکتور هاشمیان که جواب محترم لمر را تاءید و تقویه نموده است، همچنان بدینجا نقل مینمایم. ناگفته نباید گذاشت که محترم دکتور س.ع. کاظم و محترم فدا محمد نومیر هم تبصره های خیلی ارزشمند و مستندی را به تایید محترم لمر و محترم استاد هاشمیان در قسمت نموده اند، که در دریچه ای نظرسنجی درج بوده و علاقمندان حتما باید سری به آنها بزنند.


با احترام جلال

جناب نوری آزاد، بعد از عرض سلام ها و احترامات، قسمی که دو استاد گرام « پوهاند صاحب سید سعد الدین هاشمی و پوهاند عبدالحی حبیبی) و همچنان غبار صاحب نوشته اند در همان زمان هبت ترک و جرمن به افغانستان آمده بودند تا افغانستان خواهان استقلال و هم نزدیکی با ترکیه و المان را اختیار نماید که تمامی آزادی خواهان حتی پناهندگان آزادی خواه هند هم با آن طرفدار بودند ولی امیر بر عکس با امضای ماهده با انگلیسها بیطرفی را برگزید که باعث خشم جوانان و نیرو های هم پیمان شان گردید بدین گونه دست به این اقدام زدند. آنچه را من درک نموده بودم خدمت عرض کردم. با احترامات.

معزز لیکوال او محقق احسان لمر صاحب، سلامتي او خپل درنشت تاسو ته رسوم.

تاسو په یوه ژور ملي احساس د ګران افغانستان هغه ارجمند ملي مبارزین په دې مشهور نشراتي مرکز کې نوي افغان نسل ته په یوه خاصه وطنپاله مینه معرفي کوی، چې واقعاً د لوی ویاړ افغانان دي.

جناب شما در مضمون اخیر معرفی شخصیت اخیر مغفور کا کا سید احمد خان موضوع فیر کردن تفنگچه توسط پسر کاکا صاحب، عبدالرحمن خان لودین را هم آورده اید. سوال من درینجا اینست که هدف ازین اقدام چه بود؟ یعنی اگر همان روز یا شام امیر حبیب الله خان توسط لودین کشته میشد،ولیعهد شاه مقتول پادشاه میشد، پس به تعقیب چه باید میشد، برنامه چه بود و یا اینکه صرف کشتن یک شاه نزد این ګروه مطرح بود...؟!.

په درنشت سره

استاد گرانقدر جناب داکتر صاحب کاظم
بعد از عرض مراتب احترام و اکرام
از تذکر جناب شما در دریچه به ارتباط نوشته ناچیز خود مانند داکتر هاشمیان انتباه مماثلی برداشت نمودم، ظاهرا بدین مفهوم که باید من این نوشته را به اشاره یا به عبارت روشنتر به تحریک داکتر صاحب هاشمیان نوشته باشم، در غیر آن همانطوریکه استاد هاشمیان استاد معنوی من هستند، جناب شما را نیز با وجود عدم تفاوت سن و سال به حیث استاد معنوی خود میشناسم،
دوست مشترک و دانشمند ما جناب عبدالله خان نوابی صاحب تحت نام مستعار حود « احمد نعیم » به ارتباط نوشته من که آن را چرندیات خوانده اند به جناب شما توصیه نموده اند که اینجانب را « محظور» بدانید که البته منظور جنابشان « معذور» است.
امیدوارم تذکر این ارادتمند خود را گستاخی تلقی نفرمایید.
با عرض احترام مجدد

خدمت بزرگوار گرامی و دوست عزیزم جناب استاد هاشمیان پس از سلام
شما خود میدانید که با وجود بعضی تفاوت نظرها، من به شما ارادت خاص دارم و شما را یک مرد مبارز در راه نظریات تان میدانم و خدمات فرهنگی و علمی شما چه در انتشار آئینه افغانستان و چه در سائر آثار علمی شما نزدم بسیار ارجمند و قابل ستایش است.
مقصدم من در ذکر کلمه استاد قاطعانه همان تعبیر فقره دوم شما است که گاهی این کمترین بعضی از دوستان دانشمند خود را نیز به همین لقب با مسمی یاد میکنم.
راجع به امضای فرمان حکم قتل یک تعدا به شمول مرحوم فقیر احمد خان پنجشیری دنبال تحقیق در متون دست داشته خود رفتم، و تاجائیکه دیدم این فرمان تقریباً یک ماه قبل از شهادت اعلیحضرت محمد نادرشاه امضاء شده است که همان سال 1312 است. در این حالت نظر آقای احسان لمر درست است و گذشته از آن سندی که آقای لمر ارائه کرده و جناب شما نیز تاریخ مقطوعه اخبار را بدقت ملاحظه فرموده اید، بیانگر همین موضوع میباشد. با عرض ارادت و رفع سوء تفاهم

جناب بزرگوار داکتر صاحب یوسفی، با عرض سلامها و احترامات از توجه آن بزرگوار به سطور اینجانب جهانی ممنون ومشکورم.
حضور مبارک عرض نمایم که شادروان کاکا سید احمد « لودین » در 1927 میلادی دوره اعلیحضرت امان الله خان مرحوم ، وفات نموده بودند. با تجدید احترامات

استاد گرامی دکتور صاحب کاظم و جناب محترم فدامحمد نومير از جنوبي کلفورنيا، با عرض سلام حرمت بی پایان به شما،از توجه الطاف و تذکرات تان جهانی ممنون.
از نهضت مشروطیت اول یا آن ابحار بیگران دانش و فضل و آزادی خواهی و وطن دوستی بما قطره ها رسید زیرا در نیم قرن تکفیر کنندگان میر صاحب و امثال شان جداً مانع معرفت و آگاهی از آن ابر مردان را می شدند خداوند بمن توانای اعطا فرمایند تا آنچه در سراج الاخبار و امان افغان ازین بزرگواران بما باقی مانده به نسل جوان وطنم عرصه نمایم.بار دیگر از توجه تان سپاسگذارم

میدانم دوست محترمم داکتر صاحب کاظم بسیار مصروف است وبرای غنای تاریخ وفرهنگ افغانستان خدمات مفید وآموزنده انجام داده، بخاطر دوام این خدمات برایشان صحت خوب وموفقیت استدعا میکنم.
درپیام اخیر داکتر صاحب کاظم بعتنوان محترم محمد داود مومند چند نکته به این طالب العلم ارتباط داشت که یکی آن اختلاف نظر دوستانه درمسایل ملی وتاریخی کشورعزیزما میباشد، ومن نظرداکترصاحب را تائید میکنم که آنرا به "نعمت" تشبیه کرده اند-نکتۀ دوم، خطاب به مومند صاحب، فقرۀ "استاد شما" {هاشمیان} است، چونکه این فقره وخطاب نه تنها ذومعنین، بلکه کثیرالمعنی نیزمیباشد، اجازه میخواهم پیرامون یک معنی آن روشنی اندازم :
محترم مومند صاحب هیچگه و درهیچ ساحه ومورد شاگرد من نبوده، ایشان که بعدازختم تحصیل درپوهنحی حقوق وعلوم سیاسی، درپوهنتون مدیر یکی ازشعبات بودند، درآنوقت تماس نداشتیم، اما دریک جریان سیاسی تحت ریاست ورهبری مرحوم پوهاندفضل ربی پژواک، هردو درآن جریان شامل بودیم. شناخت وتماس ما بیشتر درکلفورنیا میسرگردید- موصوف یکتن ازهمکاران قلمی و بعدا عضوهیات تحریرمجلۀ آئینه افغانستان بودند وتقریبا در هرشماره یک مقالۀ شان نشرشده است -علاوتا اجدادما با این خانوادۀ محترم مومند وصلت کرده وهم دختران خودرا به افراد این خاندان داده- مادرکلانهای پدری من، زوجه های مرحومین سیدهاشم پاچا، سید قاسم پاچا و سیدجعفرپاچا، ومادرپدرم (زوجۀ سیدحعفرپاچا) برادرزاۀه خان لعلپور،عمۀ پدریاپدرکلان آقای محمدداودمومندمیشد-لهذا دربین ما علاوه برهمکاری قلمی، ارتباط خونی وخویشی هم موجود است.
معنی دوم فقرۀ "استادشما" درنزدمن اینست که مومندصاحب همیشه مرا بخاطری به لقب(استاد) مخاطب قرارداده که از لقب مسلکی من کارگرفته، مرحوم داکترصاحب صمدحامد وخود جناب داکتر کاذم را نیزبارها (استاد) خوانده است- البته جای شک نیست که مومند صاحب ازلحاظ کبارت سن وهم ازلحاظ نسب وخون شریکی بمن احترام زیاد قایل است. علاوتا مومندصاحب همیشه ازخدمات فرهنگی من درمهاجرت بسیارتقدیروتوصیف میکند، درحالیکه من خودرا مستخق آن نمیدانم وهیچگاه اورا به اینکار تشویق نکرده ام، اما اینکه خود او به ارداۀ خود وبطور مستقل اینکاررا کرده، من مانع قلم او شده نمیتوانم، و او آدم غیبتگروتعریفگرهم نیست، نه ازکس میرسد ونه بکس تملق میکند، هزچه دلش بخواهد بطور مستقل مینویسد- آقای داودمومند مرحومین استادعبدالرحمن پژواک واستاد داکترصمدحامد را چهار برابر من تقدیر وتوصیف کرده است ومرحوم مغفور محمدگل مومندبابا ومرحوم مغفورخان عبدالغفارخان را "فخرافغان" گفته چهاربرابر پژواک وحامد تقدیر وتوصیف کرده است. هیچکس مانع طرزتفکر و قلم آزاد وبی ترس وبیم او شده نمیتواند.
معنی سوم "استادشما" درنزدمن چنین تلقی شده میتواند که گویا مومند صاحب یک جوان کم معلومات ونارسیده و نورسیده بوده ومحتاج بیک معلم وراهنمایی مانند هاشمیان میباشد- درینمعنی تصوری باید خاطرنشان ساخت که مومندصاحب شاعراست ومن طبع شعرندارم -مومندصاحب درمسایل مربوط به ادب، تاریخ وفرهنگ زبان پشتو آنقدر مطالعات ومعلومات وسیع دارد که من بشاگردی او رسیده نمیتوانم - اعتراف میکنم که درمورد زعما ونخبگان قوم پشتون وشاعران زبان پشتو بعضی اوقات، بلکه بدفغات، از معلومات شان ازطریق تلفون استفاده کرده ام ودربرخی موارد اوهم ازمن معلومات خواسته، گویا همکاری دوجانبه بوده است. من وداکتر صاحب کاظم نیزازطریق تلفون یا ایمیل تبادل نظر یا مبادلۀ معلومات داشته ایم. بهرحال خصلت من چنین است که هیچوفت چیزی را "بدل نمی اندازم"، بلکه دوستانه وصمیمانه با دوستان مطرح میسازم.
درانتظار توضیحاتی که جناب کاظم صاحب به محترم مومند صاحب وعده کرده اند میباشم وعلاوتا توجۀ جناب کاظم صاحب را بیک تقاضای قبلی خود معطوف میسازم که درپیام مورخ 16 دسامبر من بعنوان محترم آقای احسان لمر درج شده است. درآن پیام ازجناب استاد کاظم خواهش کرده بودم درموضوع اعدام یکتعداد بیگناهان که مرحوم فقیراحمدخان پنجشیری هم شامل آن بود روشنی اندازند که آیا فرمان اعدام شانرا اعلحضرت ظاهرشاه امضاء کرده بود یا اعلحضرت نادر شاه ؟ یعنی آیا اشخاص مذکور در سال 1311 اعدام شدند که نادرشاه حیات داشت یا درسال 1312 که ظاهرشاه نو بچوکی سلطنت نشسته بود؟
با عرض احترامات - سیدخلیل الله هاشمیان - 27 دسامبر 2016

هموطن گرامی احسان لمر!
سلام و احترام عرض می کنم.
نوشتۀ جالب شما را در بارۀ "کاکا سیداحمد" خواندم، برایم خیلی خوش آیند و معلوماتی بود. خودم، در سنین جوانی که در حقیقت بسن 17 سالگی از صنف 12 فارغ و در لیسۀ احمد شاه بابا در قندهار بحیث معلم مقرر شدم، 52 سال قبل بعد از ظهر در مکتب ابتدائیۀ آنزمان "کاکا سید احمد" در شهر قندهار تدریس می نمودم. این مکتب در آنزمان، در عقب مکتب ابتدایه، بنام «احمد شاهی" قرار داشت. اگر امکانات کسب معلومات داشته باشید، لطفاً بپرسید که آیا، تا الحال وجود دارد و یا نه. آیا آن مکتب انکشاف بیشتر دیده و یا خیر.

با احترام

یوسفی

محترم داکتر صاحب کاظم !
لطفآ وقت گرانبهای تان را درجواب های چرندیات بعضی ها مصرف نکرده ، این اشخاص جواب های خود را در دوسال چندین بار گرفته اند اینها با <<درست>> خوانده نمیتوانند یا یادفراموشی پیدا کرده اند لذا این اشخاص را محظور بدارید .

"واقعیت سقوط امپراطوری کمونیست ، انسان را با پرادوکس خوشی و اندوه معروض میسازد : خوشی از نابودی یک امپراتوری هژمونیست و متجاوز. اندوه به دلیل از میان رفتن یک وزنه مقابل در برابر ظهور یک ابر قدرت بی رقیب در جهان که فصل نوی را در مصیبت های مردم افغانستان کشود."

استاد محترم داکتر صاحب تره کی!

بعد از عرض سلام و احترام به شما تحلیلی گر و استاد ورزیده حقوق
جملهء بالایی تان جگرم را خون ساخت.

ای کاش وطنک ما ارام می شد و این خیال و خواب ما که همه باز با هم یکجا می شدیم تحقق می پذیرفت.

شاید در آن دنیا افغانستان دیگری باشد که ما و شما در انجا با عزیزان دوران صلح و صفای کشور یک جا شویم، زیرا عمر همهء مانزدیک به آن دنیا شده میرود.

ز چاک سینه حرفی می نویسم
کتانم حرف ماهی می نویسم

سرا پا دردم از مطلب مپرسید
به مکتوب آه آهی می نویسم

ز دل نقش امیدی جلوگر نیست
برین آینه آهی می نویسم

بیدل

برادر محترم و عزیز جناب محمد داؤد مومند پس از سلام و احترام
امروز مقاله شما را تحت عنوان "کودتای ماهیتاً سرخ سرطان در موازات مطامع سیاسی اتحاد شوروی" در این پورتال وزین خواندم که چند جای از این کمترین نیز نقل قول فرموده بودید. ازلطف شما ممنونم، ولی همانطوریکه با استاد شما دوست عزیزم جناب داکتر صاحب هاشمیان در بعضی موارد تفاوت نظر داشته و دارم و آنرا یک نعمت می شمارم، با شما نیز در همان راستا تفاوتهای نیز وجود دارد که لزومی برای مباحثه و جدال قلمی را نمی بینم، زیرا هریک حق دارد نظر خود را داشته باشد و من همیشه با نظریات دگراندیشان احترام می گذارم.
اگر ازاین مقدمه بگذرم، نوشته اخیر شما ایجاب بعضی توضیحات لازم را می نماید، بخصوص در مورد "دموکراسی واقعی و معقول" که بر میگردد به بیانیه شهید محمد داؤد خان که چند بار شما در تبصره های خود به آن اشاره کرده اید. چون دراین روزها سخت مصروف نوشتن یک مقاله در مورد اسرار نهفته شهادت امیر حبیب الله خان سراج الملت هستم و طوریکه می بینید تا حال 16 قسمت آن به نشر رسیده و چند قسمت دیگر نیز زیر کار است، لذا به مجردی که آن سلسله به پایان برسد، سعی میکنم پیرامون نوشته اخیر شما مطالبی را بعرض برسانم که البته ماهیت توضیحی خواهد داشت، نه به اصطلاح جدال "تو بگو و من بگو" تا آنوقت با عرض ارادت

با عرض پورش ( مسما کردن میدان هوایی لوگر بنام فرزند صدیق وطن ) به میدان هوایی کندهار تصیح گردد . با احترام

میدان هوایی شندند در سال 1961 توسط شوروی وقت ساخته شده. میدان هوایی کابل در سال 1960 توسط انجنیران شوروی
میدان هوایی قندهار در حدود سال های بالایی توسط شرکت امریکایی
ساخته شده تا طیارات که بین شرق میانه و آسیای جنوب شرقی با انجن های ضعف تر از جت پرواز می کنند توقف داشته باشد که بعد از انکه انجن جت ساخته شد میدان بین المللی قندهار در سطح بین المللی طرف استفاده قرار نگرفت.

میدان هوایی بگرام هم در سال 1950 زمان جنگ سرد بین شوروی وامریکا توسط امریکایی ساخته شد. امریکا می خواست ساحه نفوذ خود را در منطقه داشته باشد.

قصهء بند سلما در زمانش هم همین طور بود که امروز بنام بند دوستی بین افغانستان و هنوستان یاد می شود هم به مصرف انکشافی هنوستان به پایان رسیده.

قسمیکه واضع دیده می شود تماماٌ پروژه های بالایی در زمان مرحوم ظاهر شاه به سر پرستی صدراعظمش مرحوم داود خان و ملت افغانستان از کمک های خارجی احیا شده.

از ملاقات رهبر مرحوم ما با کسنجر ترجمه محترم ارسلا واضع دیده می شود که چطور "کچکول" را برادر محترم ما بنام کمک برای کسنجر دراز کرده.

این هم شد خدمات به مردم.

فرض کنیم که در زمان صدارت مرحوم داود خان که تحت ریاست شاه سابق کار می کرد تمام پروژ های عمرانی آن از عایدات دولت و نه از کمک های انکشافی کشور های دیگر انجام شده باشد.

ای کاش خدمت به مردم نمی کرد و ما را به این حال و روز نمی انداخت. یا اینکه پاداش خدمات خود را از مردم گرفت.

خدا کند که امریکا موافقه کند که میدان هوایی جان اف کندی را هم بنام داود خان کنند و یا میدان هوایی دهلی را اما این واقعیت را نمی توان انکار کرد که مرحوم داود خان افغانستان را با سیاست غلط خود که مخصوصاٌ از ملاقات وی با کسنجر به صورت واضح اشکار می گردد، اعدام نموده.

صدیق بودن و هوشیار نبودن دو چیز متفاوت است.

"به امید هر چه زودتر برآورده شدن تصامیم مردم"

به امید هر چه زودتر هوشیار شدن مردم، تصامیم را به همه معلوم است که قدرت مندان می گیرند و بالای مردم کلاه می گذارند.

غیر بی مغزی حصول اعتبار پوچ چیست
غنچه سر بر باد داد و صاحب دستار شد

بیدل

مسما کردن میدان هوایی لوگر بنام فرزند صدیق وطن !

درین رورها درصفحات فیس بوک زیادتر از پشتیبانی افغان ها مبنی برتقاضای میدان هوایی قندهار، بنام داودخان وسرک میدان هوایی ، بنام امان اله را سرخط خود قرار دادند.
باید متذکر شد که میدان های هوایی کندهار ، کابل ، شیندند، بگرامی تمام آن در وقت صدارت داود خان ساخته شده بود و قرار بود میدان بزرگ هوایی لوگر در دوران طلایی جمهوریت که کار های مقدماتی اش آغاز شده بود مانند پروژه بند سلما به زودی به اکمال برسد.
به امید هر چه زودتر برآورده شدن تصامیم مردم

د ستر استاد سیستاني نه ډېره زیاته مننه، که څه هم د ستر استاد څیړنې او تاریخ لیکنه دومره زیات ارزښت لري چې ما غوندې یو عاجز انسان نسي کولای چې د هغو سترو کارونو په خاطر مننه وکړي، خو بیا هم الله دې ستر استاد او د استاد په شان نورو استادانو لکه فاراني صاحب، کوچی صاحب، آغا صاحب کاظم ته د برکاتو نه ډک عمر په نصیب کړي.
زه که څه هم د علومو په سمندر کې داسی تږی پاته شوی یم چې څاڅکی هم راته ندی رسیدلی، خو زما په نظر ځیني کسان دي چې د ده ټول اعمال ریایي وي او همدغه علت دی چې د خلکو نه د بدل غوښتنه کوي.
د مجاهدینو مشران (که څه هم دوی هیڅکله د جهاد په نیت ندي راولاړ سوي) وایي موږ جهاد کړی او اوس نو افغان ملت دوی ته د جهاد تاوان ورکړي، دې ته ریا وایي.
بل یو بیا چې وګورې، که یې جومات ته فرش واخیست او د جومات د بریښنا د مصرف پیسې ورکړي، بیا هڅه کوي چې جوماتوال او کلیوال ټوله د ده په خدمت کې وي او د ده هرې خبرې ته سر وښوروي.
بل یو چې بیا وګورې لیکوالي کوي خو بیا په بدل کې د خلکو نه دا غوښتنه کوي چې د ده نه د ښو لیکونو په بدل کې مننه وکړي.
داسې انسانان په روحي او معنوي ناروغۍ اخته دي، د دوی یو کار هم د لوی رب د رضا په خاطر نوي ولې چې دوی یې د خلکو نه بدل غواړي.
زه په پوره باور وایم چې استاد سیاه سنګ، کومې لیکنې او څیړنې یې چې پخوا کړي او نن بیرته د خپلو خبرو نه په شا کیږي او د ۱۸۰درجو په اندازه مخالفت او ضدیت کوي، دا ټول پدې خاطر چې د ده ټول کارونه ریایي ول او داسې نه وه چې معنویتا او روحا، ده د افغانانو د ذهنیت د رڼولو په خاطر کار کړی وي.
صادق انسانان هیڅکله د خلکو نه د بدل د اخسیتلو په خاطر کار نکوي، ستر انسانان لکه خپله استاد سیستاني، آغا صاحب کاظم، باري جهاني، فاراني صاحب، استاد ترکی، روستایي صاحب، آغا صاحب هاشمیان (چې حتی زما شخصي پوښتنو ته یې ځوابونه ویلي)، نوزادي صاحب او نور استادان چې اوس زما زړه حافظه کې نسته، دوی تل هڅه کوي چې د زړه له اخلاصه د خلکو خدمت وکړي، دوی چې کله لیکنه کوي نو یواځې او یواځې د پاک الله رضا ویني او بس. دوی د لمر په شان دي چې که څوک خوشحالیږي او که خپه کیږي خو خپله تودوخه او رڼا بې له ریا او بې له تعصبه و ټول عالم ته رسوي او همدا علت دی چې خلک له دوی سره مینه لري.
استاد سیاه سنګ ته زما پیغام دا دی چې:
۱-هر کار چې کوې د پاک الله په رضا یې وکړه، او د خلکو نه تمه مه کوه چې د تا نه مننه وکړي.
۲-که هرڅومره هڅه وکړې چې لمر په دوه ګوتو پټ کړې، دا امکان نلري، ته خپله بدنامه کیږې.
۳-هڅه مه کوه چې د پردو تر سیورې ژوند وکړې، هڅه مه کوه چې د پردو په دستور د خپل هیواد پر ضد او د خپل هیواد د ویاړونو پر ضد کار وکړې. هغه کسان چې دا هڅه یې کړې ده هغوی بدنام سوي دي، هغوی رټـل سوي دي.
ابدي ژوند د اخلاص په صورت کې تر لاسه کیږي، ټول شخصیتونه چې نن ټول دنیاوال هغو ته احترام قایل دي او د احترام په سترګه ورته ګوري، د هغوی اخلاص دا ټول ویاړونه هغوی ته او افغان ملت ته ګټلي نه ریا.

از آنجائیکه دراین ستون سخن در مورد اتهام کفر بر مرد بزرگوار جناب میر سیدقاسم خان آمد، به تأسی از نظر داکتر صاحب هاشمیان که میرصاحب وقتی محکوم به اعدام گردید و با دست ها در زولانه و پا ها در زنجیر بسوی محل اعدام یعنی دهمزنگ روان بود، گفته میشود که سردار فیض محمد خان زکریا وزیر معارف وقت به شفاعت نزد هاشم خان صدراعظم شتافت تا جزای میرصاحب را از اعدام به زندان تغییر دهد. این شفاعت مورد قبول صدراعظم قرار گرفت و هنوز محکومان در حوالی مکتب نجات سابق و ماشین خانه نرسیده بودند که اطلاع به مؤظفین اعدام رسید و میرصاحب را از ردیف جدا کردند و به زندان بردند.
دراین ارتباط من سالها قبل از چند منبع موثق شنیدم که چون میرصاحب مدتی به حیث معلم اعلیحضرت محمد ظاهر شاه ایفای وظیفه میکرد و شاه سخت به او احترام داشت، با اطلاع از محکومیت میرصاحب به اعدام شاه نارحت شد و چون خودش جرأت ابراز نظر و هدایت مستقیم را به کاکای خود سردار هاشم خان نداشت، فوری موضوع را با فیض محمد خان درمیان گذاشت و از او تقاضا کرد تا پیام و خواهش پادشاه را به صدراعظم برساند. اینکار صورت گرفت و هاشم خان مجبور شد امر تخفیف مجازات میرصاحب را بدهد و اما نخواست آنرا شایع سازد که اینکار به تقاضای پادشاه صورت گرفته است. لذا کریدت این اقدام در اذهان عامه و نیز در حلقه های رسمی به وزیر معارف فیض محمد زکریا داده شد. این روایت گمان میکنم بیشتر قرین به واقعیت است، زیرا هاشم خان کسی نبود که به شفاعت فیض محمد خان از نظر خود مبنی بر صدور حکم اعدام بگذرد، مگر آنکه ناگزیر به تمکین به تقاضای پادشاه شده باشد.

بسم الله الرحمن الرحيم ط
دلغمان د چهارباغ ، د مرحوم ، ارواحښاد ميرسيدقاسم صاحب ، چي د لومړي مشروطه غوښتونکو د مخکښو مبارزينو څخه شميرل کيږي او په نوم ، ژوند ليک اوکارنامو باندي يي دافغانستان دتاريخ طلايي پاڼي او مجاهد افغانان تل وياړي . په همدي ويبپاڼه کي د ښاغلي احسان لمر ليکنه او هم ددې ويبپاڼي د نظرونو په کړکۍ کي د افغاناني ټولني د وياړ او سرلوړۍ سپين روبي پوهاند استاد ‌‌‌‌‌‌ډاکټرصاحب هاشميان صاحب تبصيره ولوستل ، او زه يي دې لره و پارولم چي د خدای بخښلي ملي مباررې په اړه څه د کتابونو څخه ټکي په ټکي اقتباس او وليکم ، کوم چي ما کلونه کلونه مخکي لوستلي وه.
لومړۍ : د مرحوم ميرصاحب سيد قاسم سياسي مبارزه .
لکه مخکي چي مي يادونه وکړه ، چي مرحوم ميرصاحب سيدقاسم د لومړي مشروطه غوښتونکو او ملي مبارزينو څخه وو. نوموړئ جان نثاران ملت چي ځينو به ورته جان نثاران اسلام خطاب کاوه. او ځينو به بيا ورته اخوان افغان وايه فعال او مخکښ غړۍ او د بنسټ ايښودونکوڅخه يي وو، چي غړو به يي د شوربازار د پراچه په سرای کي د مرحوم ، اروحښاد ، ملي مبارز ، فاضل استاد مولوي غلام محی الدين حسين خيل مرياڼي ( جمرياڼي ) په کوټه کي جلسې کولې . چي د جلسې د پيل نه مخکي به يي په عظيم الشان قران او توره سره قسم ياداوه. د جانثاران ملت د ګوند اصلي او موسس غړي دا کسان وه ، چي محترم لمر صاحب هم په ګوته کړي دي او زه يي تکرار احسن کڼم : مولوي غلام محی الدين افغان ، ميرصاحب سيد قاسم ، مولو فتح محمد ارسلا جبارخيل، ګل احمد؟ ، عبدالجبار جبارخيل ، عبدالهادي داوي ، شير احمد ؟ ، ميرصاحب سيد محمد هاشم ، محمد ابراهيم چندولي او نور د ملي مشروطيت ملي مبارزين.
ويل کيږي چي مرحوم اروحښاد ميرصاحب سيد قاسم په کابل کي د هند د موقتي حکومت د مشرانو او د جنود ربانيه د ګوند د غړو سره دنژدې اړيکي درلودې.
دوهم : عقيده . د مرحوم اوحښاد ، خدای بخښلي د عقيدي په برخه کي ړ کرسي نشينان کابل ، د سيد مهدي فرخ د تاليف د يوسل لسمي پاڼي څخه بايد په دې ټکو بسنه وکړو ، کوم چي مولف يي د مير صاحب په اړه ليکي (( درسياست خارجي طرفدار المان ها است ، درمذهب تسنن متعصب است ، تمولي ندارد )). ژباړه : په بهرني سياست کي د المانيانو پلوي دی، په مذهب سني متعصب دی ، هستي او دارايي نه لري .
دريم : سياسي فکر . مرحوم ، اروحښاد ميرصاحب سيدقاسم چي د يوه لوري په افغانستان کي د مشروطيت د راوستلو د نه ستړي کيدونکو ملي مبارزينو څخه وو، د بل لور د ښکيلاک ( استعمار ) دنه پخلاکيدونکو مجاهدينو څخه وو، په سېمه او نړۍ کي يي د ښکيلاک. په وړاندي مبارزه شعار او هدف. وو. د مرحوم ، خدای بخښلي ميرصاحب سيدقاسم د سياسي فکر سره د اشنايي په هيله او خاطر د مرحوم هغه ليکنه چي د امان افغان د ديرلس سوه دوهم لمريز کال د حوت په اته ويشتمه نيټه خپره سوي ده ، اومرحوم ميرصاحب سيد قاسم يي مسول چلونکۍ وو ، کټ مټ د محمدولي ځلمي له تاليف ( د استبداد او مطلقيت په مقابل کي د ځينو افغانانو ملي مبارزې ) پاڼه 109 او 110 (( افغانستان و همسايه هاي جنوب ان : قريب از دو قرن باينطرف که مبدأ مناقشات استعماري است سيل مدهش جهانګيري از لندن به جانب اسيا سرا زير ګشته ، قطعات شمالي و جنوبي اين قاره بزرګ دنيا يادګار قرون اولی ، مهد نوع بشر ، بعثت انبيا ، مقام نزول احکام الهي ، جاي ظهور بزرګترين رجال نامدار ، ارامګاه مصلحين مشهور ، مسکن اقوام تاريخي ، منبع تهذيب و تمدن و مصدر فضل کمالي را زير وبر ساختند. دولي را که وارث و مالک حقيقي ان بلاد بودند ، چه به قوه الات قتاله ضعيف کش و چه به حيله هاي سالوسي و انتريکه هاي ابليسي به انواع فجايع تاريخ را تباه کرده، مغلوب کردند و يوغ اهنين عبوديت و زنجيرهاي کلفت اسارت بر دست و پای شان ګذارد. حاکميت ، استقلال ، جاه وجلال ، ازادي و راحت ، شرف و سعادت و بالجمله تمام هستي و دارايي معنوي و مادي انها را سلب و نيست نمودند ....)). دمرحوم ، ارواحښاد ميرصاحب سيد قاسم په اړه که هرڅه وليکل سي بيا هم لږ دي . په دې به داګړۍ بسنه وکړو، محققينو ته ضرور ده ، چي د خپلو ننګياليو پلرونو او نيکونو په اړه ژوري ، دقيقي او بې پرې څيړني او پلټني وکړي ، څو افغان راتلونکئ د خپلو پلرونو او نيکونو په کارنامو ، مجاهدو او مبارزو باندي ووياړي . په پای کي د لوستونکو څخه د بخښني غوښتوښتونکۍ يم که چيري املايي ، ټايپي تيروتنه سوې وي ، او يا د موضوع له تسلسل څخه بې ځايه وتلۍ يم. محترم لمرصاحب ته ددارينو کاميابي او په قلم يي برکت له څښتن تعالی څخه غواړه.پای

برادر فرزانه و گرامی محترم قاسم باز بعد عرض سلام و سپاسگذاری از لطف و جملات پر محبت تان، من منحیث بک شاگرد دبستان تاریخ وطن تا نهایت کوشش میکنم آنچه را از چندین نویسنده و مورخ و پژوهشگر بخوانم بعد نظری اگر لازم افتد بدهم. از مرض مزمنی که امروز عده ای از مردم ما به آن گرفتارند که زهر پاشی و شایعه و دروغ پراگنی نمایند سخت نفرت دارم این نظرم در همه موارد چه طرفدار شان باشم و یا نه صدق میکند. بناعا نظرم در مورد مرحوم اعتمادی صاحب یا هر کسی دیگر بر اصل تدقیق و جستجو ها است. بار دیگر از لطف و مرحمت و جملات صمیمانه تان ممنون و شکورم.

جناب محترم اقای احسان لمر !اولتر از همه امید وارم احترامات بنده را قبول فرماید. ٍثانیا حدمت برادر محترم احترامانه عرض میدارم، ان اینکه. به انهم که در بعضی موارد در مسایل سیاسی با هم همنظر نیستیم ، این عدم همنظری معنی این را ندارد که خدای ناخواسته از شماو یااز نظریات شما خوشم نمی اید، من بشما و محترم ولی اریا احترام حاص دارم ای کاش همه بزرګان ګذاشته ما مثل شما هواخوا میداشت. شما دو شخصیت واقعآ اشحاص بافهم هستید، متاسف به اشحاص هستم که هم به میخ میزند و هم به نعل، ای کاش تمام دوستان مرحوم میوندوال صاحب مثل شما میبود، نوشته قبلی من در دریچه نظر سنجی صرف بخاطر روشن نمودن حقایق در باره مرحوم نور احمد اعتمادی صدراعظم اسبق بود هیچ کدام مدعا و مقصد دیګری نبود.
همچنان باور کامل دارم چنانچه جناب بزرګوار اقای جمیلی صاحب نیز در نوشته خود متذکر ګردید و اذعان نموده. که نوشته وی نیز بجواب یک عده روز ګذاران بود. که بی خریط فیرهای هوایی میکند، ګاهی سنګ دوستی این و ان را به سینه میزند و ګاهی به افتخار بر ضد ان شخص میشود. و مینویسد. که من نه طرفدار این و ان نیستم. امید وارم حل مطلب شده باشد.
ډیر محترم ورور جناب صالح محمد خان د کابل نه! په خپلی بزرګواری زما احترامات قبول کړی.
محترم ورور. په افعان - جرمن انلاین ویب سایت کښی هره ورځ په لسهاو نظریات لیکل کیږی دا ددی معنی نلری چه ټول لوستونکی دی د هر یو نظر لیکونکی نظر و منی او یا یی قبول کړی. دا زما د توان نه پورته خبره ده چی خپل نظر په نورو درنو لوستونکو قبول کړم، د یوه لیکوال د نظر قبولی او یا نه قبولی مربوط په لوسونکی پوری ده، دا لوستونکی دی چی د چا نظر د لیکوال د دلایلو د ریښتنوالی او یا نه ریښتیوالی په مورد او یا باره کښی قضاوت کوی.
هر لیکوال او د نظر خاوند دا حق لری چی په یوه موضوع کښی خپل نظر څرګند کړی. دا چی لوستونکی د لیکوال د لیکلو نه څنګه برداشت کوی مربوط په لوستونکو پوری ده. هیله ده چه زما د عرایضو مو خوا بدی نکړی.
د ورور ولی په مینه.

جناب محترم آقای جلال با عرض احترامات و سلامها، از الطاف تان ممنون و سپاسگذارم. من کاری نکرده ام جز ابراز عشقم بوطن و مردمم، برای بیداری شان و آگاهی از حقیقت ها عمداً پنهان نگه داشته شده.
قسمی که جناب شما ملاحظه فرمودید که این علما و روحانیت و روشنفکران پیشرو و واقعاً آگاه این حرکت و جنبش را رهبری می نمودند از سید ما جمال الدین افغان تا مولوی سرور واصف ــ مولوی واسع اخوندزاده ــ میر سید قاسم آغا و دیگر و دیگر که به تدریج تا حد ممکن معرفی خواهند شد. باز هم از توجه و مهربانی تان تشکر می کنم. ارادت مند شما

جناب بزرگوار پروفیسور صاحب هاشمیان از حسن نظر شما در مورد نوشته ای بنده و همچنان معلومات خیلی مفید و موثق تان در مورد « میرسید قاسم رحمه الله » بسیار ممنونتان. شما با این معلومات تان نه تنها بنده را ازتاریکی ابهام بیرون ساختید، بلکه حق یک مسلمان رفته از دنیا را هم ادا نمودید. جزاک الله خیرا. از محترم «احسان لمر» بخاطر زحماتشان بازهم اظهار امتنان دارم.
با تقدیم سلام و احترام

دیر ګران او زړه ته نږدی محترم صالح محمد خان ورور تاسو ته هم خېل نیکی هیلی او سلامونه وړاندی کوم!
ستاسو له نیکه نظره ډیر مننه. په سترګو، ستاسو امر به ان شاالله همدا اوس اجرا کوم. که تاسو ګران او محترم ورور په خپله هم همدا کار کړی وای ان شاالله هیڅ مشکل به نه وو. رانه هیره نشی چی ستاسو د دروند او پرمحتوی لیکنی لوستل، تل زما د خوشحالی سبب کیږی.
په درناوی، والسلام علیک و رحمة الله و برکاته

دانشمند محترم داکتر صاحب جلال
مرحوم مغفور میرسیدقاسم خان درمکتب حبیبیه مضامینی ارقبیل تاریخ اسلام و هم فقه اسلامی را بعنوان (دینیات) تدریس میکردند وهم درموسسه دارالعلوم عربی تدریس میکردند وشاگردان زیاد داشتند -مولوی ها وعلمای ریاست تمیز وقتی درمسایل شرعی وفقهی باصطلاح "بند میماندند" بامیرصاحب مرحوم مشوره میکردند -اصطلاحی که درزبان میرصاحب بود وهمه شنیده بودند ، تکیه کلام "خوش چتی" بود وغلطی های ملاها ومولوی ها را با همین تکیه کلام اصلاح میکردند -ازچنین عالمی که ازلحاظ نسب از سادات کنربودند ودرقریه وشهر خود درلغمان هم امام مسجد وهم به عالم ومجتهد دین اسالم شهرت داشتند، چطور ممکن است او گفته باشد که نعوذبالله "قران ساختۀ محمد است"؟
در دورۀ صدارت محمدهاشم خان او خودش ازترس بیرون نمیرفت و روزها تاناوقت دردفتر خوددرصدارت کارمیکرد، همه اطلاعات برایش از راه گوش میرسید ودرهمه امور باساس راپورهای ضبط احوالات از "راه گوش" قضاوت میکرد. بنابرین درآن دوره دروغ گفتن وتهمت کردن رایج بود وصدهانفربیگناه باساس تهمت ودروغ محبوس یا کشته شده بودند. یکتعداد ازمولوی های وزارت عدلیه که میرصاحب معلومات ناقص آنها را "خوش چتی" گفته رد کرده بود، میخواستند اورا از بین ببرند وبالای او به دروغ شهادت دادند، اما مرحوم فیض محمدخان زکریا که درآنزمان وزیرمعارف بود ومیرصاحب راازقدیم درمکتب حبیبیه میشناخت، بسیار ومردانه وارایستادگی کرد واورا ازکشتن نجات داد، درحالیکه مدت 18 سال درمحبس دهمزنگ محبوس بود. با یگانه پسرمیرصاحب، مرحوم سیدمسعودپوهنیار مدت سه سال درسفارت لندن همکار بودم، او سکرتراول ومن سکرتردوم بودم وازآن مرحوم قصه های واقعی زیاد شنیده ام.
از توضیحات شما بمحترم محمدداودمومند که یک گوشۀ تاریخ اسلام را با ذکر آیات وروایات تشریح وارائه نموده بودید، آنچه قبلا میدانستم بیشتر آموختم ومتیقن شدم وهمه اش را بحیث یک مسلمان تصدیق وتائید میکنم. الله (ج) بشما صحت خوب وعمر طویل نصیب فرماید تا مسلمانان همکار با این پورتال از فضل ودانش شما همیشه بهره مند گردند - باعرض احتارم - سیدخلیل الله هاشمیان- 25 دسامبر 2016

سلامونه او نیکې هیلې مو ومنئ
د محترمو وروڼو ښاغلی قاسم باز او جلال خان د جرمني نه زیاته مننه چې ښو موضوعاتو ته یې اشاره کړې.
نن د کور نه دفتر خواته روان وم چې په کوم موټر کې چې زه ناست وم د موټرچلوونکي نه لږ شانته غلطي وسوه او د بل موټر سره ټکر سو، نو هغه بل موټر چلوونکی وار له واره ښکته سو او زموږ د موټر چلوونکي د ستونی ونیو. زه ورغلم او په سړه سینه مې هغه بل ته وویل چې .....بالاخره ما خپل له جیبه هغه بل ته زر افغانۍ ورکړې چې جنجال خلاص سي او جنجال خلاص سو.
دا کیسه مې په دې خاطر وکړه چې نه پوهیږم موږ اکثر افغانان یو ډول ځانګړی خصلت لرو، هڅه مو دا ده چې په هر کار کې جنجال جوړ کړو، البته ټول نه یادوم ولې چې پژواک صاحب هم افغان وه او ښاغلی قاسم باز هم پخپله افغان دی او ماشاالله د ډېر ښه نظر خاوند دی.
لویه غلې په دې کې ده چې هڅه کیږي دا خپل نظر که سم وی او که ناسم، خو په بل مسلمان یا غیر مسلمان هماغه نظر ومني.

ګران ورور جلال صاحب سلامونه.
ستاسو لاندینی لیک چې محترم ورور مومند صاحب ته مو لیکلی، که څه هم تاسو په لنډو خو ډیر زیات وضاحت مو ورکړی، زما ِ غوښتنه دا ده چې که ممکن وي د یوې لیکنې په شکل یو وار بیا تکلیف وکړی او د همدې لارې د تحلیلونو او پیغامونو له لارې خپور سي ډېر به ښّه سي.
ما غوښتل چې زه دا کار وکړم او د تاسو لیک واخلم او هلته یې خپور کړم خو بیا مې سوچ وکړ چې دا کار ناسم ښکاري نو تاسو ته مې یاد آوري وکړه.
الله مو تل کامیابه او سرلوړي لره.

جناب بزرگوارنهایت محترم جمیلی صاحب و جناب محترم قاسم باز، با تقدیم حترامات،
توجه شما را به رسالهء بنام « سردار محمد رحیم شیون ضیائی " شیون کابلی"» نوشته محترم ولی احمد نوری میزان 1382 شمسی اکتبر 2004 میلادی چاپ انجمن فرهنگی افغانستان شهرلیمونژـ فرانسه صفحه 57 و 58 جلب می نمایم که چنین نوشته شده است:
« " امین" پسر سردار قصه می کند:" در یکی از شبهای که پدرم و من اخبار هفت بجه ئی شام را از تلویزیون ماسکو را مشاهده می کردیم، دیدیم که سردار نور احمد اعتمادی سفیر ما در شوروی با لئوند برژنف منشی عمومی حزب کمونست اتحاد شوروی در روی پرده تلویزیون ظاهر شدند. پدرم وقتی این دو نفر را کنار هم دید با خنده و مزاح گفت:" شکر که اقلاً سفیر ما ازین جانی ملعون دراز تر و بلند تر است" در همین اثنا با تشریحات انانسر تلویزیون متوجه شدیم که جناب نوراحمد اعتمادی سفیر افغانستان در شوروی را با اعطای نشان « دروژیا نرودوف»{ Drougbaa Norodof} که یکی از نشان های لنین می باشد مفتخر ساخته اند، و دیدیم که هنگامی که این نشان طلائی را که از گوشه های ستاره اش اشعه زرین می درخشید و در نوار سرخ بیرق شوروی آویزان شده بود.... سفیر ما ..... برابر برژنف آن چنان خم شد که یک زاویه قائمه را به خود گرفت در همین اثنا پدرم ناخود آگاه بر من نعره زد که تلویزیون را گل کو( خاموش کن) که من این صحنه را دیده نمی توانم.
چندی بعد به دعوت مجللی در سفارت برگزار شده بود چون نمی دانستیم که این دعوت بمناسبت اعطای نشان لنین به سفیر افغانستان برگزار شده است من و پدرم هم در آن اشتراک نمودیم.و در آنجا هنگامی که جناب نور احمد اعتمادی سفیر افغانستان با تعلیق این نشان طلائی و نوار سرخ ستاره دار آن، در محفل ظاهر شد و روس ها به کف زدن آغاز کردند، من پدرم را به حالتی دیدم که هرگز قبل از بر آن ندیده بودم و متاسفانه که آناً خشونت و عصبانیت خود را به سردار نور احمد اعتمادی بسیار با شدت اظهار نمود و دست مرا گرفته از سفارت افغانستان خارج گردید....ولی روزی که از اعدام نور احمد اعتمادی توسط کمونست ها شنید از شنیدن این خبر نهایت متاثر شد و اشکی برای او از دیده ریخت و بر روانش دعا نمود »
قابل یاد آوری میدانم که سردار شیون ضیائی فرزند سردار محمد عمر خان و نواسه امیرعبدالرحمن خان و هم وی پدر خانم پروین می باشد که قسمت اعظم عمر را در تبعید اجباری در روسیه زندگی نمود و زندان بربریت استالین در سیبریا را هم گذشتانده و دولت و حکومات افغانستان به نامه های برای اجازه برگشت بوطن را جوابی ندادند. وی شاعر توانا هم است که آقای نوری قسمتی از اشعار شانرا هم نشر نموده است.

در این یکی دو هفته اخیر بسیار مقالات علمی تحقیقی و تاریخی را از یک عده بزرګان قلم بدست که موجب غنا معلومات ما میګردد در پورتال وزین افغان جرمن انلاین بقلم اقایان هریک جناب عبدالجلیل جمیلی صاحب، جناب داکتر صاحب سید عبدالله کاظم، جناب محترم کاندید اکادمیسین سیستانی صاحب و بزرګان دیګر.به بسیار علاقه خواندم. بخصوص مقالات تحقیقی جناب داکتر صاحب کاظم که تا حال سلسله نوشتن ان ادامه دارد.
ای کاش تمام قلم بدستان این پورتال بدون حب و بغض، بدون علایق شخصی و فامیلی مسایل ملی را ملی بررسی میکردند. نه اینکه فلانی رهبر و صدراعظم پدرم را خانه نشین ساخته، فلانی رهبر و یا صدراعظم کاکا و ماما من را زندانی نموده. وغیره و غیره.
چون ان رهبر و ان صدراعظم امروز حیات ندارد این فلم بدستان ؟ میدان را شغالی دیده چیزی که دل افسوندار شان می خواهد بدون انکه فکر کند که من چی مینویسم، صفحات سفید انترنیت مفت و رایګان را که نه رنګ قلمش مصرف میشود و نه کاغذاش ، چشمان خود را بسته هر انچه که در ذهن مریض اش خطور مینماید به روی صفحه انترنیت بی مسولیتانه، با همرای دشنام ها و هذیان ګویها مینویسد. این عقدیها امروز میخواهد به دروغ های شاخدار ساخته و بافته خود شان خدمتګذاران اصیل وطن را در اذهان مردم بی خبر از جریانات چار پنج دهه ګذاشته بشکل از اشکال بکوباند، یکی شان نادرخان را سقو شکن و هاشم خان را صدراعظم اهنین خطاب می نماید ، و دیګری شان نادرخان و هاشم خان را مستبدین قلم داد میکند. این ټګ و ټګمار از یک جوی اب مینشود، ګاهی ظاهر شاهی میشود و ګاهی منکر از ظاهر شاه . اینست احساس وطن دوستی ما/ به این ګونه افراد، نه وطن نه مردم نه ترقی و پشرفت افغانستان ارزش دو توت ندارد، به انها صرف منافع شخصی و فامیلی ارزش والاتر دارد. امروز در تمام دونیا مردم زعما خود را به اساس کار و خدمت شان مقایسه تول و ترازو میکند، به این معنی که کدام رهبر به ملت خود چی کرده جهان پیشرفته و منورین ان کشورها زعمای خود را بخاطر منافع شخص و فامیلی ترازو نمیکند. این ما هستیم که بزرګان خود را به اساس ارتباط شخصی و فامیلی خود ارزیابی میکنیم. این ګونه مریضان روانی امروز از دل افګار و ذهن مریض خود به چرندیات فرومایه خود میخواهد که از ان بزرګان با دروغ های شاخدار خود ساخته خودانتقام بیګیرد، ولی این بی خبران از ان اطلاع ندارد که مردم انها را خوب میشناسد. مردم میداند که کی بخاطر چی پشت ان و این جفنګ و چرندیات مینویسد.
در این دو سه سال دیده شد که یک عده افراد بانهم که در مقابل یکدیګر بودند بمقابل شخص سوم دیګر، باهم همدست شدند. این ګونه لغزشها باعث تضعیف نظر و شخصیت انها ګردید.
تا جایکه من خبر دارم نوراحمد اعتمادی و جناب توریالی عثمان یګانه اشخاصی بودند که در روز بد از هر کس دیګر بدرد اعلیحضرت محمدظاهرشاه خوردند، این همان نوراحمد اعتمادی بود که به اعلیحضرت محمد ظاهر شاه بعد از پیروزی تحول ۲۶ سرطان در سفارت افغانستان در روم جا داد. این نوراحمد اعتمادی بود که برای بار اول دیموکراسی را به معنی اصلی ان در وطن پیاده نمود. نمی دانم چرا یک عده طرفدارن محمد هاشم میوندوال و یک عده سیلبین ها بر ضد این صدراعظم حلیم و بی عرض نوشتهای زهراګین مینویسد، ایا این جناب محمد هاشم میوندوال نبود که در کابینه خود جناب نور احمد اعتمادی را بحیث وزیر خارجه مقرر نکرد.افسوس میکنم به یک عده داکتران تعویض نویس و جنابان قلم بدست که این بزرګوار را به نام برنده جایزه لینین تحقیر و توهین مینماید، من از روز زندانی شدن خود چی در وزارت دفاع و چی در محبس پلچرخی تا روز اخیر حیات محترم نور احمد اعتمادی هر روز وی را در وزارت دفاع که بعدآ مقر کمیته مرکزی حزب دیموکراتیک ګردید و چی در محبس پلچرخی میدیدم وی شخص بسیار ارام خون سرد، کم صحبت، متوازی بود، وی واقعآ افغان معزز بود، وطن و مردم خود را دوست داشت بهمین خاطر بانهم که بعد از ختم وظیفه سفارت در کشور روسیه به وی از طرف وزارت خارجه شوروی نشان لینین داده شده ولی ان معفور مرحوم از دست علامان حلقه بګوش روسیه شوروی در محبس پلچرخی جام شهادت نوشید. روح شان مثل دیګر شهدا شاد و دشمنان شان شرمنده باد.
خوانندګان ګرامی. می دانم که پسر بزرګ نور احمد اعتمادی اقای تمیم اعتمادی هر روز سایت افغان جرمن انلاین را مطالعه میکند. این وظیفه وی بود که به دشمنان پدر وطن دوست خود جواب بګوید ولی بنده به پاس خدمات شان که بالایم یک داین بود که باید اد میکردم.اد نمودم.

به د ر میگویم؛ دیوار بشنو!

1-"آیا حیف نیست که امروز دانشمندان منور خود ما با اتکا به آثار کثیبف و نظریات انحرافی رفیق !! کسنجرها و رفیق!! بریژنسکی ها جوانک های کمونیست یهودی الاصل پولندی فرار کرده از داشهای انسان سوزی نازی آلمان"

باید یک قسمتی از این آثار کثیف را نویسنده لا اقل تبصره می کرد تا به خواننده معلوم می شد از کدام نقطه نظر در آن کثافت وجود دارد.

و این نظریات انحرافی از کدام نقطه نظر انحرافی بود در غیر آن خواننده در تاریکی باقی می ماند.

ما و شما مسلمانان هم اگر می بودیم از ترس آن داشهای اتش فرار می کردیم.

آثار شان که کثیف است پس فکر شان هم کثیف است.

ما قسمیکه از ملاقات این فکر های کثیف با رهبر فقید ما معلوم است بی جهت تقاضای کمک و همکاری نموده ایم و فریب این جوانک ها را خورده ایم.

2-"حال فرزندان افغان خود ما این دشمنان شناخته شده ما را؛ حقیقت شعاران سعادت ساز آینده خاک و مردم بینوای خود شمرده"

باز هم گنگ است که کدام افغان، آغای ع و غ. کی؟

3"متأسفانه خود شناسی را فراموش کرده در تقبیح داود خان و یا شهید اعتمادی و یا راد مردان دیگر خود"

خود شناسی انتقاد از خود را هم می گویند.

این تاریخ و زمان است که نظر به انکشافات بعدی که از نتیجهء سیاست خارجی و داخلی مرحوم داود خان بالای افغانستان آمده حکم می کند نه من و تو.

4-"و با نظریات مذبوحانه آن دشمنان دیرینه آزمون شده ما"

کدام نظریات مذبوهانه؟ من به حیث خواننده هیچ مطلب را فهمیده نمی توانم. کدام دشمن دیرنه ما. ما یک دشمن نداریم از انگلیس گرفته تا روس و پاکستان و غیره و غیره.

5-"بناچار به فکر خود میافتد که یا موسی مگر از خودت حقیر تر بیچاره تر کسی است که بحضور خالقت ببری؟"

ایا خود ما دشمن خود ما نیستیم که نتوانستیم دشمن خود را درست تشخیص بدهیم با در نظر داشت مثال بالا.

"همان است که ریسمان را بگردن خود انداخته و رهسپار کوه طور میشود"

سرد شد دل از دم این پهلوانان غرور
رستم اند اما بغل پروردهای خاله اند

بیدل

بزرگوار عزیز و گرانقدر محترم جناب لمر ممنون از جوابیه ای صمیمانه تان. واقعا با مطالعه ای مضمون منتشره از قلم مرحوم میر سید قاسم آغا در امان افغان به فراست و جهانبینی ایشان بخوبی میتوان پی برد. بسیار خوب به رمز موفقیت جهان مترقی پی برده بودند. نمیدانم چرا با وچود چنین اشخاص مجرب و ذکی، امان الله خان با پلانهایی ترقی خواهانه ای خود، که واقعا قرمهای اساسی برای داخل ساختن افغان در قطار کشور های جهان اول بود، موادی را منضم ساخت که نه تنها به کسب علم، رفاه عامه و پیشرفت تکنولوژیکی ارتباط نداشتند، بلکه امروز که قرن بیست ویک است به یک مسلمانی که در اروپا زندگی فغالانه دارد، چی مرد باشد و یا زن به هیچوجه قابل قبول و تطبیق نمیباشد. نتیجه هم بوضاحت دیده شده، هر نامیکه بالایش گذاشته شود و هر استدلالی که برایش کرد. در پهلوی آن تکفیر هم کاری ساده ای نیست. حدیث شریف است، که اگر کسی به شخصی کافر خطاب کند، کلمه ای کفر بالا میرود، اگر همان شخص واقعا کافر باشد، به گردن وی میافتد واگر نباشد، این کلمه بگردن خود گوینده میافتد. علاوتا از نگاه شرع اگر ارتداد کس ثابت هم شود نظر به اختلاف مذاهب مدتی معینی به شخص برگشته از دین فرصت داده میشود تا جواب سوالات خود را دریافته و فکر نماید. درین شکی نیست که ازنام دین و رجالی بنام دین همیشه استفاده ای سوٰ صورت گرفته و امروز هم میشود. مگر در زمان اتاتورک اینهم دیده شد که اذان و حتی قرآن خواندن به عربی ممنوع قرار گرفت. در حالیکه امپراتوری عثمانی هرچه بود و هر اشتباهیکه داشت، ابرقدرتی بود که از اروپا و امریکا باج میگرفت. و قرار گفته ای یک مفکر عربی این دربدری و ذلتی را که جهان اسلام در محموع و جهان عرب مخصوصا گرفتار آنست، نا شکری و بغاوتی است که جهان عرب با فریب انگلیس در مقابل خلافت عثمانی باوجود کمیهایی که داشت، بوده است... بدبختی را که در جهان امروزی مشاهده مینماییم، همان فورمول قدیمی تفرقه بیانداز و حکومت کن با استفاده از افکار اکثر ساخته شده ای دستگاههای استخباراتی « افراط و تفریط » به معنی واضحتر افراط در هردو جهت هنوز هم به سادگی استفاده شده و عوام الناس که متشکل از اکثریت تنبل و گوسفندی و یا پیش پای بین و یا هم مغرض میباشند، تحت تاثیر اقلیت چالاک و گرگی قرار میگیرند. تا که این تناسب تغییر نکند و تاکه از اشتباهات گذشته عبرت گرفته نشود همین سناریوی مزخرف و تراژید متاسفانه خواهد نمود، الا ما شآ الله. این درد دل یک فرد عادی این رمان بود با شما برادر بیدار. به امید نوشته های هر چه بیشتر روشنگرانه ای تان. با تقدیم احترام و سلام

مومند صاحب محترم!
اگر جواب بعضی سوالها برایتان معلوم بوده باشد، بهتر بود خودتان مطرح میکردید. بهر حال تا جاییکه بنده معلومات دارم در قسمت سوال اولتان که رب العالمین در آیات سوره ای النور که بر براٰت «مادرمومنان حضرت بی بی صدیقه رضی الله عنه و عن ابوه و سایر اصحاب النبی صلی الله علیه وسلم» نازل نمود و بر اساس آیت ۱۷ این سوره ای مبارکه که: يَعِظُكُمُ اللَّهُ أَن تَعُودُوا لِمِثْلِهِ أَبَدًا إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ (17) یعنی ( الله شما را موعظه و اندرز میکند، که زنهار دیگر گرد این چنین سخن نگردید « اگراهل ایمان هستید!» ) علمای اسلام کسی را که هنوز هم چنان سخن بد را در حق مادرمومنان بزبان آرد یا حتی فکر نماید خارج از دایره ای اسلام دانسته اند! چون الله تعالی بواسطه ای قرآن شریف صریحا ازان منع فرموده است.ـ در آیت دوازدهم این سوره هم برای یکعده ای از مسلمانان که تا اندازه ای تحت تاثیر این افواه منافثین و در رآس عبدالله ابن ابی رفته بودنذ میفرماید که چرا آنچنان که برنفسهای خود گمان نیکی یا حس الظن دارید، بر ام المومنین زوجه ای رسول صلی الله علیه وسلم هم این گمان نیک را روا نداشتید. چنانچه خانم ابو ایوب انصارس رضی الله عنه ازین مسٰله به شوهرش ذکر نمود و شوهرش در جوابش گفت که «این مردم دروغگو هستند. آیا تو چنین کار ناشایسته را ارتکاب کرده میتوانی؟ خانم در جوابش گفت هرگز نی!! شوهرش گفت « پس دختر صدیق اکبر و زوجه ای نبی صلی الله علیه وسلم نسبت به شما بمراتب پاکتر، نظیف و طاهر و مطهر است، در باب وی چگونه میتوان چنینن گمان کرد.» آیت: لَّوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بِأَنفُسِهِمْ خَيْرًا وَقَالُوا هَٰذَا إِفْكٌ مُّبِينٌ (12) ترجمه: چرا چنین نشد که وقتیکه شنیدید آنرا گمان میکردند مردان مومن و زنان موٰمنه به یکدیگر یا به کسان خود خیر را و میگفتند، اینست دروغ آشکارا.
به اساس آیت فوق الله سبحانه وتعالی هر کس را مطابق درجه ای اشتباهش تنبه نموده است. چنانچه از بین صحابه رض حضرت مسطح خاله زاده حضرت ابوبکر صریق رض، حضرت حسان بن ثابت رض و حمنة بنت حجش رض زیر تاثیر منافثین رفته به انتشار چنین افواهی بی سند و شاهد پرداخته بودند، هریک هشتاد دره جزای قذف یا تهمت بستن را خوردند.
حضرت ابوبکر صدیق رض که بخاطر بی بضاعت بودن حضرت مسطح به وی مستمرا امدادی مینمود، قسم خورده بود که بعدازین به وی کمک نخواهد نمود. اما در آیت ۲۲ این سوره { وَلَا يَأْتَلِ أُولُو الْفَضْلِ مِنكُمْ وَالسَّعَةِ أَن يُؤْتُوا أُولِي الْقُرْبَىٰ وَالْمَسَاكِينَ وَالْمُهَاجِرِينَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ۖ وَلْيَعْفُوا وَلْيَصْفَحُوا ۗ أَلَا تُحِبُّونَ أَن يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (22) } به عفو و ادامه کمک تشویق شد، که همچنین کرد، بلکه طبق روایتی بدان افزود.
این ماجرای افک یا تهمت که توسط رٰیس المنافثین عبدالله ابن ابی بمیان آمده بود، تقریبا یک ماه دوام کرده اما چون تاهنوز وحی در زمینه نازل نشده بود، حضرت نبی کریم صلی الله علیه و سلم بی تحقیق چیزی نمیگفت و با وجودیکه تغییر و غمگینی را بی بی عایشه رضی الله عنها در چهره ای شان مشاهده مینمودند، نمیفهمیدند، که چرا. تا که روزی از زبان مادر مسطح رض که اسم پسر خود را با دشنام ذکر کرده به موضوع مطلع گشت، و تاوقتیکه وحی قرآنی در براٰتش نازل شد، نهایت غمگین بوده و بسیار میگیریست. زمانیکه وحی در براٰاش نازل شد، مادر گفت برو از رسول الله صلی الله علیه وسلم تشکری کن، گفت به این خاطر از هیچکس تشکری نمیکنم بجز الله.
اینکه حضرت علی کرم الله وجهه و رضی الله عنه چی وقت و چی گونه به حضرت پیغمبر صلی الله علیه وسلم چنان مشوره نداده بود، برمیگردد به همان تقریبا یکماهی که هنوز درین زمینه وحی نازل نشده بود و خود حضرت پیغمبر صلی الله علیه وسلم نظر وی جویا شده بود. تا جاییکه معلومات من قد میکند حضرت علی کریم الله وجهه در جوابش گفته بود، که اگر حقیقت داشته باشد، میتوانی طلاق بدهی.
اما اینکه آیا این سخن چنان نفرتی را بمیان آورده باشد، که سبب جنگ جمل شده باشد ، تا جاییکه روایات و تحقیق علما را خوانده ام، نه!!! بلکه سبب اصلی اختلاف ایشان گرفتن زودتر انتقام از قاتلان حضرت عثمان رضی الله عنه بوده است. با این نظرهمچنان حضرت ذبیر بن عوام پسر عمه حضرت علی کرم الله وجهه و حضرت طلحه رضی الله عنهم همنظر بودند. حضرت علی کرم الله وجهه برایشان گفته بود، که من هم همینکار را میخواهم، اما فی الحال شرایط مساعد نیست چون تقریبا دوهزار کسانیکه در قتل عثمان رضی الله دست داشتند، هنوز در مدینه بودند. بنا باید اول پایه های خلاقت محکم میشد، بعدا این اقدام باید عملی میشد. گروه دیگری هم در شام به بهانه ای اول انتقام گرفتن از قاتلین حضرت عثمان رضی از بیغت خلافت ابا ورزیدند، اما وقایعی که درآن وقت و بعدا اتفاق افتاد نشان دادند، که این صرف یک بهانه و چال سیاسی بود. برخلاف بی بی عایشه و ذبیر و طلحه رضی الله عنهم که بعدا خود به خطای اجتهادی پی هم بردند، اما نسبت بودن اشخاصی مغرضی در صفوفشان که مفاد خود را در تضعیف هردوجانب میدیدند و با سبوتاژ جریان مصالحه وقتل حضرت ذبیر و طلحه رضی الله عنهم با وجود برگشتشان از صف جنگ، صلح قریب الوقوع را به یک تراژیدی بزرگ تبدیل کردند. انا لله و انا الیه راجعون. تفصیل امور در کتب تاریخ اسلامی موجود است.
بلی یک فرقه ای که خود را منسوب به اسلام میدانند، سه خلیفه ای اول رضی الله عنهم را با جمیع صحابه الی شش نفر همه کافر و مرتد میدانند، اعوذبالله. چشمه را پاک بدان اما طرق رسیدن آب زلال آنرا همه ناپاک. این را گویند دسیسه ای بنیادی، اما الحمدلله رسوا و ناکام.
اینکه صفویان امروزی و اخلاف ساسانیان چرا مخصوصا از حضرت عمر فاروق رضی الله عنه که به اساس حدیث شریف از راهی که او برود، شیطان فرار میکند، نفرت دارند، بخاطریست بینی تکبرشان در عهد وی به خاک مالیده شد و با مشرف شدن ملت فارس و خراسان با دین مبین اسلام و خلطشان با اعراب که امروزه بعضی نابخردان آنها خود را بهتر از آنها قلمداد میکنند، طلسم ظلم و جهالتشان شکست. نتیجه ای این شرفیابی را در وجود دانشمندان متعدد مشاهده میکنیم. متاسفانه که بعداز رویکار آمدن صفویان و تزریق و تحمیل مفکوره ای جاهلانه و شیطانی نشنلیزم و دوری از پیکر اکثریت جهان اسلام، و تشدید این سیاست در عصر جدید، باوجودیکه این سرزمین با استفاده از سرمایه های خداداد و سیاستهای محیلانه توانسته مثل سرطان در هر کشوری به درجات مختلف رخنه زده است، متاسفانه آنچنان دانشمندان و عارفانی که تا قبل از چهار پنج قرن پیش وقتا فوقتا دیده میشدند، دیگر دیده نشده اند!
نفوس اهل تشیع به نسبت اهل تسنن قرار احصایه هایی خودشان ۲۵٪، اما به اساس احصایه هایی بیطرف حدود ۱۰ـ ۱۳ ٪ نشان داده شده است. والله اعلم

بسایت محترم افغان جرمن انلاین
قابل توجه دانشمند عالیقدر عارف امید .
محترما این تنها شهید محمد داوود نبودند که برتبه جنرالی درآن سن و سال نائل شده باشند ؟ به عقیده بنده مهم کار کرد های هر یک از سیاست مداران در اعمار و تامین امنیت بکشور مدار حکم است که یقینآ شما با بنده هم نوا خواهید بود .
ولی عرائض قبلی بنده حضور شما با توجه به این طرز دید شما تحریر شده بود که حضور شما نوشته بودید (( بابای ملت ؟! محمدداود ، ببرک کارمل ، حفیظ الله امین ، نجیب الله ، قهرمان ملي !؟احمدشاه مسعود، شهیدصلح برهان الدین ربانيٍ!؟ ، بابه مزاري!؟ متفکر!؟ عبدالرشید دوستم) چهره های پودند که حرف اخیرراآنها میزدند ...)) .
هم وطن گرامی شهید محمد داوود در طول ماموریت خود در تصرف بودجه دولت توجه داشته و اداره و دسپلین عالی را یکسان بالای همه مرعی می فرمودند که تفاوت بین قوی و ضعیف نزد شان مدار حکم نبوده و صرف توجه شان به تامیت عدالت بود و بس در حالیکه شخصیت های محترم دیگر ملحوظات خاص را ولو کوچک یا بزرگ در نظر داشتند که هرگاه نمونه ها یاد آوری شود حوصله این مقاله گنجایش آن را ندارد ، گذشته از آن ، این همه زیر بناهای دولت افغانستان محصول خدمات ایشان و تیم کاری شان در دوره صدارت شان است به یقین در مورد با بنده هم عقیده خواهید بود .
در دوره جمهوریت که سه اصل جمهوری تطبیق شده نتوانست بنده به این عقیده هستم که مداخلات کشور های همسایه و گماشتگان آن ها و کودتا های پیهم سبب شده بود تا نتوانند به آن مرحله جمهوریت را برسانند که سه اصل آن تطبیق شود با آن هم کوشیده بودند تا تطبیق هفده پروژه های بزرگ بتواند راه ترقی و تعالی در کشور را هموار سازند ما نباید از آن چشم پوشی کنیم باعرض ادب

بزرگوار محترم آقای جلال، با عرض حرمت و سلامها، از توجه شما به سطور این جانب نهایت ممنون و مشکورم.
چنانچه ملاحظه نمودید شادروان میر صاحب از مشروطه خواهانی بود که ریاست گروپ «اخوت ایمانیه » را داشت، پس هرگز چنین فردی چنان ادعا کرده نمی تواند و علمای آن حلقه ها مردمان نادانی نبودند که او را به ریاست خویش بپذیرند. وقتی یک قسمت از سرمقاله او را در رابطه به دسیاس دشمنان اسلام و ارزشهای آن در « امان افغان » با چنان صراحت می بینیم ــ وقتی مدعیان جعلی کفر گفتن میرصاحب حاضر نشدند که با او در مقابل تمامی وزرا روبرو شوند زیرا با آن تبحر علمی و منطق قوی که او داشت نمی توانستند که با وی سوال وجواب حضوری، جر و بحث بتوانند لذا حضور او را در مجلس مانع شدند ــ پس شاهد آوردن دو دشمن نهضت مشروطه و درباری هم جعلی و دروغ بود. و میر صاحب هرگز آن ادعا را نکرده بود.شما بعد ها خواهید خواند که در همان جلسه صدارت همان کاشف کفر گوئی؟؟؟ میر سید قاسم پیشنهاد نمود که چهار دهری ؟؟؟ دیگر هر یک(عبدالهادی داوی ــ محمد انور بسمل ــ غلام محمد غبار ــ محمد سرور جویا) اعدام شوند. بدین نحو ما دسیسه بزرگ سر به نیست نمودن مشروطه خواهان و محو بیدارگر و بیدارگران را می یابیم.

جناب محترم جلال
از نوشته های شما معلوم میشود که جناب شما در قسمت معارف اسلامی،صاحب معلومات هستید، لذا امیدوارم در موارد ذیل معلومات خود را با ما شریک سازید:
یک: چرا خلیفه چهارم به پیغمبر نسبت اتهامی که به بی بی عایشه، خانم پیامبر اسلام وارد شده، پیشنهاد نمود که آن بی بی مطهر اسلام را طلاق کند، آن هم در حالی که حضرت پیامبر فرستاده خداوند بود و به او وحی نازل میشد؟
آیا مخالفت ها و جنگ های که بعد از رحلت پیامبر بزرگ ، میان بی بی عایشه و حضرت علی واقع شد، منشأ آن، همان کدورت دیرینه نبود؟
دو: شیعیان جهان که یک سوم جمعیت مسلمانان جهان را تشکیل میدهد، در مخالفت سه خلیفه اول قرار دارند مخصوصا از بزرگترین خلیفه تاریخ اسلام یعنی فاروق اعظم نفرت شدید دارند، لطفا دلیل این مخالفت پنجصد ملیون مسلمان شیعه را در مورد نفرت شان نسبت به فاروق اعظم توضیح فرموده تنویر فرمایید.
از محبت تان در زمینه همچو تنویر، تشکرات قبلی مرا بپذیرید.
با عرض احترام

محترم دګروال صاحب خان آقا سعید ! تاریخ درمورد نیات ، آرزوها وپلان ها ي سیاستمدران ودولتمردان نه بلکه درمورد اعمال ، کارروایي ها ونتایج حاصله ازعملکرد آنها قضاوت میکند. دروطندوستی سردارمحمدداود هیچ شک وتردیدې وجودندارد .موصوف درموردعمران وپیشرفت وطنش نیات وآرزوهای نیک داشت وخودازفساد پاک بود. نیات وآرزوهای والای انساني به هیچ وجهه محک سیاستمدار موفق شده نمیتواند بلکه درعملکرد او وتیم کاري او انعکاس پیدامیکند. شما خود با برداشت های محترم هاشمیان درموردګذشته قدرتمندان خانواده سلطنتي که ظلم واستبدادآن چربي مینمود مهرصحت ګذاشته اید که ایشان مشخصآ از سردارمحمد هاشم وسردارمحمدداودیادآوري مینماید. تائید برداشت های استادګرامي ازجانب شما این معنی دارد که سردامحمدداود درسرکوب دیګراندیشان ایکه خبره ګان وقشرمنور جامعه عقب نګهداشته شده افغاني بودند وبا نحوه اداره سلطنت همنوانبود سهم خویشرا بوجه احسن ایفانموده است . محمدداود با فراغت ازصنف دهم وتعقیب کورس ۹ ماهه نظامي که ممکن ۱۹ سال داشتند راسآ رتبه جنرالی میګیرند وبصفت قوماندان فرقه ونایب الحکومه توظیف میګردند. جوان ۱۹ ساله ایکه کوچکترین تجربه اداري وکاري ندارد ولو جامع الکمالات هم باشند باداشتن چنین مقام های بلند نظامي وملکي چه اشتباهاتې را مرتکب شده باشند؟ محترم دګروال صاحب ! شما که ازاشتراک کنندګان کودتای ۲۶ سرطان بودید ،سلطنت را سرنګون ساختید وجهموریت را اعلان نمودید. درپنج سال جمهوریت کوچکترین مظاهرونشانه های از جمهوریت را نشان داده میتوانید؟ جمهوریت یعني انتخابات ، احزاب ، پارلمان ، مطبوعات آزاد. دردوره جمهوریت این ها وجودداشت ؟ یقینآ که ني پس چګونه میتوان به حاکمیت تک فردي جمهوریت ګفت؟ بعدازکودتا اراده فردي رهبر کودتا ویکه تازيٍ های برخې ازکودتاچیان که نقشه های خاص خودرا داشتند به سرکوب مخالفان سیاسي خویش پرداختند، وضعیت امنیتي وخیمترګردید وتحرکات ضددولتي ، اقدامات کودتایي وشورش ها آغازیافت وبالمقابل دولت پالیسي بګیر،ببند وازبین ببر رادرپیش ګرفت که میتوان آنرا آغاز بدبختي مردم ما وبربادي وطن شمرد. سیاستمداران ،جنرالان وافسران مجرب نظیر محمدهاشم میوندوال ، خان محمدمرستیال ، عبدالرزاق خان ، میراحمدشاه خان بجرم خیانت بوطن یعني کودتا ها اعدام وزنداني ګردیدند. ازینکه آنها پلان کودتا داشتندیا نداشتند برآن بحث نمیکنم . کنه وکیف مطلب دراینجا است که اګر کودتا خیانت بوطن است آیا کودتا چیان ۲۶ سرطان مرتکب خیانت بوطن نشده اند ؟ بادرنظرداشت چندسطر فوق میتوان ګفت که تاریخ به رویدادها وقضایا ی یک کشورسطحي ننګریسته بلکه نتایج حاصله این رویدادها وقضایا را برای یک ملت آن کشورموشګافانه تحلیل ودر زمینه حکم بیرحمانه خویشرا صادرمینماید . ضمنآ برخوردتاریخ به عملکرد سیاستمداران ودولت مردان چون ما عاطفي واحساساتي نیزنمیباشد. امیدوارم که تبصره بنده موجب رنجش محترم دګروال صاحب نګردیده باشد.

بازهم یک اشتباه کوچک در مورد مرحوم عبدالاحد خان ایشان در زمان امیر شهید منصب "عرض بیگی" حضور را داشتند، اما در دوره امانی بعد از آنکه مورد عفو قرار گرفتند به حیث مصاحب در دربار مقرر شدند. امید است نوشته چند لحظه قبل بدینوسیله تصحیح گردد.

بدینوسیله از همه دوستان گرامی که از مطالعه سلسله مقالت "اسرار نهفته شهادت امیر حبیب الله خان سراج الملة..." تیلفونی و یا شخصی استقبال کرده اند،ابراز امتنان میدارم، بخصوص از دو دست گرامی جناب ارسلا صاحب و مایار صاحب که با تبصره های های مفید و دوستانه خود مرا ممنون ساختند.
باید عرض کنم که سلسله این مقاله که به استناد "سراج التواریخ بنا یافته هنوز در چند قسمت دیگر ادامه دارد و دراخیر آن درنظر دارم به ارزیابی رویداد های مربوطه و تحلیل آنها و نتیجه گیری از آن بپردازم.
اینکه مرحوم عبدالاحد خان و خانواده محترم شان زجر کوتاه زندان دیده و سپس تبعید در بخارا و از آنجا شخص شان به مسکو رفتند و بعد مورد عفو قرار گرفته و در دربار شاه امان الله غازی به حیث "عرض بیگی" عز تقررحاصل کردند، واضح است که نظر به نزدیکی و خدمات خاص ایشان برای سرادار نصر الله خان و مخالفت با شاه امان الله زندانی شدن در آن زمان و زجر دیدن با خانواده یک کار معمول آنوقت بود، ولی لطف شاه غازی آنقدر زیاد بود که مرحوم را مورد عفو قرار داده و معتمد خود ساختند. البته تذکر من در مورد معرفی ایشان فقط به هدف شناسائی مختصر بود.
مایار صاحب گرامی! از جناب شما که در تصحیح اشتباه لطف فرمودید که من والی صاحب اسمعیل خان را فرزند مرحوم عبدالاحد خان نوشته بودم ، درحالیکه ایشان برادر زاده و داماد مرحوم بودند، از شما تشکر می کنم که البته بعدتر به اصلاح آن اقدام خواهم کرد. با احترام

معزز او مبارز استا‌‌ذ هاشمیان صاحب، تاسو ته سلامتي او خپل زړه له کومې درنښت رسوم.
ستاسو وروستی لیکنه مو (اگر انتقاد سالم را عمل شیطانی، ۲۲ دسمبر) تر عنوان لاندې ما ولوستله. زه دلته ستاسو د درنې او ارزښتناکې لیکنی څخه دغه وروستی پاراگراف مکرراً را اخلم:

« نیت وهدف من درین مقال اظهار حقایق بوده، نه جبهه گیری- این قلم به این عقیده است که هرافغان باید حق را بگوید وازحق وحقیقت دفاع کند - دعا و آرزوی ما افغانهای مهاجر درچند قارۀ دنیا اینست که همین سرزمین کوچکی که آمین یا رب العالمین. –درمرکز قارۀ آسیا بنام افغانستان باقی مانده، سلامت وپایدار بماند
یوسفی کن گرت اسباب مسیحایی نیست ـن چاهی دریـاب ، به فـلک گر نرسیدی
خدمتگار افغانستان سیدخلیل الله هاشمیان»

لکه څنګه، چې تاسو ګران استاذ د حق او حقیقت ویل په قراني ارشاداتو سره توضیح کړي دي، واقعاً د یوه خدای پرست انسان لپاره د حق ویل یو الهي آزمایش دئ. تاسو پخپل مسلکي هنر د لیکوالي سره یو ښکلی تسلسل هغه ملي موضوعاتو ته ورکړئ دئ، چې د یوه مظلوم ملت د برخلیک سره په کې لوبې شوي دي.
کمه هم نه، نیمه پېړی!! حکومت کول او آخري لاس ته راوړنه یې د ثور د اومی کودتا...! ۴ کاله نادر شاه، ۴۰ کاله محمد ظاهرشاه، ۵ کاله محمد داود خان= ۴۹ کاله، یو کال کم نیمه پېړی...مونږ څنګه او په کوم منطق کولای شو د دغه خاندان د نیم قرن حکومتي قدرت نه تیر شو...!؟.
دا ظالم او مکار خاندان د انگلیس د سوغات په توګه د مشر غازي د له منځه وړلو سره جوغد په افغان ملت د یوې ماهرې شیطاني ډرامې په ترڅ کښې تحمیل شو. که دا خاندان خپل ملت ته صادق وای، د دوی د نیمې پیړی دولتي حاکمیت به د ثور ۱۳۵۷ ل په لوی مصیبت نه ختم کیدای، چې دا منسوبین د خاندان به د حساب په ورځ د افغانستان د خلکو د حقه حقوقو د غصبولو په باب هغه اقدس ذات ته کوم ځواب وړاندې کوي. ستاسو دا لیکنه ماته لکه یو پنډ تاریخي کتاب معلوم شو، چې ستاسو د یوه ملي درد او احساس انځور شه په کې ځلیږي.

تاسو ته شه صحت، قلم مو د حق په ویلو او لیکلو کې پیاوړی او تاسو لوی الله ته سپارم.

په درنشت سره

یک روز بعد دولت، افسران رژیم ، وکالی گذر) کابل و اطراف آن شهر( و عدهء از درباریان را در صدارت خواسته
تصمیم خود شان را به عنوا ن " فیصله قضائی" به آنها ابالغ نمودند که بازهم »مجددی « قضیه کفر گفتن » سید قاسم خان «
را عنوان نمود و این بار دو نفر » عبدالرب تره کی « رئیس تمیز و » محمد ابراهیم کاموی « )پدرموسی شفیق( عضو
جمعیت العلما را منحیث شاهدین گفتار کفرآمیز » میر صاحب « معرفی نمود و» تره کی« شهادت داد که :" من و » مولوی
کاموی« روزی به دیدن میر رفته بودیم، » میر« در ضمن صحبت گفت که قرآن کالم خدا نیست محمد آنرا خود گفته است"
2 !!!.
" استفاده از مذهب در جهت تقویت پایه های نظامهای غیر مردمی یکی از شیوه های کهنی است که تا هنوز به همان قوت
خویش باقی مانده ... در کشور ما رهبران سیاسی مختلفی سعی ورزیده اند تا تنی چند را در این راه استخدام نموده و آلودگی
های خویش را با لنگی، عبا و قبای ایشان پاک نمایند که نمونه های تاریخی آن به همگان هویدا است " 7

محترم احسان لمر بعد از تقدیم سلام و احترام!
دردو پاراگراف بالا و جملات قبلی و بعدی آن واضح نشد، که آن کلام واقعا کفری، واقعا هم توسط میرسید قاسم خان بیان شده بود یا نه؟
اگر ممکن باشد که چنین موضوعات روشنتر و با همه جوانب آن مطرح شوند، برای تحلیل درست و همه جانبه ای جریانات، اشخاص و شرایطی که توسط آنها ایجاد میشوند و حادثاتی که بعدا واقع میشوند، حایز اهمیت فوق العاده خواهند بود.
تشکر از زحمات شما

بل از همه سپاسگزاری و تبریکات فراوان خدمت استاد محترم داکتر سید عبدالله کاظم عرض میدارم که با بلند ترین سویه امانت داری و به بهترین ترتیب، آن قسمت از تاریخ ، تاریخنویس نجیب و بی مثال ، علامه فیض محمد کاتب هزاره را برای خوانندگان محترم افغان جرمن آنلاین تقدیم میدارند. تشریحات علامه فیض محمد کاتب هزاره و توضیحات مقدماتی استاد کاظم در مورد شخصیت وی و این کتاب مشخص علامه فیض محمد کاتب هزاره با استفاده بسیار بجا و واضح از چوکات ها و ناخنک و لست نمره ورق وغیره از یکطرف مطالعه و تحقیق این گوشه تاریخ افغانستان ، قتل امیر حبیب الله خان و نقش سرداران و درباریان وغیره را واضح میسازد ، از طرف دیگر استاد کاظم چنان ماهرانه توضیحات داده است و تنظیم کرده است که این واقعیت تاریخی چنان گیرا و دلچسپ شده است که من و فکر میکنم به صدها و هزار ها خواننده دیگر مثل من هر روز در انتظار نشرقسمت آینده منتظر میمانیم.
از نظر اهمیت و ارزش این سند تاریخی کافیست که این چند سطر آخر قسمت دوازدهم را ببینیم:
«ملاء غلام محمد خان که رخصت مراجعت کابل یافته ووداع گفته بیرون رفته برای ادای کلمات دوستانه چندی در خلوت با امیرنصرالله خان در زاویۀ بیرون در جایی انتظار اختتام مجلس گرفته بود، به ذریعۀ ایشک آقاسی نیک محمد خان اجازت باریاب شدن در خلوت از امیرنصرالله خان حاصل کرده، به قدر یک ساعت اظهار ما فی الضمیر با او نمود و رخصت شده راه مقصد برداشت و سخنانی بین هردو تن رانده شد، به دست نگارنده ]فیض محمد کاتب[ نیامد که ثبت و ضبط تاریخ می شد»(صفحه 693)

همین جمله بالا مانند یک کتاب آموزنده و نماینانگر شخصیت نجیب علامه فیض محمد کاتب هزاره است و نشاندهنده ای این است که وی چه صداقتتمندانه تاریخنویسی کرده است.

يَٰٓأَايُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓا۟ إِن جَآءَكُمْ فَاسِقٌۢ بِنَبَإٍ فَتَبَيَّنُوٓا۟ أَن تُصِيبُوا۟ قَوْمًۢا بِجَهَٰلَةٍ فَتُصْبِحُوا۟ عَلَىٰ مَا فَعَلْتُمْ نَٰدِمِينَ  ﴿٦﴾
ای مؤمنان، هر گاه فاسقی خبری برای شما آورد تحقیق کنید، مبادا از روی نادانی به قومی رنجی رسانید و سخت از کار خود پشیمان گردید.( ٦ ) سورة الحجرات

خدمت مومند صاحب عرض شود كه غير از انبياء علیھم السلام ھیچکس معصوم شناخته نميشود، اما قاعده اي عمومي طرز تفكر مسلمان در مورد مسلمان بر اساس حسن الظن استوار است، نه برعكس ان. برعكس سخن بد و نفرت زا اگر حقیقت ھم داشته باشد، تا وقتيكه مصلحت ايجاب نكند، نبايد منتشر شود. چی رسد به انكه حقيقت نداشته باشد و یا اینكه انسان از حقيقت ان مطمئن نباشد۰ در کتاب مسلم آمدہ كه حضرت پیغمبر صلی الله عليه وسلم فرموده اند: " كَفَى بِالْمَرْءِ كَذِبًا أَنْ يُحَدِّثَ بِكُلِّ مَا سَمِعَ " يعنی برای دروغگویی آدم ھمین کفایت میکند، ھر آنچه را كه ميشنود بازگو نمايد.
حالا جالب شد تا ازيشان حتما بدانيم، كه ان كدام كلامي بوده كه از كدام خليفه اي راشده رضوان الله عليهم اجمعين صادر شده، كه ولو بدون ارتباط خوسته اند انرا بشكل حجت يا بهتر گفته شود دستاويز پیشکش نمایند۰ تا دانسته شود، كه اولا ايا اين دعوي هم حقيقت داشته ويا اينكه مثل بعض اقوال ديگر ھوایی و بی اساس ميباشد. و اگر سخنی باشد به كدام شكل، متعلق بكدام زمان و مكان بودہ و ماقبل و مابعد ان چی بودہ است؟؟؟
خلفای راشدین رضی الله عليهم خود هيچگاھی دعوی کامل بودن نکردہ اند، از یکدیگر مشورہ گرفته و در قسمت حق در مقابل يك پیرہ زن عادی و شخص غير مسلمان هم بر سخن خود پافشاری نکردہ اند، كه همين صفات خجسته در پھلوی دیگر مزایا بودہ كه حضرت پیغمبر صلی الله عليه و سلم امت خود را براي وقايه از گمراھی بعد از خود، به متابعت ايشان وصيت نموده اند۰

في سنن أبي داود ، عن النبي صلى الله عليه وسلم أنه قال: ليس منا من دعا إلى عصبية، وليس منا من قاتل على عصبية، وليس منا من مات على عصبية.
در سنن ابي داود از نبی کریم صلی الله عليه وسلم امده، كه ايشان فرموده اند: از ما نيست كسيكه به قومپرستی دعوت نمايد، و ازما نيست كسيكه بخاطر قومپرستی بجنگد، و ازما نیست كسيكه بر قومپرستی بمیرد۰
العیاذ بالله سبحانه و تعالي

برادر محترم داکتر س .ع. کاظم!
سلسلهء‌نوشته های شما زیر عنوان «نگاهی به رویدادهای تاریخی» برای خوانندهء علاقمند جالب و در خور توصیف است.
در قسمت نهم پا ورقیی که جناب شما در آن اضافه نموده اید ایجاب می کند تا بالای بعضی مطالب آن مرور شده و کمبودی ها و اضافات لازم در آن گنجانیده شود.
اول: اسم مکمل پدر مرحوم عبدالاحدخان، پدر کلان بنده، که به قاضی غلام خان شهرت داشت - غلام محی الدین بوده که در مسلک قضاء وظیفه داشت.
قرار معلومات ایکه بنده از صحبت های با اعضای خانواده ام دارم بعد از زندانی شدن مرحوم عبدالاحد خان در کابل که زیر نظر سرور، بندیوان، که در طرق شکنجه دادن شهرت داشت، از جمله دیگر علایم شکنجه - جاهای کفیدگی ها را در پوست ساق های پدر کلانم به چشم دیده ام، در محکمهء خاص ترتیب شدهء امیر امان الله خان به اعدام محکوم گردید. دوستان خانوادهء ما از جمله عبدالعزیز خان بارکزائی سعی نمودند تا نظر امیر را در اجرای فیصلهء محکمهء اختصاصی تغییر دهند که خوشبختانه موفق شدند.
در مقابل تغییر نظر، امیر همه اعضای خانوادهء ما را محکوم به تبعید به کرکی بخارا نموده و جایداد خانوادهء ما ضبط گردید.
در تبعید، عبدالله خان مایار وردگ، کلان خانواده، محمد اسمعیل خان پسر وی وعبدالاحدخان مایار وردگ، برادر کهتر عبدالله خان، عبدالرحیم خان، عبدالقیوم خان و محمد عمر خان پسران عبدالاحد خان و یکتعداد کثیری زنان و اطفال که در مجموع قافلهء شان اضافه از پنجاه نفر می شد، شامل بوده و مدت دو سال را در کرکی (بخارا) در حال نکبت و زار سپری نمودند.
در این مدت دو سال که قدرت امیر امان الله خان در کشور مستحکم و خطری از کدام جناح متصور نمی گردید، اعضای خانوادهء ما مورد عفو قرار گرفته و دوباره به وطن رجعت نمودند. از توضیحات بیشتر که موضوع را به اطالت می کشاند صرفنظر مینمایم.
دوم: طوریکه در بالا اشاره شد، مرحوم محمد اسمعیل خان مایار پسر عبدالاحد خان نبوده بلکه برادر زاده و دامادش بوده. همچنان پدرم محمد اسمعیل خان در صدارت مرحوم سردار محمد هاشم خان وکیل والی بود، که محمد عمر خان بنام والی کابل، نسبت به قرابت خانواده، شناخته می شد. در صدارت سردار شاه محمود خان فورمالیته به جا شده و فرمان پدرم بحیث والی کابل صادر شد و از انجا به ولایت قطغن تبدیل شد. بعدش در زمان صدرات سردار شهید محمد داود خان وظیفهء نائب الحکومگی هرات را بعهده داشت که تا مقرری مرحوم عبدالرحیم خان دوام داشت. البته نا گفته نمی گذارم که وی در ولایت کابل از قدرت ونفوذ چشمگیر برخوردار بود که در زمان صدارت مرحوم سردار محمد هاشم خان بیشتر تأئید می شد.
تا جائیکه به خاطر دارم در آغاز کار ولایت پدرم، مرحوم طره باز خان بعد از وی مرحوم خواجه محمد نعیم خان و بعدش مرحوم محمد آصف خان بحیث قوماندانان امنیه اجرای وظیفه می نمودند و همچنان به خاطر دارم چندین سال مرحوم امان الله خان حیدری بحیث یاور نظامی وی، با پیش آمد نیک با ما، با پدرم همراهی در راه خدمت به وطن محبوب ما داشتند. جنت مکان همهء شان – آنها از جهان رفتند و روح شان خشنود اند که به وطن عزیز خود جز خدمت راه دیگری نپیمودند. با احترام

بسایت محترم افغان جرمن انلاین
مقاله امروز محترم پروفیسور دوکتور صاحب هاشمیان یک تحقیق عالی سیاسی بکشور بود و است که از قلم یک موسفید دانشور کشور نشر می شود با آن که می دانم شاید بالای بنده عصبی شوند ولی بعرض می رسانم که مرحوم دگرجنرال غلام حیدر رسولی وزیر دفاع بجز یک اپارتمان در بلاک 6 مکروریان اول کدام جایدادو دارایی ایکه آن را دولت های مابعد آن بمردم نشان داده بتوانند نداشت و پول نقد و زیورات هم از منزل شان دریافت نشده بود که نشر شده باشد .
امید است در قسمت موصوف و تصحیح آن توجه مبزول فرمایند هم چنان خدمت محترم عارف امید عرض می شود که شهید محمد داوود شخص حرف شنو علاقه مند به شنیدن حقائق بود این به اشخاص تعلق داشت که به چه شکل دلائل خود را مبنی بر منافع ملی و ترقی کشور ارائه نمایند آیا می خواستند در لفافه پیشنهادات خود و امیال خود را بالای ایشان بقبولانند ؟ ایشان چنین افتخار را داشتند که بکس و رهبران جریانات سیاسی چنین مجال را نمی دادند که شما آن مرحوم را با ذوات محترم دیگر در یک ردیف قرار داده و سطحی نگری خود را بنمایش گذاشته اید

دوست گرامی ام مومند صاحب سلام!

1-"باید به حضور جناب عالی به عرض برسانم تا زمانیکه یکی از استادان زبان فارسی و دری و یا به عبارت دیگر یکی از دانشمندان نخبه ایران و افغان ثابت نکند، که رباعی مورد بحث از سعدی ایرانی، نیست".

ثابت کردن و نکردن آن رباعی که 7 صد سال قبل گفته شده باشد کار استادان نیست. برای این باید یک انستیتوت تحقیقات هفصد ساله نماید. یعنی تماماٌ اثار هفصد سال را جمع آوری نموده و معلوم کنند به چی ترتیب این رباعی داخل افکار سعدی شده.

امکان هم دارد که کسی از افغان ها بدی دیده باشد و این را مثلاٌ 5 صد سال قبل یا کمتر یا زیادتر داخل این رباعی کرده باشد تا ارزش انرا بالا ببرد که گویا سعدی این را گفته است.

تا ندانی که سخن عین ثواب است مگوی
و آنچه دانی که نه نیکوش جوابش مگوی

نمیدانم مرحوم سعدی در آن سخن چه ثواب دانسته که گفته باشد و بعد این نصحیت بالایی را می کند. در غیر آن مغایر افکار خود حرف زده که من این را دور از عقل یک عارف مانند سعدی می دانم.

چطور ممکن است که سعدی این را بگوید که:

علم چندانکه بیشتر خوانی
چون عمل در تو نیست نادانی

یعنی خودش مردمان را به نیکویی و خوبی نصحیت کند لاکن بیاید و یک ملت را احمق و جاهل خطاب کند.


2-"من با کمال افتخار قبول دارم دانشمندانی محترمی مانند شما مرا جاهل قلمداد کند"

اول اینکه تشکر می کنم که مرا دانشمند خطاب می کنید چونکه خودم خود را دانشمند فکر نمی کنم.

دوم اینکه من شما را "جاهل" خطاب نکرده ام و اگر این طور شما برداشت نموده اید با وجودیکه خود شما مسوول آن هستید اما من از شما معذرت می خواهم.

من این طور نوشته ام.

"لا اقل باید این را پیدا کرد و ثابت ساخت. در غیر آن واقعاٌ جهالت است که در مورد همچو حکیمی این ادعا را نمود."

یعنی اگر ثابت نشد که سعدی همجو گفته این جهالت است که بالای همچو انسانی که از مدت هفصد سال به این طرف ملیون ها و شاید ملیار د ها انسان از نصایح و عرفان وی بهره برده اند را متهم به همچو گفتاری نمایند.

شما در هنگام نوشتن این جمله ام اصلاٌ در فکرم نه بوده اید. من به شما بسیار زیاد احترام دارم و در موضوعات مختلفه در این پورتال با شما هم نظر هم هستم.

ارادتمند شما الله محمد

زبان در دهان ای خردمن چیست
کلید در گنج صاحب هنر

چو در بسته باشد چه داند کسی
که جوهر فروشست یا پیلور

سعدی

محترم هاشمیان صاحب ! برای شما عمر زیاد وزندګي سعادتمند آرزومیکنم. نوشته اخرین تان نمایانګر صفای وجدان شما وابراز حقایق کارروایي های اعضای خانواده سلطنتي، خانواده ایکه قدرت مطلق دردستان توانای شان قرارداشت میباشد. شما محترم سیاسي نه بلکه ملي ووطني می اندیشید. از خاندان سلطنتي تصور درست وروشنې رادریک مقاله کشیده اید که نویسندګان وقلم بدستان سیاسي شده ایکه بانام های شان پیشاوندها وپسوندهای داکتر واکادمیسین ګره خورده است قادرنیستند چنین کارې را انجام دهند. زیرا این دکتوران واکادمیسین های سیاسي شده درفکر شخصیت ساحتن قهرمانان خیالي شان هستندنه اینکه واقعیت ها را انعکاس دهندتا نسل جوان ازآن بیاموزد. زمان ما زمان قهرمان سازي است. درطول تاریخ کشورما ، ماآنقدرقهرمان ،رهبر، متفکر نداشته ایم که طی نیم قرن اخیر داریم.درجریان همین زمان کشورما دربحران عمیق قراردارد واین بحران باچذشت زمان عمیقتر وګسرده تر میګردد.وقتې سخن ازبحران زده میشود قبل ازهمه همین قهرمانان چون ( بابای ملت ؟! محمدداود ، ببرک کارمل ، حفیظ الله امین ، نجیب الله ، قهرمان ملي !؟احمدشاه مسعود، شهیدصلح برهان الدین ربانيٍ!؟ ، بابه مزاري!؟ متفکر!؟ عبدالرشید دوستم) چهره های پودند که حرف اخیرراآنها میزدند ویا میزنند وبرسرنوشت این کشورومردم حکمروایي میکردندیا میکنند. وقتي طی این دوره کشوردربخران دست وپاه میزند مسؤلیت آن درقدم نخست به دوش این قهرماننان ، رهبران و بابه ها میباشد. ازینرو آنها قهرمانان آبادي کشورنه بلکه ویراني آن میباشد. هدف ازین تبصره نکوهش این یا آن قدرتمندایکه امروز با مانیست ویا جیات دارد نبوده بلکه منظوراین است تا ازحالت زارامروز وطن ومردم نوشت ،ازقهرمان یا خاین سازي که ضیاع وقت وانحراف اذهان چیزې دیګرې نیست جداصرف نظر نمودوبخواست زمان پاسخ داد.

بعد از تقدیم سلام و احترام و اعتذار به خوانندگان محترم و آقای احمد فواد ارسلا که اشتباها اسم شان را طارق ارسلا نوشته ام.

"با معذرت ،از اینکه حافظ شاعر توانا بوده جای شک نیست ، ولی اگر از اشعار وی شما، ساقی، می، مینا و مطرب را حذف کنید دیگر چیزی باقی نه خواهد ماند."

بامدادن که ز خلوتگه کاخ ابداع
شمع خاور فکند بر همه اطراف شعاع

بر کشد آینه از جیب افق چرخ و در آن
بنماید رخ گیتی به هزاران انواع

در این شعر که مرحوم حافظ هنر بیان را به اوج آن نشان میدهد و از بیان هستی و نمایان و بیدار شدن موجودات به شمول انسان به انواع مختلف به شکل سه بعدی آن گوهر فشانی می کند، نه از ساقی و نه از می صحبت است.

کسیکه اشعار مرحوم حافظ را دقیق مطالعه کرده باشد متوجه خواهد بود که ممکن یک فیصدی نا چیز (مثلاٌ 5 فیصد) از کلمات ذکر شده استفاده شده باشد.

ز شعر دلکش حافظ کسی بود اگاه
که لطف نکته و سر (رمز) سخنوری داند

این زمان در کس وفاداری نماند
زان وفداران و یاران یاد باد

چه مستیست ندانم که رو بما آورد
که (کی) بود ساقی و این باده از کجا آورد

منظور از عارفان از ساقی آن ساقیی نیست که با شراب سر و کار دارد.

این ساقی عالم بالا است که افکار پاک شان را مست می کند.

دی پیر می فروش که ذکرش بخیر باد
گفتا شراب نوش و غم دل ببر ز یاد

گران دوست پروفیسر داکتر عبدالخالق رشید! سلامونه او نیکی هیلی!
مقالهء پرمحتوا و عالمانهء شما را در مورد « البرت هال کلکته» با دقت مطالعه کردم و از آن فیض بردم و به یاد دودهه قبل افتادم که مشترکا در رابطه با شبه قارهء هند قلم می زدیم و در مواردی هم در کلکته و گجرات هم قدم . آن لحظات خوش و آن همه نیت خیر به خاطر خدمت به افغانستان و مردمش ، نام نامی و فرهنگ والای آن فراموشی ناپذیر است. مقالهء شما در ست در زمانی انتشار می یابد که که اینجانب برای چاپ پنجم کتاب « السید جمال الدین الأفغانی الحسینی، بیدارگرعصر» در قاهره آمادگی می گیرم و حتما از این نبشتهء عالمالمانه و محققانه شما بهره خواهم برد. در پهلوی نبشته های آقا احسان لمر و یک تبصره و ضمیمه ایکه چندی قبل توسط آقای طارق ارسلا ارسال شده بود. آقای ارسلا در پایان مقالهء خویش لنک دو کتاب مهم در مورد سید افغانی را درج کرده بودند که مطالعهء آن برای تحقیقات در مورد سید هم میهن ما برای من نهایت سودمند بود. باردیگر از شما سپاسگزاری می کنم و با استفاده از فرصت این خبر خوش را برای تان می رسانم که دیروز رساله « شفیق له امامت نه تر صدارته» تأیلف پروفیسور عبدالله بختانی خدمتگار راب هطبعه جهت چاپ فرستادم و این هشتاد و سومین (83)کتابی است که در طی دوسال و چندماه اخیر از طرف بخش فرهنگی سفارت افغانستان در قاهره اقبال چاپ یافته است . حتما این خبر خوش در خاطرهء شما سلسلهء چاپ کتاب در سفارت هندافغانستان در دهلی جدید را زنده خواهد کرد که شما در انتخاب کتاب ها و مراجعهء آنان نقش محوری داشتید. به آرزوی موفقیت های بیشتر شما جناب داکتر صاحب عبد الخالق رشید.

محترم داکتر صاحب روغ
بعد از عرض سلام مسنونه
من پدر مرحوم مغفور شما، داکتر صاحب سید عبیدالله خان روغ را که از ارادتنمندان پاچا صاحب جاده میوند بود بار ها در منزل پاچا صاحب دیده بودم، انسان متقی و بزرگواری بود، خدواند روح شان را قرین مراحم ایزدی داشته باشد.
من دو سال قبل مضامین تحقیقی و تاریخ شما را درین ویب سایت تعقیب و مطالعه میکردم، در یکی از مضامین تحقیقی و تاریخ شما به رباعی شیخ سعدی ایرانی برخوردم که آن را حدود پنجاه سال قبل از دانشمندان افغان شنیده بودم، رباعی مذکور قرار ذیل است:
سعدیا روز اول حسن به ترکان دادند
عقل و دانش همه با مردم ایران دادند
عشوه و ناز و کرشمه، همه با مردم هند
خری و اخمقی و جهل به افغان دادند
البته بخاطر دارم که شما در مورد کلمه افغان تعبیراتی داشتید که اکنون مورد بحث نیست و من التجای توضیحاتی را در زمینه ندارم.
آنچه من از جناب شما به حیث یک نویسنده و محقق کنجکاو، تمنا دارم این است که منبع و کتابی را که جناب شما، رباعی فوق الذکر را از آن اقتباس فرموده اید توضیح فرمایید.
از لطف و مهربانی تان در زمینه قبلا مراتب شکران و امتنان مرا بپذیرید.
تشکر

مقاله آقای کوچی مساپر، زیرعنوان "ماهیت‎ ‎ضد‎ ‎ملی‎ ‎شیوۀ‎ ‎های‎ ‎باجگیری بنام‎ ‎حزب‎ ‎،قوم‎ ‎و‎ ‎مذهب‎ ‎درافغانستان" یک ‏مقالۀ تحلیلی بسیار مهم و قابل تقدیر است!‏

در این مقاله که امروز 21 دسمبر 2016 در پورتال افغان جرمن اقبال نشر یافته میخوانیم:
"متاسفانه در طی چاردهه ‏اخیرعمال اجیر داخلی بکمک دشمنان خارجی درافغانستان بنام اسلام و"جهاد" فضای اختناق را بوجود آورده اند که تمام ‏ساکنان آن اعم از پیروان دین اسلام وغیراسلام فرصت زندگی و اعمار وحتی تنفس خویش را در کشور خود شان ‏ندارند."‏

نویسنده شرحی در بارۀ ساختار قومی و وجود اقلیت های مذهبی اسلامی وغیر اسلامی درافغانستان ارائه داشته که ‏قرنهای متمادی برادر وار در پهلوی هم زندگی نسبتاً ارام وبیدغدغه ای داشتند، ولی با وقوع کودتای ثور، آن قدح ‏بشکست وآن ساقی نماند، وسپس از نیات شوم همسایگان، بخصوص اتحاد شوروی وبازی های سیاسی ونظامی آن پرده ‏برداشته، ظهور وساختاراحزاب سیاسی تنظیمی وغیر تنظیمی در افغانستان را خلاصه کرده چنین میگوید:

"هرگاه ‏مرور دقیق بر تلاشهای پانزده ساله اخیر این تنظیمها بنمایم بوضاحت نشان میدهد که حزب "اسلامی" گلبدین ‏حکمتیار،جمعیت "اسلامی"برهان الدین ربانی، جنبش بغاوت شمال عبدالرشد دوستم وغیره تنظیمای "جهادی" ‏وغیرجهادی تلاش کردند تا خود را در قالب احزاب سیاسی مدرن ملی قابل قبول غربیها جای بزنند،مگر هیچگاه ‏وهیچیک ایشان نتوانسنتد ازدایرۀ رقابت شکل منفی کسب قدرت بزور سلاح و ادامۀ خصومتها قومی و مذهبی شان ‏بیرون برآیند‎ .‎
ساختارهای تنظیمی"جهادی" ساخت ایران و پاکستان در طی چاردهه جنگ و در کل بقایای ساختارهای دوران جهادی ‏جنگ سرد و جنگهای گرم تنظیمی داخلی بوده که همه شان در وقت حکمروایی دولتی شریک جنایات بوده و عملأ‏
در اجرای جنایات سهیم وحضورداشته اند و همۀ فعالیتهای آنان کاملأ بشکل رقابتهای منفی وخصومت های قومی و‏
مذهبی استوار است که نمیتوانند جایگای احزاب سیاسی ملی را در کشور پرکنند."‏

خواندن این مقاله را که به مسایل بغرنج روز درافغانستان پرداخته است، به اهل مطالعه توصیه میکنم وپیشنهاد مینمایم تا ‏در بخش برگزیده های هفته مدنظرگرفته شود.‏

گرامی ام جناب الله محمد خان
بعد از عرض سلام و احترام مجدد
باید به حضور جناب عالی به عرض برسانم تا زمانیکه یکی از استادان زبان فارسی و دری و یا به عبارت دیگر یکی از دانشمندان نخبه ایران و افغان ثابت نکند، که رباعی مورد بحث از سعدی ایرانی، نیست، من با کمال افتخار قبول دارم دانشمندانی محترمی مانند شما مرا جاهل قلمداد کند، دفاع از قوم خود، بزرگترین افتخار من است ولو که درین مشرب، خر، احمق و جاهل شمرده شوم.
ارادتمند شما داؤد
خدمت هم وطن دیگر خود جناب جلال به عرض میرسانم، که سعدی ایرانی با وجود تمام علم و معرفت خود یک انسان بود، و هیچ انسان از خطا و غلطی و اشتباه عاری نیست، اگر به تاریخ صدر اسلام مراجعه شود حتا خلفای راشدین در زمان حیات شان مرتکب اشتباهاتی شدند که بنابر حساسیت های مذهبی از توضیحات در زمینه معذرت میخواهم، لذا مقام سعدی ایرانی بالا تر و والاتر از خلفای راشده و یاران پیامبر اسلام نیست، که مبری از خطا باشد، لذا میتوان گفت که سعدی حد اقل در زمینه مرتکب خطا شده است.
البته در دوره حیات سعدی کشوری بنام افغانستان وجود نداشت ولی قوم افغان وجود داشت، و همین کفایت میکند گه گفتار سعدی را دلیل اهانت به باشندگان خطه وطنم بدانم.
ادعای انحصار علم و فضیلت به خطه ایران نیز دلیل نخوت ایرانی بودن سعدی و ادعای ایران فوق همه، سعدی، را ثابت میسازد.
چی زما د کور ازغی ته کاږه ګوری
ویمه اور شوی د هغه په ګلستان
با عرض احترام

مومند صاحب سلامونه او نيکې هيلې مې ومنئ. الله مو تل خوشحاله لره سره له نورو افغانپالو.
لکه څنګ چې ښاغلي الله محمد خان او جلال خان هم د سعدي رح په هکله څه ليکلي, زه هم د دوی سره همغږی يم.
تاسو باور وکړئ چې کله ما د تاسو ليک چې په پای کې هغه رباعي ذکر شوې وه چې ګوندې سعدي رح له خولې راوتلې, هک پک سوم, چې ستر سعدي او دا خبره بيخي سره لېرې دي.
د سعدي رح کليات په کلي توګه او ټوله د نصايحو او پندونو يوه مجموعه ده, د قرآن او مبارکو احاديثو ترجمه او تفسير او تشريح ده.
په هر صورت, زه د سعدي په هکله ځان ډېر کم بولم چې د هغسې ستر شخصيت او د دوی پشان د نورو سترو شخصيتونو په هکله څه وليکم. خو چونکه سعدي د بشريت استاد او لارښود دی نو هڅه مې وکړه چې که څه هم په هيڅ نه پوهيږم دا خو پريږده چې په سعدي پيژندنه باندې بحث وکړم, خو د يو مسلمان په صفت يوه لنډه مقاله مې وليکله او افغان جرمن ښايسته او افغانپال پورتال ته وليږل. هلته ما يو څو د ده پندونه او نصيحتونه اخيستي چې د ده د شخصيت وياندوی دي.
لوړ شخصيتونه لکه سعدي, ستر خوشحال, رحمن بابا, حضرت بيدل, جامي, ګنجوي, ستر سنايي, ستر مولانا, ستر الفت, رښتين صايب او د دوی په کتار کې نور شخصيتونه چې دلته ټول نسي کيدای چې ذکر سي, د ددوی نه هيڅکله ممکن ندی چې داسې يو څه وليکل سي. دوی هغه انساني لوړو مدارجو ته رسېدلي چې دا پليتو مادياتو لپاره هلته لار بيخي نسته, هغه مقام ته کولای سو ملکوتي مقام ووايو لکه حضرت مولانای روم خپله فرمايي.
از فلک هم بايدم جستن ز جو
کل شئ هالک الا وجهه
بار ديگر از ملک پران شوم
انچه آن در وهم نايد آن شوم.
نو همدا علت دی چې دا ستر انسانان داسې ذهنيت نلري لکه نور, هغه چې تر اوسه په همدغه مادي دنيا کې اوسي.
کور مو ودان.

خبر خوش !
فیس یوک نادر جان نعیم نواسه مرحوم ظاهر شاه !

"نهایت سپاسگزارم از بزرگان لوی قندهار و شورای ولایتی قندهار که امروز از یک تصمیم خیلی عالی و مردمی شان مرا خشنود ساختند ؛ شورای ولایتی و بزرگان لوی قندهار سزاوار دیدند تا سرک فرودگاه ای "میدان هوایی" قندهار به نام غازی شاه امان اله خان و فرودگاه قندهار به نام شهید محمد داود خان مسمی گردند . مردم عزتمند لوی قندهار شجاعت ، خدمات و جانبازی این دو بزرگ مرد تاریخ را به این وسیله ارج می گذارند من این اقدام شانرا تقدیر می کنم .
مرد نمیرد به مرگ ، مرگ از آن نامجوست
نام چو جاوید شد مردنش آسان کجاست "

باید متذکر شد که میذان های هوایی کابل ، قندهار ، شیندند ( در هرات ) و بگرامی (درپروان) در وقت صدارت داودخان ساخته شده بود . ودر پلان 7 ساله جمهوریت در نظر بود میدان بزرگ هوایی در لوگر احداث گردد. امید وار هستم مانند پروژه بند سلما آنهم کارش روزی به انجام برسد. با احترام

بنده هم مخلص تان داود جان، تشکر.

اما می ایم بالای اصل مطلب بعد از سلام.

تا جای که زورم می رسد مو شگافی می کنم بقیه را می گذارم به شما و دیگران.

زمان زندگی حکیم سعدی (وفات 691-694 هجری قمری) در حدود حمله چنگیز خان در این قلمرو ها بود.

اینکه سعدی ایا واقعاٌ با وجود حکمت و عرفان وی در باب عدل، تدبیر و رای، احسان، عشق و مستی و شور، تواضع، رضا، قناعت، تربیت، عافیت، توبه و راه ثواب و حکایت های جالب گلستان وی و غیره وغیره در تربیه اجتماع موثر بوده آن حرف "جهل" را در مورد مردمان ما که با وی حتی هم زبان بوده زده باشد درست و دقیق معلوم نیست.

لا اقل باید این را پیدا کرد و ثابت ساخت. در غیر آن واقعاٌ جهالت است که در مورد همچو حکیمی این ادعا را نمود.

علمای جهان در هر ساحهء که باشد منوط به یک خطهء نمی باشد بلکه به همه بشریت تعلق دارد و آن هم به یک دلیل ساده:

همه از مزایای فکری شان مستفید می شوند.

"ولی کتاب اسمانی ما، در مورد خر بصورت خاص ارشادی دارد، که بد ترین صدا، صدای خر است، شاید به همین دلیل"

خر صدای خود را خودش در زمان خلقت خوش نکرده بلکه نظر به لزوم دید باید این طور می بود.

اگر هوشمندی به معنی گرای
که معنی بماند ز صورت بجای

شیخ سعدی

بنده هم مخلص تان داود جان، تشکر.

اما می ایم بالای اصل مطلب بعد از سلام.

تا جای که زورم می رسد مو شگافی می کنم بقیه را می گذارم به شما و دیگران.

زمان زندگی حکیم سعدی (وفات 691-694) در حدود حمله چنگیز خان در این قلمرو ها بود.

اینکه سعدی ایا واقعاٌ با وجود حکمت و عرفان وی در باب عدل، تدبیر و رای، احسان، عشق و مستی و شور، تواضع، رضا، قناعت، تربیت، عافیت، توبه و راه ثواب و حکایت های جالب گلستان وی و غیره وغیره در تربیه اجتماع موثر بوده آن حرف "جهل" را در مورد مردمان ما که با وی حتی هم زبان بوده زده باشد درست و دقیق معلوم نیست.

لا اقل باید این را پیدا کرد و ثابت ساخت. در غیر آن واقعاٌ جهالت است که در مورد همچو حکیمی این ادعا را نمود.

علمای جهان در هر ساحهء که باشد منوط به یک خطهء نمی باشد بلکه به همه بشریت تعلق دارد و آن هم به یک دلیل ساده:

همه از مزایای فکری شان مستفید می شوند.

"ولی کتاب اسمانی ما، در مورد خر بصورت خاص ارشادی دارد، که بد ترین صدا، صدای خر است، شاید به همین دلیل"

خر صدای خود را خودش در زمان خلقت خوش نکرده بلکه نظر به لزوم دید باید این طور می بود.

اگر هوشمندی به معنی گرای
که معنی بماند ز صورت بجای

شیخ سعدی

گذشته ازانكه از كركتر موقر و محترم حضرت سعدي رحمه الله تصور نميرود، كه الفاظ ركيك و دور از اخلاق نبوي را در مورد يك ملت مسلمان استعمال نمايد، و اينكه انزمان سرزمين ما مثل امروز درمانده و بی بازخواستگر نبودہ، بلكه الحمدلله پادشاھان مقدری داشت كه بر ايران امروزي آسیای میانه و هند حكمروايي داشتند. و اگر اشتباہ نکردہ باشم افکار ضد افغانی و عربی زادہ ای دوران شاہ حسین صفوی، كسي كه ملت سني مذهب ايران را با انواع فجايع از جمله دريدن شكمها، زنده سوزاندن ( كه اصطلاح پدرسوخته هم ازهمان وقت پیدا شده ) و ساير اعمال شيطاني جبرا به سمت تشيع صفوي و بعدا به نشنليزم فارسي سوق داده ميباشد. در حالیكه سعدي رحمه الله تقريبا پنجصد سال قبل از صفويان و فتنه هايي انها زندگی میکردہ است۰
سوال بسيار مهمي كه مطرح ميشود كه ايا هنگامیکه اين شاعر بلندپایه اي مسلمان سني مذهب زندگی میکرده، خطه اي به نام افغانستان وجود داشت؟؟؟ يا اينكه سرزميني پہناوری بود بنام خراسان؟؟!

به متصدیان محترم پورتال افغان - جرمن ! شما نوشته آقای غلام حضرت را دربخش برګزیده های این هفته جاداده اید ومتوجه نشده اید که حتی عنوان آن با محتوای مقاله وزین محترم لطیف یاد همنوایي ندارد. من با نوشته آقایان فاراني ومرادزی کاملا توافق دارم که همین نویسندګان بیګانه پرور بودندوهستند که به تفرقه ودشمني بین مردم مبادرت میورزند. برخې ازایشان ګستاخانه واردمیدان تفرقه افګني میشوندوهوشیاران شان غیرمستقیم وبګونه زیرکانه وظریفانه زهرخویش را میپاشند که حتی برخې ازقلم بدستان هم توانایی آنرا ندارند به هدف چنین نویسندګان مخرب پی ببرند. ازینرو میبایست تا متصدیان رسانه ها با دقت تمام باین مسئله توجه نمایند.

پیاوری وطنوال صالح محمد خان
زما نیکی هیلی ومنه
تاسی ته ستاسی په وسیعه مطالعه مبارکی وایم.
دایرانی شیخ سعدی په مورد کی باید عرض وکړم چی ما دا رباعی د پنخوسو کلونو په شا او خوا کی د مخه په خپل هیواد کی اوریدلی وه، یوه ورخ د دوستانو په مینح کی د ایرانی پوهانو د تعصب او زموږ د ملی تاریخ او لویانو د تاریخی، تاراج په مورد کی خبری کیدلی او که اشتباه می نه وی کړی دا رباعی د پوهنتون د محترم استاد او د دری ژبی د توانا شاعر عبیدالله خان ایثار له خولی واوریدل شوه.
دا احتمال هم شته چی ممکن دا رباعی ما د علی « دشتی » په کتاب کی چی « در قلمرو سعدی » په نامه لیکل شوی، لیدلی وی، که څه هم علی دشتی سعدی ته د یوه ناسیونالیت لیکوال په توگه په خورا درنه سترگه گوری ولی ده په ځینو مطالبو کی په ډیر محترمانه دول په سعدی باندی نیوکی او انتقادونه هم کړی دی.
ما د لمری ځل دپاره دا رباعی یو کال د مخه په خپل یوه مضمون کی د « افغانستان یگانه کشوری که رهبران شان لسان ملی خود را نمی فهمیدند » د عنوان لاندی ذکر کړی وه چی زما د لیکونو په آرشیف کی خوندی ده.
ولی دوه دری کاله د مخه د همدی ویب سایت په نشراتو کی محترم داکتر روغ چی تکړه محقق او لیکوال دی، یو اوږد مضمون د بیدل شناسی په ارتباط خپور کړاو ده د لمړی ځل دپاره د سعدی دا رباعی پدی ویب سایت کی نشر کړه، البته د داکتر روغ لیکنه یوه تاریخی لیکنه وه او هغه د افغان د کلمی په ارتباط خپل خانگړی نظر لری چی زه ورسره موافق نه یم. په فرعی توګه باید ووایم چی د داکتر روغ سیاسی افکار هم زما د نظریاتو سره سمون نه خوری.
دا هم د تذکر وړ خبره ده، چی د داسی مجبوریت دلایل نه لیدل کیږی چی کوم افغان یا ایرانی شاعر دا رباعی د سعدی په نامه جعل کړی وی.
دا وه ستاسی خدمت ته پدغه برخه کی زما عرایض.
خدمت نویسنده مو شگاف جناب الله محمد خان باید به عرض برسانم که من کاملا با این فرموده شان موافقم که « مقایسه خر با انسان دور از عدالت است » ولی متأسفانه، سعدی این عدالت را با وجود فهم و دانش و معرفت خود مراعات نکرده و روی یک تعصب ملی مانند بسیاری نویسنده های ناسیونالست امروزی ایران خود را در قطار عناصر بدبین و متعصب قرارداده است.
سؤالی مطرح میگردد که مثلا قوم افغان کدام افعال خر گری و احمقی و جهالت را در آن زمان مرتکب گردیده بودند که سعدی را تا به این اندازه خشمگین ساخته بود؟
سعدی روی انگیزه ایران مافوق همه، مانند دانشمندان ناسیونالست افراطی امروز ایران عقل و دانش و فضیلت و کرامت را همه منحصر به مردم ایران دانسته است، مگر دانشمندان افغانستان در جمله دانشمند نمی رفت و یا اینکه سعدی مانند ناسیو نالست های معاصر ایران خاک، تاریخ و دانشمندان مارا مربوط و وابسته به افتخارات ایران میدانست.
هم چنان در قسمت خوبی خر که یک حیوان خوبیست و خداوند حیوانات را برای ما خلق کرده که از آن به انواع مختلف استفاده شود، نیز کاملا به فرموده جناب شما همنوا هستم ولی کتاب اسمانی ما، در مورد خر بصورت خاص ارشادی دارد، که بد ترین صدا، صدای خر است، شاید به همین دلیل ، مردم ما خر را، مانند اسپ قدر نمیکنند و به دیده حقارت و سمبل حماقت به آن مینگرند.
باور دارم که سعدی نیز بمنظور توهین قوم افغان، خر را سمبل جهالت و نادانی تصور نموده و ایشان را خر وانمود ساخته است.
چی زما د کور ازغی ته کاږه گوری
ویمه اور شوی د هغه په گلستان
با عرض مراتب ادب و احترام
مخلص شما داؤد

برادر عزیزم کاکړ صاحب از هالند! بعد از عرض سلام.
عاجزانه عرض شود که احساسات پاک شما قابل درک میباشند امّا:
در فضای بیکرانِ اخوتِ انسانی و معنوی چیزِ موهومِ بنام " بیګانه" وجود ندارد.
هر ګفتار نیک که از دهن هر کسی بیرون بیاید و هر عملِ نیک که از هر کسی سر بزند، آن سخن و آن عمل بیګانه نیست، سعدی و حافظ برای ما بیګانه نیستند کما اینکه عبد القادر بیدل و سنائی و فارابی برای دیګران بیګانه نیستند.
و امّا در مورد فرمودۀ تان که اګر ساقی ماقی و مطرب مطرب از اشعار حافظ حذف شود دیګر چیز نخواهد ماند، عرض شود که:
شعرای بزرګ در جیبِ احساسات خود یک قوطی نصوار دارد، به اندازۀ همین قوطی های وطنی ما و شما، در آئینۀ این قوطی به تعداد کمی عدسیه های حروفی و معنائی تعبیه شده، مثل کتاب و کباب و شراب و رباب و رکاب و ماهتاب و آفتاب و خُلاصه کثیرالباب . این شعرای بزرګ ازین چند تا عنصرِ بظاهر کوچک، دنیای بزرګِ احساسی و حتی واقعی درست نموده.در واقع این ابزار کار و تحصیل و حصول و محصول این بزرګان میباشند.کما اینکه یک نقاش با یک قلم ساده و یا هم غیر ساده مؤفق به خلق تابلوی حیرت انګیز میشود.

فارانی صاحب گرامی قلم شما رسا باد که جواب دندان شکن خدمت آقای سیاه بخت (سیاه سنگ) به رشته تحریر درآوردید.
ما افغانها بدبختانه از خود کش بیگانه پرست هستیم.
با معذرت ،از اینکه حافظ شعار توانا بوده جای شک نیست ، ولی اگر از اشعار وی شما، ساقی، می، مینا و مطرب را حذف کنید دیگر چیزی باقی نه خواهد ماند.
با عرض حرمت

"د ایرانی سعدی په مورد کی باید ووایم چی ماته د سعدی او استاد خلیلی په مورد کی دومره فرق دی چی خلیلی د بچه سقو په مورد کی د عیار خراسان به لیکلو پړ دی، ولی د خپل ملت څپکاوی نکوی خو،ایرانی سعدی د فاشیستي کاذب احساس لاندی زموږ د ولس داسی څبکاوی کوی":

بنده نیز مانند آقای صالح محمد تا جای که به خاطرم است به چنین نوشته فاشیستی به فرموده مومند صاحب از سعدی بر نخورده ام. ممکن از زیر چشمم رفته باشد. هر گاه در همین دو اثر سعدی یعنی کلیات سعدی و کلستان وی این نوشته شده باشد لطفاٌ مومند صاحب مرا رهنمایی کند تا انر پیدا کرده در اثارش که نزدم است ببینم.

دوم اینکه " خری و احمقی و جهل به افغان دادند" به یک مفهوم یعنی نادانی است.

در غیر آن خر یک موجود شریف، آرام و بردبار میبا شد که کار و زحمت مخصوصاٌ به انسانان میکند و کدام بدی دیگر ندارد.

خر احمق نیست.
خر ها از دست آدم ها چی که نمی کشند.

انسان را با خر مقایسه کردن دور از عدالت است.

هر دو موجودات خدوند میباشند و خداوند (ج) حتماٌ یک حکمتی در آن دارد که خلقش کرده. در کتاب مقدس ما قران کریم هم نوشته شده که ما برای شما چارپایان را خلق کردیم که از انها به انواع مجتلف استفاده نمایید.

کجا بریم خیالات پوچ علم و عمل
به عالمی که تویی هیچ چیز باب تو نیست

بیدل

استاد معظم نهایت محترم سیستانی صاحب بزرګوار !
تشکر از لطف و مهربانی شما بزرګوار.
جناب سیستانی صاحب .
من ان چیزی را که میخواستم به جناب اقای محترم محمد امین فرهنګ سابق وزیر تجارت حکومت جناب کرزی صاحب ، پسر مولف کتاب ( افغانستان در پنج قرن اخیر )و وزیر دایم العمر بګویم و یا به وی خاطر نشان سازم. هدف من هم همین چند سطر اخیر جملات شما بزرګوار که در اخیر نظر تان نوشتید به ان جناب بود، چون در مشاجره فیسبوکی بودم نتوانستم که ماخذ های و عناوین مقالات علمی و تاریخی شما و اقای داکتر زمانی را برای جناب وزیر صاحب تجارت محمد امین فرهنګ عرض و یا بنویسم.
میلیون ها بار خود را مدیون احسان شما میدانم چیزی که من میخواستم انرا شما بطور علمی و مستند بخاطر رفع سو غلط فهمی بشکل درست و علمی روشنی انداختید. از معلومات محققانه تان که بالای مشاجره ما هریک محترم جناب عبدالله نوابی، اقای محمد امین فرهنګ و این حقیر روشنی کامل انداختید از شما عالیقدر سپاس ګذاری مینمایم.
ارادتمند شما
قاسم باز

به همه کارکنان محترم سايت وزين افغان جرمن آن لاين پس از درود و سلام ! نظري داشتم و آن اينکه اگردردريچه نظر خواهي يا تبصره سيستم ايديتينگ يا اصلاح را علاوه کنيد خيلي عالي خواهد شد زيرا امکان دارد که از يک نويسنده در هنگام نوشتن يا تايپ نمودن نظر يا تبصره اشتباهي سر زند همان طوري که از من سر زد که در تبصره قبلي ١٩ دسيمبر خود عوض اسرار « سرار » و بجاي با « به » نوشته ام ، اين سيستم يعني ايديتينگ و اصلاح در ديگر سايت ها مثلاً فيسبوک و غيره موجود ميباشد و يک نويسنده ميتواند پس از نشرمضمون و تبصره ، اشتباه خود را اصلاح سازد

دروند داوود مومند صیبه سلامونه، دې له پاره چه زه په کډه کوولو یم او بل اپارتمان ته ځم، نه تلفون، نه انترنت او نه تلویزیون لرم، چه وکولای شم مفصل تاسو ګران استاد ته ځواب ولیکم، خو لاس لاندې می دئ. زه، محترم ارمان نه یم زه زمری کاسی یم چه کله کله د افغان جرمن آنلاین د چلوونکی غړی تر مینځ موږ خپل نومونه په مخفف توګه یعنې ز. ک. د زمری کاسی بر جای لیکم،خو یوه سهوه شوې وه چه پخوا له غوره، هغه ستاسو لیک زما سوال سره یو جای نشر شوی وو. زمریان هېڅ کله ځان نه پټوی او نه په هیڅ توگه چا ته په کم نظر نه گوری او موګکو پسې نه ځغلی. تاسو نه بخشنه غواړم چه زیاد لیکلای نشم، مصروف یم، دیرشمې نېټې نه ورسته به بیا په احترام به تاسو ته ولیکم. ګلونه

مومند صاحب سلامونه مې ومنئ.
الله مو تل کاميابه او سر لوړی لره. تاسو لاندې بيتونه ذکر کړي چې ما تر اوسه د سعدی په کليات کې ندي ليدلي, کيدای سي ترې ليرې شوي وي.تاسو دا بيت د سعدي کليات کې ليدلی او که بل چېرته د سعدي په نامه ذکر شوی وي.
ما ځيني کتابونه تر پايه لوستي دي, لکه د رحمن بابا ديوان, مثنوي معنوي, د خوشحال بابا ديوان, د سعدي ديوان, ځيني ژباړل سوي آثار د بالزاک او هوګو او جبران خليل. که څه هم زما مسلک بل څه ده خو ادبيات سره مينه لرم.
د تاسو د ځواب په هيله.
الله مو کامياب لره

برای رفع غلط فهمی ‏

قاسم بازدربخش اول مقاله "در جستجوی حقایق"به اقای امین فرهنگ نوشته است:« جناب وزیر صاحب پدر شما ‏اقای فرهنګ در زمان ببرک کارمل بنام سیدال بر ضد ال یحیی، محمد نادرخان غازی ، ظاهر شاه و داودخان مقالات ‏مینویشت. که این موضوع توسط بزرګان و نویسندګان در ویب سایت افغان جرمن انلاین توسط اقای داکتر عبدالرحمن ‏زمانی، کاندید اکادمیسین اعظم سیستانی مقالات مبسوط نوشتند، هر ان که میخواهد حقیقت موضوع را بداند، لطفآ ‏سری به سایت افغان جرمن - انلاین زند،»‏

واقای امین فرهنگ درجواب آقای باز میگوید:« و اما در مورد نوشتن مقالات به طرفداری نظام کارملی از طرف پدرم ‏و عمویم که شما حتی پای محترم سیستانی را هم در آن دخیل ساخته اید آماده ام که با حضور داشت شما و آقای ‏سیستانی در نزدیک ترین فرصت ممکنه در همین پروگرام آقای ویس ناصری بحث نمایم و تقاضا کنم که لطفا حتی یک ‏نمونه چنین مقالات را اگر در اختیار دارند با ذکر سال و محل چاپ آن به اطلاع عامه برسانند.»‏

‏ برای رفع غلط فهمی عرض میکنم که من در مقاله «علت اختلاف داودخان با نظام سلطنت و دشمنی رشتیا و فرهنگ ‏با میوندوال » دررابطه به آقای رشتیا این طورنوشته ام :" در اولین ماه های کودتای ثور ‏در1978 رشتیا برای خوشنودی نورمحمدتره کی، برضد خاندان ظاهرشاه، با نام مستعار "سیدال یوسفزی" به نوشتن ‏یک سلسله مقالات زیر عنوان «نادرچگونه بقدرت رسید؟» دست زد که در روزنامه انیس به نشر میرسید. این ‏سلسله مقالات درسال های پس از سقوط رژیم کودتای ثور از سوی مرکزنشراتی میوند درپشاور به چاپ رسید که ‏مورد استفاده نویسندگان ومحققان کشور منجمله داکتر عبدالرحمن زمانی درکتاب " بازنگری دورۀ امانی وتوطئه های ‏انگلیس" نیزقرار گرفته است." [منبع داکتر زمانی، بازنگری دورۀ امانی وتوطئه های انگلیس، 2013، منابع فارسی ‏در آخرکتاب]‏

پیاوړی او منلی داکتر صاحب لطیف یاد
زما ژور احترامات ومنۍ
ستاسی لیکنه د مغلی سقاوی سیاه سنګ چی په حقیقت کی « سیاه دل » دی،
د لسان الغیب مومند عبدالرحمن بابا، په ارتباط داسی د منطق او علمی قوت نه برخورداره وه چی د سیاه سنګ ایرانی مزدور پلار یی هم جواب نلری. تاسی ته ستاسی په ملی شعور، ملی وجدان او ملی بوهی او فضیلت مبارکی وایم.
څو ونخلی له غلیمه انتقام
مرد نه خوب کا نه راحت کا نه آرام
هر پشتون ته خدای ستاسی غوندی، علم او همت په نصیب کاندی
تل بریالی اوسی
ستاسی ورور مومند

پیاوړی او غښتلی نثر لیکونکی غلام حضرت خانه
زما د زړه له کومی احترامات او نیکی هیلی ومنۍ
باور وکړه چی زه ستاسی د نثر نه دومره خوند اخلم لکه د پشتو د ادب د دوه ستورو، استاد الفت « غوره نثرونه » او استاد بینو صاحب لیکنی.
ستاسی نثر ماته هم نثر ښکاری او هم شعر.
ګرانه وروره د خوشحال بابا په مورد کی، ما د پوهاند کاکړ مثال ورکړی وه او د پیاوړی محترم شاعر، جهانی صاحب نه می په څرګنده ګیله کړی وه چی ولی زموږ د ملی تاریخ د ستر آزادی خواه توریالی زعیم خوشحال با با د مبارک نوم سره د « با با » د خطاب له ځان ژغوری، پدغه لیکنه کی ستاسی د نوم تذکر نسته.
که مومند عبد الررحمن بابا د پښتو ژبی د تصوف، لسان الغیب بلل کیږی او د کلو په حجرو کی زموږ ولس د هغه په دیوان کی فال ګوری، د خوشحال بابا کلیات او د نثر کتابونه لکه دستار نامه، خبل ولس ته د افغانیت، وطنیت،آزادی،استقلال، ملی قیادت او د استعماری قوتونو سره د ملی مبارزی ابدی ارشادات د ځان سره لری چی تر نن ورځی پوری د سقوی مغلوالی سره دا مبارزه دوام لری،
د ایرانی سعدی په مورد کی باید ووایم چی ماته د سعدی او استاد خلیلی په مورد کی دومره فرق دی چی خلیلی د بچه سقو په مورد کی د عیار خراسان به لیکلو پړ دی، ولی د خپل ملت څپکاوی نکوی خو،ایرانی سعدی د فاشیستي کاذب احساس لاندی زموږ د ولس داسی څبکاوی کوی:
سعدی وایی
سعدیا روز اول حسن به ترکان دادند
عقل ودانش همه با مردم ایران دادند
عشوه و ناز و کرشمه، همه با مردم هند
خری و احمقی و جهل به افغان دادند
په درناوۍ

محترم داکترصاحب سيد عبداله کاظم ! پس از سلام مضمون دنباله دار سرار نهفته شهادت امير حبيب اله خان را به خيلي دلچسپي تعقيب ميکنم دست تان درد نکند

جناب محترم مجيد منگل، بندہ ننوشته ام كه در سايت ديگر بلكه در دريچه اي ديگر ( در خود ھمین سایت افغان-جرمن )۰ همان جايي كه ازان به همين دريچه ( نظرخواهي عمومي ) داخل ميشويم، يك خط بالاتر ازان عنوان دريچه اي ديگر است كه ذكرش صورت گرفت. حدسم برين است كه بتاریخ ۰۹/۱۲/۱۶، شما انرا دریچه اي نظرخواهي عمومي فكر كرده باشيد وعلت نخواندن جوابيه تاريخ ١١/١٢/١٦ بنده از جانب شما در آنجا و ھمچنان تکرار جوابتان درينجا، همان بوده است.
با احترام

اهانت یک انسان شریف و خدمتگار معارف کشور
شخصی تحت نام مستعار و شبیه به شیوه شخصی که بنام مخفف « ز.ک » قبلا مرا مورد ملامتی شدید قرار داده بود، در ظاهر امر بمنظور توهین و تذلیل من، ولی در حقیقت به اهانت شخصی پرداخت که خدمتگار صادق معارف و یک انسان بی کبر و متواضع بود.
این اقای مستعار در دو مورد نظریات مرا با آن انسان شریف، همسان دانسته وبه تلقی نا رسای خود تلاش ورزیده اند، مرا با همچو تشابه، احمق، مصور سازند.
یک: در مورد تلقی من از کلمه پیامبر به مفهوم دینی آن.
دو: در مورد اینکه آن معلم مرحوم نیز مانند من، مردم را نصیحت میکرد لذا دوستانش نام او را « مستر کچالو » گذاشته بودند.
گفتم هیچ دوست نجیب و شریف به همچو عمل سخیف نمی پردازد، بودند جوانانی بی ادب بازاری، که معلم صاحب موصوف را میدیدند به اذیت او میپرداختند و به همین نام سخیف او را یاد میکردند، ولی معلم صاحب موصوف هرگز عکس العمل منفی نشان نمیداد و عصبانی نمیشد، او معتقد به این ارشاد فرقانی بود که: ان الله مع الصابرین.
روانش شاد و قرین رحمت ایزدی باد.
خدا کند این محترم یکی از اعضاء مقتدر هیأت تحریر نباشد و معروضه مرا کوته قلفی یعنی سانسور نکند.
از خدا خواهیم توفیق ادب

محترم آقای باز بعد از عرض سلام!

از اینکه مشاجره فیسبوکی تان را در اختیار گذاشته اید یک جهان ممنون.

تبصره های تان بسیار جالب و اموزنده است.

نمی خواهم مشخص شوم اما باز هم به حساب انگریزی ها تنگیو.

قدر سخن بلند کن از مشق خاموشی
حرف نگفته معنی الهام داشته است

بیدل

هموطن ګرامی آقای جلال ! در تبصره که ازشما درین دریجه امروز نشر شده نوشته ایید که جوابیه اخیر من که آنهم همین حالا درهمین دریچه به نشر رسیده است قبلا در کدام دریچه دیګر به نشر رسیده و شما قبلا در سایت مذکور به آن جواب ګفته ایید من کا ملا تعجب کردم زیرا من جوابیه خودرا بجز سایت (افغان -جرمن ) به کدام سایت دیګر ارسال نکرده ام بنابرین بحیث یک توضیح عاجل مختصرا عرض می کنم که اصول نشرات و عقل و منطق حکم می کند که عکس العمل ها ، سوالات و جوابیه ها در مورد مطالب نشر شده به جایی ارسال ګردد که درآن مقالات و یا تبصره خوانندګان به نشر رسیده باشد و شما نیز در جوابیه تان این اصل را به این کلمات تایید کرده ایید : (( نوشتن جوابیه ای ایشان درین جا ( یعنی دریچه افغان-جرمن )مناسبت داشته است )) . چون مقاله اخیر من درمورد ( خطرات احتمالی ترویج و تعمیم وهابیت )در افغانستان تنها در سایت ( افغان-جرمن آنلاین ) چاپ شده است من نیزجوابیه خودرا تنها به سایت متذکره ارسال کرده ام اینکه دیګر سایت ها آنرا کاپی کرده باشند من هر ګز اطلاع ندارم . تشکر

چون جوابیه اي اخير ( ١٥/١٢/١٦ ) محترم مجيدمنگل اصلا یکبار بتاریخ ( ۰۹/۱۲/۱۶ ) در دريچه اي ديگر بخاطر تقبيح تحميل لغات غيرضروري و در عين حال تجريد و محصور كننده اي يك كشور متجاوز شوم نيت، نشر شدہ و جوابيه اينجانب براي آن در ھمان دریچه به تاريخ ( ١١/١٢/١٦ ) درج است، بنا به كاپی ھمان جملات درینجا اکتفا مینمایم۰ تشکر

"ما به مراكز قاچاق علنی لغات ناموزون و نامانوس عرض میداریم، كه خاك بر سر خودتان و لغات بدشكل و بد ادای تان۰
در ضمن خورسندم كه محترم مجيد منگل ھم درین مورد نظر خود را ابراز نمودند۰ الحمد لله كه بر سر تجاوز بيشرمانه اي فرھنگی( ادبی، تاريخي و مذھبی ایران ) توافق نظر موجود است. اينكه آیا نوشته و سوال بنده ازيشان و يا هم خودم، ناشي از دقت و يا عدم آن در نوشته اي ايشان بوده است، نظر قبلی اینجانب در دریچه اي ديگر و مقاله اي جناب خودشان هردو درج ميباشند.
اگرچه اين تبصره هم بايد در دريچه اي ديگر صورت میگرفت، اما نوشتن جوابیه اي ايشان درينجا مناسبت داشته و ان شاالله خارج شدن از موضوع نخواهد بود.
بصورت واضح عرض بدارم كه ساختن چنان پوھنتونی بھترین خبريست، كه در ١٥ سال اخير تا حال شنيده شده است. اميدوارم كه بر علاوه اي جلال آباد، شاھد چنین آبادیھا در کابل، ھرات، مزار، قندھار و تخار و امثالھم باشیم۰ دانش روشنیست و جھل تاریکیست۰ منافع اقتصادی و سیاسی آن در جایش۰
اگر به مشكل تجاوز مذهبي-ادبي-تاريخي همسايه اي غربي برگردیم، افغانستان بی پول-بی رفیق-ناامن با کشوری مقابل است، که داراي پول وافر، دستگاھھایی فراوان، جیرہ خواران و چاکران مختلف ......( باوجوديكه بعضي دوستان خود را در قفس هاي اهني كنار جاده ها مياندازد) بوده و مهمتر از همه پشتیبانی مستقیم و غير مستقيم اختیارداران اصلی کشور در حال حاضر را در عقب خود دارد۰ اما چیزیكه افغانستان غير از معادن!؟ خود دارد، عبارت از نام، اعتبار و الحمدلله تاريخ بسيار نيك و با عزت در مجامع مسلمان منجله عربستان ميباشد. افغانستان به متحدين قوي، مخلص و داراي منافع و اهداف مشترك اشد ضرورت دارد. تنها با حلوا گفتن دھن شیرین نمیشود۰ توكل علي الحي الذي لايموت
والسلام"

نکاتې چند پیرامون نوشته محترم ډاکتر لطیف یاد! آنچه محترم یاد نګاشته اند واقعیت دارد که نه تنها شاعران , نویسندګان شرق زمین بلکې بسااز شعرا و نویسندګان مشهور جهان ازنګارشات یک دیګر متاثر ګردیده اند. جای تاسف اینجاست که چرا آقای صبور سیاه سنګ رحمن بابا را دزد خطاب نموده اند. نه اینکه ایشان هم چون برخې از متعصبین کور قومي از تبلیغات مراکز شیطاني ایکه مشغول ایجاد ناباوري ودشمني بین اقوام باهم برادر افغان هستند متاثر ګردیده اند و یا اینکه از قبل با چنین ویروس خطرناک ملوث بودند.

هموطن ګرامی آقای جلال ! تشکر از تبصره و اظهار نظر تان در مورد مقاله من که در همین ( سایت ) در مورد خطرات احتمالی توسعه و ترویج مفکوره های افراطی ( وهابیت ) در افغانستان در صورتیکه پروژه دولت عربستان سعودی برای تا سیس پوهنتون آنکشور در افغانستان بمرحله اجرا ګذاشته شود نشر شده است . نګرانی شما در مورد تهاجم دوامدار فرهنګی رژیم ایران در افغانستان کا ملا بجا و در حقیقت این خلاف ورزی ها ی دولت مذکورما یه نګرانی همه ما افغانهاست . آنچه توجه مرا در آغاز خواندن تبصره شما جلب نمود اینست که شما از خود چنین سوال کرده ایید : (( نمیدانم آقای مجید منګل در تقبیح مراکز و کمیته های خمینی ، مدرسه ها و دانشګاها ی مختلف و فراوانیکه که توسط آخوندان صفوی در نقاط مختلف کشور وحتی در پایتخت کشور خلاف تناسب نفوس و بر خلاف ضرورت و مزاج اکثریت کشور ساخته شده اند هم چیزی نوشته اند یا نه ؟ ))
یقین کامل دارم برادر ګرامی اګر در خواندن مقاله من دقت لازم صورت میګرفت حتما متو جه می شدید که من در دو قسمت مقاله ام بصورت آشکارا و روشن به مداخلات همه جانبه رژیم ایران در امور داخلی افغانستان که شامل مداخلات فرهنګی نیز میګردد با لحن نکوهش حتی در یک قسمت با استعمال کلمه (( بیشرمانه )) اشاره کرده ام با وجودیکه موضوع اصلی نوشته ام مداخلات ایران نه بلکه موضوع خطرات ترویج ( وهابیت ) در افغانستان بود . در تعریفیکه مو سسه ملل متحد بعد از سالها غور و بحث برای کلمه (( اعمال تجاوز )) که در ماده اول منشور ملل متحد ذکر ګردیده نهایی ساخته است مداخلات و تهاجم فرهنګی شامل است . بعبارت دیګر تهاجم فرهنګی از جمله آنعده اقدامات و اعمال دولت هاست که قابل نکوهش و تقبیح اند . در اخیر آقای جلال جای تاسف نه بلکه مسرت است از من سوال نموده ایید آیا من مقالات جناب ( سراج وهاج ) را در مورد تهاجم فرهنګی بیګانه خصوصا همسایه غربی مطالعه کرده ام ؟ بلی برادر محترم با وجودیکه با این چهره شناخته شده مطبوعاتی کشور از نزدیک آشنایی ندارم ولی مقالات پر محتوی شانرا در موقع اش با علاقمندی مطالعه نموده از آن آموخته ام . مقالات شان همواره حاوی پیام ها و هوشدار های ارزنده به همو طنان عزیز در مورد حفظ و نګهداشت کلتور و فرهنګ ملی و تحکیم وحدت ملی برای این منظور بوده است . تشکر

من تکراراً يک بارديگر رد همه اتهامات را که توسط استاد محترم سيد خليل اله هاشميان بشکل ماده وار صورت گرفته ودر آن به اتهامات برادر گرامي قاسم باز جواب ارايه فرموده اند تايئد ميکنم زيرا محترم قاسم باز حوصله و شکيبايي افغان پذيري و انتقاد را ندارند ، محترم قاسم باز دوست فيسبوکي ام بود ، من درمعرفي کردن دگروال عبدالعظيم عزيز که در آن وقت يعني سال ١٣٥٣ هجري شمسي دگرمن و قوماندان غُند ٥٥ فرقه ٧ ريشخور بود و مسوُل و قوماندان تطبيقاتي بود که بخاطر بازديد يک هيت بلند رتبه نظامي هندي از قطعات اردوي افغانستان بايد اجرا ميشد نوشتم که ، لغو تطبيقات و آن هم فقط ٢ روز قبل از اجراي آن توسط کودتا چيان نظامي ٢٦ سرطان يک چيزي تصادفي نبود بلکه پروگام آن قبلاً پيريزي شده تا بدين شکل احساسات پاک باطني دگروال عبدالعظيم را جريحه دار ساخته و از وظيفه دلسردش سازند ، محترم قاسم باز با خواندن آن فوراً مرا از لست دوستان فيسبوکي اش حذف نموده و ديگر در فيسبوک نديدمش

هموطنان و خوانندگان محترم این ویبسایت باید مطلع باشند که :
یک مقاله بقلم محترم خوشحال آصفی بزبان پشتو را من عینا بزبان دری ترجمه و به پورتالها فرستادم که درپورتالهای (تول افغانستان) و(دعوت) نشر شده، ولی پورتال خودما آنرا نشرنکرده است - علت آن شاید این بوده باشد که نویسندۀ مقاله( شاغلی خوشحال آصفی) دولت پاکستان را (چتلستان) و (میکروبستان) خوانده است - اماشاغلی آصفی بخاطری آن الفاب را به پاکستان حواله کرده که یک نطاقۀ پاکستان به تحریک اولیای دولت پاکستان وازمجرای تلویزیون دولتی پاکستان، رئیس جمهور افغانستان، داکتر اشرف غنی، را دشنامهای غلیظ داد؛، علاوتا او وهم ملت افغان را پست وبیفیرت خوانده است. دلیل آنکه من آن مقاله را به دری ترجمه کردم همانا اهانت ها ودشنامهایی بود که پاکستانیها به رئیس جمهور ما داده بودند. موضوع محض معلومات هموطنان و هم بقسم یادآوری به پورتال محترم، ارقام یافت - با عرض احترام - سیدخلیل الله هاشمیان - 16 دسامبر 2016

حسب تصادف به نوشته محترمه خانم نصیبه اکرم حیدری بر خوردم.

محترمه در ارتباط ملاقات آقای کسنجر با مرحوم سردار داود خان که بنده انرا تبصره کرده ام و خود را طرف فکر کردم می نویسد:

"کدام نابینای وطندوست میتواند از خدمات چینین رهبری و از قربانی چنین سربازی چشم بپوشد مگر که فروخته شده باشد."

اول کسیکه وطن دوست باشد نا بینا شده نمی تواند. این باید بینای وطندوست باشد.

دشنام دادن کار خوب نیست و مطابقت به عنوان مضمون موصوفه نمی کند که طرف خطابش شیطان است.
این سر باز کاشکه تنها خود قربانی می کرد.

"مگر که فروخته شده باشد"

بلی من فروخته شده حقیقت هستم، یعنی خود را به حقیقتی که منطقم حکم می کند فروخته ام. و این منطقم را جهان را هم اگر به من ببخشند به کس نخواهم تسلیم کرد زیرا از وی لذت می برم و هیچ چیزی دیگری به اندازه وی من را لذت داده نمی تواند.

اینکه این منطقم مغایرت با منطق دیگران پیدا می کند من مسول آن نیستم اما بالای آن با دوی و دشنام باید حساب کنم و از وی دفاع کنم.

ایا جمله بالایی شما خطاب به هر کسی که باشد مطابقت می کند به این جمله تان در عین مضمون:

"احترام به انسان فرزانگی است و انسان بودن به معنی مسئول بودن است".

ایا شما کدام سندی ارایه کرده می توانید که من به هر شکلی که شما فکر می کنید به کدام جایی فروخته شده باشم و خدای نا خواسته با مرحوم داود خان کدام مخاصمت شخصی داشته باشم که بالای افکارش تبصره کنم.

شما با این اتهام تان مسولیت فرزانگی را در مقابل انسان ادا ننموده اید.

نوشته شما همچنان مغایرت دارد بان این جمله تان:

"به اساس دانش روانی انسانهای که با خود به قناعت رسیده اند و درون آرامی دارند،در کنار دیگران نیز به آرامش بسر برده میتوانند. میگویند انسان مثل دریای است که هرچه عمیمتر باشد آرامتر است"

شما کجا ارامش دارید که مردم را متهم به فروخته شده می دانید به هر دلیلی هم.

ای کاش ان فروخته شده یی که شما فکر می کنید می بودم تا از خود دفاع نمی کردم.

راه خوابیده به بیداریء من میگیرد
هر که زین دشت گذشته است به من پا زده است

بیدل

سلام دوستان در بحث!
بعد از دوران امانی یگانه شخصیت ممتاز سیاسی در عرصۀ سیاست فرهنگ ودانش ، روانشاد هاشم میوند وال است. اگر روانشاد میوندوال را مقایسوی خواسته باشیم نقادانه و برموازین انصاف ، عدالت ومنطق ارزیابی نمائیم شخصیت ممتاز وی وبرجسته تر میگردد. اینکه سلیقه ها از منبع کوری بغض وکینه اصل متاع را تشخیص داده نمی تواند باید در برابر آنها خموشی اختیار کرد. امروز بدبختانه اکثریت بیشماری که سنگی را روی سنگ نگذاشته اند بخود اجازه میدهند تا در هرچیز وه باره مداخله کرده به تسکین درد های درونی خودش بپردازد. شاعر میگوید
ای تنک حوصلۀ تو محرم اسرار نه یی راز سیمرغ به پیش مکسی نتوان گفت .

"به اطلاع شما وهمه دوستان میرسانم که افغانهای مقیم کلفورنیا خبردارند که چون خود را رفتنی می بینم".

پوهاند صاحب محترم جگر ما را خون کردید. خدا نکند کجا میروید.

از بارگاه ایزد متعال استدعا دارم که شما را به این زودی ها از سر ما و پورتال کم نکند و بدون درد و سلامت باشید.

با عرض سلام و احترام به شما

وضع دنیا هیچ بر دیوانه تاثری نکرد
بیشتر این برق عبرت خرمن فرزانه سوخت

هر که آمد سیر یاسی زین گلستان کرد و رفت
گر همه گل بود خون خود دامان کرد و رفت

اخگری بودم نهان در پردهء خاکستری
خود نمایی زین لباسم نیز عریان کرد و رفت

فرصتی کو تا کسی فیضی برد زین انجمن
کاغذ آتش زده باری چراغان کرد و رفت

وهم میبالد که داد آرزوها دادن است
یاس مینالد که اینجا هیچ نتوان کرد و رفت

این زمان (بیدل) سراغ دل چه میجویی ز ما
قطره خونی بود چندین بار طوفان کرد و رفت

قابل توجه مومند صاحب یگانه ناصح برای ناشرین گرامی
دوش در حلقۀ ما قصۀ گویای تو بود *** تا دل شب سخن از حرف و سخنهای تو بود .
آفرین به حوصیله تان، که با چیز های روی صفحات نازنین افغان جرمن آنلاین را سیاه کرده اید که اگر کسی سیاهه های شما را فیصدی کند 60 فیصد نظر ات را ، نظرات شمااحتوامی کند.
اما در مورد پیامبران عرض شود که سخن شما را مستر کچه آلو نیزچنین تعبیر کرده بود که پیامبران یعنی فرستادگان خدا. درین کوتاه تفسیر معنی اصلی را نباید فراموش کنیم.
پیامبران یعنی قاصدین ، کسی که قاصد است و پیام می آورد. اینکه انبیا نیز قاصدین اند ، آن بجایش تفسیریست که میتوان آنرا بجای تفسیر ( نه معنی ) استفاده کرد.زیرا پیام آور میتواند انسان بسیار بد ویا جاسوس نیز باشد و یا در جهت مخالف انسان برگزیده باشد. پس به یک معنی بسنده کردن و تفسیر را جای معنی گذاشتن . از سخنان جنت مکان آقای انقلاب یا مستر کچه آلو میتواند همسان باشد .

قابل توجه دانشمند محترم آقای احسان لمر
درمقالۀ شما تحت عنوان (میرزافقیراحمدخان پنجشیری) که بتاریخ 14 دسامبر درین پورتال نشر شده ، در صفحۀ سوم آن چنین درج شده است :
"" بدین صورت این مبارزان نهایت وطن ومردم دوست وخادم صادق کشور بتاریخ 24 سنبله 1312( 16دسامبر 1933) اعدام شدند.""
"" خبراعدام میرزافقیراحمدخان پنجشیری ویارانش با انبوهی ازدروغ وبهتان درمورد این شخصیتهای برازنده وطن بتاریح 25 سنبله 1312 درروزنامه دولتی(اصلاح) به نشررسید.""
ملاحظه میفرمایند که دردوجا در بالا سنه 1312 درج شده است !
امروز در تبصرۀ مورخ 15 دسامبرجناب شما در کلکین نظریابی چنین میخوانیم:
""اخبار دولتی اصلاح شهادت این یاران را در24 سنبله 1311 نوشته است که نادرخان هنوزحیات داشت ومحمدظاهرخان درعقرب همان سال (8 نوامبر 1333) به سلطنت رسید.""
به اطلاع شما وهمه دوستان میرسانم که افغانهای مقیم کلفورنیا خبردارند که چون خود را رفتنی می بینم، حدود چهارماه قبل کتابخانۀ غنی خودرابدسترس دوستان گذاشتم وتقریبا همه کتابهای تاریخ من برده شده است، چنانچه یکروزازخودشما دراین کلکین دوتاریخ تقریبی را تقاضا کرده بودم. آنچه من قبلا دربارۀ شهد فقیراحمدخان وتاریخ شهادت شان نوشته بودم ازصحبتهای بود که بعد از سن بلوغ از زبان پدرمرحوم خودشنیده بودم : اومیگفت عبدالخالق قاتل واجب القصاص بود، اما پدر، کاکا، ماما و عموزاده های اورا که ازقصد قاتل خبروهم درتوطئه شرکت نداشتند، هم کشتند، و محمدهاشم خان به این هم بسنده نکرد، یک محبوس بیگناه، فقیراحمدخان را که محمدهاشمخان قاتل خود میدانست ودرمحبس بود، نام اورا هم محمدهاشمخان بقلم خود درجملۀ اعددام شدگان اضافه کرد، و تنها یکنفر میرسیدقاسمخان را بشفاعت سردارفیض محمدخان زکریا ازلست اعدام شدگان برون ساخت...ه به اساس آن خاطرات من نوشتم که آن فرمان به امضاۀ ظاهر شاه صادر شده بود ، نه به امضاء نادر شاه.
یگانه کتاب که تاریخهای مستند دارد ونزدم میباشد (سوانح ودیکشنری افغانهای معاصر) تالیف پروفیسر لودویک آدمک است، آنرادیدم : جلوس نادرخان بسلطنت کابل 15 اکتوبر 1929 - شهادت ووفات نادرخان 8 نوامبر 1933 = 1312 میباشد.
جلوس ظاهرشاه به سلطنت 8 نوامبر 1933 = 17 عقرب 1312 میباشد.
روزنامۀ اصلاح را که درمقالۀ شما نشر شده، توسط ذره بین دیدم ، تاریخ آن 25 سنبله 1312 واضح خوانده میشود.
شهید فقیراحمدخان با یارانش بتاریخ 24 سنبله 1312 اعدام شده وخبر اعدام بتاریخ 25 سنبله 1312 در اخبار اصلاح نشر شده است.
شما درست میفرمائید که نادرشاه درسال 1311حیات داشت واینرا هم ازمتون تاریخ بیاددارم که محمدولی خان دروازی را دریک محاکمۀ ساختگی به هشت سال حبس محکوم کردند ودرجریان محاکمه اش یکشخص چاپلوس به او ناسزا گفتته بود، اما حافظۀ ناقص من ازینقراراست که اینها را بعد از شهادت نادرخان اعدام کردند ومحمدهاشم خان درهمان لست نام فقیراحمدخان راهم اضافه کرده بود. چون متون تاریخ بدسترس من نیست، شاید اشتباه کرده باشم، ازجناب شما وهم ازجناب داکتر صاجب سیدعبدالله کاظم که کتابخانۀ غنی دارند، احتراما تقاضا منیکنم، این موضوع را بخاطر تصحیح اشتباه حافظوی من، بررسی کنید وهم تفاوت سالهای 1311 و 1312 را بقراریکه دربالا ذکر شده، روشن سازید. باعرض احتارم -سیدخلیل الله هاشمیان - 16دسامبر 2016

زورت به آقای آریا و فرهنگ نمیرسد چرا چرندیات مینویسی ؟

درباره زهر دادن آقای میوندوال را یکی از همکارانش ( آریا ) آنرا نوشته بود شما آنرا خوانده و جوابش رابنویسد ودرباره بوسه کردن پای شاه هم آقای فرهنگ اظهار نظر نموده است برایشان جواب نوشته کنید. نمیخواهم چرندیاتی که شما نوشته کردید من برای شما چیزی بنویسم .

هم وطن شاغلی ارمان
میدانم که بازار مستعار نویسان گرم است.
عرض من بحضور شما و دوستانی که در حالت بیخودی، به تفلسف هذیانی پناه میبرند این است که: مهم این نیست که میگوید، مهم این است که چه میگوید.
اینکه صدای مرا معادل صدای پیامبران و فرستادگان خالق لایزال یکی میدانید، نشان میدهد که شما در محفل دوستان، بیشتر از دوستان حاضر تان نوشیده اید و یا هم اینکه اصلا به تقدسات دینی، با بی مبالتی برخورد میکنید.

سرقت مضمون بدون اطلاع نویسنده !

بعضی نویسندگان خودشان خبر ندارد مضامین شان در وبسایت سلطنت طلبان نشر میشود. آن مضمون را از فیبس بوک شان کاپی میکند وبحیث مضمون در ویسایت خود آنرا نشر میکنند و جالب تر آنست که دوباره به فیس بوک شان می نویسند که شخصی در باره مضمون تان سوال نموده اگر جوابش را بدهید. نویسنده به آن توجه نکرده و هیچ جواب نداد. ( مضامین آقای نگارگر )
اگر مضمونی شخصی را از فیس بوکش کاپی میکنند ودر ویبسایت خود نشر میکنند باید تذکرداده شود که ار فیس بوک شان گرفته شده است .

باز صاحب، من یقین کامل دارم که شما اشتباها در وبسایت سلطنت طلبان نوشته اید، چون آن وبسایت یک دیزائین جدید نه بلکه یک کاپی "افغان جرمن آنلاین" است. در ذخیرۀ لغات " قاموس کبیر افغانستان"، لغت جدید، "وب فروشی یا وبسایت فروشی" در پهلوی "وطن فروشی، ایمان فروشی، و... " اضافه شده است. چون از همۀ کود های "افغان جرمن آنلاین" به صورت غیر قانونی، برای به وجود آوردن وبسایت جدید استفاده غیر جائز شده است، که این عمل را می توان "وبسایت فروشی" نامید. ان شاء الله در جای دیگر، کودتای دیجیتالی نافرجام را که برای از بین بردن "افغان جرمن آنلاین" به تحریک مونارشیستان صورت گرفت، توضیح خواهم کرد.

Supported by AFGHAN GERMAN ONLINE All rights reserved

عضو هیأت تحریر باید دارای صفات ذیل باشد:
لیاقت و اهلیت مسلکی وظیفه محوله را داشته باشد.
از تعصب و خود خواهی و ..........................................
......................................................
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
خدمت مومند صاحب
جناب داود مومند صاحب نوشتۀ دارند بسیار بسیار جالب ، بخصوص در شرایط کنونی که در چنین درهم وبرهمی جامعه وانسانیت، قابل توجه وکار ساز است.
ایشان از روی لطف وبزرگی مسایل را بسیار موشگافی وارزیابی کرده اند که درس است آموزنده. قابل تقلید. از آنجایکه متاسفانه ما انسان های خاکی ازین صفات فارغ هستیم وبه این صفات خود را ساختن کار آسانی نیست، عرض شود که جناب مومند چون خود به این صفات ملبس شده است وشخص کامل هستند وتوانسته است درخود چنین صفاتی را ایجاد کند که برای دیگران سرمشق شده و برای خود ایشان از دل وجان تبریک عرض میکنم. کاش یکبار در آیینه اعمال خود خیره شوند که شامل این صفات یاد شده آیا واقعا ً خود شان نیزمیباشند؟ کسیکه پند میدهد باید موازی به گفتار جناب مومند ملبس ومجهز شده باشند. شکر که دربین اینهمه انسان ها بلاخره عالمی پیدا شد که موازی به گفتار داهیانه جناب برابر است و صدای پیامبرانه اش را بلند کرد ورهبر ورهنمای برای جامعه وبخصوص برای ناشرین محترم گردیده است.
دیشب دربین دوستان صحبت از جناب مومند صاحب بلند شد که این شخص نخود هر آش شده است، یکی از دوستان گفت که مومند صاحب خود تمام نکاتی راکه زیر پاکرده ودر نوشته هایش مراعات نمی کند و مثل عقل کل بلاخره مستقیم خود را در مسند پیشوایان قرار میدهد کاش در زندگی ایشان کاری را سامان داده باشند تا دیگران از آن تقلید کنند. وازباد کردن کاهی بی دانه پرهیز کنند.من بر دوستم تشر کردم که برادر اول شما از روی حسادت این سخن را میزنید، در ثانی هرکس میداند که آن معیار ها را مراعات کردن کار هرکس نیست. چون مومند صاحب خودش مرا عات نمی کند حد اقل توانسته است تا دیگران را واداربه مراعات کردن آن نمایند اینکه کار بدی را انجام نداده است. دوستم که کمی سرش گرم بود محکم بروی میز کوبد و با هیجان بسیار گفت چطور انسانها به خود اجازه میدهند چیزی راکه خود ندارند به دیگران نصیحت میکنند . من او را میخواستم آرام کنم که دوست دیگر ما داخل صحبت شده گفت بگذاریش که بعضی انسان ها در حالت مستی حقایق را به شکلی که است بر زبان می اورند. در جواب گفتم ببینید وقتی به چنین مقوله معترف هستید ، از کجا که جناب مومند سرشان گرم نبوده باشد که نصایح را با چنین جرئت اخلاقی به رشتۀ تحریر در آورده است. آن دوست فرزانه دیگر گفت بهرحال خداوند نصیحت کنندگان را انصاف بدهند که خود را عقل کل می پندارند وبدون اینکه مخاطبینش را بشناسد و مشکل آنها را درک نماید ویا امورات شانرا تحلیل کرده باشند از روی خامی قلم برمی دارند و جامعه را صغیر دیده دست به کار نصیحت می زنند. اینرا می گویند جرئت اخلاقی. کاش این شخص بزرگ در کنار صدیق مخترع قرار بگیرد . بیچاره مستر کچالو نیز به چنین مرض گرفتار بود که دیگرا را نصیحت ها میکرد ازهمین خاطر نامش را دوستان به مواد غذایی بسیار محبوب یعنی کچه آلو مسمی ساختند. دیدم که حرف مرا نمی شنوند ومرغ ایشان یک لنگ دارد وتا حدی راست هم میگویند خود را از صحبت آنها کنار کشیدم . با عرض احترام گفتم که : خداوند داناست. دوست بجوابم گفت مگر موعظه گران در حقانیت نیستند.

با احترامات به همه بزرگواران و عزیزان، در فیس بوک دیروز به یک جملهءانگلیسی خنداور و لی بسیار زیبا سر خوردم ، فقط گویا به من مخاطبش گفته باشد. برای خنده میخواهم با شما محترمین یک جا بخندیم.

https://www.facebook.com/Thoughtcrimeresistance/photos/a.711
021539020456.1073741828.710889645700312/1079250212197585/?
type=3&theater

ګردانندګان سایت اریانا افغان انلاین.
امروز یک دوست من برایم زنګ زده و متذکر ګردید. که نوشته شما را سایت اریانا نشر ننموده بلکه بشما نصایح عالمانه نیز نموده. متعجب شدم، که او خدا من هیچ وقت به سایت اریانا چیزی ننویشتم، وقتیکه چند لحظه پیش سری به دریچه نظر سنجی شما زدم راستی دیدم که نام خدا شما به چی لطف و بزرګواری از عدم نشر نظر من یاد اوری نموید.
هموطنانان ! من که در این مدت یک یکنیم سال چار یا پنج دفعه سری به سایت شما زدم. باور نماید اول وخت ندارم که تمام سیایت های افغانی را مرور کنم، بخوانم و بدانم که احمد چی ګفته و محمود چی . من ابدآ این کار را نخواهم کرد. که به سایت شما چیزی نوشته کنم و خواهش نشر انرا از شما در سایت شمانمایم ،ان چیزیکه در دریچه نظر سنجی شما اشتباهآ ارسال نمودم باور نماید. ان نوشته من اشتباهآ بجای اینکه در دریچه نظر سنجی افغان جرمن انلاین نوشته کرده باشم من انرا در دریچه نظر سنجی شما نوشتم وبشما ارسال نمودم، امید وارم بکمال بزرګواری از این اشتباه من بګذارید، من هیچ علاقه و دلچسپی نه به نظریات شما دارم و نه کدام علاقه شخصی بشما،
چون دریچه نظر سنجی شما و افغان جرمن انلاین عین دیزاین است اشتباهآ من ان نظر خود را بشما ارسال نمودم، این اشتباه که از من سر زده بنده را ببخشید، همچنان از نصایح لقمان حکیمانه؟ تان یک جهان تشکر میکنم.
چون موضوع و محتویات ان نوشته را فعلآ فراموش کردم نمیدانم بالای چی و کدام مسایل و موضوعات من تبصره نموده بودم، لطفآ اګر زحمت نمی شود ان نوشته و نظر من که سهوآ بشما ارسال نمودم به ادرس ایمیل من و یا سایت وزین افغان جرمن انلاین دوباره نقلآ ارسال نماید. ممنون میشوم
اصل این نوشته من به سایت اریانا و کاپی به سایت افغان جرمن ـ انلاین.
قاسم باز

استاد گرامی جناب پوهاند صاحب هاشمیان با عرض سلامها و احترامات، از توجه تان به نوشته این کمینه ممنون و سپاسگذارم. در رابطه به یادداشت امروزی تان با کمال احترام عرض نمایم که:
سردار محمد عزیزخان در جون 1933 در المان به قتل رسید، دو برادر( نادرخان و هاشم خان) که مصمم به تصفیه طرفداران امان الله خان بودند، حکم اعدم محمد ولی خان دروازی( که محکمه خود شان اورا به هشت سال زندان محکوم و سه سال آنرا سپری نموده بود)، غلام جیلانی خان و.... دیگران را صادر نمودند آن گونه که اخبار دولتی « اصلاح » شهادت این یاران را در 24 سنبله 1311 نوشته است که نادر خان هنوز حیات داشت و محمد ظاهر خان در 17 عقرب همان سال ( 8 نومبر 1933)بعد از قتل پدر به سلطنت رسید بناعاً شهادت یاران مظلوم(شاه محمد ولی خان دروازی، غلام جیلانی خان چرخی، شیر محمد خان، محمد مهدی خان چنداولی و فقیر احمد خان) حدود یکماه و بیست یک روز قبل از اعلان شاهی محمد ظاهر خان میباشد.
این سطور را با کمال عمیق ترین احترامات به حضور مبارک نوشتم.
با تجدید احترامات فایقه.

تبصره به ارتباط نوشته های دانشمندان محترم آقایان احسال لمر والله محمد خان
مقالۀ محترم آقای احسان لمر دربارۀ اعدام وشهادت مرحوم فقیراحمدخان پنجشیری که بروایت مرحوم عبدالغفورخان نوشته شده، در یک پاراگراف آن اشتباه نام رخ داده است، قرارذیل:
""روزیکه نادرشاه فرمان اعدام محمدولیخان وچند نفردیگر رابصدارت ارسال نمود، نام فقیراحمدخان جزء فهرست اعدام شوندگان نبود، محمدهاشم خان همینکه فهرست را بخواند...وگفت نام یکنفرفراموش شده، آنگاه بقلم خود نام فقیراحمدخان رابنوشت...""
این فرمان بعد ازشهادت محمد نادرخان، به امضاء مرحوم ظاهرشاه صادرشده بود :
محمدهاشمخان صدراعظم ابتدا حکم اعدام مرحومین محمد ولیخان دروازی، غلام جیلانی خان، شیرمحمدخان وچندعضودیگر خاندان چزخی را درمجلس وزراء در صدارت تصویب گرفت وآن تصویب را به ظاهرشاه که نو پادشاه شده بود برای منظوری وامضاء روان کرد، زیرا حکم اعدام بقرار قانون اساسی مستلزم منظوری وامضاء پادشاه بود. اشخاص مذکور بشمول مرحوم فقیرمحمدخان قبلا دردورۀ سلطنت نادرخان مجبوس شده بودند ، اما محمدهاشم خان بخاطرشهادت محمدنادرخان که تنها قاتل باید اعدام میشد، نام یکتعدادشخصیتهای نامدار افغان را به انتخاب وتصمیم خودش قابل اعدام دانسته، فهرست آنرا برای امضاء به پادشاه جوان فرستاد که بجز نام پادشاه، قدرت واختیاری نداشت. وقتیکه فرمان برای تطبیق بصدارت رسید، محمدهاشم خان نام دشمن شخصی خودش، یعنی فقیراحمدخان، را که قبلا درسفارت ماسکو این دشمنی ایجاد شده بود، بقلم خود درفرمان اعدام اضافه کرد، درحالیکه مرحوم فقیراحمدخان پنجشیری متهم به هیچ جرمی نبود، وبحیث یک بندی سیاسی به امر هاشم خان محبوس شده بود. رویداد مناقشه درسفارت ماسکودرمقالۀ شما ذکرشده است.
مراد ازین تصحیح در فرمان اعدام، فقط تبدیل نام نادرشاه به ظاهرشاه است.

به ارتباط ملاقات آقای کسنجر با مرحوم محمدداودخان رئیس جمهورکه جناب آقای فوادارسلا بسیارخوب ترجمه کرده است، روش تحلیل و تدقیق دانشمند محترم الله محمد خان را از مواردی که تحت تبصره قرار داده اند، واقعبینانه و مطابق به معیارهای علم منطق یافتم.
با عرض احترام - سیدخلیل الله هاشمیان - 14 دسامبر 2016

آلمان، صبح صادق

"این بود پیشنهادات دولت افغانستان ، که متاسفانه بعضی ها آنرا خوانده نمیتواند"

متاٌسف نباشید، ان بعضی ها انرا خوب خوانده و فهمیده.

"بعضی از این در خواست هارا ما میتوانیم که انجام بدهیم."

جواب کسنجر!

ایا گاه از این کشور شرقی گاه از آن کشور غربی و عربی در خواست کمک بلا عوض هم شد انکشاف اقتصادی.

افغانستان سر شار از منابع و زیبایی های طبعی بوده و میباشد.

آیا با سر بلند رهبران آن نمی توانستن در همچو ملاقات ها در روابط اقتصادی بین دو کشور از امکانات فراهم آوری سهولت های سر مایه گذاری در ساحات مختلفه زراعتی از قبیل در اختیار گذاشتن زمین زراعتی برای کمپنی های تولید مواد غذایی در بدل این کمک ها و یا سهولت های سرمایه گذاری در ساحه توریزم که یک منبع خوبی اقتصادی برای انکشاف اقتصادی یک کشور میباشد، حرف بزنند و غیره و غیره.

این چنین درخواست های یک طرفه بنام کمک حیثیت سیاسی و ملی یک کشور مستقل را در مقابل مذاکره کننده پاهین می آورد.

مسولیت آبادی کشور را به دوش گرفتن و توسط بیگانه ها بدون دادن عوض است که کشور را به این حال و روز کشانیده.

رهبر مرحوم ما:"همچنان ما ضرورت برای لیله دختران در پوهنتون کابل داریم ."

کیسنجر: سفیر ما همین حالا گفت که مشرانو جرگه امریکا تذکر داده است که برای دختران یک اقدام کمک صورت بگیرد. شاید هم آن ها بیایند که آن را تفتیش کنند. ] خنده [ من نمیدانم که آیا جناب رئیس جمهورخبر دارند یکی از این جمهوری خواهان در یک افتضاح با دختران بدنام شده است. که این برای من پریشان کننده است ] خنده [ با تما این ها یک افتضاح جنسی هم کم مانده است"

این هم شد انکشاف اقتصادی کشور و این هم این بود پیشنهادات دولت افغانستان

چو عنقا برنگم خوشست آینه
که خود را به چشم هوس ننگرم

بیدل

پان اسلامیزم غازی امان الله خان و داستان فلم سینمایی آقای عزیزتحریک
میخواستم در بارۀ روایت آقای عزیزتحریک چیزی بنویسم، اما بسیار خوش شدم که جناب استاد سیستانی بحیث مورخ ذیصلاح، راپور آقای عزیزتحریک را مفرون بواقعیت نخوانده و رد کرده است. مشاهدات شخص خودم از قلم سینمایی مذکور یا فلم شبیه آن ازینقراراست :
در سال 1968 برای آوردن خانمم که درلندن تحت تداوی بود، از راه ماسکو عازم لندن بودم و چهارروز درماسکو توقف کردم - محصلین افغانی مرا با شهر ماسکو آشنا ساختند و یک شب هم به سینما بردند- درآن شب دوفیلم روسی و یک (سرفیلمی) نشان داده شد. درسرفیلمی مذکور که یک رویداد سیاسی، نظامی وتاریخی رانشان میداد ودرحدود 15 دقیقه دوام داشت همین صحنۀ لشکرکشیهای شورویها را به منطقۀ سمرقند وبخارا نشان
- افراد مسلح بلباس های محلی اوزبکی، ترکمنی، افغانی (پیراهن وتنبان، لنگی وچپن) دیده میشدند که قریه های پرنفوس وشهرها را اشغال میکردند- محصلین بمن گفتند که این سریال نمودار فتح واشغال سمرقند وبخارا توسط ملیشه های روسی میباشد. محصلین گفتند که در هرسینما یک (سرفیلمی -سریال -داکومنتری)که نمودار موفقیتهای بلشویکها باشد نشان داده میشود. تصورمن اینست که آقای عزیزتحریک نیز یکی از آن داکومنتریهای ساخت شوروی را دیده و تصور کرده باشد که ملیشۀ شوروی برای کمک به بچۀ سقو اعزام شده است.
درماسکو وشهرهای دیگر روسیه تعداد زیاد افغانها مصروف تحصیل بوده ویکعده هم بحیث مامور درسفارت یا تجارت کارمیکردند، که یکتن آنها جناب ملک الشعراء استاد نسیم اسیر است که بحیث نمایندۀ شرکت هوایی آرایان چند سال درماسکو موظف بودند - اززبان هیچ افغان چنان سرفیلمی یا داکومنتری درسینما های روسی دیده نشده که دولت شوروی ملیشه های خودرا برای کمک به بچۀ سقو به کلکان یا کابل فرستاده باشد. باعرض احترام - سیدخلیل الله هاشمیان - 14 دسامبر

عضو هیأت تحریر باید دارای صفات ذیل باشد:
لیاقت و اهلیت مسلکی وظیفه محوله را داشته باشد.
از تعصب و خود خواهی و خود بینی مبرا باشد.
از تداخل احساسات شخصی و قضاوت های عندی بپرهیزد.
به نمایندگی از این ویب ساست بزرگ، به اهانت نظر دهنده گان نپردارد.
از خطاب ها و اهانت های بیجا مانند عقل کل و عقل عالم و نابغه بپرهیزد.
صاحب حوصله فراخ بوده نظریات و مطالب مخالف ذوق و سلیقه سیاسی خود را سانسور نکند.
صاحبان نظریات مردمی را که به مخالفت با معبود احتمالی سیاسی شان مطالبی را مینگارند مانند یک عده بت پرستان، سبکسرانه و جاهلانه متهم به خاین بودن و ابلیس بودن و ایجنت بودن پاکستان تاپه نزنند.
معبود سیاسی خود را ولو شاه باشد یا کدام سردار دیگری، به مقام الوهیت نرسانند.
در هر تبصره خود مانند یک انسان نهایت مخلص و مهربان اظهار نظر کند.
در وظیفه خود ازبروز علایق گروهی جدا بپرهیزد.
از اوامر سردار منشانه و سردار مآبانه پرهیز نماید.
از فرمایشات بیجا و خود خواهانه، که باید چنین و یا چنان مینوشتی خود داری کند.
همیشه فکر کند که دیگران از او بیشتر میفهمند.
هرگز به ارتباط وظیفه خود عصبی نگردند.
اگر ظرفیت تعمیل ملاحظات فوق را در خود نمیبیند، شرافتمندانه خود را از وظیفه محوله افتخاری عضویت تحریر سبکدوش سازد .
تشکر

پیشنهادات کمک های اقتصادی داودخان از وزیر خارجه امریکا !


"وزیر پلان ما امروز جزئیات با شما صحبت خواهند کرد که ما در مورد کمک های امریکا چه نظر داریم. مگرمن می خواهم تذکر بدهم که به صورت مثال در وادی هلمند و کانال کجکی و جنریتر های برق آن. تمام این ها توسط
اضلاع متحده امریکا آغاز گردیده بود و ما میخواهیم که افتخار ختم آن هم به اضلاع متحده امریکا برسد. امتداد انرژی برق قندهار ، لشکرگاه ، گرشک و امتداد لاین بین قندهار و کابل.
در حوزه تعلیمات ما یک فاکولته انجنیری را در نظر داریم و میخواهم که آن توسعه داده شود و تعداد متخصصین زیاده تر گردد. آین هم توسط اضلاع متحده امریکا آغاز شده است و ما میخواهیم اضلاع متحده امریکا آن را تقویت نماید.

همچنان تقویت فاکولته زراعت را هم در نظر داریم. همچنان ما شدیداً ضرورت به اداره و منیجمنت داریم اگراضلاع متحده امریکا بتواند ما را کمک کند که یک انستیتوت اداری در افغانستان ایجاد شود ما سپاسگزار خواهیم بود.

همچنان ما کمک شما را در انکشاف دهات ضرورت داریم و اگر امکان دارد یک انستیتوت برای انکشاف دهات بوجود آورده شود.
در حوزه زراعت ما به کود کیمیاوی ضرورت داریم . اگر اضلاع متحده امریکا بتوانددر حدود 150000تن کود کیمیاوی برای ما بدهد ما بسیار زیاد سپاسگزار خواهیم بود.
در حوزه صحت عامه اگر برای اضلاع متحده امریکا ممکن باشد که یک شفاخانه بزرگ 450-500 بستر برای ما بسازد.
همچنان ما ضرورت برای لیله دختران در پوهنتون کابل داریم ."
این بود پیشنهادات دولت افغانستان ، که متاسفانه بعضی ها آنرا خوانده نمیتواند . بااحترام

گر چه دوستان پورتال یک نوشته بنده را امروز به نشر نسپرده و تقریباٌ جانب داری کرده و از دیگران را که بوی گل گلاب نوشتهء شان به طرف بنده میباشد به نشر می سپارند امید است این بار این کار را نکنند و ادبیات و مطبوهات آزاد را بندی نکنند.

یکی از مبصرین سیاسی"؟" این پورتال چنین می نویسد:

1-" اصلآ موضوع اصلی ملاقات داود خان با کسینجر تلاش موصوف برای گرفتن کمک های اقتصادی برای کشور، تاکید به فعال بودن افغانستان در جنبش غیر منسلک ، تشویق پاکستان برای یک حل صلح آمیز بین دوکشور ، تشویش از در های باز بروی مفکوره های چپ وراست در دوره دهه دیموکراسی ، وابستگی بعضی احزاب به کشور های دیگر و کمک های استخباراتی امریکا درباره اوضاع منطقه خلاصه میشد."

هیچ معلوم نشد که موضوع غیر اصلی در این جا چی بود. در قسمت اقتصادی خواننده گان اگر به ملاقات مراجعه کننددیده می شود که به صورت واضع جانب افغانی کچکول را باز نموده و می گوید بپرداز بدون اینکه پشنهاد اقتصادی عوض بکند و یا کرده بتواند.

مسلم که این نوع بر خورد در فورمول های سیاست بین المللی وابستگی به بار می آورد. کسنجر یک پروفسور بر جسته و وزیر خارجه امریکا را نمی توان تعلیم سیاست غیر منسلک داد.

2-مبصرین سیاسی این پورتال به یک موضوع که وقت از بین رفته کدام خواست ندارد فقط تبصره کرده. تبصره نمودن با خواست داشتن دو چیز متفاوت است.

3-"طبعا نشراین اسناد معتیر برای کسانیکه مانند استخبارات پاکستان (در سال های اول جمهوریت ) که کودتا را به شوروی پیوند میدادند خوش آیند نیست و میخواهند مانند گذشته از حقایق چشم پوشی کنند ."

چندان اسنادی هم نبود که بسیار جالب بوده باشد.

دو شخص که زمانی قدرت داشتند با هم بالای مسایلی حرف زدند و رفتند و ما هم خواهیم رفت. خوش ایند نوع بر خورد بعضی اشخاص که دیگران را به عقده مندی متهم می کنند، نیست.

اگر خوش ایند نباشد کس بالایش علاقه به تبصره نمی گیرد.
نشر این اسناد نشان می دهد که به کدام سویه پاهین افغانستان توسط رهبران آن گاه به این و گاه به آن بدون اینکه خود بدانند فروخته می شد و می شود.

4-"بگذارید بعضی اشخاص با همان مفکوره های تغیر نا پذیر خویش ، عقده گشایی نمایند آفتاب یه دو انگشت پنهان نمیشود."

مفکوره نویسنده جمله بالا هم تغیر نا پذیر است. از طرز نوشته فهمیده می شود که کی عقده گشا است و افتاب را به دو انگشت پت می کند.

زین چمن با درد پیمایی قناعت کردیم
جام گل تسلیم یاران ساغر ما لاله است

بیدل

ملاقات داودخان با کسینجر !

اصلآ موضوع اصلی ملاقات داود خان با کسینجر تلاش موصوف برای گرفتن کمک های اقتصادی برای کشور، تاکید به فعال بودن افغانستان در جنبش غیر منسلک ، تشویق پاکستان برای یک حل صلح آمیز بین دوکشور ، تشویش از در های باز بروی مفکوره های چپ وراست در دوره دهه دیموکراسی ، وابستگی بعضی احزاب به کشور های دیگر و کمک های استخباراتی امریکا درباره اوضاع منطقه خلاصه میشد.
بعضی مبصرین سیاسی (؟) درین پورتال میخواستند که در 4 ساعت ملاقات تمام موضوعات کشور و منطقه حل شود .

درهمین پورتال ، اسناد وزارت خارجه امریکا در باره دیدار وحید عبداله با سفارت امریکا دو ماه پش از کودتا و ملافات نعیم خان با سفیر امریکا و بی خبری شوروی از موضوع نشر شد.
طبعا نشراین اسناد معتیر برای کسانیکه مانند استخبارات پاکستان (در سال های اول جمهوریت ) که کودتا را به شوروی پیوند میدادند خوش آیند نیست و میخواهند مانند گذشته از حقایق چشم پوشی کنند .
پاکستان وایران از اشتباه خود در دوسال اول جمهوریت اعتراف کردند ودرهمین ملاقات هم به آن اشاره شد .
بگذارید بعضی اشخاص با همان مفکوره های تغیر نا پذیر خویش ، عقده گشایی نمایند آفتاب یه دو انگشت پنهان نمیشود. بااحترام

هم وطن گرامی احمد نعیم خان
من چندی قبل در قسمت تحلیل ها، مضمونی مفصلی به ارتباط گپ هاو شعار های شما نوشتم که در آرشیف موجود است.
متأسفانه دلیل گفتن با شما کاملا بیفایده و ضیاع وقت است.
معذرت مرا از پاسخ به گپ های مشوش تان بپذیرید، امیدوارم از اوامر سردار مآبانه تان اجتناب ورزید.
تشکر

خداي او رسول ته زه هم دعا كوم او امين وايم. څښتن تعال او سرور کاینات دی ما قاسم باز او نورو ته هم هدایت وکی امین یا رب العالمین

آقاى أم ،
خداوند شما هدايت وراهنماى كند. سلام و باز هم سلام.

با عرض سلام.
جناب اقای فؤاد ارسلا زحمت کشیده و بعضاً اسناد تاریخی که از حالت طبقه بندی خارج شده، خدمت خوانندګان عزیز تقدیم میدارد که البته جای تردید نیست که اینګونه اسناد نزد محققین ِ علاقه مند به مسائل، مورد توجه و حتی استفاده قرار میګیرند که البته تبصره های هر یک از خوانندګان محترم نیز قابل اعتناء میباشند.
اُمیدوارم ایشان( اقای ارسلا) و یا هر عزیز دیګر مؤفق به دریافت و ارائۀ اسنادِ شود که در آن ،ادامه و نتیجۀ بحث فقید داؤد خان و کسینجر نیز بیان شده باشد.
به نظر این فقیر:
تشویش داؤد خان در زمینه، قابل درک بود و آنرا با زبان دیپلوماتیک بیان نمود امّا:
امریکا به هیچ صورت حاضر نبود که سدِ راهِ نفوذ شوروی در کشور ما ګردد و بی صبرانه در انتظار انجام کودتای حزب خلق و کشیدنِ پای کرملین به منجلاب رسوائی و مُفلسی بود چنانچه اینطور هم شد.

"جناب محترم الله محمد، مسایل ملی و کشوری را اینقدر سطحی بررسی نکنید. اګر موضوع شناخت باشد کشور امریکا در روز دوم تحول ۲۶ سرطان جمهوری افغانستان را به رسمیت شناخت،"

جناب محترم باز محمد هرگاه شما فکر مرا سطحی بدانید حق شماست اما خودم تا زمانیکه عمق را نبینم در سطح نمی بر ایم.

ضمناٌ من این را مستند از یک کتاب نوشته ام که شوروی نظام جمهوری را بتاریخ 28.04.1352 به رسمیت خواند یعنی دو روز بعد از انقلاب و به تعقیب آن هندستان، چکسلواکسا در عین روز و جمهوری اتحادی المان بتاریخ 29 و مغولستان و المان شرق بتاریخ 30 سرطان امریکا در قطار 14 بتاریخ 31 سرطان که در نمره 58 در کتاب عربستان امده بتاریخ 5 سنبله 1352.

از مقیمان زیارتگهء عجزیم چو شمع
سجدهء ما ست بپایی که ندارد رفتن

بیدل

محترم آقای عبدالواحد از سدنی

1-
"سياست و صرافى دو مسلك جدا است"

سیاست و صرافی دو مسلک جدا نی بلکه با هم پیوند ناگستنی دارند.

صراف که کلمه عربی میباشد در فرهنگ زبان چنین تعریف شده است:
" صراف کسی که پول خوب را از بد جدا می کند، زرشناس، کسی که شغلش داد و ستد پول یا عوض کردن پول با پول است".

سیاست که همچنان کلمه عربی میباشد در عین فرهنگ چنین معنی شده است که:

" اصلاح امور خلق و اداره کردن کارهای مملکت، مراقبت امور داخلی و خارجی کشور، رعیت داری، مردم داری"

با در نظر داشت دو تعریف بالا یک سیاست مدار خوب مخصوصاٌسیاست اقتصادی خوب داخلی و خارجی وی منجر به داد و ستد مالی بین مردم شده و می توان وی را هم زرشناس خوب تعریف کرد.

2-
" شهيد محمد داود در سياست و مذاكرات تجربه، فصاحت و بلاغه كافى داشت."

هرگاه از این تجربه درست استفاده می شد خودش به آن روز و ما به این روز نمی بودیم. بلاغت و فصاحت وی به من کدام مفاد غیر از ضرر نرسانیده که به آن دل خود را خوش کنم.

3-
" يك خواهش برادرانه اين اسم مبارك شما غير شريعى به نظر مى رسد، دير نخواهد بود كه از عالم دين نظر خواست. "

این خواهش شما برادرانه نیست بلکه شیطانی است.

الله محمد اسم من نیست بلکه الله اسم خداوند پاک و خالق عالم و انسان است. من اصلاٌ اسم ندارم. من جزء از هستی پروردگار عالم هستم. محمد هم اسم رسول صلی الله علیه و آله پیامبر خالق پاک برای بهبود وضع اخلاقی و اجتماعی عالم بشریت است.

در افغانستان نیکان ما این اسم را بالای اولاد های خود به افتخار می گذاشتن و می گذارند احتمالاٌ اسم همان عالم دین که شما از نگاه شرعیت به وی مراجعه کنید "الله محمد" باشد.

فاصله بین من و خداوندم از بین رفته. من در وجود خداوندم زندگی می کنم. می گویند خود شناسی خدا شناسی است گر چه بر عکس ان هم غلط نسیت.

وسلام

بنام آنکه جان را نور دین داد
خرد را در خدا دانی یقین داد
خداوندی که عالم نامور زوست
زمین و آسمان زیر و زبر زوست

شیخ عطار

محترم مومند !
شما که چند وقت پیش ار طرفداران سرسخت آقای هاشم میوندوال بودید از روزیکه آقای فرهنگ راجع به سخنان بابای ملت ، که میوندوال بوت های مرابوسید. 180 درجه تغیر کردید شما از آن به بعد ، از هواداران امان اله خان شدید . ازشما سوال کردم درباره سخنان آقای میوند وال که محترم موسی شفیق را آب فروش و به شخص شاه توهین کرده بود. هیچ اظهار نطر نکردید . شما درباره متانت ، شهامت و غرور آقای میودنوال در مقابل صدراعظم شوروی داستانی ساخته بودید در باره چاپلوسی موصف در درباره اظهارات شاه تبصره نکردید لطفآ نام شاه امیر امان اله خان را هم با مثال های بی مورد کوچک نسازید . صحتمند شوید

الله محمد مینویسد.
« هدف امریکا دقیقاٌ همین هم بود و انها از اول انقلاب می دانستند که این انقلاب از طرف اولین کشوری که به رسمیت شناخته شد بتاریخ 19.07.1973 از طرف شوروی بود و حالا اگوست 1976 با کسنجر این حرف ها زده می شود.»
جناب محترم الله محمد، مسایل ملی و کشوری را اینقدر سطحی بررسی نکنید. اګر موضوع شناخت باشد کشور امریکا در روز دوم تحول ۲۶ سرطان جمهوری افغانستان را به رسمیت شناخت،
کشور روسیه شوروی اولین کشور بود که استقلال و پادشاهی امان الله خان را برسمیت شناخت. شناخت یک کشور از کشور دیګر به معنی پپیت بودن یا نوکر بودن نیست.
باور کامل دارم اګر در لیل هفت و هشت ۸/۷ ثور سال ۱۳۵۷ کودتا حزب دیموکراتیک خلق ناکام می شد و یا ناکام میګردید. باز هم یک عده ... مخالفین محمد داودخان, حتمآ در بین مردم این را تبلیغ مینودند و میګفتند که محمد داوود بخاطر از بین بردن یک عده محالفین وطن پرست و روشنفکران را به این ګونه سناریو های ساختګی و خود ساخته بنام کودتا ساختګی انها را قل و قم نمود، چنانچه این ګونه تبصره ها دروغین را ما و مردم افغانستان زیاد شنیدند.

جناب محترم الله محمد!
بعد از عرض سلام میخواهم به خاطر نشر ترجمۀ سند "درخواست همکاری استخباراتی داؤد خان از امریکا"، اولاً از محترم آقای فواد ارسلا اظهار امتنان نموده و در ثانی از جناب محترم شما به خاطر تحلیل عمیق و نکته دانی تان، اظهار سپاس نمایم.
در ضمن میخواهم به عرض برسانم که در آیندۀ نزدیک، به ارتباط قضیۀ پشتونستان، به استناد این سند (گفت و گوی داؤد خان با کیسنجر) و اظهارات شاهدین عینی، از جریان مذاکرات داؤد خان با ذولفقار علی بوتو، معلومات و تحلیل جالبی را خدمت خوانندگان این پورتال و محققین تاریخ کشور، تقدیم خواهم نمود. با عرض سلام مجدد. داؤد ملکیار

آقاي ا م از ألمان
سياست و صرافى دو مسلك جدا است، شهيد محمد داود در سياست و مذاكرات تجربه، فصاحت و بلاغه كافى داشت.
يك خواهش برادرانه اين اسم مبارك شما غير شريعى به نظر مى رسد، دير نخواهد بود كه از عالم دين نظر خواست.
وسلام

محترم الله محمد خان
ذکاوت و لیاقت و اهلیت ذره بینی تان را در مسایل مورد بحث ،قابل تقدیر میدانم، احسنت.
ژوند، ژوند، عمر دی ډیر شه الله محمد خانه
په درناوۍ

خواهر محترم و ارجمند پلوشه جان راستکار
بعد از عرض سلام مسنونه، ژرف ترین مراتب اعتذار خود را مخصوصا به ارتباط سرء تفاهم در مورد جمله « لعنت بر منافقان و ....» خدمت تان تقدیم میدارم، باز هم به روحانیت غازی امان الله، سوگند یاد میکنم که این جمله به هیچ وجه متوجه شما نبوده و من هرگز همچو نیتی را نداشته ام.
من این صحبت را با ارایه همین معذرت، خاتمه داده از ایضاحات و توضیحات مزید در زمینه اجتناب ورزیده و آن را کاملا بی لزوم میدانم.
خدا نگهدار تان

با استفاده از حق اظهار نظر آزاد در باره مضامین به نشر رسیده این پورتال نظر اتی بنده در مورد "درخواست همکاری استخباراتی شهید داود خان از امریکا"

1-رهبر انقلاب در اوایل مذاکره با کسنجر می فرماید:" در جریان سفر قبلی شما برای من این فرصت مساعد شد که هدف انفلاب را در افغانستان به شما تشریح نمایم، که چرا انقلا ب صورت گرفت. همچنان برای من این فرصت مناسب شد که به شما پالیسی عدم انسلاک ما را و روابط ما را در منطقه برای شما تشریح نمایم. بنا بر آن ضرورت به تشریح مفصل نیست."

"بعد از ملاقات قبلی ما کدام تغیر بزرگی صورت نه گرفته است"

2-رهبر انقلاب به ادامه صحبت خود شروع به تناقص گفتن می کند به این متن:" اما تحولات مهمی در سطح منطقه صورت گرفته است که من مختصراً برای شما توضیح مینمایم. یکی از این تحولات تغیراتی است که در روابط ما با پاکستان و روابط بین پاکستان و
هندوستان صورت گرفته است ."

3-کیسنجر: "مشکل را چگونه حل خواهید کرد؟"

بعد از اینکه کدام جواب قناعت بخش در توزیع رهبر انقلاب دیده نمی شود می فرماید که:

:این پیش از وقت است که من در مورد نتایج مذاکرات و تماس های ما پیشگوئی نمایم ، مگر من امیدوار هستم که اگر این فضا ادامه پیدا کند ما خواهیم توانست که این موضوع را به شکل
ابرومندانه حل کنیم."

هیچ کس قادر به پیشگویی یک مذاکره سیاسی و یا دیگر نوع مذاکرات شده نمی تواند در غیر آن مفهوم مذاکره از بین می رود. ضمناٌ سوال آغای کسنجر این بوده که مشکل پشتونستان را چصور حل می کنید و رهبر صاحب زیاد بی جهت هر طرف حرف زده.

4-رهبر انقلاب و معین سیاسی وی بعد از این طرف و آن طرف حرف زدن بدون یک هدفمندی درست راه حل مشکل پشتونستان با پاکستان

از کسنجر که خوب متوجه حرف های شان است می شنوند که:"اما شما شاید این توقع را نداشته باشید که در جریان این سفر شما یک راه حلی خواهید یافت؟".

5-داود: "من از جناب شما تشکر میکنم. من این تذکرات شما را در مورد امنیت هردو مملکت را تائید و حمایت میکنم.".

این موضوع چی جای تشکری را دارد و کسنجر تذکرات زیاد هم نداده بلکه نظر خود رهبر صاحب را تکرار کرده.

6- رهبر انقلاب: " ما میدانیم که اضلاع متحده امریکا یک قدرت بزرگ است و توانائی بین المللی در استخبارات و معلومات دارد، و در ارتباط با آن جنبه روابط ذات البینی ، ما خوشنود خواهیم بود اگر شما ما را از آن تحولات در منطقه با خبر بسازید که تأثیرات منفی در امنیت ممالک منطقه خواهد اشت."

امنیت مناطق منطقه یعنی چی؟

کسنجر که دقیقاٌ پوزیشن بحث را درک نموده چنین پیش می رود:

"ما علاقه داریم که اگر جناب رئیس جمهور یک اندازه زیاده تر و دقیقاً آنچیزی را که به آن علاقه دارند توضیح فرمایند."

بعداٌ مرحوم سردار توضحاتی می دهد که از آن فهمیده می شود که مشکلی با روس ها پیدا کرده است چرا که می گوید:"در منطقه ای ما انواع مختلف منافع و ایدیالوژی ها با یکدیگر در اختلاف هستند ، و زمانی که این منافع و ایدیالوژی ها مختلف با یکدیگر در تماس میشوند همیشه مشکلات بوجود می آید. بناءً من فکر میکنم توانائی های که شما در اختیار دارید به مراتب بزرگتر و کاملتر از وسائل و توانائی های که ممالک کوچک دراختیار دارند."

کیسنجر:: از آنجائی که این بهتر است که در مورد این موضوع در موقعی بحث کنیم که من خودم اینجا هستم ، به عوض این که از طریق تیلگرام وغیره ، شما از همه زیاده تر در مورد کدام خطر مشخص پریشان هستید تهاجم و -حمله به خاک شما؟"

رهبر صاحب:" من فکر نمیکنم تجاوز از خارج کدام چیزی باشد که به وقوع بپیوندد . ما ترسی در آن مورد نداریم ، مگر در
مورد چیزی که پریشان هستیم خرابکاری از داخل میباشد"

رهبر انقلاب می خواهد مشکل داخلی خود را توسط یک کشور خارجی حل کند که خودش با انقلاب خود با همکاری چپی ها به وجود آورده. کسنجر وقت متوجه موضوع است اما رهبر صاحب متوجه موضوع نیست.

7-"اما در پالیسی های خود ، داخلی و خارجی، ما خطی را تعقیب میکنیم که صفت ممیزه طرز زنده گی ماست و برای ما با ارزش است. آین یک خط افغانی است بر اساس روحیه مردم ما و رسم و رسوم ما. بنا برآن یک چنین طرز فکر و روش یعنی یک طرز فکر روش مستقل و خط مستقل شاید متناسب به علاقه چپی ها و راستی ها نباشد."

کجای این مستقل است. با چپی ها انقلاب می کند و ار راستی ها تقاضای کمک استخباراتی بر ضد چپی ها.

8-"اگر دوستان امریکائی ما با ظرفیت ها ی بین المللی که دارند ، اگر خطری را برای مملکت ما احساس کردند ویا دیدند لطفاً به زودترین فرصت ممکن به مااطلاع بدهند."

پالیسی عدم انسلاک چی شد؟ نتیجه این نوع مذاکرات برای وزارت خارجه شوروی که در واشنگتن جاسوس هاس مجرب دارند نا معلوم نمی ماند.

9-"در ارتباط به سیاست خارجی ما که البته شما در آن مورد معلومات دارید ، من میخواهم بگویم که ما به شدت به پالیسی
عدم انسلاک پابند هستیم . و این کمک دوستانه را بر اساس همان پالیسی عدم انسلاک کرده ایم و امید داریم که شمااهمیت این پالیسی برای ما را در نظر بگیرید."

کشور های که سیاست عدم انسلاک را پیروی نمی کنند به اساس همین همکاری ها با هم وصل هستند. هیچ کس در ساحه بین المللی بدون هدف مشخص همکاری نمی کند. نشان دادن این ضعف را کسنجر در هوا درک نموده بود.

کیسنجر:" ما هیچ منفعتی در مختل کردن این پالیسی نداریم."

10-داود:" بلی این یک حقیقت است. ما یک موجودیت مشهود دوستانه اضلاع متحده امریکا را در افغانستان میخواهیم. بادر نظرداشت موقعیت جغرافیائی ما."

کیسنجر: ما هیچ منفعتی در پیچیده ساختن اوضاع شما نداریم، منفعت ما در این است که اوضاع شما بهتر شود. ماهیچ علاقه ای در بوجود آوردن فتنه انگیزی و جنجال برای شما نیستیم."

هدف امریکا دقیقاٌ همین هم بود و انها از اول انقلاب می دانستند که این انقلاب از طرف اولین کشوری که به رسمیت شناخته شد بتاریخ 19.07.1973 از طرف شوروی بود و حالا اگوست 1976 با کسنجر این حرف ها زده می شود.

خلاصه حکم اعدام افغانستان از همین مذاکره سر چشمه خود را باید گرفته باشد.


نه با ساز هوس جوشد نه بر کسب هنر پیچد
طبعیت چون رسا افتد به معنی بیشتر پیچد

بیدل

من رد همه اتهامات را که توسط محترم هاشميان بشکل ماده وار صورت گرفته و در آن به اتهمات محترم قاسم باز جواب ارايه فرموده اند تايد ميکنم زيرا محترم قاسم باز حوصله افغان پذيري و انتقاد را ندارند . محترم قاسم باز دوست فيسبوکي ام بود من در معرفي دگروال عبدالعظيم عزيز نوشته بودم که ، لغو تطبيقات و آنهم فقط ٢ روز قبل از اجراي آن توسط کودتاچيان نظامي ٢٦ سرطان يک چيزي تصادفي نبود بلکه پروگام آن قبلاً پي ريزي شده تا بدين شکل احساسات پاک باطني دگروال عبدالعظيم را جريحه دارساخته و وي را از وظيفه اش دلسرد سازند ، محترم قاسم باز با خواندن آن فوراً مرا از لست دوستان خود حذف کرد و ديگر در فيسبوک نديدمش

"" درمنطق هم بی منطقی ها وجود دارد..."" فرمودۀ استاد مرحوم ما !
درپوهنحی ادبیات مضمون منطق درصنف چهارم تدریس میشد وازیک کتاب ضخیم تالیف مرحوم پوهاند غلام حسن خان مجددی استفاده میشد.این کتاب بخشهای مختلف داشت ودریک بخش آن بوچود آمدن منطق بحیث یک مضمون مستقل که چطور از فلسفه جدا ساخته شد گنجیده بود- طرز تدریس استادطوری بودکه درهر دو ساعت درسی بین 20 تا 25 صفحۀ کتاب خوانده میشد واستاد بسوالات جواب میگفت. همه محصلین این صنف خصوصا دخترها بتنگ آمده بودیم وقراربرین شدکه ازخواندن بیشتر متن کتاب درحدود امکان جلوگیری شود، زیرا برای امتحان بارما سنگیتتر شده میرفت. چند سوال ازدرسهای گذشته ترتیب کردیم وازشروع درس تا یکنیم ساعت آن بسوالات مختلف که ازطرف استاد مجرب وباحوصلۀ ما توضیح وتشریح میشد، سپری گردید - آنگاه پرسیدیم که بروز آنیده قسمتهای گذشته را مرورکنیم، آنگاه استاد کتاب حاضری راخواست تاحاضری بخواند، وما اینطور فهمیدیم که امروزبخیرگذشته وبریا روز آنیده هم میتوان پلانی بسنجیم - اما قبل ازآن فرمود که برای روز آینده فلان مبحث را که 23 صفحه دارد بخوانید - ما کفتیم اگر اجازه باشد که بروز آینده مباحث گذشته را مرورکنیم، استاد که هدف مارا میفهمید با تبسمی فرمود، نخیر، برای روز آینده همین مبحث راکه گفتنم بخوانید، واز شما امتحان تحریری میگیرم که ببینم چقدر آنرا فهمیده اید واین مبحث نیز بموضوعاتیکه امروز درصنف مطرح شد، ارتباط دارد. ودرضمن فرمود که از سوالات امروزشما وتوضیحات وتشریحاتی که صورت گرفت شاید ملتفت شده باشید که درمنطق هم بی منطقیها وجود دارد...

امروروقتی شکایت محترم مومند صاحب را از(ز.ک. یا ز.ز.)خواندم که اورا بی منطق خوانده است - و درجای دیگر درصحبت دوستانه بین محترمان میرمن پلوشه راستکار و آقای مومند به این جمله ازقلم محترم مومند صاحب برخوردم که ""این انتا گونیزم را در منطق صوری تضاد منطقی گویند.""همان فرمودۀ استاد مرحوم ما بیادم آمد که "درمنطق هم بی منطقیها وجودد دارد..."
اما من در کلکین نظریابی این پورتال نوشته یا تبصره ای بزیر نام (ز.ز. یا ژ.ک.)نیافتم تا بدانم که آنمحترم چه مقصد داشته است. با عرض احترام - سیدخلیل الله هاشمیان -13 دسامبر

مسولین محترم سایت افغان- جرمن انلاین.
مضمون جناب عالیقدر اقای محترم فواد ارسلا تحت عنوان ( ) که در باره مناسبات سیاسی دولت جمهوری محمد داوودخان , و کشور امریکا نوشته شده، این اسناد و این ترجمه یکی از مضامین پر ارزشتر و مهمتر دوران تقریبآ شش سال جمهوریت است.این راپور نه تنها مشت کوبنده به دهن یک عده هذیان ګویان است بلکه این راپور یکی از اسنادهای معتبرست در مورد سیاست، رویش و اجرات دولت جمهوری شهید داوودخان، بهر صورت
ګردانندګان محترم،
اګر شما بزرګان متوجه شده باشید در صفحه چهارم این راپور که توسط برادر حقیقت جو ما اقای فواد ارسلا ترجمه شده بعد از سطر ۳۴ صفحه چارم عین مطلب تا سطر ۳۲ صفحه پنجم تکرار شده، من با اجازه اقای محترم ارسلا از شما میخواهم تا لطفآ ان چند سطر تکراری که در این ترجمه و نوشته پر بها اضافه شده، حذف شود بهتر خواهد بود. باعرض ادب

جناب محترم مومند صاحب عرض سلام!
به حیث بندهٔ خدا از صدق دل دعا می کنم که هر نوع درد را از وجود شما دور کند و عمر دراز نصیب تان کند.
اما بعد:
اگر چه جناب شما با شروع نظر تان «اولتر از همه به حیث یک آدم شکاک ، صادقانه، باید اعتراف نمایم که اندیشه خود را در زمینه هویت واقعی تان پنهان کرده نمیتوانم،» جاده را یک طرفه ساخته جای برای گفت و گو نگذاشتید. با یک شخص شکاک تبادل نظر کردن آب در هاونگ کوبیدن است.
مومند صاحب عزیز! اگر کسی تا صنف پنج مکتب هم درس خوانده باشد از طرز نوشتهٔ تان هوایدا می گردد که شما بین آن دو اودرزاده ها بی طرف نیستید لطفاً به این قسمت نوشتهٔ تان توجه کنید:
«من ادعا نمودم که در هردو رژیم شاهی و رژیم کودتایی داؤد خان،»
«دوره جمهوریت کذایی و استبدادی سردار داؤد به شیوه سردار هاشم خانی »
ویا:
روز کودتاي «سر طانی»
می بینید که شاهی را نرم و ساده ولی جمهوری را کودتایی داود خان و استبداد می نویسید!؟ حالا خود تان قیاص کنید.
این قانون سیاست است که هیچ زعیم وزیران قوتهای مسلح را داناتر و با سوادتر از خود مقرر نمی کنند ورنه مثل رئیس جمهور مصر جایش زندان است.
محترم مومند صاحب، این قسمت نوشتهٔ تان این هیچ مدان را زیاد متأثر ساخت خود لطفاً توجه کنید.
« شما این اشخاص را به اساس ذوق و سلیقه و „سطح دانش“ خود، قابل پیروی دانسته اید»
در بارهٔ آنهای که من از ایشان نام برده ام، ذوق و سیلقهٔ من در کار نیست لیاقت ودانش شان به همه معلوم است اینکه شما در آن «شک»دارید خود مختارید.
اینکه خداوند به شما علم غیب داده نام های مستعار را می شناسید، من چیز گفتنی ندارم صرف تبریک عرض می کنم.
چون در نتیجه شما تمام نوشتهٔ مرا دروغ پنداشتید و این پراگراف را به آن علاوه كردید.
«لعنت بر منافقان و کسانیکه دروغ میگویند و مسایل ملی را از نگاه منافع ذاتی و شخصی مورد ارزیابی قرار میدهند.»
من برخلاف شما از بارگاه خداوند متعال برای تان استدعا می نمایم که همیشه از جملهٔ نیکان حساب شوید.
من کدام درجهٔ علمی ندارم تا صنف ده درس خوانده ام
با عرض حُرمت

ممنون از آقای ارسلا !

از محترم فواد ارسلا که ملاقات وزیر خارجه امریکا ( کیسنجر )را با داودخان ترجمه نموده وبه دسترس خوانندگان قرار داد از صمیم قلب ممنون بوده برای شان صحت وسلامتی آرزو کرده تا روشنی زیادتر در موضوعات افغانستان را با اسناد نشر کنند تا ازحقایق مردم آگاه شوند. با احترام

جناب بزرگوارعبدالجلیل جمیلی، اجازه دهید نخست بهترین احترامات و سلامهای خویش را توام با دست بوسی ها به حضور تقدیم دارم.سطور زیبا و پر محتوای مورخ11.12.2016 شما را مطالعه و از آن نهایت حظ برده و مطالب مهمی آموختم. من در چندین نبشته او را سردار و از خانواده دور سلطنتی خوانده بودم، با ابنهم اشتباه من تصحیح شد اما در باره کار دانی او مصاحبه ای از آقای ویس ناصری با جناب دکتور صاحب مرحوم علی احمد خان پوپل خوانده بودم که سردار نعیم خان بوی شکایت کنان گفته بود که والله که من می بودم این بچه( منظور وحید عبدالله مرحوم) را کاتب سوم یک سفارت مقرر نمی کردم و برادرم چه مقام و پستی را به او داده ....
به ارتباط سوه استفاده آنچه از چور و غارت رهبران امروز می بینیم نه ظاهر شاه مرحوم و نه مرحوم داود خان مثل اینها بودند. با تجدید احترامات فایقه

خدمت هم وطن محترم جناب ز.ک
با تعجب فراوان تبصره جناب شما را در پیشانی، جوابیه خود عنوانی محترمه پلوشه راستکار دیدم، نکات ذیل در تبصره جناب شما قابل تذکر است:
یک: جناب شما به نحوی از اختفاءهویت کار گرفته و اسم مبارک تان راتصریح نکرده اید، این کار نه تنها، قاریین گرام و مخصوصا ذوات محترم مخاطب شما را با مغشوشیت هویت جناب عالی مواجه میسازد، بلکه از جانبی هم گستاخی معاف، دال بر بزدلی جناب عالی است.
دو: جوابه من خدمت خواهر هم وطن پلوشه راستکار بود، ولی نظر به دلایلی عندی، جناب شما را به تکلیف .... مصاب ساخت.
سه: اگر جناب شما اینقدر علاقه مند بودید که به وکالت خواهر محترم شمشیر از نیام کشیده و با من داخل مصاف شوید، بهتر بود، انتقادات و اعتراضات خود را به تفصیل و به نام اصلی خود مینوشتید، تا از یکطرف ادعای تان شکل منطقی میداشت و از جانبی هم، قاریین گرام در قسمت هویت جناب عالی مغشوش نمیشدند.
چهار: شما نوشته مرا جنگی و بی منطق تصور فرموده اید، من در نوشته خود بصورت بسیار مؤدبانه، همشیره هم وطن خود را مخاطب قرار داده ام، و کدام اهانتی علیه هیچکسی در نوشته من وجود ندارد، آنچه ممکن جناب شما را مشتعل ساخته باشد همانا عدم اعتقاد من به منطق کذایی و دروغین و فریبنده « دیمکراسی واقعی و معقول » خواهد بود و بس.
پنج: جناب شما تحت انگیزه انتقام بی ربط و بی لزوم مرا، عالم تمام علوم یا عقل عالم خطاب نموده اید، ممکن دلایل خود را در زمینه توضیح فرمایید؟ مگر این گفتار شما مبین مافی الضمیر شما نیست که برخلاف پالیسی این ویب سایت معظم، حق آزادی قلم را از من سلب کنید؟
شش: استاد استادان، داکتر صاحب هاشمیان، محترم نوری ازادی و محترم لمر به حمایت گفتار من مطالبی بدست نشر سپردند، ولی تنها جناب شما، مرا بی منطق و به تحقیر عقل عالم خطاب فرمودید.
روی مبارک و نازنین تان را در عالم غیاب میبوسم.
با عرض حرمت

بی بی گرانقدر و محترم پلوشه جان راستکار
احترامات این برادر تان را بپذیرید
اولتر از همه به حیث یک آدم شکاک ، صادقانه، باید اعتراف نمایم که اندیشه خود را در زمینه هویت واقعی تان پنهان کرده نمیتوانم، زیرا بازار اسمآ مستعار و اختفأ هویت به شکل مذبوحانه درین ویب سایت گرم است.
به هر صورت شما خواهر محترم، یکی از جملات نوشته مرا در جوابیه خود قرار ذیل کود نموده اید: « من به روحانیت غازی امان الله سوگند یاد میکنم که منظوری جزء، بیان واقعیت های اجتماعی و سیاسی کشور ندارم، من خوشبختانه، نه شاه پرست بودم و نه داؤد پرست، تبصره من در مورد دو وزیر دوره شاهی و کودتایی در توازن کامل قرار داشته و مبین صداقت ادعای فوقالذکر است.»
بی بی محترم! شما بعد از کود کردن پاراگراف فوق، در مورد نوشته من چنین تحریر و ابراز نظر فرموده اید: « من این صداقت مومند صاحب را قبول میکنم ولی اگر قضاوت شان در مورد این دو وزیر جنگ( دفاع) ملاک عمل قرار گیرد، پس چرا وزیر دفاع حبیب الله نتوانست از کشتن او جلوگیری کند.......
شما در اخیر تبصره تان، نظر شخصی و برداشت تان را در مورد نوشته های چند هم وطن گرانقدر ابراز و به عین شکل یک دانشمند محترم دیگر، که توصیه ممثلی بعمل اورده بود، توصیه نموده اید که:« اگر ما در باره شاهی و جمهوریت مینویسیم باید مثل سیستانی صاحب و داکتر صاحب کاظم و داکتر صاحب زمانی ولمر صاحب مستند و بدون حب و بغض بنویسیم ...»
بی بی گرانقدر! لطفا به عرایض این هم وطن کوچک تان گوش فرادهید و قاریین گرام هم از روی مهربانی قضاوت فرمایند:
یک: در قسمت اول نوشته تان اعتماد خود را به « صداقت » گفتار من ابراز داشته ولی در قسمت اخیر، پیشنهاد نموده اید که باید مانند ذوات مورد علاقه تان ... مستند و بدون حب و بغض بنویسم.
این انتاگونیزم را در منطق صوری تضاد منطقی گویند.
دو: برداشت شما کاملآ، با آنچه من در مورد دو وزیر دوره شاهی و جمهوری نوشته ام مباینت دارد، بدین معنی که من ادعا نمودم که در هردو رژیم شاهی و رژیم کودتایی داؤد خان، اصل انتخاب وزرای دفاع شان را روی محور سلایق و روابط خونی و نژادی و یا عبارت روشن رابطه « سرداری » میچرخید، نه اصل لیاقت و کار دانی و اهلیت مسلکی.
من در زمینه در دوره شاهی از سه جنرال بسیار ورزیده اوردو، یعنی شهید جنرال کته وازی، شهید جنرال خان محمد خان مشهور به مرستیال که در دوره جمهوریت کذایی و استبدادی سردار داؤد به شیوه سردار هاشم خانی سر به نیست شد وهم جنرال کریم مستغنی نام بردم، که هر سه ذوات مذکور نظر به لیاقت ، اهلیت و درایت و سوابق کار شان، مسلما نظر به سردار خان محمد بارکزِی وزیر دفاع شاهی، شایسته تر و مستحق تر بودند. واین یک واقعیت مسلم است. در مورد وزیر دفاع دوره شاهی شایعه ای در آن زمان در محیط پخش شده بود که موصوف در روز کودتای سرطانی، در زیر زمینی خانه خود مخفی شده بود، الغیب وعندالله.
سه: شما پیشنهاد و توصیه نموده اید که به ارتباط دوره شاهی و کودتایی داؤد خان، باید مانند اشخاص مورد نظر شما مستند و بدون حب و بغض نوشته شود.
درین مورد نکات ذیل قابل تأمل است:
یک: شما این اشخاص را به اساس ذوق و سلیقه و سطح دانش خود، قابل پیروی دانسته اید، سوال درین جاست که شما خودتان تا کدام اندازه از سطح علم و دانش مسلکی و تحقیقی در زمینه برخور دار هسید که به مدار آن، همچو حکمی را صادر میکنید، بد نخواهد بود که از تبحر علمی و تحقیقی خود در زمینه ما را مطلع سازید.
دو: تذکر تنها چهار نفر محترم فوق الذکر شما چنین میرساند که درین ویب سایت بزرگ و معظم تنها و تنها ذوات مذکور اند که مستند مینویسند و بقیه تمام نویسندگان فاقد همچو اهلیت اند، در حالیکه در ارشیف این ویب سایت و همچو همین حالا در قسمت تحلیل ها مضامین و مقاله های دانشمندان عالیمقامی وجود دارد که مراجعه به ادعای شما را از بیخ و ریشه رد میکند، ایجانب از تذکر نام های این ذوات به خاطری اجتناب میورزم که مبدا اسم یک عده بزرگواران از قلم بماند و با عین مشکل غیر عادلانه شما مواجه شوم.
سه: در زمره اسمأ متذکره شما، نه تنها، دانشمندی محترمی دایم در زمینه موضوعات سیاسی مواقف غیر عالمانه و کاملا اقتضایی اختیار میکند بلکه بد تر از آن تحت نام مستعار « عین الدین راستگو » از تحقیر و تذلیل دیگران احساس تلذذ و عقده کشایی میکند.
چهار: هیچ انسان مدنی ودارای شعور سیاسی در موارد مسایل اجتماعی، کلتوری، تاریخی و سیاسی از تمایلات حب و بغض خالی شده نمیتواند و شخصیت های محترم مورد نظر شما نیز از این قاعده مستثنی نیست.شاعری گفته است:
درین دنیا کسی بیغم نباشد
اگر باشد بنی آدم نباشد
پنج: من متکی به مشاهدات زندگانی و معلوماتی که از تاریخ معاصر کشور دارم، متأسفانه به هیچصورت نمی توانم مشروعیت کودتا را علیه یک نظام قانونی کشور قبول کنم، این یکی از مسایلی است که نظریات مرا به ارتباط دوره کوتایی در نقطه مقابل، نظریات یک عده ذوات محترم مورد نظر شما قرار میدهد، هم چنان نظام یک حزبی دوره کودتایی را، به نحوی از انحاءپیروی از نظام های خود کامه ماکسیست و توتالیتر تلقی مینمایم.
شش: آنچه من در نوشته خود در مورد رأی اعتماد شهید میوندوال و انتقادات مرحوم صداقت وکیل کامه ننگرهار و هم در مورد بی کفایتس وزرای دفاع دوره شاهی و رژیم استبدادی کودتایی نوشتم همه مستند و درج تاریخ معاصر کشور ماست.
لعنت بر منافقان و کسانیکه دروغ میگویند و مسایل ملی را از نگاه منافع ذاتی و شخصی مورد ارزیابی قرار میدهند.
با عرض حرمت
تذکر: من به تکلیف مزمن گردن مصاب بوده، از طرفی هم مشکل کمسوادی در میان است ، امیدوارم اغلاط و نارسایی های املایی و تایپی مرا به دیده اغماض بنگرید. تشکر

محترم شاغلی عزیز خان تحریک، سلام او هر کله!

ستاسو په لیکنه « د سقاو زوی چا واک ته ورساوه، ۹ د دسمبر » کې ، نوی مطلب تاسو راوړی، چې د سقاو د ملي ضد بغاوت د قوي کولو لپاره د هغه وخت روسي شوروي دولت یو لوی لښکر د منځنی آسیا د کسانو نه جوړ او افغانستان ته یې د اماني دولت د سقوط لپاره رالیږلای وه، زه دا موضوع په بشپړ ډول نه تائید کوم. غل بچه سقاو د انګریزي استعمار چیانو یوه ماهره انتقالي پروژه وه د هغه عظمیم آزادي پال امان الله خان د منځه وړلو او د خپل اعتمادی کس نادر خان د نصب کولو لپاره ، نه د روسانو...!اما هغه فکري تضاد هم زه په نظر کی نیسم، چې زمونږ ملي قهرمان د استقلال محصل امیر امان الله خان یو منور خدای پرسته مسلمان وه او روسي دولت د ماتریالیستی مشرانو له خواء په کمونیستی مفکوره اداره کیده. لیکن د غازي امان الله خان انګلیسی ضد کلک دریځ د روسانو د هغه وخت د کمونیستی دولت د سیاست سره سمون خوړ او روسی دولت امانی دولت که څه هم په تاکتیکی لحاظ، تائید کاوه.

تاسو جناب که روسیه کی استوګن یاست او که وخت او امکانات درته میسر وي، د روس دولت د تاریخ آرشیفونه له نژدی وګوری او د هغوی چلند د اماني ویاړمن لس کلن دولت سره نور هم راوسپړی، دا به زمونږ د ګران افغانستان د تاریخي مسائلو د بل اړخ یو بل وضاحت هم وي.

په درنشت

سلام و عرض ادب خدمت خوانندگان و نویسندگان پورتال افغان جرمن آنلاین!
اولتر از همه آن ذوات محترمی که در کمال ادب با کلتور افغانی دربارهٔ تبصرهٔ من اظهاراتی نموده اند تشکر می نمایم.
فکر می کنم از تبصرهٔ من برداشت غلط صورت گرفته یا منی بیسواد آنرا درست افاده کرده نتوانسته ام.
من در مجموع خلاف روشن شدن زوایای تاریک تاریخ وطنم نیستم علاقه دارم تا از طرف اشخاص و افرادی که صلاحیت های در زمینه دارند به این کار ملی ادامه دهند. ولی تا جای که از تبصره های بعضی دوستان ما دیده شده، گپ از روشنگری قضیه به مسایل فاملی و شخصی کشانده شده است.
نمونهٔ آن همین تبصرهٔ محترم مومند صاحب در زمینه است چنانچه محترم کاسی صاحب مسٔول این بخش می نویسند:
«من زمری کاسی قصدا نوشتهء مومند صاحب را با کمی سانسور نشر کردم»
پس دیده میشود که این نوشته هم از سر و تنه اش چیزکی قیچی شده است ورنه آتشبای دوباره شروع میشد.
جناب محترم مومند صاحب می نویسند:
«من به روحانیت غازی امان الله سوگند یاد میکنم که منظوری جز، بیان واقعیت های اجتماعی و سیاسی کشور ندارم، من خوشبختانه نه شاه پرست بودم و نه داؤد پرست، تبصره من در مورد دو وزیر دوره شاهی و دوره کودتایی، در توازن کامل قرار داشته و مبین صداقت ادعای فوق الذکر است.»
من این صداقت مومند صاحب را قبول می کنم ولی اگر قضاوت شان را در مورد این دو وزیر جنگ(دفاع) ملاک عمل قرار گیرد، پس چرا وزیر دفاع حبیب الله نتوانست از کشته شدن او جلو گیری کند؟ چرا وزیر دفاه امان الله خان نتوانست از شورش های ضد امانی جلوگیری کند؟ چرا وزیر دفاع حبیب الله کلکانی که تازه جنگ را تجربه هم کرده بود نتوانست آنرا تغیر دهد.همین طور وزرای دفاع نادر خان، تره کی، امین، کارمل، ربانی، ملا عمر، حامد کرزی و اشرف غنی.
هم چنان وزیر دفاع شوروی وقت و به گفتهٔ مردم وزیر دفاع سوپر قدرت امریکا، حتی یک نویسنده و ژورنالست جرمنی نوشت: «سوپر قدرت دنیا (امریکا)در ریگ های عراق غرق میشود»
اگر ما در بارهٔ شاهی و مجهوریت می نویسیم باید مثل محترم سیستانی صاحب، محترم داکتر صاحب کاظم، محترم لمر صاحب و محترم داکتر زمانی مستند و بدون حُب و بُغض بنویسیم.
هم چنان شرایط زمان و مکان را از نظر دور نداشته باشیم به فشار های داخلی و خارجی هم نیم نگاهی به اندازیم از شرایط سیاسی، اقتصادی داخل و خارج هم چشم پوشی نکنیم. در نوشتهٔ های خود از مهمان همسایهٔ خود نقل القول نکنیم شاید بهتر باشد.

از پای بوسی شاه تا انتقاد !
درهمین دریچه نوشته شده است که باجه مرحوم ظاهرشاه ، آقای امین فرهنگ مینویسد :

"اعلیحضرت خودش باری برای یکتعداد هموطنان در روم قصه کرد که وقتیکه میوندوال را احضار نمودم و برایش ابلاغ کردم که کابینه جدید را بسازد بی محابا خودرا پیش پاهایم انداخت و شروع به بوسیدن بوتهایم کرد. ولی من ( پادشاه ) اورا بلند کرده گفتم که : صدراعظم صاحب ! در دربار افغانستان این کار معمول نیست. "
آقای میوندال بعدآ شاه و آقای موسی شفیق را آب فروش خطاب نموده و گفته بود تا این شاه است واین قصر ها، مردم افغانستان روی خوبی را نمی بینند.

آیا چوکی مقام صدارت به این چاپلوسی ، پای وبوت بوسی شاه می ارزد ؟؟ و چرا شاه یک شخص چاپلوس را بحیث صدراعظم تعیین نمود ؟؟

افشأ یک راز بزرگ در تبصره استاد صاحب هاشمیان
بعد از تبصره کوچک من در مورد دو وزیر دفاع بی کفایت دوره شاهی و دوره کودتایی داؤد خان، استاد صاحب هاشمیان خاطرات خود را به ارتباط وزیر دفاع دوره شاهی و ملاقاتیکه مبان شان در کدام محفل عروسی در جنوب کلیفورنیا صورت پذیرفته بود، وزیر دفاع در جواب سؤال داکتر صاحب هاشمیان ابراز میدارد که: اداره استخبارات وزارت دفاع چندین بار بمن راپور داد که کودتای به رهبری سردار داؤد خان در شرف تکوین است.
وزیر دفاع خان محمد « نه لوی درستیز » این جریان را چندین بار به حضور شاه به عرض میرساند و شاه هر بار این راپور تحریری را بی ارزش دانسته و با انگشت خود آن را دور انداخته و سر انجام به وزیر معتمد دفاع خود « نه لوی درستیز » هدایت میدهد که از آوردن همچو راپور ها در آینده بپرهیزد.
نخست خانه شاه اباد که با وجود همچو راپور های مربوط کودتا، آغه لاله خود را محاکمه و اعدام چه، که حتا در خانه اش نظر بند نساخت.
ثانیا شاید شاه فکر کرده باشد که داؤد با تمام غرور و شهرت ملی و بین المللی خود چطور حاضر خواهد شد که به عمل زشت، ناجونمردانه، سخیف و خلاف قوانین کشور، یعنی کودتا دست بزند؟
ثالثا هردو شاه و داؤد خان مانند « تگ و تگمار » در بین خود به توافق رسیده بودند و صحنه سازی کردند.
به هر صورت افشأ همچو راز بزرگ از زبان وزیر دفاع « نه لوی درستیز » دوره شاهی شایان اهمیت است.
در مورد تلقی « تگ و تگ ماری » شاه و .... داؤد خان باید علاوه کنم که: الغیب و عندالله
تشکر از استاد صاحب هاشمیان که هم وطنان را از همچو راز بزرگ خبر ساختند.

برادر محترمم آغای احسان لمر!
با در نظر داشت تبصرهٔ مورخ ۱۰ دسمبر ۲۰۱۶ شما در ابراز نظرها و بخصوص در مورد شهید سید وحیدالله - همین قدر برویت اسناد وزارت امورخارجه به اطلاع شما میرسانم که موصوف / وحید عبدالله - سردار نبوده! / و هویت مکمل ایشان // سید وحیدالله پسر شهید مرحوم سید عبدالله خان سابق ومدیر عمومی سیاسی وزارت امورخارجهٔ افغانستان است/ و پدر شان در دههٔ سوم و چهارم قرن بیست قبل از پسرش در زمانیکه هیأت ۳ نفری افغانستان تحت ریاست شان بصفحات شمال کشور برای رسیدگی به تخریبات / دریاهای پنج و آمو و کشک و مرغاب / رفته و با هیأت شوروی تخریبات را در ساحه میدندند و با کشتی روسها بر دریای آمو سیر و نظارت میکردند - هر سه نفر هیآت افغانستان در دریای آمو غرق و کشته شدند ؟؟؟ و چون شهید سید وحیدالل یگانه پسر فامیل بودند - گلیم شان در رابطه با دوستان شوروی !؟! جمع شد!
و اما مادر مرحومهٔ موصوف - خواهر مرحوم محمد شعیب مسکینیار و مرحوم محمد ابراهیم نوری و مرحوم محمد حسین غمین بوده و محترم نبیل مسکینیار بنیاد گزار و صاحب امتیاز تلویزیون آریانا افغانستان پسر مامای وی میباشد.
و در اخیر یک عرض عاجزانه!! ما وشما هزار ویک بیچارگی داریم و دشمنان بد گهر بی شمار و قرار مقوله های ملاهای ما - شیطان هم تا روز دفن انسانها بدنبال اوست ولی با دفن انسانی از تعقیب او دست میکشد ولی ما تا جهان است دست به یخن هم و جشن دشمنان را چاقتر میکنیم که چرا؟
سویهٔ تحصیلی بجای خود ولی با توجه بروزگار قهرمانسازی ها و جهاد پروریهای امروزی - سید وحیدالله را که با تجربهٔ کاری اش خوب میشناختم - افغان مرد میدان با نا موس وبا شهامت و بی ترس و بسیار بسیار از بوت پاکی ها دوُر بود و عبادت خالق خودرا فراموش نمیکرد به تناسب دوران وزارت امورخارجهٔ بدبخت ما بعد داودخان شهید! - از حفیظ الله امین تا امروز؛ هیچ کسی خلای هیمن سید وحیدالله را بر این کرسی پر نکرده است و در تمام ماموریتهایش فقط یک خانهٔ معمولی در وزیر اکبرخان آن زمان بود که آنرا هم چور کردند . با سلام مجدد .

قضاوت بیطرفانه !

دردوران ظاهر شاه و داود خان در وزارت دفاع ، قدرت اصلی از نگاه نظامی به لوی دزستیز ارتباط ، و وزیر دفاع شکل سمبولیک داشت. در هر دو دوره، جنرال غلام فاروق خان در دوران نظام شاهی ، جنرال مستعنی و جنرال عبدالعریزخان در نظام جمهوری اشخاص تعلیم یافته و وطنپرست بودند. آقای مستعنی در ترکیه و دگرجنرال عبدالعزیز در هندوستان و ترکیه تحصیلات عالی داشنتد .

افسوس در آن است هستند کسانیکه یااز ناآگاهی یا عقده ، نوشته های غلط را مینویسند و وقتیکه کسی متوجه شان ساخته است چندین بار از <<غلط نوشتن >>خود شان اعتراف کرده و دربعضی موارد پافشاری کرده اند.

وقتیکه یک دوره را عرضیابی میکنیم با ید در باره آن نظام ، کارهای خوب و خراب آن قضاوت شود .
چون دوران 5 سال جمهوریت کار های زیادی صورت گرفت وتا آخرین روز امنیت و اقتصادکشورروبه بهبود بود چشم پوشی نموده بالاخره نوشته میشود بعد از دوره 5 ساله جمهوری نظام کمونیستی آمد مسولیش نظام گذشته است لذا بااین قضاوت ، دوران پادشاهی حبیب اله خان ، دوره آرامی بود امان اله خان کشور را به اغتشاش آورد و فرار کرد پس امان اله خان باعث وخامت اوضاع شد وباید آن طور قضاوت شود؟؟
با احترام

آیا اعلیحضرت امان الله خان واقعاً قهرمان ملی است؟
هزاران و میلیونها بار میگویم بله، چونکه: او بعد از اعلان استفلال ــ بنیاد معارف عصری را گذاشت ــ مطبوعات بیدار گر را توسعه داد ــ وطن مان را به جهانیان شناساند ــ شهر سازی جدید و مدرن را اساس گذاشت ــ قانونگذاری را تهداب گذاشت ــ موسس شورای ملی است ــ در جهت رشد صنایع و موسسات تولیدی گامهای متین گذاشت و ....
بعد از تجاوز شوروی از قوماندان سید جگرن، قوماندان ذبیح الله، قوماندان صافی از فرقه اسمار، قوماندان امین وردک و صدهای دیگر هم باید بحیث مدافعین این وطن یاد کرد....

جناب مومند صاحب! با عرض ارادت، عدهء از هواداران ح.د.خ. جناح پرچم وخلط شده با شورای نظار امروز در همه سایت ها الکترونیکی از «جنبش دهقانی» حبیب الله کلکانی سخن می زنند، مانند کلمه « قطعات محدود قوای شوروی» که بار اول وزیر دفاع وقت شوروی آنرا یاد آور شده بود و سالها آنرا تکرار نمودند.

غني: غازي امان الله خان افغانستان ته خپلواکي ګټلې او ملي اتل دی!

ولسمشر محمد اشرف غني د ښاري پراختیا د عالي شورا په پنځمه غونډه کې، چې د دارالامان په ماڼۍ کې جوړه شوې وه وویل، امان‌الله خان د افغانستان د خپلواکۍ ګټونکی او ملي اتل دی.
ولسمشر غني له دې مخکې هم د آقینې په بندر کې د ترکمنستان – افغانستان د اورګاډي لارې د پرانیستلو پر مهال، پخوانی پاچا امان‌الله خان ملي اتل بللې وو، چې د ښاغلي غني دا څرګندونې د یو شمیر سیاسي کړیو له توند غبرګون سره مخ شوې.
د احمدشاه مسعود د بنسټ مشر احمدولي مسعود په کابل کې د یوې خبرې غونډې پر مهال وویل، د افغانستان د ولسمشر دا څرګندونې د اساسي قانون او ملي ګټو خلاف دي. مسعود له ولسمشر غني څخه وغوښتل ترڅو په دې هکله وضاحت ورکړي، چې ولې یې د احمدشاه مسعود لقب د غازي امان‌الله خان لپاره کارولی دی؟ خو ولسمشر غني نن د خپلو خبرو پر مهال وویل چې افغانستان د څو زره کلن تاریخ په درلودلو سره زیات اتلان لري.
د سیاسي چارو کارپوه سعید کریمي وايي: که د احمدشاه مسعود کورنۍ پوهیده، چې مسعود ملي اتل دی بیا یې دومره اندېښنه نه درلوده، ټول پوهیږي، چې مسعود ته دا لقب د ټوپک او امریکایانو په غوښتنه ورکړل شوی دی، ډېر نه، لس کاله وروسته به څوک نوم هم نه اخلي.

با تائید سطوری زیبا جناب داود مومند و استاد هاشمیان بزرگوار، توجه خواهر گرامی پلوشه راستکار از هالند را به نکات ذیل جلب می نمایم که:
ضبط کن تاریخ را پاینده شو ******** از نفسهای رمیده زنده شــو
دوش را پیوند با امروز کن ******** زندگی را مرغ دست آموزکن
رشته ایام را آور بدست ******** ورنه گردی روز کور و شب پرست
سـرزند از ماضی تو حال تو ******** خیـزد از حال تو استقبال تو
مشکن ارخواهی حیات لازوال ******** رشته ماضی ز استـقبال و حال « اقبال»
محترما! روزی رسید که انجنیر محمد کبیر خان را وزیر فوائد عامه مقرر نمودند، سردار محمد هاشم خان صدراعظم بجواب تشکر وی گفت ما در تخته شطرنج یک دانه کمبود داشتیم که بجای رخ یا فیل یا وزیر کلوخ را مانده ایم ( مراجعه نمائید به یادداشتها داکتر قیوم خان برادر دکتر عبدالظاهر مرحوم). پس ملت افغان نزد انها ارزش کلوخ را داشت ....
جناب مومند به دو سردار بی کفایت اشاره نموده بودند.به اجازه شما و دیگر بزرگواران
من اشاره کنم از سردار نور احمد خان اعتمادی سالها کدر وزارت خارجه، وزیر خارجه صدراعظم نا موفقی که قصد خود کشی داشت اما در پست سفیر کبیر جمهوری افغانستان در اتحاد شوروی و یکی از برندگان جایزه لنین از جانب شوروی گردید، سردار وحید عبدالله (دپلومه دور ابتدائیه مکتب استقلال) (به نقل از پوهاند نظر محمد خان سکندر و هم سردار محمد نعیم خان که به دکتور غلی احمد خان پوپل گفته بود ــ مصاحبه ویس ناصری با دکتور پوپل مرحوم) با افراط و تفریط کاری هایش زمینه ساز برخورد لفظی مرحوم داود خان با برژنف مساعد گردید. از والاحضرت غلام حیدر خان مومند صاحب نوشتند، والاحضرت قوماندان گارد و امثال شان که باعث سقوط نظام و افغانستان گردیدند و............
من طرفدار نوشتن بدون توهین و بهتان و افترا و دروغ برای دریافت حقیقت می باشم.با تجدید احترامات

بچه سقو را کی به قدرت رساند؟
این عنوان یک مقاله کوتاه و مختصری است که جناب محترم عزیز تحریک در قسمت تحلیل ها بدست نشر سپرده است.
جناب عزیز تحریر به استناد یک فلم مستند روسی « ان تی وی » در سال دوهزارودو مینویسند که « روس ها به همکاری کشور های آسیای مرکزی و امیر بخارا یک لشکر بزرگی متشکل از ملیتهای ازبک،تاجک،قزاق، ترکمن و تاتار در لباس افغانی از دریای آمو گذشتانده و همه شان را بمناطق،تخار،کندوز،بلخ،جوزجان،سمنگان، بغلان، پنجشیر و پروان سوق داده و تحت زعامت بچه سقو ارگ شاهی را اشغال و بچه سقو را به تخت سلطنت جلوس دادند.»
مطالعه مطالب فوق الذکر لکچر پوهنتونی استاد بزرگوارم، پوهاند فضل ربی پژواک را که درخشان ترین ستاره استادان پوهنتون کابل بود به خاطرم آورد، بدین مفهوم که بعد از اشغال قدرت توسط سقوی های مدنیت سوز، جریده « پراودا »ارگان نشراتی حزب کمونست اتحاد شوروی نوشت که: در افغانستان انقلاب دهقانی صورت پذیرفته است.
درین شکی نیست که در بدو امر دولت شوروی از تولد یک دولت ملی ضد انگلیس تحت زعامت غازی امان الله استقبال کردند و دولت شوروی اولین کشوری بود که حکومت غازی امان الله را به رسمیت شناخت، ولی به هیچصورت دولت شوروی طرفدار استقرار یک دولت ناسیونالست بصورت متداوم در کنار کشور و متصرفات خود نبود.
امیدوارم هم وطنان صاحب نظر در زمینه ابراز نظر نمایند.

قدرمن سیستانی صیبه سلامونه مې ومنۍ او مننه چه د اڅړ صاحب لیک ته مو « اتلان....» زموږ پام وګرځاوو.
د آڅړ صاحب لیک، یو د هغو لیکونو نه دئ چه د لیکل ټول معیارونه یعنې منطق، فلسفه، ادبیات، حسابی خواوې او اړخونه او نور پکشې میندلئ شوو چه د نړیواله په معیارونو یا بڼسټ لیکل شوای دئ.
زما هیله دا ده چه دغه لیک په دری، پشه یی، ازبکی او نورو ژبو کېئ دې ترجمه شی او د پښتو ( وایکی ) کشې دې هم درج شی.
اڅړ صیبه تاسو ته ځولۍ ځولۍ گلونه در وړاندې کوم،
دښو هیلو سره.

مقالۀ محترم (سرلوح مراد زی) و تبصرۀ محترمه پلوشه راستکار
بعدازرویکار آمدن داکتراشرف غنی بحیث رئیس جمهور افغانستان، درمدت یکسال اول اورا (متفکر درجه دوم جهان) نابغه و چی، و چی میخواندند، واگرچه خبرداشتم که اکثریت آراء حقیقی درانتخابات را او برده بود، اما بعدازآنکه بخاطرحفظ چوکی ومقام درتحت فشار اجنبی حکومت 50% را قبول کرد، هیچکاه اورا متفکر ونابغه و...نخوانده ام. لیکن بعدازخواندن مقالۀ محترم مرادزی صاحب که درین پورتال نشرشده، میخواهم نه زیاد، بلکه اندک تغییر موقف بدهم وداکتر اشرف غنی را(سیاست مدارخوب) بخوانم.
محترم مرادزی صاحب جریان ششمین کنفرانس قلب آسیا وحضور زعمای افغان را درآن کنفرانس مورد تبصره قرارداده مینویسند که: "زعیم افغانستان درنوبت گفتارخویش به آن امدادی که پاکستان برای اموربازسازی درافغانستان کرده، مشاورامورخارجی صدراعظم پاکستان سرتاج عزیزرا مخاطب قرار داده به اوگفت:"ازین امدادشما ممنونم، اما این بهترخواهد بودکه شما این پول را درخاک خود به ضد تروریزم بکار اندازید."
مرادزی صاحب میگوید:"این نوع بیانات ولسمشرغنی درکنفرانس بین المللی قلب آسیا، علاوه برآنکه ازآمال وخواسته های افغانها نمایندگی میکند، بزبان بسیار ساده ومنطقی نمودار یک نفرت شدید افغانها درمقابل پاکستان نیزمیباشد. ولسمشرغنی درحقیقت این ضرب المثل پشتورا به پاکستان رساند که ( له خیره موتوبه ده، خوسپی دی راحخه وشره!- ازخیرتو توبه گارم، اما سگ دیوانه را که بجان من رها کرده ای، دورساز !) وبه پروتست خود با این کلمات ادامه داد:" طالبان بدون امداد پاکستان، یک ماه هم به پا ایستاده نمیتوانند." (ترجمه از متن پشتو).
"خطاب ولسمشرغنی به نمایندۀ پاکستان سرتاج عزیر به الفاظ صریح وموثر، درحقیقت تکرار بیانات یکقرن پیش غازی امان الله خان بود که بهنگام اشغال سلطنت وزعامت درجلسۀ بزرگ بمناسبت اعلان استقلال افغانستان، سفیرآنوقت انگلیس را با شوردادن شمشیربرهنۀ خود مخاطب قرارداده گفته بود:" تا آنوقت این شمشیرراغلاف نمیکنم که استقلال کشورخودرا بدست نیاورده باشم." و آنگاه از سفیر انگلیس پرسید که "فهمیدی !" و سفیر هم بجواب اعلحضرت گفت: "بلی فهمیدم." (ترجمه ازپشتو).
بعقیدۀ محترم مرادزی صاحب :" دوبیانیۀ فوق الذکر ولسمشرغنی درکنفرانسی مانند(قلب آسیا) که نمایندگان همه کشورهای دنیا درآنجا حضورداشت، تشت بدنامی ورسوایی پاکستان را از بام انداخت." (ترجمه ازپشتو).
مقالۀ مرادزی صاحب طویل ومفصل و مبتنی برشواهد واسناد تاریخی است ودرقسمت اخیرآن ازآوازه ای درمیدیای پاکستان خبرمیدهد که پاکستان متوجه رسوایی خود درکنفرانس (قلب آسیا) شده ومیخواهد یک جرگۀ زعمای پشتون، ازقبیل(زعیم حزب نیشنل عوامی اسفندیار ولیخان- زعیم حزب عوامی ملی پشتونخواه محمودخان اخکزی - زعیم حزب جمعیت العلمای اسلام مولانا فضل الرحمن -زعیم حزب جماعت اسلامی سراج الحق و زعیم حزب وطن آفتاب احمدخان شیرپاو) را بکابل بفرستد تا درزمینۀ ترمیم مناسبات افغانستان وپاکستان سعی نمایند. مرادزی صاحب بداکتراشرف غنی هوشدارمیدهد که اگر چه کابل مانند خانۀ خودپشتونها است وهروقت که بیایند خوش آمدند، اما اگر صلاخیت کافی نداشته باشند، مذاکرات شان بااشرف غنی بیفایده میماند ورواب خرابتر خواهد شد -هکذا به اشر غنی هوشدار میدهد که اکر این هیات صلاحیت کامل نداشته باشد، ازمذاکرات سیاسی با آن خودداری کند.
مرادزی صاحب درموردصلاحیت هیات سیاسی یک مثال تاریخی را هم بیان کرده که : زعیم فقید پشتونها مرحوم عبدالولی خان را صدراعظم وآمرنظامی آنوقت پاکستان ضیاء الحق احضارکرد وبرایش گفت : میدانم داکتر نجیب الله زعیم افغانستان دوست شماست، اگر بکابل بروید وبه او بگوئید که استعفی کند که درآنصورت صلح میشود وروابط بین دوکشور بهترمیشود - مرحوم ولیخان گفت من به ضیاء الحق گفتم :اگر داکتر نجیب الله ازمن تقاضا کند که ضیالاحق دوست شما هم میبباشد، به اوبگوئید که اونیزازین چوکی ومقام خود استعفی بدهد، درآنصورت شما به تقاضای او چه خواهید گفت؟ (ترجمه ازپشتو).
بهرحال، مقصد هاشمیان ازگزارش بالا اینست که من تاکنون کدام لقب مناسب به داکتر اشرف غنی یافته نتوانسته بودم. اما اینقدر ملتفت شده ام که تپ وتلاشهای اخیر اشرف غنی
زعمای پاکستان را که دشمن تمامیت ارضی افغانستان میباشند، درنزد دنیا بی حیثیت ومنافق ساخته است، واین حقیقت را هم بچشم سرمی بینیم که دراثر همین مساعی پاکستان بطرف انزوا روان است که مساعی داکتر خلیلزاد درامریکا وهم درکتابش نیز به شناختاندن چهرۀ واقعی وکثیف وغداریهای پاکستان مفید ومثمر بوده است. بنابرآن من اکنون حاضرم لقب (سیاستمدارخوب درمناسبات خارجی) را بداکتر اشرف غنی قایل شوم، ولی در امور سیاست داخلی هنوزهم تاکمر درخندق بند مانده است.
پیرامون انتقاد محترمه پلوشه جان راستکار که ایشانرافقط از طریق نوشته ها وتبصره هایشان میشناسم، من تبصرۀ محترم مومندصاحب را بدقت مرورکردم و درآن غیر ازتصویر شناختی که خودش از قدرتمندان سابق داشته، کدام خطاب زشت یا بیحرمتی به اشخاص، بشمول همان زمامداران، ندیدم. وما همه که رفتنی استیم، باید شناخت وخاطرات خود راازحکومتها و مدیران شامل در حکومتها، به نسل اینده بسپاریم.
اینک من هم یک خاطرۀ خود ازمرحوم سترجنرال خانمحمدخان سابق وزیردفاع رادرینجا بیان میدارم: چندبار ازآن مرحوم که درسندیاگو(فاصله یکنیم ساعت توسط موتر ازمنزل من)اقامت داشت، تقاضای یک مصاحبه راکردم که نپذیرفته بودند- تصادفا یک شب دریکمجلس هردویما حضورداشتیم ومن ارمیزبان تقاضا کردم که بوقت صرف غذا چوکی مرا به میز سترجنرال صاحب بگذارد. اینکارصورت گرفت ودران ممیزدونفردیگرهم بود که باخود وزیرآمده بودند وشاید اعضای خانواده اش بوده باشند که من خوب نمیشناختم.. بمرحوم گفتم که اززبان مرحوم دگرجنرال نذیرسراج شنیده ام که شعبۀ استخبارات وزارت دفاع راپورهای زیاد دربارۀ کودتای محمدداودخان بشما می آورد وشما امرکرده بودید که دیگر این نوع راپورهارا نزد من نیاورید. آیا این درست است ؟ فرمود، بلی درست است. گفتم جناب شما مسئدول دفاع ملت ومملکت بودید وبالاخره از طریق کودتای محمدداودخان خودشما وحکومت شما از بین رفت، چرا اینقدربه اموراستخبارات وامنیت بی توجه بودید؟ گفت: هربارکه به ارگ میرفتم آن راپورهارابه پادشاه میدادم، میخواند وبا نوک کلک مسترد میکرد، تا اینکه یکرورامرداد که دیگر این نوع راپورهارا نزدمن نیاورید. آنگاه من هم به آمراستخبارات گفتم این نوع راپورهارادیگرنزد من نیاورد. گفتم درصورتیکه شما میدانستید چنین توطئه ای در بین است وزورتان به خنثی ساختن آن نمیرسبد، هکذا شما یک وزیر بدون صلاحیت بودید وکارهارا همه سردارولی اجرا میکرد، چرا استعفی نکردید؟ گفت چندبار ازپادشاه تقاضاکردم مراتقاعد بدهد، اما قبول نیمشد وبمن وظیفۀ دیگر درنظرداشتند که فرصت آن نرسید...
درمجلۀ آئینه افغانسان ده ها مقاله در بارۀ غافل بودن وتماشاچی بودن همین وزیر نشرشده وهمۀ آن مقالات را خودش خوانده بود وهیچ عکس المل نمیداد وباوجود اصرار وتلفونهای من هیچ جواب و توضیحی را لازم ندانست و همه اسرار را باخود بقببر برد. خداوندمتعال همه گناهان اوراببخشد وجنت معلی را نصیبش گرداند.
بنابران بنظرمن افغانهارا باید تشویق کنیم خاطرات خودرا بنویسند تا برای نسلهای آینده یکمقدار معلومات برای خواند باشد. با عرض احترام- سید خلیل الله هاشمیان - 9 دسامبر 2016

قدرمن لوی استاد سیستاني صاحب! سلامونه او درناوی وړاندې کوم، له لوی څښتن څخه ښه صحت او اوږد عمر درته غواړم.
محترما! ستاسو څخه مننه کوم چې په افغان جرمن انلاین ویب سایټ کې مو زما لومړنۍ لیکنه د اونۍ غوره لیکنو ته غوره کړي ده، له هغې چې زه ستاسو له پوهې څخه ډکې مقالې لولم، نو ویې هڅولم چې خپلې لیکنې افغان جرمن انلاین ویب پاڼې ته ولېږم او ستاسو له لارښوونو څخه برخمن شم.
د افغان جرمن انلاین ویب پاڼې له محترمو کارکوونکو څخه هم مننه کوم چې زما لومړۍ لیکنه یې خپره کړه.
او په پای کې هغه کسان چې نه پوهیږي بې ځایه نیوکې او د تور قاضي په شان قضاوت کوي، د حمیدبابا لاندې بیتونه وړاندې کوم.
د نادان د وچو پوچو بې پروا یم – بیهوده ماتې میچنې ته څه وایم
له جوابه د جاهل د سوال مانده یم - الف بې مې لوستي نه ناخوانده یم
که دانا پرې کـــوته کیږدي مسلم – امیـــــــدوار یمه د عفوې د قلم
په درناوي

پس له سلامونو!
د ښاغلی سیستانی صاحب د توصئې په اساس می د انور انڅړ لیکنه ( قهرمانان.....) ولوستله. معلوماتی او احساساتی لیکنه ده. خو :
په دیارلس سوه څلورپنځوس کال د منی په موسم کی د راډیو افغانستان یوه ډله هنرمندان او کارکوونکی او سندغاړی د کندهار ښار ته د هنری اجراء پخاطر راغلی وه.
د درو لیسو شاګردانو ته پدې غونډه کی د ګډون بلنه ورکړه شوې وه.
د ستیج پر سر ګران میلمانه پر چوکۍ ناست وه او ښاغلی پکتین چه د پروګرام مشر ؤ، هر ګران میلمه حاضرینو ته ور پېژانده. ښاغلی ګُل زمان( زموږ د وطن تکړه سندرغاړی ) هم د میلمنو په ډله کی تشریف درلود کوم چه کلکه او ښکلې او آنتن داره لونګۍ ئې پر سر وه چه البته کنداریانو ته ددې ډول لونګۍ مشاهده غیر معمول کلتور برېښی. .تر درو څلورو میلمنو تر پېژندګلوی وروسته د ګُل زمان د معرفی نوبت ؤ خو ښاغلی پکتین سهواً هغه له نظره لیری او پنځم کس ئې معرفی کړ. د پنځم کس د معرفی کېدو سره سم د حاضرینو له منځه یو شوخ طبعَ شاګرد په لوړ آواز پر پکتین ږغ وکړ چه " ها یو پاته سو". پدې وخت کی ګُل زمان خپله له چوکۍ نه اوچت او وېویل چه زه ګل زمان یم.
د انور انڅړ په لیکنه کی هم د قهرمانانو د پېژندګلوی په ترڅ کی یو قهرمان او نابغه سهواً! !!!!! له یاده وتلی دی چه موږ ته ئې را پېژندلی وای. هغه قهرمان چه فقط د عکس د توهین په جرم ئې په سلهاوو ګُلالی ځوانان د ثور د امنیتی زندانانو په تورو تیارو کی د هستۍ سره بېګانه شویدی.بناً نوموړې لیکنه د سالم قضاوت د صفت څخه بې برخی ده.

محترمه وطنواله پلوشه جان راستکار صاحب، سلام!

من با جناب شما موافق نیستم که خاطرات، چشم دید های معزز صاحب محمد داود مومند صاحب و تبصره های مربوط بتاریخ معاصر کشور ما از طرف ایشان نشتر به قلب «تمام» افغانها باشد. درینجا موضوع اصلاً پیرامون بربادی یک ملت دور میخورد، یک هموطن ما که در روشن ساختن عوامل این بحران در مسیر وقایع تاریخی نظر خویش را مینویسند در هر حالت آن ما باید با حوصله مندی و مسولیت آنرا تعقیب نموده و نتیجه و عبرت برای آینده را ازان بگیریم. کسیکه خواندن این موضوعات از تحمل شان بالا است، این دریچه را باز نکنند. من جناب مومند صاحب را از نزدیک معرفت ندارم اما نوشته های ایشان در هر حالت برایم آموزنده بوده است.مرام این مرکز مشهور نشراتی بررسی مسائل کشور ما از دید افغانها میباشد.

په درنشت سره

چو اشک شمع زیانکار محفل رنگیم
شکست ما نشود جز بچشم بسته درست

بچارهء دل مایوس ما که پردازد
مگر گداز کند شیشهء شکسته درست

تلاش عجز بجایی نمیرسد (بیدل)
مگر چو شمع کنی کار خود نشسته درست

بی بی گرانقدر و محترم پلوشه راستکار
بعد از عرض مراتب احترام
اولتر از همه معذرت میخواهم که اگر تبصره تاریخی من به ارتباط دو وزیر بی تدبیر دو نظام موجب تأثر شما شده باشد.
من به روحانیت غازی امان الله سوگند یاد میکنم که منظوری جز، بیان واقعیت های اجتماعی و سیاسی کشور ندارم، من خوشبختانه نه شاه پرست بودم و نه داؤد پرست، تبصره من در مورد دو وزیر دوره شاهی و دوره کودتایی، در توازن کامل قرار داشته و مبین صداقت ادعای فوق الذکر است.
ملاحظه بفرمایید ذواتی را که شعار گونه مانند مداح قزل ارسلان، شش کرسی فلک را زیر پای یکی از معبودان سیاسی خود میگذارند و روزی نیست که بصورت یک جانبه و کور کورانه تلاش نورزند، تا تاریخ آفتابی واقعاتی را مسخ سازند که من خودم شاهد این وقایع در طول عمر و زندگانی خود بوده ام.
خدمت برادر بسیار محترم خود، جناب کاسی صاحب باید به عرض برسانم که در حال و احوال و مقطع زمانی، که ما در آن قرار داریم، مطلبی به ارتباط وقایع تاریخی، سیاسی و اجتماعی وطن چه در گذشته و چه حال وجود نخواهد داشت، که عکس العملی را در قبال نداشته باشد، باور بفرمایید که از لدران بی مقدار جهادی وابسته به ایران و پاکستان گرفته تا حامیان تجاوز شوروی و تجاوزاضلاع متحده و تا سقو پرستان از خود حامیان و طرفدارانی دارد، که با تبصره ها بر فجایع و خیانت های گروه ها و اشخاص مذکور که متأسفانه بعضی شان به ملیون ها پیرو و حامی جان فدا دارد، از روشنگری های این ویب سایت در زمینه ناراضی خواهند بود، لذا عکس العمل ،در برابر مسایل و کنگاش ها در مسایل ملی و تاریخی و اجتماعی یک امر کاملا طبیعی است و نباید موجب تعجب و یا تأثر هم وطنان بخصوص اهل مطبوعات گردد.
خداوند ما را در قسمت حوصله شنیدن حقایق، یاری و یاوری فرماید.
با عرض تشکر و امتنان

گرانقدر محترمه پلوشه جان راستکار سلام و احترام به شما، با مسرت از یادداشت شما در مورد نوشتهء مومند صاحب تشکر میکنم. من زمری کاسی قصدا نوشتهء مومند صاحب را با کمی سانسور نشر کردم و باور داشته باشید که انتظار یک عکس العمل را داشتم تا خواهد شد باالآخره درک شود و امید که درک شود، از برای خدا بس است، ولی چه کنیم که میخ آهنین در سنگ جاه نمیگیرد. راستی که بیشتر از یک سال است که موضوعات طوری دامن زده میشود تا همه در جنگ و ستیز باشنذ. مضمونی درین مورد زیر دست دارم که نشرش خواهم کرد ولی تا دو سه هفته ، چه مصروف کوچ کشی ام.
یک بار دیگر ممنون شما
زمری کاسی

اگر من جای اولیای پورتال افغان جرمن آنلاین بودم به نوشتهٔ جناب مومند صاحب تحت عنوان:
«دو وزیر یا دو سردار بی کفایت و سقوط دو رژیم»
اجازهٔ نشر نمی دادم، زیرا زخم ناسور این کاکازاده ها تازه به پایان رسیده بود که: نشتر قلم مومند صاحب آنرا باز تازه کرد.
حالا خوانندگان این سایت مجبور هستنداین مسابقهٔ که بازنده و برنده ندارد، رااز سر به تماشا بنشینند.

دو وزیر یا دو سردار بی کفایت و سقوط دو رژیم
بعد از انفاذ قانون اساسی سال نزده شصت وچهار که یک جهش انقلابی در راه پیاده ساختن نظام دیمکراسی شمرده میشد و به هر فرد افغان مهمترین ودیعت نظام دیمکراتیک که همانا اعطاء حق رأی به مردم بود، و حکومت برای اولین بار از اعضأ خاندان آل یحیی یعنی هاشم خان، شاه محمود خان غازی و سردار داؤد خان، به شخصیت های که از میان توده ها و اقشار پایین جامعه بر خواسته بودند: مانند داکتر یوسف خان پسر برنج فروش، شهید میوندوال پسر ملا، موسی شفیق، پسر ملا و داکتر ظاهرخان که کدام نواب زاده نبود و تقرر همه شان همه شان صرف بر معیار های علم و دانش و اهلیت و معرفت صورت پذیرفت، بطور طبیعی اشخاصی در کابینه به پست وزارت دفاع باقیماند، که با در نظر داشت روابط خونی وقومی باید مدافع وفادار نظام بر سر اقتدار شناخته میشدند، که متأسفانه همین فکتور وانگیزه موجب آن گردید،که عنصر اعتماد شخصی بر عنصر لیاقت و اهلیت مرجه دانسته شده و شخص بی کفایتی مانند ستر جنرال سردار خانمحمد بارکزی در رأس وزارت دفاع قرار گیرد در حالیکه جنرال های با کفایتی مانند جنرال کتوازی، جنرال خانمحمد مرستیال، جنرال مستغنی و جنرال های دیگری در اردو وجود داشت.
بخاطر دارم در جریان صحبت های رأی اعتماد شهید میوندوال، مرحوم عبدلوکیل صداقت وکیل کامه ننگرهار که آدم جسوری بود، انتخاب شخص میوندوال را مناسب دانسته ولی انتخاب وزیر دفاع خان محمد را که به شتر جنرال نیز شهرت داشت در قسمت کشتن یک تعداد مردم در قندهار، به ارتباط عکس العمل منفی مردم در برابر حرکت روی لچی زنها به امر فاتح صافی سردار داؤد خان، کار نادرست قلمداد نموده سخت مورد انتقاد قرار داد.
این جانب این تهور مرحوم صداقت را ضمن مکتوبی برای شان تبزیک گفتم، مرحوم صداقت در جواب من نوشت که همه دوستان، مرا بعد از کامیابی در مجادله انتخاباتی تبریک گفتند ولی تو یگانه شخصی هستی که مرا در نتیجه عملی که در وظیفه وکالت مردم در ولسی جرگه انجام دادم، تبریک گفتی، لذا تبریک تو در نظرم با ارزشتر از تبریک دیگران است.
به هر صورت نظام شاهی در نتیجه یک کودتای ماهیتا سرخ به گردانندکی بنیادی داکتر محمد حسن شرق که از اعتماد بسیار بزرگ دولت شوروی برقرار بود سقوط کرد و سردار داؤد خان به حیث یک رفیق نیمه راه، ظاهرا رهبر کودتا شناخته شد.
کودتای که بنام جمهوریت آغاز شد ولی مردم افغانستان از داؤد گرفته تا غنی، جمهوریت واقعی و بدون خدعه و تقلب و مداخله بیگانگان را ندید.
سردار داؤد نیز مانند شاه و سردار ولی در انتخاب وزیر دفاع عنصر اعتماد قومی و سرداری را به عنصر لیاقت و اهلیت و علم و دانش مسلکی، رجحان داد و یک سرداری را به این وظیفه بس بزرگ توظیف کرد که در بی کفایتی مقام بالا تر از وزیر دفاع دوره شاهی داشت.
تا زمانیکه در یک رژیم حب اصالت بقاء شخصی بر اصالت منافع ملی رجحان داده شود، انتصاب وزرای بی کفایت دفاع، یک امر طبیعی تلقی میگردد.
با عرض حرمت

د محمدانور آڅر مقاله(اتلان پیژنی؟) خورا په زړه پوری مقاله ده، زه د دی مقالی لوستل نوردوستانو ته سپارشتنه ‏کوم. په دغه مقاله کی مهمی تکی سته چی توجه ځان ته را اړوی.‏

آڅرصاحب پخپل مقاله کی لیکی: "احمدولي مسعود چې د احمدشاه مسعود [ورور او]بنسټ مشر دی، پخوا یې له ‏حکومت څخه غوښتنه کړي وه چې د احمد شاه مسعود، د مړیستون انځور دې د افغانستان په بانک نوټونو کې چاپ ‏شي او یو شمېر نورې د خپلې خوښې غوښتنې یې هم کړي وې، خو اوس یې له دې څخه خبره لا پسې لویه شوي ده، ‏داسې چې پر ولسمشرغني باندې یې نیوکه کړي چې ولې یې امیرامان الله خان ته د ملي اتل خطاب کړی دی، احمد ولي ‏وایي چې د ملي اتل لقب یوازې پر احمد شاه مسعود پورې محدود دی او بل څوک د دې حق نه لري چې ملي اتل وبلل ‏شي، ځکه چې د ملي اتل لقب، لومړی د ولسمشرحامد کرزي د فرمان، بیا د 1382 ،ه،ش، کال، د اساسي قانون د ‏لویې جرګې د پریکړې او دریم ځل د ملي شورا د موافقې له مخې احمد شاه مسعود ته ورکړ شوی دی، نو باید ‏ولسمشر غني خپله غلطي سمه کړي او په دې اړه وضاحت ورکړي،(چې یوازې مسعود ملي اتل دی نه امان الله خان!) ‏احمد ولي مسعود ادعا کړي ده چې داحمد شان مسعود د ملي اتل لقب، پرته د ولسمشر له فرمان څخه د اساسي قانون ‏د لویې جرګې او ملی شورا لخوا هم تصویب شوی دی، که چېرې ښاغلی مسعود د لویې جرګې او ملي شورا د ‏پریکړو اسناد لري مهرباني دې وکړي دافغانستان ملت ته دې وړاندې کړي، تر څو ملت له دا ډول سرچپه پریکړو ‏څخه خبر شي."
‏
داحمدولی مسعود دغه ادعا چی ګواکی په اساسی قانون او هم د لویه جرګی لخوا د احمدساه مسعود "ملی اتل والی" ‏تصویب شوی ده، یو لوی درواغ دی. ما دافغانستان اساسی قانون په زغلنده نظر وکتل، خو داسی کومه ماده چی د احمدشاه مسعود ‏په مورد کی ثتب سوی وی، نه په متفرقه فصل کی ، او هم نه د رئیس جمهور په وظایف او صلاحیتونو کی وجود لری ‏کوم چی چی احمدولی مسعود ادعا لری.‏
ښاغلی آڅر،زیاتوی:"موږ چې د مسعود د انځورونو په اړه پلټنه وکړه چې ولې د ده انځورونه د کابل په هر ځای کې ‏ایښودل شوي دي؟ نوپه نتیجه کې معلومه شوه چې پخواني ولسمشر حامد کرزي په کال 1381،ه،ش، کې د یو فرمان ‏په اساس باندې احمدشاه مسعود ته څلور ډوله امتیازات ورکړي دي:‏
‏1- د ملي اتل لقب،
‏2- د کابل د هوایي ډګر سړک د مسعود په نوم،‏
‏3- د مسعود د وژنې د ورځې رسمي لمانځل،
‏4- او په رسمي ادارو کې د مسعود د انځورونو کیښودل)!(. ‏http://www.darivoa.com
په دی دلیل زه پیشنهاد کوم چی دغه مقاله د برگزیده های هفتهکی ورانتقال شی. په درنشت.

بنوش بنام حسن، بنوش بنام حسین
مرحوم فیض محمد خان ناصری پسر مرحوم غلام نبی خان نایب سالار و نبیره سیدال خان ناصری سپه سالار و قهرمان بزرگ دوره درخشان دودمان هوتکی ها، رییس تفتیش در دوره طلایی غازی امان الله و یکی از اعضاء مشروطه خواهان بود، فیض محمد خان یک آدم کاملا ولسی و به اصطلاح یک آدم لور و پور بود، موصوف دایم لباس وطنی بر تن و لنگوته بر سر میکرد و بیشتر شباهت به یک دهقان عادی داشت، تا به یک کسی که به یک خاندان بزرگ تعلق داشته باشد، مرحومی روابط بسیار نزدیک با هم وطنان هزاره داشت، و شاید همچو روابط نزدیک موجب آن گشت که پسرش زمریالی ناصری استاد فاکولته ادبیات در زمان بی خدایان پرچم و خلق به شهادت رسید.
در دوره صدارت داؤد خان، محمد مرید خان وزیر کابینه که یک شخص بسیار شریف و خوب بود، فیض محمد خان ناصری را به ارتباط کدام قضیه احضار نمود، بعد از یک گفتگو فیض محمد خان رو به مرید خان نموده و گفت وزیر صاحب بگذار که به تو یک قصه کنم، و چنین ادامه داد:
« یک نفر هزاره در جاده میوند « کشمش آب » میفروخت و مسلسل چیغ میزد گه بنوش بنام حسن، بنوش بنام حسین، درین موقع شخصی از کنار جاده تیر میشد و به فروشنده کشمش آب گفت: برادر من علی ات را به رسمیت نمی شناسم چه رسد به حسن و حسین »
فیض محمد خان ناصری بعداز ختم کلام خود از جا برخواست وبه طرف دروازه خروجی روان شد، محمد مرید خان که از سوابق فیض محمد خان خبر نداشت و او را نمی شناخت، از پشتش هرچه صدا کرد: او کاکا پس برگرد که مشکل حل شود.
فیض محمد خان امر وزیر را نا شنیده گرفت و از دفتر وزیر برون رفت.
خداوند هردوی شان را غریق رحمت کند.

آقای شاه حسین مرتضوی!
ازین اظهار شما که گزارش شده است: "شاه حسین مرتضوی معاون سخنگوی رئیس جمهوری می‌گوید فساد اداری میراث حکومت قبلی است." ، خواننده می شرمد. در کشور های متمدن، وقتی کسی از سیستم های سیاسی – حقوقی، پیشنهاد "میراث غیر مناسب" را حاصل می دارد، حق دارد تصمیم بگیرد، که آیا این میراث را تسلیم می شود و یا نه.
رهبران کی؟ برای اشغال چنین کرسی و مقام، کاندید بوده اند و حتی متهم به جعلکاری در انتخابات بوده اند. وقتی بر طبق: " نتایج یک نظرسنجی تازه از سوی نهاد دیدبان شفافیت، نشان می‌دهد که افغانها سالانه ۳ میلیارد دلار رشوه می‌دهند."، آیا رهبران شما، در دو سال اخیر، در جهت تقلیل، اقدامی هم داشته اند؟
http://www.bbc.com/persian/afghanistan-38250399

با احترام
رحیم ناظر
کانادا

کلیوال صاحب ته !

دروند ښاغلئ ، د ښایسته او ادبی لیکنو او زرینو اشعارو خاوند استاد سلطان جان کلیوال صاحبه، زما د زړه د کومې درناوۍ او سلامونه ومنۍ.
د ستاسو په زرینو او ښایسته کرښو کښې مې ځان نازولئ وموند چه زه ورته وړ کلمې نلرم چه دهغو ّپه وسیله تاسو نه مننه وکړم. که څه چه زما مورنۍ، ښایسته او درنه ژبه پښتو ده، خو له بدې مرغه چه ځان زهیر بولم چه وکولای شم خپل د زړه خبرې په دې پراخې ژبې کښې ولیکم، نو بخشنه غواړم.
په ډیره درناوۍ.

رحیم ناظر 08/12/2016

آیا افغانستان به رهبر صحتمند و یا نابغه ضرورت دارد؟

در جهان امروز هیچ یکی از کشور ها، در رأس امور دولتی و رهبری آنها، نه "متفکر با درجه" دارند و نه هم کدام "مخترع". اما هیچ یکی از کشور ها، با این وضعیت غم انگیز، که کشور ما روبرو شده است، قرار ندارند. زمانی "داکتر زلمی خلیلزاد"، در جملۀ مؤفقیت های سیاست امریکا و نقش خودش، در یک و نیم دهه، موضوع تلیفون را ذکر کرده اند. در کشور ما، نوابغ چون "متفکر دوم جهان بحیث رئیس جمهور و "صدیق مخترع"، که قادر به "پیشگوئی های" "خطرناک" برای "نجات وطن" می باشد، حضور دارند. البته این نخبگان، سایر "فال بینان" را، با حامیان "سیاسی"، در دور و پیش خود دارند، که درگیر مقابله های قدرت طلبی، در تحت نام "وابستگی قومی" و "مذهبی" در" حاکمیت تحفه داده شده"، می باشند.

از برکت "تکنالوژی" پیشرفته، همه از "سرک" تا "پچک" به عضویت "احزاب فیسبوک" و "تویتر" مفتخر شده اند و سریعتر از کمپیوتر های عادی، بسرعت ماورای نور، اطلاعات خود شانرا، به سراسر جهان می فرستند، اما "بیچاره ها" برای جامعۀ غمدیده و جنگ زدۀ ویران ما، قادر نیستند و یا نمی خواهند، که مردم را اقلاً از خطرات "انتحاری ها" هوشداری دهند. این قهرمانان "فیسبوک"، "تویتر" و "یوتوب"، توانسته اند از تمام ظرفیت های "سرور" های آنها، به حد اعظمی استفاده کنند.

) مراجعه نمائید: همین سطور را لطفاً به کمک دوستان، تا ترجمه کنند .06.07.2013 تحت این سطور و کلمات در "انترنت"، ( تأریخ
"لینک اخیر" را لطفاً "کلیک" کنید و به این مراسم سه سال قبل گوش دهید.
In 2013 he was ranked 50th in an online poll to name the world's top 100 intellectuals conducted by Foreign Policy magazine and second in a similar poll run by Prospect magazine.[3]
Dr Ashraf Ghani - 2nd Top Thinker in the World 2013
Dr Ashraf Ghani Ahmadzai's honour gathering in Kabul for taking 2nd place in a list of one hundred top thinkers in the World in 2013, in a poll result announced by Prospect Magazine.
https://www.youtube.com/watch?v=voAKwrS0wi0
بعد از مطالعۀ این سطور، به صحبت "رئیس امنیت سابق"، دولت اسلامی، گوش دهید. اگر حوصله داشته باشید، به جملۀ "متفکر درجه دوم" هم گوش کنید. متفکر، "سیاستمدار" و "روشنفکر" را تحت معنی و مفهوم "قشر" یاد می کند. به ادعا و شدت کلمات لطفاً توجه کنید و از کدام روانشناس هم کمک بخواهید. شاگردان پوهنتون ها می توانند، از پروفیسران خود، در بارۀ فرق "سیاستمدار" یک دولت و "مقام سیاسی" در یک دولت و "دانشمند علوم سیاسی" بپرسند و یا در انترنت، مطالعه کنند. جناب ایشان ممکن است، تا اکنون به درک درست از اصطلاحات علمی هم، فرصت نیافته باشند. این تبلیغات در سال 2013م و "انتخابات" در سال 2014م، انجام یافته است.

با احترام

کانادا

دوست آن به که "محاسن" دوست چون آئینه روبروگوید
نه که چون شانه به صد زبان پشت سر رفته مو به موگوید
دوست گرامی وعزیز جناب آقای غلام حضرت خان ! سلام و درود برشما :
نام خدا نوشته های شما جزء صفحات روزمرۀ این پورتال شده ونظریات شما را همکاران وقلمبدستان این پورتال وزین با علاقمندی میخوانند وچون میدانند که شما شخص بی آزاری استیدوخدای پجات مینویسید، میخوانند و لعاب دهن خودرا مزه میکنند. همانطور که هرکس، بشمول جناب شما، هرنوشته وهرنظررا مطابق ذوق وپسند خود نمی یابد وبا مستحق بودن از آزادی فکر وبیان، درهرموضوع آزادانه اظهار موقف ونظر میکند، یقین دارم شما هم عین همین حق را بهمه هموطنان خود قایل میباشید.
من دو نوشتۀ اخیر شما را دربعضی ازموارد مغلق ویا دور ازفهم خود یافتم وبه اجازۀ شما پیام ذیل را بعنوان جناب شما ارسال میکنم:
پیرامون تحفۀ ادبی "هم جهانی من " از( استاد مسعود فارانی) :
من این نوشتۀ مقبول ادبی را خواندم و به نکات آن پی بردم واز فهم خود حظ بردم، اما شمارا خوش نیامده بود ، که ملتفت اختلاف ذوق بین خود وشما شدم، که یک امر طبیعی است. نظرمن بالای نکات مطروحۀ شما ازینقراراست:
شعررا شما هنرخوانده اید، شعر هنر نیست، هنررا از اجتماع یاد میگیرند، اما شعر بحیث یک تحفه و بخشش الهی درنهاد شاعر نهفته میباشد واین تحفه بهرکس ارزانی نمیشود وهم کسب شده نمیتواند. همسان شمردن شما ازشاعر وورزشکار، مقام شعر را به هرکارۀ پهلوانی ومیدان فتبال وزیرلگد ورزشکاران قرارداده است، درحالیکه پهلوان وورزشکار، که هردو اجزاء ضروری جامعه میباشند، آنها نیز شعر رادوست دارند.
تعبیر جناب شما از "شعر سفید" (؟) و ترس شما از آن، عدم آشنایی تانرا با شعر ومفهوم شعر نمودار میسازد، زیرا برخلاف تشویش شما، نه معنویت زمین وجهان را ترک داده، ونه جهان معنویت را ! ودرتحفۀ ادبی استاد مسعودفارانی، سیرجهان از طلسم ددان و کشتن بخاطر حرص گرفته تا کـِشت کوکنار بعوض گندم، تا مقام شهادت حقیقی بعوض ساختگی، تا ستمی که بریوسف گذشته، تا گرگانی که خودرا حامی مردم وحافظ دین شمرده وبره هارا میدرند وجوانان را جامۀ انتحاری میپوشانند، تاظلم نمایان درسوریه وکشتاربیگناهان در فلسطین وقتل عام بدست اسرائیل و...، رقم شده است - اما این دماغ مبارک شما که بامتون ادبی چندان آشنایی ندارد، مفهوم وساختمان و رسالت یک شعر گونه را نفهمیده و بسوالات فطری خویش جواب داده نتوانسته است. بنظرمن، این تحفۀ ادبی استادفارانی یک شاهکار تفکر واندیشه است که در قالب کلمات جا داده شده، اما دوست عزیزم آقای غلام حضرت متاسفانه از آن لذت نبرده و آنرا "شعر سفید" خوانده است – شعر سفید به تعبیرمن، یعنی شعریکه کلمات آن کُلا پاک شده واصلا وجود ندارد ! وباز انسان از سیاهی میترسد، اما به ندرت شنیده شده که کسی از سفیدی بترسد، مگر اینکه ... ازنظراین کمسواد این شعردرجملۀ نخبه های ادبی مقام خودرایافته وبسهولت خوانده وفهمیده میشود. چنین بنظرمیرسد که جناب شما شاید از کوچۀ ادبیات کمترتیرشده باشید ! اگر در اروپا دارویی بنام (جلاب دماغ) میسر باشد، من هم خریدار آن میباشم.
درمقالۀ دیگر تحت عنوان (قهرمان ملی)، اگرچه جناب غلام حضرت صاحب درسه پاراگراف اخیر این مقاله بحیث مصلح، مصلحتگر وخیرخواه عرض اندام کرده، احمد شاه مسعود را برادرخوانده، که واقعا برادرهموطن ما میباشد، ونه تنها به برادران مسعود تعقل وشکیبایی را سفارش نموده ، بلکه همیشه ازاتحاد واتفاق دربین هموطنان افغان صحبت و توصیه کرده، شخص صلخواه وخیرخواه میباشند، که قابل ستایش میباشد، اما اینکه میفرمایند"...هرچند بحث چگونگی و چرایی استقلال باید ازنظرعلمی(نه احساساتی وعلمی) موردبررسی قراربگیرد..." من میخواهم ازدوست عزیزم جناب غلام حضرت بشنوم وبفهمم که درآینده " بحث چگونگی استقلال را ازنظرعلمی " چگونه وباساس کدام معاییر وموازین علمی مطرح قراربدهیم ؟؟؟ بعبارت دیگر، تاحال درمباحثات افغانها کدام معیارهای علمی بارتباط (استقلال) رعایت نشده که در آینده درنظرگرفته شوند؟
سوال دیگر بازهم مربوط بجملۀ دیگر شان است، ازینقرار:" آنهائیکه از روی احساسات ویا از روی وابستگی فکری به ماسکو، آن مرحوم(احمدشاه مسعود) را با الفاظ کودکانه نکوهش میکنند، از قافلۀ درک شرایط زمانی ومکانی عقب افتاده (اند)، اما این اوصاف پسندیده هرگزتوجیه کننده وپاک کنندۀ آمال وکردار بعدی ایشان که منجر بکاشت تخم نفرت وبرادرکشی شد، نمیباشد."
درحالیکه از برکت آزادی فکرو بیان، هرافغان مستحق نظرخود میباشد، ودربین افغانها مقولۀ "هرکله وبرخیال" حاکم است، که نوشته های تاریخی، سیاسی وادبی شما نمودار این واقعیت است، من میخواهم بفهمم این درست است که بعقیدۀ محترم غلام حضرت خان تعبیر دیگران را دربارۀ احمد شاه مسعود" کودکانه" بخوانیم ؟؟؟ نه تنها این، بلکه تعبیرات دیگران را همچنان " ازدرک شرایط زمانی ومکانی عقب افتاده..." بخوانیم ؟؟؟
من چندباردرین پورتال باساس قضاوت خودم محترم غلام حضرت خان را نویسندۀ توانا وبااسعتداد خوانده ام، وهنوزهم این صفات را برایشان قایلم. لیکن بعضی نوشته هایشان چنان بی سـُرمیباشد که خواننده فکر میکند درحال بیخودی یا بیخوابی نوشته شده باشند، زیراجملات شان ضد ونقیض یکدیگر وکلمات شان عاری از شناخت واقعیت آزادی بیان میباشند.
من در بارۀ نابغۀ جوان دهۀ پنجاه،آقای سیدجلال، چیزی نشنیده ام- اینقدر از طریق اخبار بخاطردارم و ودرمجله نشرکرده بودم که یکنفر افغان ازعربستان سعودی درمسابقۀ جمهوریت درکابل کاندید شده بود وناکام مالده بود، اما از چگونگی نبوغ او که درچه ساحه بوده وچطور تبارز کرده وچرا افول کرده است، خبرندارم- ازمحترم آقای غلام حضرت خان خواهشمندم این نابغه را به هموطنان خود معرفی کنند.
با عرض احترام – سیدخلیل الله هاشمیان – 8 دسامبر 2016

برادر عزیز آقای نوری آزادی سلام!
بنده ستار هستم و عبدالستار کسی که در نظر خواهی این سایت حصه گرفته من نیستم ، بعد از تفکیک این موضوع اگر اعتراضی به نوشته من بنام ( ستار ) داشتید لطفا ً آنرا دوباره مشخص کنید تا برای رفع سؤ تفاهم بجواب شما احترامانه بپردازم.زیرا شما نسبت به کشور عزیز ما نیت بسیار پاک دارید وشخص ملی می باشید.

ثانیا ً باید عرض شود که شخصی بنام مهرپور فیض آبادی از نامش پیداست که در خدمت ایران وخاندان مسعود است و کسیکه این نظر را از فیسبوک بنام افغان جرمن آنلاین نشر کرده است هم جای افسوس دارد وهم متوجه این شخص باشید که بکدام یک از دشمنان افغانستان وابسته است. اگر نمی بود باید جواب دندان شکن به این شخص ایرانی مشرب در همان فیسبوک میداد وچه لزوم داشت که در بخش نظر خواهی نیز افغان جرمن را در خدمت چنین شخص مغرض قرار میداد. حتما ً شخص ناشر آن به پوست پاک نیست. زیرا با چنین استلال مزخرف نوع دفاع از خاندان دزد ودشمن افغانستان مسعود خیل می باشد. بیشتر خود میدانید

ادارهٔ افغان جرمن آنلاین،
این نظر از فیسبوک افغان جرمن آنلاین گرفته شده:

این بحث در افغان جرمن آنلاین که ، چی کسی قهرمان ملی واقعیست, نهایتاً به همان نقطه می انجامد که جنجال تخریب مینار نجات دراخیر کارخاتمه یافت. حالا زمان آن نیست که چنین مسایلی برای نظر خواهی به اقتراح گذاشته شود. ما ده ها گونه مشکل اولی و لاینحل داریم که حل آن ، مسایلی چون کی، کی بود را به گونهٔ اتومات حل میکند. استدلال و زور آزمایی برای ثبوت و گویا حل این معما فقط ضیاع وقت و پکه زدن به آتشیست که دشمنان افغانستان در وطن ما بر افروخته اند.

ګران محترم عبدالستار خان صاحب د کابل څخه، سلام او پخیر هر کله راشې!

توضیحات ۵ و ۶ دسمبر جناب را در باره اخواني روی سیاه و مُجرم ملی احمد شاه مسعود را خواندم. بسیار مهم است که شما از شهید پهلوان احمد جان و از خیانت مسعود به او شان یاد کرده اید و هم موضوع حمله دو اخواني گلبدین حکمتیار و مسعود را به ولسوالی پنجشیر را در زمان دولت جمهوری مرحوم محمد داود خان ۱۳۵۴ش را در قالب چشم دید همان عصر، خلاصه آورده اید.

عرض کنم که اول شخصیت عظیم، عمل کرد و کارنامه های ملی اعلیحضرت امیر امان الله خان غازی کُجا و عملکرد و کارنامه های ضد ملی قوماندان اخوانی احمد شاه مسعود کجا...! ملت افغان قضاوت آزادانه خویش را صادر کرده است.
ثانیاً من در سال ۲۰۰۳م با سایت افغانی «فارسی رو» آشنا شدم. یک شب در دریچه نظر خواهی این سایت با یک طرفدار و مرید ربانی مسعود درآویختیم. سوال و جواب ما درین دریچه تا یک ساعت دوام کرد. من ازین اقا یک سوال را مطرح میکردم لیکن او تا آخر حاشیه میرفت و مرا به نافهمی من توهین میکرد، سوال من این بود:

( آیا گریختن و بغاوت احمد شاه مسعود اخوانی به کشور دشمن پاکستان در زمان دولت قبول شده و مسلط جمهوری داود خان از طرف تمام مردم افغانستان، با منافع ملی افغانستان مطابقت داشت؟).

په درنشت سره

شاه و قانون احزاب !

شاه گفت بخاطری قانون احزاب را توشیح نکرد که احزاب چپ و راست بسیار قوی شده بود ..
یاید متذکر شود که رشد این احزاب هم در همین دوره دیموکراسی بودو یگانه حزبی متعادل که میتوانست افغان های وطنپرست را با هم جمع میکرد داود خان بود که آنهم توسط ماده 24 قانون اساس مانع فعالیت وی گردید و شاه با سردار ولی در لندن موافقه نمود هرچه که با دو << سر>> سردار ( داودخان و نعیم خان ) میکنی آزاد هستی . وخودشاه به تفریح به روم تشریف بردند شما از تغیرات بعدی آگاهی دارید. بااحترام

موتر دو گیره شد
چندی قبل محترم کاسی صاحب یک فکاهی مقبولی را یاد دهانی فرمودند، بمنظورتنوع و تفنن فکاهی را که در مورد فایق وزیر فواید عامه داود خان در کابل شنیده بودم ذیلا خدمت به عرض میرسانم.
گویند روزی فایق وزیر فواید عامه و یکی از کودتا چیان ماه سرطان بمنظور تفرج و هوا خوری خواست با استفاده از موتر دولتی به منطقه زیبای سالنگ برود، در نزدیکی های سالنگ موتر دوگیره شد و از کار افتاد، فایق که در بیعقلی به مقام پوهاندی رسیده بود از درایور پرسید چه گپ است؟
درایور در جواب گفت موتر دوگیره شد.
فایق پرسید دوگیره اش چیست؟
درایور گیر موتر را به فایق نشان داده گفت این گیر موتر است.
فایق خیلی عصبی شده به درایور بیچاره دشنام داده گفت پدر ..... من از کابل متوجه بودم که تو احمق در تمام راه به همین گیر، دستک میزدی تا باالخاره موتر را خراب و ساعت تیری ما را زارساختی.منظور فایق زهر بود.
این فکاهی را از مرحوم فاروق فلاح استاد فاکولته ادبیات شنیده بودم.

باران! نه، این باران نیست.........
محترم او د انسان په ستری کورنۍ کی د ستر انساني او افغانی تفکر او ستر ایمان لرونکی ورور جناب فارانی صاحب ته، د دی د پاره د اوږده عمر او ښی روغتیا غوښتونکی یم چی د دردیدلی انسان د نا امیده زخمی زړه هغه ښکالو ګانی چی د دوی د دوزخی ژوند له تل نه د هرډول استبداد چلونکو په سر لکه د آسمانی تندر په څیر په پرله پسی توګه را وروی او دی رنځیدلو او دردیدلو زړونو ته ته د همدی ښکلو کلمو په راټولو تسکین او تسلاء ورکړی. فارانی صاحب تر ډیره ژوندی اوسی او د قلم ژبه دی هیڅکله وچه مه شه. آمین . کلیوال

سلام به همه معززین و معززات، نظر گرانقدر غلام حضرت خان در مورد شعر محترم فارانی صاحب مرا گیچ ساخته بود و فعلا جواب فارانی صاحب مرا گول ساخت، درین حالت گیچ و گول بودن از نوشتهء هر دو فرهیخته چنان شادمانم که کاش میتوانستم من هم چیزی بنویسم، مگر واقعیت اینکه مقبولتر و زیبا تر نمیشود و هر لحظه این دو توشتهء این دو شخصیت چنانم در دل چنگ میزند که شادمانی به من رخ میدهد. ممنون هردو مردان بزرگمنش.

قابل توجه دوست فرزانۀ فرهیخته وفاضل غ حضرت بزرگوار تقدیم است
نمیدانم باچه کلماتی از دوست گرامی وبا ملاحظه مثل شما ( جناب حضرت ) قدر دانی کنم ؟ نوشته های شما خود مثل یک قطعۀ زیبای ادبی یا قطعه نغز شعری است ، زیرا در دُر نوشته های شما ، حالات و خصوصیات انسانی ، صاف بی ریاء ومنزه ، هرآنچه که از دل برخاسته است لاجرم بردل ها می نشیند. آنهم بردل زخمی وبلاکشیده من که تمام زندگی من در پرستاری جگرگوشه ام میگذرد.
درچنین وضع ، وضع نا بسامان زندگی، که افق اش نیز روشن نیست پس به چه دلخوش کنم بر کجای این جهان دل ببندم، بدوستان خوبم می نازم ولی کسانی در زندگی در کنارم نیزبودند که آنها را بهترین دوست احساس میکردم اما آنها نا جوانمردانه از پشت بمن خنجر زده اند. شاید اشتباه من در انتخاب دوست بوده باشد من هیچ کسی را ملامت نمی کنم.
نمیدانم چرا سخنان من به اینجاکشید این سحر نوشته جناب حضرت است که تمام مرز ها ی تصنعی وساختگی را می شکند وپی حقایق مخاطب خود را می کشاند وخواننده اش را صمیمانه با خود میبرد.
از دوستم جناب فرهیخته غ حضرت تا گستره جهان ممنونم . بخصوص روزیکه بیشتر در گراداب درد ورنج خود غرق بودم نامۀ طویلی مملو از صمیمت از ایشان دریافت کردم. در اول بنابه نبود حوصله حاضر نبودم تا آن نامه طویل را در چنین وضع ناهنجار خود بخوانم. اما زمانیکه آن نامه را به خواندن آغاز کردم دیدم نامه از نکاتِ سیرآب ومالامال است که مرا به دنیای بالاتر و سکوی بلند تر که در آن درد ها ورنج ها کوچک میشدند میکشاند. من در همان حالت اثر نامه ای بی آلایش پـُر از صفا وصمیمت وی را ، نامه که از دنیای شعر سرچشمه گرفته بود نامۀ که جز انسانیت ودرد انسانیت ، و واماندگی انسانیت دیگر به هیچ چیز توجه نداشت. ودر آن نامه دریافتم که این شخص با تمام شکسته نفسی هایش در برابر هیچ کسی کینه ندارد زیرا روح بزرگ او میدانست که هرکسی گیر ماندۀ نفسانیات درونی مثل اماره ولامه که در نهاد وجودی انسان اکثریت دارند گرفتار است ونفس هدایت کنندۀ مطمینه که درنهاد وجودی آدمی در اقلیت است وهمیشه انسان را براه راست هدایت میکند متاسفانه که به اندرز های مطمینه، حواس بازی گوش شنوا یی، کمتر توجه میکند. پس کسانیکه توانسته اند خود را از زیر بار دونفس شیطانی رهایی بخشند کسانی اند مثل بزرگان وپیامبران ، وآنانیکه تا دم مرگ خود را ودرون خود را ناشناخته می میرند و نا خواسته گرفتار آن نفسانیات درونی هستند کار نامه های آنها نمیتوانند برای دیگران راه گشا و رهنمون قرار بگیرد، ازینرو به چنین اشخاص بجای دشمنی باید دل سوزاند که چنین افراد بیشتر مظلوم وقابل ترحم میباشند.
اما جناب حضرت غیر مستقیم در اکثر دستخط هایش و نوشته هایش متوجه شدم که انسان را بالا می بیند و هیچ کس را ملامت نمی کند .
در مورد شاعر عرض شود: شاعر کسی است که درد های درونی تعدادی ازابنای جامعه راکه در سینه هریک بشکل انفرادی موجود است اما در محدوده های سینه ها باقی مانده باشند شاعر آن درد ها وبرداشت ها را از حالت انفرادی بیرون کشیده کلکتیف ساخته صبغۀ عمومی می بخشد. که هر خواننده ویا شنونده میتواند درد های ناگفته خود را در آئینۀ شعر شاعر دریابد وچون جامعه یکدست نیست ابنای مختلف در امواج آن با اندیشه های مختلفه در حرکت اند بنا ً تعدای برعکس «آئینۀ شعر شاعر»، را مورد توجه قرار نمیدهد.
واما درمورد کلمات پریشان شعر مانند خود عرض کنم که جناب ع حضرت فرزانه یادی از آن نموده اند ازینکه زحمت خواندن آن جملات پریشان را بر خود متقبل شده اند جهان پاس وشکران از ایشان دارم. خشنودم که انسان بزرگی مثل ع حضرت در میانه ما مثل لنگری از انسانیت تشریف دارند. دلم نمی خواهد نامه را آخر کنم و لی میروم تا نیازات فرزند چهل ساله ام را که خودش قادر به اجرای آن نیست خدمت نمایم. یار زنده وصحبت باقی ، تشکر دوست فرزانه جناب ع حضرت عزیز . وسلام

آقای محترم امین فرهنک مینویسند :

"اعلیحضرت خودش باری برای یکتعداد هموطنان در روم قصه کرد که وقتیکه میوندوال را احضار نمودم و برایش ابلاغ کردم که کابینه جدید را بسازد بی محابا خودرا پیش پاهایم انداخت و شروع به بوسیدن بوتهایم کرد. ولی من ( پادشاه ) اورا بلند کرده گفتم که : صدراعظم صاحب ! در دربار افغانستان این کار معمول نیست.
علاوتا نوشتن جمله " خادم شما "در پای استعفا خط اش به پادشاه نیز در جراید وقت بچاپ رسیده است که این بدعت نیز بحالش کدام فایده نکرد. از همین تاریخ ببعد بود که میوندوال که تمام عمرش را از کتابت در ریاست مطبوعات تا چند سفارت و عضویت در چندین کابینه در دامان سلطنت سپری کرده بود مبدل به دشمن آشتی نا پذیر پادشاه و نظام سلطنتی شد تا اینکه در عصر جمهوریت داوودی به شکل مرموزی به قتل رسید.
بندش ردوه میوندوال مرحوم در اثر بی احتیاطی و پرخوری او بود که به آن شهرت داشت و چند بار به مرض انسداد روده مصاب گردید و برای مداوا نزد امریکائیان شتافت. این مسایل همه وضاحت کامل دارند و مستند میباشن"

اینکه میگویند ، دوره دهه دیمکراسی دوره مسخره بود <<شاخ دارد یا دم>> با احترام

هم وطنان گرتنقدر!
مضامین خیلی آموزنده، جالب و متکی بر واقیت ها راجع به قهرمان ملی از دانشمندان و استادان محترم داکتر صاحب هاشمیان، کاندید اکادمیسن آقای سیستانی و دانشمند گرامی مصطفی عمرزی را درین پورتال معظم مطالعه نمودم. من هم چشم دید خویش را در این مورد خدمت استادان محترم و هموطنان عزیز به عرض میرسانم.
در سال 1975 احمدشاه مسعود با یک تعداد دیگر خودفروخته ها و خاینین به دستور مستقیم دستگاه جاسوسی پاکستان بالای ولسوالی پنجشیر حمله کرد.
در آن وقت ولسوالی پنجشیر مربوط لوی ولسوالی کاپیسا بود و مرحوم غلام علی عدالت لوی ولسوال بود. من در مدیریت تحریرات لوی ولسوالی وظیفه داشتم.
احمدشاه مسعود بعد از حمله به پنجشیر لین های تیلفون را قطع کرده بود و ارتباط لوی ولسوالی با پنجشیر قطع شد بود.
مرحوم غلام علی عدالت که یک شخص وطن دوست و با تحربه بود، یک تعداد بزرگان مرکز کاپیسا را به دفتر خود دعوت نمود تا به مشوره بزرگان منطقه برای رفع این جنایت اقدام صورت گیرد.
در مجلس فیصله شد که یکی از بزرگان مرکز کاپیسا که نام نیک و شهرت خوب در سراسر لوی ولسوالی کاپیسا داشت و در پنجشیر هم از شناخت و محبوبیت کافی برخوردار بود، به آنجا برود و جریان موضوع را از نزدیک مطالعه کند.
روز دوم حمله بر پنجشیر موسفید موصوف با شهامت کامل توسط موتر دولتی لوی ولسوال به پنجشیر رفت. موصوف بعد از چندین ساعت به مرکز برگشت و جریانات پنجشیر را چنین حکایت کرد:
قبل ازرسیدن من به پنجشیر، مردم وطن دوست، صاق و باشهامت پنجشیر واقعیت موضوع را درک کرده به دست داشتن پاکستان و خیانت مسعود و یارانش در این موضوع اطمینان حاصل نموده بودند و با سنگ و چوب و بیل بالای شان حمله کرده بودند. مسعود بعد از دادن تلفات سنگین فرار را بر قرار ترجیح داده و به غلام خانه نصیر بار و جنرال حمید گل پناه برده بود. مردم شریف پنجشیر امنیت ولسوالی خود را تامین و ولسوالی را فعال ساخته بودند. احمدشاه مسعود و یاران بی وجدانش بعد از تصرف ولسوالی، خزانه دار ولسوالی را حاضر نموده و تمام پولهای را که برای توذیع معاش مامورین و معلمین آورده بود از نزدش گرفتند و یک مقدار محدود اسلحه را که در ولسوالی موجود بود تصرف نمودند.
احمد شاه مسعود که سر گروپ جنایت کاران بود برای مردم منطقه گفته بود که دولت دوست و بردادر پاکستان ما را کمک کرد که حکومت کمونستی داود را سرنگون و حکومت اسلامی را جاگزین آن سازیم، به رادیو های خود گوش دهید عنقریب برادر حکمتیار تاسیس دولت جدید اسلامی را برای شما مژده می دهد.
در کابل امنیت برقرار و رادیو پروگرام خود را بصورت نورمال ادامه می داد. ساعت چهار بعد از ظهر وقتیکه موتر سرویس از کابل به پنجشیر رسید و دریور و مسافرین اطمینان دادند که در کابل خیر خیریت است و در طول راه هم امنیت کامل برقراراست، مردم شریف پنجشیر برای دفاع از وطن اقدام نمودند و دزدان و جنایت کاران مورد حمله قرار دادند.
از استادان بزرگوار و خوانندگان محترم معذرت می خواهم که مجبور استم بنا بر مشکلی که در کابل دامنگیرم است از اسم مستعار استفاده نمایم.

برادر عزیز و ګرامی جناب اقای استاد فارانی! عرض سلام دارم.
شعر مثل هر هنر دیګر و ورزش، دارای دو سنګر میباشد ، یکی خود سراینده و دیګری شنونده و خواننده.یا مثلاً در عرصۀ ورزش یکی خود ورزش کار و دیګری تماشاچی.شاید یک کسی خودش شاعر نباشد ولی شعر خوب را درک نموده و از آن لذت میبرد کما اینکه هر کسی فوتبالر نیست ولی از تماشای فوتبال خوب لذت میبرد.
اګر استعداد شعر خریدنی میبود من به اندازۀ یک سیم کارت تلفن ، یک کارت بیست یوروئی می خریدم و فقط در بارۀ تحسینِ شعر نشر شدۀ مؤرخ ۲۶ماه قبلِ جناب عالی می سرودم.
امّا در مورد شعر نشر شدۀ اخیر تان احترامانه عرض شود که من از شعرِ سفید مثل شیرِ در قفس می ترسم و یا بهتر بګویم مثل بازی فوتبال هسپانوی و امریکائی مقایسه میکنم.ګرچه هر دو بازی با توپ و در چمن صورت میګیرد ولی قوانین و کیفیت شان از هم فرق دارد ، البته اهل سلیقه و اهل فن میتوانند پیام انسانی خویشرا از طریق شعر سفید منتقل نماید کما اینکه یک اهل سلیقه میتواند از تماشا و بازی کردنِ فوتبال امریکائی لذت ببرد. بهر حال نکتۀ قابل تذکر این است که اولاً معنویت، زمین و جهانیان را ترک نکرده بلکه این جهانیان اند که معنویت را ترک نموده و موجب یأس و نا اُمیدی اشخاص پاک طینت همچو جناب عالی ګردیده، ثانیاً عرض شود که فرجام بشریت یا یوسف ګونه است یا دشمنان یوسف ګونه. بهتر است که حسِ خویشرا چنان حفظ و تقویه کنیم که مطمئن باشیم بلآخره فرجام ما یوسف ګونه است یعنی فلاح و رستګاری.
این دنیا یک آزمایش و امتحان است. معلم و خداوند و فطرت و سیستم و هر آنچه نامیده شود، فقط ناظر صحنۀ این امتحان میباشد نه اینکه غائب باشد. دیده شود این انسان درین صحنۀ امتحان منحیث یک ثروتمند، منحیث یک عالم، منحیث یک دانشمند، منحیث یک نابغه، منحیث یک شاه، منحیث یک وزیر و رئیس و آمر و مدیر و سیاستمدار و دوکاندار و پدر و مادر و پسر و اولاد و مارکسیست و لِبرال و فاشیست و مُلا و کشیش و روحانی و ..... چګونه به سوالاتِ فطری خویش جواب میدهد.
استعداد فرهنګی و ادبی تان همواره شګوفا باد.

نميدانم آقای مجید منگل در تقبیح مراکز و کمیته های خمینی، مدرسه ها و دانشگاھھایی مختلف و فراواني كه توسط آخوندان صفوی در نقاط مختلف کشور و حتی در پایتخت کشور خلاف تناسب نفوس و برخلاف ضرورت و مزاج اکثریت کشور ساخته شده اند، هم چیزی نوشته اند يانه؟؟؟

بسیار جای تاسف است که ازيشان بپرسم، آیا شمامقاله اي پرمحتوی و جامع محترم "جناب سراج وھاج" در مورد تھاجم فرھنگی بیگانه خصوصا همسايه اي غربي را مطالعه نموده اند يا نه...
افسوس ما بيشتر ازين ميشود، كه ايشان از نيات نادرست این ھمسایه در پھلوی دیگران كاملا بيخبر هم نيستند، اما اين نقطه را كه اصلا اصل موضوع است آنقدر کوچک گرفته انز كه صرف بشكل توضيح يك جمله دربين قوس آوردن آن اکتفا نمودہ ولی در جہت مخالف آن برخلاف منافع و نظر اکثریت جامعه مسلمان و ديندوست افغانستان كه براي خود ايشان هم الحمدلله عملا ثابت شدہ است، سه صفحه را بكار برده اند.
تمام جهان ميدانند، كه امريكا افغانستان، عراق و فعلا سوریه را عملا به ايران سپرده است. چون به دلايل مختلف، هردو بيشترين اعتبار بر يكدیگر و بردن منافع مشترک را درین ھمکاری دیدہ و میبینند۰ اینکه حالا ايران به همكاريهايي مخفي خود با طالبان هم توسعه بخشيده اند، بخاطر منافع خودش است، نه افغانستان۰ عساکر پاکستان هم باوجوديكه كه تا قبل از سقوط طالبان افغانستان را عملا در اختيار خود داشتند، هنگام حمله اي امريكا بر افغانستان هم از هيچنوع ھمکاری در سقوط آنھا دریغ ننمودہ و فعلا هم نميكند مگر باآنھم چنان ھوشیار و موقع شناس اند، كه تانكها و ساير وسايل و وسایط نظامي باقیماندہ از قوای ناتو و امریکا در افغانستانرا آنھا میراث میبرند، نه افغانستان!
اين هم مشخص است كه حكومت فعلی افغانستان بدون اجازه اي سازنده و فرمانرواي خود هيچ تصمیمی نخواھد گرفت، اما اگر ما ھم عقل خود را مثل ھمسایگان خود بکار بردہ ھمیشه از فرصتها بخاطر آبادی و تقویه اي حالت اقتصادي، سياسي و اجتماعي خوداستقبال و استفادہ کنیم و نه از ترس؟؟؟! ویا براي رضايت خاطر و تامين منافع ديگران از پای یکدیگر کش کرده و بر فرق يكديگر کوبیدہ مانع تنوير و عمران جامعه خود شويم، ان شاالله مشكلات ما به مراتب كمتر ازان خواهد بود، كه فعلا به ان مبتلا هستيم. توکل علی الله
یار زندہ صحبت باقی

جملۀ ناقص ولی احمد نوری، زمامدار سایت جدید، با محتویات کهنه، را باید چنین تکمیل کرد تا حقانیت و عدالت برجا بماند. ولی نوری می نویسد که :
«آن مرحومانی که آثار شان در این وبسایت به نشر رسیده و خود به رحمت حق پیوسته اند، مانند جناب استاد خلیل الله خلیلی ملک الشعراء و نویسندۀ بزرگ و مؤرخ حق بین و نامدار افغانستان، » که بزور قلم توانست از دزد و اوباشی بنام بچه سقو عیار بسازد، نفاق کنونی را سامان بخشد و پدر خانوادۀ ولی نعمت اش (خاندان ظاهر شاهی بخصوص نادر) را بخاطریکه بچه سقو را برویت قرآن فریب داده و کُشته بود، با قلم توانی شان هیچ آبروی برای این خانواده باقی نگذارد. همچنان غلامان و نوکران سرسپردۀ خانواده شاهی را که ریزه خوار خوان شاهی بودند چنان مغز شویی کند که داوطلبانه حاضر میشوند تا خلیلی را پرستش کنند و برعکس برای ولی نعمت محمد ظاهر نمک حرامی نمایند.
به این دلایل میشود که شخصیت خلیلی را بالا بُرد، زیرا او خانوادۀ ظاهر شاهی را منفور و درباریان را بدور شورای نظار جمع کرد. پس به یقین میتوان گفت که این قدرت قلم خلیلی است که جامعه و شاه پرستان را در حیطه تفکرات خود آورده و آنها را بیک پیسه میسازد.
مشاوران این وبسایت چنان به ولی احمد نوری باورمند اند که حتی متوجه تناقض گویی های نمی شوند و سر خم عقب وی روان اند.
واقعا ً که نویسندۀ بزرگ و مؤرخ حق بین و نامدار افغانستان؟؟؟ . کاش زنده میبود و به چشم سر میدید که چگونه خدم وحشم درباریان را زیر بار نظرات خود برده است که از خود بی خود شده اند و با دل وجان در مدح و ثنای نمک حرام خلیلی می پردازند. وسلام

با عرض سلام !
دوستان عزیز وقتی جملۀ قهرمان ملی را در کنار نام احمد شاه مسعود میخوانم ویا می شنوم تعجب می کنم ، به این معنی که اگراحمد شاه مسعود را قهرمان ملی بدانیم پس CIA امریکا وISI پاکستان و حمید گل و دستگاه جاسوسی عربستان وترکی فیصل و دستگاه جاسوسی ایران را که پسرک پنجشیری گـُم نام را با خاندانش هم به شهرت رساندند و هم ملیادر ساختند وهم قهرمان ، پس برای این همه دستگاه های مخوف قهرمان سازی چه باید خطاب کرد؟ یا به طالبان که احمد شاه مسعود را مثل بـُز از صحنه فرار داد که مظلوم قهرمان فرار بدامن اقمار روسیه پناه برد، به طالبان که قهرمان را در میدان قهرمانی چت کردند چه باید خطاب کرد؟ و یا کسیکه این قهرمان بزدل را مانند موش کشت ولی قهرمان بزدلی، خودرا با پشتوانه ملیاردها دالر وصد ها حامی وحافظ ، حفظ کرده نتوانست و در دفاع خود عاجز بود پس به چه حساب میتوان او را قهرمان ملی خطاب نمود.
احمد شاه مسعود کسیکه قهرامان ملی پنجشیر پهلوان احمد جان را که جبهۀ واقعی مقاوت را متکی بخدا ومردم علیه تمام دشمنان خارجی در نقاط مرکزی افغانستان بمیان آورد متاسفانه به اشاره دشمنان افغانستان بوسیلۀ گماشته ای ایشان (احمد شاه مسعود) با فریب ونیرنگ بقتل میرسد. در اصل پهلوان احمد جان هم شهید واقعی است وهم یکی از قهرمانان ملی محسوب شده میتواند.

احمد ولی مسعود میداند که آنها بوسیلۀ چه دستگاهای مخوف ساخته شده اند وبرای تداوم خیانت های خود ویاران خود پلانهای علیه کشور به نفع بیگانگان دارند وی به این لحاظ زمینه سازی میکند که ازخود میترسد. گفته اند که خائن خایف است تا مثل برادر اش احمدشاه مسعود کشته نشود. ازین سبب بی شرمانه ترین پارس از همین گماشتگان و مزدوران آنها شنیده میشود. در قدیم ها گفته بودند که کچه را روی نده ورنه برشانه هایت سوار میشود. این سخن حاصل سالها تجربه عملی در جامعه بوده که هم اکنون باز بقوتش پیام خود را به مردم میرساند. وکچه ها با اعمال شان ثابت میکنند که این مقوله از کوره قرنها تجربه گذشته است که اصالت مند باقی مانده است. شاعر می گوید:
من از بی قدری خار سر دیوار دانستم *** که ناکس کس نمی گردد از این بالانشینی ها.

موضوع استیضاح وزیران در شعاع قانون اساسی
مقالات محقق نامدارافغان جناب داکتر صاحب کاظم رابخاطری مرورکردم تا درین باره چیزی از ورای قوانین وحقوق بیاموزم - اگرچه این اموزش درین سن وسال چندان بدرد شخص من نمیخورد، اما به پیروی ازمقوله ای که ازگهواره تاگور اجتناب ازدانش ناممکن است، این مقالات راخواندم.
نارسایی مادۀ 92 قانون اساسی را جناب داکتر صاحب بسیارخوب وعام فهم تشریح کرده اند که هرافغان نابلد بمسایل حقوقی، بشمول این قلم، را قناعت خاصل میشود. اما من بحیث یک سیربین، تازماینکه این نظام بهمین شکل وجودداشته باشد، کمیسیونهای ولسی جرگه ازطرزالعمنل پیشنهادی شما کار نمیگیرند، زیر آنها قدرت ناجایزخودرا درمغلقیت قانون جستجو میکنند. یکانه راه خل در تعدیل قانون اساسی است که پیشنهاد شده است.
ازجانب دیکر به ارتباط طرزالعمل استیضاح، همین کلمۀ "موجه" مثل رابر الاستیکیت دارد. کلمۀ عربی "موجه" درقاموسهای فارسی چنین معنی شده است :""صاحب جاه ومقام - خوب وپسندیده - کلام یا عذری که با دلیل وبرهان وپسندیده باشد."" به اساس این تعبیرات وکلای ولسی جرگه حق دارند عدم حضور وزیر را "ناپسندیده" بنگارند. بنظرمن بخاطر ماهیت الاستیکی کلمۀ "موجه" قوۀ قضائیه نیز تقاضای رئیس جمهور را(که گویا اقدام ولسی جرگه را ناموجه بخواند) برآورده نخواهد توانست.
توضیحات جناب داکترصاحب درطرزتعلامل استیضاح و (امپیچ) درمجالس سنا ونمایندگان امریکا، برای رفع نقیصه در قانون اساسی افغانستان بسیار مفید وآموزنده است، خداکند قوای قضائیه ومقننه درکابل آنرا بخوانند.
بنظر این حقوق ندان، تعدیل نظام "ریاستی" همانطوزیکه داکترشما پیشنهادکرده اید تا یک قوۀ "اجرائیۀ مستقل" درنظام ایجاد شود ورئیس ئجمهور در راس هرسه قوه( اجرئیه- تقنینیه -قضائیه) قرارداشته باشد، بهترین راه حل است- اما شخصی حامد کرزی که شخص "نوبدولت رسیده " بود،میخواست همه قدرت رابدست داشته باشد تافرامین بدون استخقاق صادرکند، لهذا اکنون اکثریت ملت افغان چشم براه چپه شدن نظام پنجاه فیصد وتعدیل قانون اساسی میباشد.
سعی خیرخواهانۀ جناب داکتر کاظم برای تشریح جنبه های مغلق قانون اساسی قابل تقدیر است. با عرض احترام - سیدخلیل الله هاشمیان - 4 جنوری 2016

ازقلمبدستان ودانشمندان محترمیکه این پورتال وهم افغانستان بنام شان وخدمات شان افتخار میکند، هریک جناب داکتر صاحب سیدعبدالله کاظم وجناب کاندید اکادمیسین سیستانی صاحب که مقالۀ مرا در یارۀ (قهرمان ملی) خوانده ودرزمینه اظهار نظرفرموده اند، وهموطنان محترم دیگری که بطور غیر مستقیم درزمینه اظهارنظرفرموده اند، تشکرات، قدردانی وسپاسگذاری خود را تقدیم میکنم.
ازمتصدیان محترم این پورتال وزین ووطنپال که من آن نوشته را درکلکین نظریابی ارسال کرده بودم وآنها آنرا بقسم یک مقاله نشرکردند، ازچنین همکاریهای همیشگی شان، بخاطراحترام به اهداف ملی، عرض امتنان میکنم.
ضمنا بعرض میرسانم که دوپورتال همکاردیگر از من گله کردند چرا آن مقاله به ایشان انتقال نیافته بود- عرض کردم که بشکل یک نظر ونه بشکل مقتاله ارسال شده بود- آنگاه همان مقاله را با ایزاد یک سلسله مطالب دیگر درهمان موضوع، امروز برایشان روان کردم که شاید فردا درپورتالهای (تول افغانستان) و(دعوت) و (سرخط) نیز نشر شود. باعرض احترام -هاشمیان - 5 دسامبر 2016

با عرض سلام.
بحث در مورد مسائلِ سیاسی- اجتماعی وقتِ مؤثر و نتیجه بخش میتواند باشد که ظرفیتِ مناسب برای بررسی آن مهیا باشد یا بهتر بګوئیم زمانِ مؤثر میباشد که بر تثبیتِ تعریف یا تعاریف یک مسئله، اتفاق نظر ایجاد شده باشد.
مثلاً ما روی مسئلۀ " قهرمان ملی " بحث می کنیم. بحثِ جالب و آموزندۀ شاید باشد امّا قبل از همه چیز باید در مورد کاربُردِ کلمۀ " قهرمان " و همچنین کلمۀ " ملی " به یک مفهوم مشترک رسیده باشیم در غیر آن انتظار کمائی نتیجه ، نه اینکه پیچیده تر و کج دُم یا ګژدمی میشود بلکه اصلاً نتیجۀ بحث دست نیافتنی میګردد.

قهرمان ملی واقعی کیست؟
درین شب و روز بعد از اظهارات دکتر اشرف غنی رئیس جمهور کشور، شخصی آشنا کلمه ( قهرمان ملی) را مال شخصی و انحصاری شان دانسته و رئیس جمهور را متوجه تصحیح این گویا اشتباه او نموده.
آقایون نهضتی که امان الله خان در آن عضو بود ادامه راه و مکتب سید جمال الدین افغان است( مشروطیت اول و دوم). شاه امان الله به نهضتی ربط داشت که ( سراج الاخبار) شان جوانان و آزادی خواهان وطن خود ما و آسیای میانه، و نیم قاره هند را رس رسانیده و استمار گران بریتانیه و تزار روس را وادار ساخت که توزیع و مطالعه آنرا ممنوع ساخته و متخلفین را مجازات نمایند.
امان الله خان اولین بار طلسم سیاه استماری را که آفتاب در قلمروش غروب نمی کرد شکست و در خارج کشور نه تنها نماینده و معرف استقلال کشور شهید محمد ولی خان دروازی را به گرمی استقبال نمودند بلکه استقبال اعلیحضرتین در مصر، ایتالیا، فرانسه و دیگر کشور های اروپائی انگریز را سخت عصبانی ساخت.
امان الله خان در دوره ده ساله خود در ساحه معارف و مطبوعات وقانون گذاری و رشد مادی و معنوی وطن کاری که دیگران در نیم قرن نتوانستند او در ده سال آنجام داد. و اما جواب آنها را مولانا سترگ چه زیبا فرموده اند که:
دی شیخ با چراغ همی‌گشت گرد شهر
کز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست
گفتند یافت می‌ نشود جسته‌ ایم ما
گفت آنک یافت می‌نشود آنم آرزوست

افغانانو ته سلامونه
د عروس خورد سال چې پښتو کې ورته وړه ناوې ويلی سو, کومه موضوع چې خپره سوې, که يو څوک انساني ضمير ولري نو واقعا چې زړه يې ورته درديږي. زه داسې پلرونو ته حيران سم چې دوی د څه ډول غير انساني زړونو خاوندان دي او څومره بې رحمه دي.
خو اوس بيا دا درد د انسان په زړه کې نور هم زياتوي چې دا معصومه نجلۍ اوس هغه ناولي ځای ته وليږله سوه چې تش په نامه ورته د امن کور ويل سوی.
دا کور چې د امن کور ورته ويل کيږي په حقيقت کې د پت او د عزت او د شرافت د لوټلو کور دی. کومې ښځې چې د ستونځو له کبله له کوره تښتي او دغه د امن په نامه کورونو ته پناه وړي, دوی نه پوهيږي چې دوی د باران نه تښتيدلي دي او ناوې ته کيناستلي.
زه د رئيس صاحب د جمهور نه په کلکه غوښتنه کوم جې د خدای په خاطر دا د فحشا مرکزونه دې وتړي او نور دې زما پتمنې افغانې ميرمنې او نجونې و دې کورونو ته واداره نکړي.

قهرمان ملی به کسی خطاب میشود, که دستش به خون مردم آلوده نباشد.

قهرمان ملی اصلی !
آقای امین فرهنگ در صفحات فیس بوک نوشته اند که پدرم ( صدیق فرهنگ )مشاور کارمل بود کار بدی نکرد او همه روزه به کارمل مشوره میداد که باید عساکر شوروی ،تجاوز به افغانستان را خاتمه بدهد.

بالاخره گورباچوف متوجه گپ های مشاورصاحب فرهنگ شده و عساکر شوروی را از افغانستان اخراج نمود.لذا فرهنگ صاحب قهرمان ملی اصلی کشور است !!!

باز صاحب محترم،تقاضای شما در مورد نشر مطلبی در جواب استاد هاشمیان صاحب، ملاحظاتی داشت که از نشر باز ماند.معذرت مارا بپذیرید.
زمری کاسی مسءول این بخش

دراین روزها با اظهارات ولی مسعود که گویا برادرش قوماندان احمد شاه مسعود یگانه قهرمان ملی افغانستان است، در رسانه ها و صفحه فیسبوک تبصره ها و ابراز نظر های بسیار دلچسپ در جریان است . اینجانب همان ساعات بعد از پخش گفتار ولی مسعود در صفحه فیسبوک خود چنین نوشتم:
افغانستان در طول تاریخ خود قهرمان های زیاد ملی داشته اند که نام شان در تاریخ اقلاً سه صد ساله کشور، بخصوص طی جنگهای پرافتخار مردم ما علیه سلطه خارجی درج گردیده است. احمد شاه مسعود، ولو که روی یک معامله سیاسی مفتخر به این لقب مندرج در قانون اساسی شده باشد، ولی به هیچ وجه اولین و آخرین نبوده و نخواهد بود. قهرمان ملی باید واجد اوصافی باشد که به ملت در مجموع خدمت کرده باشد، نه برای یک قوم، یا گروه و یا جناح. بحث در این مورد زیاد است، اما به دلیل اینکه افغانستان در یک مرحلۀ حساس تاریخ خود قرار دارد و دشمنان ما میخواهند با این ذرایع ملت افغان را بنامهای این قوم و آن قوم بجان هم اندازند، نمیخواهم بیشتر در زمینه صحبت نمایم ، اما اینقدر میگویم که هیچگاه "گِل خشک به دیوار نمی چشپد". تاریخ خودش قضاوت میکند که کی واجدچنین لقبی خواهد بود.
در این پورتال وزین نیز نوشته ها و تبصره های پرمحتوا در زمینه به نشر رسیده است که حاوی عکس العمل های لازم و پر از استدلال منطقی در مورد ادعای ولی مسعود میباشد.
سالها قبل داستانی را از استاد بینش در کتاب "بارقه های بینش" خواندم، زیر عنوان "مشت بسته ملک سلیم باز شد". گفتار ولی مسعود هم شباهت به محتوای همین داستان دارد که بالاخره با باز کردن دهن خود موضوعی را مطرح کرد که باید چند سال قبل مطرح می شد. بازهم خوب شد که همین حالا از سازش ها حین تدویر لویه جرگه قانون اساسی و معامله گریهای آن پرده برداشته شود و حقیقت اینکه آیا اعطای یک لقب میتواند همه صفاتی را که باید یک قهرمان ملی داشته باشد، احتوا میکند یا اینکه برای تثبیت همچو لقب لازم است کارنامه های شخص مورد بحث قرار گیرد و طی دوره های کاری او بررسی شود که در سطح ملی شخص مورد نظر چه کارکردهای ملی داشته است و چه میراثی از خود برای فردای ملت خود بجا گذاشته است؟
همانطوریکه استاد هاشمیان از پنج دوره کارکرد های شهید مسعود یاد کرده است، اینجانب نیز طی یک برنامه تلویزیونی نگاه مختصر به چهار دوره کارکردهای موصوف انداخته و آنرا ارزیابی کرده بودم. امید دوستان شهید مسعود از همچو بررسی های تاریخی دلگیر نشوند و قبول کنند که دیر یا زود قضاوت تاریخ حکم خود را طوریکه در مورد شخصیت شاه امان الله غازی بعد از گذشت سالها صادر کرد، در مورد سائر شخصیت ها نیز عین کار را خواهد کرد.

دیموکراسی بدون احزاب بی مفهوم است !

آقای امین فرهنگ در یک مصاحبه دیروز گفت که دیموکراسی بدون احزابی سیاسی بی مفهوم بود وقتیکه شاه چند سال پیش به وطن عودت کردند علت توشیح نکردن آنرا از جناب شان پرسا ن کردم آنها فرمودند که احزاب چپ و راست بسیار قوی شده بودند .

آقای فرهنگ (که خودشان وقتیکه وزیر بوده اند چندین دوسیه در محکمه دارند و از طرف تلویربون های آلمان متهم به جاسوسی اند و و خویشاوندی نزدیک به شاه دارند) توشیح نکردن فعالیت احزاب سیاسی را یک اشتباه بزرگ شاه دانسته و آنرا علت سفوط سلطت دانست .
گفتند که متاسفانه که در افغانستان یک حزب از اشخاص ملی ساخته نشده و هنور هم چشم درد پشت آن میگردند.

وفتیکه در باره همکاری پدرشان ( صدیق فرهنگ ) به دولت کمونیستی و مشاوریت کارمل سوال شد، موصوف فرمودند شما نشان بدهید در کدام مقاله درباره توصیف حزبی دیمکراتیک خلق نوشته شده باشد.

درباره آقای هاشم میوندوال فرموندکه وقتیکه از صدارت برطرف شد عقده گرفته و خود شاهد در پارک زرنگار بودم که موسی شفیق و شاه را آب فروش خطاب کرد.

آقای قرهنگ فرمودندکه شاه چند سال پیش بخاطری قدرت به کشور نرفت بلکه میخواست در وطنش زندگی کند و........
قضاوت به بینندکان محترم .

درتائید از مقالۀ روشنگرانه وروشنفکرانه داکتر صاحب سید خلیل الله هاشمیان،میخواهم بگویم
که :آنهایی که در دستگاه استخبارات (آی اس آی)این دشمن خاک وناموس ملت افغانستان، درس ویرانگری وطن خود را فراگرفته اند وبارها به باداران پاکستانی خود امتحان ویرانگری وتخریب کشور را داده اند، هیچگاهی قهرمان ملی مردم افغانستان شده نمیتواند، ولو که درفرمان قهرمانی اش جورج دبیلو بوش هم در پهلوی نام حامدکری امضا کرده باشد.

ملت افغانستان یک قهرمان ملی دارد که آنرا چون مردمک چشم خود دوست دارندوآن شاه امان الله غازی است.شاهی که آزادی واستقلال کامل سیاسی افغانستان را از استعمار انگلیس در18 اگست 1919بدست آورد.وبرای افغانستان حیثیت واعتبار از دست رفته اش را دوباره اعاده کرد و آن را در صف ملل ازاد جهان رقم زد.

آدمک محقق وافغانستان شناس معروف امریکائی درربع سوم ‏قرن بیستم،یعنی 60سال قبل درکتاب خود(افغانستان در نیمه اول ‏قرن بیست)، از امان الله خان به عنوان قهرمان ملی یاد کرده نوشته ‏است:«امان الله (1919-1929)بحیث قهرمان ملی افغانستان شناخته ‏شد.خاصتاً هنگامیکه موفقانه امپراطوری بریتانیا را شکست داد. ‏وآزادی مطلق افغانستان رابدست آورد وبه جهان برسمیت شناخته شد.»(روابط خارجی افغانستان درنیمه اول قرن بیستم،چاپ 1377 پشاور،ص 196،ترجمه پوهاند فاضل)
آدمک در زمانی به عظمت نام وکار غازی امان الله خان پی برده بود و او را به عنوان قهرمان ملی افغانستان در تاریخ ثبت کرد که هنوز نظام شاهی در افغانستان مشروعیت داشت و هنوز اتحاد شوروی برافغانستان تجاوز نکرده بود، وهنوز نام تنظیم های جهادی ساخت آی اس ای را در افغانستان کسی نشنیده بود.

هموطنی بنام آقای کاظم پوپل در فیسبوک خود تبصره جالبی در باره مسعود نموده مینویسد: ‏
« احمدشاه مسعود ، قهرمان ملی یا جنایتکار پرآوازه !
احمدشاه مسعود قاتل بیش از 70 هزار هم شهری کابلم ، ویران کننده شهر کابل ، عامل بربادی افعانستان ، تاراج کننده داراییها دولتی وشخصی مردم کابل ، منحل کننده قوای دفاعی وطنم ، یک لکه ننگ در تاریخ وطنم . بالاخره ، قهرمان عامل تباهی و بی اتفاقی و خونریزی وطنم که تا امروز ادامه دارد .»

در نوشته مورخ ۱۵ نوامبر سال ۲۰۱۶ اقای هاشمیان تحت عنوان ( توضیخات در رد اتهامات قاسم باز ) قسمت دوم، که بجواب ۲۱ موارد و ادعاهای من بالای هاشمیان نموده بودم ، اقای هاشمیان در جواب بیست ویکم ۲۱ خود از مسولین افغان جرمن انلاین تقاضا نموده و متذکر ګردیده چنین نویشته. « جواب ۲۱ ماده اتهامات قاسم باز در بالا بسیار صادقانه وباقبول مسئولیت داده شده که هرگاه خود قاسم باز یا شخص دیگری غش یا تخلف در آن بیابند، باید آنرا بروی کاغذ بریزند که همه افغانها خبر شوند. با عرض احترام .
سیدخلیل الله هاشمیان - 24 نوامبر ۲۰۱۶ »

من برای بار سوم از ګردانندګان محترم این پورتال صادقانه تقاضا دارم و میخواهم که لطفآ به این خواهش اقای هاشمیان و بنده قاسم باز لبیک بګوید، و نوشته من که بنام اعترافات و رد اتهامات هاشمیان است افتخار نشر انرا مساعد سازید. چون این نوشته من در دیګر سایتها، مثل نوشته اقای هاشمیان نشر شده افتخار نشر داده شود، در غیر ان این به این معنی خواهد بود که شما ګردانندګان این پورتال از بی طرفی کامل در بین نویسندګان این پورتال برخوردار نیستید، لطفآ مقام ملی بودن این سایت را زیر سوال نبرید.
دوستان محترم . چیزیکه هاشمیان برایم نوشته من هم کوشش نمودم عین کلیمات که وی برایم استعمال نموده به سبک و سلیقه وی برابر نویشتم.
با عرض احترام: قاسم باز

قهرمان ملی کیست ؟
داکتراشرف غنی بروز افتتاح رسیدن خط آهن بخاک افغانستان، درضمن مفیدیت های اقتصادی آن، ازغازی امان الله خان بحیث قهرمان ملی یادگرد وگفت این یکی از آرزوهای آن پادشاه وطندوست بود. غازی امان الله خان به تناسب قدرت وتوان اقتصادی-تکنالوژی همانزمان کشور، یک خط آهن کوچک ونمونه وی دریک گوشۀ کابل نیزاعمارکرده بود. سالها بعد زعیم دیگر کشور، محمدداودخان نیز اعمار خط آهن را درپلانهای انکشافی خود جاداده بود. .......

هیله ده چی زما په لیک کښی د قاتلانو لقب استعمال ته د افغان جرمن له خوا بیا منفی ګوته ونه نیول شی او د سندونو خواست راڅخه ونکړی !

افغانستان د خرڅ شوو قاتلو کمونستانو او خرڅ شوو مصنوعی راپیداشوو قاتلو تنظیمونو او په غرب او امریکا کښی خرڅ شوو او تربیه شوو عناصرو له خوا د افغان مظلوم ملت ئي د اته دیرشو کالو راهیسی د تباهی سره مخامخ کړۍ او اوس د ملت دا مضر افراد کوشش کوی چی د افغانستان با غروره ملت د ویاړ تاریخ تر پښو لاندی کړی او د افغانستان نومیالی غازی امان الله خان د استقلال تاریخی ابتکار د با غروره ملت په وینو په سوالیه کښي راولی !!

دا جرأت دی خائينینو او قاتلانو ته د افغانستان ننګیالی ملت خارجی دوښمنانو ورکړۍ دی او کوشش کیږی چی دافغانستان تاریخ د غله او خرڅ شوی بی سواده سقاو زوی څخه شروع او په احمدشاه مسعود ( د اتحادی شوروی ، پاکستان ، ایران او امریکا ګوډاګی ) باندی ئي تکمیل کړی دا تاریخی جنایت دی او دا چټل ارمان به هرومرو د ځانو سره قبرو ته یوسی او پردی چټل ارمان به هیڅ وخت موفق نشې !!!

دا چی ددی خائينو لپاره دداسی اوازو را پورته کولو موقع مداری کرزای په هدایت سره برابره کړی او دوهم متفکر به حتمآ ددی خائينینو رضا کولو لپاره د لودګی بغلکشی په وسیله هلی ځلی وکړی اما نتیجه به ورنکړی !!!

افسوس پر داسې رئيس جمهورانو باندی !!!!

استاد محترم جناب هاشمیان صاحب در همین دریچه ۱ دسمبر نوشته اند:

«:" درحالیکه دیده شدمنحیث تماشاچی دربرابرچهار یا پنجنفر کودتاچی های 7 ثور 1357 فرقه های عسکری به تماشا نشستند ؟" - مردم گفتند کسی نبود که فرقه های عسکری را بحرکت ومارش بخواند !! و معنی این انتقاد مردم را شخص محترم دگروال صاحب سعید که یکفرد باتجربۀ نظامی میباشند، خوبتر فهمیده میتوانند . اینهم شنیده شدکه مردم گفنتد زعیم کشور تنها کنج ارگ را قایم گرفت، درحالیکه ارگ افغانستان نبود، راه های فراراز ارگ وخود را رساندن بفرقه های عسکری وجود داشت، ولی به لین تلفون اتکاء شد که آنراهم پرچو کرده بودند. اگر حافظۀ قاصرمن این افوهات را نادرست شنیده باشد، معذرت میخواهم.»

من نویسنده هنگام وقوع کودتای هفت ثور متعلم صنف ۱۱ مکتب حربیه در کابل بودم، جای افسوس است که دولت تام حاکم تحت رهبری محمد داود خان راستی هم بسیار ساده و به زودی از بین رفت. اینکه ریس دولت با آن نام و هیبت خود چرا صرف در ارگ تا آخر با یک تفنگچه خود موضع گرفت. اینکه درین وقت سرنوشت ساز کیها درین مشوره و فیصله ایشان رول داشتند، تا حال معلوم نیست. آنچه من منحیث یک نظامی اردوی افغانستان مینویسم:

۱) زمانیکه میر اکبر خیبر پرچمی بشکل مرموز کشته شد، و رهبری خلق و پرچم جنازه او را با احساسات ضد دولتی دفن کردند و بیانیه های تحریک کننده علیه داود خان سر دادند، ریس جمهور داود خان با آن شناخت خود از حال و احوال افغانستان باید معتمد ترین همکاران خویش را محرمانه نزد خود احضار میکرد و به ایشان میگفت (که به تحقیق این یک پلان و توطئه علیه شخص من است، تا من احساساتی شوم و به آنها دست اندازم، و ایشان باز علیه من شدید عمل کنند،این نور محمد تره کی و ببرک کارمل کدام اشخاص قابل قبول نزد مردم افغانستان نیستند، لیکن به خاطری خطرناک هستند که فورمه های جاسوسی را به دولت اتحاد شوروی امضاء کرده اند و رهبری شوروی را باخود دارند، بناً باید از انتهای تدبیر کار گرفت. من رهبری حزب خلق را نه تنها بندی و توهین نمیکنم، بلکه در فاتحه میر اکبر خیبر شخصاً اشتراک میکنم و به ایشان میگویم که من به حقیقت به شما میكویم که من خیبر را نه کشته ام، بیائید اینجا یک ملت مظلوم و تاریخی افتیده است، جمعاً برای این هدف مقدس کار بکنیم...)، شاید به نظر من ایاز یک جلو این فتنه هفت ثور گرفته میشد.
۲) باید استخبارات خصوصاً اردو اشخاص نهایت وفادار به داود خان میبودند و از تمام حرکات و ارتباطات رهبری و افسران قطعات محاربوی قوای مرکز به شخص رهبر اطلاع میدادند، باید حرکات و وضعیت روحی چکړن اسلم وطنجار، ډګروال عبدالقادر و سایر کودتاچیان ۲۶ سرطان را دقیق زیر نظر میداشتند که نداشتند.

اما شروع کودتای هفت ثور:

وقتیکه جګړن وطنجار با تانک خود به نقطه مهم پل محمود خان رسید، ریس جمهور باید یک دریشی محاربوی پوشیده محافظت و اداره ارگ را به برادر ایشان نعیم خان و صاحب جانخان میسپرد و خودش از دروازه شمالی ارگ با ده نفر عسکر و چند افسر نهایت فدایی خود خود را به میدان هوای خواجه رواش میرساند و با داشتن آن حیثیت و نام هیبت خود منحیث ریس جمهور بر حال محل قومانده را بدست میګرفت و توسط ارسال فقط دو طیاره جت مقاومت زرهی وطنجار را از بین میبرد.
و اگر این عمل برای ایشان ممکن و یا مقبول نبود، باز هم به عین شکل فوق به غند پیاده مقیم بالاحصار رفته قومانده را بدست گرفته و با ارسال کندک تانک غند بالاحصار به استقامت پل محمود خان قواء وطنجار را ازبین برده و راه قواء کومکی قواء چهار زرهدار و ۱۵ زرهدار را به شهر کابل در قسمت یکه توت مسدود میکرد.
داود خان به اجراء کودتای خود باید از چوکی غرور بیجا و جبروت خاندانی خویش پایان می آمد و باید از همان ۲۶ سرطان یک یا حتی دو هلیکوپتر مجهز با اسلحه را در محوطه ارگ همیشه حاضر میداشت و در همین روز هفت ثور از ان برای نجات خود و مردم و ملت افغان از فتنه ها کار میگرفت. و اگر با وجود این اقدامات باز هم ناکام میشد، مثل غازی امان الله خان به قول اردوی قندهار تغیر موضع جنگی میداد ( این فرار داود خان به قندهار نمی بود، مثلیکه امان الله غازی را مخالفین او شاه فراری میگویند، این عمل تغیر موضع یک قوماندان در یک وقت نهایت مشکل برایش میباشد) و داود خان تا آخرین وس با استفاده از قواء هوايی شیندند تا آخر با کودتاچیان هفت ثور میزد و در آخر اگر ناکام میشد، به کدام کشور پناهده میشد تا زنده بود منحیث یک شمشیر داموکلس بالای رهبران خائن خلق و پرچم آویزان میبود.
این داستان به درازا میرود.

په درنشت سره

تسهیلات ترانسپورتی برای باشنده های کشور !

یکی از کار های درخشان دوره جمهوریت ، فراهم کردن تسهیلات رفت وآمد برای مردم ، بخارج ازکشور بود که با استفاده ار پاسپورت به هر جای سفر کرده میتوانستند .

بیاد داریم در دروره ده ه دیموکراسی که زیاد تر وقت مظاهرات و دروزه های مکاتب و پوهنتون هها مسدود شده بود یکتعداد افغانهای فرزندان خویش را برای تحصبلات بخارج فرستادند.
با بکار انداختن بس های مدرن که از شهر نو کابل بطرف اروپا همروزه به رفت وآمد آغاز نمود تسهیلات زیاد برای مردم فراهم گردید و زمینه آمدن دوباره افغان ایکه به خارج رفته بودند مهیا گردید . بیاد داریم از کشور های دیگر محصلین به پوهنتون کابل برای تحصیلات عالی می آمدند که در فاکولته انجنیری محصلین ایران ، کشور های عریی و اندونیزیا را داشتیم . محصلین ایرانی ها از خداوند آرزو میکردند شخصیت مانندی داودخان در ایران پیدا شود که زعامت را بعده بگیرد .
افغان ها با وجودیکه برای ویزه در کشور های مختلف اروپا تسهیلات داشتند حتی رفتن به جرمنی ، افعاننها ویزه ضرورت نداشتند با سپری نمودن وقت معینه دوباره به کشور می آمدند.
امروز که در کشور ما در باره انکشاف خط راه های آهن سر وصدا بلند است امید وار هستیم که آن پروژه خط راه آهن دوره 5 ساله جمهوریت که هرات را به جنوب شرق کشور وصل میکرد ویک پروژه بزرگ اقتصادی برای کشور بود ، و کار های مقدماتی آن توسط انجینران فرانسوی تکمیل شده بودو کارش تا اندازه شروع شده بود دوباره آغاز گردد. با احترام

جناب قاسم قاسمی سطح شناس!
بسیار بلند پرواز نکنید، که ممکن قوۀ جاذبۀ زمین شما را در مدار و اتموسفیر خود حفظ نتواند. شما متأسفانه.............. جملات اخیر هوشداری شاهد را که به آدرس نویسنده اشاره شده بود، درک نکرده اید و یا نخواسته اید بفهمید. هدف شاهد این نبوده است، که در برابر "افکار آیدیالوژیک احتمالی" رهبر تان به مقابله بپردازد. برخلاف یکنوع جلب توجه هدف او بوده است، که گفته است: "آیا نمی توانید اعتراض و انتقاد تانرا بدون ذکر کلمات "پشتون" و "غیر پشتون"، مستقیماً به آدرس مطلوب تان، بنویسید"
وقتی یک شخص عملی را انجام می دهد و کسی دیگری از آن انتقاد می کند، باید انتقاد را با هویت شخص و نامش و با شهرت فرد او که می شناسد ذکر کند، نه اینکه عمل او را با نام یک قوم، چون "پشتون" و "غیر پشتون" بطور عام یاد کند. وقتی شما این جملۀ ساده را نمی خواهید درک کنید، لازم نیست با شما، تبادل نظر صورت گیرد. شما چه صلاحیت دارید، که بدون شناخت یک هموطن حرف "اگر" را بزبان آورید و در مورد صداقت دیگران، بدون ثبوت کلمات شک بزبان آورید. و یا از وی گزارش کار بخواهید.
ختم کلام برای همیش با شما
با احترام
رحمت شاهد

داکتر صاحب و استاد گرامی،
از زره نوازی تان خيلی ممنون. من در همه فعاليت های مسلکی ام شکر کذار کار استادان گران مايه همانند شما و داکتر صاحب عبدالله کاظم ميباشم که افتخار شاگرد بودن شانرا در پوهنځۍ اقتصاد پوهنتون کابل داشتم.

از بازگشت مع الخیر جناب دانشمند محترم داکترمحمد آجان مرزی بعد ازسفر کاری چهارماهه مسرورشدم. خاصتاً سرورم بعداز خوانش مقاله ای علمی، پر محتوی و پرمعلومات موصوف که برای افغانستان هم خیلی مفیداست، تحت عنوان« نقش زنان در رشد اقتصاد ملی کشور های عقب مانده» بییشترشد. ناگفته نباید گذاشت که این مقاله مکمله ای خوب آثار دانشمند محترم پروفیسور دکتور سید عبدالله کاظم می باشد که در باره نقش سیاسی، اجتماعی و اقتصادی زنان افغانستان تحریر شده است. افتخار دارم که جناب داکتر میرزی عضو فعال ترتیب و تدوین «قاموس جامع اصطلاحات»بوده همکار می باشیم.

برادر عزیز هموطنم رحمت شاهد صاحب سلام !
مقالات برادرما مصطفی عمرزی واقعا ًدر سطح شما نیست. این اعتراف غیر مستقیم جناب شما بیانگر واقعیتی است که شما به آن مواجه شده اید. خدمت شما عرض شود که این چنین مقالات با ادبیات سطح بلند نوشته شده و خواسته است تا صادقانه خیانت کاران را معرفی کند. البته ناگفته پیداست که هیچ توهین وتحقیر به وطنداران وطندوست از هرقوم که باشد اعمال نشده است. اینکه شما به زبان ادبیات در سطح بلند آشنا نیستید و متن را دقیق نفهمیده اید بنا ً خُرده گیری های شما قابل مکث است. زیرا نوشتار تان برعکس گفته های شما را نشان می دهد.

بسایت محترم افغان جرمن انلاین
محترما : نظر عالیقدر محترم پروفیسور صاحب دوکتور هاشمیان را ملاحظه نموده با اجازه حضور عالی شان بعرض می رسانم خدا کند معروضه بنده اطلاق به سبکسری بنده در مقابل شخصیت نامدار و استاد گران قدر کشور نشده و صرف نظر شخصی و عرض قبول فرمایند و می نگارم .
همه قوماندانان جزوتام های بزرگ و رئسای ادارات وزارت دفاع ملی اردو شخصیت های تعلیم یافته و جنرالان بسطح ارکان حرب بودند که اهلیت و لیاقت شان به همه منسوبین اردو معلوم بود و است و افراد تحت اداره شان مربوط به همه مردم کشور که بخاطر مکلفیت عامه و دفاع از کشور زیر بیرق ملی کشور جمع شده بودند قرار داشت .
موضوع این که چرا رئیس دولت از مقر ریاست جمهوری بیکی از جزوتام های بزرگ اردو ویا ولایات کشور تشریف نبردند ؟ به احتمال زیاد . عقیده شان بر این بوده باشد که حاکمیت ملی را با ملاحظه چنان حرکت و توسط اشخاص و افراد معلوم الحال که دولت در اعلان خود آن ها را بمردم کشور معرفی نموده و حکم محاکمه شان را صادر نموده بود را نمی شود رها کرد و در این فکر شده باشند که مردم کشور حق دفاع از کشور خود در مقابل مستخدمین ویرانی کشور را دارند

همين حالا الله سبحانه و تعالي را شكر كردم كه بزرگ و دانشمند بیداری چون جناب سید خلیل الله هاشميان در بين افغانها وجود دارند. در عمر، سلامتي و دانش شان بركت.
با تقديم سلامها و احترامات

جناب محترم هاشمیان از کلیفورنیا
متعجب می بودم اگر شما نمی نوشتید. چه بسی مناقشات وتوضیحاتی نیست، که ما بی چاره های بی سواد، بیرق "پیروزی" شما عالم العلوم را در دست پیروان تان به اهتزاز ندیده باشیم. صرفنظر از اینکه در بارۀ عمر این نویسنده معلومات وجود نداشته است، شما دائماً از "آزادی بیان"، حرف می زنید، اما بر دیگران طبق میل تان حق آزادی می دهید. با "شناخت ادبی" تان از "ادبیات فارسی و دری" اگر بر اینجانب مهر ایرانی بزنید، هم باکی ندارم. شما همین حالا از شهرت و موقف تان درین "سایت" استفادۀ خوب نمی کنید. مسئله بر سر "هویت ملی" و یا ریشۀ "نژادی" اقوام نیست. شما اینجا هم چنان از جوان بودن ایشان نام می برید و متوجه نمی شوید، که هدف رحمت شاهد، تمایلات برتری یکی بر دیگری بوده است، که باید از آن دوری جست. وقتی اگر گفته شود، که بوی "نژادی" و یا "قومی" از آن، محسوس شده می تواند، برای کسانی که نتوانند، چنین بوی را تشخیص کنند، گناه احساس کننده نیست. بهر صورت بمثابۀ خطر تحریک نقاق قومی می تواند قابل نگرانی باشد.
شما که اسم تان "سید خلیل الله هاشمیان" است، حق دارید که خود تانرا با ریشۀ "نژادی" تان معرفی کنید. اما اگر با این لقب "سید" در دفاع از همه "سادات" برخیزید، و از نام آنها سخن زنید، که اختیار شماست، باید روشن باشد، که آیا همه "سادات" ها؟ شما را، بحیث یک عضو "نژاد" آنها، درین رسالت، انتخاب کرده اند؟ در آنصورت شما یک موقف رهبری سیاسی و آیدیلوژیکی می داشتید. اگر شما دارای یک مهارت علمی و هنری هستید، ممکن چنین نباشد، که چون شما "سید" و "هاشمیان" هستید، این مهارت علمی و ادبی شما یک امر طبیعی است. پس آیا دانش شما محصول "سید بودن" است و یا خود زحمت کشیده اید و استعدادی داشته اید، که ممکن همه "سادات"در سطح شما، نبوده باشند. فقط یک مثال را بیاد آورده می آوریم. "انشتاین" اختراع معروفی داشته است. مگر ممکن نست، که در قطار "یهودی ها"، کسانی هم وجود داشته بوده باشند، که خود آنها را خیلی مفتخر می شمرده اند، زیرا یک "یهود" اختراع داشته است. ممکن است، بپذیرید که مهارت اختراع "میراثی" و مربوط کدام "نژاد"، ثابت نشده است..
شما اگر با این علم و دانش تان جملات اخیر چند سطر کوتاه شاهد را هم مطالعه می نمودید، ممکن درک می نمودید، که شاهد چه گفته است. هدف شاهد این بوده است، که بطور مثال اگر به این عنوان توجه کنید: "از انتقاد پشتون ها فرار مي كنند (وحدت ملي خراب مي شود) " چنین اظهار عام را شما چه نوع تعبیر می کنید؟ می شود تعبیر های مختلف حاصل شود. مفهوم "انتقاد پشتون ها"، نمی تواند تحت نام فرد فرد پشتون یاد شود. اما می تواند کدام انتقاد از جانب تعدادی از اتباع یک کشور و یا یک جامعه مطرح شود، که خود را "پشتون" بدانند و یا پشتون باشند.
جناب "سید خلیل الله هاشمیان"، سوال اینکه شاهد چرا قبلاً انتقاد نکرده، بازهم عادات همیشگی آقای "هاشمیان" است. ضرب المثلی است، که گویند: "ماهی را هر وقت از آب گیری، تازه است" خطر احیای دوبار فاشیزم در جهان جدی است.
ختم
با احترام
رحمت شاهد

سیدخلیل الله هاشمیان مورخ 29 نوامبر 2016
بخدمت دوستان محترمی که در کلکین نظریابی "هم دریچه" میباشیم، سلامها واحترامات تقدیم است :
چهارروز بخانه نبودم، امروز که به کلکلین حاضری دادم، خروارنظرها برای خواندن یافتم وتاحد توان مرورکردم ، نتیجۀ آن ذیلا بعرض حضور شما میرسد- کم ما وکرم شما :
دزقسمت عدم مقبولیت "کودتا" (هر کودتا) ،16 نکته ای که محترم محمدداودمومند فهرست کرده، نظر قاصرمن با همه اش موافقت دارد - گفتم "نظر قاصرمن" !

درگفتگوی بین دومحترم الله محمدخان وخان آقا سعید، تحلیل دانشمندمحترم الله محمدخان از تاریخ 28 نوامبررا بامشاهدات ومذاق خودموافق یافتم که میفرمایند : "بلی واقعا هم شخصیت شهیدداودخان را که من کشف کرده ام، همین درست هم است، اما شهید داودخان قادر به عیارنمودن توازن دوقطب بزرگ جهان آنوقت نبود تاتوازن رانگاه میداشت، چنانچه نتیجۀ سیاست داخلی وخارجی وی اینرا ثابت ساخت ..."
ودرجای دیگر(نظر ششم) میفرماید: "آرزومندی با توانایی فرق فاحش دارد، فقط استقلال افغانستان تنها در صورت بیطرفی کامل سیاسی واقتصادی آن آمکان پذیر بود."
رزیم جمهوری در ذهنیت عامۀ افغانها وهم درپروپاگند پاکستان و اکثرکشورهای غربی بحیث آلۀ دست کمونستها معرفی شد که درینصورت "بیطرفی کامل سیاسی و اقتصادی آن" ناممکن بود. ازجانب دیگر درشرایط افغانستان آنزمان "عالم بیکاری" وفقر آنطور وآنقدر مسلط بود که مردم "ناخنی برای سرخاریدن" نداشتند- بازهم بنظرقاصرمن !
درجواب مورخ 28 نوامبرجناب محترم آقای دگروال خان آقا سعید، این نکته را بسیار قناعت بخش یافتم که میفرمایند:" درچنان حالت، آن دولت باچنان تشکیلات محدود وناقص چی می توانست؟ که نکرد؟ "
نکتۀ دیگر که میفرمایند :" درحالیکه دیده شدمنحیث تماشاچی دربرابرچهار یا پنجنفر کودتاچی های 7 ثور 1357 فرقه های عسکری به تماشا نشستند ؟" - مردم گفتند کسی نبود که فرقه های عسکری را بحرکت ومارش بخواند !! و معنی این انتقاد مردم را شخص محترم دگروال صاحب سعید که یکفرد باتجربۀ نظامی میباشند، خوبتر فهمیده میتوانند . اینهم شنیده شدکه مردم گفنتد زعیم کشور تنها کنج ارگ را قایم گرفت، درحالیکه ارگ افغانستان نبود، راه های فراراز ارگ وخود را رساندن بفرقه های عسکری وجود داشت، ولی به لین تلفون اتکاء شد که آنراهم پرچو کرده بودند. اگر حافظۀ قاصرمن این افوهات را نادرست شنیده باشد، معذرت میخواهم.
نکتۀ قابل اتکاء اززاویۀ معتقدات اینست که 26 سرطان و 7 ثور هردو مقدرشده بود وتقدیر رانتوان تغییر داد- اما شخص شهید داودخان یک افغان نهایت وطندوست ، رواداروخیرخواه بوطن وخواهان ترقی وپیشرفت افغانستان و آرامی مردم " تنها ازطرزدید ونظرخودش" بود. روحش شاد وجنت معلا مکانش باد. باعرض احترام - سیدخلیل الله هاشمیان .

طرزدید تماشاچی :
درویبسایتی که دیروز یکساله شد، درمقالۀ یک نویسنده خواندم که میفرماید:
"من به این اعتقادم، که خیلی ها دارندۀ آن اند، باورندارم که زبان ما به حد کافی غنی است. نه تنها زبان ما، که زبان فارسی که درحال حاضر درایران هم صحبت میشود، به آن حد غنی نیست که بتوان با آن اندیشه های بسیار ظریف واختصاصی خویش را بیان کنیم..."
نکتۀ اول اینکه "خیلی ها دارندۀ این اعتقاد" نیستند، بعضی ها خود وبرای خود "کلیه" میسازند، وآنرا عام شمول می پندارند.
نکتۀ ثانی اینکه این طرز تلقی درعلم زبانشناسی " کفر" است - "کلیۀ" قبول شده درعلم زبانشناسی ازینقراراست که هرزبان، بشمول زبانهای بومیان متنفرق درجنگلهای افریقا وجزایرمنزوی در بحرالکاهل ، قدرت و وسعت بیان همه معانی واندیشه ها را دارد که درهریک از آن فرهنگها وجود دارد- طبعا نمیتوان توقع کرد که بومیان مذکور معانی ومفاهیم قران عربی را بفهمند، و یا مسلمانان دری زبان همه معانی ومفاهیم تورات وانجیل یا اندیشه های فلاسفۀ چین وچاپان را بفهمند. اما اگریک دری زبان بخواهد مفاهیم ومعانی تورات وانجیل واندیشه های مردم چین و
جاپان را بفهمد، یا با افکار تاگور، شکسپیر، مارکس و لینن ، چخوف و ابن عربی آشنا شود، از طریق ترجمۀ آن معانی بزبان خودش معانی غریب وبیگانه را فهمیده میتواند.
زبان دری و فارسی که ازنظرساختمان دستور مشترک دارند، آنقدر غنی میباشند که افغان وایرانی هرنوع مفکوره ومفهومی که درحیطۀ دانش وفرهنگ او باشد، درزبان خود بیان کرده میتواند -ذکر"فرهنگ" بخاطری لازم افتاد که کلمات ساختگی درایران نزد عوام افغان و کلمات سچه وقدیمی دری نزد عوام ایران مفهوم نمیباشند-
اما اینکه نویسندۀ موصوف زبان دری را برای بیان اندیشه های "بسیار ظریف واختصاصی" فقیر میشمارد، کلمات "ظریف واختصاصی" را بایست تعریف میکرد، یا یکی دومثال میداد، تا افاده اش را قبول یا رد میتوانستیم، که در غیر آن "المعنی فی بطن شاعر" است.
درکلام واشعار مولانا، سعدی، حافظ، خیام وبیدل انواع کلمات " ظریف" استعمال شده، وانواع ظرافت با نظرداشت تغییرزمان وغنای فرهنگ هنوزهم درنثرنظم ونثر زبان دری هر روزپدیدار شده میروند- اما "کلمات اختصاصی" راباید درنوشته های متخصصین طب، کامپیوتر، وترنری( طب حیوانی)،فضا نوردی ، دریانوردی وبحر پیمایی ، جستجوکرد که عوام با آن آشنایی نمیداشته باشند.
اینکه یک نویسنده تصور کند که آنچه دردماغ و مخیلۀ خودش پدید می آید، زبانش قدرت بیان آنرا ندارد، باید به طبیب روحی برای تداوی مراجعه کند.
حاصل مطلب اینکه هرزبان قدرت بیان هرنوع مفاهیمی را داردکه درمحیط فرهنگی آن شامل باشد، وهم قدرت بیان هرنوع مفاهیمی را داردکه از فرهنگهای بیگانه اقتباس کرده باشد. با عرض احترام - سیدخلیل الله هاشمیان - 29 نوامبر 2016

درمقالۀ دیگر بعنوان " ولد - والد - مَولِد - مُوَلِد"، بقلم دانشمندی درهمان ویبسایت خواندم که معنی و طرز تلفظ هریک از کلمات فوق الذکر زبان عربی را درست و استادانه توضیح کرده، ولی در صفحۀ آخر آن مقاله چنین نتیجه گیری شده است که:
(اینها) "مشکلات املایی در زبان دری" ست . " ...
من بحیث یک طالب العلم زبان دری، با مشکل املایی درکلمات زبان دری مواجه
نشده ام، اما البته مشکل املایی درکلمات عاریت شده از زبان عربی فراوان است. باعرض احترام . سیدخلیل الله هاشمیان

جناب محترم آقای رحمت شاهد از سویدن
انتقاد نفرت آمیزشما از شخص مصطفی عمرزی و مقالات وطرزتفکر او مرا تکان داد !!!
جناب آقای مصطفی عمرزی از مدت یکسال به اینطرف بحیث یک نویسندۀ جوان وبا استعداد در زمرۀ نویسندگان افغان قدعلم کرده وازمقالات او درچند پورتال استقبال شده است - من یکعده مقالات آقای عمرزی راخوانده ام که هم دارای عنوان ومفاهیم مشخص بوده وهم با جملات معمول و عام فهم زبانهای دری وپشتو نوشته شده اند -اینکه جناب شما میفرمائید :"خیلی متاسفم از اینکه ازجملات مغلق شما، مدت هاست که نتوانسته ام یک مفهوم مشخص را هم استخراج کنم..." درتعجب ماندم که مدتهاست مقالات یک نویسنده را خوانده اید، ولی از آنها مفهومی استخراج نتوانسته اید، یعنی اگر درآنها مفهومی نیافته بودید چرا مدتها آنهارا خوانده اید؟
اعتراض دیگر شما اینست که چرا عمرزی از پشتون بودن خود یا قوم پشتون دفاع میکند. آزادی بیان بهرافغان(تاجک، هزاره، ازبک، پشتون و...)حق قایل است از هویت خوددفاع کند -در شرایط امروزبداخل افغانستان که کلمۀ (افغان) رانمیگذارند درتذکرۀ تابعیت شامل گردد - درحالیکه قدامت کلمۀ افغان (اپگان) درکتیبه ها تا سه هزارسال قبل کشف شده است، هر افغان حق دارد از اصالت وقدامت نام (افغان) و(افغانستان) دفاع کند. کشور افغانستان بهمه اقوام داخل این کشور تعلق دارد وهرفرد افغان( چه تاجک، هزاره، ازبک وغیره)دارای حقوق وامتیازات مساوی میباشند وهیچ پشتون برتروبهتر ازتاجگ وهزاره نمیبتاشد.
از سبک تحریرشما، جناب آقای رحمت شاهد، معلوم میشود که شخص با تجربه وتحصیلکرده میباشید، بنا بران بایدجوانان را تشویق کنیم نه مایوس ! اگرجناب شماعوض انتقاد ونفرت، عمرزی راتشویق میکردید که مفاهیم ومقاصد خودرا با جملات عام فهم تر افاده کند؛ بهترمیبود. امیدوارم از مشورۀ دوستانۀ من آزرده نشده باشید. با عرض احترام - سیدخلیل الله هاشمیان - 30 نوامبر 2016

هموطنان محترم ! سه روز قبل یک ایمیل به محترمه صالحه جان واهب واصل ارسال وتقاضاکردم که به این کلکلین نشر شود، تا حال نشرنشده است .
دربارۀ جنگ تن به تن در پارلمان کابل که هدف عمدۀ آن لت وکوب کردن ببرک کارمل بود، نظریات مختلف درین کلکین منتشر شده است- از آنجمله جناب آقای معصوم ازکابل نوشتند که :""درپارلمانها از هرجلسۀ رسمی و جریان حوادث، صورت جلسه یا پروتوکول ترتیب میگردد ودر آرشیف ها ضبط میشود..."" فرمودۀ شان به ارتباط طرز ادارۀ پارلمانهای دنیا درست است، اما پارلمان کابل را باید استثنی دانست .
بهر حال، من در آنزمان درکابل بودم و وقوع آن حادثه را اززبان وکیل پغمان قرارذیل شنیدم: موضوع نکاح و ازدواج در شورا مطرح بود. یک وکیل دربارۀ ازدواج وتعدد زوجات، آیتی از قران مجید را با ترجمۀ آن بیان داشت - ببرک کارمل که وکیل شهر کابل بود درنوبت گفتار خود چیزهایی ازین قبیل اظهار داشت که "اگر یک مرد میتواند چهار زن داشته باشد، بیک زن نیز حق داده شود چهار شوهر داشته باشد..." صدای کفر و تکفیر وکافر درمجلس غوغا ایجاد کرد - سردار عبدالرشید خان وکیل پل خمری کلمات درشت به ببرک کارمل حواله کرد وببرک کارمل جواب داد - آنگاه سردارعبدالرشید خان با عصای خود بالای ببرک کارمل حمله کرد و حاجی عبدالصمدخان وکیل سپین بولدک نیز در لت وکوب ببرک اشتراک کرد وهردوی شان ببرک کارمل را درصحن شورا لت وکوب کردند - آنگاه عدۀ وکلاء میانجیگری کرده ببرک را نجات دادند -وکیل پغمان میگفت : چونکه عدۀ زیاد وکلاء بمقابل ببرگ کارمل عقده داشتند، مداخله نکردند وگذاشتند که ببرک کارمل خوب لت بخورد و دیدند که خونپر شده بود، آنگاه عده ای برای خلاصی او اقدام کردند.
تفصیل این رویداد درکتابی بعنوان (از امیردوست محمدخان تا ببرک کارمل) بقلم داکتر حقشناس و هم در کتاب و یادداشتهای میرمحمد صدیق فرهنگ درج شده است. با عرض احترام - سیدخلیل الله هاشمیان 30 نوامبر 2016

جناب محترم مصطفی « عمرزی »!

خیلی متأسفم از اینکه از جملات مغلق شما، مدت هاست که نتواسته ام یک مفهوم مشخص را هم استخراج کنم. می توانم به راحت از خواندن متون نوشته های شما صرفنظر کنم. اما از عناوین شما، که در سایت "افغان جرمن آنلاین" دیده می شود، خیلی تعفن "تنفر علیه اقوام دیگر" و "برتری پشتونی"، پخش می گرد، که شایستۀ یک انسان نویسنده چون شما، نمی دانیم.. آیا نمی توانید اعتراض و انتقاد تانرا بدون ذکر کلمات "پشتون" و "غیر پشتون"، مستقیماً به آدرس مطلوب تان، بنویسید. شما اگر پشتون هستید، حق دارید خود را پشتون بنامید. اما اگر چنین افاده می کنید، که گویا شما از پشتون دفاع می کنید، کی به این دفاع شما نیازمندی خود را برای شما بیان داشته است. این نمایندگی را که از خلال جملات شما، تعبیر شده می تواند، چه کسی و یا چه کسانی در چه وقت برایتان سپرده است.

با احترام

رحمت شاهد

د جهانی صاحب استعفا
نپوهیږم چی محترم جهانی بیرته د خپل هستوګنی دایمی هیواد، متحده ایالاتو ته راستون شوی او یا غواړی چی چی د یوه وطن پال او په وطن میین وګړی په توګه خپل آخری ژوند په هیواد کی تیر کړی او حد اقل د یوه معلم په توګه هلته خدمت وکړی.
زموږ هیودوال چی د چوکی او پیسو دپاره افغانستان ته ولاړ سی، نو د مشغلی د اتمام څخه وروسته چی په عامیانه اصطلاح « فالتو مشر شی » بیا بیرته غرب رامنډی وهی، په داسی حال کی چی وطنوالو او وطن ته خدمت د معلمۍ په سویه هم کیږی او ضرور نده چی یو انسان وزیر یا سفیر وی.
اوریدلی می دی چی محترم علی احمد جلالی غوښتل چی د جمهوری ریاست دپاره کاندید سی، ولی ددی دباره چی د امریکی تابعیت تر لاسه ورنکړی د خپل عزم نه منصرف سو.
محترم جهانی صاحب په خبله استعفأ کی لیکلی دی چی دده پیشنهادونه د لوړو مقامونو لخوا ردیدل.
ما شبږ میاشتی دمخه د همدی ویب سایت له طریقه جهانی صاحب ته پیشنهاد وکړ، څرنګه چی میرمن مهوش ته څلویشت کاله دمخه د استادۍ مقام ور په برخه شو، عدالت دا ایجابوی چی میرمن قمر ګل ته هم د استادۍ مقام ور په برخه شی.
وزیر صاحب جهانی زما پر پیشنهاد خپل غوږونه کانه کړل.
د جهانی صاحب نه زما پوښتنه دا ده چی آیا د میرمن قمر ګل د استادۍ پیشنهاد هم لوړو مقامونو رد کړ او یا داچی تاسی میرمن قمرګل د میرمن مهوش به اندول د استادۍ د خطاب وړ نه بولۍ.
فارسی شیر و شکر است
افغانی .........است
نپوهیږم چی د دی ویب سایت لیکنی محترمی کومیتی ولی زما مضمون د جهانی د استعفا به مورد کی خبور نکړ.
امور مملکت خویش خسروان دانند.
اوس به همدی مختصر اکتفا کوم، خدای دی و کړی چی دا څو کښی هم سانسور نشی.
زری زری زه د سانسور له غمه یمه
په درناوۍ

ښاغلی محترم باز صاحب سلام و عرض ادب!
ایمیل تاریخی ۲۷/۱۱/۲۰۱۶ جناب شما عنوانی اینجانب، از طرف هئیت تحریر به من فرستاده شد.
من با هیچ کسی سر دشمنی ندارم همه را از روی نوشته های شان می شناسم. همان طور که قبلاً خدمت تان عرض کردم من صرف ۴ نظر شما را که مربوط «قبل از جنجال شما با محترم هاشمیان صاحب» بود از ساست پاک نموده ام.
آن تعداد از نوشته های تان که در زمان اختلاف تان با پوهاند صاحب هاشمیان بوده، من صرف آخری را که از بابت آن از شما معذرت هم خواستم، دیگران را من پاک ننموده ام. پس آنچه در ایمیل تان تذکر داده اید، بمن مربوط نمی شود و مسؤولیتی هم در قبال آن ندارم.
امید است قناعت تان حاصل شده باشد.
با عرض حُرمت
رحمن غوربندی

بسایت محترم افغان جرمن انلاین
قابل توجه محترم ایاز نوری آزادی صاحب
محترما : بلی صاحب منصبان آن زمان با یکدیگر خیلی صمیمی و دارای روابط حسنه و احترامانه قدمداری و رعایت همه پرنسیب های عسکری بودند چناچه شما فرموده اید مرحوم خوازک زلمی شاید هم صنف قبله گاه صاحب محترم شما بوده باشند ولی دگرجنرال ارکان حرب محمد نعیم خان وزیری از جمله متقی ترین و پاک ترین صاحب منصبان عالیرتبه عسکری بودند و وقتیکه داعی اجل را لبیک گفته بودند پسرکاکای شان حاجی صاحب امانیار از پول شخصی خود مصارف قاتحه آن مرحوم را نموده بود در حالیکه ایشان شاید در سال شاید 1325 هجری شمسی لوامشر ارکانحرب بودند و بعد ها قوماندانی فرقه غزنی ریاست تفتیش تعلیم و تربیه اردو و هم چنان در دوره جمهوریت قیادت قوماندانی قول اردوی قندهار را بدوش داشتند که تا همین اکنون نزد صاحب منصبان اردو موقعیت شان قابل احترام است .
در مورد پدرم عرض کنم که با وصف تلاش فراوان فامیل و دوستان ما هیچ کدام بدریافت آن مرحوم موفق نشده بعد ها اطلاع یافتیم که موصوف را مدت دوسال تحت حبس قرار داده وقتیکه شهید شده بود جسد آن مرحوم را به منطقه ای از ده سبز مدفون نموده تا اکنون محل دفن آن مرحوم را یافته نتوانسته ایم خداوند روح همه شهدای وطن ما را شاد داشته باشد عمر شما دراز و صحت شما سالم باد

جناب محترم خان آقا سعید صاحب!

تشکر میکنم از معلومات جالب و معرفی بیشتر والد صاحب محترم شما...

اینکه جناب ایشان در سال ۱۳۲۷ش شروع به وظیفه در اردو شاهی نموده اند،این سنه با ۱۳۲۱ش شروع پدرم فاصله زیاد ندارد، بعید میبینم که پدران من و شما در آن اردو نه بزرگ آنوقت با هم معرفت نداشته اند. شما از محلات و امورات مقامی والد صاحب تذکر داده اید، همه ی این وظایف شان در عرصه استحکام و ساختمانی و انجنیری برای وطن ما افتخار بخش بوده اند. شما از لیوامشر صاحب نعیم خان وزیری و جناب خوازک خان زلمی منحیث آمرین مافوق والد صاحب تان یاد آورده اید، این دو شخصیت هم دوره یا شاید هم صنفی های پدرم بوده اند و نام هردو ایشانرا از پدرم شنیده ام.
باید عرض کنم که پدرم در تمام دوران خدمت در مکتب خورد ظابطان کابل، لیوا گارد شاهی، مکتب حربیه، فرقه ۱۲ گردیز، فرقه ۲۵ پیاده خوست، قول اردوی قندهار، غند ۳۴ پیاده میمنه، فرقه ۱۸ پیاده دهدادی و دیوان حرب وزارت دفاع به مقامات طبق مسلک ایشان توظیف بوده اند.

شما نوشته اید که والد صاحب محترم شما توسط قسیم فهیم اختطاف شد، بمن واضح نشد که بعد ازین اختطاف توسط این اشخاص خطرناک پدر محترم نجات یافت و چطور؟

به هر صورت یاد آن شخصیت های وطن دوست و افغانستان عزیز ما برایم نهایت گرامی است.

په درنشت سره

دگروال صاحب محترم!

تشکر از یک سطر تان که مفهوم یک کتاب را دارد هرگاه علمیت و دانش انرا بیرون کنم.

واقعاٌ مرد میدان هستید.

بعد از سلام هرگاه کدام جملهء بنده شما را خراشیده باشد معذرت می خواهم.

ز بسکه معنیء مکتوب عشق پیچش داشت
زبان خامهء ما هر چه گفت لغزش داشت

حضرت بیدل

گرامی ام دگروال صاحب سعید
از معلومات و لبیک تان بدرخواست این ارادتمند، ممنون و متشکرم.
واقعا سردار داؤد خان با وصف رعب و هیبت شان، آدم بسیار خوش تیپ، خوش سیماو مطابق به سلیقه و روحیات مردم ما دارای کرکتر جذاب بود.
از بزرگان سمت مشرقی شنیده ام که زیر دستانش، از هیبت سردار مانند برگ میلزیدند.
شما هم در آوان جوانی در منطقه مقبول گلبهار مسحور، جذابیت سردار صاحب شده اید و کرکتر عسکری سردار صاحب با طبیعت عسکری شما در وفق کامل قرار داشته است.
یکبار دیگر من نظر جناب شما را به حیث یک فدایی سردار صاحب موصوف و یک عضو وفادار کودتا در مورد تخریب مینار نجات، هزار مرتبه به نظر غیر مستند و هوایی یک استاد تاریخ پوهنتون که ذهنیت اولاد وطن را با ترویج اصطلاحات صادراتی ایرانی مانن کنش و واکنش وغیره مسموم میسازد ترجیح داده و به ادعای شما ارج میگذارم.
جای تأسف است که یک عده به گفتار بی بنیاد و بی سند همچو شخصی که به اصالت ثقافتی کشور خود ایمان و اعتقاد ندارد، به پایکوبی و واه واه گفتن پداختند، تا گپ شان علیه گفتار شما، پشتیوانه پیدا کرده باشد.
دگروال صاحب محترم
خوشحالم که هردوی ما توافق کرده ایم که نظریات مخالف یکدیگر خود را با حوصله مندی شنیده از اهانت بیجای یکدیگر بپرهیزیم.
خداوند یار و مددگار تان باشد.
با عرض حرمت

بسایت محترم افغان جرمن انلاین
قابل توجه هم وطن گران قدر محترم الله محمد
تشکر از توجه و بحت علمی شما هم وطن دانشورم که با درک و عشق تان بوطن بحث را خاتمه بخشیده اید موفق باشید

بسایت محترم افغان جرمن انلاین
قابل توجه محترم مومند صاحب
محترما : قریه ما متصل نساجی گلبهار است که مرحوم شهید محمد داوود اکثرآ از کار ساختمان آن نساجی دیدن می فرمودند و از آن زمان نا خود آگاه به ایشان علاقه مند بوده و گاهیکه در طفولیت برای شان سلامی می گرفتم با بسیار مهربانی برایم جواب داده و دست های خود را تکان می دادند که بر من اثر گذاشته بود .
در کودتااز طرف مرحوم غوث ا لدین فائق در سال 1350 جذب شده و بار اول نظر به تیلفون محترم جکتورن ضیاء مجید قوماندان گارد ملی که در ضمن در آن زمان سر یاور رئیس دولت نیز بود و می خواست تا با وزیر فوائد عامه صحبت نماید چون ایشان نبودند از بنده نام بردند و هدایت فرمود که بساعت شش بجه عصر از پیشروی قصر دلکشا به عقب منزل رئیس صاحب دولت با رئیس تعمیرات یکجا بیایید تا رئیس دولت هدایت لازم دارند ؟ چون رئیس تعمیرات با وزیر صاحب یکجا بسفر بودند بنده یکجا با محترم انجنیر رحمان زی مدیر عمومی فنی و مهندسی که در ضمن معاون رئیس تعمیرات بود در ساعت تعین شده رفتیم و رئیس صاحب دولت تشریف آوردند ما کمی از جکرن محمد نبی عظیمی قوماندان قطعه انضباط و جکرن ستار رئیس ارکان آن قطعه قرار داشتیم وقتیکه رئیس دولت از موتر پایین شد و بطرف ما آمد با بنده طوری احوال پرسی فرمود که گویا از قبل با هم شناخت و دوستی داشته باشیم و دیدم که سبب رشک ستار رئیس ارکان کندک انضباط شده است خلاصه آن مرحوم هدایت خود را بمسئول تعمیرات داده بنده سوال نمودم که انجنیر صاحب نقشه را آماده نماید یا این که سکیچ را می بینید ؟ فرمودند تا سکیج را ندیده ام نقشه جور نشود ؟ از ما خدا حافظی کرده و رفتند دو نفر از نواسه هایش مثل انضباطان شهری که مقابل هم در دو طرف دروازه قرار منزل قرار داشتند سلامی گرفتند و ما منتظر بودیم تا رئیس دولت بمنزل خود داخل شود و ما بطرف کار خود برویم دیدم که رئیس دولت عقب گشت کرد و بطرفم آمده از بنده پرسید که سلامی این ها چطور بود ؟ با نهایت خوشحالی گفتم که بمراتب از من خوب تر به جمع نظام و رسم تعظیم عسکری بلد شده اند و باز هم با بنده خدا حافظی و داخل منزل خود شدند .
متعاقبآ زمانیکه در کانال ننگرهار وظیفه داشتم و پرچمی ها خلقی ها وغیره جریان های سیاسی روز بل الخاصه پرچمی ها موجودیت بنده را بر ضد خود می پنداشتند بنده در ضدیت با آن ها مبارزه خود را آغاز کرده و سد راه مبارزه آن ها گردیده سبب شده بود تا شخصآ رئیس دولت بنده را احضار و برای 5 دقیقه وقت ملاقات منظور بفرمایند که مدت 45 دقیقه را در بر گرفته و در اخیر دست خود را به بنده داد و بنده را گفت که شما مثل فرزند برایم هستید امضاء که می کنید فکر کنید پسرم امضاء می نماید داستانش زیاد است که این بحث حوصله آن را ندارد یار زنده و صحبت باقی

برادر گرانقدر ومحترم دگروال صاحب سعید
دست های تان را به حیث یک هم وطن با ایمان و صاحب عقیده راسخ از دور میفشارم.
اخوی گرامی!
آیا ممکن است بفرمایید که وسیله معرفت و تقرب تان با سردار صاحب کی بوده است؟
لطفا بفرمایید که شما بار اول و در کجا سردار صاحب را ملاقات نموده اید؟
آیا ممکن است توضیح فرمایید که اگر سردار صاحب را از نزدیک ملاقات نموده باشید، خاطرات تان از آن ملاقات چه خواهد بود؟
با عرض تشکر و امتنان

جناب اقای اختر ! با سلام مجدد.
بنده هرګز در ایجاد دعوه و جنجال علیه هموطنان عزیزم پیش دست و پیش قدم نبوده ام و ضمناً بسیار رنج میبرم که اګر یک هموطن از دستم ناراحت شود البته ناراحتی بعضی از دوستان خیلی غیر طبیعی می نمایاد. بهر حال متأسفم که شما از سطور مختصر بنده نا راحت شدید ولی بعرض برسانم:
شما با اقای لمر روی کدام موضوع شخصی تبصره نکرده اید که ما حق مداخله در آن را نداشته باشیم بلکه در مورد اظهار نظر اقای ثبات، نیات فکری تان را نمایان نمودید که البته اقای ثبات نیز حق ابراز احساسات خویش میداشته.
اینکه شما می فرمائید که در بررسی مسائل سیاسی- اجتماعی حادّ نباید دشنام و نا سزا ګوئی و توهین، نثار رهبران مختلف ګردد، یک حرف بسیار پسندیدۀ میباشد البته این بستګی به نیت و انګیزۀ احمد و محمود دارد که چګونه میخواهند در زیر نام تعمیمِ فرهنګِ سبک نه شمردنِ این یا آن شخصِ تاریخی، اهداف خود را محقق سازند.اشخاص خوش درون نیز همواره به این باور اند که در بحث های عمومی نباید حتی به افراد منفی، توهین صورت بګیرد ولی مشکل ما در اینست که احساسات و عواطف ما نیز همچو افکار ما تجزیه شده اند، مثلاً اګر کسی حبیب اللّه خان کلکانی را تحسین و تکریم کند احمد نا راحت میشود ولی همین احمد مثلاً اګر کسی سیاف را بکوبد خوش میشود و برعکس.به این می ګوید کیسه بری عاطفی.
فرمودۀ اقای اختر در مورد ببرک کارمل زمانِ بی آلایش می باشد که این توصیه اش در مورد احمد و محمود نیز صادر شود نه اینکه برای اولین مرتبه توصیۀ واقعاً نیک شان در مورد کسی باشد که اکثریت جامعه وی را به دیدۀ خوب نه میګرند.

قابل توجه محترم خان آقا سعید!

بعد از عرض سلام.

1-"کاری را قبل از این که مردم فرزندان خود را بفروشند انجام می داد با تاسف چنان نشد و یا نکردند".

کلمه "مردم" طوری در اینجا مورد استفاده صورت گرفته که گویا نصف ملت افغانستان از گرسنگی اولاد خود را می فروخت و نصف دیگر آن انرا می خرید.

جزییات موضوع فروش در آن فضای اختناق سیاسی را من هم شنیده بودم چون در مناطقی از افغانستان خشکسالی شدید آمده بود، اینکه واقعیت حقیقی موضوع چطور بوده انرا تا کنون مستند در کدام جایی ندیده ام که ایا علت فروش گرسنگی بوده و یا چیزی دیگری. تا چه اندازه مخالیفن رژیم در این موضوع دست داشته اند و از یک زاغ چهل زاغ ساخته اند فهمیدنش مشکل است.

2-" که در آن زمان یگانه راه بیرون رفت از چنان حالت مراجعه به آرای مردم بود که با وصف سرو صداهای احزاب نام نهاد سیاسی دولت شاهی قادر به ریفراندم نبود"

واضع نساخته اید که دولت شاهی به چی خاطر رفرندم می کرد.
به خاطر رفع اولاد فروشی و یا خشکسالی؟ به خاطر از بین بردن دولت شاهی؟ به خاطر چی؟

3-"بعد از ریفراندم یگانه کار یکه نقش اساسی را بازی می نمود کودتا بود و بس ؟"

شطرنج باز خوب هستید. چال سوم تان خوشم امد.

4-"این که رهبران آن جریان آن را انقلاب خوانده اند بنده عرائضی ندارم ولی کودتاییان هیچ گاه خود را انقلابی نخوانده بلکه کودتایی گفته اند"

عجب! یک شهر و دو پادشاه.

5-"این را هم می دانستند که کودتا عمل غیر قانونی است"

عجب! نمی دانم در کدام قانون و یا کتاب آسمانی نوشته شده که کودتا عمل غیر قانونی است.

6-"ولی بخاطر بقای کشور و آرامش مردم به چنان یک عمل خلاف قانون ضرورت زمان بود."

متاٌسفانه که بقای کشور هم از بین رفت و مردم هم نا آرام شد، چونکه به فرموده شما عمل عمل خلاف بود.


7-"دولت شاهی هم به این نتیجه رسیده بود تا حالت اضطرار را در کشور اعلان نماید"

به صدها مرتبه حالت اضطرار بهتر بود که حتی خود رهبر انقلاب با نزدیکی با شاه راه حل های دیگر پیدا می کردند.

8-"این یک طرف قضیه است و طرف دیگرش مردم هستند و این مردم بودند که می توانستند کمبودی ها خالیگاهاییکه دو لت با داشتن تشکیلات ناقص خود بوجود آورده بود را با حمایت و پشتیبانی خود اکمال و چنان فضای سیاسی را به نمایش بگذارند که دولت را با خود یکجا بکشانند ؟"

شما چطور از نقایص و کمبودی های دولت جمهوری حرف می زنید.

ایا عین کا را مردم نمی توانست با دولت و حکومت شاهی به نمایش بگذارند.

9-" می ترسم بالایم عصبی نشوید؟ چنانچه همه می دانیم تا اکنون که چندین سال از آن حرکت گذشته است بازهم مردم ما با تاسف به بلوغ سیاسی خود نرسیده اند."

خدا نکند که بالایی همچو انسان خوبی مانند شما عصبی شوم. اگر شوم هم بالای کودتای تان می شوم که سلسله آن تا کنون چهل سال بهترین دوران عمرم را در آوارگی و دوری از دوستان سنگ پلغمان کرده.

مردم به بلوغ سیاسی رسیده، رهبران تفنگ دار شان نرسیده.

10-"در چنان حالت آن دولت با چنان تشکیلات محدود و ناقص چه می توانست ؟ که نکرد ؟"

عجب!

11-"آن دولت که آرزویش خدمات بس عمده سیاسی و اقتصادی بکشور بود چطور و توسط کی می توانست جامه عمل بپوشاند ؟"

عجب! در کشور آدم پیدا نمی شد.

12-" در حالیکه کودتایی ها و یا بگفته شما انقلابی ها هم از همین کشور و از همین مردم بودند که مطابق بظرفیت ها و اندوخته های علمی خود آن چه در توان داشتند در خدمت بمردم مضائقه نکردند"

شکر!

13-" ولی باز هم بعرض می رسانم که مردم چه کردند ؟ آیا فرزندان مردم در فرقه های ده هزار نفری که در همه اطراف و اکناف کشور قرار داشت حق نداشتند از حاکمیت خود دفاع نموده و نگذارند حاکمیت شان از طرف فرزندان نااهل کشور نابود شود."

این جمله را نتوانستم علاجی کنم و با هم ارتباط بدهم. اگر تکه تکه اش کنم ممکن یک چیزی از آن بیرون کنم.

14-" در حالیکه دیده شد منحیث تماشا چی در برابر چهار و یا پنج نفر کودتا چی های 7ثور 1357 فرقه های عسکری به تماشا نسشتند ؟"

این ضعف شما کودتاچیان به فرموده خود شما و به فرموده من رهبر انقلاب بود.

15-"نمی دانم کدامش درست بود ؟ هرچه بوده باشد همه اش گذشته است"

از این اخلاق تان واقعاٌ خوشم آمد، زنده باشید هر جا باشید واقعاٌ همه اش گذشته باید به آینده دید.

16-"ولی حالا وضع کشور ما ایجاب می نماید که همه ما متوجه به آینده شویم".

این جمله اخیر تان چون زیبا است، بحث خود را بالای بحث تان در همین جا پایان می دهم.

ماجرای دل باظهار دگر محتاج نیست
گوش اگر باشد نفس هم نالهء آهسته ایست

حضرت بیدل

از بزرگان گرامی هریک دانشمند فرهیخته جناب زمری کاسی و دانشمند قلمدار ملی جناب ایاز نوری آزاد صاحب کمال تشکر و امتنان را دارم که سرودۀ بنده، مورد قبول عنایت ایشان قرار گرفته است. وهردو بزرگوار به نکات بسیار حساس این سروده توجه داشته اند به وسعت دید هریک شان برکات بیشمار آرزومندم

ښاغلی مومند زموږ درناوی ومنئ!
د جهاني صاحب په باب ستاسو د مقالې اصلاح شوې بڼه موږ ته نه ده را رسیدلې، یوازې ستاسو پیام موږ تر لاسه کړ او بس، که زحمت نه کیږي یو ځل بیا مو د مقالې اصلاح شوې بڼه را واستوئ.
درناوی
د افغان جرمن آنلاین کاري ټیم

بسایت محترم افغان جرمن انلاین
قابل توجه عالیقدر محترم االله محمد
محترما شما از بنده بهتر می دانید که وضع سیاسی هر جامعه با حالت موجود آن زمان آن جامعه در معرض قضاوت تاریخ قرار می گیرد هم چنان که اقتصاد تابع زمان است سیاست هم تابع شرائط همان عصر و زمان شده می تواند و بس .
این که مردم قادر به همکاری با هم نوعان خود نشدند یا از توان شان خارج بود کار جداست ولی ما دولت داشتیم و دولت ما هم در تمام کشور ها بل الخاصه کشور های همسایه و ملل متحد نماینده داشت که باید کاری را قبل از این که مردم فرزندان خود را بفروشند انجام می داد با تاسف چنان نشد و یا نکردند بهرحال اگر جناب شما قبول ندارید بنده کدام عرائضی نداشته و ندارم ولی باید به واقعیت های زمان تسلیم شد .
و متوجه بود که در آن زمان یگانه راه بیرون رفت از چنان حالت مراجعه به آرای مردم بود که با وصف سرو صداهای احزاب نام نهاد سیاسی دولت شاهی قادر به ریفراندم نبود و نشد ؟ بعد از ریفراندم یگانه کار یکه نقش اساسی را بازی می نمود کودتا بود و بس ؟ این که رهبران آن جریان آن را انقلاب خوانده اند بنده عرائضی ندارم ولی کودتاییان هیچ گاه خود را انقلابی نخوانده بلکه کودتایی گفته اند ، و این را هم می دانستند که کودتا عمل غیر قانونی است ولی بخاطر بقای کشور و آرامش مردم به چنان یک عمل خلاف قانون ضرورت زمان بود و قبل از کودتای 26 سرطان سال 1352 دولت شاهی هم به این نتیجه رسیده بود تا حالت اضطرار را در کشور اعلان نماید ، چنانچه سیاست مدار شناخته شده کشور محترم عبدالغفار فراهی که در آن زمان وکیل پارلمان کشور بود در کتاب خود از آن پرده برداشته است .
یک حرفی را که بصراحت بعرض رسانیده می توانم محبوبیت شهید محمد داوود به پاس خدمات قابل قدرش در زمان تصدی صدارت شان بکشور و سائر مصروفیت های کاری شان ، ایشان را امتیاز بخشیده بود تا همه قضایای کشور را زیر نظر داشته و پیریزی یک کودتا را پلان و به اشتراک عده ای از هم عقیده های خود چنان نظامی را روی کار آورد که آن نظام بتواند بتوکل خداوند مشکلات کشور را رفع نماید چنانچه ما شاهد آن هستیم که در شش ماه سال اول انقلاب افزایش چشم گیر بودجه بعمل آمده در در سال 1353 با ازدیاد ضد فیصد بودجه انکشافی در کشور کار های پر ثمر به منصه اجراء قرار گرفت و دولت تواسته بود و می توانست تا از نسل جوان کشور استفاده اعظمی صورت گرفته تا آن ها در آینده بتواند در سایه آن نظام کشور را بترقی و تعالی بکشانند .
این یک طرف قضیه است و طرف دیگرش مردم هستند و این مردم بودند که می توانستند کمبودی ها خالیگاهاییکه دو لت با داشتن تشکیلات ناقص خود بوجود آورده بود را با حمایت و پشتیبانی خود اکمال و چنان فضای سیاسی را به نمایش بگذارند که دولت را با خود یکجا بکشانند ؟ می ترسم بالایم عصبی نشوید ؟ چنانچه همه می دانیم تا اکنون که چندین سال از آن حرکت گذشته است بازهم مردم ما با تاسف به بلوغ سیاسی خود نرسیده اند .
در چنان حالت آن دولت با چنان تشکیلات محدود و ناقص چه می توانست ؟ که نکرد ؟ آن دولت که آرزویش خدمات بس عمده سیاسی و اقتصادی بکشور بود چطور و توسط کی می توانست جامه عمل بپوشاند ؟ در حالیکه کودتایی ها و یا بگفته شما انقلابی ها هم از همین کشور و از همین مردم بودند که مطابق بظرفیت ها و اندوخته های علمی خود آن چه در توان داشتند در خدمت بمردم مضائقه نکردند ولی باز هم بعرض می رسانم که مردم چه کردند ؟ آیا فرزندان مردم در فرقه های ده هزار نفری که در همه اطراف و اکناف کشور قرار داشت حق نداشتند از حاکمیت خود دفاع نموده و نگذارند حاکمیت شان از طرف فرزندان نااهل کشور نابود شود .
در حالیکه دیده شد منحیث تماشا چی در برابر چهار و یا پنج نفر کودتا چی های 7ثور 1357 فرقه های عسکری به تماشا نسشتند ؟ نمی دانم کدامش درست بود ؟ هرچه بوده باشد همه اش گذشته است ولی حالا وضع کشور ما ایجاب می نماید که همه ما متوجه به آینده شویم آن آینده ایکه با گرایش های دولت موجود افغانستان که توسط دو نفر اداره می شود این که آن دو نفر را دولت آینده امریکا قبول می تواند یا خیر و پول مصارف اردو را کی تامین می کند قابل سوال است که با بمیان آمدن دولت جدید امریکا معلوم خواهد شد که بطرف بهبودی در حرکت است ویا بطرف خدای نا خواسته بربادی کشور ما کدامش را توجه کنیم گذشته برباد رفته را ویا آینده نا معلوم کدامش ؟

جناب ع حضرت و محترم معصم! ‍
اولا با احترام به نظریات تان طرف بحث من نه شما نه معصوم و نه جلال بوده است و عرض من هم به شما هم اینست که کسی را نمیشناسید به این هم وابسته نسازید.
هر کس را که با شما آرزو بحث را ندارد با بحث خود شام نسازید که در معاشرت اجتماعی یک امر کاملأ نا متعارف است.
چند قبل نظرم را به نویسندۀ محترمی داکتر صاحب احسان لمر که گاهی مقالات وی را با علاقمندی میخوانم فرستاده بودم و گفته بودم که اعتراضات سیاسی نباید در چوکات دشنام در برابر سیاسیون و لو که مخالف هم باشد داده شود و نیز در چنین موارد نباید از دشنام دهنده تشکر شود وبس تبادل نظری بود با نویسنده و بس.
1- یکی عادت کوچه است که میتوان درصفحات نشرات اجتماعی آزاد امروز مخالف سیاسی خود را دشنام داد و متهم ساخت ویا به نقش قاضی و مدعی العموم قرار قحکم صادر کرد تا عقده ها را تسکین ساخت.
2- برحسب ثواب دید و ضرورت عینی اتحاد ملی یک کشور بخصوص در اوضاع و احوال کنونی افغانستان است که اعتراضات سیاسی ومدنی خود را باید در چوکات ادب و سیاست اراییه کرد.
من شخصأ ضرورت ادامه بحث را با شما دانشمندان و بزگواران نمینیم و تنها عرض ام را به نویسندۀ مقاله فرستاده بودم بود و جناب شان جواب را که لازم میدانستتد فرستاده اند و قابل جر وبحث نیست وهم متاسفانه من وقت و آرزو جروبحث را هم با هردو شما ندارم.
لطفأ با حوصله مندی و بزرگواری تان هر دو شما در تبادله نظر که بین خود تان جریان دارد از ذکر نام من خود داری فرمایید.
تشکر

در باره نطر وزارت خارجه امریکادر باره کودتای 26 سرطان که من انرا از زبان خود شهید داود خان انقلاب می گویم نکات نظر خود را چنین ارایه می کنم.

1-وزارت خارجه امریکا:"ما عقیده داریم که این ناممکن است که داؤد اجازه بدهد که به وسیله شوروی ها استعمال شود."

امریکایی ها شوروی ها را که تقریباٌ در این زمان مدت سی سال از جنگ دوم و تقسیم اروپا به دو بلوک گذشته بود خوب در ساحه سیاست بین المللی می شناختن. مخصوصاٌ اینکه هدف شوروی در سیاست خارجی آن زمان تقویه جنبش های آزادی بخش و انقلابات سوسیالستی بود.

کافی بود که اطرافیان شهید داود خان به وسیله شوروی ها استعمال شود که در نهایت همه شان در یک کشتی نشسته بودند.

پس چطور شد که نفوذ شوروی انقدر در افغانستان و در دستگاه اداری افغانستان قوت گرفت. ایا این یک نوع استعمال نبود.

2-" البته داؤد کوشش خواهد کرد تا حدی که توان دارد و ممکن است از گاو شیری شوروی ها حد اکثر استفاده را برای افغانستان بدوشد".

عجب منطقی! شیر مردم را مفت خوردن.
هیچ کس هیچ چیز خود را مفت نمی دهد بلکه اهداف دارد مخصوصاٌ در ساحه سیاست و تجارت بین المللی و غیره. این خودش یک اشتباه بزرگ است که این چنین فکر شود.

در این جمله وزارت خارجه امریکا شهید داود خان را سوء استفاده جو معرفی می کند.

3-" و از تمام امکانات اقتصادی و حمایت سیاسی برای پیشبرد پلان و نقشه خودش استفاده خواهد کرد."

حمایت سیاسی در این جا چی معنی دارد. حمایت سیاسی در مقابل غرب و یا پاکستان و یا مردم خودش. هرگاه این حمایت سیاسی منظورش همکاری چپی ها بوده باشد، اشتباه بزرگ بود.

5-" ما این اظهارات داؤد را که وی واقعاً میخواهد موجودیت سیاسی و اقتصادی امریکا ، دیگر ممالک ومؤسسات بین المللی در افغانستان باقی بماند ، را صادقانه میپنداریم".

بلی واقعاٌ هم شخصیت شهید داود خان را که من کشف کرده ام همین درست هم است، اما شهید داود خان قادر به عیار نمودن توازن دو قطب بزرگ جهانی آن وقت نبود تا توازن را نگاه می توانست، چنانجه نتیجه سیاست داخلی و خارجی وی این را ثابت ساخت.

6-"و میدانیم که داؤد آرزو دارد تا با استفاده از این موجودیت غیر شوروی تعادل سیاسی را بر ضد نفوذ شوروی حفظ نموده و استقلال افغانستان را حفاطت نماید."

آرزومندی با توانایی فرق فاحش دارد.
حفظ استقلال افغانستان تنها در صورت بی طرفی کامل سیاسی و اقتصادی امکان پذیر بود.

افغانستان یک کسور مقبول زراعتی بود که میبایست از تمام امکانات این سکتور غرض تقویه اقتصادی استفاده می شد.

7-"این مسئله بکلی وضاحت داده شده که وی توقع کمک های عظیم اقتصادی را از تمام منابع دارد"

نمیدانم چرا چشم به جیب های دیگران داشتند. هیچ کس مفت کمک نمی کند. با نفوذ کمی که افغانستان در آن زمان داشت می بایست به انکشاف امکانات تجارتی امتعه داخلی در سطح جهانی و فعال ساختن خود مردم در ساختار کشور شان می شدند.

8-"اما داؤد کمک ها را بر اساس شرایط خودش میخواهد ته بر اساس شرایط تحمیل شده توسط خارجی ها"

کاملاٌ معقول در صورتیکه در برابر کمک های شان عوض برای شان داده می توانست.
مشلاٌ امتعه زراعتی تولید شده در داخل کشور را به قیمت مناسب در مقابل کمک های تخنیکی و علمی شان در اختیار شان می گذاشت.
تا مردمان کشور های شان لذت میوه و تولیدات دیگر مانند صنایع دستی و غیره را می بردند و ما لذت این تخنیک لعنتی را.

در هوسگاه عالم بیکار
اکرت ناخنی است سر میخار

بیدل

جناب محترم آقای خان آقا سعید احترمانه عرض سلام به شما محترم!

قبل از همه غرض رفع سهو تفاهم به عرض برسد که بنده در صنوف 10 الی 12 مکتب در کابل بودم که تحولات سیاسی به رهبری شهید داود خان صورت گرفت. شخص بنده فقط مانند یک سیل بین بودم و علاقه به سیاست هم نداشتم و مشغول درس و تعلیمم بودم. و بعداٌ هم بعد از دوخول قوای عسکری شوروی در کشور ما و در مدت کوتاه بعد از آن کشور را از طریق دشت ها ترک کردم.

حتی تا سالهای اخیر تحصیلم در آلمان جریانات سیاسی افغانستان و جهان را تعقیب می کردم و انتظار صلح و امنیت را از بازی کنان سیاسی جهان داشتم.

تا اینکه بلاخره متوجه شدم که سیاست یعنی چی؟ و سویه این سیاست مداران برایم اشکارا شد. یعنی از طریق روان شناسی انسان و جامعه شناسی توانستم جریانات سیاسی جهان را از دید گای دیگری نگاه کنم.

چون بنده هم نظر خود را در بحث های که طرف علاقه ام است داده ام و میدهم می خواهم در تبصره که شما در این صفحه داده اید چند نکته را همرای تان به اصطلاح بعضی ها شریک بسازم که امید است انرا یک بحث آزاد دانسته و احترامانه بر خورد داشته باشید چنانچه تا کنون متوجه هستم که همچو انسانی هستید.

1-"بنابر ضرورت وتشریح اینکه چرا کودتا تحت رهبری شهید محمد داوود شده بود صراحتآ و خلاصتآ .. بازه می نگارم که کودتا چیان 26 سرطان 1352 تحت رهبری شهید محمد داوود هیچ گاه خود را از مردم خود جدا نپنداشته با مردم خود بودند و هستند و خواهند بود"

شما در اینجا توضع "چرا؟" خود را نمی دهید. چه علت داشت که کودتا به رهبری شهید داود خان صورت بگیرد.

اینکه کودتا چیان خود را از مردم جدا نپنداشته جواب "چرا؟" شده نمی تواند.

کودتاچیان نباید هم از مردم خود را جدا کنند در غیر آن بالای کی حکومت باید کنند.

اما چند جمله بعد به جواب چرای تان می پردازید اینکه:

2-" بخاطر اینکه مردم کشور برای بدست آوردن یک لقمه نان فرزندان خود را نفروخته"

ایا مردم افغانستان مسلمان نبودند و رحم نداشتند که عوض خریدن طفل یک انسان همان پول را برای اعاشهء آن انسان می دادند و در زمان سختی به داد یک دیگر می رسیدند.

ایا کندی در زمانش یه ملت امریکا نگفت که شما سوال نکنید که امریکا به شما چه کرده می تواند بلکه شما به امریکا چی کرده می توانید.



3-" و وکلای ملت دفتر بدفتر با موکلین خود در گردش نباشند"

فکر می کنم همان وکلا بودند که رای به صدر اعظمان می دادند و قوانین را پاس می کردند. گردش شان به دفاتر یعنی چی؟

4-" پوهنتون کشور از درس و تعلیم باز نمانده"

تا جای که من از نوشته های فضل خدا دوستان این طرف و آن طرف معلومات در قضیه حصول کرده ام و در قضاوتم آزاد هستم به خود این اجازه را میدهم که بگویم که در این ماندن از درس و تعلیم دستهای سیاسی ضد دولت در کار بود.


5-" و فابریکات کشور بخاطر اهداف احزاب سیاسی بدون داشتن قانون فعالیت احزاب سیاسی مسدود نشده باشند دست به کودتا زده".

عین منطق فقرهء چهارم در این جا هم تطبیق شده می تواند.


6-"و نگذاشتند که کشور بیشتر از آن دچار ورشکستگی شده"

وضعیت فعلی ناشی ناشی از وضعیت های قبلی است.


7-" و بمردم خود هیچ گاه فضل فروشی نکردند که ما چه کردیم و چه نکردیم ؟"

نمیدانم شما چرا کلمه "کودتا" را در جملات تان یاد می نمایید و می نویسید "کودتا تحت رهبری شهید محمد داوود شده" در حالیکه مرحوم داود خان از "انقلاب" صحبت می کرد اگر حافظه ام غلط نگوید.

امروز کس از "کودتا" حرف نمی زد هرگاه واقعاٌ آن تحول به جهت درست آن با درایت رهبری می شد.



8-" رهبر خرد مند ما همه آن هاییکه تحت نام مردم و ملت ، مردم را می فریبیدند را شناخته"

ای کاش نمی شناخت.

9-" و بیشتر از آن به آن ها اجازه نداده بود تا به امیال خود برسند"

اما انهای که رسیدن ملت را تباه کردند.

10-" که حالا داد و فریاد پیروان شان با تاسف"

هر کس اجازه دارد چشم دید و تحلیل خود را بگوید، چنانچه شما هم همین کار را می کنید برای روشن شدن ذهنیت ما.

11-"در حالیکه بوضع موجود کشور متوجه می شدند که کشور در چه حالت قرار داشته و دارد و از دانش خود در رفع معضله موجود و این که چه چاره سنجیده شود تا کشور ما حالت عادی را بخود بگیرد ؟"

کاملا، معقول پس باید هر دو جانب از این بحث ها دیگر نکنند و متوجه موضوع اصلی شوند.

کافی در زمینه به این فرموده شما که :"ده ها جلد کتاب از قلم ارباب خرد و بصیرت و دارای صلاحیت در مورد نوشته شده است".


12"چهل چند سال عقب گرد کرده و آن مایوسیت خود را فراموش نتوانسته که دولت جمهوری به اندازه توان و تعداد شان به دوستان شان در نظام جاه داده بود ."

دولت جمهوری شخصی نبود و هر کس که لیاقت و یا رفقات داشت کار خود را می زد.


13-"جای خوشیست که مردم حق شناس کشور همه را تشخیص داده و مقام جمهوریت نزد شان در چنان زیبایی قرار دارد که با همه تلاش ها نتوانستند صفحه زیبای جمهوریت را پیروان کسانیکه ضد آن بودند از کشور محوه نمایند"

تاریخ سیاسی یک کشور را هیچ کس و هیچگاه نمی تواند محو کند به هر شکلی که باشد.


14-" افتخار به چنان نظام و چنان رهبر و چنان پیروان ."

احساسات تان قابل قدر است اما جمله تان تحریک امیز است.

15-" با تشکر از حوصله خوانندگان"

قابل تشکر نیست.

در اخیر میآیم بالای جمله اول تان یعنی":اینکه چرا کودتا تحت رهبری شهید محمد داوود شده بود"

جواب چرا های تان را که نوشته اید این جواب را هنوز هم نداده که "چرا کودتا تحت رهبری شهید محمد داوود؟".

ایا این را کس دیگر رهبری کرده نمی توانست؟ من از سوالی که خود شما طرح کرده اید از نگاه فهم زبانی چنین فهمیده ام.

کام عیش از صفای دل طلبید
خانه آتش زدن چراغان نیست

حضرت بیدل

نطر وزارت خارجه امریکادر باره کوتای 26 سرطان !
ترجمه: محترم فواد ارسلا

"ما عقیده داریم که این ناممکن است که داؤد اجازه بدهد که به وسیله شوروی ها استعمال شود. البته داؤد کوشش خواهد کرد تا حدی که توان دارد و ممکن است از گاو شیری شوروی ها حد اکثر استفاده را برای افغانستان بدوشد و از تمام امکانات اقتصادی و حمایت سیاسی برای پیشبرد پلان و نقشه خودش استفاده خواهد کرد. ما این اظهارات داؤد را که وی واقعاً میخواهد موجودیت سیاسی و اقتصادی امریکا ، دیگر ممالک ومؤسسات بین المللی در افغانستان باقی بماند ، را صادقانه میپنداریم و میدانیم که داؤد آرزو دارد تا با استفاده از این موجودیت غیر شوروی تعادل سیاسی را بر ضد نفوذ شوروی حفظ نموده و استقلال افغانستان را حفاطت نماید.
این مسئله بکلی وضاحت داده شده که وی توقع کمک های عظیم اقتصادی را از تمام منابع دارد، اما داؤد کمک ها را بر اساس شرایط خودش میخواهد ته بر اساس شرایط تحمیل شده توسط خارجی ها." . بااحترام

آقای غلام حضرت!
حرف بر سر این نیست که کی با کی همفکر است. در داشتن مفکورۀ سیاسی انسان آزاد است. وقتی انسان ها ابراز نظر می کنند، وجوه مشترک نظرات آنها هم برملا شده می تواند. هدف هم ممکن این باشد، تا حرکات سیاسی برای تعیین راه و مسیر انکشاف یک جامعه تشکیل و تقویت یابد.هر کس می تواند درک نماید که شما با چه انگیزه بظاهر تلاش نموده اید، تا از اظهارات آقای جلال "حمایت" کنید. اما موضوعات دیگری را بشمول مفاهیم " اقدام مجرمانۀ روزنامۀ پرچم..." و اینکه در چه وقت، چه کس چه گفته است، مطرح می کنید. باز هم خدمت شما تکرار می کنم که هدف اینجانب، دفاع از کدام فرد و حمایت از مواضع "آیدیالوژیک" کس نبوده است. حرف بر سر اینست که جامعۀ ما امروز و عاجل به صلح و "وحدت ملی" و اجتماعی نیاز دارد. بجای موضوعات 50 سال قبل، باید به مسایل امروز رجحان داده شود. درین جهت اظهار آقای اختر را:" اگر کسی واقعأ هم وطن خود را دوست داشته باشند و خواهان خدمت و صداقت به وطن خود باشند به رهبران دیکران مانند آقای تبات دشنام نمیزنند."، درست می شمارم، تا فضای بهتر صحبت بین پیروان افکار مختلف مساعد شده بتواند. در حالیکه اینجانب معصوم نگفته بودم که آقای جلال حقیقت و یا غیر حقیقت گفته اند. شما لطفاً دوباره بخوانید: "اگر شما در آن پارلمان عضو بوده باشید و حال چشمدید را حکایت می کنید، باید متوجه باشید که در پالمان ها، از هر جلسۀ رسمی و جریان حوادث، صورت جلسه یا "پروتوکول" ترتیب می گردد و در آرشیف ها حفظ می شود. ممکن است، یک روز فرزندان این کشور، امکان آنرا داشته باشند، تا آن "پروتوکول ها" را مطالعه نمایند و درجۀ حقیقت این معلومات شما را بسنجند. حرف بر سر حقیقت است، نه اینکه به چه کسی مرده و زنده تهمت زده شود و یا افشاء گردد."
روی سایر مطالب مطروحۀ شما، خود را طرف نمی دانم.
با احترام
معصوم
از کابل

بسایت محترم افغان جرمن انلاین .
قابل توجه محترم ایاز نوری آزادی .
تشکر از معلومات عالی شما در مورد قبله گاه صاحب مرحوم شما ، بلی شما دقیق فرمودید افسران محترمیکه در آن ایام از مکتب حربیه فارغ و شامل خدمت به اردو شده در کدر هیت اداری مکتب حربیه قرار می داشتند ، شخصیت های قابل افتخار به اردو ، جامعه و کشور بودند ، بنابر تذکر شما باید بعرض رسانید که پدر مرحوم بنده که مسلکش لوؤستیک بود در سال 1327 شامل خدمت در غند استحکام اردو تحت قیادت لوامشر ارکان حرب محمدنعیم وزیری بعد ها ,, دگرجنرال ،، شده و با غند مذکور در نادعلی هیلمند در ساختمان قشله عسکری آن جا نقش داشته و با ادغام غند استحام بقوای کار در سال 1333 بصفت مدیر لوازم یونت 4 قوای کار در سرک ننگرهار الی جبل السراج وظیفه داشته بعدآ مدیر لوازم آمریت سالنگ جنوبی تحت قیادت دگرمن عبدالوهاب سالنگیار بعد ها جنرال و قوماندان قوای کار در دوره جمهوریت ، متعاقبا بصفت مدیر لوازم میدان هوایی خواجه رواش تحت داره دگرمن خوازک زلمی بعد ها جنرال و قوماندان قوای کار و وزیر فوائد عامه در کابینه مرحومان دوکتور عبدالظاهر و محمد موسی شفیق به تعقیب آن بصفت مدیر لوازم پروژه پلخمری شیر خان بندر تحت اداره دگروال حبیب الله خان و در سال 1344 بکفالت آمریت حفظ و مراقبت سالنگ الی 1349 مصروف بعدآ بشعب مختلف قوای کار ایفای خدمت در سال 1352 مجددآ بصفت آمر عمومی حفظ و مراقبت شمت شمال مقرر و در سال 1355 شخصآ تقاعد خود را استدعا و در حالتیکه مصروف عبادت خداوند منحیث یک موی سفید 85 ساله مسلمان بود با تاسف آن مرحوم در دوره ریاست جمهوری حامد کرزی توسط باند فهیم اختطاف گردید ، این که گنگ نوشته بودم علت اختطافش در واقعیت بنده ای هستم که نگذاشته بودم تا ولایت کاپیسا در دوره دوکتور نجیب ا لله بشورای نظار تسلیم داده شود در اوایل روی کار شدن آن باند ، باساس سازش عده ای از شخصیت های عالیرتبه حزب دیموکراتیک خلق افغانستان مشخصآ طرف داران ببرک کارمل ، مرحوم احمد شاه مسعود نگذاشته بود تا به بنده آسیب برسد زیرا مدتی قیادت مای ما با هم رو در رو بوده و همه مردم محل از آن آگاهی داشتند و اندکترین زیان به بنده در واقعیت به حیثیت قوماندان مذکور صدمه میرسانید ، همینکه موصوف بشهادت رسید بعد شهادتش چون در وطن نبودم و در پشاور زندگی می کردم ، پدرم را فهیم وزیر دفاع و معاون کرزی به عوض خودم اختطاف کرد ، بنده ذریعه نامه وقتیکه فهیم در دهلی جدید غرض تداوی رفته بود از طریق سفارت افغانستان در دهلی بموصوف نوشتم ، پدرم را رها و به هر منطقه که خواسته باشید خود را رسانیده و تسلیم می نمایم هم چنان به اقارب فهیم که یک موی سفید قد بلند بود نیز عین موضوع را گفته تقاضا نمودم وایشان به یک ملا صاحب خورد جسه ریش زرد بنده را معرفی و ملا صاحب را گفت که این شخص چه می گوید ؟ ولی تقاضای تحریری و رویارویی ام با اعضای فامیلش که خود را معرفی می نمودند فائده نکرده نامبرده نا جوان مردانه جوابم را نداده و این که چرا نگذاشته بودم ولایت کاپیسا را تحت قیادت خود بیاورند ، به بهای آن پدرم را اختطاف نموده و انتقام آن شکست سیاسی خود را گرفتند روح پدر بیچاره بنده و همه گذشتگان ما را خداوند شاد داشته و روی سیاهی نصیب آن شخصیت های ولایت کاپیسا که با باند موصوف زمینه ضمیمه شدن ولایت کاپیسا را در خواست های باند شورای نظار همکاری می نمایند تا ولایت پنجشیر سه وزیر داشته و ولایت کاپیسا اصلآ در جمله ولایت های افغانستان کدام نقش نداشته در حالیکه فرزندان ولایت کاپیسا بیشتر از همه ولایات در دفاع از کشور در هر دوره نقش برازنده داشته و دارند .

به اقای معصوم و اقای اختر عرض شود:
برادر ما اقای جلال در جواب اقای معصوم ( همفکر و احتمالاً همسنګر اقای اختر ) علت لت و کوب خوردن ببرک خان را توضیح داده ولی ظاهراً این توضیح از نرمشِ بسیار برخوردار میباشد، اقدام مجرمانۀ روزنامۀ پرچم و شخص ببرک در جریحه دار نمودن احساساتِ عوام بسیار سنګین تر از آن بود که اقای جلال بیان داشته.بګذریم ازین حرف،
اقای اختر مینویسد که ببرک خان رهبر یک حزب بود که از خود طرفدارانِ داشتند و دارند و نباید وی ( ببرک ) مورد اهانت قرار بګیرد. این حرف ایشان از روی منطقِ صوری کاملاً درست است امّا اقای اختر و همفکرانش نیز لطف نموده و به این سؤال جواب دهند:
ح.امین ( این دوقلوی سیاف ) نیز رهبر یک حزب بود و از خود در صفوف حزب طرفدارانِ داشت، پس ببرک چرا در شش جدی وی را خائن و میر غضب خطاب نمود ؟
اُمیدوارم پاسخ این سؤال دریافت شود.
اقای اختر و اندیوالان فکری اش باید بدانند که درست است که ببرک شاید توسط نمایندګانِ مرتجع ! و با انګیزۀ ارتجاعی ! مورد لت و کوب قرار ګرفته باشد ولی لت و کوب و توهینِ بزرګ و حذفِ همه جانبۀ ببرک خان توسط کرملینِ یخ زده صورت ګرفته نه چند تا افغانِ سطر نویس.

به جناب محترم خان آقا سعید صاحب!

از حُسن نظر شما در چند جمله به آدرس بدر مرحوم من تشکر میکنم. و ضمناً با نام والد صاحب محترم تان «جگړن صاحب حاجی محمد سعید» معرفی شدم، اگر فعلاً در بین ما زندگان نباشد، الله حکیم او شانرا در عزیران خود حساب کنند. پدر من در سال سوم پادشاهی نادر شاه به کابل به مکتب حربیه شامل و حربی پوهنتون را در بالاحصار تاریخی کابل اتمام و در سنه ۱۳۲۱ش فارغ و رتبه بلوکمشر دوم، دوهم بریدمن را اخذ کرده بود. حال اگر والد صاحب شما در همین سالها افسر اردو بوده است، باز هم دوره بوده اند. پدرم تا سال ۱۳۴۹ش در اردو بر حال بود و در همان سال به تقاضای خود تقاعد خویش را اخذ کرد. رتبه اش دگروال بود، برای مزید معلومات شما در آرشیف پورتال تحت نام من مقاله نمبر ۳۲ و ۳۳ را اگر وقت داشتید مرور کرده میتوانید دو قطعه فوتو شانرا هم نصب کرده ام.

اصلاً خدمت عرض شود که نه تنها پدر من بلکی یقین دارم به شمول والد صاحب شما من تا جائیکه همصنفان هم مسلک او را به خاطر می آورم، یک مردم صادق با وقار و صاحب غرور ملی ، مخلص سخت وطن دوست، خوش قیافه با سلیقه، جدی در همه امور رسمی و غیر رسمی بودند. پدرم در دو نوبت مدت ۱۱ سال در مکتب حربیه به حیث ظابط صنف و قوماندان کندک وظیفه دار بوده است و میگفت یازده دوره طلاب را به حربی پوهنتون پلچرخی خودم انتقال دادم، بناً رهبری اردوی شاهی افغانستان اکثراً یا هم صنفان و یا هم شاگردان او بودند و وی در اردو بنام استاد لیوامشر نورالله خان خوستی مشهور بود. مسلک عسکری اش پیاده بود، با خاندان شاهی از حق مرحوم غازی امان الله خان یک کینه و ضدیت داشت و با ایشان خود را نزدیک نمیکرد، پدرم میگفت: عارف خان رفیق عسکری ام وزیر دفاع شد، برای مبارکی نزد اش رفتم او ګفت، ترا برای تحصیل ارکانحربی در لست گرفته ام و به ترکیه میروی، واپس آمده و فرقه مشر میباشي! من گفتم علاقه ندارم. باز کسی دیګر در لست داخل کردند. پدرم مرد خوش روی زیبا اندام، جذاب صمیمی، متواضع و دلسوز و نطاق خوب بود،بروت های خود را مثل غازی امان الله خان قیچی میکرد در قضاوت مسائل خیلی سخت گیر بود، به آسانی کسی را خوب آدم نمیگفت و به آسانی کسی را بد آدم نمی گفت. من در مدت ۴۰ سال زندگی ام با او، دشنام رکیک از او نشنیدم حتی پشت سر کس هم تمسخر، توهین و یا طعنه او را ندیدم، چنان صحتمند بود که من در مدت ۴۰ سال بیاد ندارم بدرم گفته باشد یک تابلیت آسپرین بمن بدهید که سرم درد میکند، دوستان و اقارب ما بین خود می گفتند، اگر کسی حوصله و تحمل اشتر را در انسان می پالد، اینه لیوامشر نورالله خان را ببیند. به پنج وقت نماز سخت پابند بود، ساعت نه صبح در خانه وضو میکرد و با صمیمت بمن میگفت: با این وضو نماز پیشین را در دیوان حرب میخوانم بعداً برای ادرار میروم...!!. من در زندگی ام خندا قهقه او را ندیدم یا اینکه دست و پای خود را بالا کند یا از خود چیزی صفت کند، مصروفیت اش تفسیر قران میبود، با جایداد و مادیات جمع کردن هیچ توجه نداشت، رسم الخط نهایت مقبول داشت. خداوند او در قرب خود داشته باشد، در جنوری ۲۰۰۱م در افغانستان محکوم شهر پشاور نسبت خون ریزی مغزی بعمر بالا هشتاد وفات نمود. جنازه اش را به هدیره پدری به خوست انتقال دادند، جمع خیلی زیاد مردم منطقه بشمول اراکین حکومت طالب ها برای احترام آمده بودند. نزد پدرم مساېل مهم تاریخی و عسکری موجود بود اما با دریغ و افسوس فقر اقتصادی و غم تیل و نمک بما مجال نمیداد که به این کار های یاداشت ها بپردازیم، به هر حال این بود یک مجموع از یاد پدر گرامی ام.

جناب شما در توضیح خود راجع به معرفی والد صاحب محترم تان دو دله نوشته اید. من به شما احترامانه پیشنهاد میکنم که به نظر من هیج عیب ندارد که شما سوانح و خاطرات خود را از پدر محترم تانرا بنویسید ولو یک خاطره هم باشد.

په درنشت سره

بسایت محترم افغان جرمن انلاین
بنابر ضرورت وتشریح اینکه چرا کودتا تحت رهبری شهید محمد داوود شده بود صراحتآ و خلاصتآ با وصف این که ده ها جلد کتاب از قلم ارباب خرد و بصیرت و دارای صلاحیت در مورد نوشته شده است بازه می نگارم که کودتا چیان 26 سرطان 1352 تحت رهبری شهید محمد داوود هیچ گاه خود را از مردم خود جدا نپنداشته با مردم خود بودند و هستند و خواهند بود و بخاطر اینکه مردم کشور برای بدست آوردن یک لقمه نان فرزندان خود را نفروخته و وکلای ملت دفتر بدفتر با موکلین خود در گردش نباشند و پوهنتون کشور از درس و تعلیم باز نمانده و فابریکات کشور بخاطر اهداف احزاب سیاسی بدون داشتن قانون فعالیت احزاب سیاسی مسدود نشده باشند دست به کودتا زده و نگذاشتند که کشور بیشتر از آن دچار ورشکستگی شده و بمردم خود هیچ گاه فضل فروشی نکردند که ما چه کردیم و چه نکردیم ؟ رهبر خرد مند ما همه آن هاییکه تحت نام مردم و ملت ، مردم را می فریبیدند را شناخته و بیشتر از آن به آن ها اجازه نداده بود تا به امیال خود برسند که حالا داد و فریاد پیروان شان با تاسف در حالیکه بوضع موجود کشور متوجه می شدند که کشور در چه حالت قرار داشته و دارد و از دانش خود در رفع معضله موجود و این که چه چاره سنجیده شود تا کشور ما حالت عادی را بخود بگیرد ؟ چهل چند سال عقب گرد کرده و آن مایوسیت خود را فراموش نتوانسته که دولت جمهوری به اندازه توان و تعداد شان به دوستان شان در نظام جاه داده بود .
جای خوشیست که مردم حق شناس کشور همه را تشخیص داده و مقام جمهوریت نزد شان در چنان زیبایی قرار دارد که با همه تلاش ها نتوانستند صفحه زیبای جمهوریت را پیروان کسانیکه ضد آن بودند از کشور محوه نمایند افتخار به چنان نظام و چنان رهبر و چنان پیروان . با تشکر از حوصله خوانندگان

کم پیدا لیکوال او شاعر مسعود فاراني صاحب، سلام!

ستاسو دغه وروستی نظم مو ولوست، چی ستاسو د یوه شکلي ملي احساس نکل کوي.

« فتنه ها چون شدند زیاد حریص کار عشاق در خطر افتاد »

ډېر عالي ده.اما نظم مو بیا په هیله او امید ختم کړی دئ، هو باید ناهیلي نه اوسو.
نور مو بریال غواړم.